ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ

Min Thant Syn created a doc.

၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၂ ရက္ေန႔ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးတြင္ ရမ္းၿဗဲ မဲဆႏၵနယ္ အမတ္ ဦးဘၿမိဳင္က ရခိုင္တိုင္းကို ရခိုင္ျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေပးေရး အတြက္ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ အေျခခံဥပေဒ (ျပင္ဆင္ခ်က္) ဥပေဒၾကမ္း တင္သြင္းရာ ဘူးသီးေတာင္ မဲဆႏၵ...နယ္ အမတ္ အဘူရ္ေဘာေရွာရ္က ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ 'ရခိုင္ျပည္နယ္' ဟူေသာ အသံကို လံုးဝ မၾကားလို၊ ရခိုင္ကို ျပည္နယ္ ေပးမည္ ဆိုလွ်င္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားကို ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲ မထည့္ဘဲ ျပည္မေအာက္မွာပင္ အထူးခ႐ိုင္ အျဖစ္ ထားေပးရန္ လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

မအူပင္ ေျမာက္ပိုင္း အမတ္ မန္းထြန္းရင္က ဦးဘၿမိဳင္၏ အဆိုကို ေထာက္ခံ ေဆြးေႏြးရာ၌ ရခိုင္သမိုင္း အေထာက္ အထားအရ လည္းေကာင္း၊ ပထဝီ အေနအထား အရ လည္းေကာင္း၊ ဗမာ တိုင္းရင္းသားႏွင့္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား တို႔၏ အယူအဆ၊ ဓေလ့ထံုးစံ ကြဲျပားျခားနားမႈ အရ လည္းေကာင္း၊ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အက်ိဳး၊ ျပည္ေထာင္စု အက်ိဳး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အက်ိဳးကို ေရွး႐ႈၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ အျမန္ဆံုး ဖြဲ႕စည္း ေပးသင့္ေၾကာင္း ေထာက္ခံ ေျပာၾကားသည္။
ဖဆပလ အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးက ဦးဘၿမိဳင္၏ အဆိုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြး တင္ျပရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မက်ဆံုးမီ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ရခိုင္တိုင္းရွိ ရခိုင္အမ်ိဳးသားတို႔ အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို႔ ေဆာင္ရြက္ ေပးရမည္ကို စဥ္းစားခဲ့ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ရခိုင္တိုင္းမွ ရခိုင္တိုင္းျပည္ျပဳ အမတ္မ်ားႏွင့္ ရခိုင္အမ်ိဳးသား အားလံုးကို ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ကဲ့သို႔ေသာ ျပည္နယ္မ်ိဳး အလိုမရွိ၊ ျပည္မႀကီးတြင္ တိုင္းတစ္ခု အေနႏွင့္ ေနလို မေနလို ဆိုသည္ကို မိမိတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္ဟု ေျပာၾကား ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုစဥ္က ရခိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ မ်ိဳးခ်စ္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ဦးပညာသီဟ တို႔က ျပည္နယ္ သီးျခားယူျခင္းျဖင့္ ရခိုင္ အမ်ိဳးသားမ်ား အတြက္ အက်ိဳးမရွိဟု ယူဆၿပီး ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒ (၁၉၄၇ ခုႏွစ္) ေရးဆြဲစဥ္က ပါရွိသည့္ တိုင္းတစ္ခု အေနႏွင့္ ေနရန္ တညီ တၫြတ္တည္း ေထာက္ခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးက ေဆြးေႏြး တင္ျပသည္။
ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး ကပင္ ဆက္လက္၍ ျပည္နယ္ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျပည္သူ႔ဆႏၵ ခံယူပြဲ က်င္းပသင့္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း တင္ျပရာတြင္ "အဂၤလိပ္ လိုေတာ့ Plebiscite လို႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာလို ကေတာ့ အမ်ားဆႏၵကို ယူလ်က္ ျပည္နယ္ကိစၥကို သတ္မွတ္တဲ့ ကိစၥ၊ သည္ကိစၥဟာ ရခိုင္တိုင္းမွာ ရွိတဲ့ လူေတြထဲက မ်ားမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ ၄ ပံု ၁ ပံုေလာက္က သေဘာ တူပါတယ္လို႔ လက္မွတ္ထိုးရင္ မနက္ျဖန္ သမၼတႀကီးက သည္ရခိုင္တိုင္းကို ျပည္နယ္ ေပးသင့္ မေပးသင့္ ဆံုးျဖတ္ရန္ အတြက္ Plebiscite ေခၚတဲ့ကိစၥ လုပ္ရန္ ေကာ္မရွင္တစ္ခု ခန္႔ရပါမယ္။ သည္ကိစၥဟာ ဘာမွ ဆူပူေနစရာ မလိုပါဘူး။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အနာဂတ္ထား ေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။ ဒါက ဒီမိုကေရစီ အတြင္းမွာ လြယ္လြယ္ေလး ရႏိုင္ပါတယ္" ဟူ၍ ေျပာၾကားသည္။ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးကပင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ရန္ ႏွစ္လခန္႔သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ရယူလိုေသာ ရခိုင္ အမ်ိဳးသားမ်ား အေနႏွင့္ ဖဆပလကို မဲမေပးဘဲ အေျခခံဥပေဒ (ျပင္ဆင္ခ်က္) ဥပေဒၾကမ္း တင္သြင္းသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုသာ မဲေပးျခင္းသည္ ျပည္နယ္ အလိုရွိေၾကာင္း ဆႏၵေဖာ္ျပရာ ေရာက္သည္မွာ မျငင္းႏိုင္ေသာ အခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပေဒၾကမ္းကို တင္သြင္းလွ်င္ လႊတ္ေတာ္တြင္း တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အေခ်အတင္ ေျပာျခင္းျဖင့္ ရခိုင္ႏွင့္ ဗမာေသြး ကြဲႏိုင္ေၾကာင္းျဖင့္ ဆက္လက္ တင္ျပသည္။
ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးသည္ ထိုသို႔ ေျပာၾကားရင္း ဦးဘၿမိဳင္၏ ဥပေဒၾကမ္း တင္သြင္းသည့္ အဆိုကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကား ကန္႔ကြက္ေလသည္။
" … အခ်င္းခ်င္း ေအးေအး ေဆးေဆးႏွင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္မည့္ ကိစၥတစ္ခုကို အထူးသျဖင့္ ဗမာႏွင့္ ရခိုင္ထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ရခိုင္တိုင္းမွာ ရွိေသာ ရခိုင္ အမ်ိဳးသားခ်င္း ေသြးကြဲမည့္ ကိစၥကို လႊတ္ေတာ္မွာ မေျပာဘဲ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္လာမွာ စိုးတဲ့အတြက္ သည္ျပည္နယ္ ကိစၥသည္ အမတ္မင္းမ်ား ေျပာသလို ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား အားလံုးက လိုခ်င္တယ္လို႔ မယူဆတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အာဏာကို ထိန္းသိမ္းေနရတဲဲ့ ဒရဝမ္မ်ား အေနနဲ႔ လူထု သေဘာမတူလွ်င္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ် ခြဲေဝေပးရန္ အခြင့္အေရး မရွိတဲ့အတြက္ သည္ျပည္နယ္ ဥပေဒၾကမ္းကို ျပည္ေထာင္စုသား တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ပါတယ္ "
အစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးဦးတင္ (ျမန္မာ့အလင္း ဦးတင္) ကလည္း ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း ကိစၥသည္ အလြန္ အေရးႀကီးပါေၾကာင္း၊ အေျခခံ ဥပေဒကို အလြယ္တကူ ျပင္၍ မရေအာင္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၉ (၂) ႏွင့္ (၃) တြင္ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း၊ အမတ္ မ်ားသည္ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ေလးစားပါမည္ဟု က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုထားရျခင္းကို ေထာက္႐ႈ၍ အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္သည့္ အခါ အထူး သတိထားဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္းျဖင့္ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားသည္။
အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၉ (၂)တြင္ "ထိုဥပေဒၾကမ္းကို ပါလီမန္ဆိုင္ရာ လႊတ္ေတာ္ အသီးသီးက အတည္ျပဳ ၿပီးေနာက္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္လံုးကပင္ တြဲဖက္ အစည္းအေဝး၌ စဥ္းစား ေဆြးေႏြးရမည္" ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၀၉ (၃) တြင္ "လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္၏ လက္ရွိ အမတ္မ်ားအနက္ သုံးပံု ႏွစ္ပံုေအာက္ မေလ်ာ့ေသာ အမတ္မ်ားက တြဲဖက္ (လူမ်ိဳးစု လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္ ပူးေပါင္း က်င္းပေသာ) အစည္းအေဝးတြင္ ေထာက္ခံ၍ မဲေပးမွသာလွ်င္ ထိုဥပေဒၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္စလံုးက အတည္ျပဳသည္ဟု မွတ္ယူရမည္" ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဦးဘၿမိဳင္၏ အေျခခံ ဥပေဒ (ျပင္ဆင္ခ်က္) ဥပေဒၾကမ္း အေရးနိမ့္သြားခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးတြင္ ဦးလွထြန္းျဖဴ (ၿမိဳ႕ေဟာင္းအမတ္) က ရခိုင္ျပည္နယ္ ရရွိေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြး တင္ျပျပန္သည္။ ဦးလွထြန္းျဖဴက ရခိုင္ျပည္နယ္ ရရွိေရး တင္ျပရာ၌ မိမိတို႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေတာင္းဆိုျခင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာ ပါရွိသည့္ အတိုင္း ေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေတာင္းဆိုျခင္းျဖင့္ ဗမာႏွင့္ရခိုင္ ေသြးကြဲေအာင္ မိမိတို႔က လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ဝန္ႀကီးက စြပ္စြဲျခင္းမွာ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္နယ္ ရယူေရးမူျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္သည့္ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား ညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႕ (ရတည) က မဲရရွိသည့္ အေျခအေနကို မူတည္ၿပီး ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား လူထု၏ ဆႏၵကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပရာ ေရာက္ေၾကာင္းျဖင့္ ဦးလွထြန္းျဖဴက ေျပာၾကားသည္။
ဦးလွထြန္းျဖဴ၏ တင္ျပခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ျပန္လည္ ရွင္းလင္း ေျပၾကားရာတြင္ ရခိုင္ေဒသကို မိမိတို႔က အဘယ့္ေၾကာင့္ ျပည္နယ္ မေပးလိုေၾကာင္း ထည့္သြင္း ရွင္းလင္းခဲ့သည္။ ဦးႏုက-
" ရခိုင္ကို ျပည္နယ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မေပးဘူးဆိုတာ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို မုန္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာကို ေရွးဦးပထမ အေနနဲ႔ အစီရင္ ခံပါရေစ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ျပည္နယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာဟာ ေကာင္းတဲ့ဥစၥာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္နယ္ကို ေရွးဦးပထမ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္မွာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္ အစရွိတဲ့ ျပည္နယ္ေတြကို ေပးစဥ္ အခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ မိန္႔ခြန္းေတြကို ျပန္ၾကည့္ပါ။
… သည္လို ျပည္နယ္ေတြ ေပးရတယ္ ဆိုတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သေဘာက်လြန္းလို႔၊ သည္ျပည္နယ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က အင္မတန္ ေပးခ်င္လြန္းလို႔ ေပးရတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာထားတဲ့ မိန္႔ခြန္းေတြ အဆင့္ဆင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဖံုးကြယ္လို႔ မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ အမွန္ စင္စစ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳက္တာက ျမန္မာျပည္လို ဇီးေစ့ေလာက္ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေလး တစ္ႏိုင္ငံဟာ သည္လို ျပည္နယ္ေတြ ခြဲထြက္ဖို႔ မလိုဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္"
ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္တို႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ေပးခဲ့ရသည္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပ ရွင္းလင္းရာတြင္ -
" … သည္ျပည္နယ္ ဆိုတာမွာ ဥပမာပံုဆိုရင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္၊ ယခုဆိုရင္ ကရင္ျပည္နယ္က အစ ေပးလိုက္ရတာဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က သည္လို ျပည္နယ္ စနစ္ဟာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အက်ိဳးအရွိဆံုး စနစ္၊ အေကာင္းဆံုး စနစ္အျဖစ္ ယံုၾကည္လို႔ ေပးလိုက္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုအခ်ိန္ အခါတုန္းက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သည္လို အေျခအေန အရ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနအရ မေရွာင္လႊဲသာလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူရတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အစီရင္ခံေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
" … သည္လို ျပည္နယ္ေတြ အသီးသီး အသက ခြဲေပးတာ ေကာင္းပါတယ္၊ မေကာင္းဘူးဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္။ ယခု ဥပမာပံု ဆိုလွ်င္ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ပအိုဝ္း တိုင္းရင္းသားေတြက ရွမ္းျပည္နယ္မွာ သူတို႔အတြက္ ျပည္နယ္ ေပးရမယ္ ဆိုၿပီး ဆူဆူပူပူ လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒါ ေကာင္းသလား၊ ဒါဟာ ျပည္နယ္က ဂယက္႐ိုက္တဲ့ ဒဏ္ပဲ။ ေနာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သည္လိုပဲ။ အခုေတာ့ သည္စနစ္ဟာ မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ နည္းနဲ႔ ဟုိမွာ သူပုန္ထေနတဲ့ လူေတြကို ႏွိမ္နင္းရတယ္။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ လက္လႊတ္ေပးရရင္ ပအိုဝ္းေတြကို ပအိုဝ္းျပည္နယ္ ဆိုၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ထဲက လွည့္ေပးလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ ျပည္နယ္ ဂယက္က ဘယ္ေလာက္ အထိ ႐ိုက္လိုက္မလဲ။ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဆိုရင္လည္း Non-Kachin (ကခ်င္လူမ်ိဳး မဟုတ္တဲ့ အျခား တုိင္းရင္းသား) ဆိုတာ ရွိတယ္။ ကခ်င္ မဟုတ္တဲ့ လူေတြက ရွမ္းျပည္နယ္မွာလည္း သည္လို (ပအိုဝ္းျပည္နယ္) ေပးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုလည္း ျပည္နယ္ေပးလို႔ ေျပာလာမယ္။ ကရင္ျပည္နယ္ မွာလည္း ကရင္မဟုတ္တဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ သူတို႔ကလည္း ျပည္နယ္ ေတာင္းလာမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူဦးေရက သန္းေပါင္း ၂၀ ပဲ ရွိတယ္။ ျပည္နယ္ေလးေတြ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ခြဲလိုက္ရင္ ဘယ္လို ျဖစ္မလဲ ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြးေတာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ မေပးတာ"
တကၠသိုလ္ျမတ္သူ