က်ေနာ္နဲ႕ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ား (၁၂)
|
9:23 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
September 14, 2013 at 9:16pm
ဘာလိုလိုနဲ႕ ကိုတင့္ေအာင္ဆံုးတာ တႏွစ္လည္ခဲ့ၿပီ၊ ကိုတင့္ေအာင္ကိုသိတာက ကိုရဲနဲ႕၊ ကိုရဲတို႕ အုပ္စုအတြက္ လိုတာအကုန္ သူဖန္တီးေပးခဲ့တယ္၊ အားလံုးနဲ႕အတူ မေကာင္းလဲ အတူ ေကာင္းလဲ အတူေပါ့၊ ကိုတင့္ေအာင္က ပဲခူးမွာေနတယ္၊ ၁၉၈၂ ထင္တယ္ က်ေနာ္နဲ႕ကိုရဲ ကိုတင့္ေအာင္ဆီ သြားၾကတယ္၊
သြားမွာက ပဲခူးသနပၸင္က ဝင္းဦးဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးတေယာက္ဆီကို၊ ဝင္းဦးရဲ႕မိဘေတြက ေဆးလိပ္ခံုပိုင္ရွင္ေတြ၊ ဝင္းဦးက အဆိုေတာ္အရမ္းျဖစ္ခ်င္တာဆိုေတာ့ ကိုရဲတို႕ဆီကသီခ်င္းေတြဝယ္ထားၿပီး အသံသြင္း စီးရီးထုတ္ဖို႕ လံုးပန္းေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့၊ က်ေနာ္နဲ႕ ကိုရဲ သားေထြးတို႕ အိမ္ (ကီလီလမ္း) ကေန ပဲခူးကိုထြက္ခဲ့ၾကတယ္၊ သားေထြးတို႕အိမ္က က်ိဳက္ထီးရိုးကားဂိတ္၊ သားေထြးတို႕ ကားဂိတ္ကေန ႏွစ္ေယာက္သား ဘတ္စ္ကားနဲ႕ ပဲခူးကို ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ပဲခူးေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေစာေနတယ္၊ ကိုတင့္ေအာင္အိမ္သြားၿပီး တံခါးေခါက္တာ မႏိုးၾကဘူး၊ ဒါနဲ႔ ပဲခူးေရႊေမာေဓာ ဘုရားေပၚတက္ၾကေတာ့ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ သံတခါးက မနက္ ၅ နာရီမွ ဖြင့္မယ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား သံဘာဂ်ာတံခါးေရွ႕မွာပဲ ထိုုင္ေနလိုက္ၾကတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ ျမစ္ ဟိုဘက္ကမ္းက အသံမစဲ ပဌာန္းပြဲက တရားသံေတြ ၾကားေနရတယ္၊ မနက္အလင္းေရာင္ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္က်မွ ကိုရဲနဲ႕က်ေနာ္ ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီး ေရႊေမာေဓာကေန ကိုတင့္ေအာင္ဆီ ျပန္သြားၾကေတာ့ သူႏိုးေနပါၿပီ၊ ကိုတင့္ေအာင္နဲ႕ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္စာ လၻက္ရည္နဲ႕ မုန္႕ေတြစားၿပီး သနပၸင္က ဝင္းဦးတို႕အိမ္သြားၾကတယ္၊ ဝင္းဦးတို႕အိမ္မွာပဲ ကိုရဲရဲ႕ နဒီမဂၤလာ သီခ်င္း ေရးတယ္၊ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ သီခ်င္းအၿပီးမေရးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ သူတို႕ အိမ္ လမ္းကေလး နဒီမဂၤလာလမ္းကိုအစြဲျပဳၿပီး နဒီမဂၤလာ လို႕ ကိုရဲက သူ႕သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေပးလိုက္တာ၊ သီခ်င္းက ရက္နဲနဲၾကာမွ ၿပီးခဲ့တာ။
ဝင္းဦး အတြက္သီခ်င္းေတြတိုက္ခဲ့ၾက၊ ကိုရဲကလည္းသူ႕ကို သင္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုပံုဆိုနည္း၊ သူ႕စီးရီးအတြက္ အင္လ်ားကန္ေစာင္းမွာဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾက၊ က်ေနာ္ကလဲ တတ္သမွ်မွတ္သမွ်နဲ႕ ဟိုပါဒီပါေပါ့၊ သူ႕စီးရီးနာမည္ေတာင္ ေပးထားၿပီးသား လမင္းသာခ်ိန္ လို႕၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူ႕စီးရီးလဲ မထြက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ဝင္းဦးလဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ကြယ္လြန္သြားတယ္လို႕ၾကားရေတာ့ က်ေနာ္တကယ္စိတ္မေကာင္းခဲ့ပါဘူး...။
ကိုတင့္ေအာင္နဲ႕ က်ေနာ္ေနာက္ဆံုးျပန္ဆံုတာက ျမဝတီတဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ျခမ္း မဲေဆာက္မွာ၊ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ က်ေနာ္ အေမရိကားကို မထြက္ခင္၊ မဲေဆာက္မွာ မြန္းေအာင္နဲ႕အတူေနၾကတဲ့အခ်ိန္ မြန္းေအာင္က ေျပာလာတယ္၊ မိုင္ေက်ာ္ခင္း ကိုတင့္ေအာင္ဒီရက္ပိုင္းထဲ ငါ့အိမ္လာလိမ့္မယ္၊ မျဖဴလဲပါလာလိမ့္မယ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲ ကိုရဲတို႕ ကိုတိုးတို႕ အေၾကာင္းေတြ သူလာမွေမးရေတာ့မယ္၊ သိရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္ေနလိုက္တယ္၊ မျဖဴဆိုတာက ကိုေမာင္ေမာင္ (အဥၨလီ) ရဲ႕ ဇနီးေလ...၊ က်ေနာ္သူ႕ကိုတခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မြန္းေအာင္နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က ဟင္းေကာင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ညဘက္ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မအိပ္ၾကဘူး၊ မနက္ေစာေစာထရမွာလဲ ေတာ္ေတာ္ပ်င္းၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္၊ မျဖဴလာမွ မျဖဴကိုပဲ ဟင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္ဖို႕ ေျပာၾကမယ္ေပါ့...၊ မြန္းေအာင္က မနက္သူအိပ္ယာကႏိုးရင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ မဲေဆာက္ေစ်းထဲသြားၿပီး မုန္႕ဟင္းခါး ဒါမွမဟုတ္ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ ေခါက္ဆြဲသုတ္၊ နန္းႀကီးသုတ္ တခုခု သူသြားဝယ္လာၿပီးက်ေနာ္တို႕ စုစားၾကတာပါ၊ ကိုတင့္ေအာင္နဲ႕ မျဖဴေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္ ကိုေမာင့္ကိုေတာ္ေတာ္သတိရမိတယ္၊ သူဆံုးသြားခဲ့ၿပီးၿပီေလ..၊ ကိုတင့္ေအာင္က ျမန္မာျပည္က ယမကာေတြပါလာတယ္၊ ေရႊလိေမၼာ္တို႕၊ ေနာက္ သံပုရာအရက္တဲ့ က်ေနာ္လဲ တခါမွ မေတြ႕ဖူးတဲ့ ယမကာေတြ၊ ေနာက္တခုက ျမန္မာျပည္ကအရက္ဆို ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေသာက္ရမွာလန္႕ေနတယ္၊ အရက္မစစ္ဘူးတို႕၊ ဟိုဟာေရာ ဒီဟာေရာနဲ႕ ၾကားဖူးထားတာကိုး..၊ ဒါနဲ႕ ကိုတင့္ေအာင္ေက်နပ္ေအာင္ နဲနဲေတာ့ ေသာက္ေပးၿပီး က်ေနာ္တို႕ ထိုင္းႏိုင္ငံက ယမကာနဲ႕ပဲ ဒကာခံလိုက္ၾကတယ္၊ ကိုတင့္ေအာင္ကလဲ သူကသာ က်ေနာ္တို႕ အတြက္ဆိုၿပီး ျမန္မာျပည္က ယမကာယူလာတာ၊ သူႀကိတ္သြားတာ ထိုင္းက ယမကာခ်ည္းပဲ။
မျဖဴနဲ႕ေတြ႕မွ က်ေနာ္သိခ်င္တာေတြေမးရေတာ့တာ၊ မျဖဴနဲ႕ ကိုေမာင့္သားသမီးေတြ အေျခအေန၊ သားသမီးေတြလိမၼာၾကတယ္ၾကားေတာ့လဲ ဝမ္းသာရတယ္ေလ၊ ေနာက္ က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္း ယဥ္ယဥ္ေထြး (ဂ်ီဂ်ီး) ကိုေမာင့္ညီမရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ရတာနဲ႕ ျပန္ဆက္မိၾကတာ၊ က်ေနာ္ေတာင္ လွမ္းေနာက္လိုက္ေသးတယ္၊ ဂ်ီဂ်ီးဆီဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး (မျဖဴ ေျပာျပလို႕ ဂ်ီဂ်ီးက သူ႕အကို ကိုေမာင့္သီခ်င္းေတြ လိုခ်င္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္ခ်င္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ သူတာဝန္ယူထားတယ္ဆိုလို႕) က်ေနာ္ မယဥ္ယဥ္ေထြးနဲ႕ စကားေျပာခ်င္လို႕ပါဆိုေတာ့ သူ႕ သမီးကဖုန္းကိုင္တယ္၊ ေမေမေရ ေမေမ့ဖုန္း ဆိုၿပီးေအာ္ေျပာသံၾကားေနရတယ္၊ မႏၱေလးသူေတြရဲ႕ ေလသံအတိုင္း က်ေနာ္ယဥ္ယဥ္ေထြးပါ ေျပာပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ေၾသာ္ က်ေနာ္ ကိုေမာင့္သီခ်င္းေတြဝယ္ခ်င္လို႕ပါ၊ အဲဒါ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုဘယ္ေလာက္နဲ႕ေရာင္းလဲ သိခ်င္ပါတယ္ လို႕ေမးေတာ့ သူ က်ေနာ့အသံမမွတ္မိေသးဘူး၊ ဟုတ္ကဲ့ သူ႕သီခ်င္းတပုဒ္ကို ငါးေသာင္း သတ္မွတ္ထားပါတယ္ (အဲဒါ ၂ဝဝ၄ တုန္းက ခုေတာ့ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး)၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူဆိုမွာလဲ ဘယ္လိုဆိုမွာလဲ ဆိုတာေတာ့ သိပါရေစ ကိုေမာင္ရဲ႕ မူရင္းသံစဥ္ပံုစံအတိုင္းပဲ ဆိုရမွာလို႕ေျပာတယ္၊ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္က ဟုတ္ပါတယ္ သူ႕မူရင္းပံုစံအတိုင္းပဲဆိုမွာပါ၊ ဆိုမဲ့စတိုင္ကေတာ့ အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္က ပံုစံနဲ႕ဆိုမွာ ဆိုမဲ့သူကေတာ့ မင္းေက်ာ္ခိုင္ပါ လို႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ မေရႊဂ်ီ၈်ီး ခဏ ၿငိမ္သြားေသးတယ္ ၿပီးမွ ေသခ်င္းဆိုး ခု နင္ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ရန္ကုန္မွာျပန္ေရာက္ေနလားဆိုၿပီးေမးတယ္၊ က်ေနာ္သူ႕ကို အရင္ေက်ာင္းသားဘဝသူငယ္ခ်င္းအတိုင္းျပန္ စ ေနတာ သိသြားတယ္ေလ၊ နင္ ငါ့ဖုန္းနံပါတ္ဘယ္ကရလဲေမးေတာ့ ငါ မျဖဴဆီကရတာလို႕ေျပာလိုက္ၿပီး ငါအခု မဲေဆာက္မွာ မြန္းေအာင္နဲ႕ အတူေနေနတာလို႕ ေျပာရင္း က်ေနာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းျပန္အဆက္အသြယ္ရခဲ့ၾကတာ၊ ၁၉၈၃ ေလာက္ ကတည္းက အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနခဲ့ၾကတာ...။
ကိုေမာင္နဲ႕ မျဖဴတို႕ရဲ႕ သားသမီးေတြကို သူ တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာျပေတာ့ က်ေနာ္ ကိုေမာင့္ကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္ဝမ္းသာရပါတယ္။
ကိုတင့္ေအာင္လာတာ သူ႕ ယူဂ်ီ ကိစၥလာတာပါ၊ သူ႕ ကိစၥေတြက က်ေနာ္နဲ႕ေရာ မြန္းေအာင္နဲ႕ေရာ ဘာမွမပါတ္သက္ဘူး၊ သူက ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္မြန္းေအာင္အိမ္မွာလာတည္းတာ၊ မျဖဴက တပိုင္းကိစၥ၊ သူ႕ ကိစၥ စီးပြားေရးအဆင္ေျပမလားဆိုၿပီးစမ္းလာတာ၊ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ကိုတင့္ေအာင္သူ႕ကိစၥနဲ႕သူလာတယ္ဆိုေပမဲ့ မြန္းေအာင္ဆီမွာေနတာေတာ့ ထားပါ၊ ေဘာ္ဒါအရင္းေတြပဲဟာ၊ ဒါေပမဲ့ သူ႕ ဆရာႀကီးမ်ားတာဝန္မယူတဲ့အပိုင္းေတြအမ်ားႀကီး၊ ဒါေတြကေတာ့ ေနာက္မွ က်ေနာ္ေရးပါမယ္၊ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ားနဲ႕ မပါတ္သက္လို႕ပါ။ က်ေနာ္နဲ႕ ေတာတြင္းခရီးၾကမ္းဆိုၿပီးေရးမွာပါ၊ ေစာင့္သာဖတ္ၾကပါလို႕ ေျပာပါရေစ။
အဲဒီအေခါက္က ကိုတင့္ေအာင္နဲ႕ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ၾကတာပါပဲ။
ခု က်ေနာ္တို႕က ဘိုတင့္လို႕ေခၚတဲ့ ရာျပည့္အေၾကာင္း စ ရပါေတာ့မယ္။
က်ေနာ္အေမရိကား နယူးေယာက္ကိုေရာက္ေတာ့ ၂ဝဝ၄ ေအာက္တိုဘာ၊ ၂ဝဝ၉ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ က်ေနာ္နယူးေယာက္မွာရွိတယ္ဆိုတာ ဘိုတင့္သိၿပီး က်ေနာ့ဆီဖုန္းဆက္လာလို႕ အဆက္အသြယ္ျပန္ရခဲ့ၾကတယ္၊ သူမၾကာခင္ ေလာကႀကီးကိုစြန္႕ခြါရေတာ့မယ္ဆိုတာမသိခင္ေလး..က်ေနာ္နဲ႕ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္၊ (သူဆံုးတာ ဒီဇင္ဘာ ၉ရက္ ၂ဝဝ၉ လို႕ထင္တယ္) ဟိုးတုန္းကအေၾကာင္းေတြေရာ ခု ဘာလုပ္ေနၾကလဲေပါ့၊ သူ႕ကို က်ေနာ္တို႕က ဘိုတင့္လို႕ပဲ ေခၚၾကတာ၊ ဘိုတင့္ဘာလုပ္ေနလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ ပိုက္ဆံရတဲ့ အလုပ္ပဲလုပ္ေနတာေပါ့ မိုင္ေက်ာ္ခင္းရာ ေတြ႕ခ်င္တယ္ စကားေတြလဲေျပာခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး ဖုန္းထဲ ငိုသံပါႀကီးနဲ႕ေျပာလာတယ္၊ ဘိုတင့္ ေသာက္တာနဲနဲေလွ်ာ့ေသာက္လို႕ေျပာေတာ့ မိုင္ေက်ာ္ခင္းရာ ကိုယ္အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး ေတြးစရာ ေဆြးစရာေတြအတြက္က ဒါပဲအေဖၚရွိတာေလ ဆိုၿပီးေျပာတယ္..။ မိုင္ေက်ာ္ခင္းနဲ႕ ေျပာစရာေတြအမ်ားႀကီးပဲကြာ..တဲ့ သူ႕အသံၾကားေတာ့ က်ေနာ္သိတယ္၊ သူ ဟိုးတုန္းကအေၾကာင္းေတြေျပာဖို႕ သူ ရင္းႏွီးတဲ့သူမရွိဘူး သူ႕ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ...
(မင္းေက်ာ္ခိုင္)
ဆက္ပါဦးမည္
0 comments:
Post a Comment