အထက္ကလူေတြ ထီးတင္၊ ေအာက္ကလူေတြ ေသပဲြ၀င္ေနတဲ့ ေခတ္လား - ေမဇင္တင္ေအာင္
|
5:20 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ကၽြန္မ၏ခ်စ္လွစြာေသာ ဖခင္ တစ္ေယာက္လံုး ဆံုး႐ံႈးရျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး တျခားေသာ ဖခင္ ဆံုး႐ံႈးရသူေတြ မ်ားစြာရွိေၾကာင္း ဦးစြာေျပာပါရေစ။
ကၽြန္မအေဖက ရဲတပ္ၾကပ္ ဦးတင္ေအာင္ပါ။ ေနျပည္ေတာ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္။ တပ္ရ
စားေသာက္ဆိုင္ဆိုလို႔ တပ္အတြင္း ဖြင့္ထားတဲ့ ထမင္းဆိုင္မွတပါး အစာေရစာ ရွားပါးၿပီး ၿမိဳ႕နဲ႔အလြန္ ေ၀းကြာေၾကာင္း ကၽြန္မအေဖ ဆံုးသြားမွ ေရာက္ခဲ႔လို႔ သိခဲ႔ရပါတယ္။
တပ္ရင္းမွာ ေဆးမွဴးမရွိပါ။ ဖ်ားနာေဆာင္ မရွိေသးပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မဖခင္က တစ္ပတ္လံုး ဖ်ားေနခဲ႔ပါတယ္။ အခ်ိန္မီ ေဆး၀ါးကုသမႈ မခံယူလိုက္ရတဲ့ အျပင္ ေဆး႐ံုလည္း အခ်ိန္မီ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ အဖ်ားအားႀကီးၿပီး နဂိုငွက္ဖ်ားအခံ ရွိတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ထဲ ေသြးေရာက္ၿပီး ေသဆံုးသြား ခဲ႔ရပါတယ္။ တပ္ရင္းကလည္း ေသဆံုးၿပီးမွ သတင္းပို႔လို႔ အေဖ႔အသက္ေတာင္ မမီလိုက္ ပါဘူး။ အျပင္းဖ်ားေနတဲ႔ တစ္ပတ္ အတြင္းမွာလည္း ဘယ္သူကမွ အိပ္ရာထဲ လဲေနတဲ့ ကၽြန္မအေဖကို ေဆးမကုေပးခဲ့ၾကသလို မိသားစုကိုလည္း အၾကာင္းၾကားေပးျခင္း မရွိပါဘူး။
ေသဆံုးမယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ည မွာေတာ့ အဖ်ားေတြ တက္လာၿပီး ည ၁၁ နာရီခြဲ၊ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ ေဆး႐ံုကို သြားလိုေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ရဲတပ္သားေတြက သြားေျပာေတာ့ မနက္မွပို႔မယ္ ဆိုၿပီး မပို႔လိုက္ၾကပါဘူး။ ဒါနဲ႔ တပ္ခြဲမွဴးဆီေရာ ဗိုလ္မွဴးဆီမွာပါ သတင္းပို႔ပါလ်က္ အထက္က အမိန္႔မရလို႔ မပို႔ၾကဘူးတဲ႔။
လူတစ္ေယာက္လံုး အသက္ဆံုး႐ႈံးသြားရင္ ခင္ဗ်ား တာ၀န္ယူမွာလားဆိုၿပီး ရဲတပ္သား တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေတာင္ စကားမ်ားမလို ျဖစ္ၾကေသးတယ္လို႔ ေျပာျပၾကပါတယ္။ တာ၀န္ယူတယ္ကြာ၊ မနက္မွပို႔လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ တကယ္ ေဆး႐ံု ေရာက္သင့္တဲ႔ အခ်ိန္မေရာက္ဘဲ ေသဆံုးသြားေတာ့ ဘယ္သူမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။
အေဖက အျပင္းဖ်ားၿပီး ေ၀ဒနာေတြ ခံစားရင္း မနက္ ၄ နာရီခြဲ၊ ၅ နာရီေလာက္မွာ ေသဆံုးသြားတယ္လို႔ ရဲတပ္သား တစ္ခ်ိဳ႕ဆီက ျပန္ၾကားရလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ တပ္ဖြဲ႕က ၇း၀၀ နာရီမွာ သတင္းပို႔တာက အေျခအေန မေကာင္းဘူး။ အျမန္လာပါလို႔ ေျပာၿပီး ၈း၀၀နာရီမွာ ဆံုးၿပီလို႔ ေျပာပါတယ္။ ေသဆံုးၿပီးေတာ့မွ အေလာင္းကို ေနျပည္ေတာ္ကေန တပ္ကုန္း ေဆး႐ံုပို႔ၾကပါတယ္။ တပ္ကုန္းက လက္မခံလို႔ ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕မေစ်းနားက ခုတင္ ၁၀၀၀ ေဆး႐ံုႀကီးကို ပို႔ပါတယ္။ ေသၿပီးကာမွ ေဆး႐ံုပို႔ၾကေတာ့ ေဆး႐ံုက ေရာဂါ ရွာေဖြခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျဖကေတာ့ ဖ်ားအားႀကီးၿပီး ငွက္ဖ်ားပိုး ဦးေႏွာက္ထဲ ေရာက္သြားတယ္လို႔ ေသဆံုးေၾကာင္း ေဆးစစ္ခ်က္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ ရင္နာလို႔ မဆံုးပါဘူး ရွင္။ ေဆးကုသမႈရွိလို႔ အခ်ိန္မီ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီး ေဆးကုသမႈ ခံယူလိုက္ရင္ မေသႏိုင္ ေသးပါဘူးတဲ့ရွင္။ မေသသင့္ဘဲ ေသဆုံးရတဲ႔ အေဖ့အတြက္ အရမ္း ရင္နာခဲ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မ စြပ္စြဲတာေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ အရာရွိေတြနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြမွာ တာ၀န္ အရွိဆံုး၊ တာ၀န္အျပည့္ ရွိတယ္လို႔ေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္တပ္ လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ မိသားစုနဲ႔ ေ၀းေနတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ တစ္ဦး အျပင္း ဖ်ားေနတာကို ေဆးတစ္လံုးမွ ထိုးေပးျခင္းမရွိ။ ေဆးခန္းမရိွ။ ရက္ရွည္ဖ်ားၿပီး ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ထိ ေဆး႐ံု တက္ခ်င္တာေတာင္ ေဆး႐ံုမေရာက္ဘဲ ေသမွပဲ ေဆး႐ံုေရာက္ ခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္မအေဖ အျဖစ္ကို ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အေဖ့အသက္ ၅၉ ႏွစ္ျပည့္ၿပီး အသက္ ၆၀ထဲ ေရာက္ေနပါၿပီ။
ရဲလုပ္သက္၊ သက္တမ္းလုပ္သက္ ၃၃ႏွစ္ေတာင္ ရွိေနပါၿပီ။ မိသားစုနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူၿပီး ဒီအလုပ္ကို စိတ္ကုန္ေနတဲ့ အေဖက ပင္စင္တင္ထားတာ ၾကာခဲ႔ပါၿပီ။ ဒီလိုစည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေနတာေတာင္ ပင္စင္က က်မလာပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ အေဖ့ထက္ အသက္ငယ္တဲ့သူက ပင္စင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ အရင္က်ၿပီး အတူတူ တင္တာေတာင္ အေဖက ပါမလာဘူး။ အသက္ႀကီး၊ လုပ္သက္ႀကီးတဲ့သူက က်မလာဘူးဆိုေတာ့ အေဖက စိတ္ဓာတ္ အရမ္းက်ခဲ႔ရပါတယ္။ အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ပင္စင္တင္ထားတဲ့သူကို တပ္ရင္းပို႔၊ တပ္ရင္း ကလည္း ေနရာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းၿပီး ေနရာ အတည္တက် မရွိေတာ့ မိသားစုကလည္း လိုက္ေနလို႔မရ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ တပ္ရင္းေတြဆို ေနစရာေတာင္ မရွိလို႔ ဇရပ္မွာေတာင္ အိပ္ၾကရတယ္။
၁၆.၇.၂၀၁၃ ရက္ေန႔၊ အဂၤါေန႔မွာဆံုးၿပီး ၁၈.၇.၂၀၁၃ ၾကာသပေတးေန႔ သၿဂႋဳဟ္ဖို႔ေဆး႐ံုကို အသြားမွာ ေနာက္ထပ္ ကၽြန္မတို႔လို ေနာက္ထပ္ အေလာင္းရွင္ မိသားစုတစ္စုနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ရဲတပ္သားတစ္ဦးရဲ႕ ေသဆံုးပံုကလည္း ရင္နာစရာပါ။ သမီးေလး တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ဘုရားေလးကုန္းမွာ တာ၀န္က်ေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္ရဲ႕ အေလာင္းက ၆ ေယာက္ေျမာက္ပါ သူနဲ႔ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ၅ ေယာက္ကေတာ့ ဆံုးသြားပါၿပီတဲ့။
ေသဆံုးသူက သူ႕သမီးေလး တစ္တန္း ကတည္းက ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႔ တင္ထားတာ သမီးေလး ၇တန္း ေရာက္တဲ႔ထိ ေျပာင္းေရႊ႕မိန္႔ မက်လာပါဘူး။ ဒါနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်လာၿပီး ဆိုင္ကယ္ေလး တစ္စီးရွိတာကို ႏွစ္သိန္းနဲ႔ ေရာင္းၿပီး တပ္က ထြက္ေျပးမယ္လို႔ မိသားစုကို ေျပာေတာ့ အစ္ကိုလုပ္သူက ေခ်ာ့ၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တာ တပ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီး မၾကာပါဘူး၊ ဆံုးသြားပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အရင္ကတည္းက အစားမမွန္ေတာ့ အစာအိမ္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး မအိပ္ႏိုင္၊ မစားႏိုင္နဲ႔ အစာအိမ္ ေသြးေၾကာေပါက္ၿပီး ေဆး႐ံုမွာပဲ ဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူမသိ၊ သူမသိ ေသဆံုးၿပီး ရဲကေန ထြက္ခ်င္ေနသူေတြ၊ မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ေနရာေတြမွာ စီမံကိန္း ဆုိတာေတြမွာ မိသားစု တစ္ကြဲတစ္ျပားေနၿပီး တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။
ဒီစီမံကိန္းႀကီးကို ကၽြန္မ နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ အေဖတစ္ေယာက္လံုး ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရလို႔ ကၽြန္မနဲ႔အတူ သူငယ္ခ်င္းေတြ မွ်ေ၀ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ အထက္က ႏိုင္ငံေတာ္ လူႀကီးေတြကုိလည္း သိေစခ်င္ပါတယ္။ ေအာက္ေျခတပ္ဖဲြ႕၀င္ေတြရဲ႕ အသက္ေတြ၊ ဘ၀ေတြဟာ စီမံ ခန္႔ခဲြမႈေတြ ဂ႐ုစိုက္မႈ ညံ့ဖ်င္းလုိ႔ ဆံုး႐ံႈးေနၾကရပါတယ္။
ေမဇင္တင္ေအာင္
0 comments:
Post a Comment