ဒီမိုုးကေရစီးထဲ … က်ေနာ္တိုု႔ ဘာလိုု႔ မေအာင္ျမင္တာလဲ
|
10:12 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ေဖျမင့္ေရးတဲ့ တက္က်မ္းလိုုလိုု နံမယ္ပဲ။ တကယ္ကေတာ့ တက္က်မ္းမဟုုတ္ဘူး။ ဇူလိုုင္ ၇ ရက္ဟာ ျမန္မာျပည္အတြက္ သမဂၢေန႔ ျဖစ္တယ္လိုု႔ ဆိုုခ်င္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သမဂၢေတြ မရွိတဲ့ေနာက္ အာဏာရွင္ေတြက ျပည္သူေတြကိုု ကၽြန္ျပဳေတာ့တာပဲ။
တပ္မေတာ္သားေတြအားလုုံးကိုု အာဏာရွင္ေတြက ကၽြန္ဇာတ္သြင္းလိုုက္တာပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ငါတိုု႔အားလုုံးဟာ စစ္ကၽြန္ေတြခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္ၾကီးေတြက ကၽြန္ကေလးေတြကိုု အႏိုုင္က်င့္ေနၾကတာကိုု အခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္ျဖတ္ရင္း အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ စနစ္ကိုု အျမစ္ျဖတ္ဖိုု႔ ေ၀းလာၾကတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။
ငါတိုု႔ မေအာင္ျမင္တာ၊ က်ေနာ္တိုု႔ မေအာင္ျမင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုုတာကိုု ကိုုယ့္မွန္ကိုုယ္ၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းထုုတ္ၾကည့္တာပါပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္အတြင္း ျဖစ္ခ်င္တိုုင္းျဖစ္၊ လုုပ္ခ်င္တိုုင္းလုုပ္ေနၾကမိတာဟာ သမဂၢစိတ္ဓာတ္ေတြကိုု အေလ့အက်င့္ မလုုပ္ခဲ့ၾကလိုု႔ပါ။ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ အမ်ားနဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တူသူ၊ ကြဲသူေတြနဲ႔ အလုုပ္လုုပ္တဲ့ အေလ့အထေတြ က်ေနာ္ကုုိယ္တိုုင္ ေခါင္းပါးေတာ့ လူ ၁ ဦး၊ ၂ ဦး၊ ၃ ဦးေလာက္နဲ႔ စုုေ၀းျပီး လုုပ္ကိုုင္ေနရတာနဲ႔တင္ အင္အားေတြလည္း မတိုုးျဖစ္၊ အစုုအဖြဲ႔ေတြလည္း မၾကီးထြားၾကေတာ့ဘူးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။
စဥ္းစားမိတဲ့ က်ေနာ္တိုု႔ မွားေနက် တလြဲေတြကိုု အခုု ဒီမွာ ခ်ေရးလိုုက္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္ဖိုု႔ပါ။ အလိမၼာ စာမွာ ရွိတယ္ဆိုုေတာ့ အဲဒါေတြကိုု အခုုသည္စာထဲမွာပဲ ဖတ္ျပီးရင္ ထားခဲ့ေပါ့။ ဟုုတ္လား။
၁။ အျပဳိင္လုုပ္တာ - အျပိဳင္အဆိုုင္စိတ္ဓာတ္က ေကာင္းပါတယ္။ ခက္တာက တခုုတည္းကိုု ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကမယ့္အစား အျပိဳင္လုုပ္ၾကတာ၊ ညိွႏႈိင္းလုုပ္ဖိုု႔ ဆႏၵမရွိဘူး။ ဥပမာ လြယ္တာတခုုက ၈ေလးလုုံး အခမ္းအနားကိုု တျမိဳ႔တည္းတင္ကိုု ၃ ခုုေလာက္ အျပိဳင္လုုပ္တာမ်ဴိးေပါ့။ အခမ္းအနားတခုုကိုု တူေနရဲ့သားနဲ႔ ဘာလိုု႔ အတူတြဲျပီး မလုုပ္ႏိုုင္ၾကတာလဲ။
၂။ အတင္းအဖ်င္း ေျပာတာ - တဦးနဲ႔ တဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ သေဘာမတူၾကရင္ ေအာ္ဟစ္ ရန္ျဖစ္မယ္။ အႏိုုင္အထက္ စကားႏိုုင္လုုမယ္။ ၃ ခြန္းထက္ေက်ာ္ရင္ ျငင္းခုုန္တာျဖစ္ျပီဆိုုတာနဲ႔ ေက်ာခိုုင္းေတာ့တာပဲ။ တခုုခုု သေဘာတူညီခ်က္ ရေအာင္ မလုုပ္ႏိုုင္ဘူး။ သေဘာတူညီခ်က္ မရႏိုုင္ေတာ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကိုုယ့္လူ သူ႔လူ ခြဲျပီး စုုၾကမယ္။ တေယာက္ အတင္း တေယာက္ ေျပာဆိုု ရႈတ္ခ်ၾကမယ္။ ဒါနဲ႔တင္ သံသရာလည္ေနေတာ့တာပဲ။ ဥပမာ - အင္း ဥပမာေတာ့ မေရးေတာ့ဘူး။ (ကိုုယ္ေတြ႔ ကိုုယ္ေတြ႔ … ဟဲဟဲ)
၃။ မတြဲႏိုုင္လိုု႔ ခြဲလုုပ္တာကိုု ၀န္မခံႏိုု္င္တာ - အျမဲတမ္းေတာ့လည္း တြဲမလုုပ္ႏိုုင္ပါဘူး။ ခြဲျပီး လုုပ္ၾကရတာေတြ ရွိတာပဲ။ သိုု႔ေသာ္ တြဲလိုု႔မရလိုု႔ ခြဲလုုပ္ရတာကိုုလည္း အျခား ဆင္ေျခေတြ အမ်ဴိးမ်ဴိးျပျပီး ဖုုံးဖိထားခ်င္ၾကျပန္တယ္။ ညီညြတ္ေရး ထိခိုုက္မွာ စုုိးသလုုိလိုုနဲ႔။ တကယ္က တြဲလုုိ႔မရလိုု႔ ဒီကိစၥေတြမွာ ခြဲလုုပ္ၾကတယ္ဆိုုတာလည္း အသိေပး၀န္ခံလိုု႔ ရတယ္ ထင္တာပဲ။ ဥပမာ - ပါတီကေန မူ၀ါဒခ်င္း လုုပ္နည္းကိုုင္နည္းခ်င္း မတူလိုု႔ လမ္းခြဲၾကတာေတာင္ လူေတြကိုု မ်က္စိလည္ေအာင္လုုပ္ထားတာေတြ ရွိတယ္ မဟုုတ္လား။ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္၊ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ အင္အားစုု၊ ျပီးေတာ့ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ ပါတီ … ကဲ …။
၄။ အခ်ိန္မေပးႏိုုင္တာ - ျပည္ပက ႏိုုင္ငံေရးတိုု႔ ဘာတိုု႔လုုပ္တဲ့သူေတြ (တခ်ဴိ႔) မွာ အခ်ိန္ယူျပီး၊ အခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး၊ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ အဲသည္အလုုပ္ေတြကိုု မလုုပ္ျဖစ္ၾကဘူး။ တလတခါ အစည္းအေ၀းလုုပ္ျပီး ေတြ႔တာလား၊ တပတ္တခါ ဆုုံျပီး စကားေျပာ ေဆြးေႏြးၾကတာလား၊ ဘယ္လိုုမ်ဴိး အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ဘယ္လိုု ေပတံေတြ တိုုင္းတာျပီးေတာ့ အလုုပ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ေနတာလဲ။ “အလုုပ္ျဖစ္”တာထက္ “အျဖစ္လုုပ္”ေနတာမ်ဴိး ျဖစ္ေနသလား။ ဥပမာ - အခမ္းအနားလုုပ္တာ၊ ဆႏၵျပဖိုု႔အတြက္ ျပင္ဆင္တာ၊ အေရးေပၚကိစၥတခုုေပၚလိုု႔ တုုန္႔ျပန္တာ၊ ဘယ္လိုုသူတုုိ႔ လုုပ္သလဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္သင့္တယ္။
၅။ ေတြ႔႔သမွ် အကုုန္လုုပ္ခ်င္တာ - ျမင္မိတာတခုုကေတာ့ တဦးတည္း၊ တဖြဲ႔တည္း၊ တေနရာတည္းမွာ ရွိေနေပမယ့္ ၾကားဖူးနား၀၊ စဥ္းစားမိသမွ် အကုုန္လုုံး လုုပ္ႏိုုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတာ၊ အသံဟစ္တာေတြကလည္း အေၾကာင္းတခုုျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - သတင္းလည္း လုုပ္ခ်င္၊ ႏိုုင္ငံေရး လူမႈေရး လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း လုုပ္ခ်င္၊ ရန္ပုုံေငြပြဲေတြလည္း ေဆာင္ရြက္ခ်င္၊ ဆႏၵလည္း ျပခ်င္၊ ဆုုေတြ အကယ္ဒမီေတြလည္း ေပးခ်င္တာမ်ဴိးလည္း ရွိတယ္ဆိုုတာေတြကိုု နည္းနည္းေတာ့ ေလ်ာ့ၾကေစခ်င္တာပဲ။ (မိုုးမခကလူေတြကိုု ေစာင္းေျပာတာ မဟုုတ္။ အဟိ)
၆။ ရန္မလိုုနဲ႔ - က်ေနာ္တိုု႔ လူေတြက အေရခြံပါးတယ္ဆိုုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းကိုု အျပစ္ျမင္မိရင္ ေ၀ဖန္တာ လက္သံျပင္းတယ္။ ေျပာထည့္လိုုက္ရင္ အျပတ္ပဲ၊ အကြဲ အျပဲပဲ။ အဲသေလာက္ ေျပာလိုုက္လိုု႔ ျပင္သြားသလားဆိုုေတာ့ မျပင္ဘူး။ ပိုုေတာင္ ဆိုုးလာေသးတယ္။ အဲဒါက အက်င့္ၾကီးကိုု ပါလိုု႔ ဆိုုရမယ္။ စစ္အစုုိးရကလည္း အတိုုက္အခံေတြကိုု ေ၀ဖန္ရင္ အဲသည္အတိုုင္းပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔ဖက္ကလည္း အခ်င္းခ်င္းသာမက စစ္အစုုိးရကိုုလည္း ေျပာတဲ့ေနရာမွာ အျမဲတမ္း ျပင္းထန္ေလ့ရွိတယ္။ အခ်င္းခ်င္းမွာသာမက ရန္သူနဲ႔ အလိုုေတာ္ရိေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တိုု႔ေတြမွာ ၾကိဳတင္တင္းမာမႈေတြေၾကာင့္ အေရခြံေတြ တင္းေလ့ရွိတယ္။ ဥပမာ - မိုုးမခက တခ်ဳိ႔စာေရးဆရာေတြကိုု စစ္အစုုိးရေရြးေကာက္ပြဲ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚမွာ ေ၀ဖန္ေလ့ရွိတယ္။ သူက အခင္အမင္ မပ်က္ဖူးလိုု႔ ေျပာတာပဲ။ အဲဒါကိုု ႏွစ္ဖက္စလုုံးကေကာ၊ ပရိသတ္ကပါ သေဘာေပါက္ဖိုု႔ လိုုမယ္ ထင္တာပဲ။
၇။ ႏိုုင္သေလာက္ပဲ လုုပ္ပါ - က်ေနာ္တိုု႔က က်ေနာ္တိုု႔ ေျခကုုပ္ယူထားတဲ့ အင္အားနဲ႔ ပရိသတ္နဲ႔ အားယူျပီး စလုုပ္တာမ်ဴိးထက္ တခါတည္း အၾကီးၾကီးကိုု မွန္းျပီး ျဖန္႔ၾကဲျပီး လုုပ္ေလ့ရွိတယ္။ သူမ်ားထက္ ဦးခ်င္တာလဲ ပါမယ္ ထင္တယ္။ ဥပမာ - “စၾကာ၀ဠာလုုံးဆိုုင္ရာ ကေလကေျခမ်ား ဒီမုုိကေရစီရရွိေရး ေဆာင္ရြက္မႈ ဦးေဆာင္ေရး တပ္ေပါင္းစုု ၾကီး” ဆိုုတာမ်ဴိး တခါတည္း ေကာက္အမည္ေပးထားျပီး ေတြ႔တဲ့ အေပါက္၀မွာ ေကာက္ခ်ိတ္ထားလိုုက္ေတာ့တာပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း အဲသေလာက္ၾကီးက်ယ္တ့ဲ အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတာပဲဆိုုျပီး သူတိုု႔ႏိုုင္သေလာက္ျဖစ္တဲ့ “ေနျပည္ေတာ္ကြက္သစ္အေျခစိုုက္ မိန္းမေၾကာက္သူမ်ား ဒီမုုိကေရစီရရွိေရးသမဂၢ” တိုု႔ ဘာတိုု႔ မေထာင္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
၈။ သေဘာထား တခုုတည္းနဲ႔ စူးစူးစိုုက္စိုုက္ လုုပ္ၾကဖိုု႔ - က်ေနာ္တိုု႔တေတြက ခနခန သေဘာထားေတြ စိတ္ထားေတြ ေျပာင္းၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ကိုု တိုုက္ေနတာပါ ဆိုုျပီးေတာ့ ဘာရယ္လိုု႔မဟုုတ္ဖူး ေရြးေကာက္ပြဲေလးေတာ့ ၀င္လိုုက္ဦးမွ၊ အစုုိးရထုုတ္ေပးတဲ့ ဟိုုဟိုုဒီဒီ အခြင့္အေရးေလးေတာ့ ယူထားလိုုက္ဦးမွ ဆိုုတာမ်ဴိး စိတ္ၾကီးေတြ အလြန္၀င္တာပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုု ႏိုုင္ငံတကာကပိတ္ဆိုု႔အေရးယူထားတာကိုု မ်က္စိလည္ေအာင္ ေျပာလိုုက္တာနဲ႔ နားေတြ ေယာင္ျပီးေတာ့ (ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္မွာ စစ္အစုုိးရက လည္မ်ဴိ္ကိုု နင္းထားလိုု႔ ဘာမွသာ စားမ၀င္မယ္) စစ္အစုုိးရကိုု ဖြင့္ေပးလိုုက္ပါဆိုုျပီး မ်က္ရည္ခံက လိုုက္ထိုုးခ်င္ေသးတယ္။ ဦး၀င္းတင္တိုု႔တေတြ ေထာင္ထဲမွာ တသက္လုုံး ေနလာရတာ တခ်က္ကေလးမွ စိတ္ကစားျပီး ေထြလီကာလီေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္ မၾကားဖူးဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့လည္း စိတ္ကိုု တခုုတည္းထားျပီး စိုုက္လိုုက္မတ္တပ္လုုပ္ၾကဖိုု႔လည္း လိုုပါတယ္။ စစ္အစုုိးရေတြ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုုေတာ့ မုုန္းပါရဲ့၊ ေလာေလာဆယ္ ငါ မအားေသးလိုု႔ ဘြာခပ္ျပီး ခနနားလိုုက္ဦးမယ္ ဆိုုတာမ်ဴိး ၀င္စုုိ႔ ထြက္စိုု႔ေတြ လုုပ္ေနလိုု႔ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ လက္တြဲျပီး လုုပ္ၾကရင္ တဦးနဲ႔တဦး ျဖည့္ေပးလိုု႔ ရေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုုထြက္လာမယ္ ထင္ပါတယ္။
၉ ။ ကိုုယ္မလုုပ္ႏိုုင္တာေတြ သူမ်ားကိုု မခိုုင္းနဲ႔၊ လႊဲမခ်နဲ႔ - ဟိုုတုုနး္ကတည္းက လူၾကီးေတြေကာ၊ လူငယ္ေတြမွာ ဖမ္းတတ္တဲ့ စတိုုင္က သူကပဲ ေနာက္ကြယ္က ၾကိဳးကိုုင္ေနသလိုုလိုု၊ ညႊန္ၾကားေနသလိုုလုုိ၊ တျခားသူေတြကိုု ဦးစားေပးျပီး ေရွ႔မွာပဲ ပြဲထုုတ္ေပးေနသလိုုလိုု ဆိုုတဲ့ လိုုလိုုေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ အခုုလည္း သည္အတိုုင္းပါပဲ။ ကိုုယ္မလုုပ္ႏိုုင္တာကိုု အၾကံေပးတာ၊ ပံ့ပိုုးတာေတြဆိုုတာ ေကာင္းပါတယ္၊ သိုု႔ေသာ္လည္း ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ အတုုိင္းအတာထိ လိုုက္လုုပ္ေပးမယ္၊ ေထာက္ခံေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုုတဲ့ ပိုုင္းျဖတ္မႈေတာ့ ရွိရမယ္၊ ျပရမယ္၊ ၀န္ခံရမယ္ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားကိုု တဖက္လွည့္နဲ႔ ေျမွာက္ပင့္ေပးျပီးေတာ့ လုုပ္ခိုုင္းတာမ်ဴိး၊ ေဘးကေန ေရွာင္ဖယ္ေနတာမ်ဴိးေတြ မလုုပ္သင့္ဖူးထင္ပါတယ္။ ကိုုယ့္ဆရာေတြက ေျပာလိုုက္၊ ေရးလိုုက္တာေတြက အညြန္႔ခ်ည္းပဲ။ သူ႔ဖာသာသူကေတာ့ ခ်ဴိမုုိင္မုုိင္ေလာက္ ကျပီး ပြဲထြက္ေနတာကိုု ရိပ္မိသင့္တယ္။ (သူမ်ားကိုုလည္းေျပာ၊ ကိုုယ့္ဖာသာလည္း ကိုုယ္ေပါင္လွန္ေထာင္းျပီး ေျပာတာပါ)။
၁၀။ အသနား မခံနဲ႔၊ သနားစရာ သတၱ၀ါေလးလိုုမ်ဴိး ဇာတ္နာေအာင္ မလုုပ္နဲ႔ - ေျပာခ်င္တာက “ငါ့မွာ ဒီလိုုဘ၀ပ်က္ေနရတာ သူမ်ားေတြေၾကာင့္ … သူမ်ားေတြရဲ့ အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ” ဆိုုတာမ်ဴိး မလုုပ္နဲ႔လိုု႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တုုိ႔တေတြက သူမ်ားကိုု အျပစ္တင္တယ္။ ကိုုယ္တိုုင္က သနားစရာသတၱ၀ါေလးလိုုမ်ဴိး ပုုံဖမ္းတယ္။ အသနားခံခ်င္တယ္။ “ေရြးေကာက္ပြဲ ရႈံးမွာေပါ့ဗ်ာ … ဟိုုကလူေတြက ေငြေကာ၊ လက္နက္ေကာ၊ အာဏာေကာ ရွိေနတာကိုုး။ အဲသည္ၾကားထဲက မနည္း ရႈံးမွန္းသိသိနဲ႔ အနာခံျပီး ၀င္ျပိဳင္ေနရတာပါ။ သနားၾကပါခင္ဗ်ာ …” ဆိုုျပီး ေျပာေနတာ ၾကားမွာေပါ့။ “ဒီမုုိကေရစီက မရတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ၊ က်ေနာ္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြက ညံ့လြန္းေတာ့ ဘယ္လုုိလုုပ္ က်ေနာ္က တိုုင္းျပည္ၾကီး ေကာင္းစားေအာင္ လုုပ္လိုု႔ ရမွာလဲ။ သနားၾကပါခင္ဗ်ာ” ဆိုုျပီး ေျပာေနတာေတြလည္း ရွိတာေပါ့။ ဒါေတြလည္း နဲနဲေတာ့ ေလ်ာ့ၾကရမယ္ ထင္တာပဲ။
ေတာ္ျပီ။ သည္ေလာက္ပဲ ေရးေတာ့မယ္။ ဒါမွ ဒီစာမူကိုု မိုုးမခက ေရြးျပီးထည့္မွာ။ အံမယ္ ၾကိဳက္တဲ့သူေတြက ၾကိဳက္ျပီးေတာ့ ကိုုယ္အျမင္ကပ္တဲ့သူေတြဆီ ဒီစာကိုု အီးေမးနဲ႔ ေဖာ၀ဒ္ ဟိုုပိုု႔ ဒီပိုု႔လုုပ္ဦးမွာ ျမင္ေယာင္ပါေသးဗ်။ သူတိုု႔က “ဒါ ငါ့ကိုု ေျပာတာမဟုုတ္ဘူး၊ ဟိုုေကာင္ေတြကိုု ေျပာတာေနမွာ” ဆိုုျပီးေတာ့ …။ တကယ္က ဒီစာက နင့္ကိုုေကာ ဟိုုေကာင္ေတြကိုုပါ ေျပာတာ။
ေမာင္ဂဏန္းစိန္
ဇူလိုုင္ ၁၃၊ ၂၀၁၁
တပ္မေတာ္သားေတြအားလုုံးကိုု အာဏာရွင္ေတြက ကၽြန္ဇာတ္သြင္းလိုုက္တာပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ငါတိုု႔အားလုုံးဟာ စစ္ကၽြန္ေတြခ်ည္းပဲ။ ကၽြန္ၾကီးေတြက ကၽြန္ကေလးေတြကိုု အႏိုုင္က်င့္ေနၾကတာကိုု အခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္ျဖတ္ရင္း အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ စနစ္ကိုု အျမစ္ျဖတ္ဖိုု႔ ေ၀းလာၾကတယ္လိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။
ငါတိုု႔ မေအာင္ျမင္တာ၊ က်ေနာ္တိုု႔ မေအာင္ျမင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုုတာကိုု ကိုုယ့္မွန္ကိုုယ္ၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းထုုတ္ၾကည့္တာပါပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္အတြင္း ျဖစ္ခ်င္တိုုင္းျဖစ္၊ လုုပ္ခ်င္တိုုင္းလုုပ္ေနၾကမိတာဟာ သမဂၢစိတ္ဓာတ္ေတြကိုု အေလ့အက်င့္ မလုုပ္ခဲ့ၾကလိုု႔ပါ။ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ အမ်ားနဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တူသူ၊ ကြဲသူေတြနဲ႔ အလုုပ္လုုပ္တဲ့ အေလ့အထေတြ က်ေနာ္ကုုိယ္တိုုင္ ေခါင္းပါးေတာ့ လူ ၁ ဦး၊ ၂ ဦး၊ ၃ ဦးေလာက္နဲ႔ စုုေ၀းျပီး လုုပ္ကိုုင္ေနရတာနဲ႔တင္ အင္အားေတြလည္း မတိုုးျဖစ္၊ အစုုအဖြဲ႔ေတြလည္း မၾကီးထြားၾကေတာ့ဘူးလိုု႔ ထင္ပါတယ္။
စဥ္းစားမိတဲ့ က်ေနာ္တိုု႔ မွားေနက် တလြဲေတြကိုု အခုု ဒီမွာ ခ်ေရးလိုုက္တယ္။ ဖတ္ၾကည့္ဖိုု႔ပါ။ အလိမၼာ စာမွာ ရွိတယ္ဆိုုေတာ့ အဲဒါေတြကိုု အခုုသည္စာထဲမွာပဲ ဖတ္ျပီးရင္ ထားခဲ့ေပါ့။ ဟုုတ္လား။
၁။ အျပဳိင္လုုပ္တာ - အျပိဳင္အဆိုုင္စိတ္ဓာတ္က ေကာင္းပါတယ္။ ခက္တာက တခုုတည္းကိုု ၀ိုုင္းလုုပ္ၾကမယ့္အစား အျပိဳင္လုုပ္ၾကတာ၊ ညိွႏႈိင္းလုုပ္ဖိုု႔ ဆႏၵမရွိဘူး။ ဥပမာ လြယ္တာတခုုက ၈ေလးလုုံး အခမ္းအနားကိုု တျမိဳ႔တည္းတင္ကိုု ၃ ခုုေလာက္ အျပိဳင္လုုပ္တာမ်ဴိးေပါ့။ အခမ္းအနားတခုုကိုု တူေနရဲ့သားနဲ႔ ဘာလိုု႔ အတူတြဲျပီး မလုုပ္ႏိုုင္ၾကတာလဲ။
၂။ အတင္းအဖ်င္း ေျပာတာ - တဦးနဲ႔ တဦး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုုင္ သေဘာမတူၾကရင္ ေအာ္ဟစ္ ရန္ျဖစ္မယ္။ အႏိုုင္အထက္ စကားႏိုုင္လုုမယ္။ ၃ ခြန္းထက္ေက်ာ္ရင္ ျငင္းခုုန္တာျဖစ္ျပီဆိုုတာနဲ႔ ေက်ာခိုုင္းေတာ့တာပဲ။ တခုုခုု သေဘာတူညီခ်က္ ရေအာင္ မလုုပ္ႏိုုင္ဘူး။ သေဘာတူညီခ်က္ မရႏိုုင္ေတာ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ကိုုယ့္လူ သူ႔လူ ခြဲျပီး စုုၾကမယ္။ တေယာက္ အတင္း တေယာက္ ေျပာဆိုု ရႈတ္ခ်ၾကမယ္။ ဒါနဲ႔တင္ သံသရာလည္ေနေတာ့တာပဲ။ ဥပမာ - အင္း ဥပမာေတာ့ မေရးေတာ့ဘူး။ (ကိုုယ္ေတြ႔ ကိုုယ္ေတြ႔ … ဟဲဟဲ)
၃။ မတြဲႏိုုင္လိုု႔ ခြဲလုုပ္တာကိုု ၀န္မခံႏိုု္င္တာ - အျမဲတမ္းေတာ့လည္း တြဲမလုုပ္ႏိုုင္ပါဘူး။ ခြဲျပီး လုုပ္ၾကရတာေတြ ရွိတာပဲ။ သိုု႔ေသာ္ တြဲလိုု႔မရလိုု႔ ခြဲလုုပ္ရတာကိုုလည္း အျခား ဆင္ေျခေတြ အမ်ဴိးမ်ဴိးျပျပီး ဖုုံးဖိထားခ်င္ၾကျပန္တယ္။ ညီညြတ္ေရး ထိခိုုက္မွာ စုုိးသလုုိလိုုနဲ႔။ တကယ္က တြဲလုုိ႔မရလိုု႔ ဒီကိစၥေတြမွာ ခြဲလုုပ္ၾကတယ္ဆိုုတာလည္း အသိေပး၀န္ခံလိုု႔ ရတယ္ ထင္တာပဲ။ ဥပမာ - ပါတီကေန မူ၀ါဒခ်င္း လုုပ္နည္းကိုုင္နည္းခ်င္း မတူလိုု႔ လမ္းခြဲၾကတာေတာင္ လူေတြကိုု မ်က္စိလည္ေအာင္လုုပ္ထားတာေတြ ရွိတယ္ မဟုုတ္လား။ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္၊ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ အင္အားစုု၊ ျပီးေတာ့ အမ်ဴိးသားဒီမိုုကေရစီ ပါတီ … ကဲ …။
၄။ အခ်ိန္မေပးႏိုုင္တာ - ျပည္ပက ႏိုုင္ငံေရးတိုု႔ ဘာတိုု႔လုုပ္တဲ့သူေတြ (တခ်ဴိ႔) မွာ အခ်ိန္ယူျပီး၊ အခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး၊ အခ်ိန္ေပးျပီးေတာ့ အဲသည္အလုုပ္ေတြကိုု မလုုပ္ျဖစ္ၾကဘူး။ တလတခါ အစည္းအေ၀းလုုပ္ျပီး ေတြ႔တာလား၊ တပတ္တခါ ဆုုံျပီး စကားေျပာ ေဆြးေႏြးၾကတာလား၊ ဘယ္လိုုမ်ဴိး အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ ဘယ္လိုု ေပတံေတြ တိုုင္းတာျပီးေတာ့ အလုုပ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္ေနတာလဲ။ “အလုုပ္ျဖစ္”တာထက္ “အျဖစ္လုုပ္”ေနတာမ်ဴိး ျဖစ္ေနသလား။ ဥပမာ - အခမ္းအနားလုုပ္တာ၊ ဆႏၵျပဖိုု႔အတြက္ ျပင္ဆင္တာ၊ အေရးေပၚကိစၥတခုုေပၚလိုု႔ တုုန္႔ျပန္တာ၊ ဘယ္လိုုသူတုုိ႔ လုုပ္သလဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္သင့္တယ္။
၅။ ေတြ႔႔သမွ် အကုုန္လုုပ္ခ်င္တာ - ျမင္မိတာတခုုကေတာ့ တဦးတည္း၊ တဖြဲ႔တည္း၊ တေနရာတည္းမွာ ရွိေနေပမယ့္ ၾကားဖူးနား၀၊ စဥ္းစားမိသမွ် အကုုန္လုုံး လုုပ္ႏိုုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားတာ၊ အသံဟစ္တာေတြကလည္း အေၾကာင္းတခုုျဖစ္တယ္။ ဥပမာ - သတင္းလည္း လုုပ္ခ်င္၊ ႏိုုင္ငံေရး လူမႈေရး လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း လုုပ္ခ်င္၊ ရန္ပုုံေငြပြဲေတြလည္း ေဆာင္ရြက္ခ်င္၊ ဆႏၵလည္း ျပခ်င္၊ ဆုုေတြ အကယ္ဒမီေတြလည္း ေပးခ်င္တာမ်ဴိးလည္း ရွိတယ္ဆိုုတာေတြကိုု နည္းနည္းေတာ့ ေလ်ာ့ၾကေစခ်င္တာပဲ။ (မိုုးမခကလူေတြကိုု ေစာင္းေျပာတာ မဟုုတ္။ အဟိ)
၆။ ရန္မလိုုနဲ႔ - က်ေနာ္တိုု႔ လူေတြက အေရခြံပါးတယ္ဆိုုေတာ့ အခ်င္းခ်င္းကိုု အျပစ္ျမင္မိရင္ ေ၀ဖန္တာ လက္သံျပင္းတယ္။ ေျပာထည့္လိုုက္ရင္ အျပတ္ပဲ၊ အကြဲ အျပဲပဲ။ အဲသေလာက္ ေျပာလိုုက္လိုု႔ ျပင္သြားသလားဆိုုေတာ့ မျပင္ဘူး။ ပိုုေတာင္ ဆိုုးလာေသးတယ္။ အဲဒါက အက်င့္ၾကီးကိုု ပါလိုု႔ ဆိုုရမယ္။ စစ္အစုုိးရကလည္း အတိုုက္အခံေတြကိုု ေ၀ဖန္ရင္ အဲသည္အတိုုင္းပဲ။ က်ေနာ္တိုု႔ဖက္ကလည္း အခ်င္းခ်င္းသာမက စစ္အစုုိးရကိုုလည္း ေျပာတဲ့ေနရာမွာ အျမဲတမ္း ျပင္းထန္ေလ့ရွိတယ္။ အခ်င္းခ်င္းမွာသာမက ရန္သူနဲ႔ အလိုုေတာ္ရိေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တိုု႔ေတြမွာ ၾကိဳတင္တင္းမာမႈေတြေၾကာင့္ အေရခြံေတြ တင္းေလ့ရွိတယ္။ ဥပမာ - မိုုးမခက တခ်ဳိ႔စာေရးဆရာေတြကိုု စစ္အစုုိးရေရြးေကာက္ပြဲ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚမွာ ေ၀ဖန္ေလ့ရွိတယ္။ သူက အခင္အမင္ မပ်က္ဖူးလိုု႔ ေျပာတာပဲ။ အဲဒါကိုု ႏွစ္ဖက္စလုုံးကေကာ၊ ပရိသတ္ကပါ သေဘာေပါက္ဖိုု႔ လိုုမယ္ ထင္တာပဲ။
၇။ ႏိုုင္သေလာက္ပဲ လုုပ္ပါ - က်ေနာ္တိုု႔က က်ေနာ္တိုု႔ ေျခကုုပ္ယူထားတဲ့ အင္အားနဲ႔ ပရိသတ္နဲ႔ အားယူျပီး စလုုပ္တာမ်ဴိးထက္ တခါတည္း အၾကီးၾကီးကိုု မွန္းျပီး ျဖန္႔ၾကဲျပီး လုုပ္ေလ့ရွိတယ္။ သူမ်ားထက္ ဦးခ်င္တာလဲ ပါမယ္ ထင္တယ္။ ဥပမာ - “စၾကာ၀ဠာလုုံးဆိုုင္ရာ ကေလကေျခမ်ား ဒီမုုိကေရစီရရွိေရး ေဆာင္ရြက္မႈ ဦးေဆာင္ေရး တပ္ေပါင္းစုု ၾကီး” ဆိုုတာမ်ဴိး တခါတည္း ေကာက္အမည္ေပးထားျပီး ေတြ႔တဲ့ အေပါက္၀မွာ ေကာက္ခ်ိတ္ထားလိုုက္ေတာ့တာပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း အဲသေလာက္ၾကီးက်ယ္တ့ဲ အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတာပဲဆိုုျပီး သူတိုု႔ႏိုုင္သေလာက္ျဖစ္တဲ့ “ေနျပည္ေတာ္ကြက္သစ္အေျခစိုုက္ မိန္းမေၾကာက္သူမ်ား ဒီမုုိကေရစီရရွိေရးသမဂၢ” တိုု႔ ဘာတိုု႔ မေထာင္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
၈။ သေဘာထား တခုုတည္းနဲ႔ စူးစူးစိုုက္စိုုက္ လုုပ္ၾကဖိုု႔ - က်ေနာ္တိုု႔တေတြက ခနခန သေဘာထားေတြ စိတ္ထားေတြ ေျပာင္းၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ကိုု တိုုက္ေနတာပါ ဆိုုျပီးေတာ့ ဘာရယ္လိုု႔မဟုုတ္ဖူး ေရြးေကာက္ပြဲေလးေတာ့ ၀င္လိုုက္ဦးမွ၊ အစုုိးရထုုတ္ေပးတဲ့ ဟိုုဟိုုဒီဒီ အခြင့္အေရးေလးေတာ့ ယူထားလိုုက္ဦးမွ ဆိုုတာမ်ဴိး စိတ္ၾကီးေတြ အလြန္၀င္တာပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုု ႏိုုင္ငံတကာကပိတ္ဆိုု႔အေရးယူထားတာကိုု မ်က္စိလည္ေအာင္ ေျပာလိုုက္တာနဲ႔ နားေတြ ေယာင္ျပီးေတာ့ (ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္မွာ စစ္အစုုိးရက လည္မ်ဴိ္ကိုု နင္းထားလိုု႔ ဘာမွသာ စားမ၀င္မယ္) စစ္အစုုိးရကိုု ဖြင့္ေပးလိုုက္ပါဆိုုျပီး မ်က္ရည္ခံက လိုုက္ထိုုးခ်င္ေသးတယ္။ ဦး၀င္းတင္တိုု႔တေတြ ေထာင္ထဲမွာ တသက္လုုံး ေနလာရတာ တခ်က္ကေလးမွ စိတ္ကစားျပီး ေထြလီကာလီေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္ မၾကားဖူးဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့လည္း စိတ္ကိုု တခုုတည္းထားျပီး စိုုက္လိုုက္မတ္တပ္လုုပ္ၾကဖိုု႔လည္း လိုုပါတယ္။ စစ္အစုုိးရေတြ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုုေတာ့ မုုန္းပါရဲ့၊ ေလာေလာဆယ္ ငါ မအားေသးလိုု႔ ဘြာခပ္ျပီး ခနနားလိုုက္ဦးမယ္ ဆိုုတာမ်ဴိး ၀င္စုုိ႔ ထြက္စိုု႔ေတြ လုုပ္ေနလိုု႔ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ လက္တြဲျပီး လုုပ္ၾကရင္ တဦးနဲ႔တဦး ျဖည့္ေပးလိုု႔ ရေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုုထြက္လာမယ္ ထင္ပါတယ္။
၉ ။ ကိုုယ္မလုုပ္ႏိုုင္တာေတြ သူမ်ားကိုု မခိုုင္းနဲ႔၊ လႊဲမခ်နဲ႔ - ဟိုုတုုနး္ကတည္းက လူၾကီးေတြေကာ၊ လူငယ္ေတြမွာ ဖမ္းတတ္တဲ့ စတိုုင္က သူကပဲ ေနာက္ကြယ္က ၾကိဳးကိုုင္ေနသလိုုလိုု၊ ညႊန္ၾကားေနသလိုုလုုိ၊ တျခားသူေတြကိုု ဦးစားေပးျပီး ေရွ႔မွာပဲ ပြဲထုုတ္ေပးေနသလိုုလိုု ဆိုုတဲ့ လိုုလိုုေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ အခုုလည္း သည္အတိုုင္းပါပဲ။ ကိုုယ္မလုုပ္ႏိုုင္တာကိုု အၾကံေပးတာ၊ ပံ့ပိုုးတာေတြဆိုုတာ ေကာင္းပါတယ္၊ သိုု႔ေသာ္လည္း ကိုုယ္ကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ အတုုိင္းအတာထိ လိုုက္လုုပ္ေပးမယ္၊ ေထာက္ခံေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုုတဲ့ ပိုုင္းျဖတ္မႈေတာ့ ရွိရမယ္၊ ျပရမယ္၊ ၀န္ခံရမယ္ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားကိုု တဖက္လွည့္နဲ႔ ေျမွာက္ပင့္ေပးျပီးေတာ့ လုုပ္ခိုုင္းတာမ်ဴိး၊ ေဘးကေန ေရွာင္ဖယ္ေနတာမ်ဴိးေတြ မလုုပ္သင့္ဖူးထင္ပါတယ္။ ကိုုယ့္ဆရာေတြက ေျပာလိုုက္၊ ေရးလိုုက္တာေတြက အညြန္႔ခ်ည္းပဲ။ သူ႔ဖာသာသူကေတာ့ ခ်ဴိမုုိင္မုုိင္ေလာက္ ကျပီး ပြဲထြက္ေနတာကိုု ရိပ္မိသင့္တယ္။ (သူမ်ားကိုုလည္းေျပာ၊ ကိုုယ့္ဖာသာလည္း ကိုုယ္ေပါင္လွန္ေထာင္းျပီး ေျပာတာပါ)။
၁၀။ အသနား မခံနဲ႔၊ သနားစရာ သတၱ၀ါေလးလိုုမ်ဴိး ဇာတ္နာေအာင္ မလုုပ္နဲ႔ - ေျပာခ်င္တာက “ငါ့မွာ ဒီလိုုဘ၀ပ်က္ေနရတာ သူမ်ားေတြေၾကာင့္ … သူမ်ားေတြရဲ့ အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ” ဆိုုတာမ်ဴိး မလုုပ္နဲ႔လိုု႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တုုိ႔တေတြက သူမ်ားကိုု အျပစ္တင္တယ္။ ကိုုယ္တိုုင္က သနားစရာသတၱ၀ါေလးလိုုမ်ဴိး ပုုံဖမ္းတယ္။ အသနားခံခ်င္တယ္။ “ေရြးေကာက္ပြဲ ရႈံးမွာေပါ့ဗ်ာ … ဟိုုကလူေတြက ေငြေကာ၊ လက္နက္ေကာ၊ အာဏာေကာ ရွိေနတာကိုုး။ အဲသည္ၾကားထဲက မနည္း ရႈံးမွန္းသိသိနဲ႔ အနာခံျပီး ၀င္ျပိဳင္ေနရတာပါ။ သနားၾကပါခင္ဗ်ာ …” ဆိုုျပီး ေျပာေနတာ ၾကားမွာေပါ့။ “ဒီမုုိကေရစီက မရတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ၊ က်ေနာ္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြက ညံ့လြန္းေတာ့ ဘယ္လုုိလုုပ္ က်ေနာ္က တိုုင္းျပည္ၾကီး ေကာင္းစားေအာင္ လုုပ္လိုု႔ ရမွာလဲ။ သနားၾကပါခင္ဗ်ာ” ဆိုုျပီး ေျပာေနတာေတြလည္း ရွိတာေပါ့။ ဒါေတြလည္း နဲနဲေတာ့ ေလ်ာ့ၾကရမယ္ ထင္တာပဲ။
ေတာ္ျပီ။ သည္ေလာက္ပဲ ေရးေတာ့မယ္။ ဒါမွ ဒီစာမူကိုု မိုုးမခက ေရြးျပီးထည့္မွာ။ အံမယ္ ၾကိဳက္တဲ့သူေတြက ၾကိဳက္ျပီးေတာ့ ကိုုယ္အျမင္ကပ္တဲ့သူေတြဆီ ဒီစာကိုု အီးေမးနဲ႔ ေဖာ၀ဒ္ ဟိုုပိုု႔ ဒီပိုု႔လုုပ္ဦးမွာ ျမင္ေယာင္ပါေသးဗ်။ သူတိုု႔က “ဒါ ငါ့ကိုု ေျပာတာမဟုုတ္ဘူး၊ ဟိုုေကာင္ေတြကိုု ေျပာတာေနမွာ” ဆိုုျပီးေတာ့ …။ တကယ္က ဒီစာက နင့္ကိုုေကာ ဟိုုေကာင္ေတြကိုုပါ ေျပာတာ။
ေမာင္ဂဏန္းစိန္
ဇူလိုုင္ ၁၃၊ ၂၀၁၁
0 comments:
Post a Comment