ႏိုင္ငံျခားေရာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျမန္မာကေလးအခ်ိဳ႕အေၾကာင္း

by Maung Wuntha on Wednesday, June 29, 2011 at 10:33pm

ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ ၃၀ ဇြန္ ၂၀၁၁ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးကေလးပါ။
၀လုံးဆိုတာက တကယ္ေတာ့ ထိုက္ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္ကေလးနာမည္ ျဖစ္တယ္။ ထိုက္ စာေရးတဲ့အခါက်ေတာ့
၀လုံးလို႕ နာမည္ေပးထားတဲ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကို သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာသလို ေျပာျပေနဟန္ ေရးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုက္က ေမာင္၀ံသရဲ႕ သမီး ႏွစ္ေယာက္၊ သားႏွစ္ေယာက္အနက္ အႀကီးဆုံး သမီးပါ။


သီဟပူရ ဒိုင္ယာရီ – ၄၅
ထိုက္
ႏိုင္ငံျခားေရာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ျမန္မာကေလးအခ်ိဳ႕အေၾကာင္း

ဇြန္လ ၁၈ရက္ စေနေန႔

ရဲတိုင္လိုက္ရမလား

၀လံုးေရ..ဘေလာ့တခုမွာ ဖတ္ဖူးတာ တခုရွိတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြ
စာနယ္ဇင္းသမားျဖစ္ခ်င္တာ သတင္းသမားဆိုတာ ဟိုလူဒီလူကို ေမးခြန္းေတြထုတ္ျပီး
သတင္းေရးရတာမို႔ အဲဒီအလုပ္လုပ္ရင္ တရား၀င္စပ္စုခြင့္ရတာမို႔
လုပ္ခ်င္ၾကတာတဲ့။ ငါလဲ ကိုယ္က စပ္စုတာမဟုတ္ေပမဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က
အသိတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာရင္း ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြ
၀င္လာျပီး ဒီဒိုင္ယာရီေရးျဖစ္တယ္။

ျဖစ္ပံု အေသအခ်ာကိုေတာ့ မမွတ္မိဘူး သူေျပာျပတာက သူ႔သားက
ကစားရင္း ဒဏ္ရာတခုရတယ္တဲ့။ ေဆးခန္း သြားျပေတာ့ ဆရာ၀န္က
လိမ္းဖို႔ေဆးေပးလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမဆိုတာက
သိတဲ့အတိုင္းမဟုတ္လား ကိုယ့္သားသမီးျဖစ္တယ္ ဆိုေတာ့
ဗမာထံုးစံ ဒဏ္ေၾကေဆး လိမ္းေပးဖို႔ လုပ္တာေပါ့။ အဲဒါကို သားက
ဆရာ၀န္ ေပးထားတဲ့ ေဆးဘဲ လိမ္းမယ္ အေမလိမ္းေပးတာကို မခံႏိုင္ဘူး လုပ္တယ္။
ဒီထက္ဆိုးတာက အေမက လိမ္းလိုက္ပါ သားရယ္ ေျပာတာကို သူ႔ဆႏၵမပါတာကို
အတင္းလုပ္ပါတယ္ဆိုျပီး ရဲကို ဖုန္းဆက္တိုင္တယ္တဲ့ ၀လံုးေရ။ ဒါဟာ
ျမန္မာစစ္စစ္ မိသားစုထဲမွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ငါေလၾကားလိုက္ရတာ
ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူး။ ရဲကို တိုင္ျပီး ဘာဆက္ျဖစ္သြားလဲလို႔
ထပ္လဲမေမးေတာ့ဘူး။ ဘာမွလဲ ထပ္မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့
ေျပာခ်င္၊ ရင္ဖြင့္ခ်င္ေနတဲ့ သူက ဆက္ျပီး ေျပာေနေတာ့ နားေထာင္ေပးလိုက္ ရတယ္။

ကေလးက ဒီၤကို အသက္ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ေရာက္တာလဲဆိုေတာ့ ၇ႏွစ္မွာ
စေရာက္ျပီး အခုဆို ၁၅ႏွစ္ရွိျပီတဲ့။ ဒါဆို ဒီေရာက္တာ
၈ႏွစ္ေက်ာ္ျပီေပါ့။ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ အခုဆို ကေလးက အေဖက ဗမာပုဆိုး
၀တ္ျပီး အိမ္ေအာက္ ဆင္းရင္ ရွက္တယ္တဲ့။ သူတို႔လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးက
ကုိယ္ပိုင္ ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ တခါတေလ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔
မအားလပ္လို႔ သားကို ဆိုင္ကို ခဏၾကည့္ေပးဖို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ၃ရက္
ၾကိဳျပီး အပြိဳင့္မင့္ ေတာင္းပါ ေျပာတယ္တဲ့။ သူ႔မွာ ဖ်က္မရတဲ့
အလုပ္ေတြနဲ႔ မအားလပ္လို႔ ၾကိဳသာမေျပာလို႔ကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္
မကူႏိုင္ပါတဲ့။ ဗမာစကားေတာ့ ေျပာႏိုင္ နားလည္ႏိုင္ေသးေပမဲ့ ဗမာစာ
မေရးတတ္ေတာ့ပါတဲ့။ ကေလးက ျမန္မာအသိုင္းအ၀ုိင္းနဲ႔ ထိေတြ႔တာထက္
သူ႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္က ေက်ာင္းက ေန႔တဓူ၀အေတြ႔မ်ားေနတဲ့ လူေတြက
စင္ကာပူလူမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္း ေတြ မ်ားေနလို႔တဲ့။ ငါ့ရဲ႔ အသိက ငါ့ကို
ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ရင္နာနာနဲ႔ ေမးပါတယ္။ ငါကေတာ့ ဗမာစကားပံုအတိုင္း
သားသမီးမေကာင္း မိဘေခါင္းဆိုတာလို မိဘေၾကာင့္ဘဲလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူတို႔ဟာ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္နဲ႔ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့သူေတြမို႔ ကေလးက
အထင္ေသးျပိး ျပန္ေျပာတာကို မခံရေသးေပမဲ့ ေမြးလာတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔
လူမ်ိဳးကိုေတာ့ အထင္ေသးေနျပီ။ ငါ့အသိက သူတို႔ေတြဟာ ဒီကို
စေရာက္တုန္းက လင္မယား၂ေယာက္စလံုး တေန႔ကို ၁၂နာရီေလာက္
အလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့ရျပီး ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားခဲ့ရတာမို႔
ကေလးကို ျပန္မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး ဘာမွ မသြန္သင္
မဆံုးမႏိုင္ခဲ့ဘူးလို႔ ေျပာတယ္။

ေနရာဖယ္ေပးလိုက္ရတာလား

၀လံုးေရ..ဒီလိုအျဖစ္ေတြက ၾကားလာရတာမ်ားေနျပီမို႔ မဆန္းေတာ့ဘူးလို႔လဲ
ေျပာလို႔ရတယ္။ ဒါဆိုရင္ ထားလိုက္ပါ ေတာ့လို႔ ေျပာရေတာ့မွာလား။ ငါက
သူ႔ကို ဥပမာ တခုေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္လာတဲ့ ျပည္ၾကီးတရုတ္ေတြ
အိႏိၵယအႏြယ္ေတြ..သူတို႔သားသမီးေတြကို ျမန္မာျပည္ေရာက္မွ ေမြးၾကတာေတြ
အမ်ားၾကီးဘဲ အားလံုးအသိ။ သူတို႔ေတြလဲ အလုပ္လုပ္ၾကတာဘဲ။ သူတို႔
ေဘးပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာလဲ ျမန္မာျပည္မို႔ ျမန္မာေတြအမ်ားစုဆိုတာ ျငင္းစရာ
မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကေလးေတြကို အိမ္မွာ သူတို႔ဘာသာစကား ေခၚသင္ တယ္။
ဘံုေက်ာင္းတို႔ ဗလီတို႔ ဘုရားေက်ာင္းတို႔လို သူတို႔ရဲ႔
ဘာသာေရးေနရာေတြကို လႊတ္တယ္။ အဲဒိကေလးေတြဟာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာရင္
သူတို႔ ဘာသာစကားနဲ႔ဘဲ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံကို အထင္ေသးစိတ္
အထင္ေသးစကား မေျပာၾကဘူး။ အခု ဒီႏိုင္ငံမွာဆို ဖိလစ္ပိုင္ လူမ်ိဳးေတြကိုဘဲ
ဥပမာ ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဖိလစ္ပိုင္လူမ်ိဳးဆိုတာ အဂၤလိပ္လို
ေျပာႏိုင္လား မေျပာႏိုင္လား ဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ စင္ဂလိရွ္လဲ မသံုးဘူး။
ျမန္ဂလၤရွ္လဲ မသံုးဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ လူမ်ိဳးခ်င္း ဖိလစ္ပိုင္လိုဘဲ
ေျပာၾကတယ္။ စာေရးၾကတယ္။ စာမေရးႏိုင္ေတာ့တဲ့သူဆိုတာ မရွိဘူး။
က်န္တဲ့သူမ်ိဳးေတြလဲ အတူတူဘဲ။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္သြားလို႔
ကိုယ့္ဘာသာစကားကို မေျပာႏိုင္ မေရးႏိုင္တဲ့သူမရွိဘူး။ ဒါဆို ငါတို႔က
ဘာလို႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ။

ေရာဂါတခုျဖစ္ရင္ ကူးစက္ခံရတာ ကိုယ္ခံအားမေကာင္းလို႔တဲ့။ ေနာက္
ငါ့ရင္ထဲမွာစြဲေနတဲ့ ဆရာေအာင္သင္း ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း-
သစ္သားကို သံနဲ႔ရိုက္လိုက္လို႔ သစ္သားထဲ သံေခ်ာင္း၀င္သြားတယ္ဆိုတာ
သစ္သားက သံထက္ေပ်ာ့လို႔ သံအတြက္ ေနရာဖယ္ေပးလိုက္ရတာဆိုတာေလ။
စင္ကာပူႏိုင္ငံဆိုတာ တရုတ္လူမ်ိဳးအမ်ားဆံုးရွိတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။
စည္းကမ္း ရွိတယ္ သန္႔ရွင္းတယ္ဆိုျပီး အင္မတန္ နာမည္ၾကီးလွတဲ့ ႏိုင္ငံပါ။
ကိုယ့္ေဘးက အေငြ႔အသက္ ေတြကို ေကာင္းတာေတြ ယူျပီး မေကာင္းတာေတြ
မယူဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ဟာက ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆိုတာသိဖို႔ လိုပါတယ္။ လမ္းညႊန္တည့္မတ္ေပးမဲ့သူလိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ကိစၥေတြက်ေတာ့ လမ္းညႊန္စရာမလိုဘဲကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္နဲ႔ သိရမွာေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဆီက ရွိျပီးသား ေကာင္းတာေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ပစ္စရာ မရွိပါဘူး။ မေကာင္းတာေတြ
ဆိုရင္ေတာ့ ေဖ်ာက္ရမွာေပါ့။ လူတိုင္းဟာ ေျခာက္ပစ္ကင္းၾကတာမဟုတ္သလို
လူမ်ိဳးတိုင္းမွာလဲ ေကာင္းတာဆိုးတာေတြ ဒြန္တြဲေနၾကတာဘဲ မဟုတ္လား။

ဇစ္ျမစ္က ဘာလဲ

၀လံုးေရ..ကိစၥတခုကို မဆန္းစစ္ဘဲ အေကာင္းအဆိုး ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ခ်က္မခ်သင့္ဘဲ
ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လို ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို အရင္ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ေပမဲ့
ငါတို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ ေမးတဲ့အက်င့္ စဥ္းစားတဲ့ အက်င့္ မရွိၾကေတာ့
အဲလို စဥ္းစားက်င့္ ေမးက်င့္မရွိတာရဲ႔ အေၾကာင္းရင္း ဇစ္ျမစ္ကိုလဲ
မသိေတာ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္ဟာ ဆင္းရဲလို႔ ရွက္တယ္ေျပာတဲ့သူကို
ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲရတယ္ဆိုတာကို ရွင္းျပဖို႔ဆိုတာလဲ မရွိေတာ့ဘူး။
ေရႊတိဂံုဆိုတာ ပုဂံဆိုတာ ဧရာ၀တီဆိုတာ အင္းေလးဆိုတာေတြ
မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး။ မီးပ်က္တာ ဖုန္ထူတာ ညစ္ပတ္တာေတြက်ေတာ့
သိေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မသိဘူး။
အထင္ေသးစရာေတြကိုဘဲ ျမင္ျပီး ဂုဏ္ယူစရာကို မျမင္ဘူး။

ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာေနတာ ၾကားရတာေတြ မ်ားလာေနတာ
ေကာင္းလား မေကာင္းလားဆိုတာကို အေမရိကတို႔လို က်န္တဲ့
ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႔ေတြမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ ျမန္မာစကားသင္တန္းေတြ
ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြ ဖြင့္ေနတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္တယ္။
ျမန္မာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ဆိုတဲ့ စင္ကာပူမွာေရာ..
ငါကေတာ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵကို သတိရမိတယ္။ အနာသိရင္ ေဆးရွိတယ္တဲ့။ အပ္နဲ႔ ထြင္းရမဲ့ကိစၥကို ပုဆိန္နဲ႔ ထြင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ဗမာစကားပံုေတြလို ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဆင့္ထက္ တဆင့္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ၂ဆက္ ၃ဆက္အေရာက္မွာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲ။ ျပသနာတိုင္းမွာ အေျဖရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ ျပသနာလို႔ လက္ခံျပီး ၀ုိင္းေျဖရွင္းၾကရင္ ေကာင္းပါရဲ႔။ ျပသနာမွ မဟုတ္တာလို႔ ထင္ရင္ေတာ့လဲ..ေဘးပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ပါ
အေျခအေနေၾကာင့္ပါ အခ်ိန္မေပးႏိုင္လို႔ပါ မတတ္ႏိုင္လို႔ပါ
အေၾကာင္းျပၾကရင္လဲ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲ ျဖစ္လာသမွ် အက်ိဳးေတြကို
လက္ခံႏိုင္ဖို႔သာ ျပင္ထားလိုက္ရံုေပါ့ ၀လံုးေရ..

ထိုက္