ေဆာင္းေရျခံဳတဲ႕ အိပ္မက္မ်ား
by ရင္နင့္ေအာင္ on Friday, October 21, 2011 at 10:34am
အိပ္မက္ (၁)
အဲဒီေန႕က ပညာရွိကဏန္းၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သူက ေျပာတယ္။
“ေရွ႕က သြားတဲ႕ ႏြားက ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ
ေနာက္က လိုက္တဲ႕ ႏြားက ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္မွာကြ”
“ေအာ .. ဟုတ္ကဲ႕ဗ်”
“လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕ အခါ တည့္တည့္မတ္မတ္ေလွ်ာက္ရမယ္
ေဘးဘီ၀ဲယာကို သိပ္မၾကည့္နဲ႕
ကိုယ့္ဦးတည္ရာကိုသာ ေသခ်ာၾကည့္ ၾကားလား”
“ဗ်ာ .. ဟုတ္ .. ၾကားပါတယ္ ကိုကဏန္း”
ကၽြန္ေတာ့္ကို ပညာရွိကဏန္းၾကီးက သင္ေပးသြားျပီး ထျပန္သြားတယ္။ သူ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕ ပံုစံကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က ၾကည့္ျပီး အတုယူလိုက္တယ္။
အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေတာ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကြကြၾကီးလုပ္ျပီး ဟိုဘက္ရမ္း ဒီဘက္ရမ္း ကဏန္းတစ္ေကာင္လို ေလွ်ာက္ျပန္ခဲ႕တယ္။
အိပ္မက္ (၂)
“ဒီလိုဗ်”
“ဘယ္လိုလဲ ..”
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ၾကက္တူေရြးပညာရွိၾကီး ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဟုိတစ္ေန႕က ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆဲသြားတဲ႕ အေၾကာင္း သူ႕ကိုေျပာျပေနတာပါ။
“ပညာရွိၾကီး စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ ဘလိုင္းၾကီး ဆဲသြားတာ
ေကာင္ေလးၾကည့္ေတာ႕လည္း ငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ”
“ဟ”
ပညာရွိၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႕စကားကို ျဖတ္ေျပာတယ္။
“ငယ္ေသးပါတယ္ လုပ္ပါကြာ
ငယ္ပါေသးတယ္ မဟုတ္ပါဘူး”
“အြန္ … ဘာကြာလို႕လဲဗ် ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
ပညာရွိၾကီးက စာနဲ႕ ခ်ေရးျပတယ္။
ငယ္ေသး ပါတယ္။
ငယ္ပါ ေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားျပီးမွ သေဘာေပါက္သြားတယ္ဗ်ာ။
အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ေသး ပါတယ္လို႕ ေတြးလိုက္တယ္။
အိပ္မက္ (၃)
“ဘာသာစကားေဗဒဆိုတာ ရွိတယ္ကြဲ႕”
“ဟုတ္ကဲ႕”
“စကားလံုးဆိုတာ စိတ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႕ မင္းက ထင္ေနလို႕လား”
“ဗ်ာ…မဟုတ္ဘူးလား”
“ဘယ္ကသာကြာ …”
“စိတ္ကို စကားလံုးေတြက ကိုယ္စားမျပဳဘူး
အမူအရာ… စကားလံုး … ေလသံ .. ဘာနဲ႕မွ ကိုယ္စားမျပဳဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀သြားပါတယ္။ ပညာရွိ ေခြးၾကီးက သူအျမီးကို သူ႕ဘာသာ လွ်ာနဲ႕ လ်က္ျပီး စကားဆက္လိုက္တယ္။
“ငါတို႕ ေခြးေတြမွာ အသံမတူတာ ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္လဲ
အသံေပါင္း သံုးေသာင္းေက်ာ္တယ္ ငါ့ေကာင္”
“ဟင္ … ဟုတ္ရဲ႕လား ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
“ေအး … မင္းနားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ …
ငါတို႕ေခြးေတြက တစ္ခုခုကို မၾကိဳက္ေတာ႕ရင္ ေဒါသထြက္ရင္ ျခိမ္းေျခာက္ေတာ႕မယ္ဆိုရင္
ေဟာင္တဲ႕ အသံက မင္းတို႕ ဒရမ္တီးသလိုမ်ိဳးကြ ..”
“ဟင္ .. ဒရမ္တီးသလို … ဟုတ္လား”
“ေအး” ဆိုျပီး ပညာရွိၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ဒါေပမယ့္ ေဒါသေတာ႕ ထြက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနရင္ ေဟာင္လိုက္တဲ႕ အသံက လိဒ္ဂစ္တာသံလိုေပါ႕ကြာ ….”
ပညာရွိၾကီးက ခဏနားျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ေနာက္ ငါတို႕ခ်င္း အခ်က္ေပးတဲ႕ အခါ ေဟာင္လိုက္တဲ႕ အသံက ေဘ႕စ္႕ဂစ္တာသံနဲ႕ တူမယ္ …
ေနာက္ .. ေခြးေပါက္ေလးေတြ ေဆာ႕ျပီဆို ႕ဂစ္တာကို ပလက္ကင္တီးသလိုေပါ႕….
ရွိေသးတယ္ .. ငါတို႕ ျငီးေငြ႕ရင္ ေဟာင္တဲ႕ အသံက တေယာထိုးသလုိေပါ႕ …”
“ေက်းဇူးဗ်ာ … ပညာရွိၾကီးေျပာသြားတာ မ်ားစြာ ပညာရပါတယ္ ….
စိတ္ကို စကားလံုးက ကုိယ္စားမျပဳတာ … ဟုတ္ျပီဗ်ာ”
အိပ္မက္ (၃) ေနာက္ဆက္တြဲ။
ေနာက္ရက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဂီတပြဲေတာ္တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ ဒရမ္သမားက စတင္ျခိမ္းေျခာက္လိုက္တယ္။ ေနာက္ လိဒ္သမားက ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ေဘ႕စ္သမားက အႏၲရာယ္ရွိေနေၾကာင္း အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘာမွ မသိတဲ႕ အဆိုေတာ္က ပလက္ကင္ေလးတီးျပီး သီခ်င္းဆိုေနလိုက္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ တေယာထိုးျပီး အိမ္ျပန္လာလိုက္တယ္။
အိပ္မက္ (၄)
“မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ”
“ဟုတ္”
“လွပမႈကို သဘာ၀တရားက ဖန္ဆင္းတာေလာက္ က်န္တာဘာနဲ႕ဖန္ဆင္း ဖန္ဆင္း မလွႏိုင္ဘူး”
“ဟုတ္တာေပါ႕ဗ်ာ … ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ခံတယ္ ပညာရွိၾကီး”
ဒီတစ္ခါ ေတြ႕ရတာက က်ားပညာရွိၾကီးပါ။ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“တကယ္လို႕သာ ငါတို႕ က်ားသတၱ၀ါေတြက သတ္သတ္လြတ္စားတဲ႕ သတၱ၀ါေတြသာဆို ဒီလို ခန္႕ညားျပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘူး … က်ားဆိုတာဟာ ယံုတစ္ေကာင္လို ျဖစ္ေနရင္ ၾကည့္ေကာင္းပါ႕မလားကြ”
“အဲ …. အင္းေပါ႕ဗ်ာ”
ကၽြန္ေတာ္က ေထာက္ခံလိုက္တယ္။
“ေအး … လိပ္ျပာေတြဆိုပါစို႕
ဒီေကာင္ေတြက ေတာ္ေတာ္သန္႕ရွင္းတဲ႕ ေကာင္ေတြ အျဖစ္ သိထားတယ္မလား”
“ဟုတ္တာေပါ႕… ဆိုစမ္းပါဦး ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
“အင္း.. လိပ္ျပာေတြသာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေနၾကတဲ႕ ေကာင္ေတြဆုိ ဘာျဖစ္မယ္ထင္မလဲ”
ပညာရွိက်ားၾကီးက အဲလို ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမးပါတယ္။
“ဗ်ာ … ၀မ္းေရာဂါျဖစ္မွာလားဟင္”
“ဟာ.. ကြာ … မင္းကလည္း မဆိုင္လိုက္တာ
လိပ္ျပာေတြသာ ညစ္ပတ္ရင္ မင္းတို႕ လူေတြ အျမတ္တႏိုးထားတဲ႕ ပန္းေတြဆိုတာလည္း ညစ္ပတ္ကုန္မွာေပါ႕ကြ …”
“ဟာ .. အင္း….. ဟုတ္တာေပါ႕ဗ်ာ”
အဲဒီေန႕က သဘာ၀တရားၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူ ဘယ္သူလွမလဲ စဥ္းစားေနမိခဲ႕တယ္။
အိပ္မက္ (၅)
“မင္းတို႕ လူေတြခက္ပါတယ္ကြာ”
ပညာရွိႏြားၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သူက ေျပာျပန္တယ္။
“မင္းတို႕လူေတြ ဆင္းရဲတာလည္း မေျပာနဲ႕ …
ေန႕ဖို႕ ညစာမွ မခ်န္တာကြ”
“ဗ်ာ … ဟုတ္ .. ဘယ္လိုခ်န္ရမလဲဟင္”
“ဟ …ငါတို႕ ႏြားေတြဆို စားလုတ္ထဲမွာ အျမဲ အစာေတြခ်န္ထားတယ္ ..
ညသန္းေခါင္ ဗိုက္ဆာရင္ .. အဲဒါနဲ႕ စားတယ္ကြ
မင္းတို႕လည္း အဲလိုလုပ္ေလကြာ”
“ေအာ္ … ဟုတ္ကဲ႕… ဟုတ္တာေပါ႕ ကိုႏြားၾကီးရယ္”
မိုးလင္း။
ပညာရွိမ်ားနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ႕ အိပ္မက္မက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လန္႕ႏို္းလာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရွိမျဖစ္ခဲ႕ပါ။ အိပ္မက္က ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႕ မက္လည္းဆိုတာ လူပညာရွိၾကီးဆီ သြားေမးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
မြန္းတည့္။
“စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းဆိုတာ ရွိတယ္”
“ဟုတ္”
“စိတ္ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားဆိုတာလည္း ရွိတယ္”
“ဟုတ္”
“ဘာကြာမယ္ထင္လဲ”
“ဗ်ာ …” ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ မသိေၾကာင္း လူပညာရွိၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါျပေတာ႕ သူက ဆက္ရွင္းပါတယ္။
“အိပ္မက္ေတြမွာ စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းနဲ႕ မက္တာ ရွိသလို
စိတ္အတြင္းကပဲ စိတ္ရဲ႕ အစြန္း ႏွစ္ခု … တစ္ခုခုကေန မက္လာတာလည္း ရွိတယ္”
“ဟုတ္ …”
“မင္း အိပ္မက္ေတြက ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႕ ဆိုင္ေနတယ္”
“ဗ်ာ .. ဟုတ္လားဗ်”
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားပါတယ္။ ပညာရွိၾကီးက ဆက္ေျပာျပန္တယ္။
“အိပ္မက္ (၁) နဲ႕ အိပ္မက္ (၄) က မင္း စိတ္အတြင္းက မက္တာ .. အဲ အိပ္မက္ (၅)ကလည္း မင္းစိတ္အတြင္းက မက္တာ”
ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ လိုက္မွတ္ထားလိုက္တယ္။
“အိပ္မက္ (၂) နဲ႕ အိပ္မက္ (၃) ကေတာ႕ စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းနဲ႕ မက္တာကြ …
ေနဦးကြ ….တစ္ခုေတာ႕ ရွိတယ္ ….အင္း …” ဆိုျပီး ပညာရွိၾကီး တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနပါတယ္။ သူက ေခါင္းေတြ ကုတ္လိုက္ ေခါင္းေတြ ခါလိုက္လုပ္လို႕။ ျပီးေတာ႕ ေခၽြးေတြလည္း ထြက္လို႕။ ခဏၾကာမွ သူက ေခါင္းကို ခါျပီး ေျပာတယ္။
“အိပ္မက္ (၃) ေနာက္ဆက္တြဲက အိပ္မက္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြ”
ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျဖခဲ႕ပါဘူး။ လူပညာရွိၾကီးဆီက ျပန္လာခဲ႕တယ္။ အျပန္လမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမ္းပိုးထားလိုက္ခ်ိန္မွာ “ေအာ္ .. လူပညာရွိၾကီး ခင္ဗ်ား ငယ္ပါေသးတယ္ကြာ” ..လို႕ ..။ “အဲ.. မဟုတ္ဘူး .. ငယ္ေသးပါတယ္ကြာ” လုိ႕ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
ရင္နင့္ေအာင္
အဲဒီေန႕က ပညာရွိကဏန္းၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သူက ေျပာတယ္။
“ေရွ႕က သြားတဲ႕ ႏြားက ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ
ေနာက္က လိုက္တဲ႕ ႏြားက ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္မွာကြ”
“ေအာ .. ဟုတ္ကဲ႕ဗ်”
“လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕ အခါ တည့္တည့္မတ္မတ္ေလွ်ာက္ရမယ္
ေဘးဘီ၀ဲယာကို သိပ္မၾကည့္နဲ႕
ကိုယ့္ဦးတည္ရာကိုသာ ေသခ်ာၾကည့္ ၾကားလား”
“ဗ်ာ .. ဟုတ္ .. ၾကားပါတယ္ ကိုကဏန္း”
ကၽြန္ေတာ့္ကို ပညာရွိကဏန္းၾကီးက သင္ေပးသြားျပီး ထျပန္သြားတယ္။ သူ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕ ပံုစံကို ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က ၾကည့္ျပီး အတုယူလိုက္တယ္။
အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေတာ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကြကြၾကီးလုပ္ျပီး ဟိုဘက္ရမ္း ဒီဘက္ရမ္း ကဏန္းတစ္ေကာင္လို ေလွ်ာက္ျပန္ခဲ႕တယ္။
အိပ္မက္ (၂)
“ဒီလိုဗ်”
“ဘယ္လိုလဲ ..”
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ၾကက္တူေရြးပညာရွိၾကီး ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဟုိတစ္ေန႕က ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆဲသြားတဲ႕ အေၾကာင္း သူ႕ကိုေျပာျပေနတာပါ။
“ပညာရွိၾကီး စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ လုပ္တာ မဟုတ္ ဘလိုင္းၾကီး ဆဲသြားတာ
ေကာင္ေလးၾကည့္ေတာ႕လည္း ငယ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ”
“ဟ”
ပညာရွိၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႕စကားကို ျဖတ္ေျပာတယ္။
“ငယ္ေသးပါတယ္ လုပ္ပါကြာ
ငယ္ပါေသးတယ္ မဟုတ္ပါဘူး”
“အြန္ … ဘာကြာလို႕လဲဗ် ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
ပညာရွိၾကီးက စာနဲ႕ ခ်ေရးျပတယ္။
ငယ္ေသး ပါတယ္။
ငယ္ပါ ေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားျပီးမွ သေဘာေပါက္သြားတယ္ဗ်ာ။
အျပန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ေသး ပါတယ္လို႕ ေတြးလိုက္တယ္။
အိပ္မက္ (၃)
“ဘာသာစကားေဗဒဆိုတာ ရွိတယ္ကြဲ႕”
“ဟုတ္ကဲ႕”
“စကားလံုးဆိုတာ စိတ္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႕ မင္းက ထင္ေနလို႕လား”
“ဗ်ာ…မဟုတ္ဘူးလား”
“ဘယ္ကသာကြာ …”
“စိတ္ကို စကားလံုးေတြက ကိုယ္စားမျပဳဘူး
အမူအရာ… စကားလံုး … ေလသံ .. ဘာနဲ႕မွ ကိုယ္စားမျပဳဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀သြားပါတယ္။ ပညာရွိ ေခြးၾကီးက သူအျမီးကို သူ႕ဘာသာ လွ်ာနဲ႕ လ်က္ျပီး စကားဆက္လိုက္တယ္။
“ငါတို႕ ေခြးေတြမွာ အသံမတူတာ ဘယ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္လဲ
အသံေပါင္း သံုးေသာင္းေက်ာ္တယ္ ငါ့ေကာင္”
“ဟင္ … ဟုတ္ရဲ႕လား ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
“ေအး … မင္းနားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ …
ငါတို႕ေခြးေတြက တစ္ခုခုကို မၾကိဳက္ေတာ႕ရင္ ေဒါသထြက္ရင္ ျခိမ္းေျခာက္ေတာ႕မယ္ဆိုရင္
ေဟာင္တဲ႕ အသံက မင္းတို႕ ဒရမ္တီးသလိုမ်ိဳးကြ ..”
“ဟင္ .. ဒရမ္တီးသလို … ဟုတ္လား”
“ေအး” ဆိုျပီး ပညာရွိၾကီးက ဆက္ေျပာတယ္။
“ဒါေပမယ့္ ေဒါသေတာ႕ ထြက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနရင္ ေဟာင္လိုက္တဲ႕ အသံက လိဒ္ဂစ္တာသံလိုေပါ႕ကြာ ….”
ပညာရွိၾကီးက ခဏနားျပီး ဆက္ေျပာတယ္။
“ေနာက္ ငါတို႕ခ်င္း အခ်က္ေပးတဲ႕ အခါ ေဟာင္လိုက္တဲ႕ အသံက ေဘ႕စ္႕ဂစ္တာသံနဲ႕ တူမယ္ …
ေနာက္ .. ေခြးေပါက္ေလးေတြ ေဆာ႕ျပီဆို ႕ဂစ္တာကို ပလက္ကင္တီးသလိုေပါ႕….
ရွိေသးတယ္ .. ငါတို႕ ျငီးေငြ႕ရင္ ေဟာင္တဲ႕ အသံက တေယာထိုးသလုိေပါ႕ …”
“ေက်းဇူးဗ်ာ … ပညာရွိၾကီးေျပာသြားတာ မ်ားစြာ ပညာရပါတယ္ ….
စိတ္ကို စကားလံုးက ကုိယ္စားမျပဳတာ … ဟုတ္ျပီဗ်ာ”
အိပ္မက္ (၃) ေနာက္ဆက္တြဲ။
ေနာက္ရက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဂီတပြဲေတာ္တစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ ဒရမ္သမားက စတင္ျခိမ္းေျခာက္လိုက္တယ္။ ေနာက္ လိဒ္သမားက ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ေဘ႕စ္သမားက အႏၲရာယ္ရွိေနေၾကာင္း အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘာမွ မသိတဲ႕ အဆိုေတာ္က ပလက္ကင္ေလးတီးျပီး သီခ်င္းဆိုေနလိုက္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ တေယာထိုးျပီး အိမ္ျပန္လာလိုက္တယ္။
အိပ္မက္ (၄)
“မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ”
“ဟုတ္”
“လွပမႈကို သဘာ၀တရားက ဖန္ဆင္းတာေလာက္ က်န္တာဘာနဲ႕ဖန္ဆင္း ဖန္ဆင္း မလွႏိုင္ဘူး”
“ဟုတ္တာေပါ႕ဗ်ာ … ကၽြန္ေတာ္ ေထာက္ခံတယ္ ပညာရွိၾကီး”
ဒီတစ္ခါ ေတြ႕ရတာက က်ားပညာရွိၾကီးပါ။ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
“တကယ္လို႕သာ ငါတို႕ က်ားသတၱ၀ါေတြက သတ္သတ္လြတ္စားတဲ႕ သတၱ၀ါေတြသာဆို ဒီလို ခန္႕ညားျပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းေတာ႕မွာ မဟုတ္ဘူး … က်ားဆိုတာဟာ ယံုတစ္ေကာင္လို ျဖစ္ေနရင္ ၾကည့္ေကာင္းပါ႕မလားကြ”
“အဲ …. အင္းေပါ႕ဗ်ာ”
ကၽြန္ေတာ္က ေထာက္ခံလိုက္တယ္။
“ေအး … လိပ္ျပာေတြဆိုပါစို႕
ဒီေကာင္ေတြက ေတာ္ေတာ္သန္႕ရွင္းတဲ႕ ေကာင္ေတြ အျဖစ္ သိထားတယ္မလား”
“ဟုတ္တာေပါ႕… ဆိုစမ္းပါဦး ပညာရွိၾကီးရဲ႕”
“အင္း.. လိပ္ျပာေတြသာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေနၾကတဲ႕ ေကာင္ေတြဆုိ ဘာျဖစ္မယ္ထင္မလဲ”
ပညာရွိက်ားၾကီးက အဲလို ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေမးပါတယ္။
“ဗ်ာ … ၀မ္းေရာဂါျဖစ္မွာလားဟင္”
“ဟာ.. ကြာ … မင္းကလည္း မဆိုင္လိုက္တာ
လိပ္ျပာေတြသာ ညစ္ပတ္ရင္ မင္းတို႕ လူေတြ အျမတ္တႏိုးထားတဲ႕ ပန္းေတြဆိုတာလည္း ညစ္ပတ္ကုန္မွာေပါ႕ကြ …”
“ဟာ .. အင္း….. ဟုတ္တာေပါ႕ဗ်ာ”
အဲဒီေန႕က သဘာ၀တရားၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူ ဘယ္သူလွမလဲ စဥ္းစားေနမိခဲ႕တယ္။
အိပ္မက္ (၅)
“မင္းတို႕ လူေတြခက္ပါတယ္ကြာ”
ပညာရွိႏြားၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ သူက ေျပာျပန္တယ္။
“မင္းတို႕လူေတြ ဆင္းရဲတာလည္း မေျပာနဲ႕ …
ေန႕ဖို႕ ညစာမွ မခ်န္တာကြ”
“ဗ်ာ … ဟုတ္ .. ဘယ္လိုခ်န္ရမလဲဟင္”
“ဟ …ငါတို႕ ႏြားေတြဆို စားလုတ္ထဲမွာ အျမဲ အစာေတြခ်န္ထားတယ္ ..
ညသန္းေခါင္ ဗိုက္ဆာရင္ .. အဲဒါနဲ႕ စားတယ္ကြ
မင္းတို႕လည္း အဲလိုလုပ္ေလကြာ”
“ေအာ္ … ဟုတ္ကဲ႕… ဟုတ္တာေပါ႕ ကိုႏြားၾကီးရယ္”
မိုးလင္း။
ပညာရွိမ်ားနဲ႕ ေတြ႕ရတဲ႕ အိပ္မက္မက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ လန္႕ႏို္းလာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရွိမျဖစ္ခဲ႕ပါ။ အိပ္မက္က ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႕ မက္လည္းဆိုတာ လူပညာရွိၾကီးဆီ သြားေမးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
မြန္းတည့္။
“စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းဆိုတာ ရွိတယ္”
“ဟုတ္”
“စိတ္ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားဆိုတာလည္း ရွိတယ္”
“ဟုတ္”
“ဘာကြာမယ္ထင္လဲ”
“ဗ်ာ …” ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ မသိေၾကာင္း လူပညာရွိၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းခါျပေတာ႕ သူက ဆက္ရွင္းပါတယ္။
“အိပ္မက္ေတြမွာ စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းနဲ႕ မက္တာ ရွိသလို
စိတ္အတြင္းကပဲ စိတ္ရဲ႕ အစြန္း ႏွစ္ခု … တစ္ခုခုကေန မက္လာတာလည္း ရွိတယ္”
“ဟုတ္ …”
“မင္း အိပ္မက္ေတြက ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႕ ဆိုင္ေနတယ္”
“ဗ်ာ .. ဟုတ္လားဗ်”
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားပါတယ္။ ပညာရွိၾကီးက ဆက္ေျပာျပန္တယ္။
“အိပ္မက္ (၁) နဲ႕ အိပ္မက္ (၄) က မင္း စိတ္အတြင္းက မက္တာ .. အဲ အိပ္မက္ (၅)ကလည္း မင္းစိတ္အတြင္းက မက္တာ”
ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ လိုက္မွတ္ထားလိုက္တယ္။
“အိပ္မက္ (၂) နဲ႕ အိပ္မက္ (၃) ကေတာ႕ စိတ္ရဲ႕ နယ္လြန္ျခင္းနဲ႕ မက္တာကြ …
ေနဦးကြ ….တစ္ခုေတာ႕ ရွိတယ္ ….အင္း …” ဆိုျပီး ပညာရွိၾကီး တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနပါတယ္။ သူက ေခါင္းေတြ ကုတ္လိုက္ ေခါင္းေတြ ခါလိုက္လုပ္လို႕။ ျပီးေတာ႕ ေခၽြးေတြလည္း ထြက္လို႕။ ခဏၾကာမွ သူက ေခါင္းကို ခါျပီး ေျပာတယ္။
“အိပ္မက္ (၃) ေနာက္ဆက္တြဲက အိပ္မက္ေကာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြ”
ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျဖခဲ႕ပါဘူး။ လူပညာရွိၾကီးဆီက ျပန္လာခဲ႕တယ္။ အျပန္လမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမ္းပိုးထားလိုက္ခ်ိန္မွာ “ေအာ္ .. လူပညာရွိၾကီး ခင္ဗ်ား ငယ္ပါေသးတယ္ကြာ” ..လို႕ ..။ “အဲ.. မဟုတ္ဘူး .. ငယ္ေသးပါတယ္ကြာ” လုိ႕ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။
ရင္နင့္ေအာင္
0 comments:
Post a Comment