ထံုးေနွာင္ဖြဲ ့ေျပေလ်ာ့ခ်ိန္

by Shwe Aeim Si on Monday, October 10, 2011 at 12:01pm

သရက္ပင္ကသရက္ဖူးေတြဖူးဖြင့္ၾကကုန္ပါျပိ။ ဒိအခ်ိန္ဆိုသရက္ပြင့္ေတြလွိဳင္လွိဳင္ပြင့္ျပိဆိုတာသိေနပါသည္။
သရက္ဖူးပြင့္တို ့အနံေတြေလထဲ မွာရွဴရွိဳက္ရင္း……….

လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ဘ၀မွာ…ေမ ့မရတဲ ့အေၾကာင္းအရာအျဖစ္အပ်က္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိနိုင္ပါသလဲ…။
အတိတ္ဆိုတာဖိစီးနွိပ္စက္တတ္တယ္။တုတ္ေနွာင္တတ္တယ္..။ေျခာက္လွန္ ့တတ္တယ္..
အတိတ္ဆိုတဲ ့ဇုန္ထဲ မွာ..က်မဘ၀မွာေမ ့မရတျ ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိခဲ ့ဘူးပါတယ္…………


က်မသူငယ္ခ်င္းကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခင္သလဲဆိုတာ.....ေဆာင္းနွင္းပြင့္ရဲ ့ျမူူမွုန္ေလးေတြသိတယ္….။ဧရာ၀တိျမစ္ၾကိးသိတယ္......….။အင္တာနက္နိုင္ရြာၾကိးသိတယ္…..
ေဟာ……..ဒိသရက္ဖူးပြင့္ေတြလည္း..သိၾကတယ္ေလ

ဒါေပမဲ ့ေပါ့ေလ..ဒါေပမဲ ့ဘာေၾကာင္ ့သံုးရလဲဆိုရင္..လူ ့ဘ၀ဆိုတာဒါေပမဲ ့ေတြပြစာက်ဲေအာင္…
တည္ေဆာက္ထားတဲ ့၀ါက်ရွည္တေၾကာင္းနဲ ့တူတယ္။။
ကိုယ္ ့ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္တဲ ့အခါ…………
ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာမလုပ္ရတျ ့အခါ…………..
ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ရတျ ့အခါ…………..
ကိုယ္လုပ္တျ ့အရာ..အဆင္ေျပတဲ ့အခါ…အဆင္ေျပတဲ ့အခါမွသံုးတယ္..အေၾကာင္းျပခ်က္တမ်ိုးေပါ့…
က်မလည္းဒါေပမဲ ့ေလ..ကိုက်မလည္းသံုးစြဲ ရမယ္………
က်မဘ၀မွာေမ ့မရခဲ ့တဲ ့သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္ရွိခဲ ့ဘူးပါတယ္…ဒါေပမယ့္ေလ..အဲ ့ဒိသူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္လံုးက…က်မကိုအဆက္သြယ္ျဖတ္တယ္…။
ခ်ည္ထားတဲ ့သူငယ္ခ်င္းေနွာင္ၾကိုးျဖတ္ဘို ့ၾကိဳးစားခဲ ့ၾကတယ္...။ထံုးမိခဲ ့တဲ ့သံေယာဇဥ္ၾကိဳးကို...က်မမေျပခ်င္ဘူးေလ....

.......................

က်မနဲ ့…..ေမာင္ေမာင္ ခုလိုသရက္ေတြဖူးတဲ ့ျမဴေတြဆိုင္းတတ္တဲ ့က်မတို ့ျမိဳ ့ေလးတျမိဳ ့မွာ….ဘုရားေက်ာင္းတက္ရင္းမွာစသိၾကတယ္…။ဘုရာေက်ာင္းထဲ ့.သရက္သိးကင္းေတြေကာက္ရင္းစသိရတယ္ဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူ..။ေမာင္ေမာင္..ကသူ ့အေမေကာက္ခိုင္းလို ့သရက္သိးနုေကာက္ၾကတယ္..က်မေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူ....သရက္သိးေကာက္ရင္းေမာင္ေမာင္သီးခ်င္းဆိုတာ နားေထာင္ခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။
ေမာင္ေမာင္က…အဲ ့ဒိျမိဳ ့ကဘုရားေက်ာင္းက အားထားရတဲ ့အဆိုေတာ္..တက္သစ္စေလးေပါ့….

ေမာင္ေမာင္ရဲ ့အသံကတကယ္ကိုခ်ိဳ ေအးၾကည္ပါတယ္…
သူဘုရားသိခ်င္းဆို တဲ ့အခါ…….က်မနွလံုးသားေလးလည္ူသံဇဥ္ေတြလိုက္ဆိုျငိးတတ္ပါတယ္..။
သူ ့အသံကၾသဇာသံ ႏဲ ့ဂရုဏသံနြယ္ပါတယ္..။
အဆိုေကာင္းလြန္းတျ ့သူငယ္ခ်င္းအတြက္..က်မေပ်ာ္ရႊင္ဂုဏ္ယူရပါတယ္..။က်မသူငယ္ခ်င္းရဲ ့သိးခ်င္းသံက..ဘယ္သူနဲ ့မွမတူေအာင္…က်မနွစ္သက္ပိျဖာရပါတယ္။….
sunday ဘုရားေက်ာင္းက အျပန္တိုင္းက်မတို ့သူငယ္ခ်င္းေတြ…

ဧရာ၀တိျမစ္ကမ္းတေလ်ာက္လမ္းေလ်ာက္ျပန္ၾကရင္း….
သဲေသာင္ေတြေပၚ…ဂစ္တာေတြတိးသိးခ်င္းေတြဆို ခဲ ့ၾကပါတယ္…။
ေမာင္ေမာင္ရဲ ့သိးခ်င္းသံ က…က်မရဲ ့နွလံုးသားကိုထဲ မွာအစမွအဆံုးတြယ္ျငိေနမိပါတယ္။
သူ ့သီးခ်င္းတပုဒ္ဆိုျပိးတိုင္းေကာင္းခ်ိးမဂၤလာလက္ခုပ္ေတြပါဘဲ….။

က်မက သူ ့ကိုေျပာဘူးတယ္…ေမာင္ေမာင္..နင္ ့သိခ်င္းဆို သံကိုငါကရင္ထဲ စူးနစ္၀င္ေအာင္ခံစားရပါတယ္...။နင္ကသိတ္အဆိုေကာင္းတယ္..နင္ေအာင္ျမင္နိုင္ပါတယ္...။
ဒါေပမဲ ့ေမာင္ေမာင္..နင့္ရဲ ့ေတးကိုျမွားလို ့ေတာ့မျဖစ္ေစနဲ ့လို ့

ဒိလိုနဲ ့ေမာင္ေမာင္….အသံေကာင္းေစရန္ဆိုတဲ ့အယူမွားေတြနဲ ့ေဆးသံုးတတ္လာပါျပိ.။
က်မ..အသိေပးတားျမစ္ခဲ ့ေပမဲ ့….ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ နားမေထာင္ခဲ ့ပါဘူး…..။
သူ မိဘမ်ားနဲ ့အက်ိဳးေၾကာင္းတိုင္ပင္ေတာ့…

က်မကိုစိတ္ဆိုးျပီး သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ကနင္ နဲ ့ငါရပ္စဲတယ္…..ဆိုတဲ ့စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာပါတယ္။
....သိပ္မၾကာခင္ဘုရားေက်ာင္း..ခရစ္စမတ္ပြဲ မွာေမာင္ေမာင္မလာနိုင္ခဲ ့ပါဘူး...။
နဂိုေကာင္းေနပါရဲ ့နဲ ့ပိုေကာင္းေစရန္ဆိုတဲ ့အေတြးမွားေၾကာင္ ့ေမာင္ေမာင္ေဆးလြန္သံုးစြဲ ့ရင္း.
အသက္ငယ္ငယ္နဲ ့ေမာင္ေမာင္ေၾကြလြင့္ခဲ ့ရပါတယ္.....

က်မရဲ ့ရင္မွာ…သူ ့သံဇဥ္ေတးေတြဟာ…ျမွားလို နာက်င္ခဲ ့ရပါျပိ….။

.............................

ဒိလိုနျ ့နွစ္ေတြတနွစ္ျပိးတနွစ္အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုကုန္မွန္းမသိကုန္သြားလိုက္တာ.

.နွစ္တနွစ္ဟာခဏေလးလို ပါဘဲ……..
တနွစ္ျပိးသြားတိုင္း….နွစ္ေဟာင္းမွာငါဘာေတြလုပ္ခဲ ့သလဲ…

.ေနာက္နွစ္မွာေရာငါဘာလုပ္ရမလဲ…က်မအေတြးဇယားဆြဲေနပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ..ကိုယ္ ့ဘ၀ကိုဘယ္လုရွင္သန္ေနသလဲဆိုတာက်မကအျမ ဲတန္းဆန္းစစ္ၾကည့္ရမယ္လို ့ခံယူထားပါတယ္။…ပံုမွန္အိပ္ယာထ၊အစားစားအလုပ္သြား။ညေနျပန္လာ၊ထမင္းစား
၊ညအိပ္….ဒိလိုနဲ ့ေမြးရာကေသတဲ ့အထိ နွစ္ေတြတနွစ္ျပိးတနွစ္အခ်ိန္ေတြ…ကုန္ခဲ ့တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ...ဘ၀မဟုတ္ေတာ့ဘူး..ဒါဟာရွင္သန္ျခင္းပဲ….ဒိလိုရွင္သန္မွုမ်ိဳးက်မကမႏွစ္သက္ပါဘူး။
ေန ့မအားညမအားစာေတြေရးတယ္..သုတရသ....ကိုယ္ေတြ့ ေတြေရာ..
က်မလူသားေတြအတြက္အက်ိဳးရွိတဲ ့အလုပ္ေတြဘဲလုပ္ခ်င္ခဲ ့ပါတယ္။

ဒိလို နဲ ့အြန္လိုင္းေပၚ၂၀၀၆ ခုနွစ္ကစလို ့အေပ်ာ္စာေတြ…သုတ..ရသေတြေရးရင္း……
.မထင္မွတ္ထားပဲ..ဧဒင္ဥယ်ာဥ္နိုင္ဆိုဒ္စာေပရြာထဲ ေရာက္ခဲ ့တယ္။

အဲ ့ဒိမွာ…က်မနဲ ့ကိုကို စေတြ ့ခဲ ့ပါတယ္။ က်မတို ့သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြဖြဲ ့ၾကတယ္။
ကိုကိုဟာ..တျခားသူေတြနျ ့မတူေအာင္စာေပဗဟုသုတၾကြယ္၀လြန္းပါတယ္..။

မသိတာမရွိဆိုသေလာက္ေတာ္လွပါတယ္..။
က်မကကိုကို နဲ ့စကားေျပာရတာက်မအတြက္တန္ဘိုးရွိလွပါတယ္….
က်မအတြက္ကုန္ၾကမ္းေတြေပးရင္း…..။က်မကသူ ့ဆိကဗဟုသုတေတြဖလွယ္ရင္း….

က်မတို ့ပိုမိုခင္မင္လာၾကတယ္..။။
ကိုကိုဟာနိုင္ငံတကာစာေပသာမက..ကဗ်ာေရးစပ္တာေကာင္းသူပါ…။
က်မကကဗ်ာ ရဲ ့…ေဘာင္မသိ..စည္းမသိပဲ..ေရးခ်င္သလိုေရးတဲ ့သူပါ။
က်မရဲ ့အမွားေတြသံုးသပ္ေျပာျပရင္း..က်မ ကိုဆံုးမစကားေျပာတာလည္းအၾကိမ္ၾကိမ္ပါ..။

တခုေတာ့ရွိပါတယ္…ကိုကိုမွာသူေျပာတာပဲမွန္တယ္ဆိုတဲ ့အက်င္ ့ကေတာ့က်မျပင္မရပါဘူး…
..စကားေျပာလည္းမခ်ိဳသာပါဘူး။…

..စိတ္ရင္းကအင္မတန္ေကာင္းသူပါ..။
စိတ္တိုတာ…အသက္တိုတတ္ေၾကာင္းသာဓကနဲ ့ေသြးတိုးေရာဂြျဖစ္တတ္ေၾကာင္း
ေျပာေပမယ့္းလည္းကိုကိုက လက္မခံတတ္သူပါ။
သူမ်ားစကားနားမ၀င္တတ္သူပါ။
သူမ်ားမေပၚေတာ့စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းသူပါ..။
က်မသံုးတဲ ့စကားမွားေနတာ..ဘယ္လို လူမွသံုးရတာ…။

စတဲ ့အေသးမြားကအစသင္ျပညႊန္ျပေပးသူပါ။
သူ ့စာေတြကဗ်ာေတြ ကက်မလည္း….ေတာ္ေတာ္ခင္တြယ္မိေနျပိေလ…

စာ...ကဗ်ာဆိုတာ..ရင္ထဲ တြယ္ျငိခံစားတတ္တယ္ေလ..။
က်မနွလံုးသားကမညာတတ္ပါဘူး…..က်မတကယ္သူ ့စာေတြကဗ်ာေတြ..
အေတြးေခၚေတြတကယ္ၾကိဳက္နွစ္သက္မိေနပါျပိ။

က်မကစတတ္ေနာက္တတ္တယ္…

ဒါေပမဲ ့နစ္နာေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမေျပာတတ္ဘူးဆိုတာဘုရားသိတယ္…က်မကိုယ္က်မသိပါတယ္…။
တေန ့ေတာ့က်မစမိတယ္..
စကားဆိုတာလူတိုင္းေျပာတတ္ၾကပါတယ္…..ဒါေပမဲ ့သူငယ္ခ်င္းကို..နင့္ကိုဘေလာ ့လိုက္ျပိ..ဆိုတဲ ့စကားေတာ့မေျပာသင့္ဘူးေနာ္…က်မဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းရမလဲ……
.ျမွားနဲ ့တူေသာ..စာ ကဗ်ာကိုမ်ားမဆိုတတ္ခဲ ့ရင္….
ကိုကိုဟာက်မရဲ ့ဆရာတစ္ေယာက္လို က်မထင္ထားသူပါ။

ျမွားဆိုတာ……အျငိဳးၾကိးတဲ ့သေဘာ..ထိမိစိုက္မိနစ္၀င္မိရင္…..ဒါဏ္ရာေပးတတ္တယ္ေလ
ေတးသိးခ်င္းဆိုတာ……….နွလံုးသားထဲ မွာစိး၀င္….ေမတ¦ာသက္၀င္ေစတယ္
စာကဗ်ာဆိုတာ…………..အခ်စ္ပိုေစတဲ ့စကားလို ့ယူဆရင္……

ေျပာျပိးသားစကားဟာ ျပန္ရုတ္သိမ္းလို ့မရနိုင္ပါဘူး။
မုန္းတဲ ့စကားျဖစ္ေစ၊ေမတ¦ာစကားျဖစ္ေစ ေျပာျပီးတဲ ့အခါမွာ ျပန္ရုတ္သိမ္းလို ့မရတတ္တာေၾကာင့္
မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားမွာ ေမတ¦ာစကားအခ်စ္ပိုေစတဲ ့စကားသာေျပာသင့္ပါတယ္ …။

ဒါေၾကာင့္ျမွားနဲ ့တူေသာေတးလည္းမဆိုမိေစနဲ ့.....
.ျမွားနဲ ့တူေသာစကားကဗ်ာလည္းမေျပာမိပါေစနဲ ့ေနာ္………

ေတးသိးခ်င္းကိုေတးလိုဆိုပါ…..ကဗ်ာကိုကဗ်ာလိုရြတ္ပါလို ့…..
ေတးနဲ ့ကဗ်ာ..ဟာ ဆုိသူနဲ ့နားေထာင္သူၾကား ၾကိုက္ညိမွုရွိရင္ ေတးေကာင္းျဖစ္နိုင္သလိုကဗ်ာ ေကာင္းတပုဒ္လည္းျဖစ္တယ္လို ့

ဒိျမဴေတြဆိုင္းတဲ ့ေဆာင္းဥိးကိုေရာက္ရင္……အလြမ္းဓါတ္ခံရွိသူက်မအဖို ့မွာေတာ့…
က်မကိုေနွာင္ဖြဲ ့ေျပေလွ်ာ ့ထားခဲ ့ေသာ သူေတြကိုေတာ့..က်မကသတိတယရွိေနအံုးမွာပါ။


ခင္မင္ေလးစားေသာ
ေရႊအိမ္စည္