“ တစ္၀က္ေသာ..ေရ” အပိုင္း ( ၅ )

Kyar Phyu Nwe November 7, 2013 at 10:33am
( ၁၂ )

 ေလာကဓံဆိုသည္မွာလူသားေတြအေပၚအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင္ ့လွည့္ဖ်ားၾကည္စယ္တတ္ပါ၏…။
ေမာင္ေမာင္ကအခ်ိဳရည္စက္ရံုတြင္အလုပ္ေလွ်ာက္ကာ မိဘကိုျပန္လုပ္ေက်ြးဖို ့ၾကိဳးစားေနေပမယ္ ့ မေမွ်ာ္လင္ ့ေသာအျဖစ္ဆိုးၾကီးၾကံဳရ၏။ ေမာင္ေမာင္ ့အေဖ ပန္းရံလုပ္ရင္းတိုက္ေပၚမွျပဳတ္က် ကာေသသြားေလသည္။

ၾကားၾကားခ်င္း ေမာင္ေမာင္တဲတန္းေလးဆီအေျပးသြားေတာ့ အေမကမ်က္ရည္လည္ရႊဲႏွင္ ့ငိုေန၏။

“သားရယ္..မင္းအေဖကေလ ခုေနာင္တရေနပါျပီ ၊ သားဆယ္တန္းေအာင္တာလည္း၀မ္းသာေနတာ.. တစ္သက္လံုးသားကိုဘာမွလုပ္မေပးခဲ့ရလို ့သားေက်ာင္းတက္ရင္ သူလည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ေထာက္ပံ ့မတဲ ့ေလ..ေနမေကာင္းလို ကုန္သြားမထမ္းရတာမေက်နပ္ဘဲဟိုးဘက္လမ္းမွာေဆာက္ေနတဲ ့တိုက္ေတြမွာပန္းရံသြားလုပ္ေနတာ..မလုပ္ပါနဲ ့လို ့အေမေျပာတာမရဘူး..ခုေတာ့ဒီလိုျဖစ္ရေလျခင္း”

အလုပ္ရသည္ႏွင္ ့အေဖႏွင္ ့အေမ ကိုျပန္ၾကည့္ရန္အားခဲထားေသာ ေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္၀မ္းနည္းယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနတာျမင္ရေတာ့ ခင္ခင္လည္းခံစားရပါသည္။
သို ့ေသာ္..ေမာင္ေမာင့္အနားမွာခင္ခင္ ၾကာၾကာအားေပးခ်ိန္မရလိုက္ပါ…
ခင္ခင့္အလုပ္ရွိရာသို ့ေျပာင္းရပါေလျပီ။

့အစိုးရမူလတန္းျပဆရာမေလးေလွ်ာက္ထားဆဲတြင္..ပဲခူးတိုင္းထဲမွ ရြာေလးတစ္ရြာ၏တြဲဖက္အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဆြဲခန္ ့ဆရာမ အလုပ္ရသျဖင္ ့ထိုရြာသို ့ခင္ခင္ ေျပာင္းေနရသည္။အစိုးရခန္ ့မဟုတ္ေပမယ့္ရြာမွေပးေသာလခကသိပ္မနည္းေပ…။ခင္ခင္ေနရေသာအိမ္မွ ထမင္းခ်က္ေက်ြးသျဖင္ ့ လခကအသားတင္ရသျဖင့္ေက်ာင္းစရိတ္စုႏိုင္သည္။

ေမာင္ေမာင္ကေတာ့အခိ်ဳရည္စက္ရံုမွာအလုပ္ရျပီးလူပ်ိဳေဆာင္မွာအခန္းေပးေပမယ္ ့မလံုမျခံဳတဲအိမ္ေလးထဲမွာအေမတစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတာ မၾကည့္ရက္ေသာေၾကာင္ ့အတူျပန္ေနေပးသတဲ့…။

ခင္ခင္လည္း အေ၀းသင္ဒုတိယႏွစ္ေျဖျပီးသည္အထိေလွ်ာက္ထားေသာ အစိုးရခန္ ဆရာမအလုပ္မရေသးသျဖင့္ ထိုရြာေလးတြင္ေသာင္တင္ေနသည္။

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ခင္ခင္ ့မွာသြားစရာေနရာမရွိေပ…။ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းကမသိသာေပမယ္ ့ အခ်ိန္ေတြအားသြား လွ်င္မိမရွိ ၊ဖမရွိ၊ေဆြမ်ိဳးမရွိသည့္ ခင္ခင္ ့ရင္ထဲအားငယ္စိတ္ေတြအလိုလို၀င္လာ၏။ထို ့ေၾကာင့္အခ်ိန္ကိုအအားမထားဘဲ ေႏြရာသီမွာ ကေလးေတြကိုယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းေလးသင္ေပးရန္ရြာလူၾကီးမ်ားကိုုခြင့္ေတာင္းေတာ့၀မ္းသာအားရခြင့္ျပဳသည္။သည္ေတာ့မွ ..ခင္ခင္ ့အခ်ိန္ေတြ ကိုအက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ခြင္ ့ရသြားလို ့၀မ္းသာၾကည္ႏူးရ၏။

ထိုရြာကစံျပေက်းရြာေလးျဖစ္ျပီးအလုပ္အကိုင္ေတြလည္းအဆင္ေျပၾကေသာေၾကာင္ ့မိဘမ်ားကကေလးေတြကိုေက်ာင္းထားေပးႏိုင္တာ
ၾကည့္ျပီး ခင္ခင္၀မ္းသာမိသည္။ေနာက္ထပ္ ..ၾကြက္နီေတြ..ဘုမေတြ..မရွိေစခ်င္ေတာ့ပါ…။ ထို ့ေၾကာင့္ထိုရြာတြင္ေက်ာင္းမေနရသည့္ကေလးမရွိရေအာင္ခင္ခင္တတ္ႏိုင္သေလာက္္ၾကိဳးစားပါသည္။ၾကာေတာ့ ရြာခံမ်ားလည္း ခင္ခင့္ေစတနာကိုနားလည္လာကာ ထိုရြာေလးသည္ခင္ခင္ ့ေဆြရြာမ်ိဳးရြာျဖစ္လာေလသည္။

ခင္ခင္တတိယႏွစ္အေ၀းသင္ေရာက္ေတာ့ထိုတြဲဖက္အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးကအစိုးရေက်ာင္းျဖစ္လာ၏။ထိုအခါ..ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးႏွင္ ့
တကြ ရပ္မိရပ္ဖမ်ား၏ေထာက္ခံမွဳႏွင့္အတူ ထိုေက်ာင္းမွာပဲ အစိုးရခန့္ဆရာမအလုပ္ျပန္၀င္ရေတာ့ခင္ခင္ေပ်ာ္လိုက္တာ..
ထိုရြာေလးေပၚထားသည့္ခင္ခင္ ့ေစတနာေတြေရာင္ျပန္ဟပ္ျခင္းပင္…။
ထို ့ေၾကာင္ ့တစ္ေကာင္ၾကြက္ခင္ခင္သည္ထိုရြာေလး၏ေမတၱာရိပ္မွာခိုရင္းကေလးေတြကိုစာဆက္သင္ေပးေနသည္။

ေမာင္ေမာင္လည္း စက္ရံုမွာအဆင္ေျပေနသည္ဟုၾကားေပမယ္ ့ခင္ခင္တို ့မဆံုျဖစ္ပါ..။
သို ့ေသာ္..ခင္ခင္ ့ရင္ထဲမွာေတာ့ေမာင္ေမာင္အျမဲရွိေနပါေလ၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxx

( ၁၃ )


ကေလးေတြအတြက္ ..ယဥ္ေက်းလိမၼာစာေစာင္ေလးေတြ…ပံုျပင္စာအုပ္ေလးေတြ၀ယ္မည္ဟုအေၾကာင္းျပကာ ရန္ကုန္တက္လာေသာခင္ခင္ သည္ ေမာင္ေမာင့္ကိုေတြ ့ခ်င္တာလည္းပါပါ၏။
သူႏွင္ ့ေမာင္ေမာင္ခြဲခြာရတာၾကာပါေပါ ့လား….

အေ၀းသင္စာေမးပြဲေျဖေတာ့လည္းခင္ခင္ကပဲခူးမွာေျဖျပီးေမာင္ေမာင္ကရန္ကုန္မွာေျဖသည္မို ့မဆံုရပါ။ ေမာင္ေမာင္ ့ကို သတိရတဲ့အခါစာေရးေပမယ့္ ခင္ခင္စာဆယ္ေစာင္ေလာက္ထည့္မွေမာင္ေမာင့္ဆီမွစာတိုေလးတစ္ေစာင္တစ္ေလသာရ၏။ သူမအားလို ့ေနမွာပါဟုေျဖေပမယ့္ ခင္ခင္၀မ္းနည္းမိသည္။

ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ထက္ျမက္ျပီးၾကိဳးစားသည့္ေမာင္ေမာင္ေနရာရမွာပါဟုခင္ခင္ယံုပါသည္။
အလုပ္အဆင္ေျပလို ့စိတ္ေအးရတာကသပ္သပ္..လြမ္းတာကလြမ္းတာပဲမို ့ခင္ခင္ေမာင္ေမာင့္ဆီလာခဲ့ျခင္းပင္…။

တဲတန္းေလးေရာက္မွ ေမာင္ေမာင္ ့အေမေရာအခ်ိဳရည္စက္ရံုမွာလုိက္ေနတာသိရေလသည္။
ခင္ခင္လည္းေမာင္ေမာင္ႏွင္ ့မေတြ ့ရေသာေၾကာင္ ့ႏြမ္းလ်စြာျဖင္ ့တဲတန္းေလးမွလွည့္အျပန္ငယ္သူငယ္ခ်င္းမိဂ်မ္းႏွင္ ့ဆံု၏။

“ ဟဲ ့..ဘုမ လား..မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူးေအ..ညည္းကဆရာမၾကီးျဖစ္ေနျပီဆို…”

“ဆရာမၾကီးမဟုတ္ေသးပါဘူး…ခုမွမူလတန္းပဲသင္ရေသးတာပါဟယ္”

“ဘာျဖစ္ျဖစ္ညည္းကစာတတ္ေပတတ္ၾကီးျဖစ္ေတာ့က်ဳပ္တို ့ထက္ေတာ့သာတာေပါ ့...”

“ဒီလိုပါပဲမိဂ်မ္းရယ္..နင္အခုဘာလုပ္ေနလဲ”

“ငါလား..အတည္မရွိပါဘူး…ငါ ့လင္လုပ္တာလိုက္ကူလုပ္ေနရတာပါ..ၾကံဳရာက်ပန္းေပါ ့”

“နင္ကေယာက်ၤားရေနျပီလား..ငါေတာင္မသိဘူး”

“ဟဲ ့…ရတာၾကာေပါ ့.. ကေလးေတာင္ ၂ေယာက္ရွိျပီ..ညည္းလည္းရည္းစားေတြဘာေတြရွိေနျပီလား”

“မရွိပါဘူးဟယ္..ဘြဲ ့ရေအာင္ၾကိဳးစားရဦးမွာ..ဒါေတြေခါင္းထဲမထည့္အားပါဘူး..”

“ညည္းသာေခါင္းထဲမထည့္တာ..ေမာင္ေမာင္က ေတာ့ စက္ရံုမွဴးသမီးနဲ ့ဘာလိုလိုေအ ့”

“ဟင္..ဟုတ္လို ့လားဟယ္..”

“ဟုတ္ပါ ့ေတာ္..ငါ ့တို ့တဲတန္းကအေကာင္ေတြအဲ ့ဒီစက္ရံုမွာေန ့စားသြားလုပ္ရင္းေတြ ့လာတာ…
သူတို ့ကအျမဲတမ္း အတူတူရွိေနတာတဲ ့..”

ၾကားလိုက္ရသည့္သတင္းကေမာင္ေမာင့္ကိုေတြ ့ခ်င္လို ့ခရီးအေ၀းၾကီးမွအေျပးလာရသည့္ခင္ခင္ ့ကိုရင္၀ေဆာင့္ကန္
လိုက္သလိုပင္…။ဒါေၾကာင့္ခင္ခင္ ့ဆီေမာင္ေမာင္စာမျပန္တာကိုး…
ရက္စက္လိုက္တဲ ့ေမာင္ေမာင္…
အို..ဒါ…ရက္စက္တာေတာ့လည္းမဟုတ္ပါဘူး…
ေမာင္ေမာင္ဟာခင္ခင္ ့အေပၚတကယ့္ႏွမအရင္းေလးလို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာပဲ..
ေမာင္ေမာင့္ရည္းစားဆိုရင္..ခင္ခင္ ့ေယာင္းမေလာင္းပဲေပါ ့
စက္ရံုမွဳးသမီးႏွင္ ့ဆိုေတာ့ ခင္ခင္သေဘာတူရမွာေပါ ့..

ဒါေပမယ္ ့..ခင္ခင္ ့ရင္ထဲမွာျဖစ္ေပၚေနသည့္နာက်င္ဆို ့နင္ ့စူးရွသည့္ခံစားမွဳၾကီးကဆိုးလွခ်ည္လား..
ခင္ခင္ ့ႏွလံုသားထဲစိတ္၀ိညဥ္ထဲမွာ အတူစားအတူသြားအတူေနခဲ့သည့္ငယ္က်ြမ္းေဆြေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ပဲရွိေပ မယ့္ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့တစ္ျခားမိန္းကေလးတေယာက္ကိုခ်စ္သြားျပီတဲ့လား…

ေမွ်ာ္လင္ ့ေတြးထင္ထားသလို ေမာင္ေမာင္ဟာခင္ခင္ ့ဘ၀ခရီးေဖာ္မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ ့...

ထိုညက ႏွေျမာတသ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားျဖင္ ့ခင္ခင္ေၾကကြဲစြာျဖင္ ့ငိ္ုမိပါသည္။


........................
 
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ...ဒီလင္ ့မွာ ဆက္လက္ဖတ္ရွဳပါ

https://www.facebook.com/notes/kyar-phyu-nwe/-%E1%80%90%E1%80%85%E1%80%B9%E1%81%80%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%9B-%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B8/374513036016545