ဂ်ံဳ႐ုပ္လုပ္သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊

by Yeyint Kyaw on Wednesday, 28 September 2011 at 21:39

 

‘လိုခ်င္တဲ႔အ႐ုပ္ကို ေျပာလုပ္လို႔ ရပါတယ္။ မျမင္ဖူးေပမယ့္လည္း ဓာတ္ပံုျပရင္ ရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္’
 
ကေလးမ်ား ၀ိုင္းအံုေနသည့္ ၾကားမွ လက္က အ႐ုပ္မ်ားလုပ္ရင္း ျပန္ေျဖသည္။ လက္မွဘီး၊ ဆံထိုး ပံုပိုက္ေခ်ာင္း၊ ဓားႏွင့္ ကပ္ေၾကးတို႔ကို အသံုးျပဳ၍ လိုခ်င္ေသာ အ႐ုပ္ရေအာင္ ပံုေဖာ္ေနရင္း ပါးစပ္မွလည္း လာ၀ယ္သူကေလးငယ္မ်ား မပ်င္းရေလေအာင္ အ႐ုပ္မ်ား၏ ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ား ကို ေျပာျပေနေသးသည္။
သူ၏ လက္တို႔သည္ ဂ်ံဳကို ဘီး၊ ကပ္ေၾကး၊ ဆံထိုးပံုပိုက္တို႔ျဖင့္ အ႐ုပ္ လုပ္ေနသည္မွာ အႏုပညာေျမာက္သည္။ ျပဳလုပ္ရသည္မွာလက္၀င္သလို ႐ုပ္လံုးေပၚလာေသာ အ႐ုပ္မ်ားမွာလည္း အသက္၀င္လွသည္။

ထိုဂ်ဳံ႐ုပ္ ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်သူမ်ား မွာ ယေန႔ေခတ္တြင္ နည္းပါးသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္မႈအႏုပညာ အျဖစ္ေတာ့ ရပ္တည္လ်က္ရွိေနေသးသည္။ ကေလးမ်ားက အ႐ုပ္လိုခ်င္ ၍ ၀ယ္ၾကသည္။ လူႀကီးမ်ား က ဂ်ဳံ ကို လက္ျဖင့္ အ႐ုပ္ျပဳလုပ္သည့္ပညာ ကို သေဘာက်၍ ၀ယ္ယူၾကဆဲျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားမ်ားက ေတြ႕လွ်င္လည္း သေဘာက် ၀ယ္ယူေလ့ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
‘‘ဒီအ႐ုပ္ေတြကို အမ်ားစုက ဂ်ဳံနဲ႔ လုပ္တယ္လို႔သိထားေပမယ့္ အဓိက ကေတာ့ ေကာက္ညႇင္းနဲ႔ဆန္ကို အခ်ဳိးအစားက်က် ေရာစပ္ၿပီး လုပ္ထားတာပါ။ ဂ်ဳံကတြဲေတာ့ လိုသလို ပံုသြင္းလို႔ မရဘူးေလ။ အ႐ုပ္ေတြ ၾကာၾကာခံေအာင္ေတာ့ ဘန္ဇိုင္း ထည့္ၿပီး လုပ္ထားေပမယ့္ ကေလးေတြစားမိရင္လည္း ဘာအႏၲရာယ္မွ မရွိပါဘူး။ တျခားေသေစေလာက္တဲ့ ပစၥည္း လည္း ဘာတစ္ခုမွ မထည့္ထားပါဘူး’’ ဟု ဆိုပါသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ကေလးအမ်ားစုရွိသည့္ ရပ္ကြက္၊ ေက်ာင္း၊ လမ္းမ်ား သို႔ ေရြးခ်ယ္သြားရင္း မိမိတတ္ေသာ အ႐ုပ္လုပ္သည့္ ပညာျဖင့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနသူ ကိုေဇာ္လင္းမွာ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္ တစ္ဖက္ကမ္း ဦးျမေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။ သူသည္ မိသား စုေငြေၾကး အခက္အခဲေၾကာင့္ အတန္း ပညာကို ပဥၥမတန္းအထိသာ သင္ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။
သူသည္ ဂ်ဳံအ႐ုပ္လုပ္အတတ္ပညာကို အသက္ ၁၃ ႏွစ္ကတည္းက ဆရာသမားမ်ားႏွင့္ သူ၏အစ္ကိုမ်ား ထံမွ ထိုပညာကို ရယူႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။
‘‘ဒီလိုပါပဲ၊ အတန္းပညာမတတ္ေတာ့ လက္မႈပညာတစ္ခုေတာ့ တတ္ထားရမွာေပါ့။ စလုပ္တတ္စတုန္း ကေတာ့ ေရာင္းရမွာရွက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဆိုေတာ့လည္း မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာ္လာတယ္။ ကေလး ေတြက အ႐ုပ္ေတြရရင္သူတို႔ ေပ်ာ္ၾကတယ္ေလ။ ကေလးေတြေပ်ာ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္တယ္။ တခ်ဳိ႕မိဘ ေတြၾကေတာ့လည္း ႏွိမ္တာမ်ဳိးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီအ႐ုပ္လုပ္ၿပီး လုပ္စားလို႔ မခ်မ္းသာဘူး၊ ဆင္းလည္း မဆင္းရဲဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္။ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးေတာ့ ဖူလံုပါတယ္။ တစ္ေန႔ကို မေရာင္းရဘူးဆိုရင္ က်ပ္ ၃၀၀၀ က ေန အမ်ားဆံုး ၁၀၀၀၀ ေလာက္အထိ ေရာင္းရတာမ်ဳိးရွိပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ျပန္ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ေနပါ ၿပီ’’ဟု သူ၏အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပ သည္။
ဆက္လက္၍ အ႐ုပ္ေရာင္းခ်ရ ပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ ‘‘ေလွ်ာက္သြားရင္း စိတ္ကူးထဲမွာ ေပၚလာတဲ့ေနရာမွာ ေရာင္းပါတယ္။ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရမယ္လို႔ ထင္တဲ့ေနရာကို အဓိကသြား ပါတယ္။ ၿမိဳ႕တြင္းနဲ႔ ဆင္ေျခဖံုးကေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ကြာပါတယ္။ ၿမိဳ႕တြင္းဆိုရင္ ၃၀၀ ေလာက္ကေန အ႐ုပ္အလိုက္ ေစ်းျမႇင့္ေရာင္းရတယ္။  ဆင္ေျခဖံုးၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာေတာ့ ၅၀ ၁၀၀ ေလာက္မွ ယူတယ္။ ဒီလိုပါပဲ အမ်ား၀ယ္ႏိုင္တဲ့ ေစ်းေတာ့ ေရာင္းရ တာေပါ့’’ဟု ဆိုပါသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ား မွ ကေလးကစားစရာမ်ား ေပါမ်ားစြာ ၀င္ေရာက္လာေသာ္လည္း ဤ ဂ်ဳံအ႐ုပ္လုပ္သည့္ ပညာကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားရပံုကို လည္း ‘‘ဒီပညာရပ္က လက္မႈပညာ ရပ္တစ္ခုပါ။ စိတ္ကူးလည္း ဆန္းသစ္ရတယ္။ တီထြင္မႈလည္း ရွိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ကစားစရာပစၥည္းေတြ ၀င္လာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဒီပညာရပ္ကို ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္း  ထားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္တတ္တဲ့သူနဲ႔ လုပ္ေရာင္းတဲ့သူကေတာ့ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီးနည္းသြားၿပီ’’ ဟု ေျပာပါသည္။
ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ တီဗီဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားမွ ႏိုင္ငံျခား ကာတြန္း ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ေသာ ဘန္တန္း၊ အဗာတာ၊ ပါ၀ါရိန္းဂ်ား၊ ကြန္ဖူးပန္ဒါ စသည့္ အ႐ုပ္မ်ားကိုပါ ျပဳလုပ္ေရာင္း ခ်ရၿပီး ေမြးေန႔ပြဲမ်ားတြင္လည္း လုိက္လံ ျပဳလုပ္ေပးလာရသည္ဟုလည္း ကိုေဇာ္လင္းက ေျပာပါသည္။
ဘ၀ကို နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနၾကရေသာ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္း အတြင္းတြင္ ထိုဂ်ဳံ႐ုပ္လုပ္သူ သည္လည္း သူ၏ တတ္ေသာ ပညာရပ္တစ္ခုျဖင့္ သမၼာအာဇီ၀ရွိစြာ ရပ္တည္ေနသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ကိုေဇာ္လင္းက ‘‘ဘယ္သူ႔ပစၥည္းမွ မခိုးဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေစာ္ကားဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း နစ္နာေအာင္ မလုပ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တတ္တဲ့ ပညာတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနတယ္။ အခုေခတ္မွာက အတန္းပညာ တတ္ထားရင္ေတာင္ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္ရဖုိ႔ ခက္တယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္တတ္ထားတဲ့ ပညာကကေလးေတြ ရွိသ၍ ေကာင္းေနမွာပဲ။ တျခားအ႐ုပ္ေတြက ဘယ္အခ်ိန္မဆုိ လုပ္ႏုိင္တယ္။ လက္ထဲ  ဂ်ဳံေရာက္သြားတာနဲ႔ အ႐ုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေတာ့ စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ သူဟာနဲ႔သူ စိတ္၀င္စားၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုေလးျဖစ္လာမလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားၾကတာပါ’’ဟု သူ၏  အလုပ္ အေပၚ သူ၏အျမင္ကို ေျပာျပသည္။
သုိ႔ရာတြင္ မိုးရာသီတြင္ ရာသီဥတု အေျခအေနေၾကာင့္ အေရာင္းပါးသည့္ ရက္မ်ားရွိေၾကာင္း၊ ထိုေန႔ မ်ားတြင္ ၀င္ေငြရရွိႏုိင္ေရးအတြက္ အျခားလုပ္ငန္းကို ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ကိုင္ရေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏ အျခားအလုပ္ တစ္ခုမွာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္ဘက္ မွ သူေနထိုင္ရာ တစ္ဖက္ကမ္း ဦးျမရြာ ဘက္သုိ႔ သဗၺာန္ခတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လည္း ေျပာပါသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သူ၏ အလုပ္ သည္ သူ၏ ဘ၀ျဖစ္သည္။ သူ၏ မိသားစုလည္းျဖစ္သည္။ ‘‘မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဒီလုပ္ငန္းကုိ လုပ္ႏုိင္ေနေသးသေရြ႕ လုပ္ေနရဦးမွာပါလုိ႔’’ ဆုိသည့္သူ႕အတြက္  ဘ၀ႏွင့္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဆက္လက္လုပ္ကုိင္ေနဦးမည္သာ . . . ။
http://www.facebook.com/notes/yeyint-kyaw/%E1%80%82%E1%80%BA%E1%80%B6%E1%80%B3%E1%82%90%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%B0-%E1%80%90%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8-/265648200142233