အေမး ပီအိပ္(ခ်္)ဒီ ေက်ာင္းသူ၊ အေျဖ လီကြမ္ယု
|
1:08 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
အင္တာနက္ေက်းဇူးေၾကာင့္
စင္ကာပူသတင္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္ခြင့္ၾကံဳလိုက္ပါတယ္။ အသက္ ၂၇ ႏႇစ္ အရြယ္
ပါရဂူဘြဲ႕သင္တန္းတက္ေနတဲ့ ဇီ၀သိပၸံေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္က စင္ကာပူရဲ႕
၀ါရင့္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လီကြမ္ယုကို ေက်ာင္းသား ၁၇၀၀ ရဲ႕ေရႇ႕မႇာ
ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးခ်လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္တိုအတြင္းမႇာ တျခားႏိုင္ငံက
၀င္ေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ေအာတိုက္ေနတာမို႔ စင္ကာပူႏိုင္ငံသူ၊
ႏိုင္ငံသားေတြမႇာ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ေတြ ပ်က္ယြင္းေနၾကၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္
သည္ႏိုင္ငံဟာ သူတို႔မိခင္ႏိုင္ငံဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြျပန္ရလာေအာင္
လူမႈေရးအရ စည္းလံုးညီညြတ္မႈရိႇလာေအာင္ ကြၽန္မတို႔ေတြ
ဘယ္လိုလုပ္ၾကရင္ေကာင္းမတံုးလို႔ ကေလးမေလးက သူ႔ထက္အသက္ ၆၀ တိတိႀကီးတဲ့
လီကြမ္ယုကို ေမးလိုက္တာပါ။
ေမးခြန္းကို ဘိုးေတာ္က အတည့္မေျဖဘူး။ စစခ်င္းျပန္ေျပာတာက စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ အဆမတန္မ်ားျပားလာတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြအေၾကာင္း ေျပာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ က်ဆင္းေနတဲ့ လူဦးေရတိုးပြားႏႈန္းအေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အဲဒါေတြကသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေခါင္းခဲေနရတဲ့ျပႆနာေတြလို႔လည္း ဆိုတယ္။ ''ကေန႔ မီးဖြားႏႈန္းက ၁ ဒသမ ၀၁ ပဲရိႇတယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္ အိမ္ေထာင္ရႇင္စံုတြဲတိုင္းမႇာ ကေလး ၁ ဒသမ ၀၁ ေယာက္ပဲရိႇတယ္။ ေရႊ႕ ေျပာင္းအေျခခ်လာတဲ့သူ တစ္ႏႇစ္ကို ေျခာက္ေသာင္းေလာက္ရိႇမႇ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕စီးပြားေရးကို ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ေစလိမ့္မယ္လို႔ မူ၀ါဒေလ့လာေရးသိပၸံရဲ႕ ကိန္းဂဏန္းေတြက ခပ္တင္းတင္းႀကီး ျပဆိုေနပါတယ္။ အဲေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ႏႇစ္ေသာင္း၊ မ သကာ ႏႇစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ၿပီ။ ေျခာက္ေသာင္းေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မႇ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး''လို႔ လီကြမ္ယုက ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ရႇင္စံုတြဲေတြမႇာ ကေလး ၁.၈ ေယာက္ႏႈန္း၊ သည့္ထက္ပိုေကာင္းတာက ကေလး ၂.၁ ေယာက္ ႏႈန္းေလာက္အထိ ေမြးႏိုင္မႇ လိုအပ္တဲ့လူဦးေရကို ေထမိႏိုင္မယ္လို႔လည္း ဘိုးေတာ္က ေျပာပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မႇလီကြမ္ယုကကေလး မေလးကိုေမးခြန္းျပန္ထုတ္ပါတယ္။
''ဒါထက္ ညည္းအသက္က ဘယ္ေလာက္္ရိႇၿပီလဲ''
''ႏႇစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏႇစ္ပါရႇင့္''
ဆက္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက ၾကမ္းတယ္။ သြက္တယ္။
''ညည္းမႇာ အိမ္ေထာင္ရိႇလား'' (ဟင့္အင္း... ရႇိ ဘူးရႇင့္။)'' ညည္း ပါရဂူဘြဲ႕ၿပီးဖို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏႇႏႇစ္လိုေသးလဲ'' (ႏႇစ္ႏႇစ္ပါရႇင့္။) ''ဒါဆို ဘြဲ႕ရတဲ့အခ်ိန္ ဆိုညည္းအသက္၂၉ႏႇစ္ေပါ့။ ညည္း မယ္ရည္းစာေရာရိႇလား'' (မရိႇဘူးရႇင့္။)
သည္မႇာတင္ဘိုးေတာ္က အမ်ဳိးသမီးေတြ မီးဖြားမႈဆိုင္ရာဇီ၀ေဗဒ သေဘာတရားေတြကို ေျပာပါေတာ့တယ္။ အသက္ ၃၅ ႏႇစ္ေနာက္ပိုင္းမႇာ မ်က္ႏႇာျပားျပား၊ မ်က္လံုးပိတ္ပိတ္နဲ႔ ဦးေႏႇာက္မမႇန္တဲ့ကေလးေတြ ေမြးလာႏိုင္တာမ်ဳိးလို အႏၲရာယ္ေတြ မ်ားျပားလာေၾကာင္း ဆက္ေျပာတယ္။ ''အဲေတာ့ညည္းကို က်ဳပ္အၾကံေပးခ်င္တာက အခ်ိန္မျဖဳန္းပါနဲ႔လို႔ပဲဗ်။ ညည္းရဲ႕ ပါရဂူဘြဲ႕လည္းရ၊ ရည္းစားလည္းရပါေစလို႔ က်ဳပ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသဗ်ာ''ဆိုတာနဲ႔ စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။
၁၇၀၀ ရိႇတဲ့ ပရိသတ္က အုတ္ေအာ္ေသာင္းသဲ ရယ္တယ္။ ကေလးမရဲ႕ မ်က္ႏႇာလည္း ရဲရဲတြတ္သြားပါေတာ့တယ္။
သတင္းက မဆံုးေသးပါဘူး။ ကေလးမေလးကို သတင္းေထာက္က ေမးျမန္းထားတာေတြ ပါပါေသးတယ္။ ကေလးမေလးရႇက္သြားတဲ့အေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္အဲဒီ့အခ်ိန္မႇာ အေငြ႕ပ်ံသြားခ်င္တဲ့အထိ ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ဘာညာ စတာေတြ ဆက္ေရးထားပါတယ္။
အေရးႀကီးတာက ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အျမင္ပိတ္ေနတာပါ။ ျပႆနာတစ္ခုအေပၚ သံုးသပ္ရာမႇာ ကိုယ့္ဘက္က ဘာလိုေနလဲဆိုတာထက္ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ မူ၀ါဒခ်မႇတ္သူေတြကို အျပစ္ဖို႔ရတာက ပိုလြယ္လြန္းလႇသလို အလြန္အင္မတန္မႇလည္း လူဆန္လႇပါတယ္ .
သို့ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒါေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ သတင္းကိုအစအဆံုး ျပန္ေျပာျပမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒါေလးကို အင္တာနက္ေပၚက ကြၽန္ေတာ့္စာမ်က္ႏႇာမႇာ တင္လိုက္ေတာ့ စာဖတ္သူတစ္ဦးက မႇတ္ခ်က္ေပးလာတယ္။ ''ဒါကေတာ့ အဲဒီ့ကေလးမညံ့လို႔ပါ။ လီကြမ္ယုကို မေမးခင္မႇာ လီကြမ္ယုျပန္ေျပာလာမယ့္တံု႔ ျပန္ခ်က္ေတြကို ႀကိဳျပင္မထားလို႔ သူခံလိုက္ရတာပဲ။ နည္းေတာင္ နည္းေသး...''တဲ့။
အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ပါ အတိုင္းျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္သြားပါတယ္။
''ကေလးမညံ့ရျခင္းမႇာ အေၾကာင္း ႏႇစ္ခ်က္ရိႇတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ ငယ္မာန္နဲ႔ ပညာမာန္။ ဒုတိယအခ်က္က သူ႔ေမးခြန္းမႇာ ေပၚလြင္တယ္။ စလံုး ေမာင္မယ္ေတြအားလံုးလိုပဲ အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္အလမ္းၾကံဳ႕၀င္ေနမႈဟာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လႇိမ့္၀င္ေနလို႔ဆိုတဲ့ အျမင္တစ္ခုတည္းကိုသာ သူကကိုင္ဆုပ္ထားတယ္။ သည္အတြက္ မူ၀ါဒခ်မႇတ္သူေတြကိုသာ အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့သေဘာက ရိႇေနတယ္။ သည္မႇာတင္ ငါတို႔မႇာ ဘာတာ၀န္ရိႇလဲဆိုတာကို လံုး၀မဆင္ျခင္မိေတာ့ဘဲ သူ႔အျမင္ကပိတ္သြားတယ္။ အဲဒီ့မႇာတင္ သူ႔ကိုယ္သူကာကြယ္ဖို႔ ျပင္ ဆင္ရေကာင္းမႇန္း မသိရႇာေတာ့တာလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ယူတတ္ရင္ သိပ္ေကာင္းတဲ့ နမူနာပါ''လို႔။
မႇန္ပါတယ္။ အသက္ ၂၇ ႏႇစ္ အရြယ္ဟာ အင္မတန္မႇ မာန္တက္လို႔ေကာင္းတဲ့အရြယ္ဆိုတာ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီး တကယ္ရင့္က်က္လာရင္ သေဘာေပါက္လာပါတယ္။ ငယ္မူ ငယ္ေသြး၊ ငယ္စိတ္ငယ္မာန္ဆိုတာ သည္အရြယ္ေတြမႇာ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာ ပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲဒီအရြယ္တုန္းကအဲလိုပါပဲ။ သိပ္ေရႇ႕ေနာက္ မစဥ္းစားတတ္ဘူး။
သည္အထဲ ပါရဂူတန္းေလာက္ အထိတက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပညာမာန္ကလည္း ဟိန္းဟိန္းထေနေလာက္ပါၿပီ။ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ကို လူမထင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးက ဦးေဆာင္ေနမႇာေသခ်ာပါတယ္။ သည္အခါ လီ ကြမ္ယုလို ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကိုေတာင္မႇ ေခတ္ေဆြးဘိုးေတာ္ႀကီးဆိုတဲ့အေတြးက သိစိတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မသိစိတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရင္ထဲမႇာ ကိန္းေကာင္းကိန္းေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြထက္ အေရးႀကီးတာက ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အျမင္ပိတ္ေနတာပါ။ ျပႆနာတစ္ခုအေပၚ သံုးသပ္ရာမႇာ ကိုယ့္ဘက္က ဘာလိုေနလဲဆိုတာထက္ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ မူ၀ါဒခ်မႇတ္ သူေတြကို အျပစ္ဖို႔ရတာက ပိုလြယ္လြန္းလႇသလို အလြန္အင္မတန္မႇလည္း လူဆန္လႇပါတယ္။ လူဆန္ဆို ကိုယ့္အတြက္ဆုိ တစ္ကြက္ခ်န္ေတြးတတ္တဲ့ သဘာ၀၊ ကိုယ္ကမႇန္ၿပီး သူမ်ားတကာကသာ မႇားတယ္လို႔ ျမင္ခ်င္တတ္ တဲ့သဘာ၀မ်ားနဲ႔ လူသားေတြကိုး ခင္ဗ်ာ။အဲေတာ့ ဟိုဘိုးေတာ္ႀကီးက ခ်က္နဲ႔လက္နဲ႔ တံု႔ျပန္လာမယ့္ စကားေတြကို ကေလးမေလးက နည္းနည္းေလးမႇ ႀကိဳတြက္မထားမိေတာ့ဘူး။ သည္လိုလူမ်ိဳးကို ေမးခြန္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတာကိုလည္း သတိ မမူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သည္မႇာတင္လူ ၾကားထဲမႇာ သူ႔အရႇက္ ဗ်န္းဗ်န္းကြဲသြားရရႇာေတာ့တာပါပဲ။
ယူတတ္ရင္ အင္မတန္႔ကို ယူထိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုပါ။ အထူးသျဖင့္ ထစ္ခနဲရိႇ ေတာင္ေျပာ၊ ေျမာက္ေျပာ ေျပာလြယ္တဲ့ အာစ လ်ာစမ်ားရိႇေနၾကသူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရႊမ်ားအတြက္ အင္မတန္မႇဆင္ျခင္ထိုက္တဲ့ နမူနာလုိ႔ ျမင္မိရလို႔ လက္ဆင့္ကမ္းေဖာက္သည္ခ် လိုက္ရျပန္တာပါပဲခင္ဗ်ား။
အားလံုးေတြးဆဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ
(ရန္ကုန္ - ၂၆၀၉၁၁)
ေမးခြန္းကို ဘိုးေတာ္က အတည့္မေျဖဘူး။ စစခ်င္းျပန္ေျပာတာက စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ အဆမတန္မ်ားျပားလာတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြအေၾကာင္း ေျပာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ က်ဆင္းေနတဲ့ လူဦးေရတိုးပြားႏႈန္းအေၾကာင္း ေျပာတယ္။ အဲဒါေတြကသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေခါင္းခဲေနရတဲ့ျပႆနာေတြလို႔လည္း ဆိုတယ္။ ''ကေန႔ မီးဖြားႏႈန္းက ၁ ဒသမ ၀၁ ပဲရိႇတယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္ အိမ္ေထာင္ရႇင္စံုတြဲတိုင္းမႇာ ကေလး ၁ ဒသမ ၀၁ ေယာက္ပဲရိႇတယ္။ ေရႊ႕ ေျပာင္းအေျခခ်လာတဲ့သူ တစ္ႏႇစ္ကို ေျခာက္ေသာင္းေလာက္ရိႇမႇ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕စီးပြားေရးကို ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္ေစလိမ့္မယ္လို႔ မူ၀ါဒေလ့လာေရးသိပၸံရဲ႕ ကိန္းဂဏန္းေတြက ခပ္တင္းတင္းႀကီး ျပဆိုေနပါတယ္။ အဲေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ႏႇစ္ေသာင္း၊ မ သကာ ႏႇစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ၿပီ။ ေျခာက္ေသာင္းေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မႇ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး''လို႔ လီကြမ္ယုက ေျပာပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ရႇင္စံုတြဲေတြမႇာ ကေလး ၁.၈ ေယာက္ႏႈန္း၊ သည့္ထက္ပိုေကာင္းတာက ကေလး ၂.၁ ေယာက္ ႏႈန္းေလာက္အထိ ေမြးႏိုင္မႇ လိုအပ္တဲ့လူဦးေရကို ေထမိႏိုင္မယ္လို႔လည္း ဘိုးေတာ္က ေျပာပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မႇလီကြမ္ယုကကေလး မေလးကိုေမးခြန္းျပန္ထုတ္ပါတယ္။
''ဒါထက္ ညည္းအသက္က ဘယ္ေလာက္္ရိႇၿပီလဲ''
''ႏႇစ္ဆယ့္ခုနစ္ႏႇစ္ပါရႇင့္''
ဆက္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက ၾကမ္းတယ္။ သြက္တယ္။
''ညည္းမႇာ အိမ္ေထာင္ရိႇလား'' (ဟင့္အင္း... ရႇိ ဘူးရႇင့္။)'' ညည္း ပါရဂူဘြဲ႕ၿပီးဖို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏႇႏႇစ္လိုေသးလဲ'' (ႏႇစ္ႏႇစ္ပါရႇင့္။) ''ဒါဆို ဘြဲ႕ရတဲ့အခ်ိန္ ဆိုညည္းအသက္၂၉ႏႇစ္ေပါ့။ ညည္း မယ္ရည္းစာေရာရိႇလား'' (မရိႇဘူးရႇင့္။)
သည္မႇာတင္ဘိုးေတာ္က အမ်ဳိးသမီးေတြ မီးဖြားမႈဆိုင္ရာဇီ၀ေဗဒ သေဘာတရားေတြကို ေျပာပါေတာ့တယ္။ အသက္ ၃၅ ႏႇစ္ေနာက္ပိုင္းမႇာ မ်က္ႏႇာျပားျပား၊ မ်က္လံုးပိတ္ပိတ္နဲ႔ ဦးေႏႇာက္မမႇန္တဲ့ကေလးေတြ ေမြးလာႏိုင္တာမ်ဳိးလို အႏၲရာယ္ေတြ မ်ားျပားလာေၾကာင္း ဆက္ေျပာတယ္။ ''အဲေတာ့ညည္းကို က်ဳပ္အၾကံေပးခ်င္တာက အခ်ိန္မျဖဳန္းပါနဲ႔လို႔ပဲဗ်။ ညည္းရဲ႕ ပါရဂူဘြဲ႕လည္းရ၊ ရည္းစားလည္းရပါေစလို႔ က်ဳပ္ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသဗ်ာ''ဆိုတာနဲ႔ စကားကို အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။
၁၇၀၀ ရိႇတဲ့ ပရိသတ္က အုတ္ေအာ္ေသာင္းသဲ ရယ္တယ္။ ကေလးမရဲ႕ မ်က္ႏႇာလည္း ရဲရဲတြတ္သြားပါေတာ့တယ္။
သတင္းက မဆံုးေသးပါဘူး။ ကေလးမေလးကို သတင္းေထာက္က ေမးျမန္းထားတာေတြ ပါပါေသးတယ္။ ကေလးမေလးရႇက္သြားတဲ့အေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္အဲဒီ့အခ်ိန္မႇာ အေငြ႕ပ်ံသြားခ်င္တဲ့အထိ ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ဘာညာ စတာေတြ ဆက္ေရးထားပါတယ္။
အေရးႀကီးတာက ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အျမင္ပိတ္ေနတာပါ။ ျပႆနာတစ္ခုအေပၚ သံုးသပ္ရာမႇာ ကိုယ့္ဘက္က ဘာလိုေနလဲဆိုတာထက္ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ မူ၀ါဒခ်မႇတ္သူေတြကို အျပစ္ဖို႔ရတာက ပိုလြယ္လြန္းလႇသလို အလြန္အင္မတန္မႇလည္း လူဆန္လႇပါတယ္ .
သို့ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒါေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ သတင္းကိုအစအဆံုး ျပန္ေျပာျပမေနေတာ့ပါဘူး။ ဒါေလးကို အင္တာနက္ေပၚက ကြၽန္ေတာ့္စာမ်က္ႏႇာမႇာ တင္လိုက္ေတာ့ စာဖတ္သူတစ္ဦးက မႇတ္ခ်က္ေပးလာတယ္။ ''ဒါကေတာ့ အဲဒီ့ကေလးမညံ့လို႔ပါ။ လီကြမ္ယုကို မေမးခင္မႇာ လီကြမ္ယုျပန္ေျပာလာမယ့္တံု႔ ျပန္ခ်က္ေတြကို ႀကိဳျပင္မထားလို႔ သူခံလိုက္ရတာပဲ။ နည္းေတာင္ နည္းေသး...''တဲ့။
အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ပါ အတိုင္းျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္သြားပါတယ္။
''ကေလးမညံ့ရျခင္းမႇာ အေၾကာင္း ႏႇစ္ခ်က္ရိႇတယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ ငယ္မာန္နဲ႔ ပညာမာန္။ ဒုတိယအခ်က္က သူ႔ေမးခြန္းမႇာ ေပၚလြင္တယ္။ စလံုး ေမာင္မယ္ေတြအားလံုးလိုပဲ အလုပ္ အကိုင္ အခြင့္အလမ္းၾကံဳ႕၀င္ေနမႈဟာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ လႇိမ့္၀င္ေနလို႔ဆိုတဲ့ အျမင္တစ္ခုတည္းကိုသာ သူကကိုင္ဆုပ္ထားတယ္။ သည္အတြက္ မူ၀ါဒခ်မႇတ္သူေတြကိုသာ အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့သေဘာက ရိႇေနတယ္။ သည္မႇာတင္ ငါတို႔မႇာ ဘာတာ၀န္ရိႇလဲဆိုတာကို လံုး၀မဆင္ျခင္မိေတာ့ဘဲ သူ႔အျမင္ကပိတ္သြားတယ္။ အဲဒီ့မႇာတင္ သူ႔ကိုယ္သူကာကြယ္ဖို႔ ျပင္ ဆင္ရေကာင္းမႇန္း မသိရႇာေတာ့တာလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ယူတတ္ရင္ သိပ္ေကာင္းတဲ့ နမူနာပါ''လို႔။
မႇန္ပါတယ္။ အသက္ ၂၇ ႏႇစ္ အရြယ္ဟာ အင္မတန္မႇ မာန္တက္လို႔ေကာင္းတဲ့အရြယ္ဆိုတာ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီး တကယ္ရင့္က်က္လာရင္ သေဘာေပါက္လာပါတယ္။ ငယ္မူ ငယ္ေသြး၊ ငယ္စိတ္ငယ္မာန္ဆိုတာ သည္အရြယ္ေတြမႇာ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာ ပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲဒီအရြယ္တုန္းကအဲလိုပါပဲ။ သိပ္ေရႇ႕ေနာက္ မစဥ္းစားတတ္ဘူး။
သည္အထဲ ပါရဂူတန္းေလာက္ အထိတက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပညာမာန္ကလည္း ဟိန္းဟိန္းထေနေလာက္ပါၿပီ။ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ကို လူမထင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးက ဦးေဆာင္ေနမႇာေသခ်ာပါတယ္။ သည္အခါ လီ ကြမ္ယုလို ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကိုေတာင္မႇ ေခတ္ေဆြးဘိုးေတာ္ႀကီးဆိုတဲ့အေတြးက သိစိတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မသိစိတ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ရင္ထဲမႇာ ကိန္းေကာင္းကိန္းေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြထက္ အေရးႀကီးတာက ကြၽန္ေတာ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို အျမင္ပိတ္ေနတာပါ။ ျပႆနာတစ္ခုအေပၚ သံုးသပ္ရာမႇာ ကိုယ့္ဘက္က ဘာလိုေနလဲဆိုတာထက္ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြ၊ မူ၀ါဒခ်မႇတ္ သူေတြကို အျပစ္ဖို႔ရတာက ပိုလြယ္လြန္းလႇသလို အလြန္အင္မတန္မႇလည္း လူဆန္လႇပါတယ္။ လူဆန္ဆို ကိုယ့္အတြက္ဆုိ တစ္ကြက္ခ်န္ေတြးတတ္တဲ့ သဘာ၀၊ ကိုယ္ကမႇန္ၿပီး သူမ်ားတကာကသာ မႇားတယ္လို႔ ျမင္ခ်င္တတ္ တဲ့သဘာ၀မ်ားနဲ႔ လူသားေတြကိုး ခင္ဗ်ာ။အဲေတာ့ ဟိုဘိုးေတာ္ႀကီးက ခ်က္နဲ႔လက္နဲ႔ တံု႔ျပန္လာမယ့္ စကားေတြကို ကေလးမေလးက နည္းနည္းေလးမႇ ႀကိဳတြက္မထားမိေတာ့ဘူး။ သည္လိုလူမ်ိဳးကို ေမးခြန္းထုတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတာကိုလည္း သတိ မမူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သည္မႇာတင္လူ ၾကားထဲမႇာ သူ႔အရႇက္ ဗ်န္းဗ်န္းကြဲသြားရရႇာေတာ့တာပါပဲ။
ယူတတ္ရင္ အင္မတန္႔ကို ယူထိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုပါ။ အထူးသျဖင့္ ထစ္ခနဲရိႇ ေတာင္ေျပာ၊ ေျမာက္ေျပာ ေျပာလြယ္တဲ့ အာစ လ်ာစမ်ားရိႇေနၾကသူ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရႊမ်ားအတြက္ အင္မတန္မႇဆင္ျခင္ထိုက္တဲ့ နမူနာလုိ႔ ျမင္မိရလို႔ လက္ဆင့္ကမ္းေဖာက္သည္ခ် လိုက္ရျပန္တာပါပဲခင္ဗ်ား။
အားလံုးေတြးဆဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ
(ရန္ကုန္ - ၂၆၀၉၁၁)
0 comments:
Post a Comment