ေလညႇင္းနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ပန္းရနံ႔ေတြလို ဒီေနရာမွာစုေ၀းၾက

by Ko Thaung on Thursday, December 1, 2011 at 10:09pm

Nyein Wai – ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၁

ငါ့ေျမးေရ …။
လြန္ခဲ့တဲ့တပတ္က ငါ့ေျမးဆီကို ဘဘ စာတေစာင္ေရးလိုက္ပါေသးတယ္။ အဲဒီစာထဲမွာ ငါ့ေျမးရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ‘ကဗ်ာတပုဒ္’ အ ေၾကာင္း ဘဘ စာေရးၿပီးေျပာခဲ့တယ္။ အခုလည္း ငါ့ေျမးကို ကဗ်ာတပုဒ္အေၾကာင္းထပ္ၿပီး ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ကဗ်ာအေၾကာင္း ၾကား ခ်င္ သိခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ငါ့ေျမးရဲ႕ဆႏၵ ျပည့္၀ႏုိင္မယ္လို႔ေတာ့ ဘဘေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ငါ့ေျမးေရ …။

ထံုးစံအတိုင္း ကဗ်ာေလးအေၾကာင္းမေျပာခင္ ကဗ်ာေလးနဲ႔ႏြယ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ နိဒါန္းပ်ဳိးတဲ့အေနနဲ ့ ဘဘႀကိဳၿပီး ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။
ငါ့ေျမးတို႔ ဘဘတို႔ရဲ႕ ပုဂၢလဘ၀မွာ ထူးျခားတဲ့ “ေန႔” ေတြ ရိွတတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုပါေတာ့ ဘဘမွာဆိုရင္ ငယ္စဥ္တုန္းက မူလတန္းေက်ာင္း ကေန၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းၿပီး ေက်ာင္းစတက္ရတဲ့ေန႔လို ေန႔မ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီေန႔က ဘဘတို႔ေနတဲ့ စလင္းၿမိဳ႕ေလးမွာ မိုးရိပ္မိုး ေယာင္ အံု႔အု႔ံျပျပေလး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ။ ဘဘဟာ စာအုပ္တခ်ဳိ႕ထည့္ထားတဲ့လြယ္အိတ္ကိုလြယ္ၿပီး ဘဘအေဖရဲ႕ေနာက္က လမ္း ေလွ်ာက္ၿပီး လိုက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြ လက္ခံစာရင္းသြင္းတဲ့ စားပြဲတလံုးေဘးက ဆရာတေယာက္ဆီကို လမ္းေလွ်ာက္သြားေန တဲ့အခ်ိန္၊ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕က ဘဘတို ့ကိုလွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။ ဘဘရဲ႕ညာဖက္လက္ဟာ လြယ္အိတ္ထဲကို ႏိႈိ္က္ထားတယ္။ အဲဒီလြယ္အိပ္ထဲကို ႏိႈက္ထားတဲ့လက္ထဲမွာ ဘာကိုဆုပ္ကိုင္လာသလဲ ဆိုေတာ့ “ပိုင္းေလာ့” ေဖါင္တိန္အၾကားေလးတေခ်ာင္းကို ၾကစ္ၾကစ္ ပါေအာင္ ဆုပ္ထားခဲ့တာေပါ့။
ဒီေဖာင္တိန္ေလးဟာ မူလတန္းေအာင္လို႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းရေတာ့မယ့္ ဘဘအတြက္ ဘဘရဲ႕အေဖက ၀ယ္ေပးခဲ့တဲ့ ေဖါင္တိန္ကေလးေပါ့။ ငါ့ေျမးေရ…။ အဲဒီေန ့ကို ဘဘအခုထက္ထိ မေမ့ႏိူင္ဘူး။ ဘဘရဲ ့ပုဂၢလဘ၀မွာ အဲဒီေန႔ဟာ တကယ့္ကို အေရးပါ တဲ့ေန႔။ ဘဘရဲ႕ကေလးဘ၀ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီး လူငယ္ဘ၀ကို စတင္ကူးေျပာင္းလိုက္တဲ့ေန႔အျဖစ္ ဘဘ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရတဲ့ ေန႔တေန႔ ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။

ဒီတခါ ဘဘရဲ႕စာထဲမွာ ေျပာျပမယ့္ကဗ်ာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကလည္း “ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္” တဲ့။ ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ ကို ဖတ္လိုက္ရ တယ္ဆိုရင္ပဲ ပထမဦးဆံုးေပၚလာတဲ့အေတြးကေတာ့ ဘဘရဲ႕ပုဂၢလဘ၀ထဲက၊ ေန႔တခ်ဳိ႕ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သတိရသြားေတာ့တယ္။ ဘဘမွာ ငယ္စဥ္တုန္းက အလယ္တန္းေက်ာင္း စတက္တဲ့ေန႔လို ထူးျခားတဲ့ ဘ၀သစ္တခု အစျပဳတဲဲ့ေန႔ေတြရိွခဲ့တာပဲ။ ဒီလိုဘ၀သစ္တခု အစျပဳတဲ့ေန႔မ်ဳိးဆိုတာ ဘဘမွာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့ေျမးမွာလည္း ရိွပါလိမ့္မယ္။ တျခားလူေတြမွာလည္း ရိွပါလိမ့္မယ္။ ဒါက ပုဂၢလဘ၀ ရဲ႕ ဘ၀သစ္စတင္တဲ့ေန႔။ တခါ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး ႏုိင္ငံတခုရဲ႕သမိုင္းသစ္ စတင္တဲ့ေနေတြေကာ…၊ မရိွႏိူင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား။ ဘယ္မရိွပဲေနပါ့မ လဲကြယ္။ ၁၉၄၈ ခု၊ ဇႏၷ၀ါရီလ (၄) ရက္ေန႔ဟာ၊ ဘဘတို႔ႏုိင္ငံ တပါးကြၽန္ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးအေန႔နဲ ့ သမိုင္းသစ္ စတင္တဲ့ေန႔ မဟုတ္ေပဘူးလား။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိးဟာ ဘဘတို႔ႏုိင္ငံ၊ ဘဘတို ့လူမ်ဳိးရဲ႕တကယ့္ကို ေမ့ေပ်ာက္လို ့မရတဲ့၊ ေမ့ေပ်ာက္မထားသင့္တဲ့ သမိုင္းသစ္တခု အစျပဳတဲ့ ေန႔ေပပဲေပါ့။ ကဲပါေလ။ ကဗ်ာေလးကိုမေျပာခင္ ဘဘလည္း နိဒါန္းစကားေတြ ေတာ္ေတာ္ေျပာလိုက္မိတယ္။ ကဲ … ကဗ်ာေလးဆီ စၿပီးသြားလိုက္ၾကရေအာင္။

ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္
ပင္လယ္ကိုျဖတ္လာတဲ့ မိုးနံ႔ပါတဲ့ေလလို
ၿမိဳ႕ႀကီးထဲ
ငါတို႔၀င္ေရာက္ၾကပါစို႔။
ေနေရာင္ဟာ
အုန္းလက္ကိုင္းဖ်ားနဲ႔ အိမ္အမိုးစြန္းကိုျဖတ္ၿပီး
ခပ္ေစာင္းေစာင္း က်ေနမယ္။
သစ္ပင္ေတြဟာ
ေရစိုလို႔ သူတို႔အေမြးအေတာင္ေတြကိုျဖန္႔ၿပီး
ကေနတဲ့ ေဒါင္းပ်ဳိေတြလို
အစိမ္းေရာင္ ပြပြ လွလွႀကီးျဖ
အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚမွာ ေမာ္ေတာ္ကားေတြဟာ
ႀကိဳတင္တိုင္ပင္ထားၾကသလုိပဲ
၀ း ၀၀ နာရီမွာ
ဟြန္းေတြ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ တီးလိုက္ၾကေပါ့။
ငါ့ေျမးေရ…။
“ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ကဗ်ာထဲမွာ၊ ကဗ်ာပိုဒ္ (၁၆) ပိုဒ္ပါတယ္။ အခု ဘဘက ပထမအပိုဒ္ (၃) ပိုဒ္ကိုပဲ စေျပာလိုက္တာပါ။ ဒီ အပိုဒ္ (၃) ပိုဒ္မွာ ထူးျခားတဲ့အခ်က္ (၂) ခ်က္ရိွတယ္။ ‘ကေနတဲ့ ေဒါင္းပ်ဳိေတြ ’ ဆုိတဲ့ စကားစုနဲ ့၊ “ကားေတြက တၿပိဳင္နက္ထဲ တီးၾကေပါ့ ” ဆိုတဲ့ စကားစုပါပဲ။ ဒါဟာ ေအာင္ျမင္မူကို ေထာပနာျပဳတဲ့ စကားစုေတြျဖစ္ေနတယ္။ “ကေနတဲ့ ေဒါင္းပ်ဳိေတြ” တဲ့။ “ အေမြး အေတာင္ ေတြခ်ၿပီးငိုင္ေနတဲ့ ေဒါင္းအိုေတြ” မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ၿပီးေတာ့ ကားေတြက တအံ့တၾသ ၀မ္းသာအားရ၊ တက္တက္ႂကြႂကြျဖစ္လို ့ ဟြန္းေတြကို တၿပိဳင္နက္ထဲ တီးလိုက္ၾကတာ။ လမ္းဖယ္ေပးဖို႔ တေယာက္တေပါက္ ဟြန္းထတီးေနၾကတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ကဲ …ဆက္ၿပီးသြားၾကရေအာင္။
ဒါဟာ အစပဲ
အရာအားလံုး
အစက ျပန္စမယ့္ အစပဲ။
ေလျပည္ညႇင္းဟာ
အရပ္မ်က္ႏွာအသီးသီးက
တစ္လွည့္ၿပီးတစ္လွည့္ တိုက္ေနမယ္။
ငါတို ့ဟာ
ေလညႇင္းနဲ ့အတူပါလာတဲ့ ပန္းရနံ႔ေတြလို
ဒီေနရာကို
စုေ၀းေရာက္ရိွလာၾကမယ္။
သမိုင္း၀င္ဓါတ္ပံုထဲက
မ်က္ႏွာမ်ဳိးေတြနဲ ့
အားလံုးဟာ
တည္ၾကည္ခန္႔ျငားၾကလို႔ေပါ့။
ၿမိဳ႕အႏွံ႔က ေခါင္းေလာင္းေတြဟာ
အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ဆြံ႕အေနခဲ့တဲ့ သူတို႔အသံ
သူတို႔ျပန္ရၿပီမို ့
၀မ္းသာမဆံုးျဖစ္လို ့
(အျပံဳးမ်က္ႏွာေတြဟာ ျပန္ၿပီးတည္လို႔ မရေတာ့သလိုမ်ဳိး)
ကန္ေရျပင္ဟာ
သူကိုယ္တိုင္ ကုန္းေပၚတက္လာၿပီး
ပြဲေတာ္မွာ ႏဲႊခ်င္ေနတယ္။
လက္ခုပ္သံေတြဟာ
တိက်တယ္။
အပိုအလိုမရွိဘူး။
ရုပ္ရွင္မရိုက္ဘူး။
ဇာတ္တိုက္မထားဘူး။
တာထြက္ေတာ့မယ့္
အားမာန္ေတြဟာ
အခ်က္ေပးသံကို ေစာင့္ေနၾကၿပီ။
ငါ့ေျမးေရ…။
ဒီကဗ်ာပိုဒ္ေတြၾကေတာ့ အရာအားလံုးအစျပဳမယ့္၊ အစကေန ျပန္စမယ့္ေန ့ကို ထပ္ကာတလဲလဲ ပံုေဖၚဖို ့ႀကိဳးစားထားတာ ေတြ ့ရတယ္။ ဥပမာ…လူေတြစုေ၀းေရာက္ရိွလာၾကတာ၊ လူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာထား။ တခ်ိန္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရတဲ့ တၿမိဳ႕လံုးက ေခါင္းေလာင္းေတြက အသံ ေတြတၿပိဳင္နက္ထဲ ျပန္ထြက္ ျပန္ျမည္လာၾကတာ…။
ဒီေနရာမွာ အဲသလိုထူးျခားတဲ့ေန႔နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘဘၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတခုအေၾကာင္း ၾကားညႇပ္ၿပီး ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဇာတ္ကားရဲ႕နာမည္ကိုေတာ့ ဘဘမမွတ္မိေတာ့ဘူးကြဲ႕။ ဒီဇာတ္ကားထဲမွာ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံ၊ သမတႀကီးရဲ႕ဇနီးဟာ နာမက်န္းျဖစ္လို႔ ေသငယ္ ေဇာနဲ႔ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံရဲ ့ၿမိဳ႕ေတာ္ “ဗ်ဴႏုိးေအရီးစ္” တၿမိဳ ့လံုးမွာရိွတဲ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြဟာ၊ သူတို႔ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ သမၼတကေတာ္ရဲ႕နာေရးသတင္းကို အားလံုးၿငိမ္သက္ၿပီး ေစာင့္ၿပီးနားေထာင္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္၊ ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕လံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ သမၼတကေတာ္ ေသဆံုးသြားၿပီဆိုတဲ့သတင္း ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ဗ်ဴႏုိးေအရီးစ္” တၿမိဳ႕လံုးမွာရိွတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းေတြဟာ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ ့ တၿပိဳင္နက္ထဲ တီးၾက၊ ထိုးၾကေတာ့တယ္ ငါ့ေျမး။ ဘဘမွာျဖင့္ အဲဒီဇာတ္ကားထဲက ေခါင္းေလာင္းသံေတြကို ဒီကဗ်ာဖတ္ရင္းက ျပန္ၿပီးသတိရ မိတယ္။ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ အဲဒီ ေခါင္း ေလာင္းတီးသံေတြကေတာ့ ဝမ္နည္းလို႔တီးၾကတဲ့ေခါင္းေလာင္းသံေတြပါ။ အခု ဘဘေျပာေနတဲ့၊ ဒီကဗ်ာထဲမွာပါတဲ့ ေခါင္းေလာင္းေတြၾက ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္၊ ေအာင္ပြဲခံမႈရဲ႕သေကၤတအျဖစ္၊ သမိုင္းသစ္တခုအစျပဳတဲ့ေန႔ကို အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္တင္တဲ့သေဘာ တၿပိဳင္ နက္ထဲ တီးလိုက္တာပါ။
ကဲ … ေနက္ထပ္ကဗ်ာပိုဒ္ေတြကို ဆက္ၿပီးဖတ္ၾကရေအာင္။
က်ားေတြျဖတ္ဖို႔
ေတာမွာ
လမ္းခင္းထားရိုး မရိွဘူး။
ေခ်ာင္းေတြ ့ရင္
ခုန္ေက်ာ္သြားဖို႔ပဲ
ေခ်ာင္းက်ယ္ရင္
ေဖာင္ဖြဲ ့မယ္။
ဒီကဗ်ာတပိုဒ္ထဲကေတာ့ အရာအားလံုးအစျပဳမယ့္ ‘ေန ့’ ကို ဂုဏ္တင္တဲ့ေန႔မဟုတ္ဘူးငါ့ေျမး..။ အဲသလို အရာအားလံုး အစျပဳႏုိင္မယ့္ “ ေန႔” ေပၚေပါက္လာဖို ့အတြက္ ဘယ္လို ရုန္းကန္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရသလဲဆိုတဲ့ ‘အတိတ္ကာလ’ ကိုျပန္လည္တူးေဖာ္ျပတာပဲ ျဖစ္တယ္။
ဘဘတို႔မွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဘဘရဲ ့မူလတန္းေအာင္္လို ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကို ကူးေျပာင္းေရာက္ရိွတဲ့ “ေန႔” ကိုေရာက္ဖို ့၊ ဘဘဟာ စာေတြအမ်ားႀကီး က်က္ခဲ့ရတာပဲ။ သူမ်ားတကာထက္ ဥာဏ္ထိုင္းသူျဖစ္တာနဲ ့ စာကို တျခားသူေတြထက္ ပိုုၿပီးႀကီးစားခဲ့ရတာပဲ။ အဲဒီ မူလတန္းေနက္ဆံုးႏွစ္၊ စတုတၳတန္းမွာ ဘဘဟာ ေန႔မအိပ္ ညမအိပ္ စာက်က္ခဲ့ရလို႔ က်န္းမာေရးေတာင္မွ ခ်ဳိ႕တဲ့ခဲ့ရတယ္။ တကယ္ ေတာ့ ဘဘရဲ႕ပုဂၢလဘ၀မွာ၊ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပည္ဖံုးကားခ်ၿပီး အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကို အစျပဳတဲ့ “ေန႔” ကိုေရာက္ ဖို ့၊ ဘာတခုမွ အလြယ္တကူနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ စာေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခက္၊ ငါ..မရ ရေအာင္ က်က္မယ္ဆိုတဲ့ ဇြဲသတၱိနဲ႔ ဘဘဟာ၊ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရတာ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ အစျပဳတဲ့ “ေန႔” ကို သိမ္းပိုက္ႏုိင္ခဲ့တာ။
ကဲ … က်န္တဲ့ကဗ်ာပိုဒ္ေတြဆီ ဆက္ၾကဦးစို႔ ငါ့ေျမး။
ဒီေန႔ဟာ “အစ” ျဖစ္တယ္။
အရာအားလံုး
အစကျပန္စမယ့္ “အစ” ျဖစ္တယ္။
ဒီေန႔ဟာ
ကမာၻေပၚမွာ
အလွဆံုးေန႔ေတြထဲက တစ္ေန႔ျဖစ္တယ္။
ဒီေန႔ဟာ
စစ္ပြဲစတင္တဲ့ေန႔ မဟုတ္ဘူး။
စစ္ပြဲၿပီးဆံုးတဲ့ေန႔ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေန႔ဟာ
ေမတၱာ စတင္တဲ့ေန ့
`ေမတၱာေအာင္ႏိုင္တဲ့ေန ့
ျဖစ္ရဲ႕။
ဒီေန႔ဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတင္တဲ့ေန ့
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေအာင္ႏိုင္တဲ့ေန႔
ျဖစ္ရဲ႕။
ဒီေန႔မွာ
စစ္ႏိုင္သူ မရွိဘူး။
စစ္႐ႈံးသူ မရိွဘူး။
အခု ဘဘေဖၚျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပိုဒ္ေတြကေတာ့ အရာအားလံုး အစက ျပန္စမယ့္္ “ေန႔” ရဲ႕“ေလးနက္ျမင့္မားလွတဲ့ ဂုဏ္ရည္” ကို၊ ထပ္ကာ တလဲလဲ ေဖၚျပသြားခဲ့တာ ငါ့ေျမးေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဒႆန” အားျဖင့္ သာမာန္ထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးနက္နက္တူးမွ ေဖာ္ယူလို႔ ရႏုိင္တဲ့ကဗ်ာပိုဒ္ေတြလည္း ပါေနတယ္။ အဲဒါကေတာ့ …
ဒီေန ့ဟာ
စစ္ပြဲစတင္တဲ့ေန႔ မဟုတ္ဘူး။
စစ္ပြဲၿပီးဆံုးတဲ့ေန႔ မဟုတ္ဘူး။
ဒီေန႔ဟာ
ေမတၱာ စတင္တဲ့ေန႔
ေမတၱာေအာင္ႏိုင္တဲ့ေန ့
ျဖစ္ရဲ႕။
ဒီေန႔ဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ စတင္တဲ့ေန ့
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေအာင္ႏိုင္တဲ့ေန႔
ျဖစ္ရဲ႕။
ဒီေန႔မွာ
စစ္ႏိုင္သူ မရွိဘူး။
စစ္႐ႈံးသူ မရိွဘူး။
ငါ့ေျမးေရ။ ဒီကဗ်ာပိုဒ္ေတြကိုေတာ့ ဘဘ သိပ္ၿပီးရွင္းမျပခ်င္ဘူး ငါ့ေျမး။ ဘဘရဲ႕အရည္အခ်င္းေလာက္နဲ႔လည္း ရွင္းျပတဲ့အခါ ဒီကဗ်ာပိုဒ္ ေတြရဲ ့ဆိုလိုရင္းကို မီွေအာင္ရွင္းျပႏုိင္မယ္ မထင္ဘူး။ မူရင္း အဓိပၸါယ္ရဲ႕အနီးတ၀ိုက္ေလာက္အထိပဲ ဘဘ ရွင္းျပခ်င္တယ္။ ရွင္းျပႏုိင္မယ္။ တကယ့္ကို လက္တဆံုး ႏိႈ္က္ယူမွ ရမယ့္ ကဗ်ာ့ပရိယါယ္ေတြပါပဲ။ အဲ …ငါ့ေျမးရဲ႕အေတြးလက္တံကေတာ့ ရွည္မွျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကဗ်ာပိုဒ္ေတြကို ခံစားသိရိွႏုိင္ဖို ့အေထာက္အကူျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆရတဲ့စကားတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ဘဘျဖည့္ေျပာလိုက္ဦးမယ္။
ဘဘတို႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” က ေျပာဖူးတယ္ ငါ့ေျမး။ သူေျပာတဲ့စကားကို တလံုးမက်န္ ခေရေစ့တြင္းက် ေတာ့ ဘဘ မမွတ္မိေပမယ့္၊ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ ဘဘမွတ္မိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားတိုးတက္ေအာင္ ငါတို႔ က လုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္ပါေစသားတဲ့။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔က တိုင္းျပည္ေကာင္းစားတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီး ေအာင္ျမင္ပါေစသား …” တဲ့။
ငါ့ေျမးေရ…။ အဲဒီစာသား၊ အဲဒီစကားကို ၾကားရတဲ့အခ်ိန္တုန္းက၊ ဘဘျဖင့္တကိုယ္လံုး ၾကက္သီးေမြးညႇင္းေတြထၿပီး ေက်နပ္အားရျဖစ္ လိုက္မိတယ္။ ဒါဟာျဖင့္ တကယ့္ကို “မြန္ျမတ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေမတၱာတရား” ကို အေျခခံတဲ့ “စကား” ေတြပဲ။ ကဗ်ာဆရာေျပာခ်င္တဲ့ “ ေမတၱာေအာင္ျမင္တဲ့ေန႔၊ ေမတၱာစတင္တဲ့ေန႔” ဆိုတဲ့ စာသားထဲက “ေမတၱာ” ဆိုတဲ့ “အဲသလိုေမတၱာ” မ်ဴိးကိုေျပာတာပဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တဆက္ထဲဆိုသလိုပဲ ၊ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ” ေျပာဖူးတဲ့ စကားတခြန္း။ “ ဒို္င္ယာေလာ့လုပ္္ရင္ ဘယ္သူမွမႏုိင္ဘူး၊ ဘယ္သူမွ မ႐ႈံးဘူး” တဲ့။ ဒါလည္း ကဗ်ာထဲက “ ဒီေန႔ဟာ စစ္ႏိူင္သူမရိွဘူး၊ စစ္႐ႈံးသူမရိွဘူး ” ဆိုတဲ့စာသားနဲ႔ တထပ္ထဲ က်မေနေပဘူးလား။
ငါ့ေျမးေရ… “ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို ဘဘရွင္းျပခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းရွည္ခဲ့ၿပီ။ ကဲ … ေနာက္ဆံုးတပိုဒ္ဆီ ဆက္ၾကရဦးမယ္။
ဒီေန႔အေၾကာင္း
ကဗ်ာတပုဒ္ေရးရေပလိမ့္မယ္။
ဒီေန႔အေၾကာင္း
ကဗ်ာတပုဒ္မေရးခဲ့ဘူးဆိုရင္
ငါဟာ
ဘာမွမေရးခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ ့
ဘာထူးဦးေတာ့မလဲ။
ကို္င္း…။ ကဗ်ာဆရာကေတာ့ ၊ ေနာက္ဆံုးကဗ်ာပိုဒ္မွာ သူရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ကိုပါ ထည့္သြင္းေရးဖြဲ႕ျပလိုက္ၿပီ။ တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဟာ ဒီကဗ်ာထဲက တခ်ဳိ႕စာသားေတြအတိုင္း “ေလညႇင္းနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ပန္းရနံ႔ေတြလို ဒီေနရာကို စုေ၀းေရာက္ရိွၾကတဲ့သူ” ေတြထဲမွာ သူလဲပါ ၀င္ရမယ္တဲ့။ သူဟာ အဲသလိုေန႔၊ အဲဒီေနရာကို သမိုင္္း၀င္ဓာတ္ပံုထဲက မ်က္ႏွာမ်ဳိးနဲ႔တည္ၾကည္ခန္ ့ျငားေနပါလိမ့္မယ္လို ့ ဖြင့္ဟ၀န္ခံလိုက္္ၿပီ ဆိုပါေတာ့ ငါ့ေျမး။ ဒါကေတာ့ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့၊ ေကာင္းစားေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္တဲ့ “ေန႔” အတြက္ စာေပသမားေတြ ဘယ္လို ရပ္တည္သင့္သလဲဆိုတာကို ထည့္ေျပာသြားတဲ့သေဘာပါပဲ။
ကဲ… ဘဘရဲ႕စာကလည္း ရွည္လ်ားလြန္းၿပီ။ ငါ့ေျမးလည္း “ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာအတိုင္း၊ ပုဂၢလ ဘ၀သစ္အစျပဳတဲ့ေန႔။ ကို္ယ့္ႏိူင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ဳိးရဲ႕ ဘ၀သစ္စတင္တဲ့ေန႔ေတြကို ကို္ယ္တိုင္ပါ၀င္စိုက္ထူႏိူင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ ဘဘအႀကံျပဳလိုက္ပါတယ္။ ။
ကိုးကား
ေမာင္တင္သစ္ရဲ႕“ဒီေန႔ဟာ အစျဖစ္တယ္ ” ကဗ်ာ
စံပယ္ျဖဴ၊ ဧၿပီ ၊ ၂၀၀၇