ယစ္ေကာင္ ေသြးထြက္လြန္ေနပံု ။

November 10, 2013 at 2:26am

မီးခိုး တစ္လူလူ နဲ႕ သံခဲေတြ နီရဲေပ်ာ္က်ေနတာဟာ
 ႏွလံုးဆီက ေသြးေၾကာတစ္ေလ်ာက္ကဲြထြက္ စီးဆင္းျပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေနရာအႏွံေရာက္တယ္၊ သိမွာပါ ။
အဲဒီအမွတ္သညာ ဟာ ဘယ္ေနရာမွာမွ မီးပိြဳင္႕မမိခဲ႕ ၊သိမွာပါ ။တစ္ခ်ိဳ႕ ထိခိုက္မိတာေတြ ကို အေ၀းၾကီးေရာက္သြားခ်ိန္က်မွ ေမ႕ဖို႕က ဘရိတ္ဓားကို ျမိဳခ်ရတာခ်ည္းပဲ ၊ သိမွာပါ ။


နံရံ အေဟာင္းေပၚ အုပ္မိတဲ႕ ေနေရာင္လိုအက္ေၾကာင္းေတြ ေပၚက ေလ်ာ႔က်လာေနတဲ႕ပံု ျမင္ကြင္းမ်ား ၊

 ငါ႕ဖက္က ျပန္ျပီး တစ္ဖန္ မာေၾကာလာခ႕ဲတဲ႕ ေဆာင္းဦးလယ္ကြင္း၀ါမ်ားပံု ျမင္ကြင္းမ်ား၊

ေနေလာင္ထားတဲ႕မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထဲ ေနာက္ခံအေရာင္က လွံတံက်သလိုသလို ရိပ္ခနဲေျပာင္းသြား ပံုမ်ား။

ခံနိင္၀န္ကို မခ်ိန္ဆပ ဲစီးဆင္း ရင္ အသက္ရႈသံဟာ ၀င္ရိုးက်ိဳ းတတ္ေၾကာင္း သင္ခန္းစာ ။

တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး မေတာ္တဆ ခ်ိပ္ဆဲြ မိၾကတဲ႕အခါ ၊ ေမွာက္လဲက်ပံုေတြထဲမွာ၊ စိုထိုင္းဆ ဟာ ငွက္ၾကီးေတာင္ဓားလို ေနပူထဲမွာ၀င႕္ကာ
 ၀င္႕ကာ ၊ပြတ္ဖဲခ်ပ္ေတြ ဟာ ဆံုလည္ကုလားထိုင္ပီပီ လွည္႕ကာ
 လွည္႕ကာ ၊ ၀န္ခ်ီႏႈတ္ခမ္းဟာ တစ္ေနရာမွာ ဖြဖြရပ္တန္႕နစ္ျမႈပ္ခဲ႕ ။
တစ္ကိုယ္လံုး ဆံခ်ည္မွ်င္ေသြးေၾကာမ်ား ပြင္႕ထြက္ကာ
ပြင္႕ထြက္ ကာ ၊

ယစ္ေကာင္ဟာ တံစို႕ေပၚမွာ သူ႕ကိုယ္သူ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထလာျပီး ၊

 မီးေရာင္ထဲ ၊တစ္ဦးဦးကစ ပြင္႕လင္းလိုက္မွာ စိုးရိမ္မႈ႕လြန္ကဲျပီး၊ လက္ဖ်ံရိုးေပၚက တက္တူးထဲ၊ အတိတ္ကိုေငးတဲ႕ ေခ်ာင္းၾကည္႕ေပါက္ထဲ ၊ ခိုး၀င္ျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႕ ေန၀င္တာကိုမသိလိုက္သူ ငါဟာကုလားထိုင္က ေျဖးေျဖး ထရမယ္။
အနီး ျပတင္းေပါက္ကို ပိတ္ရမယ္ ။
နာရီေရွ႔ က မိမိအရိပ္ထဲ တစ္ခ်က္ထရပ္ေနရမယ္။
နက္ျဖန္မွာ၊ တစ္စံု ျဖစ္ဖူးသူ တစ္ေယာက္အမည္သာ သတင္းစာမွာ၊ နာေရးထဲပါလာရင္ ထီေပါက္သလို ၀မး္သာမလား ။
အတူ သတ္ေသခ်င္ ဖူးတာကိုပဲ လြမ္းမိမလား။ ဖံုမႈံ႔မ်ား ဟာ အာကာသထဲ စုမိၾကတယ္ ဆိုလား ၊အာကာသဟာ ဖံုမႈန္႕မ်ားနဲ႕ ယွဥ္ရပ္မိခိုက္ပို က်ယ္လာတယ္ ဆိုလား ၊ အားလံုး အညမည
လို အပ္ၾကတာခ်ည္းပဲ ဆိုလား ရဲ႕

 အျခားတဖက္ မွာ

 ပတ္၀န္းက်င္ ဟာမီးခိုးမ်ားလို မိႈင္းရာမွ တျဖည္းျဖည္း ျပယ္လြင္႕ လာတာခ်ည္းပဲဆိုလား ။ တကယ္ေတာ႕မွန္မွာေပၚေနတဲ႕ အရိပ္ကို ခ်ခဲြလိုက္လည္း ငါပဲ နာက်င္ရတာပဲလ႔ို အျခားဖက္က သိေနတာပ ဲ ဆိုလား ၊ မီးပြင္႕သံေတြၾကားထဲကပဲ ပဲြျဖစ္ေအာင္ အားထည္႕ေမာင္ႏွင္ရင္း ၀န္ခ်ီမီးရထားသံလမ္းဟာ ငါျဖစ္လာေတာ႕ အ၇ွိန္ေလ်ာ႕ရမယ္ ၊ ျပီးတာနဲ႕ ဘာျဖစ္လဲ ၊ သိမွာပါ။

ပစ္မွတ္ထဲ အေမွာင္၀င္ လာေအာင္ခ်ိန္ရတာ၊ သိမွာပါ။

၀န္ခ်ီအေတြ႕အၾကံဳ ဟာက်ီးေပါင္းတက္ေနေတာ႕ ၊အရင္လို အေတြး ကို ေနရာတကာ ေမာင္းတင္ပစ္ခ်လို႕မွမရတာ၊ သိမွာပါ။ ၀န္ခ်ီအဆုပ္တစ္ျခမ္းလံုး ဟာ ပူျခစ္က်န္ခဲ႕မွ ေျပာင္း၀ကို ေဆးလိပ္လို ထိုးေျခမီးသတ္ျပီး ဆံုမွတ္မ်ားဆိုတဲ႕ေက်ာက္တံုး အရွင္လတ္လတ္ေတြ ဘယ္သူပန္းပုထုခဲ႕လို႕ ဒီေလာက္ မြေက်လြယ္ရသလဲ ေတြးတာ၊ သိမွာပါ ။

ေတြေ၀တတ္သ ူငါ႔ကိုယ္ေပၚမွာ မ်ဥ္းၾကား ေတြဖက္ကသာ အလြားလိုက္ ၾကီး ျဖတ္ကူးသြားသည္႕တိုင္ ဘာကိုမွန္းမသိ ေစာင္႕ေနမိခဲ႕ ။ ပ်က္ပ်က္နဲ႕ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ငါ႔ဘ၀ေနမႈ႕ကို၊ငါ႕ဖဲြ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု ကို ေႏွးေကြးစြာ ခဲြစိပ္ ေနတုန္း ရုတ္တရက္ အတူထိုင္ေနသူ စိုရြဲမႈ႕ဟာ ဘာေၾကာင္႕ ဘယ္ကို ဘယ္လို ပူေနြးစီးက် သြားမွန္းမသိလိုက္ရ မွန္းသိမွာပါ။

မ်က္စိမႈန္ေသာ ၀န္ခ်ီငါးဟာ ကုိယ္႕ အရိပ္ကိုယ္ ေကာင္းကင္လိုေမာ႕ၾကည္႕တ^_ဲ႕
႕ေန႕စဥ္မွတ္တမ္းထဲ
တစ္ဖက္ျမင္ အရွိန္လြန္ျခင္းဆူးနဲ႕
၀န္ခ်ီအတၱဟာ လူ႕ေက်ာရိုး နဲ႕ ခႏၱာကို တံလ်ိဳ ေဖာက္သြင္းလိုက္ျပီ ။ လူ နာတင္ကုတင္လို တြန္ခ်င္ရာတြန္း သက္ေတာင္႕သက္တာ ဒရစ္ပိုက္တန္းလန္း ေရြ႕ပါလာေရာ၊ သိရဲ႕လား ။ ရိပ္မိၾကမွာပါ ၊အရမ္းခံရခက္တယ္။ လူ႕သမိုင္းဟာ ေအာင္ျမင္႕မႈနဲ႕ရံႈးနိမ္႕မႈ မ်ားသက္ သက္ ဆိုရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ႔ဖက္ကုိ ငဲ႕သင္႕တဲ႕ ပုစၦာေတြ၇ွိပါတယ္ ။ရိပ္မိၾကမွာပါ၊

သိသည္႕တိုင္၊ အ, ေနလို႕ ၊ ၀ေအာင္ ငါ ေျဖ နိင္မွာမဟုတ္ေတာ႕ ပါဘူး။
 ဒီသက္ျပင္းရိႈက္သံအေပါက္ ၾကီးေပၚမွာ
 ၀ရံတာလက္ရန္းဟာ ပါးခ်ိဳင္႕ေလးလိဳ ၀င္းမွည္႕ ေနတာ
 ဒီ အေလးအပင္ထမ္းလာခဲ႕သူ လမ္းငယ္ဟာ အျခားလမ္းမၾကီး တစ္ခုနဲ႕ေတြ႕တိုင္းမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ ဘာသံမွမထြက္လိုက္နိင္ ခဲ႕တဲ႕ အေၾကာင္းလည္း ခုေလာက္ဆို အားလံုး သိေနၾကမွာပါ ။

ဒီလူကေလး