အေျပးၿပိဳင္ပြဲ

နည္းစနစ္က်က်အေတြးအေခၚ

တစ္ခါေတာ့ ရြာတစ္ရြာမွာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုလုပ္ၾကတယ္။ ပညာရွိလို႕ ယူဆတဲ့ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္က ကမကထျပဳတယ္။ ပြဲတစ္ပြဲကို လူသံုးေယာက္စီ ယွဥ္ၿပိဳင္ေစတယ္။ ပထမ ၿပိဳင္ပြဲစတင္ပါၿပီ။ လူသံုးေယာက္ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့အနက္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ပန္း၀င္တယ္။ပရိတ္သတ္ကလဲ အားေပးၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ပြဲၿပိဳင္ၾကျပန္တယ္။ ထိုလူငယ္ေလးကပဲ အရင္ဆံုးပန္း၀ငသ္တယ္။ ပရိတ္သတ္ကလဲ အားေပးၾကတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ပညာရွိဟာ ေနာက္ထပ္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ လူငယ္ေလးနဲ႕အတူ မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရယ္ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ၿပိဳင္ေစသတဲ့။

လူငယ္က ဒီလူေတြနဲ႕ ၿပိဳင္လို႕ရပါ့မလားေပါ့။ ပညာရွိကေတာ့ ျပိဳင္မွာသာ ၿပိဳင္စမ္းပါကြာ လို႕ျပန္ေျပာတယ္။ ပြဲစၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာဘူး။ လူငယ္ေလးက အရင္ပန္း၀င္တယ္။ မ်က္မျမင္နဲ႕ အဘြားၾကီးကေတာ့ စထြက္တဲ့ေနရာကေန သိပ္ေတာင္မေ၀းေသးဘူး။
လူငယ္ေလးပန္း၀င္ေပမယ့္ ပရိတ္သတ္က လက္ခုပ္တစ္ခ်က္ေတာင္မတီးဘူး။ လူငယ္လဲ စိတ္ရႈပ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ပညာရွိက " ေနာက္တစ္ခါၿပိဳင္ကြာ ဒီတစ္ခါ သံုးေယာက္လံုး တစ္ခ်ိန္ထဲ ပန္း၀င္ေအာင္ လုပ္ၾကည့္"
လူငယ္လဲ မ်က္မျမင္နဲ႕ အဘြားၾကီးကို တြဲေခၚၿပီးေတာ့ ပန္း၀င္ေအာင္လုပ္တယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာတဲ့အခါ သံုးေယာက္လံုးၿပိဳင္တူပန္း၀င္တယ္။ ေကာင္ေလးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေမာတယ္။ ရင္ထဲမွာ လဲ တစ္မ်ိဳးခံစားရတယ္။ အေပ်ာ္တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ပရိတ္သတ္ကလဲ အားေပးလိုက္တာ တစ္ခဲနက္ပဲ
အဲေတာ့မွ ပညာရွိက " ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ အေ၇ွ႕ဆံုးကေန ပန္း၀င္ရတာက ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ဒါေပမယ့္ အေနာက္ဆံုးက လူေတြပါ အတူတူပန္း၀င္ရတာဟာ အားလံုးပိုၿပီးေတာ့ ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ အဖြဲ႕အစည္းစိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စြမ္းရည္ရွိရွိ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ မလုပ္တန္ရာ အျခားသူမ်ားႏွင့္ပါ ၾကိဳးစားျပဳလုပ္မွ အဖြဲ႕အစည္းေအာင္ျမင္နိုင္တယ္ "
ေမာင္စိုင္း