အလံတစ္လက္၏ ေျခာက္ႏွစ္တာ ခရီးရွည္

August 23, 2013 at 8:23am

 

                  စက္တင္ဘာလရဲ့ မုိးရြာသြန္းေနတဲ့ ရက္တစ္ရက္မွာ တိုက္ခန္းတြဲၾကီးတစ္ခုရဲ့ေနာက္က ကြင္းျပင္က်ယ္ တစ္ခုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ထီးေဆာင္းျပီး ရပ္ေနခဲ့တယ္။အမွန္တကယ္က ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ထီးမုိးေပးရင္း မုိးရြာထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ အတူတူရပ္ေနတယ္လုိ့ဆုိရမွာပါ။ သူကတယ္လီဖုန္းတစ္လံုးနဲ့ ျပည္ပ အသံလႊင့္ဌာနက ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ျပန္ေျဖေနခဲ့ပါတယ္။ သူျပန္ေျဖတဲ့ စကားေပါင္းမ်ားစြာထဲက တစ္ ခြန္းကို ခုထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။ဒါကေတာ့ “မနက္ျဖန္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ဆႏၵျပပြဲကိုသာ ရက္ရက္စက္စက္ ထပ္မံျဖုိခြဲခဲ့မယ္ဆုိရင္ မဟုတ္မခံတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ ဘယ္လုိရွိတယ္ ဆုိတာ အာဏာပိုင္ေတြ သိေအာင္ ျပရေတာ့မယ္” ဆုိတဲ့ စကားစုပါပဲ။ဒီစကားေတြကို ေျပာခဲ့တဲ့သူကေတာ့ ဒီေန့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ဗကသမ်ားအဖြဲ့ခ်ုပ္ ဗဟိုလုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဒုဥကၠဌ ကိုလင္းထက္ႏုိင္ပါပဲ။ ဒါဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္ ၀န္းက်င္က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခုပါ။

          အဲဒီအခ်ိန္ကာလက ကၽြန္ေတာ္တုိ့တစ္ဖြဲ့လံုးေပါင္းမွ တယ္လီဖုန္းတစ္လံုးပဲရွိပါတယ္။ျပည္ပ မီဒီယာ ေတြရဲ့အေမးအေျဖေတြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ့တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ေျဖခဲ့ၾကရတာပါ။တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ကူညီေဖးမရင္း မုိးထဲေလထဲမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။သံဃာလွဳပ္ရွားမွဳအစပုိင္းလုိ့ ေျပာႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါ တယ္။သံဃာေတာ္ေတြ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းက ခ်ီတက္ၾကြခ်ီလာျပီလဲ ဆုိတာလည္း ဒီဖုန္းတစ္လံုးတည္းနဲ့ဲပဲ သတင္းစုေဆာင္း၊ အဆက္အသြယ္လုပ္ျပီး လိုက္ပါ၀န္းရံခဲ့ၾကပါတယ္။ေန့တုိင္းစုရပ္တစ္ခုမွာ ဆံုၾကျပီး သတင္း ရတဲ့ ေနရာကိုသြားကာ ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ လိုက္ပါခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိ့အဖြဲ့မွာ ေက်ာင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေက်ာင္းသားေတြပါပါတယ္။ရန္ကုန္အေရွ့ပိုင္းတကၠသုိလ္၊ဒဂံုတကၠသိုလ္၊ အေနာက္ပိုင္းတကၠသိုလ္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၊ ေမွာ္ဘီနည္းပညာတကၠသိုလ္၊ကြန္ျပဴတာတကၠသိုလ္ စတာေတြ အဓိကပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ တကၠသုိလ္ခ်င္း မတူေပမယ့္ ဆႏၵျပရာမွာ ညီညြတ္တဲ့စိတ္နဲ့ တစ္သားတည္းက်တဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိပါတယ္။ ဒီထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုကေတာ့ “စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ခြပ္ေဒါင္းအလံလႊင့္ထူျပီး တုိက္ပြဲဆင္ ျဖဳတ္ခ်ၾက” ဖုိ့ပါပဲ…။
          ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လ ၂၈ရက္ေန့မွာ လွ်ို့၀ွက္စြာ ျပန္လည္ဖြဲ့စည္းခဲ့တဲ့ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားအဖြဲ့ခ်ုပ္ဟာ လာမယ့္ ၂၀၁၃ ၾသဂုတ္လ ၂၈ရက္မွာဆုိ (၆)ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ပါေတာ့မယ္။သမုိင္းမွာ တင္ရွိေနတဲ့ အေၾကြးေတြကို အလံုးစံုျပန္ရယူႏုိင္ဖုိ့ ဒီေန့အထိ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ တုိက္ပြဲ၀င္ေနဆဲပါ။၁၉၆၂ခုႏွစ္က မတရားျဖိဳခ်ခံလုိက္ရတဲ့သမဂၢအေဆာက္အအံုနဲ့ရက္ရက္စက္စက္ စေတးလိုက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ရာေက်ာ္ အတြက္ တရားမွ်တမွဳ ျပန္လည္ေဆာင္ၾကဥ္းႏုိင္ဖု့ိ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ က်ားကုတ္က်ားခဲ ၾကိဳးစားေနရဆဲပါ။စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္ ထြန္းကားလာခ်ိန္ကတည္းက တရား၀င္ရပ္တည္ခြင့္ ဆံုးရွဳံးသြားတဲ့ ေက်ာင္းေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြရဲ့ တရားသျဖင့္ ရပ္တည္ခြင့္ရရွိေရးတုိက္ပြဲကို မနားမေန ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲေနရဆဲပါ။ ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုးရဲ့ အက်ိုးျဖစ္ေစတဲ့ ပညာေရးစနစ္ျမွင့္တင္ေရး ေတာင္းဆိုမဳွေတြ၊ လက္ရွိပညာေရး စနစ္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္မွဳေတြကိုလည္း အဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္ေနရဆဲပါ။ဒီေျခာက္ႏွစ္ တာကာလမွာ ကၽြနေတာ္တုိ့ ဒဏ္ရာအမ်ိုးမ်ိဳးရခဲ့ေပမယ့္လည္း လႊင့္ထူထားျပီးျဖစ္တဲ့ တုိက္ပြဲ၀င္ခြပ္ေဒါင္းအလံ ကိုလံုး၀ေျမမခေစဘဲလက္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာႏုိင္ခဲ့တာျဖစ္လုိ့ ဗကသမ်ားအဖြဲ့ခ်ုပ္တစ္ခုလံုးက ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ တာ၀န္ေက်ပြန္မွဳကို ဦးညႊတ္အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္…။

မုန္တိုင္းလမ္းေၾကာင္းေပၚက သမဂၢ
          ဗမာျပည္မွာ နာဂစ္ေလမုန္တုိင္း အၾကီးအက်ယ္၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးသြားတဲ့အခါ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကပ်က္ဆီးရပါတယ္။မုန္တုိင္းဒဏ္ခံေဒသေတြနာလန္ထူဖုိ့ အခ်ိန္အၾကာၾကီးယူခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္တို့ ဗကသအဖြဲ့၀င္ေတြ ျပည္သူေတြကိုကူညီေပးရင္းက ဖမ္းဆီးခံရ၊ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။အဖမ္းခံ ရမယ့္ အႏၱရာယ္က သီသီေလးလြတ္ခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္မင္းေသြးသစ္ဟာ ခြပ္ေဒါင္းအလံနဲ့အတူ ေျမေအာက္စည္းရံုး ေရးဆင္းျပီး ဗကသဆက္လက္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဘက္ေပါင္းစံုက ၾကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။သူ့ဆီမွာ မုန္တုိင္းနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြလည္း စုေဆာင္းမိသြားပါျပီ။သူ့ရဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္း ေဟာေျပာမဳွ တစ္ခုကေန မုန္တိုင္းေတြနဲ့ ပတ္သက္တဲ့အခ်က္အလက္တစ္ခ်ို့ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ “မုန္တုိင္းရဲ့ ပထမအျခမ္း ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးသြားခ်ိန္မွာ မုန္တိုင္းမ်က္စိျဖတ္သန္းပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ရာသီဥတုၾကည္လင္သာယာျပီးေတာ့ မုန္တုိင္းစဲသြားျပီလုိ့ လူေတြ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ ပိုမုိျပင္းထန္တဲ့ မုန္တုိင္း ဒုတိယအျခမ္း ဆက္လက္တုိက္ခိုက္မွာျဖစ္ျပီး ပထမယိုင္နဲ့သြားတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ဗုန္းခနဲ့ ျပိုလဲက်ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္..” စတဲ့ သီအိုရီေလး တစ္ခုပါပဲ။
          ဒီအယူအဆကို ၾကားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။ပထမအျခမ္း မုန္တုိင္းျဖတ္သန္းသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ့ကို အကဲစမ္းျပီးတဲ့ အခုအခ်ိန္ဟာ အင္မတန္သတိထားစရာေကာင္းတဲ့ မုန္တုိင္းမ်က္စီ ေရာက္ရွိ ေနခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ၾကည္လင္သာယာျပီဆိုျပီး ျမူးတူးရႊင္ျပေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ေသးပါဘူး။အိမ္မျပိဳေအာင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ က်ားကန္ထားရမယ့္ အခ်ိန္ပါ။၂၀၁၂-၁၃ တစ္ႏွစ္တာမွာ သမဂၢခရိုင္ေပါင္း (၂၀)ေက်ာ္ ဖြဲ့ႏုိင္ တယ္။ငါတို့အင္အားရွိျပီဆုိျပီး လက္မေထာင္လုိ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ေနာင္လာမယ့္ ပိုမုိၾကီးမားျပင္းထန္မယ့္ မိုးသက္မုန္တိုင္းကို ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ကာကြယ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကုိ ရွာေဖြေနရပါလိမ့္မယ္။ဗကသမ်ား အဖြဲ့ခ်ုပ္ရဲ့ ကုိယ္ခံအားလိုျဖစ္ေနတဲ့ မူ(၅)ခ်က္နဲ့အတူ ယေန့ေခတ္နဲ့ ေလ်ာ္ညီတဲ့ ၀ါဒတစ္စံုကို ရွာေဖြျပီး ခုခံ ကာကြယ္ဖုိ့ အားထုတ္သင့္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကို သတိေပးလိုပါတယ္။

အလံကိုေလးစားရင္ ညီညြတ္ေရးကုိ တည္ေဆာက္ပါ
          ကၽြန္ေတာ္တုိ့ စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပံုအတြင္းက ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေရႊတိဂံုဘုရား အေရွ့ဘက္ မုခ္မွာ သမဂၢခြပ္ေဒါင္းအလံကို ေလမွာ၀ဲပ်ံေနေအာင္လႊင့္ထူခဲ့ၾကပါတယ္။ဒါဟာ(၂၁)ရာစုဗမာျပည္ေက်ာင္းသား လဳွပ္ရွားမဳွသမုိင္းရဲ့ ပထမဆံုးလႊင့္ထူႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေအာင္လံတံခြန္ပါပဲ။စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အျပီးတုိင္ျဖုတ္ခ်ဖုိ့ ေတာ္လွန္ေရးအခ်က္ေပးအေျမွာက္သံလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ေရႊတိဂံုရင္ျပင္ထက္ကေန ဆူးေလရင္ျပင္အထိ ေက်ာင္းသားေတြ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္လာတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုျမင္တဲ့အခါ အာဏာရွင္ေတြ ေၾကာက္ဒူးတုန္ ေနခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ လူသတ္ပြဲကို စတင္က်င္းပျပီး ရာဇပလႅင္ကို ေသြးနဲ့ေဆးခဲ့ၾကပါ တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို့ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ကာလ ေၾကြးေၾကာ္သံကေတာ့ “စစ္ကၽြန္မခံ တုိ့တြန္းလွန္၊ ခြပ္ေဒါင္းအလံလႊင့္ၾကစို့” ရယ္လုိ့ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလုိပါတယ္။
          အခုလိုသမုိင္းနဲ့ခ်ီျပီး ေတာ္လွန္မွန္ကန္တဲ့ဘက္မွာရွိေနခဲ့တဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံဟာ ၂၀၁၂ကေန အခုခ်ိန္ ထိေတာ့ ဆက္လက္ပ်ံ၀ဲေနတုန္းပဲရွိေနပါတယ္။ေနာင္မွာလည္း အခုလုိပ်ံ၀ဲေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို့ရြတ္ေနတဲ့ စကားပံုတစ္ခုလုိ “Fly Fly Till the Sky” မိုးထိျမင့္ေအာင္ လႊင့္ထူေနမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ဒီလုိ ျဖစ္ေအာင္လည္း အခု သမဂၢတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သမဂၢတည္ျမဲေရးကို ခံကတုတ္နက္နက္တူးျပီး ခုခံကာကြယ္ၾကရမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ့တာ၀န္ပါ။အခုလက္ရွိ သမဂၢ ေက်ာင္းသားတုိင္း ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုေလးစားၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္တုိက္တြန္းခ်င္တာက“အလံကို ေလးစားရင္ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ပါ” ဆိုတာပါပဲ။
          ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံရရင္ ညီညြတ္ေရးကိုေတာင္းဆုိေနရတာ အကြဲအျပဲေတြရွိေနလို့ပါ ပဲ။ဒီေနရာမွာ စာေရးဆရာေနာင္ေက်ာ္ရဲ့ အေရးအသားတစ္ခုကို ကိုးကားလုိပါတယ္။ “ေက်ာင္းသားထု ၾကားထဲမွာ အကြဲအျပဲေတြအၾကီးအက်ယ္ရွိလာတဲ့အခါတိုင္းလိုလိုမွာ အာဏာရအစိုးရရဲ့ သပ္လွ်ိဳေသြးခြဲမဳွဟာ တုိက္ရိုက္(ဒါမွမဟုတ္) သြယ္၀ိုက္ပတ္သက္ေနတတ္ပါတယ္။ဒါက သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးရဲ့ အကြဲအျပဲဆုိင္ရာ မွတ္ခ်က္ပါ။အခ်ို့အေျခအေနမွာေတာ့ လူပုဂၢိဳလ္တစ္စုတစ္ဖဲြ့ရဲ့ ၾသဇာထူေထာင္မွဳနဲ့ ေႏွာင္ၾကိဳးတခ်ိဳ့ေၾကာင့္ ညီညြတ္ရးျပိဳကြဲရတာမ်ိုး ရွိတတ္ပါေသးတယ္။” ကၽြန္ေတာ္တို့ေခတ္မွာ ျဖစ္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားထုၾကား အကြဲ အျပဲျပႆနာဟာဆရာေနာင္ေက်ာ္ေထာက္ျပထားတဲ့ အခ်က္(၂)ခ်က္စလံုးေၾကာင့္ပါ။ဒီကေန့ေက်ာင္းသားေတြ အေျခအေနမွန္ကို ကြဲကဲြျပားျပားနားလည္ေအာင္ ရွုျမင္သံုးသပ္ျပီး ဘယ္အဖဲြ့အစည္း၊ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ရဲ့ ပေယာဂနဲ့ မွ ညီညြတ္ေရးမျပိဳကြဲေအာင္ စည္းလံုးၾကဖို့ ထပ္ဆင့္အၾကံျပဳလုိပါတယ္။

မူကုိ ရပ္ခံႏိုင္ျခင္းႏွင့္ မွဳိင္းကုိ ဖယ္ရွားပစ္ျခင္း
          ကၽြန္ေတာ္တုိ့တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ (၆)ႏွစ္တာကာလမွာ ဗကသမူအေပၚမွာ အခိုင္အမာရပ္တည္ေရးကို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။၁၉၆၀ကခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ မူ(၅)ခ်က္အျပင္ သမဂၢရဲ့သမိုင္းတစ္ေလ်ာက္လံုးက်င့္သံုး ခဲ့တဲ့အေျခခံတရားေတြကိုလည္း အသက္ကုိေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းသလို ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တာပါ။အဓိကက်တဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ မွတ္ပံုမတင္ေရးမူနဲ့ ျပည္သူ့အက်ိုးျပဳေရး(တစ္နည္းေျပာရရင္ ေက်ာင္းသားအေရး သက္သက္အျမင္ကို လက္မခံေရး)တုိ့ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။အခုေနာက္ဆံုး ထပ္မံၾကံုေတြ့ခဲ့ရတဲ့ စဥ္းစားခ်က္တစ္ခု ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကို ပိတ္ဖံုးဖုိ့ ၾကိဳးစားေနတဲ့ “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွဳိင္း”ကို ဖယ္ရွားပစ္ေရးပါ တုိးခ်ဲ့ျပင္ဆင္လာရပါျပီ။ဥပမာ-ရွစ္ေလးလံုးေငြရတုပြဲမွာျပည္သူလူထုကုိပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းျပီး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း တာ၀န္ယူျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေသးတဲ့ အစုိးရေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖိတ္ၾကားျခင္းကို ဗကသမ်ားအဖြဲ့ခ်ုပ္က ကန့္ကြက္ခဲ့တာဟာ မိမိတုိ့မူအေပၚမွာ အခိုင္အမာရပ္္ခံလုိက္ျခင္းပဲျဖစ္သလုိ ႏိုင္ငံေရးအင္အားတခ်ို့က လက္ခံထားတဲ့ “ယေန့ေခတ္ဟာ တစ္စံုတစ္ရာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလမ္းေပၚ ေရာက္ေနပါတယ္”ဆုိတဲ့ ထင္ေယာင္ျမင္မွားအေနအထားကို လံုး၀ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျပလိုက္တာလဲျဖစ္တယ္။
          ျပည္သူေတြရဲ့ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အ၀မရမခ်င္း ျပည္သူထဲက သားသမီးေတြျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအလႊာရဲ့ ဒီမုိကေရစီအေရးလည္းပဲ မရေသးဘူးလို့ မွတ္ယူျပီး ေတာင္းဆုိေနရပါမယ္။ျပည္သူေတြ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို အမွန္တကယ္မခံစားမရရွိေသးဘဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ခ်ည္းသက္သက္ အဆင္ေျပေရး၊လက္ဆြဲ ႏွဳတ္ဆက္ေရးကို လံုး၀(လံုး၀)လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။တုိင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားညီအကိုေတြရဲ့ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္း ခြင့္မရွိေသးဘဲ ျပည္မေက်ာင္းသားေတြခ်ည္း သမဂၢဖြဲ့စည္းခြင့္ရရွိေရး ညွိႏိွုင္းေဆြးေႏြြးမဳွကို လက္သင့္ခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဘယ္အေျခအေနမွ တကယ္မေျပာင္းလဲေသးဘဲ အလုပ္ျဖစ္ေရးအတြက တစ္ဖက္သတ္က်တဲ့ ကမ္းလွမ္းမွဳမ်ိုး၊ ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လံုး ေထာက္ခံမွဳမပါတဲ့ ေရေပၚဆီေျပလည္မွဳမ်ိုးကို ဗကသမ်ား အဖြဲ့ခ်ုပ္အဖြဲ့၀င္တုိင္း အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ထည့္သြင္းစိတ္ကူးေနၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူးလုိ့ တုိင္းျပည္ကို ကတိက၀တ္ျပဳရင္း “အလံတစ္လက္၏ေျခာက္ႏွစ္တာခရီးရွည္” ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္ေနသလဲဆိုတာ ျပည္သူလူထုကို ဖြင့္ခ်တင္ျပလိုက္ရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား…။     ။
                                                                             ေက်ာ္ကိုကို

(ကိုးကား-လြတ္လပ္ေရးေခတ္ အုိးေ၀မဂၢဇင္းထဲက ခြပ္ေဒါင္း-ေနာင္ေက်ာ္)
        သမဂၢဂ်ာနယ္တြင္ ေနာက္ဆံုးေဖၚျပထားေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။