စင္ကာပူအတြက္ ျမန္မာ့သင္ခန္းစာ

(၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၉) ရက္ေန႔ထုတ္ ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စကၤာပူ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုင္ရာ သံုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ )
ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က စင္ကာပူႏုိင္ငံ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ သတင္းေတြ ဖတ္မိတဲ့အခါ အျဖစ္သည္း လုိက္တာ ဆုိၿပီး ပထမ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာင္ အျမင္ကတ္ သြားမိတယ္ဗ်။
ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ၊ အမတ္ေနရာ ၈၇ ေနရာ ေရြးတယ္။ လက္ရွိ အာဏာရ ျပည္သူ႔ လႈပ္ရွားပါတီ... (People’s Action Party-PAP) က ၈၁ ေနရာႏုိင္တယ္။ အတုိက္အခံ အလုပ္သမားပါတီက ၆ ေနရာ ႏုိင္တယ္။ အဲဒါကုိ ပီေအပီက မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသတဲ့ဗ်ာ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အတုိက္အခံက အမတ္ေနရာ ၂ ေနရာပဲ ရခဲ့ရာက အခု သုံးဆတုိးၿပီး ၆ ေနရာႀကီး ရသြားလုိ႔ သူတုိ႔မွာ စပ္ပူစပ္ေလာင္ ျဖစ္ေနတာတဲ့ဗ်။ ျဖစ္ရေလဗ်ာ။
စင္ကာပူ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ အစုိးရပါတီနဲ႔ အတုိက္အခံ ပါတီတုိ႔ရဲ႕ မဲရာခုိင္ႏႈန္းကုိ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ပီေအပီေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဘာေၾကာင့္ မ်က္ကလဲ ဆန္ျပာ ျဖစ္ကုန္သလဲ ဆုိတာ နားလည္ ေတာ့တယ္ဗ်။ အစုိးရပါတီက ဆႏၵမဲ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းရၿပီး အတိုက္အခံေတြ စုစုေပါင္း ရမဲက ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ဆုိေတာ့ အမတ္ အေရအတြက္မွာ အျပတ္အသတ္ ႏိုင္ေသာ္လည္း လူထု ေထာက္ခံမႈ ရာခိုင္ႏႈန္းကုိ ၾကည့္ရင္ အတုိက္အခံေတြကုိ ေထာက္ခံတဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္းအမ်ားႀကီး တက္လာတာ အထင္ အရွား ျဖစ္ေနတာကုိး။ (စင္ကာပူမွာ အတုိက္အခံ ပါတီေပါင္း ၆ ပါတီ ရွိတယ္။ အလုပ္သမား ပါတီက အားအေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။)

၁၉၆၅ ခုႏွစ္က စၿပီး အာဏာရလာတဲ့ ပီေအပီဟာ ခုတစ္ႀကိမ္မွ ပထမဆုံး ေထာက္ခံမဲ ရာခုိင္ႏႈန္း အနည္းဆုံးရျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတယ္ဗ်။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီေရွာင္လြန္း ကေတာ့ သူတုိ႔ ပါတီအေနနဲ႔ အေျခအေနကုိ ျပန္လည္ သုံးသပ္ ရမယ္လုိ႔ ေျပာသတဲ့။ သူ႔ဖခင္ ဝါရင့္ဝန္ႀကီး လီကြမ္းယူ ၈၇ ႏွစ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေသးတယ္။ သူ႔ကုိေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္သူ မရွိပါ ဘူးတဲ့။ သူ႔မဲဆႏၵနယ္ တစ္ခုတည္း ၿပိဳင္ဘက္ မရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ပီေအပီဟာ ၁၉၆၅ ကေန ၁၉၈၁ အထိ တစ္ေကာင္တည္း ေျပးတဲ့ ျမင္းလုိ အသာစီး ရေနခဲ့တယ္။ ၁၉၈၁ အထိ အတုိက္ အခံ အမတ္ တစ္ေယာက္မွ လႊတ္ေတာ္ထဲ မေရာက္ခဲ့ဘူး။ အတုိက္အခံ အမ်ားဆုံး လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ဖူးတာ ၄ေယာက္ အထိပဲ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
၂၀၀၆ မွာ ပီေအပီဟာ ဆႏၵမဲ ၆၇ ရာခုိင္ႏႈန္း။ ၂၀၀၁ မွာ ဆႏၵမဲ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ရခဲ့တယ္။ အခုလုိ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ ရခဲ့တာ တစ္ႀကိမ္မွ မရွိခဲ့ဘူးတဲ့ဗ်ာ။
ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ ပါ့သ္ၿမိဳ႕မားေဒါ့ တကၠသုိလ္က စင္ကာပူေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ဂယ္ရီ႐ုိဒန္ ကေတာ့ စင္ကာပူ မဲဆႏၵရွင္ ေတြဟာ စစ္ေဆး ထိန္းညႇိျခင္းမ်ားနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးယွဥ္ၿပိဳင္မႈ (checks and balances and political competition) ပုိမုိပြင့္လန္းေရးကုိ လုိလားေၾကာင္း ျပသ လိုက္တာပါပဲလို႔ မွတ္ခ်က္ ခ်ေပးလုိက္တယ္ဗ်။

ျမန္မာႏိုင္ငံက အတုိက္အခံ တပ္ေပါင္းစု
စင္ကာပူ ေရြးေကာက္ပြဲ သတင္းကုိ ဖတ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီေခတ္က အတုိက္အခံ ပမညတ အဖြဲ႔ႀကီး လူထုေထာက္ခံမဲ ရာခုိင္ႏႈန္း တုိးၿပီးရခဲ့ခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရး အလွည့္ အေျပာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ပုံကို သတိရမိတယ္ဗ်ာ
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ပထမအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပခ်ိန္မွာ အားေကာင္းတဲ့ အတုိက္အခံ ပါတီရယ္လုိ႔ မရွိခဲ့ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္တ့ဲ ပါတီေတြကလည္း အာဏာရ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ အရွိန္အဝါကို အနားေတာင္ မကပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကဘူး။
သို႔ေပမယ့္ ၂၇ ဧၿပီလ ၁၉၅၆ မွာ က်င္းပတဲ့ ဒုတိယ အႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ မပညတ ဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ ေလးႏွစ္ေက်ာ္မွ် အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရး အေတြ႔အႀကဳံ ရရွိၿပီးျဖစ္တဲ့ အင္အားစုေတြဟာ သည္တစ္ပြဲ မွာေတာ့ ပမညတကုိ ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေထာင္ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ အမည္အျပည့္အစုံက ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု ျဖစ္ပါတယ္။ ပါဝင္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြက ျပည္သူ႔ဒီမုိကေရစီပါတီ (တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး)၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ျပည္သူ႔ ညီၫြတ္ေရး ပါတီ၊ ျပည္သူ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေပါင္းစု၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား လယ္သမားပါတီ (ဆုိရွယ္နီ)၊ ဗမာျပည္ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံးမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဘီတီယူစီ)၊ ေတာင္သူလယ္သမား ညီၫြတ္ေရး အစည္း အ႐ုံး (တလညစ)၊ ျပည္သူ႔လူငယ္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ေဒါက္တာ ဧေမာင္ရဲ႕ တရားမွ်တမႈပါတီ၊ မြန္တုိင္းရင္းသား အစည္းအ႐ုံး၊ ကရင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ မန္းထြန္းရင္ အစရွိတဲ့ တစ္သီးပုဂၢလမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူမ်ဳိးစု အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေျမျပန္႔ ခ်င္းအမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံးနဲ႔ (အလံနီ ကိုယ္စားျပဳ) လူငယ့္တပ္ဦးအဖြဲ႔၊ အစဥ္အလာရွိတဲ့ အမႈထမ္းသမဂၢ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ပူးေပါင္း ပါဝင္ လာၾကတယ္။

အာဏာတည္ၿမဲေရး ေရွ႕တန္းတင္လွ်င္
အဲသည္ ကာလမွာ ဖဆပလ အခ်ဳိ႕ရဲ႕ မသမာမႈေတြဟာ ျပည္သူၾကားမွာ အလြန္ နာမည္ပ်က္ခဲ့တယ္။ ပမညတက ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခဲ့လုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမားမ်ား အျဖစ္ ျပည္သူ႔ အျမင္မွာ ဘဝင္က် စရာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဖဆပလက အႏွစ္ေလးဆယ္ အာဏာ တည္ၿမဲရမည္လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ စည္း႐ုံးခဲ့တယ္။ အာဏာ တည္ၿမဲေရးကုိ ေရွ႕တန္းတင္ထားတဲ့ ဖဆပလကုိ ျပည္သူမ်ားက သံသယေတြ ျဖစ္လာပုံ ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ ေၾကညာတဲ့ အခါ ဖဆပလက အမတ္ေနရာ ၁၄၄ ေနရာနဲ႔ ႏုိင္တယ္။ ပမညတက ၄၆ ေနရာ ရရွိခဲ့တယ္။ အမတ္ေနရာ အႏိုင္ရရွိမႈ အျပတ္အသတ္ ကြာေပမယ့္ ရရွိတဲ့ မဲအေရအတြက္မွာ ဖဆပလက တစ္သန္း ၇ သိန္းေက်ာ္ (၁၇၄၃၈၁၆) ရၿပီး ပမညတက တစ္သန္း တစ္သိန္းေက်ာ္ (၁၁၃၉၂၈၆) ရခဲ့လုိ႔ ဖဆပလ ေရွ႕ေရးအတြက္ စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္ခ့ဲရတယ္။ တျခား အတုိက္အခံမ်ား ရတဲ့ မဲေတြကိုပါ ေပါင္းရင္ ပမညတနဲ႔ အတုိက္အခံေတြ စုေပါင္းရရွိ မဲအေရအတြက္ဟာ တစ္သန္း ၅ သိန္းေက်ာ္ (၁၅၃၀၆၃၀) ျဖစ္ပါတယ္။

သုံးသပ္လက္ခံပုံခ်င္းမတူ
အတုိက္အခံ ပမညတ အင္အား ႀကီးမားလာျခင္း အေပၚ သုံးသပ္ လက္ခံပုံခ်င္း မတူကြဲျပားျခင္းဟာ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ ေတြ သေဘာ ကြဲလြဲရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း တရားေတြထဲမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြတုိ႔က ပမညတ အင္အား ႀကီးလာတာဟာ ကြန္ျမဴနစ္ သူပုန္ေတြက လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ မဲေပး ခုိင္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တယ္။ ဦးႏုကေတာ့ ဖဆပလအဖြဲ႔တြင္း အာဏာ အလြဲသုံးစား လုပ္ျခင္း၊ ျခစားျခင္း၊ လူထုအေပၚ ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
အဲသည္ ေနာက္ေတာ့ ဖဆပလႀကီးဟာ ၁၉၅၈ ခုမွာ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ဖဆပလ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ ခ်ိန္မွာ အတုိက္အခံ ပမညတက ဦးႏုဘက္က ေထာက္ခံ လိုက္ပါတယ္။ ပမညတ ေထာက္ခံမဲ မ်ားေၾကာင့္ ဦးႏု အႏုိင္ရ ေသာ္လည္း ၃ လ ၁၇ ရက္သာခံတဲ့ အစုိးရဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ရၿပီး စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး လက္ထဲ အာဏာ သက္ဆင္း သြားကာ ျမန္မာျပည္ နုိင္ငံေရးဟာလည္း ႀကီးမား ျပင္းထန္လွတဲ့ ဝဲၾသဃႀကီးထဲ က်ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ။

စင္ကာပူကုိ သင္ခန္းစာေပးရမယ္
စင္ကာပူက စပ္ပူစပ္ေလာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ အာဏာရ ပီေအပီဟာ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ၾကမၼာငင္ပုံကုိ သင္ခန္းစာယူႏုိင္မယ္ ထင္တယ္။ စင္ကာပူက အတုိက္အခံ ၆ ပါတီဟာလည္း အားေကာင္းတဲ့ ပမညတႀကီးရဲ႕ အေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ နမူနာ ယူႏုိင္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။ စင္ကာပူ ႏုိင္ငံေရးက ၁၉၆၅ က်မွ စတင္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ အံေတာင္တုိ ေနၿပီ မဟုတ္လားဗ်ာ။
ေမာင္၀ံသ