အရက္သမားေပးတဲ့ အေတြး
|
8:30 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
Yin Nint Aung's photo.
အရက္သမားတစ္ေယာက္ဟာ လမ္းေပၚမွာ ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာျပီး လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ႕ သူေခါင္းကို ျပျပီး ေမးပါတယ္။
“အစ္ကို … ကၽြန္ေတာ္႕ ေခါင္းမွာ အဖု ဘယ္ႏွစ္ဖုရွိလဲ”
ထိုလူက အရက္သမားရဲ႕ေခါင္းက အဖုကို ေရတြက္ျပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“သံုးဖုရွိတယ္ ညီ”
အရက္သမားက အေျဖကို ၾကားေတာ႕ ဆက္ျပီး ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ အဲလို ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ ေလွ်ာက္ရင္းက ဓါတ္တိုင္ကို ၀င္တိုက္တယ္။ ၀င္တိုက္ျပီးေတာ႕ အဲဒီ ဓါတ္တိုင္နားက လူကို အရက္သမားက ေမးျပန္တယ္။
“အစ္ကို .. ကၽြန္ေတာ္႕ ေခါင္းမွာ အဖုဘယ္ႏွစ္ဖု ရွိလဲ”
ထိုလူက ေခါင္းကို ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျဖတယ္။
“ေျခာက္ဖုကြ”
“ေျခာက္ဖု .. ဟုတ္လား ..
ေျခာက္ဖု .. ေျခာက္ဖုဆိုရင္ အိမ္ေရာက္ျပီ .. ဒါကၽြန္ေတာ္႕အိမ္ပဲ” ဆိုျပီး အိမ္ထဲ ၀င္သြားပါေလေရာ။
×××××××××××××××××
အရက္သမားရဲ႕ အိမ္မွတ္တဲ႕ အမွတ္အသားကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာမိရင္းက ျပန္လည္ ၀မ္းနည္းမိသြားတယ္။ ဒါဟာသတဲ႕လား။ ဒါဟာသမွ မဟုတ္ဘဲလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြးေတာမိခဲ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ၊ အိမ္ထဲမွာ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးၾကီး အပူအပင္မဲ႕ေနလာခဲ႕ပါတယ္။ အေဖေပးတဲ႕ မုန္႕ဖိုး၊ အေမေကၽြးတဲ႕ ထမင္းကို စားျပီး ေက်ာင္းကို သြား၊ ကစား၊ အိမ္စာလုပ္၊ အေဖေျပာျပတဲ႕ တန္ခိုးရွိတဲ႕ စားပြဲခင္း ပံုျပင္ေလးကို နားေထာင္။ အခ်ိန္တန္ရင္ အိပ္၊ အခ်ိန္တန္ရင္ စား။ ဘာမွမလိုဘူး။
ဒါေပမယ့္ အသက္ေလးအရြယ္ေရာက္၊ ေလာကမွာ ကိုယ္ေပါက္လာတဲ႕ အေတာင္ပံေလးကို ကိုယ္တုိင္ အသံုးခ်ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ္သိလာျပီ၊ ကိုယ္တတ္လာျပီဆိုတာနဲ႕ အမွ် မိဘနဲ႕ သေဘာထားမတူ၊ ကလန္ကဆန္ျပန္လုပ္၊ အိမ္ေပၚက ဆင္း။ အဲဒီ ေႏြးေထြးတဲ႕ အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္က ေမ႕ဖုိ႕ၾကိဳးစားမိခဲ႕တယ္။ ဘာကိုမွ မစဥ္းစား၊ မျပင္ဆင္ဘဲ အိမ္ေထာင္ေလးက်ခဲ႕။ တစ္လ ထမင္းစားရိတ္ဘယ္မွာလဲက တစ္ဖု၊ ေနဖို႕ အိမ္က ဘယ္မွာလဲက တစ္ဖု၊ ေရေၾကးလား၊ မီးေၾကးလား၊ အပိုသံုးလား၊ က်န္းမာေရးအတြက္လား၊ ဒါေတြက တစ္ဖု၊ မေလာက္ေတာ႕ဘူး၊ ေခ်းဦးဟ၊ ငွားဦးဟေတြက တစ္ဖု၊ အဲဒီ အတိုးေတြ အေၾကြးေတြက တစ္ဖု၊ မျဖစ္ေတာ႕ဘူး၊ ရန္ကုန္မွာ ငါ့ပညာနဲ႕ လခပိုရမယ္ဆိုျပီး ဇနီးနဲ႕ ခြဲ၊ သမီးနဲ႕ ခြဲ၊ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္မရတဲ႕ ညေတြမွာ လြမ္းရတာက တစ္ဖု၊ ကဲ ..ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းမွာ ဓါတ္တိုင္နဲ႕ တိုက္မိတဲ႕ အဖုေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမွ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ႏိုင္မွာလဲ။
တစ္ဆိတ္ေလာက္၊ သင္က ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းမွာ အဖုေျခာက္ခု ျပည့္ျပီလား ၾကည့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီလား ဆုိတာ သိခ်င္လို႕။
(ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ကၾကီးခေခြးအေတြးမ်ား မွ)
ရင္နင့္ေအာင္
“အစ္ကို … ကၽြန္ေတာ္႕ ေခါင္းမွာ အဖု ဘယ္ႏွစ္ဖုရွိလဲ”
ထိုလူက အရက္သမားရဲ႕ေခါင္းက အဖုကို ေရတြက္ျပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“သံုးဖုရွိတယ္ ညီ”
အရက္သမားက အေျဖကို ၾကားေတာ႕ ဆက္ျပီး ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ အဲလို ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ ေလွ်ာက္ရင္းက ဓါတ္တိုင္ကို ၀င္တိုက္တယ္။ ၀င္တိုက္ျပီးေတာ႕ အဲဒီ ဓါတ္တိုင္နားက လူကို အရက္သမားက ေမးျပန္တယ္။
“အစ္ကို .. ကၽြန္ေတာ္႕ ေခါင္းမွာ အဖုဘယ္ႏွစ္ဖု ရွိလဲ”
ထိုလူက ေခါင္းကို ၾကည့္ျပီး ျပန္ေျဖတယ္။
“ေျခာက္ဖုကြ”
“ေျခာက္ဖု .. ဟုတ္လား ..
ေျခာက္ဖု .. ေျခာက္ဖုဆိုရင္ အိမ္ေရာက္ျပီ .. ဒါကၽြန္ေတာ္႕အိမ္ပဲ” ဆိုျပီး အိမ္ထဲ ၀င္သြားပါေလေရာ။
×××××××××××××××××
အရက္သမားရဲ႕ အိမ္မွတ္တဲ႕ အမွတ္အသားကို ဖတ္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာမိရင္းက ျပန္လည္ ၀မ္းနည္းမိသြားတယ္။ ဒါဟာသတဲ႕လား။ ဒါဟာသမွ မဟုတ္ဘဲလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြးေတာမိခဲ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ၊ အိမ္ထဲမွာ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးၾကီး အပူအပင္မဲ႕ေနလာခဲ႕ပါတယ္။ အေဖေပးတဲ႕ မုန္႕ဖိုး၊ အေမေကၽြးတဲ႕ ထမင္းကို စားျပီး ေက်ာင္းကို သြား၊ ကစား၊ အိမ္စာလုပ္၊ အေဖေျပာျပတဲ႕ တန္ခိုးရွိတဲ႕ စားပြဲခင္း ပံုျပင္ေလးကို နားေထာင္။ အခ်ိန္တန္ရင္ အိပ္၊ အခ်ိန္တန္ရင္ စား။ ဘာမွမလိုဘူး။
ဒါေပမယ့္ အသက္ေလးအရြယ္ေရာက္၊ ေလာကမွာ ကိုယ္ေပါက္လာတဲ႕ အေတာင္ပံေလးကို ကိုယ္တုိင္ အသံုးခ်ခ်င္လာတယ္။ ကိုယ္သိလာျပီ၊ ကိုယ္တတ္လာျပီဆိုတာနဲ႕ အမွ် မိဘနဲ႕ သေဘာထားမတူ၊ ကလန္ကဆန္ျပန္လုပ္၊ အိမ္ေပၚက ဆင္း။ အဲဒီ ေႏြးေထြးတဲ႕ အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္က ေမ႕ဖုိ႕ၾကိဳးစားမိခဲ႕တယ္။ ဘာကိုမွ မစဥ္းစား၊ မျပင္ဆင္ဘဲ အိမ္ေထာင္ေလးက်ခဲ႕။ တစ္လ ထမင္းစားရိတ္ဘယ္မွာလဲက တစ္ဖု၊ ေနဖို႕ အိမ္က ဘယ္မွာလဲက တစ္ဖု၊ ေရေၾကးလား၊ မီးေၾကးလား၊ အပိုသံုးလား၊ က်န္းမာေရးအတြက္လား၊ ဒါေတြက တစ္ဖု၊ မေလာက္ေတာ႕ဘူး၊ ေခ်းဦးဟ၊ ငွားဦးဟေတြက တစ္ဖု၊ အဲဒီ အတိုးေတြ အေၾကြးေတြက တစ္ဖု၊ မျဖစ္ေတာ႕ဘူး၊ ရန္ကုန္မွာ ငါ့ပညာနဲ႕ လခပိုရမယ္ဆိုျပီး ဇနီးနဲ႕ ခြဲ၊ သမီးနဲ႕ ခြဲ၊ တစ္ေယာက္တည္း အိပ္မရတဲ႕ ညေတြမွာ လြမ္းရတာက တစ္ဖု၊ ကဲ ..ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းမွာ ဓါတ္တိုင္နဲ႕ တိုက္မိတဲ႕ အဖုေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမွ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ႏိုင္မွာလဲ။
တစ္ဆိတ္ေလာက္၊ သင္က ကၽြန္ေတာ္႕ေခါင္းမွာ အဖုေျခာက္ခု ျပည့္ျပီလား ၾကည့္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီလား ဆုိတာ သိခ်င္လို႕။
(ကၽြန္ေတာ္႕ရဲ႕ ကၾကီးခေခြးအေတြးမ်ား မွ)
ရင္နင့္ေအာင္
0 comments:
Post a Comment