က်ေနာ္နဲ႕ဖရဲသီး

Diamond MonkeyMonkey's photo.

မနက္က အာရွေတာ္၀င္မွာ ေဆးရံုတက္ေနတဲ့ အေဖဆီကို ကားနဲ႕ အလာ၊ အလံုလမ္း မီးပြိဳင့္ကေန ဗဟုိလမ္း အဆင္းမွာ ပံုထဲက အတိုင္း ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ဖရဲသီးဗန္းေမွာက္က်ေနတာ ကားေမာင္းရင္းလွမ္း ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။

ေခါင္းထဲမွာ ဘာလုပ္သင့္လဲ ျမန္ျမန္ စဥ္းစားရတယ္၊ ကိုယ့္ဖာသာ ဆက္ေမာင္းသြားရမလား၊ ကားရပ္ၿပီး တစ္ခုခု ကူညီရမလားေပါ့ဗ်ာ။ “ကူလိုက္ပါမယ္ေလ” ဆို ေတြးၿပီး ကားကို လမ္းေဘးအသာရပ္၊ ဖရဲသီးသည္ ကေလးဆီ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ အနားေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္းၿပီး “ကေလး ဘာျဖစ္တာလဲ” လို႕ ေမးလိုက္တယ္။ “ေမွာက္က်သြားတာ” လို႕ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျဖရင္း လမ္းမေပၚက ေကာင္းေသးတဲ့ ဖရဲသီးစိတ္ကို လိုက္ေကာက္ၿပီး ဖရဲသီးစိတ္မွာကပ္ေနတဲ့ သဲေတြ ဖုန္ေတြ ကို ပါလာတဲ့ ဒါးနဲ႕ ျခစ္ထုတ္ပစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႕ ကဲ ဆက္ေကာက္မေနနဲ႕ ဦးပိုက္ဆံေပးမယ္ လမ္းေပၚက ဖရဲသီးစိတ္ေတြ ေကာက္ၿပီး လမ္းေဘးပစ္လိုက္လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲေမးေတာ့ ကေလးမေလးက “၁၁ နွစ္” လို႕ ေျပာတယ္၊ ဘယ္နားေနလဲ ဆိုေတာ့ ဟုမ္းလမ္းဘူတာ မွာဆိုပဲ။
ဖရဲသီးစိတ္ေတြလဲ လမ္းေဘးလႊတ္ပစ္ၿပီးသြားေတာ့ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ ကားနဲ႕ လိုက္ခဲ့မလား ပို႕ေပးမယ္ေျပာေတာ့ “သမီးဖာသမီး လမ္းေလ်ာက္ျပန္မယ္” ဆိုၿပီး လမ္းေဘးကပ္ ၿပီး ကုန္းဆင္းအတိုင္း ေလ်ာက္သြားေလရဲ႕။
ေအးေလ သူဖာသာ ျပန္မယ္ဆိုလဲ ၿပီးတာပဲဆိုလဲ ၿပီးတာဘဲမလား၊ ဗန္းေမွာက္တဲ့ ေနရာနဲ႕ ဟုမ္းလမ္းဘူတာက ေ၀းတာမွ မဟုတ္တာ။
က်ေနာ္လဲ ကားေပၚျပန္တက္ ကိုယ္ခရီးကိုယ္ဆက္၊ ကေလးမေလးလဲ သူ႕ဖာသာ ဗန္းေလးပိုက္ၿပီး လမ္းေလ်ာက္သြား၊ ဇတ္လမ္းက အဲ့ဒီမွာတင္ ဆံုးရမယ္ ဆံုးသင့္တယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ ကားစက္နွိဳးမလို႕ လုပ္တုန္းရွိေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ့ကားေရွ႕ မွာ ကားတစ္စီး ထိုးရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အသက္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ရွိမဲ့ သားသားနားနား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ကားေပၚက ဆင္းလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လမ္းေလ်ာက္လာပါတယ္။
အနားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးမေလး ဖရဲသီးဗန္း ေမွာက္က်ေနတာ ေတြ႕လို႕ ကူညီတာပါ။ ကေလးမို႕ သနားလို႕ လို႕ နွဳတ္ဆက္ေျပာေလးနဲ႕ ဇတ္လမ္းအတုိခ်ဳပ္ေျပာရင္း နွဳတ္ဆက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ ဒီကေလးမေလး ဒီနားမွာ ဖရဲသီးဗန္းေမွာက္တာ သံုးရက္ဆက္တိုက္ရွိၿပီ အမွန္အကန္မဟုတ္ဘူး အႀကံအဖန္လို႕ ေစတနာနဲ႕ သတိေပးစကား ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အလိမ္မခံရမွာ စိုးလို႕ ေစတနာနဲ႕ သတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ “ကေလးမို႕ သနားလို႕ ကူညီတာပါ” လို႕ဘဲ ထပ္ေျပာမိပါတယ္။ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးကလဲ က်မ ျမင္လို႕ တမင္လာေျပာတာ၊ ကၽြန္မလဲ အရင္ေန႕က ကူညီဖူး တယ္၊ ေတြ႕လား ကၽြန္မကို ေတြ႕ေတာ့ မ်က္နွာပ်က္သြားတယ္၊ ဒီလိုဘဲ အႀကံအဖန္လုပ္ေနတာ လို႕ ေျပာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာၿပီး ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းထဲမွာေတာ့ ေတြးစရာေတြ အမ်ားႀကီးဘဲဗ်ာ။