တရုတ္အင္အားခ်ဲ႔ထြင္မႈအေပၚ သမိုင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာ ေအးခ်မ္းအျမင္
by Hla Shwe on Thursday, December 1, 2011 at 7:00pm
ေမး (Liberty) ။ ။ ေအာက္တိုဘာ ၈၊၂၀၁၀ မွာ ႏိုဗယ္ဆုေကာ္မတီက တရုတ္ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူကို ဆုခ်ီးျမွင့္လိုက္တယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ အာဆီယံ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ပိုင္နက္နယ္ေျမအျငင္းပြားမႈ ျဖစ္ေနတယ္၊ ဂ်ပန္ႏို္င္ငံ ႏွင့္လည္း (Senkaku) ကြၽန္းပိုင္ဆိုင္မႈ အျငင္းပြားေနတာေတြ႔ရတယ္၊
ႏိုဗယ္ဆု ခ်ီးျမွင့္ျခင္းက တရုတ္အစိုးကို ႏို္င္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လက္မခံေၾကာင္း ျပသလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ (Aye Chan) ။ ။ ႏိုဗယ္ဆိုေကာ္မတီဟာ လြတ္လပ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း တခုျဖစ္တယ္။ ေကာ္မတီက ကမၻာတ၀ွမ္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ လူေတြကိုအသိ အမွတ္ျပဳေပးတာျဖစ္တယ္။ တရုတ္လူ႔ အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ လူေရွာင္ဘို ကိုဆုျမွင့္တာဟာ ေကာ္မတီက ဆုခ်ီးျမွင့္တာထက္ ႏိုင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ို္င္းက ေထာက္ခံမႈရွိတာကို ျပသလိုက္တာျဖစ္တယ္။ တရုတ္နိုင္ငံဟာ ကုလသမဂၢ လုံုျခဳံေရးေကာင္စီ အျမဲတမ္း အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗီတိုအာဏာပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ တရုတ္ဟာ ကုလသမဂၢက ခ်မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကျငာစာတမ္းကို ေလးစားလိုက္နာ ျခင္းမရွိပါဘူး။ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း တရုတ္နည္းတူဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး (Liberty) ။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ့စာတမ္းမွာ Alfred Mahan သီအုိရီက ႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံေရးမွာ သက္ေရာက္မႈရွိေနတုန္းဘဲ လို႔သိရတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံအတြက္မဆို ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး သီအုိရီက ႏိုင္ငံတကာ လုံျခဳံေရးမွာအေရးပါေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ခင္ဗ်ားေျပာတယ္။ အဲဒိေတာ့ ၂၁ ရာစရဲ့ သံတမန္ဆက္ဆံေရးဟာ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး အေပၚမွာ တည္ေနလား။
ေျဖ( Aye Chan) ။ ။ အမ်ိဳးသားလုံျခဳံေရးႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံေတြအေပၚ ၾသဇာလႊမ္းမိုးေရး အတြက္ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးက အေရးႀကီးပါတယ္။ ပညာရွင္ Alfred Thayer Mahan က ႏိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒမွာ သမုဒၵရာ စိုးမိုးေရးအတြက္ ေရတပ္အင္အား အေရးပါပုံကို ေထာက္ျပခဲ့တယ္။ ၁၉ ရာစုႏွစ္ရဲ့ အလယ္ေလာက္ ကတတည္းက အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြကို ဒီသီအိရီ လႊမ္းမိုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီသီအိုရီက၂၁ ရာစုထိ ေခတ္မကုန္ေသးပါဘူး။ ၂၁ ရာစုအစပိုင္းမွာ သမုဒၵရာ စိုးမိုးေရးႀကိဳးစားေနတာကို က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ရပါမယ္။ တရုတ္ဟာ အိႏၵိယသမုဒၵရာႏွင့္ ပစၥဖိတ္ သမုဒၵရာမွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ယွဥ္ ဖို႔ျပင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ေမး ( Liberty) ။ ။ တရုတ္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္တဲ့ ၾကည္း၊ ေရ တပ္အင္အားတည္ ေဆာက္မႈက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ (Aye Chan) ။ ။ တရုတ္ရဲ့ နိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒမွာ ေခတ္ေဟာင္းမင္း ဆက္ေတြရဲ့ သီအိုရီက အေရးပါေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ေဟာင္းတုန္းကေတာ့ နယ္ေျမသိမ္းပုိက္ၿပီးလက္ ေအာက္ခံ ႏိုင္ငံအျဖစ္ သိမ္းသြင္းေရးက နည္းဗ်ဴဟာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၁ ရာစုမွာ ဒီမူ၀ါဒက ေမးစရာမလိုတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္လာပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ “ Soft Power Policy” ကုိစတင္သုံးေနပါၿပီ။ ေခတ္ေဟာင္းတုန္းက မြန္ဂိုေတြ သိမ္းပိုင္ခဲ့သလို မ်ိဳး တရုတ္ႏိုင္ငံအေနျဖင့္ မလုပ္ေပမယ့္၊ တရုတ္ႏိုင္ငံကေတာ့ သူတို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ထိမ္းထားလိုတဲ့ ဆႏၵရွိေနဆဲပါ။ လက္ရွိ တရုတ္အစိုးရဟာ အိႏၵိယရွိ အဂၤလိပ္ႏွင့္ မန္ခ်ဴးဘုရင္ (မင္) လက္ထက္က ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ နယ္ေျမပိုင္ဆိုင္မႈကို လက္မခံေသးပါဘူး။ တရုတ္အစိုးရဟာ နယ္ေျမခ်ဲ႔ထြင္ေရးကို စိတ္၀င္စားေနတုန္းဘဲ ဆိုတာ ျပသတာပါ။ “မန္” မင္းလက္ထက္တုန္းက ဂ်ပန္၊ ေတာင္အာရွႏွင့္ အေရွ႔ေတာင္အာရွေတြနဲ႔ ေရလမ္းကေန ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရက ေရျပင္စိုးမိုးေရးႏွင့္ ကုန္ေျမ ပိုင္ဆိုင္ေရးကို အိမ္မက္ မက္ေနဆဲ ျဖစ္ပုံရပါတယ္။
ေမး (Liberty) ။ ။ မိတ္ဆာ ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ေျမာက္ကိုးရီးယားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေၾကာင္ ခင္ဗ်ားေရးသားခဲ့တယ္။ တရုတ္အားကိုးနဲ႔ ပါကစၥတန္ႏွင့္ အီရန္တို႔ထိ မိတ္ဆာ၀င္ရိုးတန္း နိုင္ငံေတြက်ယ္ ျပန္႔လာနိုင္တယ္။ တရုတ္နိုင္ငံ အေနျဖင့္ မိတ္ဆာ ၀င္ရုိးတန္းႏိုင္ငံေတြရဲ့ အခန္းက႑ မွာအေရးပါတဲ့ေနရာက ပါနိုင္သလား။
ေျဖ (Aye Chan) ။ ။ မိတ္ဆာ ၀င္ရုိးတန္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုးရီးယားက သံတမန္ ဆက္ဆံေရး တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ေၾကာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားတဲ့ ျမန္မာ၊ ေျမာက္ကိုးရီးယား မိတ္ဆာ ၀င္ရိုးတန္း အဖြဲ႔မွာ ဘာသာေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မတူတဲ့အတြက္ အီရန္ႏွင့္ ပါကစၥတန္ ႏိုင္ငံေတြ ပါလာဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီမူဆလင္ ႏိုင္ငံေတြက တရုတ္ရဲ့ မဟာမိတ္အျဖစ္ ဆက္ရွိအုံမွာပါ။
ေမး(Liberty) ။ ။ ဒိမတိုင္ခင္ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာ တခုေျပာခဲ့တယ္။ ၂၁ ရာစုမွာ ကမၻာ့လူသားေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ကမၻာမွာ ေနထိုင္ရမွာလား (သို႔) အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ေအာက္မွာေနရမွာလား ဆိုတာ ဒီေန႔တရုတ္ ႏိုင္ငံကိုဘယ္လို တုန္႔ျပန္မလဲ အေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္။ ဒီေဆာင္းပါး ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး ဘာတင္ျပခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ (Aye Chan) ။ ။ ဆင္ျမဴရယ္ ဟန္တင္တန္ က ၂၁ ရာစုဟာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ တိုးတိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့တယ္။ သူေဟာတဲ့ အတိုင္းမွန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ေကာက္ လိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ အာဏာရွင္စနစ္ အားၿပိဳင္မႈျဖစ္မယ္။ ဒလိုင္းလားမားႏွင့္ လူေရွာင္ဘို ကိုႏိုဗယ္ဆု ခ်ီးျမွင့္ေတာ့လည္း တရုတ္က ကန္႔ကြက္တယ္။ တရုတ္ကေတာ့ ဒီေန႔အထိ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို ဆန္႔က်င္တုန္းဘဲ။ တရုတ္နဲ႔ဖြ႔ံၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြၾကား ဆက္ဆံေရးကို က်ေနာ္တို႔ သိပ္စိုးရိမ္စရာ မလိုဘူး။ ျပည္သူေတြက လူအေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အာဏာရွင္ေတြ ေတြးသလိုမေတြးေတာ့ဘူး။ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္မွာ လက္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ ျပန္႔ႏႈံ႔မႈက ေတာမီးထက္ျမန္ေသးတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ့ တိုက္ပြဲက အနိုင္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္ရအုံးမယ္။
0 comments:
Post a Comment