ေလွေလွာ္ပြဲ

နည္းစနစ္က်က်အေတြးအေခၚ

တစ္ခါေတာ့ ဘုရင့္ေလွတပ္ၾကီးဟာ ပင္လယ္ျပင္မွာ ေလွသဘင္ခင္းဖို႕ ေနရာယူထားၾကတယ္။ အားလံုးကလဲ ရြက္ေလွေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘုရင့္သားေတာ္တစ္ေယာက္ဟာ စာေရးစာဖတ္ ၀ါသနာမပါ မလုပ္ခ်င္ တစ္ခ်ိန္လံုး တိုက္ခိုက္ျခင္းကိုပဲ သင္ယူေနသည္။
ဘုရင္ကလဲ သူကသားေတာ္ စစ္ေရးသင္သည္ကို ေက်နပ္ေနသျဖင့္ မေနနိုင္ေတာ့၍ နန္းတြင္းက ပညာရွိအမတ္က မင္းသားကို စာေပသင္ရန္ နားခ်ဖို႕ၾကိဳးစားသည္။

ယခုလဲ ေလွသဘင္ပြဲကို ေရာက္ရွိေနၿပီ။ ပထမဆံုး အမတ္က ေလွေတြအားလံုးကို ရြက္ကိုခ်ထားေစတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလွေတြအားလံုး လက္အားနဲ႕ ေလွာ္ၾကဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။ ေလွထဲက စစ္သားေတြဟာ တက္ေတြနဲ႕ ေလွေတြကို ေလွာ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအားေၾကာင့္မို႕ အရမ္းမေ၇ႊ႕ပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမတ္က သူစီးေနတဲ့ေလွရဲ႕ ရြက္ကို တစ္ေပခန္႕ျမင့္တင္ေစတယ္။ ရြက္တစ္ေပေလာက္လဲ တက္ေရာ ေလရဲ႕အားေၾကာင့္ ေလွဟာ အေရွ႕ကို ဆယ္ေပေလာက္ေရြ႕သြားသတဲ့။ မင္းသားလဲ အံ့ၾသေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမတ္က
" မင္းသား ေလွရဲ႕ရြက္ကို တစ္ေပေလာက္ျမွင့္တာဟာ ေလွကို ေရွ႕ဆယ္ေပေလာက္ေရြ႕ေစပါတယ္။ဒါေပမယ့္ အျခားေလွေတြကေတာ့ လူအေယာက္၁၀၀ ေလာက္အားသြန္ခြန္စိုက္ေလွာ္မွ ေရွ႕ကိုေရြ႕ပါတယ္။ မင္းသား ပညာဆိုသည္မွာ ရြက္ႏွင့္တူသည္ အျခားသူထက္ ပညာဉာဏ္ျမင့္သူက သူမ်ားေတြထက္ေရွ႕ကို ပိုေရာက္နိုင္ေပသည္။စစ္ပညာသည္ ပညာတစ္ခုျဖစ္သည္ ဘုရင္တစ္ေယာက္အဖို႕တတ္ထားသင့္ေသာ္လဲ မင္းသားမွတ္ထားပါ စစ္သူၾကီးမ်ားသည္ ဘုရင္မျဖစ္နိုင္ပါ စစ္ပညာကၽြမ္းက်င္ေသာ္လဲ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ရန္အတြက္ စစ္ပညာနဲ႕မရ။ အသိပညာ အတတ္ပညာတည္းဟူေသာပညာ စာအုပ္စာေပႏွင့္ အေနအထိုင္မွ ရရွိေသာ လိမၼာမႈျဖင့္သာ အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္ေပသည္ "

မင္းသားလဲထိုစကားကို ၾကား၍ ေနာက္ပိုင္းေန႕မ်ားတြင္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကိုပါ အခ်ိန္ေပး၍ ေလ့လာေလေတာ့သည္

ေမာင္စိုင္း
www.kanaung.net