စာဖတ္ျခင္း စာမဖတ္ျခင္းႏွင့္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္ {ျမင့္ေငြ(ေမာ္ကြၽန္း)}
|
1:37 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
''အေရွ႕ကေနဝန္း ထြက္သည့္ပမာပ၊ တုိ႔ေခတ္ကုိ ေရာက္ရမည္မွာမလြဲပါ'' အထက္ပါ စာသားေလးကုိ ရြတ္မိ ဖတ္မိရေလတုိင္း စိတ္ထဲ၌ ၾကက္သီးထမွ် တက္ၾကြမႈကုိ ေပးစြမ္းေလ့ရွိေပသည္။
ထုိစာသားသည္ကား ေတးေရးဆရာဝုိင္အမ္ဘီဆရာတင္၏ 'တုိ႔ဗမာ'သီခ်င္းမွစာသားပင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သခင္ ဘေသာင္းတုိ႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမွထြက္ေပၚလာေသာ ျပည္သူတုိ႔၏ငုပ္လွ်ဳိးေနသည့္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ကုိ လႈပ္ႏႈိးေစခဲ့ ေသာစာသားပင္။
သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ဗဟိန္းအစရွိေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားလက္ထက္ (၂ဝ)ရာစု ဆန္းတြင္မွ 'နယ္ခ်ဲ႕ကုိမျဖစ္မေနေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ရမည္'ဟူေသာ အသိစိတ္မ်ားႏုိးၾကားလာခဲ့ၾကသည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ား၏ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈကုိၾကည့္လွ်င္ (၂ဝ)ရာစုဆန္း၊ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားေပၚေပါက္လာခ်ိန္မွ စတင္လာၾကသည္ကုိေတြ႕ရမည္။
ထုိအခ်ိန္ထုိကာလတြင္မွ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတုိက္ဆုိင္စြာ ေပၚေပါက္လာရသည့္အေၾကာင္းရင္းကုိ အေျဖရွာၾကည့္ပါ လွ်င္ေခတ္ပညာတတ္မ်ားေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရေပမည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကုိ ဦးေဆာင္ရပါသနည္းဟုထပ္ဆင့္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေခတ္ပညာတတ္ မ်ားသည္ အေတြးအေခၚ အသိပညာမ်ားတုိးပြားလာ၍ နားမ်က္ေစ့ပြင့္လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာတိုးပြား၍ နားမ်က္ေစ့ပြင့္လာၾကေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာကားထုိသခင္ ေက်ာင္းသားမ်ားပညာ တတ္လာၾကေသာေၾကာင့္ စာေပ ဖတ္႐ႈလာၾကေသာေၾကာင့္ဟူသည့္ ရွင္းလင္းေသာအေျဖကုိထင္ရွားစြာသေဘာေပါက္လာရပါသည္။
''ဗာဟုႆဥၥ၊ သိပၸဥၥ'' ဗဟုသုတအၾကားအျမင္မ်ားျခင္း၊ အတတ္ပညာတုိ႔ရွိျခင္း၊ တတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ 'မဂၤလာ'မည္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သကဲ့သုိ႔ပင္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကြၽန္ဘဝေရာက္ ေနရာမွေခတ္ေနာက္က်ေနရာမွ သခင္မင္းသားစိတ္ကုိ သြတ္သြင္း၍အထက္တန္းက်ေသာ ဘဝသုိ႔အေရာက္ပုိ႔ေပးျခင္းမွာ ပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ စာေပေလ့လာလုိက္စားျခင္းသည္ အဓိကဟုကြၽန္ေတာ္ထင္ျမင္ယူဆပါသည္။
ဗဟုသုတအၾကားအျမင္ရွိသူတစ္ေယာက္က ဘာမွမသိေသာ 'အႏၶ' တစ္ေယာက္ကုိ လွည့္စား၍ရပါသည္။ ပညာတတ္ျခင္း၊ဗဟုသုတအၾကားအျမင္မ်ားျခင္းျဖင့္ အျခားသူအေပၚ လႊမ္းမုိးလူလည္က်ရန္ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ အျခားသူအျခားလူမ်ဳိး၏ လွည့္စားလႊမ္းမုိးျခင္း မခံရရန္ 'အႏၶ' ဘဝမေရာက္ရန္သာဆုိလုိပါသည္။ သည္ေတာ့ လူငယ္ေတြပညာရွာရပါမည္။ ဗဟုသုတအၾကားအျမင္ မ်ားရန္စာဖတ္ရပါမည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕ အႀကံဳအရေျပာရလွ်င္ ယေန႔လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစာဖတ္အင္မတန္နည္းပါးပါသည္။ ၿခံဳငုံေျပာရလွ်င္ စာမဖတ္ၾက ေတာ့ပါဟုပင္ေျပာလုိက္ခ်င္ပါသည္။ စာေပကုိမလုိက္စားဘဲေက်ာင္းစာကုိ အဓိကထား၍ႀကိဳးပမ္းေနသည္ဟုဆုိလွ်င္ လည္းမေထာင္းတာလွေသးပါ။
ေက်ာင္းစာထဲမွ အသိအျမင္Óဏ္ပညာမ်ားတုိးပြားလာႏုိင္ပါေသးသည္။ေက်ာင္းစာအျပင္ ျပင္ပ စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာ လုိက္စားသူမ်ားအဖုိ႔မူ အလွတြင္အယဥ္ဆင့္၍တင့္ခ်င္တုိင္းတင့္ေနေပေတာ့သည္။ ယခုကာလ႐ုပ္ဝတၴဳမ်ားကားတုိးပြားမ်ားျပားလွစြာ၏။ အေတြ႕အႀကံဳႏုနယ္ေသးေသာ၊ အေတြးအေခၚမရင့္က်က္ေသး ေသာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ေပးႏုိင္သည့္ပတ္ဝန္းက်င္႐ုပ္ဝတၴဳ၊ အေျခအေနေတြကမ်ားလွသည္။ 'မိမိ ပညာ၊ သတိသာလွ်င္မဟာၾသသဓ၊ ေဆးမည္စြရွင့္' ဟူသကဲ့သုိ႔ပင္ မိမိ၏အသိပညာသာအားကုိးရာ ပဲ့ကုိင္ရာျဖစ္ေပ သည္။
ထုိအေရးႀကီးလွစြာေသာ အသိပညာ၊ အေတြးအေခၚတုိးပြားေစရန္မွာစာဖတ္မွသာရေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ငယ္စဥ္ကဆုိလွ်င္ ဆရာႀကီး ဦးတင္ေဆာင္၊ ဆရာႀကီး ဦးထြန္းျမင့္၊ ဆရာမႀကီးေဒၚျမင့္မူမူ စေသာ ျမန္မာစာအသင္ေကာင္း သည့္ေက်းဇူးရွင္ဆရာ ဆရာမႀကီးမ်ား၏ အားေပးမႈ၊ လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ စာဖတ္ခ်င္ စိတ္ေတြတုိးပြားလာရသည္။ စာေတြဖတ္ရသည္။ ဖတ္ၿပီးရင္း ဖတ္ခ်င္သိၿပီးရင္းသိခ်င္လာၾကသည္။ စာဆုိသည္မွာလည္း ဖတ္ပါမ်ားမွသာ စာေပ၏ေက်းဇူး၊ စာေပ၏ အရသာကုိသိၿပီး မဖတ္ရမေနႏုိင္ျဖစ္လာကာ စာေပသမားတစ္ေယာက္၊ အသိပညာတုိးပြားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေပမည္။ ယေန႔ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူလူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျမန္မာစာကုိ ဝါသနာပါရန္ေဝးစြ၊ အထင္ေသးၾကသည္လ်စ္လ်ဴ႐ႈၾကသည္။
'ဒီဘာသာေလာက္ေတာ့ေအာင္ပါတယ္' ဟူ၍ ခံယူထားၾကသည္။ ေအာင္႐ုံေလာက္ကုိသာ အာ႐ုံထားေနၾကသည္။ ကုိယ့္လူမ်ဳိး၏ဘာသာစကား၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးစာေပ၏နက္႐ႈိင္းမႈ ကုိယ့္စာေပကေပးေသာ အသိပညာ၊ အေတြး အေခၚေတြကုိ သူတုိ႔မသိ၊ အေလးမထား၊ မခံစားတတ္၊ ဤသည္မွာလည္း ဆန္းေတာ့မဆန္းပါေပ။ တစ္ခါမွ်မျမင္ဖူး၊ မစားဖူးေသာ မုန္႔တစ္မ်ဳိး၏ အေၾကာင္းကုိမည္သုိ႔ပင္ေျပာျပေသာ္လည္း နားေထာင္ေနသူကေလးအဖုိ႔သြား ရည္ယုိမိမည္ မဟုတ္သကဲ့ သုိ႔ပင္။ မစားဖူး၍ထုိမုန္႔၏ ထူးကဲေသာအရသာကုိ မသိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ စာမဖတ္ဖူးေသာလူငယ္မ်ားအေနႏွင့္လည္း စာေပ၏ေက်းဇူးတရား၊ စာေပ၏အႏွစ္သာရကုိသိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္မည္မဟုတ္ပါ။
တစ္ခါက မွတ္သားခဲ့ဖူးေသာ ဆရာႀကီးပီမုိးနင္း၏ အဆုိအမိန္႔ေလးတစ္ခုကိုသတိရမိသည္။ ဆရာႀကီးက- '' လူကုိ 'စိတ္' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ စိတ္ကုိ 'ပညာ' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ ပညာကုိ 'ဗဟုသုတ' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ သုိ႔အတြက္ 'ဗဟုသုတ' မ်ားေအာင္၊ စာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိဖတ္႐ႈၾကကုန္ေလာ့'' ဟူ၍ စာဖတ္ၾကရန္ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ထားပါသည္။
ျမန္မာစာသင္ရင္းႏွင့္ႀကံဳဆုံပတ္သက္လာေသာအခါ ျမန္မာစာေပေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ ၾကေသာဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္၊ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းေျပာျပေသာအခါ ေက်ာင္းသား ကေက်ာင္း သူလူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းကုိ သူစိမ္းဆန္ဆန္ နားေထာင္ေနၾကေလသည္။
'ဆရာသိပၸံေမာင္ဝ'ဟုဆုိလုိက္သည္ႏွင့္ ''ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သိပၸံပညာ ရွင္ႀကီးလား'' ဟုေမးသူကမရွား၊ 'လုဒၵက ဆုိတာေသာႏုတၱရမုဆုိးရဲ႕ ငယ္နာမည္လားဆရာ''ဟုေမးသူလည္းရွိရဲ႕ သည့္ထက္သည့္ထက္ဆုိးသည္က ''ဆရာသခင္ျမ တုိ႔က နယ္ခ်ဲ႕ကုိေတာ္လွန္ဖုိ႔ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရတယ္ဆုိေတာ့ တြင္းေတြလုိဏ္ေခါင္းေတြတူးရမွာ ေပါ့ေနာ္''ဟု ဆုိလာသူတပည့္ႏွင့္ေတြ႕ရေလေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ့္နဖူးကုိယ္႐ုိက္လုိက္မိပါေတာ့သည္။
သည္ေတာ့ ယေန႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ လူငယ္မ်ားကုိေမးလုိက္ခ်င္ပါသည္။
''ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိယ့္လူမ်ဳိးတုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ တုိ႔ေခတ္ေရာက္ မွညံ့ရေတာ့မွာလား'' ဟူ၍မညံ့ေစလုိလွ်င္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ''ပညာကုိႀကိဳးစားပါ၊ အဓိက 'စာဖတ္ပါ၊ စာဖတ္ပါ စာကုိေလးေလး စားစားဖတ္ၾကပါ'' ဟူ၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္တြန္းလုိက္ခ်င္ပါသည္။
ျမင့္ေငြ(ေမာ္ကြၽန္း)
ထုိစာသားသည္ကား ေတးေရးဆရာဝုိင္အမ္ဘီဆရာတင္၏ 'တုိ႔ဗမာ'သီခ်င္းမွစာသားပင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သခင္ ဘေသာင္းတုိ႔၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမွထြက္ေပၚလာေသာ ျပည္သူတုိ႔၏ငုပ္လွ်ဳိးေနသည့္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ကုိ လႈပ္ႏႈိးေစခဲ့ ေသာစာသားပင္။
သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ဗဟိန္းအစရွိေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားလက္ထက္ (၂ဝ)ရာစု ဆန္းတြင္မွ 'နယ္ခ်ဲ႕ကုိမျဖစ္မေနေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ရမည္'ဟူေသာ အသိစိတ္မ်ားႏုိးၾကားလာခဲ့ၾကသည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံမ်ား၏ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈကုိၾကည့္လွ်င္ (၂ဝ)ရာစုဆန္း၊ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားေပၚေပါက္လာခ်ိန္မွ စတင္လာၾကသည္ကုိေတြ႕ရမည္။
ထုိအခ်ိန္ထုိကာလတြင္မွ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားတုိက္ဆုိင္စြာ ေပၚေပါက္လာရသည့္အေၾကာင္းရင္းကုိ အေျဖရွာၾကည့္ပါ လွ်င္ေခတ္ပညာတတ္မ်ားေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရေပမည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကုိ ဦးေဆာင္ရပါသနည္းဟုထပ္ဆင့္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေခတ္ပညာတတ္ မ်ားသည္ အေတြးအေခၚ အသိပညာမ်ားတုိးပြားလာ၍ နားမ်က္ေစ့ပြင့္လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာတိုးပြား၍ နားမ်က္ေစ့ပြင့္လာၾကေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာကားထုိသခင္ ေက်ာင္းသားမ်ားပညာ တတ္လာၾကေသာေၾကာင့္ စာေပ ဖတ္႐ႈလာၾကေသာေၾကာင့္ဟူသည့္ ရွင္းလင္းေသာအေျဖကုိထင္ရွားစြာသေဘာေပါက္လာရပါသည္။
''ဗာဟုႆဥၥ၊ သိပၸဥၥ'' ဗဟုသုတအၾကားအျမင္မ်ားျခင္း၊ အတတ္ပညာတုိ႔ရွိျခင္း၊ တတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ 'မဂၤလာ'မည္ေၾကာင္း ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သကဲ့သုိ႔ပင္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကြၽန္ဘဝေရာက္ ေနရာမွေခတ္ေနာက္က်ေနရာမွ သခင္မင္းသားစိတ္ကုိ သြတ္သြင္း၍အထက္တန္းက်ေသာ ဘဝသုိ႔အေရာက္ပုိ႔ေပးျခင္းမွာ ပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ စာေပေလ့လာလုိက္စားျခင္းသည္ အဓိကဟုကြၽန္ေတာ္ထင္ျမင္ယူဆပါသည္။
ဗဟုသုတအၾကားအျမင္ရွိသူတစ္ေယာက္က ဘာမွမသိေသာ 'အႏၶ' တစ္ေယာက္ကုိ လွည့္စား၍ရပါသည္။ ပညာတတ္ျခင္း၊ဗဟုသုတအၾကားအျမင္မ်ားျခင္းျဖင့္ အျခားသူအေပၚ လႊမ္းမုိးလူလည္က်ရန္ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ အျခားသူအျခားလူမ်ဳိး၏ လွည့္စားလႊမ္းမုိးျခင္း မခံရရန္ 'အႏၶ' ဘဝမေရာက္ရန္သာဆုိလုိပါသည္။ သည္ေတာ့ လူငယ္ေတြပညာရွာရပါမည္။ ဗဟုသုတအၾကားအျမင္ မ်ားရန္စာဖတ္ရပါမည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕ အႀကံဳအရေျပာရလွ်င္ ယေန႔လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစာဖတ္အင္မတန္နည္းပါးပါသည္။ ၿခံဳငုံေျပာရလွ်င္ စာမဖတ္ၾက ေတာ့ပါဟုပင္ေျပာလုိက္ခ်င္ပါသည္။ စာေပကုိမလုိက္စားဘဲေက်ာင္းစာကုိ အဓိကထား၍ႀကိဳးပမ္းေနသည္ဟုဆုိလွ်င္ လည္းမေထာင္းတာလွေသးပါ။
ေက်ာင္းစာထဲမွ အသိအျမင္Óဏ္ပညာမ်ားတုိးပြားလာႏုိင္ပါေသးသည္။ေက်ာင္းစာအျပင္ ျပင္ပ စာေပဖတ္႐ႈေလ့လာ လုိက္စားသူမ်ားအဖုိ႔မူ အလွတြင္အယဥ္ဆင့္၍တင့္ခ်င္တုိင္းတင့္ေနေပေတာ့သည္။ ယခုကာလ႐ုပ္ဝတၴဳမ်ားကားတုိးပြားမ်ားျပားလွစြာ၏။ အေတြ႕အႀကံဳႏုနယ္ေသးေသာ၊ အေတြးအေခၚမရင့္က်က္ေသး ေသာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ေပးႏုိင္သည့္ပတ္ဝန္းက်င္႐ုပ္ဝတၴဳ၊ အေျခအေနေတြကမ်ားလွသည္။ 'မိမိ ပညာ၊ သတိသာလွ်င္မဟာၾသသဓ၊ ေဆးမည္စြရွင့္' ဟူသကဲ့သုိ႔ပင္ မိမိ၏အသိပညာသာအားကုိးရာ ပဲ့ကုိင္ရာျဖစ္ေပ သည္။
ထုိအေရးႀကီးလွစြာေသာ အသိပညာ၊ အေတြးအေခၚတုိးပြားေစရန္မွာစာဖတ္မွသာရေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ငယ္စဥ္ကဆုိလွ်င္ ဆရာႀကီး ဦးတင္ေဆာင္၊ ဆရာႀကီး ဦးထြန္းျမင့္၊ ဆရာမႀကီးေဒၚျမင့္မူမူ စေသာ ျမန္မာစာအသင္ေကာင္း သည့္ေက်းဇူးရွင္ဆရာ ဆရာမႀကီးမ်ား၏ အားေပးမႈ၊ လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ စာဖတ္ခ်င္ စိတ္ေတြတုိးပြားလာရသည္။ စာေတြဖတ္ရသည္။ ဖတ္ၿပီးရင္း ဖတ္ခ်င္သိၿပီးရင္းသိခ်င္လာၾကသည္။ စာဆုိသည္မွာလည္း ဖတ္ပါမ်ားမွသာ စာေပ၏ေက်းဇူး၊ စာေပ၏ အရသာကုိသိၿပီး မဖတ္ရမေနႏုိင္ျဖစ္လာကာ စာေပသမားတစ္ေယာက္၊ အသိပညာတုိးပြားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေပမည္။ ယေန႔ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူလူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျမန္မာစာကုိ ဝါသနာပါရန္ေဝးစြ၊ အထင္ေသးၾကသည္လ်စ္လ်ဴ႐ႈၾကသည္။
'ဒီဘာသာေလာက္ေတာ့ေအာင္ပါတယ္' ဟူ၍ ခံယူထားၾကသည္။ ေအာင္႐ုံေလာက္ကုိသာ အာ႐ုံထားေနၾကသည္။ ကုိယ့္လူမ်ဳိး၏ဘာသာစကား၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးစာေပ၏နက္႐ႈိင္းမႈ ကုိယ့္စာေပကေပးေသာ အသိပညာ၊ အေတြး အေခၚေတြကုိ သူတုိ႔မသိ၊ အေလးမထား၊ မခံစားတတ္၊ ဤသည္မွာလည္း ဆန္းေတာ့မဆန္းပါေပ။ တစ္ခါမွ်မျမင္ဖူး၊ မစားဖူးေသာ မုန္႔တစ္မ်ဳိး၏ အေၾကာင္းကုိမည္သုိ႔ပင္ေျပာျပေသာ္လည္း နားေထာင္ေနသူကေလးအဖုိ႔သြား ရည္ယုိမိမည္ မဟုတ္သကဲ့ သုိ႔ပင္။ မစားဖူး၍ထုိမုန္႔၏ ထူးကဲေသာအရသာကုိ မသိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ စာမဖတ္ဖူးေသာလူငယ္မ်ားအေနႏွင့္လည္း စာေပ၏ေက်းဇူးတရား၊ စာေပ၏အႏွစ္သာရကုိသိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္မည္မဟုတ္ပါ။
တစ္ခါက မွတ္သားခဲ့ဖူးေသာ ဆရာႀကီးပီမုိးနင္း၏ အဆုိအမိန္႔ေလးတစ္ခုကိုသတိရမိသည္။ ဆရာႀကီးက- '' လူကုိ 'စိတ္' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ စိတ္ကုိ 'ပညာ' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ ပညာကုိ 'ဗဟုသုတ' အုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ သုိ႔အတြက္ 'ဗဟုသုတ' မ်ားေအာင္၊ စာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိဖတ္႐ႈၾကကုန္ေလာ့'' ဟူ၍ စာဖတ္ၾကရန္ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ထားပါသည္။
ျမန္မာစာသင္ရင္းႏွင့္ႀကံဳဆုံပတ္သက္လာေသာအခါ ျမန္မာစာေပေက်းဇူးရွင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ ၾကေသာဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္၊ ဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းေျပာျပေသာအခါ ေက်ာင္းသား ကေက်ာင္း သူလူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းကုိ သူစိမ္းဆန္ဆန္ နားေထာင္ေနၾကေလသည္။
'ဆရာသိပၸံေမာင္ဝ'ဟုဆုိလုိက္သည္ႏွင့္ ''ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သိပၸံပညာ ရွင္ႀကီးလား'' ဟုေမးသူကမရွား၊ 'လုဒၵက ဆုိတာေသာႏုတၱရမုဆုိးရဲ႕ ငယ္နာမည္လားဆရာ''ဟုေမးသူလည္းရွိရဲ႕ သည့္ထက္သည့္ထက္ဆုိးသည္က ''ဆရာသခင္ျမ တုိ႔က နယ္ခ်ဲ႕ကုိေတာ္လွန္ဖုိ႔ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရတယ္ဆုိေတာ့ တြင္းေတြလုိဏ္ေခါင္းေတြတူးရမွာ ေပါ့ေနာ္''ဟု ဆုိလာသူတပည့္ႏွင့္ေတြ႕ရေလေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ့္နဖူးကုိယ္႐ုိက္လုိက္မိပါေတာ့သည္။
သည္ေတာ့ ယေန႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ လူငယ္မ်ားကုိေမးလုိက္ခ်င္ပါသည္။
''ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိယ့္လူမ်ဳိးတုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ တုိ႔ေခတ္ေရာက္ မွညံ့ရေတာ့မွာလား'' ဟူ၍မညံ့ေစလုိလွ်င္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ''ပညာကုိႀကိဳးစားပါ၊ အဓိက 'စာဖတ္ပါ၊ စာဖတ္ပါ စာကုိေလးေလး စားစားဖတ္ၾကပါ'' ဟူ၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္တြန္းလုိက္ခ်င္ပါသည္။
ျမင့္ေငြ(ေမာ္ကြၽန္း)
0 comments:
Post a Comment