((((( မ်က္၀န္းတစ္စံု၏ အဓိပၸါယ္ )))))

ကြန္ဆူး မား's photo.

``ခဏေလး ထုိင္မယ္ေနာ္.....´´
အသံၾကားရာကုိ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ရည္ရည္မြန္မြန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မတိမ္းမယိမ္းအရြယ္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္။ အျခားစားပဲြေတြမွာက လူအျပည့္။

တျခားလူလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိတာက ကၽြန္ေတာ့္စားပဲြ၀ုိင္းေလးပဲေလ၊ အစြန္ဆံုးမွာဆုိေတာ့နည္းနည္းေလး မ်က္စိလဲ ရွင္းတယ္.... ဒါနဲ႔ ...

`` ဟုတ္.... ဟုတ္ ထုိင္ပါဗ်.....´´ လုိ႔ ေျပာရင္းစားပဲြေပၚက ကၽြန္ေတာ့္ဖုိင္ကပ္ေလးနဲ႔
လြယ္အိတ္ေလးကုိ လွမ္းယူၿပီး ေဘးက ကုလားထုိင္မွာ တင္ထားလုိက္တယ္.... သူ၀င္လာထုိင္လုိ႔လည္း ျပႆာနာ သိပ္မရွိပါဘူး.....။

`` ယူက စာေရးေနတာလား..... ခ်က္တင္ ၀င္ေနတာလား...´´

အေအးေသာက္ရာကေန လွမ္းေမးလုိက္ေတာ့.... ေမာ့ၾကည့္ရင္း

`` ဟုတ္.... အဲ ဟုတ္တယ္ဗ်.... စာေရးေနတာပါ.... ´´

သူ႔ကုိေမာ့ၾကည့္ရင္းေျပာေတာ့ ၿပံဳးေနတာ မဟုတ္တဲ့ အၿပံဳးတစ္ခုကုိသတိထားမိလုိက္တယ္.... ။

ခ်က္ခ်င္းငံု႔ၿပီး စာဆက္ရုိက္ေနေပမယ့္.. စာထဲကုိ အာရံုက မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး...... သူက မ်က္ႏွာမၿပံဳးပဲနဲ႔ မ်က္၀န္းေတြက ၿပံဳးေနတာေလ......။

အခုမွသတိထားမိလုိက္တယ္....
လွပတဲ့ မ်က္၀န္းေလးက ၿပံဳးေနသလုိလုိ... ရယ္ေနသလုိလုိနဲ႔.....

စာဆက္ေရးလုိ႔ မရေတာ့ဘူး.... စိတ္ကူးေလး ေ၀းလြင့္သြားတယ္........ သူေၾကာင့္ေပါ့.....။

==========================

``ခဏေလး ထုိင္မယ္ေနာ္.....´´

ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္မိသြားတယ္.....
ေအာ... အရင္တစ္ခါက သူပဲ......။

ဒါေၾကာင့္ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတာ...... ၿပံဳးျပလုိက္တယ္..... ၿပီးေတာ့ ခံုကုိ ညႊန္ျပၿပီး အရင္တစ္ခါကလုိပဲ.....

`` ထုိင္ပါ....´´ လုိ႔.. ေျပာလုိက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ထပ္ၿပံဳးျပလုိက္တယ္။ သူလည္း ျပန္ၿပီး ၿပံဳးျပတယ္။

ဒီတစ္ခါ အၿပံဳးေလးက ႏွစ္ခု...တစ္ခုက မ်က္ႏွာမွာ၊
တစ္ခုက သူ႔မ်က္၀န္းထဲမွာပါပဲ......။

`` ၀တၳဳတုိလား.... ၀တၳဳရွည္လား.......´´

အရင္တစ္ခါကလုိပဲ အေအးေသာက္ရာကေန ပုိက္ကုိ ပါးစပ္မွာ ေတ့ရင္း လွမ္းေမးေတာ့... သူ႔ကုိ မၾကည့္ပဲနဲ႔ ပါးစပ္က ျပန္ေျဖလုိက္တယ္.....

`` ဟုတ္..... အဆင္ေျပသလုိပါပဲ..... ေဆာင္းပါးေလးေတြလည္း ေရးျဖစ္ပါတယ္..... ဒါေပမဲ့တစ္ခုမွေတာ့ အဆင့္မမီေသးဘူးထင္တယ္.... နံမယ္ မရေသးဘူးဗ်၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြမွာေတာ့ (၃ /၄)ပုဒ္ေလာက္ပါသြားၿပီေလ.. ႀကိဳးစားေနဆဲပါ...´´

လုိလုိလားလား ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းကုိ ရွင္းျပလုိက္မိတယ္....
တစ္ခုသတိထားမိတာက သူေမးတာကုိေစာင့္ေနခဲ့တယ္ ဆုိတာပါပဲ..... မသိစိတ္ထဲမွာ သူေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ သိရေတာ့.....

ရင္တဖုိဖုိနဲ႔ ၀တၳဳထဲက ဆယ္ေက်ာ္သက္ဇာတ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လုိပဲလုိ႔ ေတြးလုိက္မိေသးတယ္.... ။

===========================

``ေဟး... ယူ..... ဒီမွာ လာထုိင္´´

ဒီတစ္ခါ သူအရင္ေရာက္ေနတယ္...
လူျပည့္ေနလုိ႔ ဆုိင္ထဲကုိ ေ၀့ၾကည့္ေနတုန္း ေထာင့္ စားပဲြေလးကေန
သူ လွမ္းေခၚလုိက္တာပါ...
ၿပံဳးျပရင္း ၀င္ထုိင္လုိက္မိတယ္....။
စကားေတြ အမ်ားႀကီး မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါပဲနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ရင္းႏွီးေနခဲ့ၿပီ။

ဒီတစ္ခါ သူက အစ အဆံုးၾကည့္ေနတယ္.... ၿပီးေတာ့

`` ေမးရဦးမယ္..... ယူ ဒုိ႔ကုိ သိလား..... ´´

သူ႔စကားေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ...
`` အခုလုိ ဆံုတာကလဲြၿပီး က်န္တာ မသိပါဘူး....´´ လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္.....။

`` ဒုိ႔က မင္းမမ စကား၀ါနဲ႔ ဆိမ္းဘက္ခ်္ေလ....... တကယ္ မသိတာလား..... ´´

သူ႔စကားေၾကာင့္ အံ့ၾသစိတ္နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္.... ၿပီးေတာ့

`` ဟုတ္လား မမသူငယ္ခ်င္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးတာေပါ့..... ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ မသိဘူးဗ်.......´´ လုိ႔ ခပ္တုိးတုိးေလး ျပန္ေျပာလုိက္မိတယ္....

သူကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း အၿပံဳးမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ေခါင္းညိတ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီးေတာ့.....

`` မမနံမယ္က ေငြႏွင္းတဲ့ ေငြႏွင္းျဖဴေပါ့...... မင္းကုိ ၀တၳဳေလး တစ္ပုဒ္ ေရးခုိင္းမလုိ႔ကြ....´´

ဒီတစ္ခါလည္း ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသၿပီး....

`` ဗ်ာ... ဘာ ၀တၳဳလဲ မမ.....´´ လုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါပဲ ေမးျဖစ္သြားတယ္.....။

`` ဒီလုိကြာ....................... ´´ မမေငြႏွင္းျဖဴရဲ့ အစခ်ီလုိက္တဲ့ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေလးကုိ နားေထာင္ခဲ့တဲ့အဲဒီေန႔က အခ်ိန္ေတြ ကုန္တာ ျမန္လုိက္တာ....

၀တၳဳ ဇာမ္းလမ္းေလးက ဇာတ္လမ္းလုိ႔ ေျပာေပမဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါတဲ့....

ဇာတ္လမ္းထဲမွာ တည္ၾကည္ခန္႔ျငားတဲ့ မရွိမရွား မိသားစုထဲက စီနီယာ ကုိကုိတစ္ေယာက္ကုိ အင္မတန္ခ်မ္းသာတဲ့ ဂ်ဴနီယာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ တိတ္တခုိး စဲြလန္းေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း....

ကုိကုိ႔ မ်က္၀န္းေတြက ေအးျမၾကည္လင္တယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း....

ဒီမ်က္၀န္းေတြက ေကာင္မေလးရဲ့ အေတြးထဲမွာ အၿမဲေနရာယူထားခဲ့တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း......။

ကုိကုိ႔အေၾကာင္းကုိ ေတြးေတာေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြက ေကာင္မေလးအတြက္ အဓိပၸါယ္ ျပည့္စံုေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း......၊

တစ္ေန႔မွာ ေကာင္မေလးကရင္းႏွီးခြင့္ေလးရွာၿပီး ရင္းႏွီးေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း.....

ေနာက္ေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၾကေၾကာင္း....၊

ရင္းႏွီးၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ဆံုဆည္းႏုိင္ဖုိ႔ အခြင့္အလန္းေတြကုိ ေကာင္မေလးက ရွာေဖြခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း...၊

ႏွစ္ေယာက္ဆံုၿပီး တစ္ခုခု စားေသာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခါတုိင္းမွာလည္း ကုိကုိ႔မ်က္၀န္းေတြကုိ ေငးၾကည့္ေနတတ္ေၾကာင္း..၊

ကုိကုိကေတာ့ တစ္ခါတေလ ခုိးၾကည့္ေနတတ္တာကုိ ေတြ႔ျဖစ္ေၾကာင္း.....၊

ဒီလုိအခ်ိန္ေတြမွာ ေကာင္မေလး သိပ္ကုိ ၾကည္ႏူးေနတတ္ေၾကာင္း...၊

တစ္ခါေတာ့ ကုိကုိက အမွတ္မထင္ ေကာင္မေလးရဲ့ ၿပံဳးေနတတ္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ သေဘာက်တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ေၾကာင္း......၊

သူ အရမ္းေက်နပ္ၿပီး ၾကည္ႏူးေနခဲ့ေၾကာင္း......

ဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းေတြ ၿပီးလုိ႔ ကုိကုိ ႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားေတာ့... သူလြမ္းၿပီး က်န္ရစ္ေနတာရယ္....

အၿမဲတမ္းေတြ႔ရလိမ့္ႏုိးနဲ႔ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ရွာေဖြေနမိေၾကာင္း၊

ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္ေတြသာ ၾကာသြားတယ္ မဆံုျဖစ္ေသးတဲ့အေၾကာင္းေတြကုိ ျမတ္ႏုိး ၾကည္ႏူးစရာေလးအျဖစ္ ေရးေပးပါတဲ့....

စိတ္ကူးထဲကအတုိင္းေရးေပးႏုိင္ရင္ ႀကိဳက္သေလာက္ေပးမယ္တဲ့.....။

ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုက ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာတဲ့ ဒီမမက ႀကိဳက္သေလာက္ ေပးမယ္ဆုိတာ သိပ္ အဆန္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.....

`` ဒါနဲ႔ မမ.... ဇာတ္လမ္းကုိ ဘယ္လုိ အဆံုးသတ္ရမွာလည္း..... ဆံုေတြ႔ၾကမွာလား.... ဒါမွမဟုတ္.....´´

ေျပာလက္စ စကားကုိရပ္ထားလုိက္တယ္.....။

မမက ယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳးရင္း `` အဆံုးသတ္ေလးကုိ ထားထားလုိက္၊ ေနာက္မွ မမ
ေျပာျပမယ္....ေနာ္´´

`` ဟုတ္.... ဒါနဲ႔ မမ ေရးခုိင္းၿပီး ဘာလုပ္မွာလဲ... စာအုပ္ထုတ္မလုိ႔လား.... ´´

သိခ်င္တာေလးကုိ ေမးၾကည့္မိေတာ့ မမက
`` အင္း... စာအုပ္ထုတ္လုိ႔ရေလာက္ေအာင္ အဆင့္မီရင္လည္း ထုတ္မယ္.... ဒီထက္ပုိေကာင္းရင္လည္း.... ဇာတ္လမ္းရုိက္ခ်င္ ရုိက္မွာေပါ့....´´

`` တကယ္လုိ႔ အဆင့္မမီရင္ေရာ.......´´

`` အဆင့္ မမီရင္လည္း ေမာင္ေလးေရးေပးထားတာေလးကုိ အမွတ္တရ သိမ္းထားလုိက္မယ္.... ကိစၥ မရွိပါဘူး..... အဓိက က မမရဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ တျခားလူတစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္အထိ ခံစားနားလည္ေပးႏုိင္သလဲ သိခ်င္တာေလဟုတ္ဖူးလား....´´

မမရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးကုိ သိရတာ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမိသြားတယ္....

ဒီထက္ပုိတာကေတာ့ သူ႔ ကုိကုိ ကုိ သူဘယ္ေလာက္အထိ..... ေတြးေတာ စဥ္းစားေနခဲ့သလဲဆုိတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ.....။

ကၽြန္ေတာ္ သိေနခဲ့တယ္ေလ.. မမေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ လက္ခံႏုိင္မွဳထက္ သူ႔ကုိကုိကပုိၿပီး လက္ခံနားလည္ခဲ့မယ္ ဆုိတာကုိေပါ့..... ။

အဲဒီေနာက္မွာ....... မမရဲ့ဇာတ္လမ္းေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အ၀ ခံစားၿပီးေရးျဖစ္ခဲ့တယ္....

မမနဲ႔လည္းမၾကာမၾကာဆံုျဖစ္ၾကပါတယ္.....
ဆံုျဖစ္တုိင္းမွာလည္း ၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းေလးအတြက္ ကုန္ၾကမ္းေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ရယူခဲ့တယ္...

အဓိက ဇာတ္လမ္းရဲ့ အသက္ကေလးက ကုိကုိက မမရဲ့ ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္၀န္းေလးကုိ သေဘာက်တာရယ္.....

မမက ကုိကုိရဲ့ ေအးျမတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ စဲြလန္းေနတာရယ္ေပါ့........။

ကၽြန္ေတာ္ မမ မ်က္၀န္းေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီးေရးတယ္...
ေနာက္ ကုိကုိ႔ရဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ ခံစားၿပီးေရး ဖဲြ႔ခဲ့တယ္။
(၂)လေလာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေခါက္ေခါက္ အခါခါ ဖတ္ရင္း ျပင္ရင္းနဲ႔ ေရးဖဲြ႔မိေတာ့... မမေက်နပ္ေလာက္တဲ့ ၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းေလး ျဖစ္ခဲ့တယ္....

ဇာတ္လမ္းထဲမွာလည္း ဖြင့္မေျပာျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ကူး ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ကုိကုိ႔ရဲ့ အေတြးေလးေတြကုိ စာမ်က္ႏွာေပါင္းမ်ားစြာ ေရးဖဲြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္....

ကုိကုိက မမကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးနဲ႔ တိတ္တခုိးေလး စဲြလန္းေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေနာက္ၿပီး တစ္သက္တာအတြက္ ရည္ရြယ္ထားခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း.....၊

တစ္ေန႔မွာ ျပန္ဆံုႏုိင္ဖုိ႔ အားတင္းထားတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေပါ့.......။

မမက ေမးလာတယ္.....
`` ကုိကုိ႔ စိတ္ကူးေလးကုိ ဘယ္လုိ ျမင္ရတာလဲ......´´ တဲ့၊

အေျဖကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ျပန္ေပးလုိက္မိတယ္.....

`` ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးထားတဲ့ အတုိင္းပါ....´´လုိ႔။

ကၽြန္ေတာ့္ စကားကုိ နားေထာင္ရင္း မမ ၿငိမ္သက္သြားတယ္...... ေတာ္ေတာ္ ၾကာတဲ့ အထိပါပဲ.....

အဲဒီအခ်ိန္မွာ မမရဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ အၾကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ မမရဲ့ မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ကရုဏာ အရိပ္ေလးေတြျဖတ္သန္း စီးဆင္းေနတယ္ေလ.....

ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့တာပါ.... ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မမရဲ့မ်က္၀န္းေတြကုိ နားလည္ခံစားတတ္ေနခဲ့ၿပီေလ......။

သက္ျပင္း မွ်င္းမွ်င္းေလးကုိ ေျဖးေျဖးေလး ခ်ရင္း မမက

`` ေမာင္ေလး.. စာမူခ ဘယ္ေလာက္ လုိခ်င္လဲ´´

တဲ့...... ကၽြန္ေတာ္ မမ မ်က္ႏွာကုိ မၾကည့္ပဲနဲ႔ ``ေနာက္မွ ေျပာမယ္ေလ.......´´လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္မိတယ္.... ။

စကားအဆံုးမွာ မမျဖည္းျဖည္းေလး ထရပ္လုိက္တာကုိလည္း မ်က္၀န္းေထာင့္ကေန ေတြ႔ေနရတယ္......

ပုိက္ဆံအိတ္ေလးကုိ လြယ္လုိက္တာလည္းေတြ႔လုိက္ရတယ္....ၿပီးေတာ့.....

`` ဒါဆုိ မမ သြားဦးမယ္.... ေနာ္´´ တဲ့ ေျပာရင္းညင္ညင္သာသာေလး ထြက္ခါြသြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ မမကုိ ႏွဳတ္မဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး....

မမ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကရုဏာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ၾကည့္သြားတာကုိကၽြန္ေတာ္ မခံယူခ်င္ဘူးဗ်ာ....

ကၽြန္ေတာ္က ၿပံဳးေနတဲ့ မမရဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိပဲ ၾကည့္ေနခ်င္တာပါ......

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေရးခဲ့တဲ့ အဆံုးသတ္မပါတဲ့ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းေလးထဲက ကုိကုိ႔ရဲ့ စိတ္ဆႏၵေလးအတုိင္းေပါ့....

မမရဲ့ ပုိင္ဆုိင္မွဳ ေၾကျငာခ်က္ထဲမွာ...... ကၽြန္ေတာ္ မပါေပမဲ့..... ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာႏုိင္တာေလးတစ္ခုကေတာ့ မမကုိ ကုိကုိ ခ်စ္တာထက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပိုခ်စ္ေနခဲ့တယ္ ဆုိတာပါပဲ......။

အျပန္လမ္းမွာေတာ့.... မမရဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ရုိက္ႏွိပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ လက္ပ္ေတာ့ေလးကုိ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကၽြန္ေတာ္ ငံု႔ၾကည့္ေနမိတယ္....

ကၽြန္ေတာ္ မမကုိ ခ်စ္မိခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ သက္ေသက ဒီကြန္ျပဴတာေလးပဲေလ.... ။

တကယ္လုိ႔ မမက တစ္ေန႔မွာ စာမူခ ေပးဖုိ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရင္... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေရးသားခ အျဖစ္ နဖူးေလးကုိနမ္းၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ပါလုိ႔... ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပါ့မယ္....။

အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ မမ သိမ္းဆည္းထားခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ စာမူၾကမ္းေလးမွာ ဇာတ္သိမ္းခန္းေလးကုိ မမကုိယ္တုိင္ေရးၿပီးေလာက္ေရာေပါ့........။

မမေရ.... ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့လည္း မမရဲ့ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ ျမင္ေနရတယ္ဗ်ာ...

မမ တကယ္ၿပံဳးျပေနခဲ့တာလားဟင္။
ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မမရဲ့ အၿပံဳးမ်က္၀န္းေတြက တကယ္ကုိ လွပေနတယ္ဆုိတာ...။

(ကြန္ဆူးမား)(၂၂-၉-၂၀၁၃)