"ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး"

Thanlay Ko

အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ ေတာထဲကေရကန္တခုမွာ ငါးမွ်ားဖို႔ေရာက္လာတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့... တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူတစုကလည္း ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာရင္း ဘယ္သူမွမရိွတာနဲ႔ ကန္ထဲေရဆင္းခ်ဳိးရင္း ေဆာ့ေနၾကတယ္။


ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေတြၾကားေတာ့ ငါးမမွ်ားေသးပဲ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္
ေရထဲမွာ ေကာင္မေလးေတြ...
ကမ္းေပၚ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက အဝတ္အစားပံု...
ရႊီ... ပြျပီေပ့ါ

အင္ဂ်င္နီယာက ေျပာတယ္... ...
"ငါတို႔ ဒီကေစာင့္ျပီး ေျခာင္းၾကည့္ရေအာင္၊ သူတို႔ေရထဲကတက္လာရင္ ရွယ္ပဲ"

ဒီေတာ့ ေရွ႕ေနက ျပန္ေျပာတယ္... ...
"အာ... ဘာလို႔ေျခာင္းၾကည့္မွာလဲ"
"ဟမ္... မင္းက မၾကည့္ခ်င္ဘူးလား"
"ၾကည့္မွာေပ့ါကြ၊ ဒါေပမယ့္ ေစာင့္စရာမလိုတ့ဲအၾကံ ငါ့မွာရိွတယ္"
"ဘယ္လိုလဲ"
"လာကြာ.... " ... ဆိုျပီး ေရွ႕ေနက အနားမွာေတြ႔တ့ဲ ပံုးအစုပ္တလံုးကုိ ေကာက္လို႔ ေရကန္စပ္ဆင္းသြားတယ္...

ေကာင္မေလးေတြက သူတို႔ကုိ ျမင္ေတာ့ ေအာ္တာေပ့ါ... ...
"အဲ... အား... အီး... ရွင္တို႔ ရွင္တို႔ က်မတို႔ေရခ်ဳိးေနတာကုိ မျမင္ဘူးလား"
"ျမင္သားပဲ"
"ျမင္ရဲ႕သားနဲ႔ ေရကန္စပ္ကုိ ဘာလာလုပ္တာလဲ"

ဒီေတာ့ ေရွ႕ေနက လက္ထဲကုိင္လာတ့ဲ ပံုးကုိ ေျမွာက္ျပလိုက္ရင္း ေျပာတယ္... ...
"အို... ဒီအခ်ိန္ဆို ကန္ထဲကမိေက်ာင္းေတြကုိ အစာေကၽြးရတာ င့ါအလုပ္ကြ"
"ရွင္... မိေက်ာင္း"
"ဟယ္... မိေက်ာင္း"
"ဘုရား ဘုရား"
"အမေလး အမေလး... မိေက်ာင္းတ့ဲ"

ဒီေတာ့...
ေရွ႕ေနက အင္ဂ်င္နီယာကုိ ျပံဳးျပံဳးေလးလွည့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္... ...

"ကဲ... သူငယ္ခ်င္း၊ စိတ္တိုင္းက် ရႈစားေပေတာ့"... တ့ဲ


သန္၄ကုိ-ဘာသာျပန္သည္။
https://www.facebook.com/thanlayko