Thursday, February 2, 2012

အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့လူ႔အဖဲြ႕အစည္းဆိုတာ (ေမာင္၀ံသ)

by Maung Wuntha on Friday, February 3, 2012 at 12:04pm
Popular News ဂ်ာနယ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ၊ ၂၀၁၂ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။

လူသာမန္ေတြက မိမိတို႔ရဲ႕သားသမီးေတြကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ႀကီးျမတ္သူေတြ ကေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕မိဘေတြကို ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခုကို ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္ဗ်။ အဲဒီအဆိုအမိန္႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေတြးေတာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ လူေတြမွာ ခံစားသိ (conceptual knowledge) နဲ႔ ႀကံဆသိ (perceptional knowledge) ဆိုၿပီး အေျခခံအသိႏွစ္မ်ိဳးရွိတဲ့အနက္ ခံစားသိဆိုတာက အဆင့္ နိမ့္တဲ့အသိျဖစ္တယ္။ ဥပမာ မီးကိုကိုင္ၾကည့္ၿပီးမွ ပူမွန္းသိတဲ့အသိမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမ်ိဳးဟာ ဘာမွန္းစဥ္းစားဆင္ျခင္ေတြးေတာေနစရာ မလိုဘဲ အာ႐ံုငါးပါးနဲ႔ ထိေတြ႕ၿပီးေတာ့မွ သိတဲ့အသိမ်ိဳး ျဖစ္တာမို႔ လူတိုင္းမွာရွိတဲ့ အဆင့္အနိမ့္ဆံုး အသိျဖစ္တယ္ဗ်။ ဆင္ျခင္သိဆိုတာကေတာ့ မိမိမွာရွိထား၊ ေလ့လာဆည္းပူး သိရွိထားတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ ဗဟုသုတ အသိပညာမ်ားေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အရာကိစၥတစ္ခု ေကာင္း၏၊ ဆိုး၏၊ မွန္၏၊ မွား၏ဆိုတာကို ေတြးေတာ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေဖာ္ထုတ္ရတဲ့အသိမ်ိဳး ျဖစ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာ အဆင့္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္ အခ်ိဳးက်ေနတဲ့ အဆင့္ျမင့္အသိမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဗ်။


အတၱကိုခ်စ္တဲ့ အဆင့္နိမ့္အခ်စ္
    ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ သားသမီးကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အေသြးအသား ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ မိမိဇနီး၊ ခင္ပြန္းရဲ႕ အေသြး အသား ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းတို႔ ေပါင္းစပ္မိရာက ေပၚေပါက္လာတဲ့အရာ (တစ္နည္း) မိမိရဲ႕အာ႐ံုငါးပါးနဲ႔ မိမိဇနီး၊ ခင္ပြန္းရဲ႕ အာ႐ံုငါးပါးတိုးတိုက္ ထိေတြ႕ ေပါင္းစပ္မိရာက ေပၚေပါက္လာတဲ့အရာျဖစ္တာေၾကာင့္ မိမိသားသမီးကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတာ မိမိကိုယ္ကို (တစ္နည္း)မိမိအတၱကို မိမိခ်စ္တဲ့ အဆင့္နိမ့္အခ်စ္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္ဖို႔ ဘာဆင္ျခင္တံု တရားမွ မလိုဘူးဗ်။

တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီးခ်စ္စိတ္ေပၚမွ
    မိဘကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္က်ေတာ့ အဲသလိုမဟုတ္ဘူးဗ်။ မိဘကိုခ်စ္ဖို႔ဆိုတာ မိမိကို ကလလေရၾကည္ သေႏၶတည္ကတည္းကစလို႔ ဖ၀ါး လက္ႏွစ္လံုး၊ ပခံုးလက္ႏွစ္သစ္အရြယ္ကေန လူလားေျမာက္ၿပီး လူ႔ေလာကထဲမွာ ေနရာတစ္ခုရတဲ့အထိ ဒုကၡမ်ိဳးစံုခံၿပီး ျပဳစုယုယေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့ပံုေတြကို စိတ္အေတြးထဲမွာ ျမင္ေအာင္ျပန္ၾကည့္ႏိုင္မွ (တစ္နည္း) တစိမ့္စိမ့္ျပန္လည္ေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္မွသာ ေပၚ ထြန္းလာတဲ့ အဆင့္ျမင့္ အခ်စ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ဗ်။ ေက်းဇူးကို တစိမ့္စိမ့္ဆင္ျခင္သံုးသပ္တာမ်ိဳး မရွိဘဲ မိဘအေပၚ ထားရွိတဲ့အခ်စ္မ်ိဳး မေပၚေပါက္ႏိုင္ဘူးဗ်။ အဇာတသတ္ဘုရင္ သူ႔ရဲ႕သားေတာ္ေလး ေမြးဖြားလာတဲ့အခါ သူ႔ရင္ထဲမွာ တဖြားဖြားေပၚေပါက္ လာတဲ့အခ်စ္နဲ႔ အဲဒီက တစ္ဆက္တည္း ဆင္ျခင္မိၿပီး သူ႔ဖခင္ ဗီမၼိသာရမင္းႀကီး အေပၚ ခ်စ္တဲ့စိတ္ေပၚေပါက္လာပံု ဇာတ္ကြက္ႏွစ္ခုဟာ အဲဒီသိစိတ္ႏွစ္ခုရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာျဖစ္တယ္ဗ်။

ပစၥဳပၸန္နဲ႕ အတိတ္
    ခံစားသိနဲ႔ ဆင္ျခင္သိဆိုတာကို ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ၿပီး စဥ္းစားလုိက္တဲ့ အခါ ခံစားသိဆိုတာ ပစၥဳပၸန္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ျဖစ္ၿပီး ဆင္ျခင္သိဆိုတာ အတိတ္ သို႔မဟုတ္ သမိုင္းကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႕ၾကရမွာျဖစ္တယ္ဗ်။

အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္တဲ့အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒါရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ခုခ်ိန္ခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ ဘယ္တိုင္းတစ္ပါးလူမ်ိဳးျခားႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ သိမ္းပိုက္ ကြၽန္ျပဳမႈေအာက္မွာမွ ရွိမေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္ဗ်။ လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘယ္လူမ်ိဳးျခားကိုမွ သခင္ေခၚစရာမလိုဘူးဗ်။ ဘယ္လူမ်ိဳးျခားေရွ႕မွာမွ ဒူးတုပ္၀ပ္တြား စရာမလိုဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ သေဘာမတူဘဲ ဘယ္ႏိုင္ငံျခားသား ကမွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းအစအနတစ္ခုကို ေတာင္းယူလို႔ မရဘူးဗ်။

ဒီအေနအထားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ ခ်စ္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်စ္ဟာ လြတ္လပ္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္စိုးမႈ ရွိေနတဲ့ လက္ရွိပစၥဳပၸန္အေနအထားကို ခံစားခြင့္ရရွိေနမႈကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ အဆင့္နိမ့္အခ်စ္သာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို အဆင့္ျမင့္ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးကို အဆင့္ျမင့္တဲ့ အခ်စ္နဲ႔ ခ်စ္ၾကဖို႔ လိုတယ္ဗ်။ သမိုင္းကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ေတြးေတာသံုးသပ္ၿပီး ျမတ္ႏိုးေလးစားတန္ဖိုးထားၾကဖို႔ လိုတယ္ဗ်။

ေက်းဇူးကို ဘယ္လိုသိမလဲ
    ဒီတစ္ေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း အျပင္မွာရွိေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး တက္

သမိုင္းကို အေလးမထားရင္
    သမိုင္းကို အေလးမထားသူ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြက္ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းျမတ္ျခင္း မရွိတာေတြဟာ အၿမဲတမ္းတံလွ်ပ္လိုပဲ မိမလိုလိုျဖစ္လိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျဖစ္ေနမွာပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်။ သဘာ၀တရားႀကီးထံက မ်က္ႏွာသာေပးမႈကို ဘယ္ေလာက္ပဲရထားသည္ျဖစ္ေစ အဲဒီႏိုင္ငံေတြဟာ အဲဒီေကာင္းျမတ္ျခင္း မဂၤလာေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုပ္ကိုင္ ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။

အမွားကို တာ၀န္ယူသူေတြ
    အခုအခ်ိန္ အဲဒီအခ်က္ကို သေဘာေပါက္တဲ့ႏိုင္ငံေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပၚထြက္လာတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရတယ္ဗ်။ မၾကာေသးခင္က ဖတ္ရတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ဂြါတီမာလာ သမၼတက သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၃၆ ႏွစ္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က အစိုးရတပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ေသပဲြ၀င္ခဲ့ၾကရရွာတဲ့ လူ ၂၀၀ေက်ာ္တို႔ရဲ႕ က်န္ရစ္သူ မိသားစု၀င္ေတြကို အခမ္းအနားတစ္ခုမွာ တရား၀င္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္လိုက္ တယ္လို႔ ပါတယ္ဗ်။ ေနာက္တစ္လေလာက္အၾကာမွာ အယ္လ္ဆာေဗးဒို သမၼတကလည္း သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ၁၂ႏွစ္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း ၁၉၈၁ ခုႏွစ္က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ လူ ၁၀၀၀ ေလာက္ကို အစိုးရစစ္တပ္က အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ကို အဲဒီၿမိဳ႕အထိသြားၿပီး တရား၀င္၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္ဗ်။

ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ေတြက သမိုင္းကို အေလးထားေၾကာင္း၊ သမိုင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြမွားခဲ့တဲ့ အမွားအတြက္ တာ၀န္ယူေၾကာင္း ျပသတဲ့လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ခ်ီးက်ဴးၾသဘာေပးၾကရမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ မၾကာေသးခင္တစ္ရက္ကလည္း ထိုင္းအစိုးရက အတိတ္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပမႈေတြအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ၾကရသူေတြ၊ ထိခိုက္နစ္နာခဲ့ၾကရသူေတြအတြက္ စုစုေပါင္း ေလ်ာ္ေၾကး ေဒၚလာ ၆၃ သန္းေပးမယ့္ အစီ အစဥ္တစ္ရပ္ကို အတည္ျပဳလုိက္တယ္လို႔ သိရတယ္ဗ်။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာလည္း ခ်ီးက်ဴးေလးစား သင့္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။

စြန္႕လႊတ္ခဲ့ၾကသူေတြ
    ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာလည္း အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး႐ုန္းကန္မႈ အဆက္ဆက္မွာ ဘ၀ေတြ၊ အသက္ ေတြ စေတး ေပးဆပ္စြန္႔လႊြတ္ခဲ့ၾကရသူေတြ အနမတဂၢရွိခဲ့တာ အားလံုးအသိျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ မၾကာေသးခင္ကမွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုဆိုရင္လည္း သူတို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀တစ္ခုလံုး ဆံုး႐ႈံးသြားခဲ့ၾကရသူေတြ ျဖစ္တယ္ဗ်။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္လည္း ဘ၀ေတြ အစိပ္စိပ္အႁမႊာႁမႊာ ကဲြေၾကပ်က္စီးသြားခဲ့ၾကရတယ္ဗ်။ အသက္ကိုပါ ေပးဆပ္ သြားခဲ့သူေတြလည္း မနည္း မေနာရွိခဲ့တယ္ဗ်ာ။

ဘ၀ေတြ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးဖို႕
    အဲသလို အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ခဲ့ၾကသူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို အၿမဲသတိရဖို႔ဆိုတာ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုရဲ႕ တာ၀န္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တာ၀န္မသိ၊ ေက်းဇူးမသိတဲ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းဟာ အနာဂတ္မရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲဒီလို သူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ ဘ၀ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကိစၥကို ႏိုင္ငံေတာ္က တာ၀န္ယူတဲ့အထိ ျဖစ္လာေစဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းတြန္းအားေပးၾ ကရမွာ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ အဲသလို ျဖစ္မလာေသးခင္ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ လိပ္ျပာသန္႔သန္႔ ရပ္တည္ သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘာခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူေတြ စုစည္းၿပီး ေဖာင္ေဒးရွင္းကေလးတစ္ခု ထူေထာင္ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ေနတာေလာက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနရေသးတယ္ဗ်ာ။

၂၄ ၀၁ ၂၀၁၂

မွတ္ခ်က္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ေနတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းက ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္ေဖာင္ေဒးရွင္း ျဖစ္ပါတယ္။

maungwuntha@gmail.com
Tel: 095040994

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...