အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္ခဲ႔ပါသူငယ္ခ်င္းတဲ႔လား။
|
5:32 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
တိုင္းၿခားၿပည္ၿခား
ေဒသၿခားမွာ ေသာကေပြလီ
တုန္ရီမေနနဲ႔
အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္ခဲ႔ပါသူငယ္ခ်င္းတဲ႔
၀က္သား ၇၀၀၀
ခပ္ေယာင္ယာင္ေလးစားမယ္ တစ္ဆယ္သားဆို ၇၀၀ က်ပ္
ႀကက္မာက ၈၀၀ ေစ်း
(တစ္ပိသာမေတြးနဲ႔ အဲဒါတစ္ဆယ္သား)
အမဲသားက ၆၀၀
၁၁၀၀ ဆို ဆယ္လံုးရတာက စီပီႀကက္ဥ
အတုမ်ားစြာအထဲက
ေၿမႀသဇာနဲ႔ႏွပ္တယ္ဆိုတဲ႔
ေရခ်ဳိငပိ ၅၀၀ ဖိုးက မိသားတစ္စု ၂ခြက္စာ
ပိုးထိုးရြက္ပုပ္ မေကာင္းတာဖယ္ထုတ္ရင္ ကန္ဇြန္း
၁၀၀ဖိုး တစ္စည္းမွာ က်န္တာက ၃ ရုိး
ပိုးထိုးေပၚကၽြဲက ၁၂၀၀ ဆို ၿပည္ခိုးၿပည္ေတာင္းနဲ႔တစ္ေတ
အူေဟာင္းေလာင္းနဲ႔အလုပ္ဆင္း
ေန႔ခင္းစာ ႀကက္ဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းကတစ္ၿခမ္း
ပါးစပ္ႀကမ္းတဲ႔စပါယ္ယာကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး
ဘက္စကားကိုတိုးတြဲစီးကာ
တေနကုန္ လူႀကမ္းႀကီးလုပ္ပါလို႔ ရတဲ႔ဖြတ္ကလိဒဂၤါးက ၃၀၀၀
ေဆးလိပ္ကိုေရွာင္ ကြမ္းယာလည္းမစား
လက္ဖက္ရည္ရွားရင္ေတာင္
လမ္းစရိတ္ႏုတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး အိမ္ပါတာက ၂၀၀၀။
မီးဖိုး ေရဖိုး
ခိုကိုးရာအိမ္ခန္းခ၊ သားသမီးေက်ာင္းအခ
ဟိုအခ ဒီအခေတြေပါင္း
ေၿခေလးေခ်ာင္း လက္ေလးဖက္
ေမာင္မယ္အတူရြက္ရင္ေတာင္
၀မ္းမေခ်ာင္ခါးမလွ
လူလံုမႀကြတဲ႔ဘ၀။
မြန္ဂိုးလီးယားကုန္းၿမင္႔က
တိဘက္တိုေတြ ဆင္းလာတာ မေပ်ာ္လို႔မဟုတ္
မ၀လို႔၊
ယူရယ္က လူေတြ အေနာက္နဲ႔အေရွ႔ ၿဖန္႔က်က္ဆင္း
ေရႀကည္ၿခင္းၿမက္ႏုၿခင္းကိုရ
ေဟာဒီသမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာလွတပတၿဖစ္ေရးက အဓိကေပါ႔။
ထိုင္းမွာ ၄ သန္း
မေလးမွာ ၄ သိန္း
စလံုးမွာ
ဂငယ္မွာ
ကႀကီးမွာ
ထိုင္၀မ္မွာ
ေဟာင္ေကာင္မွာ
အေမရိကားမွာ
ႀသဇီမွာ
ဥေရာပမွာ
ဘာရိန္းမွာ
ယူေအအီးမွာ
ေဆာ္ဒီမွာ
ဟိုမွာဒီမွာ
ေရာက္ေနရွာတဲ႔ ေရႊၿမန္မာ ၆ သန္း
သန္း ၆၀ ရဲ႔ ၁၀ ရာႏုန္း အၿပင္ေရာက္ေနတာ
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ လမ္းသလားေနတယ္လို႔မ်ား မွတ္ေနသလားကြယ္။
ဇာတိပုည
ဂုဏ္မာနထက္သေလာက္
ဇာတိခ်က္ေႀကြ
ေမြးရပ္ေၿမကို တြယ္တာအတတ္ဆံုးက
ေဟာဒီငါတို႔ ေရႊၿမန္မာေတြေပါ႔။
ကားေတြမ်ား၊ ဖုန္းေတြမ်ား
သတင္းစာေတြမ်ားလာတာႀကားေတာ႔
ဒါေပမဲ႔
ကုန္ေစ်းႏုန္းမ်ား
ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား
မဟားဒယားႀကားရၿပန္ေတာ႔
ဘယ္ေၿခဘယ္အလွမ္းနဲ႔
ၿပည္ေတာ္ကို ၿမန္းႀကြ
၀မ္းလွေအာင္ေနနိဳင္ရပါ႔လို႔
အေၿပာင္းအလဲက တို႔မ်ားနဲ႔ေ၀းေနဆဲပါလားလို
ယခင္က စာဥကိုေပးခဲ႔တဲ႔ဂတိကိုဖ်က္
ႏွလံုးပြက္ပြက္နဲ႔ ေနညိဳမွာရြာအေရာက္မၿပန္နိဳင
အကာကြယ္မဲ႔ေနရာမွာ မိွဳင္ေနဆဲပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ။
ေဒသၿခားမွာ ေသာကေပြလီ
တုန္ရီမေနနဲ႔
အခ်ိန္တန္ အိမ္ၿပန္ခဲ႔ပါသူငယ္ခ်င္းတဲ႔
၀က္သား ၇၀၀၀
ခပ္ေယာင္ယာင္ေလးစားမယ္ တစ္ဆယ္သားဆို ၇၀၀ က်ပ္
ႀကက္မာက ၈၀၀ ေစ်း
(တစ္ပိသာမေတြးနဲ႔ အဲဒါတစ္ဆယ္သား)
အမဲသားက ၆၀၀
၁၁၀၀ ဆို ဆယ္လံုးရတာက စီပီႀကက္ဥ
အတုမ်ားစြာအထဲက
ေၿမႀသဇာနဲ႔ႏွပ္တယ္ဆိုတဲ႔
ေရခ်ဳိငပိ ၅၀၀ ဖိုးက မိသားတစ္စု ၂ခြက္စာ
ပိုးထိုးရြက္ပုပ္ မေကာင္းတာဖယ္ထုတ္ရင္ ကန္ဇြန္း
၁၀၀ဖိုး တစ္စည္းမွာ က်န္တာက ၃ ရုိး
ပိုးထိုးေပၚကၽြဲက ၁၂၀၀ ဆို ၿပည္ခိုးၿပည္ေတာင္းနဲ႔တစ္ေတ
အူေဟာင္းေလာင္းနဲ႔အလုပ္ဆင္း
ေန႔ခင္းစာ ႀကက္ဥခ်ဥ္ရည္ဟင္းကတစ္ၿခမ္း
ပါးစပ္ႀကမ္းတဲ႔စပါယ္ယာကို မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး
ဘက္စကားကိုတိုးတြဲစီးကာ
တေနကုန္ လူႀကမ္းႀကီးလုပ္ပါလို႔ ရတဲ႔ဖြတ္ကလိဒဂၤါးက ၃၀၀၀
ေဆးလိပ္ကိုေရွာင္ ကြမ္းယာလည္းမစား
လက္ဖက္ရည္ရွားရင္ေတာင္
လမ္းစရိတ္ႏုတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး အိမ္ပါတာက ၂၀၀၀။
မီးဖိုး ေရဖိုး
ခိုကိုးရာအိမ္ခန္းခ၊ သားသမီးေက်ာင္းအခ
ဟိုအခ ဒီအခေတြေပါင္း
ေၿခေလးေခ်ာင္း လက္ေလးဖက္
ေမာင္မယ္အတူရြက္ရင္ေတာင္
၀မ္းမေခ်ာင္ခါးမလွ
လူလံုမႀကြတဲ႔ဘ၀။
မြန္ဂိုးလီးယားကုန္းၿမင္႔က
တိဘက္တိုေတြ ဆင္းလာတာ မေပ်ာ္လို႔မဟုတ္
မ၀လို႔၊
ယူရယ္က လူေတြ အေနာက္နဲ႔အေရွ႔ ၿဖန္႔က်က္ဆင္း
ေရႀကည္ၿခင္းၿမက္ႏုၿခင္းကိုရ
ေဟာဒီသမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာလွတပတၿဖစ္ေရးက အဓိကေပါ႔။
ထိုင္းမွာ ၄ သန္း
မေလးမွာ ၄ သိန္း
စလံုးမွာ
ဂငယ္မွာ
ကႀကီးမွာ
ထိုင္၀မ္မွာ
ေဟာင္ေကာင္မွာ
အေမရိကားမွာ
ႀသဇီမွာ
ဥေရာပမွာ
ဘာရိန္းမွာ
ယူေအအီးမွာ
ေဆာ္ဒီမွာ
ဟိုမွာဒီမွာ
ေရာက္ေနရွာတဲ႔ ေရႊၿမန္မာ ၆ သန္း
သန္း ၆၀ ရဲ႔ ၁၀ ရာႏုန္း အၿပင္ေရာက္ေနတာ
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ လမ္းသလားေနတယ္လို႔မ်ား မွတ္ေနသလားကြယ္။
ဇာတိပုည
ဂုဏ္မာနထက္သေလာက္
ဇာတိခ်က္ေႀကြ
ေမြးရပ္ေၿမကို တြယ္တာအတတ္ဆံုးက
ေဟာဒီငါတို႔ ေရႊၿမန္မာေတြေပါ႔။
ကားေတြမ်ား၊ ဖုန္းေတြမ်ား
သတင္းစာေတြမ်ားလာတာႀကားေတာ႔
ဒါေပမဲ႔
ကုန္ေစ်းႏုန္းမ်ား
ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား
မဟားဒယားႀကားရၿပန္ေတာ႔
ဘယ္ေၿခဘယ္အလွမ္းနဲ႔
ၿပည္ေတာ္ကို ၿမန္းႀကြ
၀မ္းလွေအာင္ေနနိဳင္ရပါ႔လို႔
အေၿပာင္းအလဲက တို႔မ်ားနဲ႔ေ၀းေနဆဲပါလားလို
ယခင္က စာဥကိုေပးခဲ႔တဲ႔ဂတိကိုဖ်က္
ႏွလံုးပြက္ပြက္နဲ႔ ေနညိဳမွာရြာအေရာက္မၿပန္နိဳင
အကာကြယ္မဲ႔ေနရာမွာ မိွဳင္ေနဆဲပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ။
0 comments:
Post a Comment