"ဆရာ vs. ဒကာ"

Athenian Ahnyarthar's status

ရဟန္းဥပေဒ (၀ိနည္း) နဲ ့လူ ့ဥပေဒ ကို ခြဲျခားနားလည္ဖို ့အေရးၾကီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဓမၼစက္ နဲ ့အာဏာစက္ လို ့ခြဲေျပာတာ..။ ၀ိနည္းကို ခ်ိဳးေဖါက္ရင္ ဓမၼစက္နဲ ့အေရးယူတာ..ဒါက..၀ိနစၦယ အလုပ္။ လူ ့ဥပေဒ ကို ေရာပါ ခ်ိဳးေဖါက္ရင္ အာဏာစက္နဲ ့အေရးယူလိမ့္မယ္....ဒါက အစိုးရအလုပ္.။၀ိနည္းကို ခ်ိဳးေဖါက္ေပမယ့္ (ဥပမာ...ညေနစာ စားတာ) လူ ့ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖါက္ေသးသေရြ ့ လူ ့ဥပေဒျဖစ္တဲ ့တရားမမွဳ တို ့ျပစ္မွဳတို ့နဲ ့အေရးယူလို ့မရဘူး...။ ဒါေပမယ့္ ၀ိနည္းကို လူ ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေပၚေပၚတင္တင္ (publicly) ခ်ိဳးေဖါက္ရင္ လူ ့ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖါက္ျငား....(ဥပမာ...အရက္ေသာက္တာ၊ ေငြေၾကးကိုလွည့္လည္ေတာင္းရမ္းတာ)ု...သာသနာ္ေတာ္ညွိဳးႏြမ္းေစမွဳဆိုတဲ့…၀ိနည္းမဟုတ္တဲ့…လူလုပ္ဥပေဒ၊ အရေရာ အေရးယူလို ့ရတယ္..။


သာသနာေတာ္ ညွိဳးႏြမ္းေစမွဳဆိုတဲ့ ပုဒ္မဟာ အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ထဲ့ထားတာမဟုတ္ဘူး..။ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီပုဒ္မနဲ ့ညိေနတတ္တာမ်ားတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဒီပုဒ္မနဲ ့အျပစ္ေပးခံရေသာ္ျငား လူ ့ဥပေဒရဲ ့အျပစ္ဒဏ္အရ ပါရာဇိကမက်သေရြ ့ရဟန္းျဖစ္ဆဲ...။ သကၤန္း၀တ္ခြင့္ရွိစျမဲပဲ...။ ဒီရွဳေထာင့္ကၾကည့္ရင္...အလဇၨီကို လူ (သို ့) အစိုးရ သို ့ အာဏာစက္နဲ ့ ေရာ၊ ရဟန္းသံယာအခ်င္းခ်င္း (ဓမၼစက္) ကေရာ အေရးယူလို ့ရတယ္..။ အေရးယူအပ္တယ္..။ ၀ိနည္းနဲ ့ညီျခင္းမညီျခင္း အေခ်အတင္ အျငင္းပြားဖြယ္ ကိစၥေတြက ပါရာဇိက လို ဂရုကအာပတ္ေတြနဲ ့ သိမ္ေမြ ့တဲ့ အယူ၀ါဒဆိုင္ရာ ကိစၥေတြမွာသာ ျဖစ္တယ္...။

ဒီေနရာမွာလည္း ေထရ၀ါဒကိုေသြဖည္တယ္လို ့ယူဆရတဲ ့အယူ၀ါဒ၊ ေဟာေျပာမွဳ တစ္ခု (ဥပမာ-မိုးျပာဂုိဏ္း) လို ကိစၥကိုၾက ပထမဦးဆုံးအေနနဲ ့ ဓမၼစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနစၦယ က ဆုံးျဖတ္ရတယ္..။ အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၦယ ကဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ၾကားက ဒီ၀ါဒကို ထူေထာင္သူဟာ ဆက္လက္ေဟာေျပာျမဲ ၊ ျဖန္ ့ျဖဴးျမဲဆိုရင္ ဒုတိယအဆင့္အေနနဲ ့အာဏာစက္နဲ ့ ကိုယ္တြယ္တာခံရမွာပဲ... သာသနာ္ေတာ္သန္ ့ရွင္းတည္တံ့ျပန္ ့ပြားေရးဆိုတာ ဘုန္းၾကီး၊ ဒကာ၊ဒကာမ၊ အစိုးရ အားလုံးနဲ ့သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥပဲ...။ ၀ိနည္း ဆိုတာေတာင္ လူ ၀တ္ေၾကာင္သိအပ္တဲ့အရာပဲ...

.၀ိနည္းနဲ ့ညီျခင္းမညီျခင္း ဆိုတာ ပါရာဇိက တို ့လို အာပတ္ေတြမွာ ပဲ ရွဳပ္ေထြးတာ..။ အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပါယ္ကို ရွင္းေအာင္ ၂ မ်ိဳးေရးျပထားတယ္ေလ..။ ၁၊ ဓမၼစက္... ဒါက ၀ိနည္းအရ ခ်ိဳးေဖါက္တယ္လို ့ဆုံးျဖတ္လိုက္တာ...ထိုက္သင့္တယ့္ အာပတ္ေျဖမွဳကို က်ဴးလြန္သူ ရဟန္းက ျပဳလုပ္ရမယ္..။ ၂။ အာဏာစက္ ...ဒါကၾကေတာ့ လူ ့ဥပေဒျဖစ္တဲ့ ေထာင္၊ ဒဏ္ေငြ၊ ေသဒဏ္ စတာေတြပါလာမယ္..။ ဆိုေတာ့...အလဇၨီဘုန္းၾကီးကို လူေတြက အျပစ္ေပးတာပဲေလ..။ ပါရာဇိက မက်ဦးေတာ့… ၀ိနည္းနဲ ့ေသြဖည္တဲ့ ရဟန္းကို အျပစ္ေပးႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ ရွိေနတာပဲ...ဥပမာ...ကန္ေတာ့ဆြမ္း ပါဘုရားလို ့ reject လုပ္တာမ်ိဳး..။ အရက္ေသာက္၊ ဖြန္ေၾကာင္ေနတဲ့ ရဟန္းကို ရပ္ကြက္က ၀ိုင္းဖမ္းျပီး လူထြက္ေစတာမ်ိဳး..စသျဖင့္အမ်ားၾကီးပါ..။ ဒီလုိမွမလုပ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ သာသနာသန္ ့ရွင္းေရးဆိုတာျဖစ္လာမွာလဲ…..

ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ငါးပါးသီလ ေတာ့သိၾကတာပဲေလ..။ အဲဒီ စည္းမ်ဥ္းငါးခုနဲ ့တင္ၾကည့္လိုက္...လဇၨီ၊အလဇၨိ အကြဲၾကီးပါ။
တကယ့္တကယ္ စဥ္းစားရမွာက ဘယ္လို အျပစ္မ်ိဳးကို ေပးမလဲ ဆိုတာပဲ..။ ျပစ္မွဳနဲ ့ျပစ္ဒဏ္ ကိစၥ ပဲ..။ ဘယ္သူက အျပစ္ေပးမလဲဆိုတဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး..။ ဓမၼစက္ က ရဟန္းေတြ ကိစၥ။ ၾကီးေလးတဲ့ျပစ္မွဳ (penalty) နဲ ့ေသးငယ္တဲ ့ျပစ္မွဳ (minor) ေတြက အစိုးရကိစၥ။ ခြ်တ္ေခ်ာ္တဲ့ ရဟန္းကို ဒကာ၊ဒကာမေတြက ဆြမ္းမေလာင္းတာ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးကို တိုင္တန္းတာ၊ စသျဖင့္ လုပ္ၾကရတာပဲေလ...ဒါေတြကို ကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္ေအာင္ သိဖို ့ေတာ့လိုတာေပါ့..။ ဘုန္းၾကီးဆိုတိုင္း လြတ္ထားလို ့မွမရတာ...။ ဘုရားလက္ထက္က ကိုယ္ေတာ္တခ်ိဳ ့ဆို ဆိုးမွဆိုး ဆိုတဲ ့အမ်ိဳးအစားထဲက….

လိဇၨီ အလဇၨီ လူဆံုးျဖတ္ခြင့္ရမရဆိုတာ..လူလည္းဆုံးျဖတ္လို ့ရတာပဲေလ…။..ပါရာဇိက ေလးပါးဆိုတဲ့ ရဟန္းတို ့ရဲ ့အၾကီးဆုံးအာပတ္ဟာ ငါးပါးသီလထဲက ေလးခုစလုံးပါတာပဲ…။ တစ္ခုပဲ...အရက္ေသာက္တာ ပါရာဇိက မက်ဘူး။ သို ့ေပမယ့္ အရက္ေသာက္တဲ့ ဘုန္းၾကီးကို ဘယ္သူက သူေတာ္ေကာင္းသတ္မွတ္ႏိုင္လဲ….
လူက အျပစ္ေပးလို ့ရတဲ့ အမွဳကိုက်ဴးလြန္ထားရင္ေတာ့ … ဓမၼစက္က ဘာေတြေျပာေျပာ…အာဏာစက္က အျပစ္ေပးမွာပဲ…။ လူ ့ဥပေဒက အျပစ္ေပးမွာပဲ…။ သံယာမို ့ဥပေဒအထက္မွာ ထားခြင့္မရွိ…။
ဥပမာ...လူသတ္တာ

ဓမၼစက္အရ လူသတ္မွဳေျမာက္ရင္ ပါရာဇိက က်ေတာ့ ရဟန္း ၀တ္လို ့ကိုမရေတာ့တာ….
ဒါေပမယ့္…. ပါရာဇိက မက်ေပမယ့္ ဥပမာ… အရက္ေသာက္တာမ်ိဳးကို လူ ့ဥပေဒ ျဖစ္တဲ့ သာသနာေတာ္ညွိဳးႏြမ္းေစမွဳနဲ ့ေထာင္ ၃ ႏွစ္ခ်လို ့ရတယ္
လူေတြအရက္ေသာက္တာ ေထာင္ မခ် ႏိုင္ေပမယ့္လို ့ ဘုန္းၾကီးေတြအရက္ေသာက္ရင္ (လူပုံလယ္မွာ) ေထာင္ခ်လို ့ရတယ္..အဲဒီ သာသနာေတာ္ညွိဳးႏြမ္းေစမွဳနဲ ့
အရက္ေသာက္တာမေျပာနဲ ့ဦး...လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြရဲ ့အ၀တ္အစားကို ၀တ္ျပီး ပြဲခင္းထဲသြားရင္လည္း ဒီပုဒ္မနဲ ့ျငိတာပဲ…

၀ိနည္းထဲမွာက အရက္ေသာက္တာ၊ လူေတြရဲ ့အက်ၤ ီအ၀တ္အစားေတြကို ၀တ္တာက "ပါစိတ္" လို ့ေခၚတဲ့ အေသးစား အာပတ္ပဲသင့္တာ…ပါရာဇိက လို ရဟန္းအျဖစ္ တသက္လုံး ဆုံးရွဳံး သြားရတဲ ့က်ဴးလြန္မွဳမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး
ရဟန္း တစ္ပါးဟာ လူသတ္မွဳတစ္ခုမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ရင္ လူ ့ဥပေဒအရ အာမခံမရ ခ်က္ခ်င္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံရမွာပဲ..။...ဒါကို ဘုန္းၾကီးေတြက ဘုန္းၾကီးကိစၥပဲ.. ဘုန္းၾကီးေတြဆုံးျဖတ္ျပီးမွ...အစုိးရက ရဲက ဆက္လက္ လုပ္ရမယ္လို ့စဥ္းစားရင္ ေတာ္ေတာ္ အဆင္အျခင္နဲရာက်ေတာ့မေပါ့..။

ဒီေနရာမွာ သတိျပဳဖို ့က လူသတ္မွဳမွာ ပါ၀င္တိုင္း ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ပါရာဇိက မက်ဘူး..။ ဘုန္းၾကီးတပါးက သူအျငိဳးထားတဲ့သူကို ေသေစလိုလို ့လူမိုက္ငွားျပီးသတ္ဦးေတာ့ ...သတ္တဲ့လူမိုက္က ခိုင္းထားတဲ့နည္းအတိုင္း မသတ္ပဲ... အျခားတပါးေသာ နည္းနဲ ့ေသေအာင္သတ္ရင္ ပါရာဇိက မက်ဘူး...ပါဏာတိပါတကံ ေတာ့ ထုိက္တယ္....။ ဒါေပမယ့္...လူ ့ဥပေဒမွာၾကေတာ့ ဒါဟာ လူသတ္မွဳ၊ ၾကိဳတင္ၾကံစည္မွဳ စတာေတြေၾကာင့္...ေသဒဏ္နဲ ့တကြ်န္းလမ္းပဲ....။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကိုၾကေတာ့ေရာ...ဘုန္းၾကီးကို လူက အျပစ္မေပးအပ္ဘူးလို ့ဘယ္လို ဆင္ျခင္မွဳမ်ိဳးနဲ ့ဆိုႏိုင္မလဲ....စဥ္းစားဖို ့ပါ...။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာ တစ္ခု ေပးဦးမယ္...ရဟန္းတစ္ပါး ဟာ ေသာင္းဂဏန္းအထက္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုကို ခုိးယူတယ္ဆိုပါစို ့(ဘယ္လိုနည္းနဲ ့ခိုးခိုး)...ဒီရဟန္းဟာ ခ်က္ခ်င္း ပါရာဇိက က်တယ္..။ လူ ့ဥပေဒမွာက ၾကေတာ့ minor theft မို ့အျပစ္က သိပ္ၾကီးမွာမဟုတ္ဘူး..။ ဒီကိစၥမွာၾက...ဘုန္းၾကီးေတြက အရင္ အျပစ္ေပးဆုံးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥ..။ လူ ့ဥပေဒသေဘာအရ... နားလည္ခြင့္လြတ္မွဳေလာက္နဲ ့ ပစၥည္းျပန္ေပးယုံေလာက္နဲ ့ေတာင္ ျပီးသြားႏိုင္တဲ့ကိစၥ.။..ဆိုေတာ့...ဘယ္လို အျပစ္ေပးသလဲ ကအဓိက...။ အျပစ္ဆိုတာကို နယ္ပယ္ ၂ ခုက ဘယ္လို သတ္မွတ္သလဲ က အဓိက..။ ဘယ္သူ အျပစ္ေပးသလဲက အဓိက မဟုတ္ဘူး..။ သာသနာေတာ္သန္ ့ရွင္းတည္တံ့ျပန္ ့ပြားေရးဆိုတာ ၂ ဘက္စလုံးက ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္ လုပ္ရမွာပဲ...တာ၀န္ယူရမွာပဲ..။