ယာသမား လယ္သမား ကိုင္းသမား......... ဘ၀

by Chan Myae on Saturday, February 25, 2012 at 10:56am ·

ပူျပင္း တယ္ဆိုတဲ႕ စကားထက္ ပိုတဲ႕ စကားလံုးကို ေတြးၾကည္႕တယ္... ပူေလာင္တယ္ လို႕ပဲ ေခၚမလား.. ေလာင္မီးက်ေနတယ္လို႔ပဲ သံုးရမလား။ ရာသီဥတု ရဲ႕ ရက္စက္မႈေတြကို ခံံရတဲ႕ အထဲမွာ ကိုယ္တေယာက္ထဲေတာ႕ မဟုတ္ဘူး.. ဒီ သံုးေလး ႏွစ္အတြင္း သူ႕လို႕ပဲေဖာက္ျပန္တဲ႕ ရာသီဥတု ေၾကာင္႕ ကိုင္းသမား ( သို႕ ) ယာ သမားေတြ ေတာ္ေတ္ာေလး အေျခအေနဆိုးခဲ႕ရတယ္ ။

ေျမြပူရာ ကင္းေမွာက္႕ ဆိုသလို အျမတ္ၾကီးစား လူတန္းစားေတြ ေၾကာင္႕လည္း သူတို႕ ဘ၀ေတြ အေရာင္အဆင္းက မြဲခ်ာလိုက္ေနရတယ္။

ဒီႏွစ္ အတြက္ စိုက္ထားတဲ႕ သီးႏွံ ကို ဒီႏွစ္ေပါက္ေစ်း ရရင္ ေတာ႕ အေျခအေနက ဆိုးမွာ မဟုတ္ ပြဲစားေတြရဲ႕ ေအာက္ေစ်း ႏိႈက္ မတရား
ေခါင္းပံုျဖတ္ တာေတြေၾကာင္႕ ေတာ္ေတ္ာေလး အထိနာခဲ႕ရျပီ ။ အရင္ကေရာ ဒီလို ပဲလားဆိုေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး....။႐ြာတ႐ြာကို အရင္ကဆိုရင္ ပြဲစား ၅ ေယာက္ေသာ္ လည္းေကာင္း ၇ ေယာက္ေသာ္ လည္းေကာင္း စသျဖင္႕ လာတတ္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ႕
တေယာက္က ၁၀၀ ေပးလို႕ မေရာင္းခ်င္ရင္ ေနာက္တေယာက္ကို ၁၂၀ နဲ႕ ေရာင္းလို႔ရပါေသးတယ္ ။ ကိုယ္စိတ္ၾကိဳက္ လူကို ၾကိဳက္ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းလို႕ ရတဲ႕ အေနအထားမ်ိဳးပါ ဒီေတာ႕ ယာသမားေတြ ရဲ႕ ဘ၀ က ေခ်ာင္လည္ေနတဲ႕ အေျခအေနပါ ။
အခုက်ေတာ႕ အေျခအေနကေျပာင္းျပန္ အေနအထားပါ ပြဲစားက တ႐ြာကို တေယာက္ပဲ လာပါတယ္ သူၾကိဳက္တဲ႕ေစ်း ( ေအာက္ေစ်း )ကိုပဲ  ေပးပါတယ္ေရာင္းခ်င္ေရာင္း မေရာင္းခ်င္ေန သူ႕ကို မေရာင္းရင္ ကိုယ္႕သီးႏွံေတြက ပုပ္ကုန္ေတြ ျဖစ္သြားမွာပါ ဒီလိုမွ မေရာင္းခ်င္ဘူးလား ကိုယ္မွာေလွာင္ႏုိင္တဲ႕ အင္အား ႐ိွေနသလား ဒီလို ဆိုရင္ေတာ႕ ေလွာင္ေပါ႔ ။ ခက္တာက ယာသမားဆိုတာကလည္း ၁၀၀ မွာ ၈၀ ေလာက္ကအေၾကြးနဲ႕ မကင္းႏိုင္ေတာ႕ (ဗိုက္နာေနတဲ႕ေစ်း ) နဲ႕ ေရာင္းရတာပါပဲ ။

ဒီမွာ ယာသမားေတြ ေလာကမွာ လူတန္းစား ၃ ခု ျဖစ္ေပၚလာပံု အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္ နံပတ္ ၁ လူတန္းစားကေတာ႕ ဘာမွ မ႐ိွတဲ႕ အေနအထား ေအာက္ေျခဆိုမွာ ဟိုး ေျမၾကီးေပၚမွာ ကပ္ေပါက္ေနတဲ႕ ျမက္ပင္ က အေဖေခၚရမဲ႕လူေတြပါ ဒီလိုလူေတြက ယာသမား ၁၀၀ မွာ ၆၀ ေလာက္ ႐ိွပါတယ္ ဒီလိုလူေတြက်ေတာ႕
ပထမ ေစ်း ( ပြဲစားေပးတဲ႕ ေစ်း) နဲ႕ မျဖစ္မေန ေရာင္းရပါတယ္ ။ နံပတ္ ၂ လူတန္းစားကေတာ႕ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ႐ိွတဲ႕ လူတန္းစား သူက်ေတာ႕ ပြဲစားေပးတဲ႕ ေစ်းကို မၾကိဳက္လို႕ မေရာင္းပဲ တင္းခံထားလိုက္တယ္ ဒီလို တင္းခံထားရင္က ပြဲစားက ေနာက္တေခါက္ ျပန္လွည္႕ လာရင္ ေပါက္ေစ်း မဟုတ္ေသာ္လည္း ေပါက္ေစ်းနီးပါးရေတာ႕ ေရာင္းရပါေတာ႕တယ္ ။ဒီလို လူတန္းစားက  ယာသမား ၁၀၀ မွာ ၂၀ ေလာက္႐ိွပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး လူတန္းစားကေတာ႕ ေငြလည္း႐ိွတယ္ ေလွာင္တဲ႕ ဂိုေထာင္လည္း ႐ိွတယ္ ၾကိဳက္ေစ်းကို ေတာင္းျပီး ေရာင္းႏိုင္တဲ႕ လူတန္းစားပါ သူတို႕ ကေတာ႕ ေစ်းအမွန္ကို ရပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင္႕ ပြဲစားေတြ က ႐ြာကို အရင္ကလို မ်ားမ်ားစားစား ဆင္းမ၀ယ္ၾကတာလဲ ဆိုတာ က ေမးစရာ႐ိွလာပါျပီ......။
အဓိကေတာ႕ ပြဲစားေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတဲ႕ ကုန္သည္ေတြ ရဲ႕ လွည္႔ကြက္ပါ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင္႕ ရေနေတာ႕ ေစ်းကြက္ကို လိုသလို
မ်က္လွည္႕ျပေနတာပါ ပြဲစားေတြကို လစာေပးျပီး ခန္႕ထားတယ္ ေစ်းႏႈန္းတခုကို သတ္မွတ္ေပးလိုက္တယ္ ဒီေစ်းနဲ႕ပဲ လိုက္၀ယ္ခဲ႔
ဆိုရင္ ဒီေစ်းထက္ ပိုျပီး ပြဲစားက ေက်ာ္မေပးရဲပါဘူး ။ ပြဲစားေတြ ရသမွ် ကုန္ေတြကို သူတို႕က ေစ်းကြက္မွာ အျမတ္ၾကီးတင္ျပီး
ေရာင္း ၾကတာပါ ။ ယာသမားေတြ ကို ေပးတဲ႕ ေစ်းက တကယ္႕ေအာက္တန္းစားေစ်းမွာ သိုေသာ္ေစ်းကြက္မွာ ဒီေန႕ ဆန္ေစ်း ဆီေစ်း
ေတြ အဆမတန္ၾကီးလာတာက ေတာ႕ ေစ်းကြက္ကို လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနလို႕ပါပဲ ။ အစိုးရ က ေရာ ဒီလို အေျခအေနကို ၀င္ထိန္းေပး
မယ္လို႕ ထင္ေနရင္ေတာ႕ မွားပါလိမ္႕မယ္ အစိုးရကိုယ္တိုင္ က ကုန္သည္ ျဖစ္ေနတာ လားဆိုတာေတာ႕...........။

ယာသမားေတြ က ဒီျပသနာကို မသိတာလား ဆိုေတာ႕သိသိၾကီးနဲ႕ ခံေနရတာပါ လက္တစုပ္စာ လူတန္းစားရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ
သူတို႕ ဘ၀ေတြက နိမ္႕က်သထက္နိမ္က်လာေနပါတယ္။ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရး က်မ္းမာေရး လူမႈေရး အဘက္ဘက္က နိမ္႕က်
ေနတဲ႕ ဘ၀ကို သူတို႕ ဘာတတ္ႏိုင္ ပါ႔မလဲ.....။  စက္မႈလယ္ယာ ေခတ္ သို႕ ဆိုျပီး ေၾကြးေက်ာ္သံေတြ က ယာသမားေတြ အတြက္
ရယ္စရာ ျပက္လံုး တခုပါပဲ. အစိုးရရဲ႕ ေခ်းေငြ ဆုိတာကလည္း အမွီးႏုတ္ ေခါင္းႏုတ္ အတိုးျဖတ္ စာ႐ြက္စာတန္းေၾကးျဖတ္ျပီး သကာလ
လက္ထဲေ၇ာက္ေတာ႕ တေန႕စာေစ်းဖိုး ရရင္ ကံေကာင္းတယ္ လို႕ဆိုရပါမယ္ ။ လယ္ထြန္စက္ ေတြ ဒီေလာက္ ေပါေနတာ ၀ယ္ပါလား
လို႕ ေျပာရင္ေတာ႕ ဟုတ္ပါတယ္ ေပါပါတယ္ခင္ည ဒါပင္မဲ႕ ေစ်းက မေပါဘူး ခင္ဗ် လို႕ ေျဖရမွာပါပဲ ႏြား ၂ ေကာင္နဲ႕ တပတ္ ထြန္ရတဲ႕
ထယ္ကို လယ္ထြန္စက္ နဲ႕ ဆို တရက္ထဲ ျပီးတာေပါ႔ဗ် ႏြားနဲ႕ ထြန္ထားတဲ႕ ထြန္သြားက အစိုဓါတ္ကေလးမ်ား မရေလာက္ရင္ ဒုတိယံမိထြန္ရပါေသးတယ္ ။ လယ္ထြန္စက္ နဲ႕ ထြန္ရင္ ထြန္သြား ပိုနက္ေတာ႕ အစိုဓါတ္ ရရမရရ ပစ္ထား ပ်ိဳးက်ဲ ခ်င္တဲ႕ အခ်ိန္ေကာက္က်ဲ
လိုက္ အဆင္ေျပတာေပါ႔ ။ အရစ္က် စနစ္ဆိုတာလည္း မူလ တန္ဖိုးထက္ ၁ ဆခြဲနီးပါ ဆိုေတာ႕ အေျခအေနက ေတာ္ေတ္ာေလး လွမ္း
တယ္လို႔ေျပာရမယ္ ။ ယာသမားေတြ အတြက္ ေနာက္ဆံုး ထြက္ေပါက္ ကေတာ႕ ယာေတြကို ရရာေစ်းနဲ႕ ေရာင္းျပီး ရန္ကုန္ကို တက္
လာရေတာ႕တာပါပဲဗ်ာ............။

ရန္ကုန္မွာ ႐ိွတဲ႕ စက္႐ံုေတြမွာ လုပ္ခ်င္လုပ္ မလုပ္ခ်င္ရင္ လမ္းေဘး မွာ ေစ်းေရာင္းခ်င္ေရာင္း ေ႐ြးစရာကေတာ႕ နည္းပါးလွပါတယ္။
မိသားစု ဘ၀ေတြ အတြက္ ယာသမားဘ၀ကို စြန္႕လိုက္ရတယ္ ဆိုပင္မဲ႕ တသက္လံုး လုပ္လာခဲ႕တဲ႕ အလုပ္ဆိုေတာ႕ အဆင္ေျပမယ္
ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္တာ ပါပဲဗ်ာ ။ ကိုယ္ပိုင္တဲ႕ လယ္မွာ ကိုယ္ပ်ိဳး ကိုယ္က်ဲ ကိုယ္သီးႏွံ ကိုယ္စိုက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဘ၀ကေန ႐ႈပ္ေထြး
ေနတဲ႕ ကားေတြၾကား မြန္းၾကပ္နဲ႕ ေလထုေတြ ၾကားကို ေရာက္ရတဲ႕ ဘ၀ဆိုေတာ႕ စိတ္ပ်က္လွပါတယ္.။ ႐ြာသားက ႐ြာမွာပဲ ေပ်ာ္တာ
မဆန္းပါဘူးဗ်ာ ႐ြံေတြ ဗြက္ေတြ နဲ႕ ေနရတဲ႕ ဘ၀ကို ပိုျပီးတက္မက္ပါတယ္ ။ ဒီလို စက္႐ံု အလုပ္႐ံုေတြ နဲ႕ အခ်ိန္တိုင္း သြားသုတ္သုတ္
လာ သုတ္သုတ္ ဘ၀ေတြ ကို မလိုခ်င္ပါဘူး..။ ႐ြာမွာပဲ မိသားစု နဲ႕ လယ္အလုပ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေနခ်င္တာေပါ႔ ခက္တာက......

လယ္သမားေတြ လယ္လုပ္လို႕ မရေတာ႕ တဲ႕ ေခတ္ကိုးဗ် ..........
ကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးေနတဲ႕ ကိုယ္႕လယ္ေျမကို ဘယ္သူက ဘယ္အခ်ိန္မွာ လာသိမ္းရမလဲဆိုတဲ႕ စိုးရိမ္တဲ႕ ခံစားခ်က္
ကိုယ္ရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ သီးႏွံေတြကို သူေတာင္းစား သာသာေစ်းနဲ႕ ေရာင္းလိုက္ရလို႕ ရင္နာရတဲ႕ ခံစားခ်က္
ကိုယ္႕ရဲ႕ သီးႏွံပင္ေလးေတြ ရင္မွည္႕လာခ်ိန္ မွာ ရာသီဥတု ေဖာက္လို႕ ပ်က္စီးသြားရတဲ႕ ခံစားခ်က္ဒီလို အခက္အခဲေတြကို လယ္သမား ယာသမားေတြ က လြဲလို႕ ဘယ္သူက သိႏိုင္မွာလဲဗ်ာ................။

ခ်မ္းေျမ႕

( လယ္သမားတေယာက္နဲ႕ စကားေျပာရင္းက နိမ္႕က်လွတဲ႕ ဘ၀ကို ေရးမိတာပါ ကၽြန္ေတ္ာတို႕ တတိုင္းျပည္လံုးရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက လယ္သမားေတြ ပါပဲ )