ေက်ာင္းကျပန္ခဲ႔တယ္...
|
8:04 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
by Soe Thant on Monday, October 24, 2011 at 9:45pm
က်ေနာ္ေက်ာင္းကိုမေရာက္တာၾကာခဲ႔ပါျပီ...
တစ္ေန႔မွာ သူငယ္တန္းတက္ေနတဲ႔က်ေနာ္႔ညီေလးကို ေက်ာင္းၾကိဳဖို႔အတြက္ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းဖို႔နည္းနည္းလိုေသးတာေၾကာင့္ မုန္႔ေစ်းတန္းဘက္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အရင္လိုမုန္႔ဆိုင္ေတြဖရုိဖရဲမဟုတ္ဘူး။ စည္းကမ္းတက်ညီညာေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က အေအးေရာင္းတဲ့မေထြး၊ဇလံုထဲမွာ ပုစြန္ေျခာက္ေတြဘယ္ေတာ့မွအရာမယြင္းဘဲ သေဘၤာသီးလက္သုပ္ သာ ကုန္ေအာင္ေရာင္းတတ္တဲ့ သန္းဖိုမွထမီ၀တ္တဲ့အကိုၾကီး၊ ငါးက်ပ္ဖိုးဗိုက္အတင္းစားရတဲ့ ပီေလာပီနံျပဳတ္ေရာင္းတဲ့ အေဒၚၾကီးေတြမေတြ႔ရေတာ့ပါ.....က်ေနာ္မသိတဲ့ဆိုင္ေတြပဲေနရာယူေနၾကပါျပီ... ညီေလးအတြက္မုန္႔သြား၀ယ္ေတာ့ 500တန္တစ္ရြက္ေလာက္ကုန္မွလူအျမင္လွတာပဲ...
ေၾသာ္....က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က တစ္က်ပ္တန္ေလးေတြကိုလြမ္းမိပါတယ္.....
ညီေလးတက္ေနတဲ့အခန္းနားသြားၾကည့္မိေတာ့...
ကေလးေတြကဗ်ာေတြေအာ္ဆိုေနၾကတာၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ဆရာမကအတန္းေရွ့မွာလက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔မေမာႏိုင္မပန္းႏုိင္ကဗ်ာေတြဆိုျပေနတာေတြ႔ရတယ္။
ကေလးေတြရဲ့အျပစ္ကင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔တူေပမယ့္စာသင္ခန္းအျပင္အဆင္ကေတာ့လံုး၀ျခားနားသြားခဲ့ပါျပီ။
ေက်ာက္သင္ပုန္း၊ေက်ာက္တံ၊ေျမျဖဴမေတြ႔ရေတာ့၊whiteboard,softpen,ခဲတံေတြသာေနရာယူေနၾကပါျပီ.....
ခံုတန္းေတြလည္း က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ကလို တစ္တန္းမွာငါးေယာက္၊ေျခာက္ေယာက္တိုးျပီးထိုင္ရတဲ့သစ္သားခံုတန္းေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး..
ကိုယ္ပိုင္စားပြဲနဲ႔၊ပလတ္စတစ္ခံုနဲ႔..ညီေလးတို႔စမတ္က်ေနလိုက္ၾကတာ....
ဒီေလာက္ေတာ့ကြာမွာေပါ့ အရင္ကေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္......
အခုေတာ့က်ေနာ္ကေက်ာင္းၾကိဳတဲ့အရြယ္ေလ........
ဒါေပမယ့္ အေနာက္နားမွာေတာ့သစ္သားခံုတန္းမွာေျခာက္ေယာက္ေလာက္တိုးျပီးထိုင္ေနရတဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြလည္းေတြ႕လိုက္ရပါတယ္....
ဘာသေဘာလဲေတာ့မသိပါဘူး.................
ကိုယ္ပိုင္စားပြဲ၊ကိုယ္ပိုင္ခံုနဲ႔ ကေလးေတြတစ္ေယာက္မက်န္စမတ္က်နိုင္ၾကပါေစဗ်......
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့က်ေနာ့္ညီေလးနဲ႔အိမ္ျပန္အလာလမ္းမွာ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္.....
ရပ္ျပီးစကားေျပာေနတာ(10)မီနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္.....အဲဒါကိုက်ေနာ့္ညီေလးက "ကိုၾကီး ျမန္ျမန္ေျပာေလ....သားက်ဴရွင္တက္ရအံုးမယ္"တဲ့......
က်ေနာ္အံ့ၾသသြားတယ္....
သူငယ္တန္းႏွင့္က်ဴရွင္/က်ဴရွင္နဲ႔သူငယ္တန္း တကယ္ပဲလိုအပ္ပါသလားဗ်.......
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ သူငယ္တန္းမွအ႒မတန္းအထိက်ဴရွင္မေနခဲ့ပါဘူး....
ေက်ာင္းကဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ႕ အသင္အျပကိုယံုၾကည္လို႔ရဲ၀ံ့စြာနဲ႔ပဲ က်ဴရွင္မေနခဲ့တာပါ.....
က်ေနာ္တစ္ႏွစ္တစ္တန္းေက်ညက္စြာပံုမွန္ေအာင္ခဲ့ပါတယ္ဗ်.......
အခုေတာ့ ညီေလးတို႔ ငယ္ငယ္ေလးေတြ တစ္ေနကုန္ေက်ာင္းမွာစာသင္ရ၊ ေက်ာင္းဆင္းရင္က်ဴရွင္ေျပးရနဲ႔.....
ေၾသာ္..ကံဆိုးတာလား၊ကံေကာင္းတာလား.....ညီေလးတုိ႕ေရ......
က်ေနာ္....ေက်ာင္းကအျပန္မွာ အေတြးေတြမျပတ္ေတာ့ပါ.....ညီေလးကေတာ့က်ဴရွင္မွာကဗ်ာေတြေအာ္ဆိုေနေလာက္ျပီ........
တစ္ေန႔မွာ သူငယ္တန္းတက္ေနတဲ႔က်ေနာ္႔ညီေလးကို ေက်ာင္းၾကိဳဖို႔အတြက္ေက်ာင္းကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းဆင္းဖို႔နည္းနည္းလိုေသးတာေၾကာင့္ မုန္႔ေစ်းတန္းဘက္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အရင္လိုမုန္႔ဆိုင္ေတြဖရုိဖရဲမဟုတ္ဘူး။ စည္းကမ္းတက်ညီညာေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က အေအးေရာင္းတဲ့မေထြး၊ဇလံုထဲမွာ ပုစြန္ေျခာက္ေတြဘယ္ေတာ့မွအရာမယြင္းဘဲ သေဘၤာသီးလက္သုပ္ သာ ကုန္ေအာင္ေရာင္းတတ္တဲ့ သန္းဖိုမွထမီ၀တ္တဲ့အကိုၾကီး၊ ငါးက်ပ္ဖိုးဗိုက္အတင္းစားရတဲ့ ပီေလာပီနံျပဳတ္ေရာင္းတဲ့ အေဒၚၾကီးေတြမေတြ႔ရေတာ့ပါ.....က်ေနာ္မသိတဲ့ဆိုင္ေတြပဲေနရာယူေနၾကပါျပီ... ညီေလးအတြက္မုန္႔သြား၀ယ္ေတာ့ 500တန္တစ္ရြက္ေလာက္ကုန္မွလူအျမင္လွတာပဲ...
ေၾသာ္....က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က တစ္က်ပ္တန္ေလးေတြကိုလြမ္းမိပါတယ္.....
ညီေလးတက္ေနတဲ့အခန္းနားသြားၾကည့္မိေတာ့...
ကေလးေတြကဗ်ာေတြေအာ္ဆိုေနၾကတာၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ဆရာမကအတန္းေရွ့မွာလက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔မေမာႏိုင္မပန္းႏုိင္ကဗ်ာေတြဆိုျပေနတာေတြ႔ရတယ္။
ကေလးေတြရဲ့အျပစ္ကင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးေတြ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔တူေပမယ့္စာသင္ခန္းအျပင္အဆင္ကေတာ့လံုး၀ျခားနားသြားခဲ့ပါျပီ။
ေက်ာက္သင္ပုန္း၊ေက်ာက္တံ၊ေျမျဖဴမေတြ႔ရေတာ့၊whiteboard,softpen,ခဲတံေတြသာေနရာယူေနၾကပါျပီ.....
ခံုတန္းေတြလည္း က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ကလို တစ္တန္းမွာငါးေယာက္၊ေျခာက္ေယာက္တိုးျပီးထိုင္ရတဲ့သစ္သားခံုတန္းေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး..
ကိုယ္ပိုင္စားပြဲနဲ႔၊ပလတ္စတစ္ခံုနဲ႔..ညီေလးတို႔စမတ္က်ေနလိုက္ၾကတာ....
ဒီေလာက္ေတာ့ကြာမွာေပါ့ အရင္ကေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္......
အခုေတာ့က်ေနာ္ကေက်ာင္းၾကိဳတဲ့အရြယ္ေလ........
ဒါေပမယ့္ အေနာက္နားမွာေတာ့သစ္သားခံုတန္းမွာေျခာက္ေယာက္ေလာက္တိုးျပီးထိုင္ေနရတဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြလည္းေတြ႕လိုက္ရပါတယ္....
ဘာသေဘာလဲေတာ့မသိပါဘူး.................
ကိုယ္ပိုင္စားပြဲ၊ကိုယ္ပိုင္ခံုနဲ႔ ကေလးေတြတစ္ေယာက္မက်န္စမတ္က်နိုင္ၾကပါေစဗ်......
ေက်ာင္းဆင္းေတာ့က်ေနာ့္ညီေလးနဲ႔အိမ္ျပန္အလာလမ္းမွာ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္.....
ရပ္ျပီးစကားေျပာေနတာ(10)မီနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္.....အဲဒါကိုက်ေနာ့္ညီေလးက "ကိုၾကီး ျမန္ျမန္ေျပာေလ....သားက်ဴရွင္တက္ရအံုးမယ္"တဲ့......
က်ေနာ္အံ့ၾသသြားတယ္....
သူငယ္တန္းႏွင့္က်ဴရွင္/က်ဴရွင္နဲ႔သူငယ္တန္း တကယ္ပဲလိုအပ္ပါသလားဗ်.......
က်ေနာ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ သူငယ္တန္းမွအ႒မတန္းအထိက်ဴရွင္မေနခဲ့ပါဘူး....
ေက်ာင္းကဆရာ၊ဆရာမေတြရဲ႕ အသင္အျပကိုယံုၾကည္လို႔ရဲ၀ံ့စြာနဲ႔ပဲ က်ဴရွင္မေနခဲ့တာပါ.....
က်ေနာ္တစ္ႏွစ္တစ္တန္းေက်ညက္စြာပံုမွန္ေအာင္ခဲ့ပါတယ္ဗ်.......
အခုေတာ့ ညီေလးတို႔ ငယ္ငယ္ေလးေတြ တစ္ေနကုန္ေက်ာင္းမွာစာသင္ရ၊ ေက်ာင္းဆင္းရင္က်ဴရွင္ေျပးရနဲ႔.....
ေၾသာ္..ကံဆိုးတာလား၊ကံေကာင္းတာလား.....ညီေလးတုိ႕ေရ......
က်ေနာ္....ေက်ာင္းကအျပန္မွာ အေတြးေတြမျပတ္ေတာ့ပါ.....ညီေလးကေတာ့က်ဴရွင္မွာကဗ်ာေတြေအာ္ဆိုေနေလာက္ျပီ........
0 comments:
Post a Comment