ကလပ္ၾကမ္းပုိး စာၾကမ္းပုိး

Cloud Cuckoo Land created a doc.

ယေန႔လူငယ္မ်ားေျပာဆုိေနၾကေသာ စကားမ်ားထဲတြင္ ‘လန္းတယ္’၊ ‘ဟတ္ထိတယ္’၊ ‘ဖလန္းဖလန္း’ စေသာ စကားမ်ိဳးေတြမၾကာ ခဏၾကားရသည္။ ကာလအလုိက္ အ သစ္ အဆန္းတီထြင္သုံးစြဲၾကေသာ စကားမ်ားျဖစ္ သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္လူငယ္မ်ား၏ ႏႈတ္ ဖ်ားမွ ေပၚေပါက္လာေသာ စကားမ်ားျဖစ္ သည္။ ထုိစကားမ်ိဳးကုိ ဗန္းစ ကား ( Slang )ဟုေခၚပါသည္။ ဗန္းစကားသည္ ဘာသာစကားထဲတြင္ စံအျဖစ္အတည္အခ့ံသုံးေသာ စကားမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအလြတ္သေဘာ ေျပာဆုိေရး သားသုံးႏႈန္းေသာ စကားမ်ိဳးျဖစ္ ေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းတူရာအစုအေဝးအသုိက္ အဝန္းအလုိက္ တီထြင္သုံးစြဲေလ့ရွိၾကေၾကာင္းဘာသာစကားပညာရွင္မ်ားက ဖြင့္ဆုိၾက သည္။ ျမန္မာဘာသာစကားနယ္ပယ္တြင္ လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ဗန္းစကားမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဆက္လက္၍လည္း အသစ္အသစ္ေပၚေပါက္ဦးမည္ပင္ျဖစ္ သည္။ အစုအေဝးတစ္ခုတြင္ အခ်င္းခ်င္းနားလည္ ေအာင္ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းရာမွ အသုံးက်ယ္ျပန္႔လာေသာ စကားမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၊ အမႈထမ္းမ်ား၊ သဘင္သည္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အလုပ္ သမားမ်ား စသည္ျဖင့္ အသုိက္အဝန္းအသီး သီးတြင္ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကေသာ ဗန္းစကား မ်ား ရွိၿမဲျဖစ္သည္။ငနဲ(ေယာက္်ား)၊ မဒ (မိန္းမ)၊ မဒီ (မိန္းကေလး)၊ စြပ္ဖား(အက်ႌ)၊ရွပ္ (အရက္)၊ ရွပ္ေတ့ (အရက္ေသာက္)၊ႏြဲ႕(ဘိန္း) ၊ ႏြဲ႕သမား (ဘိန္းစား)၊ တြတ္(စားသည္)၊ ပုံးတြတ္ (ထမင္းစားသည္)၊ ငဝက္(ပုိက္ဆံ)၊ ယြန္း (သြားသည္)၊ စန္႔ (ေသသည္) တုိ႔မွာ ၁၉၂ဝဝန္းက်င္က စ၍သုံးခဲ့ေသာ ဗန္းစကားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားရသည္။ ‘ ဒီငနဲေတာ့ စန္႔ေနၿပီ’ ဆုိေသာ စကားမ်ိဳး ဝတၴဳေတြ ထဲမွာ  ေတြ႕ရပါသည္. အရက္သမားကုိ ‘ဇုိးငနဲ’ ၊’ဇုိးသမား’ဟုလည္း ေခၚသည္။ ဆရာႀကီးမဟာေဆြ၏ ဝတၴဳတစ္ပုဒ္ အမည္မွာ’ဇုိးေမာင္ေ မာင္’ျဖစ္သည္။ ၁၉၁၄ခုႏွစ္ကေပၚထြက္ေသာ ဦးလတ္၏ ေရႊျပည္စုိးဝတၴဳတြင္ ဘိလပ္မွာ ပညာသြား သင္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္လာေသာ ဝတ္လုံေတာ္ရ ေမာင္ေသာင္းေဖက ‘အေဖ၊ညက အၿငိမ့္ပြဲမွာ အလြန္လွပေသာ မဒကေလးတစ္ေယာက္ကုိကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ေက်းဇူးျပဳ၍ သည္ မဒကေလးကုိကြၽန္ေတာ့္ကုိ စပ္ေပးပါ’ဟုေျပာ သည့္ အခန္းပါသည္။ ‘မဒ’မွာ မိန္းမဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ ဗန္းစကားျဖစ္သည္။ လူ ငယ္ခ်င္း အေျပာင္အျပက္ေျပာရာတြင္ သုံး ေလ့ရွိေသာ္လည္းလူႀကီးကုိ ထုိစကားမ်ိဳး
ေျပာလွ်င္ မ႐ုိေသရာက်သည္။ ဦးလတ္သည္ ထုိစကားကုိေမာင္ေသာင္းေဖက အေဖအား ေျပာေစျခင္းျဖင့္ ေမာင္ေသာင္းေဖ သ႐ုပ္ပ်က္ ေနပုံကုိ ထင္ရွားေအာင္ျပျခင္းျ ဖစ္သည္။ (တစ္ဆက္တည္းသတိရ၍ ေျပာရလွ်င္ မၾကာမီက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္သည္ သူအလြန္ေလးစားေသာ ဆရာ့ထံ ေကာင္ေလးတစ္ေ ယာက္ေခၚလာ ၿပီး ‘ဒါ သမီးရဲ႕ ဘဲပါဆရာ’ ဟု မိတ္ဆက္ေပး ရာ ဆရာမွာ ဘယ္လုိမ်က္ႏွာထားရမွန္း မသိ ေအာင္ျဖစ္သြားသည္ဟု ၾကားရပါသည္။ ေမာင္ေသာင္းေဖက သူ႕အေဖေရွ႕မွာ ‘မဒ’ဆုိေသာစကားကုိ လူႀကီးေရွ႕မေျပာသင့္ေသာ စကားဟုမသိဘဲ ေျပာပုံမ်ိဳးႏွင့္ တူပါသည္။)ဆရာႀကီး ဒဂုန္နတ္ရွင္က ‘ေယာပန’ ဆုိေသာ စကားသည္ ၁၉၂ဝေက်ာ္က မႏၲေလးမွာ သုံးေသာ ဗန္းစကားျဖစ္ေၾကာင္း ‘ဘုန္ႀကီး’ဟု အဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း ေရးဖူးပါ သည္။ ‘ေယာပနဘိကၡေဝ’ဆုိေသာ ပါဠိက ထာထဲက စကားကုိ ယူျခင္းျဖစ္ပုံရပါသည္။ မိန္းမကုိ ‘မဒ’ဟု ေခၚသကဲ့သုိ႔ ‘ျမာ၊ ဇယ္၊ စမူ’စသည္ျဖင့္လည္း ဗန္းစကားမ်ားျဖင့္ ေခၚပါသည္။ (ေယာက္်ားကေလးကုိ ‘ဘဲ’ ဟုေခၚသလုိ မိန္းကေ လးကုိ ေခၚေသာဗန္း စကားကုိလည္း လူငယ္ေတြပါးစပ္ရဲရဲျဖင့္ သုံးေနၾကပါသည္။ 
အမ်ားသိၿပီးသားစကားျဖစ္၍ ေရးမျပလုိေတာ့ပါ။)လက္ပစ္ဗုံးကုိ ‘နာနတ္သီး’၊ လက္ပတ္ နာရီကုိ ‘ရဟတ္’၊ ေမာ္ေတာ္ကားကုိ ‘ဒလိမ့္’ ဟုေခၚေသာဗန္းစကားမ်ား တစ္ခ်ိန္ကအသုံး တြင္ခဲ့ပါသည္။ ယာဥ္ထိန္းရဲကုိ မစ တတ္သူ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ‘ဘုိးဘုိးေအာင္’ဟုသုံး ရာမွမီတာႏွစ္ဆႏွစ္ဆတက္တတ္ေသာ ဖင္မလိယာအငွားကားကေလးမ်ားကုိလည္း  ဝတစ္လုံးက ႏွစ္လုံးျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဆေပါင္း ၿပီး မစတတ္ သည့္ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ၁၉၇ဝဝန္း က်င္ေလာက္က ‘ဘုိးဘုိးေအာင္ကား’ဟု ေခၚ ခဲ့ၾကဖူးပါသည္။ယခုထုိအငွားကားမ်ားေပ်ာက္ ကြယ္သြားသည္ႏွင့္အတူထုိဗန္းစကား လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ။ပါးစပ္ထဲက ထြက္ လာေသာ စကားကုိ စကားထြက္လာသည့္ အာေခါင္အျဖစ္တင္ စား၍ ‘အာေကာင္း တယ္’၊ ‘အာမ်ားတယ္’၊ ‘အာသမား’ စသည္ျဖင့္ သုံးရာမွ ‘အာလူးေပးတယ္’ ဆုိ ေသာ ဗန္းစကားကုိ တစ္ခ်ိန္ကတြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္သုံးခဲ့ၾကပါသည္။’အာလူးလာ မေပးနဲ႔ေလနည္းနည္းေလွ်ာ့’ဆုိေသာ သီခ်င္း ပင္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။’အာလူးဖုတ္တယ္’၊ ‘အာလူးပဲ’ စသည္ျဖင့္လည္း သုံးပါသည္။ခုိးသည့္ အဓိပၸာယ္ကုိ ‘ဘုံးတယ္’၊ ‘ကစ္ တယ္’ ဟု သုံးသလုိ၊’တုိတယ္’ ဟုလည္း သုံး ပါသည္။ သူခုိးကုိ ‘ငတုိ’ဟုေခၚပါသည္။ ‘ကေလကေခ်’ဟူေသာ စကားကုိယူ၍ ေပေပ ေတေတေနသူကုိ’ဂေလ’၊’ဂေလ႐ုိက္ေနတယ္’ စသည္ျဖင့္လည္း သုံးပါသည္။ဗန္းစကားမ်ားသည္ စာဝင္ေပဝင္ တည္တည္တံ့တံ့ စကားမ်ားမဟုတ္သည့္အတြက္ မသုံးသင့္ဟု အခ်ိဳ႕ကယူဆၾကပါသည္။ ကလက္တက္ တက္ စကားမ်ား အျဖစ္လည္း အထင္ေသး တတ္ၾကပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘာသာစကား၏ သေဘာအရဗန္းစကားမ်ားသည္ အစဥ္ အဆက္ ေပၚေပါက္ေနမည္ သာျဖစ္ပါသည္။ တားဆီး ပိတ္ပင္၍ မရစေကာင္းပါ။ ဆုိင္ ရာဆုိင္ရာအသုိက္အဝန္းတြင္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေျပာဆုိရာမွ အမ်ားလက္ခံ မသုံးေတာ့လွ်င္ အလုိအေလ်ာက္ေမွးမိွန္  ေပ်ာက္ကြယ္သြား မည္သာျဖစ္ပါသည္။တမင္ပိတ္ပင္တားဆီး စရာမလုိပါ။ အမ်ားလက္ခံသုံးလွ်င္မူ ဘာသာ စကားနယ္ပယ္ထဲမွ အသားက်လာၿပီး ေန႔စဥ္ သုံးစကားအျဖစ္တည္တည္ တံ့တံ့ေနရာယူ လာတတ္ပါသည္။သိပၸံေမာင္ဝသည္ ၁၉၂၇ခုႏွစ္က ‘ေပၚ ေပါက္ခါစ စကားကေလးမ်ား’ဟူေသာ ေခါင္း စဥ္ျဖင့္ သူ႕ေခတ္မွာ အသစ္သုံးႏႈန္းၾကေသာ ဗန္းစကားမ်ားအေၾကာင္းေရးသားရာတြင္ ‘ၾကမ္းပုိး’ ဆုိေသာ စကားကုိ သာဓက ေဆာင္ပါသည္။ ‘ဘုိင္စကုပ္ၾကမ္းပုိး’၊ ‘ကြင္းၾကမ္းပုိး’၊ ‘ကလပ္ၾကမ္းပုိး’ စေသာ အသုံး မ်ားကုိ သတင္းစာမဂၢဇင္းမ်ားမွ ထုတ္ျပၿပီး လူတုိ႔၏အေသြးအသားကုိ ေသာက္စား ေသာ ၾကမ္းပုိးမ်ားကဲ့သုိ႔ ျမင္းပြဲ၊ ဖဲဝုိင္း၊ ကလပ္  စသည္တုိ႔တြင္ ကပ္ရပ္မွီခုိေနၾကေ သာ အလုပ္မရွိလူစားကုိ ၾကမ္းပုိးဟု ေခၚဟန္ တူေၾကာင္းရွင္းျပထားသည္။ ‘ၾကမ္းပုိး’ကုိ ဗန္းစကားအျဖစ္ သုံးခါစ အေျခအေနျဖစ္ ေၾကာင္းသိရပါသည္။ ယခုအခါတြင္မူ ‘ၾကမ္း ပုိး’ သည္ ‘အက်င့္႐ႈပ္ေပြသူ’၊’ညာလိႈင္းမွီခုိ တတ္သူ’ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ အသုံးတြင္ က်ယ္ေနသည့္အျပင္ ‘ႏွံ႕စပ္သူ’ ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္လည္းသုံးေနပါ ၿပီ။ ‘ၾကမ္းပုိး က်တယ္’၊’ၾကမ္းပုိးထုိးတယ္’၊ ‘ေတေလၾကမ္းပုိး’ ဆုိေသာ မေကာင္းသည့္ အဓိပၸာယ္အျပင္ ‘စာၾကမ္းပုိး’ဟူ၍ ႏွံ႕စပ္သည့္အဓိပၸာယ္ပါ ေဆာင္ေနပါၿပီ။ ဘာသာ စကား ကုိ စနစ္တက်ေလ့လာ  ေသာ ပညာရွင္မ်ားသည္ ဗန္းစကားမ်ားကုိ က႑တစ္ခုအျဖစ္ ေလ့လာၾကပါသည္။ ေခတ္မီဘာသာေဗဒစာအုပ္မ်ား၊ က်မ္းမ်ား တြင္ ဗန္းစကား၏ သေဘာလကၡဏာမ်ားကုိ က႑တစ္ခုအျဖစ္ေဖာ္ျပၾကပါသည္။ ဗန္းစကားမ်ားကုိ သုေတသနျပဳ၍ စာတမ္းမ်ား ဖတ္ၾကပါသည္။ဆက္စပ္ေဖာ္ျပရလွ်င္ ၁၉၇ဝေက်ာ္ က ထြက္ေသာ စိတ္ဝင္စားစရာစာအုပ္တစ္အုပ္ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ‘မင္းမင္းလတ္’ ျပဳစုေသာ ‘လမ္းေပၚကေဝါဟာရမ်ား’ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ အုပ္မကထြက္ခဲ့ ပုံရပါသည္။ ထုိကာလက လူငယ္မ်ားသုံးေနေသာဗန္းစကားအမ်ားအျပား ပါဝင္ပါသည္၊၊ဘာသာစကားေလ့လာမႈအတြက္ လုိအပ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုပါ။
(ဗန္းစကားမ်ားအေၾကာင္း ဆက္လက္တင္ျပ ပါမည္။)                
ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)
popularmyanmar.com