ၾဆာဒင္ နန္းေတာ္ေရွ႕ပါဗ်ာ။ သြင္းဆုိသည့္စာ။ ၾဆာဒင္ႏွင့္ေရႊပင္ရြာမွရွက္တတ္ၾကသူမ်ား။

 Min Din's photo.

(၁)
"တေခါက္ေလာက္ၾကြခဲ့ၾကစမ္းပါ။ က်ဳပ္ႏွမမ်ားကုိဖိတ္ၾကားခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ထိန္ဝါေရာင္တိမ္ေတာင္ေတြ စိမ္းစိမ္းစုိ ကုိယ္တုိ႔ရြာ၊ ခုမ်ားေတာ့ ျမိဳ႕ၾကီးလုိ ဓာတ္မီးေရာင္ရွိန္ကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးရံု၊ပြဲနဲ႔လမ္းနဲ႔သာသာယာယာ စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ေရွးကနဲ႕မတူပါ ေက်းရြာ ဝါဒေျပာင္းလဲလုိက္ၾကေပါ့ခင္ဗ်ာ၊ ဟာ ဟာ ဟာ"

"ဗ်ဳိ႕ၾဆာဒင္"
"ဘာတုန္းဟ၊ အလန္႔တၾကား ကပၸလီငယ္ရယ္"
အေရးေကာင္း ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ဟူသည့္စကားဥပမာသည္ ဤေနရာတြင္ဧကန္မုခ်၊ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲ၊ဆတ္ဆတ္ၾကီးမွန္ေလျပီ။ နန္းေတာ္ေရွ႕႔ဆရာတင္၏ ေက်းရြာဝါဒသီခ်င္းမွာ ၾဆာဒင္၏ေအာင္ျမင္ခန္႔ျငားလွေသာအသံဝါၾကီးႏွင့္လုိက္ဖက္လြန္းလွသျဖင့္ ႏွဳတ္မွ ဆုိညည္းအပ္ေသာ ေတးတံတ်ာသည္ ၾဆာဒင့့္နားဝယ္ ခ်ဳိျမိန္လ်က္ရွိရကား ဆုိမဝ၊နားေထာင္မျငိီးသုတိၾသဘာမဂၤလာရွိေနခ်ိန္တြင္ ေဆးရုိးသည္ ကပၸလီ၏ ခုနစ္အိမ္ၾကားရွစ္အိမ္ၾကားေခၚသံေၾကာင့္ ဆံုးခန္းမတုိင္လုိက္ႏိုင္ေတာ့ပဲခုလတ္တြင္ရပ္တန္႔သြားရေခ်၏။
"ကဲ ၾဆာဒင္ အဝတ္အစားလဲေပေတာ့ ၾကီးမယ္သီအိမ္မွာ ၾဆာဒင့္ ၾသဝါဒကုိ နာခံဖုိ႔ လူစံုေနၾကျပီဗ်"
ႏုိင္ငံတကာခရီးသြားတုိ႔ဥဒဟုိဝင္ထြက္သြားလာလည္ပတ္ၾကေသာ ယုိးဒယားျပည္ဖူးခက္ကၽြန္းအရပ္ေနၾဆာဒင္သည္ အသက္အရြယ္ ေထာက္လာသည္ကတေၾကာင္း၊ဖူးခက္ေျမတြင္ အေနၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် မ်က္စိရွဳပ္နားရွဳပ္သည့္ဒဏ္ကုိ မခံစားႏုိင္ေတာ့သည္က တေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္၊ အခါအခြင့္သင့္သည္ႏွင့္ လြန္စြာအလုိက္အကဲသိတတ္သည့္ တပည့္ေက်ာ္သံုးဦးျခံရံလ်က္ ဇာတိေျမေရႊပင္ရြာ ဆီသုိ႔ အလြမ္းေျပခရီးအျဖစ္ဝွီးကနဲဝွစ္ကနဲ အလည္အပတ္ေရာက္ရွိသြားတတ္ေခ်၏။
ေဆြၾကီးမ်ဳိးၾကီးျဖစ္ေလေသာ ၾဆာဒင္မွာ ရြာလံုးကၽြတ္အမ်ဳိးမေတာ္စပ္သူဟူ၍မရွိေခ်။ဘၾကီးဘေဒြးကအစ၊ေဒြးၾကီးေဒြးေလးအဆံုး၊ မေသ ၾကြင္းက်န္ ေက်ာင္းေနေဖာ္သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ႏွင့္ ၎တုိ႔၏သားသမီးေျမးျမစ္တုိ႔သည္လည္း ၾဆာဒင္ႏွင့္အဖြဲ႔အား ေရာက္ေလ သည့္ အေခါက္တုိင္းတြင္ မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းျဖင့္ ဝမ္းသာရႊင္ျပၾကိဳဆုိတတ္ၾကေလ၏။
(၂)
ေရႊပင္ရြာအား ႏွစ္ပရိေစၦတၾကာရွည္ေလးျမင့္စြာ ခြဲခြာျပီးသကာလ ရန္ကုန္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ တကၠသုိလ္ပညာကုိ ဆည္းပူးခဲ့ရံုမွ်မက ယုိးဒယားျပည္ဖူးခက္သုိ႔တုိင္ေအာင္ ေရႊပင္သားတုိ႔၏အင္ပါယာကုိခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္ေလသည့္ ၾဆာဒင္အား ရြာခံေဆြမ်ဳိးညာတကာတုိ႔စိတ္ဝယ္ မာကုိပုိလို၊ကုိလံဘတ္ႏွင့္ဘတ္စကုိဒဂါးမားတုိ႔နည္းတူ တတန္းတစားတည္းစာရင္းသြင္းၾကဟန္ရွိေလသည္။စင္စစ္ထုိပုဂၢိဳလ္ၾကီးတုိ႔၏ ရာဇဝင္ကုိ ဂဃနဏသိၾကသည္ကားမဟုတ္။ ေရႊပင္ပ႑ိတ္ေက်ာင္းဆရာေလးကုိဘုိကိတ္၏ ႏွဳတ္ထြြက္စကားကုိ သံေယာင္လုိက္ကာ မုိင္ေထာင္ခ်ီ ေဝးလံလွသည့္ တနယ္တေက်းသုိ႔ စြန္႔စားထြက္ခြာၾကသူမ်ား ဟုသာ နားလည္ၾကကုန္ေလ၏။
သုိ႔ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပမည္။ေရႊပင္ေျမမွလြဲ၍ ရြာႏွင့္ႏွစ္တုိင္ကြာ သားျမားဘူတာဆီသုိ႔ တႏွစ္တေခါက္ မေရာက္ဖူးၾကသည့္ ေရႊပင္သားတုိ႔ သည္ အိေယာင္ဝါးၾဆာဒင္အားပညာရွိကဝိတဆူ၊ဇမၺဴတလူဟု ထင္မွတ္ၾကလ်က္ သည္တေခါက္ေရႊပင္ရြာအေရာက္တြင္ျပင္ပ ကမၻာၾကီး ၏ျခင္းရာ၊ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းတပါးသားတုိ႔၏အေၾကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာတုိ႔ကုိ ဗဟု=မ်ားစြာေသာ၊ သုတ=အၾကား အျမင္ရရွိ ႏုိင္ၾက ေစရန္အလို႔ငွာ သနားငဲ့ညွာေသာအားျဖင့္ ေဟာေျပာေပးပါမည့္အေၾကာင္း မ်က္ႏွာ ေအာက္ခ်၊ရုိေသခယစြာ ေတာင္းပန္ ၾကေလ၏။ေရႊြပင္လူထု၏အားကုိ ၾဆာဒင္မလြန္ဆန္သာေခ်။
ၾဆာဒင္သည္ ကပၸလီ၏လာေရာက္ႏွဳိးေဆာ္မွဳေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းဆုိလက္စသီခ်င္းကုိရပ္ကာ ၾကီးမယ္သီအိမ္ရွိရာသုိ႔ အေသာ့ႏွင္ ရေခ်ျပီ။ မင္းပရိသတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္တြင္ မဟာအရွက္ေတာ္ မကြဲေစရန္အလုိ႔ငွာ ကမၻာၾကီး၏ပစၥကၡျဖစ္ရပ္တုိ႔ကုိ မ်က္ေခ် မျပတ္အင္တာ နက္တည္းဟူေသာ ဗဟုဘဏ္တုိက္ႏွင့္ အျမဲတေစ ထိေတြ႔ေနေသာ တပည့္ေက်ာ္တုိ႔ထံမွ .. "ဟေကာင္ေတြ ။ကေန႔ ဘာ သတင္းထူး ေသးတုန္း ၾဆာဒင့္ကုိၾကိဳေျပာၾကအံုးလဟ" ဟူသည့္ အထက္စီးေလသံျဖင့္ လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ မသိမသာနည္းနာခံရင္း ေျခကုန္သုတ္ ခဲ့ရာ ၾကီးမယ္သီ့အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ဒုတ္ဒုတ္ထိေရာက္ခဲ့ရျပန္ေခ်သည္။
ေတာေက်ာင္းေက်ာင္းထုိင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္လွ်င္ ၾဆာဒင္၏ေဟာေျပာပြဲရွိရာသုိ႔ တခုတ္တရၾကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္ ေတာ္မူေလရာ လြန္စြာမ်ားျပားလွေသာေရႊပင္ရြာလူအုပ္ၾကီးသည္ အိမ္ၾကီးရခိုင္ပုိင္ရွင္၊လူကံုထံ စာရင္းဝင္ ၾကီးမယ္သီ၏ အိမ္ေရွ႕ ကြက္လပ္တြင္ အံုးအံုးကၽြက္ကၽြက္စုရံုးေရာက္ရွိၾကကာ၊ၾကက္ပ်ံမက်စည္ကားလ်က္ရွိၾကေလကုန္သည္တမံု႕။
(၃)
အခမ္းအနားမစတင္မီႏွစ္နာရီခန္႔ကပင္ မင္းေပါင္းစံုညီလ်က္၊လက္ပံပင္ဇရက္က်သည့္ႏွယ္ ဆူညံစြာရွိေနၾကေလရာ ၾဆာဒင္တစ္ေယာက္ ဗုိလ္ရွဳခံသည့္အုိက္တင္တခြဲသားျဖင့္ေရာက္ရွိလာခ်ိန္တြင္မူ မီးကုိေရျဖင့္ျငိမ္္းအပ္ဘိသကဲ့သုိ႔ ပရိသတ္မင္းအေပါင္းသည္ျငိမ္သက္ျခင္း အတိသုိ႔ေရာက္ေလ၏။ ေရႊပင္သား လူငယ္တခ်ဳိ႕ကား တရုတ္ျပည္ျဖစ္စီးကရက္ကုိ ဟန္ပါပါခဲရင္း ၾဆာဒင့္ၾသဝါဒကုိေစာင့္ေမွ်ာ္ကုန္၏။ သက္ၾကီး ဝါၾကီး တခ်ဳိ႕ကား ေျပာင္းဖူးဖက္ေဆးလိပ္ကုိ မီးတရဲရဲထေအာင္ဖြာရင္း၊ၾဆာဒင့္၏ ေဟာေျပာမွဳကုိငံ့လင့္ၾကကုန္၏။ ၾဆာဒင္ကား ဟန္ကိုယ့္ ဖုိ႔ဟူေသာ ပညာရွိတုိ႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ႏွင့္အညီ ေရႊပင္ရြာလူစံု၊ဗုိလ္ပံုအလယ္တြင္ ခန္႔ထည္စြာ မတ္မတ္ရပ္ရင္း၊ ကြပ္ပ်စ္ပလႅင္ထက္ဝယ္ အျမိန္႔သားစံေနေတာ္မူသည့္ ေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးအားလက္အုပ္ခ်ီဂါရဝျပဳျပီးသကာလ ေရႊပင္ရြာသားတုိ႔ ေခတ္မီမီ ကမၻာ ၾကည့္ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ ေစရန္ "အဟမ္း အဟမ္း" ဟူေသာ လည္ေခ်ာင္းရွင္းသံျဖင့္ ေဟာေျပာမွဳကုိနိဒါန္းပ်ဳိးလုိက္ရေခ်၏။
"ေရႊပင္ရြာမိဘျပည္သူအေပါင္းတုိ႔ခင္ဗ်ား"
အခ်ီးစကားမဆံုးမီမွာပင္ ေရႊပင္ပရိသတ္ထံမွ တီးတုိးစကားသံတခ်ဳိ႕ထြက္လာသည္ကား ..
"ဟာ ၾဆာဒင္က အသက္ၾကီးလွျပီဥစၥာ၊ဘယ္ႏွယ့္ က်ဳပ္တုိ႔ကုိ မိဘျပည္သူလုပ္ေနရတာတုန္း"
"ေအးလကြာ။ငါနဲ႔ ေတာေက်ာင္းဘုန္းၾကီးဆီမွာ စာအံဖက္၊ေဂြလွိမ့္ဖက္ျဖစ္ပါလ်က္ကနဲ႔ ငါ့ကုိ မိဘစာရင္းသြင္းတာေတာ့ တယ္ဟန္မက် လွဘူး"
"ဟုိဘက္ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒီလုိပဲ ေခၚၾကတယ္ထင္ပါရဲ့"
"တိတ္တိတ္ေနၾကစမ္းပါဟ။ၾဆာဒင္က နင္တုိ႔ထက္တတ္တယ္။ဒီစကားမ်ဳိးကုိ ေလာကြတ္လုိ႔ေခၚသဟ၊ေလာကြတ္။ေလာကြတ္"
ၾဆာဒင္သည္ ပရိသတ္ျငိမ္သက္သည္အထိအတန္ငယ္ေစာင့္ဆုိင္းျပီးမွ စကားကုိေရွ႕ဆက္ရျပန္၏။
"ၾဆာဒင္ဒီေန႔ေဟာေျပာမဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ "ရွက္တတ္ရင္လဲေသလုိ႔ရတယ္"ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပါ။ ၾဆာဒင္တုိ႔မိဘဘုိးဘြား ေတြရဲ့လက္သံုးစကားတစ္ခြန္း ကုိအားလံုးၾကားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အသက္ထက္အရွက္က ပုိျပီးအေရးၾကီးတယ္ဆုိတဲ့စကားေပါ့"
ၾဆာဒင့္၏ စကားမဆံုးမီမွာပင္ ရႊီ...ေျဖာင္းေျဖာင္းဟူေသာ လက္ေခါက္မွဳတ္သံၾသဘာသံတုိ႔ႏွင့္အတူတခဲနက္ေထာက္ခံသူမ်ား ေပၚထြက္ လာျပန္ေလသည္။
"မွန္ခ်က္ကြာ။ဒဲ့ပဲ"
"ဟုတ္ပါ့ ဟုတ္ပါ့။လႊတ္မွန္ေပါ့"
"ဒါေၾကာင့္လည္း ၾဆာဒင္ ၾဆာဒင္ ဆုိျပီး နာမည္ၾကီးေပသကုိး"
"ဟုတ္သာေပါ့။အသက္နဲ႔လူလုပ္ရတာမွဳတ္ဘူး၊အရွက္နဲ႔"
"ေရႊပင္က ခုေခတ္ကာလသားသမီးေတြ ၾဆာဒင့္စကားကုိေျမဝယ္မက်မွတ္ၾကေဟ့"
(၄)
ဤသုိ႔လွ်င္ ၾဆာဒင္သည္ ယေန႔ၾကြလာ ေရႊပင္ရြာပရိသတ္တုိ႔၏ အားေပးသံ တီးတုိးေဝဖန္သံႏွင့္လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ားၾကားမွပင္ အာရွတုိက္အတြင္း၊ေတာင္ကုိးရီးယားအမည္ရွိ ေခတ္မီႏုိင္ငံၾကီးတခုတြင္ ပူပူေႏြးေႏြးယခုရက္ပိုင္းမ်ားတြြင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ဝမ္းနည္းေၾက ကြဲဖြယ္ ျဖစ္ရပ္တခုကုိ အေျခခံလ်က္ ေရႊပင္သားတုိ႔အရွက္တရားရွိၾကေစရန္ အာဝဇၨန္း ရႊင္ရြႊင္ျဖင့္ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ၾကီး တံေထြးသီးေအာင္ ေဟာေျပာသမွဳျပဳခဲ့ေလေတာ့သည္။
ၾဆာဒင္၏ပုိင္ႏိုင္ကၽြမ္းက်င္လွေသာေဟာေျပာခ်က္ေၾကာင့္ ေရႊပင္သားတုိ႔၏ စိတ္အစဥ္ကား လြန္ခဲ့ေသာ ၁၆၊၀၄၊၂၀၁၄ေန႔က ဆုိးလ္ျမိဳ႔ အင္ခၽြန္းအရပ္မွသည္ ဂ်ယ္ဂ်ဳဴကၽြန္းဆီသုိ႔ခုတ္ေမာင္းခဲ့ေသာ ခရီးသည္ေလးရာေက်ာ္တင္ေဆာင္ထားသည့္ Sewol အပန္းေျဖ သေဘၤာၾကီးဆီသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေလကုန္ျပီတကား။မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သေဘၤာၾကီးတိမ္းေမွာက္သည့္ အခန္း အေရာက္တြင္ ေရႊပင္လူထုသည္ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္ၾက၏။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအမ်ားစုပါဝင္သည့္ ခရီးသည္တုိ႔ကုိ ထားရစ္ကာ ကိုယ္လြတ္ရုန္း ခဲ့ေသာ သေဘၤာမာလိန္မွဴးၾကီး၏ အေၾကာင္းကုိ ၾကားၾကရသည့္အခါ ေဒါသ အမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၾက ကုန္၏။ခရီးသည္သံုးရာ နီးပါးေပ်ာက္ဆံုး ကြယ္လြန္ၾက ရျခင္းအတြက္လည္း မ်ားစြာပူေဆြးဟန္ရွိၾကကုန္၏။
ထုိ႔ျပင္တဝ အင္ခၽြန္းျမိဳ႕ေဒါင္ဝွမ္အထက္ေက်ာင္းမွ ဒုတိယေက်ာင္းအုပ္ၾကီးသည္ အဆုိပါခရီးစဥ္ကုိ စီစဥ္မိခဲ့ျခင္းအတြက္ေနာင္တ ၾကီးစြာရလ်က္ မိမိကုိယ္မိမိ ဒုကၡသည္စခန္းမွာပင္ အဆံုးစီရင္သြားျခင္း၊ေနာက္ဆံုးအေနျဖင့္ အဆုိပါသေဘၤာနစ္ျမွဳပ္ရာတြင္ ကယ္ဆယ္ ေရးလုပ္ငန္းမ်ား အခ်ိန္မီမေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေတာင္ကုိးရီးယားဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ Chung Hong Won ရာထူးမွႏွဳတ္ထြက္ျခင္း စသည့္ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ရပ္တုိ႔ကုိ ေရႊပင္သားတုိ႕႔သည္ နားရြက္မွ်ပင္မခတ္ၾကပဲ နားစုိက္ၾကကုန္၏။စုတ္တသတ္သတ္ျဖစ္ၾကကုန္၏။
ၾဆာဒင္ကား ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးတြင္ အေရးနိမ့္ခဲ့ေလေသာ ေနမ်ဳိးႏြယ္နိပြန္တုိ႔ ဧကရာဇ္ ၏အိမ္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ဆာမူရုိင္း စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ဟာရာဂီရိျပဳခဲ့ၾကသည့္အေၾကာင္းျခင္းရာႏွင့္ ေဟာေျပာခ်က္ကုိနိဂံုးကမၸတ္အဆံုးသတ္လုိက္ေလရာ ေရႊပင္လူထု၏လက္ခုပ္ၾသဘာသံ သည္ အနီးနားရွိေညာင္ၾကတ္ပင္ရြာသုိ႔တုိင္ေအာင္၊ေသာေသာညံ ျမည္းဟည္းေလေတာ့သတည္း။
(၅)
တပည့္ေက်ာ္သာဝကသံုးဦးသည္ ထင္မွတ္မထားေလာက္ေအာင္ ပြဲလည္တင့္ခဲ့ေလေသာၾဆာဒင့္အား ခ်ီးမြမ္းမကုန္ရွိၾကေလရာ ၾဆာဒင္ မွာ ေနမထိထုိင္မသာအုိးတုိ႔အန္းတန္းပင္ျဖစ္ရလ်က္ ၾကီးမယ္သီအိမ္မွ တည္ခင္းအပ္ေသာ ရသာခ်ဳိခ်ဥ၊္ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္တုိ႔ကုိ အားမနာတမ္းသံုး ေဆာင္ျပီးသကာလ ေလးဦးသားတည္းခိုရာေနအိမ္ဝပ္က်င္းသုိ႔အျပန္ခရီးတြင္ပင္မက၊ အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္အထိ ဘုတ္က်ီးေျမွာက္ ၊က်ီးဘုတ္ ေျမွာက္ႏွင့္စကားအမွ်င္မျပတ္ႏိုင္ၾကပဲ သက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္လြန္မွသာ အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္ၾကေလ၏။
ေမွးကနဲေပ်ာ္မည္ရွိသည္ဟုသာ ထင္မွတ္မိေတာ့သည္။ၾဆာဒင္တုိ႔တည္းခုိရာအိမ္ေရွ႕တြင္ ကၽြက္စီကၽြတ္စီအသံမ်ား ၾကားေနရသည္ဟု သံသယဝင္မိသျဖင့္ ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏုိးသတိတရားမလြတ္ေလေသာ ၾဆာဒင္သည္ ဖေယာင္းတုိင္တတုိင္ကုိ ဖ်တ္ကနဲမီးထြန္းညွိလ်က္ လက္ျဖင့္ကုိင္ေျမွာက္ရင္း အိမ္၏ အေရွ႕ဖက္ကြက္လပ္ဆီသုိ႔လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မိခ်ိန္တြင္ကား မည္းမည္းလွဳပ္ေနေသာ ေရႊြပင္လူထု သည္ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ျခင္းမရွိသည့္ မ်က္ႏွာထားကုိယ္စီျဖင့္ စုရံုးေရာက္ရွိေနၾကေလရာ ၾဆာဒင့္မွာ နေဝတိမ္ေတာင္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ စိစစ္ေမးျမန္းသမွဳျပဳရျပန္ေလ၏။
"ဘယ့္ႏွယ္။ေစာေစာစီးစီ နံနက္မုိးေသာက္အလင္းမေရာက္မီ ရြာရွိလူကုန္ ၾဆာဒင့့္အိမ္ေရွ႕ၾကြေရာက္လာၾကတာျဖင့္ အဘယ္အေရး
ေပနည္း"
ၾဆာဒင့္စကားအဆံုးမွာပင္ လူအုပ္ေရွ႕သုိ႔ ရင္ကုိေကာ့လ်က္ထြက္လာသူမွာ ေရႊပင္ပ႑ိတ္ေက်ာင္းဆရာေလး ကုိဘုိကိတ္ျဖစ္၏။
"ေစာေစာစီးစီး ၾဆာဒင့္ကုိ ဒုကၡလာေပးတယ္မထင္ပါနဲ႔။က်ဳပ္ေတာ့ ေရႊပင္ေက်ာင္းဆရာအျဖစ္က ႏွဳတ္ထြက္လုိက္ပါျပီၾဆာဒင္။ ေရႊပင္ေက်ာင္းကေန မက္ထရစ္မေအာင္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္ေတာင္ရွိျပီ။ ဒီအတြက္ က်ဳပ္မွာ တာဝန္မကင္းသလုိခံစားရလုိ႔ပါဗ်ာ"
ကိုဘုိကိတ္ေနာက္သုိ႔အဆုတ္တြင္ လူအုပ္ၾကားမွ ေရွ႕တလွမ္းတုိးလာသူကား ၾဆာဒင့္ပေထြးေလး ဘေပၚေအးေပတည္း။
"ဘေထြးလည္း အိမ္ေထာင္ဦးစီးအျဖစ္ကေန ႏွဳတ္ထြက္လိုက္ပါျပီကုိရင္၊က်ဳပ္ကေလးေတြကုိ ကြန္ျပဴတာဆုိလား လက္ပေတာ့ဆုိလား တလံုးမွဝယ္မေပးႏုိင္တာ က်ဳပ္အျပစ္ပါပဲ။သူတုိ႔မွာသာကြန္ျပဴတာရွိေနရင္ ၾဆာဒင္တုိ႔လုိ မ်က္စိၾကီးနားၾကီးျဖစ္ေနေလာက္ျပီ။ က်ဳပ္လည္း ေနဝင္မုိးခ်ဳပ္တတ္ႏုိင္သေလာက္တကုပ္ကုပ္လုပ္ခဲ့တာပါပဲ။ဒါေပသည့္ဘေထြးမွာ တာဝန္မကင္းလွပါဘူး"
ၾဆာဒင္မည္သုိ႔ေသာ တုန္႔ျပန္စကားကုိ ဆုိရမည္မသိေသးခ်ိန္တြင္ ေကသာဂ်ာရစ္ဒီဇုိင္းပုဆုိးကြင္းသုိင္းထားေသာ ေက်ာင္းတဖက္ႏွင့္ ႏြားအုပ္ ေက်ာင္းေနသည့္ ေရႊပင္၏အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္မျပည့္ေသးသည့္ ဘုိစန္းကလည္း ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ျပန္ ေခ်၏။
"က်ေနာ္လည္း ႏြားေက်ာင္းသားအျဖစ္က ႏွဳတ္ထြက္လုိက္ပါျပီၾဆာဒင္။တေနကုန္လွန္ထားတာေတာင္ ႏြားေတြမွာ အရုိးေပၚအေရတင္ ဘဝေရာက္ရတာ က်ေနာ့္အျပစ္ေပါ့။စားက်က္ေျမေတြအစုိးရသိမ္းပစ္တာက တပုိင္းပါဗ်ာ"
(၆)
ရုတ္ျခည္းဆုိသလုိ ထပ္၍ေပၚလာျပန္သူကား ဘယ္ခ်ိန္က တုံးလုိက္မွန္းမသိေသာ ဂဒိန္းတုိၾကီးႏွင့္ေရႊပင္သူၾကီး ဘေထြးေတာ္ ဘုိးခ်စ္ခိုင္ ျဖစ္၏။သူသည္လည္း ဆုိ႔နင့္ေၾကကြဲေနေယာင္တကား။ဘေထြး၏မ်က္ႏွာေပးကား ျပိဳမွာေလလားမုိးရဲ့ဟူေသာ သီခ်င္းစာသား ကုိ ခ်က္ ခ်င္းေျပး၍သာသတိရစရာေကာင္းေတာ့သည္။
"တကယ္ေတာ့ ရြာလံုးကၽြတ္ႏွဳတ္ထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ တရားခံအစစ္ဟာ က်ဳပ္ပါပဲ ၾဆာဒင္။သူၾကီးတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေရႊပင္ရြာေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းဆုိလုိ႔ ရြာမွာလွ်ပ္စစ္မီးလင္းဖုိ႔မေျပာနဲ႔။စက္ေရတြင္းတတြင္းျဖစ္ေအာင္ေတာင္ မစြမ္း ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ က်ဳပ္ လည္း သူၾကီး ဘဝက ႏွဳတ္ထြက္ျပီး သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရဟန္းဘဝနဲ႔ အရုိးထုတ္ပါေတာ့မယ္"
ၾဆာဒင့္မွာဘာတခြန္းမွ ျပန္ေျပာခ်ိန္မရ။ ႏွဳတ္ဆြံ႕မွင္တက္မိေနခ်ိန္တြင္ ရုတ္ကနဲ လူအုပ္ၾကီးရွဲသြားေလရာ ေတာေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထုိင္ကုိယ္ေတာ္ ဘုန္းၾကီးသန္းေအာင္ စကၡဳေျႏၵခ်လ်က္ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာသည္ကုိျမင္ရျပန္ေလ၏။ၾဆာဒင့္ခမ်ာပ်ာပ်ာသလဲ ျမတ္ေသာ ေနရာကုိ စီမံလ်က္ နိမ့္ေသာအရပ္မွေန၍ ဆရာေတာ္၏ ႏွဳတ္ျမြက္ၾသဝါဒစကားကုိ ခံယူရျပန္၏။
"ဘုန္းၾကီးလည္း တစ္ညလံုးတေမွးမွ မက်ိန္းႏုိင္ဘူးဒကာ၊ဒကာဒင္ေပာာတာမွန္ခ်က္။ဒကာၾကီးေဟာသလုိျဖင့္ ဘုန္းၾကီးမွာလည္း တာဝန္မကင္းေပဘူး။ေရႊပင္သားေတြ ေယာနိေသာမနသီကာရ အသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္း တတ္ေအာင္က်ဳပ္ မေဟာႏုိင္ခဲ့ဘူးေလ။ ဒါဟာ ဘုန္းၾကီးအျပစ္ပါပဲ။ေတာေက်ာင္း၊ေက်ာင္းထုိင္ဘဝကေန က်ဳပ္ႏွဳတ္ထြက္ေတာ့မယ္ဒကာဒင္"
သည္လုိပံုႏွင့္ မုိးၾကီးခ်ဳပ္လွ်င္ျဖင့္ ေရြႊပင္ရြာလံုးကၽြတ္ႏွဳတ္ထြက္ပြဲၾကီးျဖစ္ေပေတာ့မည္။မဂ်ာေအးကုိ သူ႔အေမရုိက္သျဖင့္ ၾဆာဒင္တစ္ ေယာက္ ေမွာင္မုိက္တြင္ငုိရကိန္းဆုိက္ေလျပီ။ၾကံရာမရသည့္အဆံုး ၾဆာဒင့္ႏွဳတ္မွ ေတာင္စဥ္ေရမရ ယုတိၱမတန္ေသာ ေျဖသိမ့္စကား တခ်ဳိ႕သည္ ဗလံုးဗေထြးထြက္အံက်လာေလရာ ၾဆာဒင္ကုိယ္တုိင္ပင္ ဘရိတ္မအုပ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။
"ဟ ဟ။ေနၾကပါဦးဗ်ာ။အဲအဲ၊ ငံ့ပါဦးဘုရား။ ဘယ္ႏွယ့္ ေရႊပင္တရြာလံုး ရြာလံုးကၽြတ္ႏွဳတ္ထြက္ပြဲၾကီးလုပ္မွေတာ့ ၾဆာဒင္လည္း ေရႊပင္ရြာအာဂႏၱဳအျဖစ္ကေနခ်က္ခ်င္း ႏွဳတ္ထြက္ျပီး ဖူးခက္ကုိ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ ျပန္ရမဲ့ကိန္းဆုိက္ေတာ့မေပါ့။ ဒီလုိလုပ္ ပါဗ်ာ။ဒီကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဆရာေတာ္တုိ႔၊ခင္ဗ်ားတုိ႔တေတြမွာ တုိက္ရုိက္တာဝန္မရွိပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ၾဆာဒင္ကိုယ္တုိင္ နတ္ေမာက္၊ မေကြးနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္အထိ တက္ျပီး တာဝန္ရွိတယ္လုိ႔ထင္ရသူေတြ ရွက္တတ္လုိရွက္တတ္ျငား၊ ႏွဳတ္ထြက္လုိႏွဳတ္ထြက္ျငား ေျပာၾကည့္ေပးပါ့မဗ်ာ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္ၾကပါေတာ့။ဆရာေတာ္လည္းျပန္ၾကြပါေတာ့ဘုရား။ရွစ္ၾကီးခုိးပါရဲ့"
(၇)
ကုိယ့္ရွဴးကုိယ္ပတ္ေသာၾဆာဒင္ကား လင္းအားၾကီးအခ်ိန္၊မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးခင္တြင္ပင္ ေရႊပင္လူထုအား မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္လွ်ာထြက္ မတတ္ တုိးလွ်ဳိး ေတာင္းပန္လူစုခြဲေစျပီးေနာက္ လူအုပ္စဲခ်ိန္၊အိမ္တြင္းဘက္သုိ႔ျပန္လွည့္အဝင္တြင္ ကပၸလီ၊ေဖၾကည္ႏွင့္ေလမင္းသား၊ သေကာင့္ သားသံုးဦးသည္ ျပီတီတီ မ်က္ႏွာေပး ကိုယ္စီျဖင့္ ၾဆာဒင္ဆုိခဲ့သည့္ ေတးသီခ်င္းကို ခပ္ညည္းညည္းသံျပိဳင္ သီဆုိေနၾကေလရာ စိတ္မဆုိး ေသာ္ျငား ကၽြဲျမီးတုိေနေသာ ၾဆာဒင့္မွာ ဒင္းတုိ႔အား ဖေနာင့္ျဖင့္သံုးခ်က္စီနာနာေပါက္ခ်င္ သည့္စိတ္ ဆင္ရုိင္းကို သတိတည္း ဟူေသာ အသိတရားျဖင့္ အခ်ိန္မီခၽြန္းအုပ္လုိက္ရေခ်၏။
"ႏုိင္ငံအက်ဳိးမ်ားကုိသာ အားလံုးရြက္ေဆာင္ပါမယ္ခင္ဗ်ာ။ ျပဳျပင္ေရးလုပ္တဲ့ရြာ အမ်ဳိးသားအတြက္ဆုိ မျငိဳျငင္ပါ။ ေကာင္းခ်ီးသခါၤ၊ ေရႊ ေတဇာ၊ေကာင္းခ်ီးသခါၤၤျမန္မာတုိ႔ေရႊေတဇာ၊ဘုန္းမုိးေစြကာ သြန္းျဖိဳးရြာေလတာ။ ဦးေအာင္ေဇယ် ယင္းပထမက ေနတာ မုဆုိးဖုိေခၚ ရြာ ကေလးပါခင္ဗ်ာ။ အမ်ဳိးသားမ်ား တုိးပြားစရာ၊ႏုိးၾကားကာ ေအာင္ျမင္ေဆာင္ရြက္လာ ဇာတိကမၻာသိ ပါရမီ့ရွင္ေတာင္ ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရြာကေလးပါ။ (တုိ႔လူေလးမ်ား ဆုိသေလး)
ေအာင္ျမန္မာ ေအာင္ဇာတာ ေအာင္ရာနိမိတ္ကယ္ သြန္းဘိသိဘ္ျဖာ။ေအာင္ရပ္ကယ္သာသေလး၊ ေအာင္ရာတည့္မယြင္း ယုိင္းပင္း ကူညီေပး၊ ၾဆာဒင္ နန္းေတာ္ေရွ႕ပါဗ်ာ သြင္းဆုိသည့္စာ"
ဂဒိန္းတုိ=ကတံုးတုိ။ဦၤးျပည္းကတံုး

မင္းဒင္

ဓာတ္ပံု။ ။ဂူဂဲလ္