“အၿမဲတမ္းသာ မႇန္မည္ဆိုလွ်င္”

September 26, 2013 at 9:53am

''ေတာင္းပန္ရန္ မေၾကာက္သင့္ပါ''၊ ၀န္ခံရန္မ ေၾကာက္သင့္ပါ။ မႇားေနေသာ အမႇားတစ္ခုကို ဇြတ္မႇန္ရန္ မႀကိဳးစားသင့္ပါ။ ငါတို႔သာ မႇန္သည္ဟု ခံယူထားခဲ့လွ်င္၊ ငါတို႔လုပ္သည္သာ မႇန္သည္ဟု ခံယူထားခဲ့လွ်င္ အျမဲမႇန္ေန ခ်င္သူမ်ား၏ ေနာက္တြင္ အမႇားေတြက တန္းစီေနပါေတာ့သည္။


အမႇန္တရားကို လူတိုင္းခ်စ္ျမတ္ႏိုး ၾကပါသည္။ အမႇန္တရား ထြန္းကားေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏႇင့္ အမႇန္တရား ထြန္းကားေသာ ႏိုင္ငံတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစြာ ေနထိုင္ခ်င္ၾကပါသည္။ အစိုးရႏႇင့္ျပည္သူ၊ ျပည္သူႏႇင့္အစိုးရ ''ႏႇစ္ဖက္ မႇန္ေသာ'' အမႇန္တရားမ်ဳိး ႏိုင္ငံတြင္း၊ ေဒသတြင္းမႇာ ထြန္းကားသင့္ပါသည္။ အစိုးရႏႇင့္ ျပည္သူၾကားတြင္ ''ေသာ့ခတ္ထား'' ေသာ အမႇန္တရား ကြင္းျပင္ႀကီးကို အတားအဆီးမရႇိ ဖြင့္လႇစ္ထားမည္ဆိုလွ်င္ အမႇန္တရား ထြန္းကားေသာ ဓေလ့တစ္ခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ တြင္က်ယ္လာမည္ ျဖစ္ေလသည္။

ဥေရာပ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏႇင့္ အာရႇ၏ အထင္ကရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူတို႔၏ မႇားယြင္းမႈ၊ လိုအပ္ခ်က္ ရႇိမႈမ်ားကို တာ၀န္ယူမႈ အျပည့္ျဖင့္ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ကတိေပးျခင္း၊ သူတို႔၏ အမႇားအတြက္ ရာထူးမႇ ''ႏုတ္ထြက္ျခင္း'' မ်ားျဖင့္ ျပည္သူကို ေလးစား တန္ဖိုးထားၾကသည္ကို မီဒီယာမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုသို႔ ႏိုင္ငံတကာ နယ္ပယ္မႇ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အျပဳအမူ ဓေလ့မ်ားက ထိုႏိုင္ငံသားမ်ား အတြက္ မဆန္းေသာဓေလ့ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ေတာ့ ''သုတစြယ္စံုစာအုပ္ ဖတ္ရသလို'' မ်ဳိး ဆန္းၾကယ္ေနပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံတြင္ ''ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ကတိေပးျခင္း၊ ႏုတ္ထြက္ျခင္း'' ဆိုေသာ ဓေလ့မ်ား မထြန္းကားေသးပါ။ ''တာ၀န္ယူတတ္ျခင္း၊ ေလးစားမႈရႇိျခင္း'' ဆိုေသာ အတြင္းစိတ္ ယဥ္ေက်းျခင္း ဓေလ့ မထြန္းကားေသးပါ။ ဘာလုပ္လုပ္ ''အမႇားမရႇိ၊ အမႇန္သာရႇိသည္'' ဆိုေသာ အျမဲမႇန္၀ါဒကို တရားေသ စြဲကိုင္လြန္း အားႀကီးေနပါသည္။ မည္သည့္ျပႆနာ၊ မည္သည့္ ေမးခြန္းမ်ဳိးလာလာ အရက္ဘယ္ေလာက္ ေသာက္ေသာက္ ''ငါမမူးပါဘူး'' ဆိုေသာ အရက္သမားတို႔၏ ဆင္ေျခအတိုင္းပင္ အျမဲမႇန္ေနသည္ကို ထင္ဟပ္ျပသႏိုင္ရန္ ဆင္ေျခမ်ားစြာ ရႇိေနပါသည္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ျပည္သူကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို လက္ခ်ဳိးေရတြက္၍ ရပါသည္။

ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည့္ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၎တို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေကာင္းမ်ားကိုသာ ထင္သာျမင္သာ ျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူလူထုကို ခ်ျပခဲ့သည္က မ်ားပါသည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ မည္သို႔ေသာ အမႇားမ်ဳိး က်ဴးလြန္ခဲ့သည္၊ မည္သို႔ေသာ အမႇားႀကီးမ်ဳိးကို သိသိသာသာ ျဖစ္ေစ၊ မသိမသာျဖစ္ေစ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္ ဆိုတာမ်ဳိးကို ၀န္ခံ၊ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားျခင္းမ်ဳိး မရႇိခဲ့ပါ။ ၎တို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမႇားမ်ားကို 'ကႀကီးမႇအ' အထိ သိေနၾကေသာ ျပည္သူမ်ား ရႇိေနသည္ကို သိပံုမရ၍လား သို႔မဟုတ္ ထည့္မတြက္သည္လား ဆိုသည္ကို ၎တို႔သာ အသိဆံုး ျဖစ္ၾကေပလိမ့္မည္။

''ဥာဏ္နည္းသည့္ ေခါင္းေဆာင္ ေအာက္တြင္ ေနရျခင္းသည္ ဆင္းရဲ၏'' ဆိုေသာ အဆိုအမိန္႔ တစ္ရပ္ကို ေလးစားရေသာ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးမႇာ အစိုးရ အဆက္ဆက္ ''သူဆင္းငါတက္'' အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ မင္းလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ရႇိရႇိသမွ် သယံဇာတေတြလည္း ကုန္လုလု၊ ခန္းလုလုပင္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏႇစ္ ၂၀ ကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ႏႇစ္ ၅၀ ကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက အရင္အတိုင္းပင္။

ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ရမႈ အခြင့္အလမ္းက နည္းပါးေနသည္။ ရႇိၿပီးသား အေျခအေနေလးကို ေပ်ာက္ပ်က္ မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းရင္း နည္းပါးသည့္၀င္ေငြ၊ ႀကီးမားသည့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ အသြားခက္၊ အေနခက္၊ အေသခက္သည့္ ေခတ္ႀကီးထဲတြင္ ျပည္သူမ်ား ႐ုန္းကန္ေနထိုင္ ေနရသည္က မ်ားပါသည္။ မီးမမႇန္၊ ေရမမႇန္၊ ကားက်ပ္၊ လမ္းက်ပ္၊ ဘာလုပ္လုပ္ အတားအဆီး အပိတ္အဆို႔ ေတြကသာ မ်ားေနခဲ့သည္...
ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ရမႈ အခြင့္အလမ္းက နည္းပါးေနသည္။ ရႇိၿပီးသား အေျခအေနေလးကို ေပ်ာက္ပ်က္ မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းရင္း နည္းပါးသည့္၀င္ေငြ၊ ႀကီးမားသည့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ အသြားခက္၊ အေနခက္၊ အေသခက္သည့္ ေခတ္ႀကီးထဲတြင္ ျပည္သူမ်ား ႐ုန္းကန္ေနထိုင္ ေနရသည္က မ်ားပါသည္။ မီးမမႇန္၊ ေရမမႇန္၊ ကားက်ပ္၊ လမ္းက်ပ္၊ ဘာလုပ္လုပ္ အတားအဆီး အပိတ္အဆို႔ ေတြကသာ မ်ားေနခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္တြင္ ရႇိသင့္ေသာ ဂုဏ္သိကၡာ ဆိုသည္မႇာ ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေ၀းေနခဲ့ပါသည္။

လက္ရႇိ အေျခအေန တြင္လည္း ႏိုင္ငံတြင္း စီးပြားေရး ျပႆနာ၊ လူမႈေရး ျပႆနာေတြက မ်ားစြာ႐ႈပ္ေထြးလ်က္ ရႇိေနပါသည္။ ျပႆနာတစ္ခု၊ အမႇားတစ္ခု ျဖစ္ၿပီဆိုလွ်င္ ၀န္ခံမႈ၊ ေတာင္းပန္မႈ၊ တာ၀န္ယူတတ္မႈ နည္းပါးေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီး ဆင္ေျခေပါင္းမ်ားစြာ လႇည့္ကြက္ေပါင္း မ်ားစြာကို မ႐ိုးမအီႏိုင္ေအာင္ ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ လက္မေထာင္ခ်ိန္တြင္ 'လက္မ' ေထာင္ခဲ့ၾကလွ်င္ ေခါင္းငံု႔သင့္သည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေခါင္းငံု႔တတ္ဖို႔ မေၾကာက္သင့္ မရႇက္သင့္ပါ။ ႏႇစ္ဖက္မႇန္ေသာ အမႇန္တရားကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသစြာ ခ်ဥ္းကပ္သင့္ပါသည္။

ယေန႔ မ်က္ေမႇာက္ေခတ္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ေရစီးေၾကာင္းထဲတြင္ပင္ မည္သို႔ေသာ ''ရႇင္းလင္းပြဲမ်ား'' လုပ္လုပ္ ''သူတို႔မမႇားဘူး ဆိုတာ အေျဖတစ္ခုက မည္သည့္ ပြဲတြင္မဆို ျမင္ရၾကားရေပသည္။ ၀န္ခံျခင္းကို ေၾကာက္တတ္ေသာ သို႔မဟုတ္ အျမဲမႇန္ေနသည့္ ၀ါဒတစ္ခုကို စြဲကိုင္ျမဲစြဲ ကိုင္ေနျခင္း ဆိုေသာ သေဘာတရားမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ေနရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ိုးသားစြာ ၀န္ခံျခင္း၊ ႐ိုးသားစြာ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ထက္သန္စြာ ကတိေပးျခင္းမ်ားသည္ ျပည္သူမ်ား အေပၚတြင္ ေလးစားမႈရႇိသည့္ သေဘာကို ျပသျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ မ်က္ေမႇာက္ေခတ္တြင္ ျပည္သူမ်ား အေပၚတြင္ ေလးစားတတ္သည့္ သေကၤတမ်ား နည္းပါးေနပါ ေသးသည္။ က်င္လည္လာခဲ့ေသာ အာဏာရႇင္တို႔၏ လမ္းစဥ္ အေငြ႕အသက္ အခ်ဳိ႕က က်န္ရႇိေနလ်က္ ရႇိေနေသးသည္။ ယင္းအခ်က္မ်ားကို သတိျပဳၿပီး ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ''ကြၽန္ေတာ္တို႔ မႇားပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ၊ ေနာင္မျဖစ္ ေစရပါဘူး'' ဆိုေသာ စကားမ်ဳိး ျပည္သူမ်ား ၾကားတြင္ မ်ားမ်ားစားစား မၾကားရေသးပါ။

ပုဒ္မေတြထုတ္၊ ျငင္းခ်က္ေတြ ထုတ္ေနၾကသည္ကိုသာ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ရႇင္းလင္းခ်က္ေတြ ထဲတြင္လည္း မလုပ္ပါ၊ မဟုတ္ပါ၊ ေျပာပိုင္ခြင့္ မရႇိလို႔ပါ ဆိုေသာ ေျဖရႇင္းခ်က္ေတြသာ မ်ားပါသည္။ အျမဲမႇန္ေနေသာ ဘက္တစ္ဖက္ႏႇင့္ အျမဲခံေနရေသာ ဘက္တစ္ဖက္တို႔၏ လြန္ဆြဲအားၿပိဳင္မႈက ေရႇးကတည္းကပင္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ယေန႔ အခ်ိန္အခါတြင္ေတာ့ ''အျမဲမႇန္ေနေသာ၊ မမႇားတတ္ေသာ ၀ါဒႀကီး တစ္ခုကို'' စြန္႔လႊတ္သင့္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို ျမန္မာျပည္သားေတြ ပိုၿပီးသိၾကပါသည္။ ျမန္မာျပည္၏ အေျခအေန အခ်ဳိ႕ကို ႏိုင္ငံဘက္ကလည္း သိေနပါသည္။ ျမန္မာျပည္၏ အခင္းအက်င္း ဇာတ္လမ္းကို အားလံုးက ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါသည္။ ငါတို႔လုပ္တာေတြ အမႇန္ေတြခ်ည္း မထင္ပါႏႇင့္။ အမႇားေတြ မ်ားစြာရႇိေနပါသည္။ ထိုအမႇားေတြကို တာ၀န္ယူ ေျဖရႇင္းတတ္ရန္၊ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တတ္ရန္၊ ေလးစားတတ္ရန္၊ မည္သည့္ ေခါင္းေဆာင္မဆို၊ မည္သည့္ အစိုးရတြင္မဆို တာ၀န္ရႇိပါသည္။

ယေန႔ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတြင္ ''ေတာင္းပန္ရန္ မေၾကာက္သင့္ပါ''၊ ၀န္ခံရန္မ ေၾကာက္သင့္ပါ။ မႇားေနေသာ အမႇားတစ္ခုကို ဇြတ္မႇန္ရန္ မႀကိဳးစားသင့္ပါ။ ငါတို႔သာ မႇန္သည္ဟု ခံယူထားခဲ့လွ်င္၊ ငါတို႔လုပ္သည္သာ မႇန္သည္ဟု ခံယူထားခဲ့လွ်င္ အျမဲမႇန္ေန ခ်င္သူမ်ား၏ ေနာက္တြင္ အမႇားေတြက တန္းစီေနပါေတာ့သည္။ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ညႇိ၍ ထြက္ေပၚလာေသာ အမႇန္တရားမ်ဳိး ထြန္းကားေအာင္သာ ႏိုင္ငံႏႇင့္ ျပည္သူအတြက္ လုပ္ေဆာင္ ေစခ်င္ပါသည္။ အျမဲမႇန္ေနခဲ့ေသာ လမ္းစဥ္လမ္းေဟာင္းႀကီးကို အတၲႏႇင့္မာနမ်ား ခြာခ်၍ ႏိုငံအတြက္၊ ျပည္သူအတြက္ ေမတၲာမ်က္လံုး၊ က႐ုဏာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္၍ ျပဳျပင္ၾကပါဟု ဆႏၵျပဳ တိုက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

Written by ညီေအာင္ညီ