ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကတိမ္

by သစၥာနီ on Sunday, October 23, 2011 at 11:23am

အိပ္မက္ထဲတြင္ မိမိကိုယ္ကို ရုပ္ေသးရုပ္ တစ္ရုပ္အျဖစ္ ျမင္ရသည့္ အိပ္မက္မ်ားထက္ ထိတ္လန့္ေျခာက္လန့္ေျခာက္ျခား စရာေကာင္းေသာ အိပ္မက္မ်ိဳးမရွိဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို့၏ ခႏၶာကုိယ္ (ေျခလက္ႏွင့္ ေခါင္း) တြင္ သာမက၊ ႏွလံုးသားႏွင့္ စိတ္အာရံုမ်ားတြင္ပါ၊ တြယ္ေႏွာင္ခ်ိတ္ဆက္ထားသည့္ မျမင္ရေသာ ႀကိဳးမ်ား အဘယ္မွ်ရွိေနေလမည္နည္း။ ေန့စဥ္ႏွင့္အမွ် အခ်ိန္ရွိေနသမွ် ကၽြန္ေတာ္တို့သည္ အတြင္းႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ေထြး႐ႈပ္ရစ္ပတ္ေနသည္။ ဥပမာ ႀကိဳးတစ္ခ်ိဳ့မွာ
တစ္ေန့ထမင္း ႏွစ္ႀကိမ္ စားျခင္း   ( အေလ့အထ )
ညဘက္ အိပ္စက္ျခင္း         ( သဘာဝ )
မိဘကို ရိုေသျခင္း             ( က်င့္ဝတ္ )
လိင္ဆက္ဆံျခင္း             ( အာသာဆႏၵ )
မေက်နပ္လည္း ျပံဳးျပျခင္း     ( ယဥ္ေက်းမွဳ )

မ်ဥ္းၾကားမွ ျဖတ္ကူးျခင္း ( ဥပေဒ )
ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းျခင္း       ( ဓေလ့ထံုးစံ )
သစ္ပင္ေရေလာင္းျခင္း           ( ဝတၱရား )
               လူဆိုတာ လြတ္လပ္ေသာသတၱဝါဆိုတာ အဓိပၸါယ္ရွိေသးရဲ့လား သို့မဟုတ္ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ အဓိပၸါယ္ရွိေသးရဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လြင့္ပါးလိုသူျဖစ္သည္။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ ကင္းလိုသူ ျဖစ္သည္။ ထာဝရဘုရားသခင္သည္၊ အရာရာ ဖန္ဆင္းသူ ျဖစ္သည္ ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ့ ေကာင္မေလး၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ရင္ခုန္စရာ အေတြ့အထိ၊ ဆံုစည္းမႈ၊ ေျခဖမိုးေပၚက မွည့္ကေလး၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္နာရီ တခ်ိဳ့ႏွင့္ သူမ၏ ကိုယ္သင္းနံ့တို့အတြက္ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းေလရကား၊ ၾကံဳေသာ္ သူ့ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ဝယ္တုိက္ခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့ ေကာင္မေလး အရပ္ျမင့္ျခင္းႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ေကာက္တတ္ျခင္းတို့အတြက္ သူ (ဖန္ဆင္းရွင္) ေကာ္ဖီခြက္ထဲမွ သၾကား တစ္ဇြန္းခန့္ကို၊ သူ မသိေအာင္ ႏွဳတ္ထားရန္ စိတ္ကူးလည္းရွိ၏။ သို့ေသာ္ ကံေကာင္းစြာပင္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မဆံုဆည္းခဲ့ၾကေခ်။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္ ဓါတ္မတည့္ေသာ အရာမ်ားတြင္ သူလည္း ပါပံုရ၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္၊ တံဆိပ္ကပ္ထားေသာ လူတခ်ိဳ့၊ အေပါစား ကိုယ္လိမ္းေပါင္ဒါ၊ ယင္နားထားေသာ သစ္သီး၊ ကၽြန္ေတာ့ အေဖ၊ အႏုပညာအတုတို့ႏွင့္ မတည့္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလွ်ာက္ျပီးေသာ လမ္း၊ တတ္ေယာင္ကား သီအိုရီ၊ ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ အနံ့၊ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မိန္းမမ်ား၊ ပေလးတိုးတို့ႏွင့္ မတည့္ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သရုပ္မွန္တတၱဳတို၊ မိုးခါးေရ၊ ဟြန္းမတီးရေသာ ရပ္ကြက္၊ သကၠာယဒိဌိ၊ အခါလြန္မွ ရြာေသာမိုးတို့ႏွင့္ မတည့္ ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မလိုင္ႏုတ္ထားေသာ ႏို့ဆီ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ စပ်စ္သီး မျမင္ဖူးေသာ ေျမေခြးမ်ား၊ ေသျခင္းတရား၊ ပြဲေတာ္ရက္မ်ားႏွင့္ မတည့္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မတည့္ေသာ အရာမ်ားနွင့္ မတည့္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မတည့္ေသာ အရာမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မတည့္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မတည့္ေသာ အရာမ်ားထဲတြင္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ စိန္စီထားေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ကတၱီပါအိတ္ စြတ္ထားေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ လွ်ာအရိုး မရွိေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ကိုယ္ေရာင္ ေပ်ာက္ႏုိင္ေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ လက္နက္ကိုင္ထားေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္လွေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပါတီ ပါဝင္ေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႏွင့္တူေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ပန္းသီတပ္ထားေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ သက္တန့္အေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္၊ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ေပါင္း မ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ သိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ငါးမွ်ားသူ မဟုတ္။ အမွ်ား မခံရသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဒညင္းသီးဆားေရစိမ္၊ အေပါစား ရုပ္ရွင္၊ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ၊ ခ်ီးေျမွာက္ဂုဏ္ျပဳျခင္း၊ အိမ္ေထာင္သားေမြးကိစၥ၊ ခပ္ညံ့ညံ့ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေႏြဦးေပါက္ ရနံ့၊ ဖားေအာ္သံ၊ စသည္တို့မွာ (ကၽြန္ေတာ့္အတြက္) ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ႏုိင္ေသာ ငါးစာ ေကာင္းေကာင္းမ်ား မဟုတ္ေခ်။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသြးေဆာင္ႏုိင္ေသာ အရာ အနည္းငယ္ ရွိသည္ဟုဆိုလွ်င္ ယင္းတုိ့မွာ အစဥ္အလာေဟာင္းကို ခ်ိဳးဖ်က္ျခင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ႏွင့္ ကဗ်ာသာ ျဖစ္ေပမည္။

ျမစ္အထက္က တံတားအေပၚမွာ ျဖတ္သန္းသြားေသာ အရာေတြ မ်ားလွေခ်ျပီ။

ႏြားအုပ္မပါေသာ ႏြားေက်ာင္းသား၊ တစ္ဘက္ကမ္းမွာ ပန္းေရာင္းသူ၊ ရွည္လ်ားေသာ ေဆာင္းဥတု၊ ပိုင္ရွင္မဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္၊ အေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ သရဖူ တစ္ခု၊ အခ်ိန္ကာလ (သူ ျဖတ္သြားသည္ကို လူေတြ မျမင္လိုက္ၾက) မိန္းမေခ်ာ တစ္ေယာက္၊ လည္လြန္းတဲ့ဘီး၊ အမိႈက္ပံုမွ လြင့္လာေသာ သတင္းစာစကၠဴ တစ္ရြက္ (ရြက္ေၾကြတခ်ိဳ့ႏွင့္ ေရာေႏွာလ်က္)၊ ကုလားမေျခေထာက္၊ မလွမ္းမကမ္း စစ္ေျမျပင္မွ ယမ္းေငြ့၊ ဖားျပဳတ္တစ္ေကာင္ (က်ိန္စာသင့္ေနေသာ မင္းသား မဟုတ္ပါ)၊ သမိုင္း အပိုင္းအစတခ်ိဳ့၊ ဘီးတပ္ကုလားထုိင္ တစ္လံုး၊ ေရခဲမုန္ ့ ေရာင္းေသာ လွည္း၊ ညေမႊးပန္း ရနံ့၊ ရွပ္တုိက္သြားေသာ ေလျပည္၊ လူနာတင္ကားတစ္စီး၊ အရိပ္မ်ား၊ ေနေရာင္ လေရာင္မ်ား၊ ေျခသံမ်ား၊ အိုမင္း ျခင္းမ်ား၊ ႏုပ်ိဳျခင္းမ်ား။

တခ်ိဳ့ႏွင့္ တခ်ိဳ့သည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိရာမွ ေက်ာခုိင္း ကင္းကြာသြားၾကသည္။ တခ်ိဳ့သည္ တခ်ိဳ့ကို ေက်ာ္တက္ သြားၾက၍ တခ်ိဳ့ကား တခ်ိဳ့၏ ေနာက္တြင္ က်န္ခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ့ကား ဆံု၍ တခ်ိဳ့ကား ေဝးၾကေလသည္။ တခ်ိဳ့က အေရွ့ကို သြား၍ တခ်ိဳ့က အေနာက္ကို သြားၾကသည္။ တံတားေအာက္က ေရအလ်ဥ္ကေတာ့ ဘယ္ကိုမွ မသြား။ ထုိျမစ္ ေအးခဲေနခဲ့သည္မွာ ၾကာေခ်ျပီ။

သစၥာနီ (ႏွလံုးအိမ္ မဂၢဇင္း၊ ဇြန္ လ ၂ဝဝ၅)

credit: thanthannaing (mmcybermedia)