က်ေနာ္နဲ႕ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ား (၆)
|
6:01 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
September 2, 2013 at 5:58pm
ေကၿမိဳးက ရိုးတယ္၊ သူ႕ကိုၾကပ္လို႕ၾကပ္မွန္းမသိဘူး၊ သူ႕နံမည္အရင္းက မ်ိဳးၾကြယ္၊ ဘာလို႕ ေရွ႕က K (ေက) ထည့္သလဲဆိုေတာ့ သူအိမ္ေထာင္မက်ခင္ သူသြားသြားပိုးေနတာက RC3 က ဆရာမ ေကခိုင္၊ ထို႕ေၾကာင့္ အေမာင္သေကာင့္သား ေကၿမိဳး ျဖစ္သြားတာ၊ သူ႕အမ်ိဳးသမီး ေကခိုင္ကို က်ေနာ္ တခါမွ မျမင္ဖူးဘူး၊
တခါသား က်ေနာ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲသြားမလို႕ ၁၂ စီးသန္႕ကား(ဟံသာဝတီအဝိုင္းနဲ႕ သီတာသေဘၤဆိပ္ေျပးတဲ႕ကား၊ ဘယ္စီးစီး တေယာက္ ၁ က်ပ္) စီးေတာ့ သူလည္း က်ေနာ္နဲ႕ပါလာတယ္၊ သူက RC2 မွာ သြားၾကဴတာ၊ က်ေနာ္သိေတာ့ ေအးဗ်ာ ကိုၿမိဳး က်ေနာ္ကအခ်ိန္ေစာေနေသးတယ္၊ ခင္ဗ်ားနဲ႕ လိုက္ခဲ့မယ္ဗ်ာ...ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းလိုက္လို႕မရဘူး...ငါ့ကို မေႏွာက္ယွက္နဲ႕လို႕ဆိုတယ္၊ မရဘူးဗ်ာ...လိုက္မွာပဲ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ..ဒါေလးလိုက္ၾကည့္တာကို..၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ့ေဘာ္ဒါ ကိုေကၿမိဳးက ကဲ ေျပာမရမဲ့အဆံုး ငါလဲမသြားေတာ့ဘူး မင္းနဲ႕ပဲၿမိဳ႕ထဲလိုက္ခဲ့ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး က်ေနာ္နဲ႕ပါလာေတာ့တာပဲ။ သူဘာလို႕က်ေနာ့ကိုေၾကာက္လဲဆိုေတာ့ သူႀကိဳက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြအားလံုးက က်ေနာ္အသိအက်ြမ္းေတြျဖစ္ျဖစ္ေနလို႕၊ ေကခိုင္နဲ႕သူမေတြ႕ခင္ သူပိုးေနတဲ့ေကာင္မေလးတေယာက္ရွိတယ္၊ သခ်ၤာက၊ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ 8126..8126 နဲ႕ ခဏခဏလာလာညည္းေနတာနဲ႕ အဲဒါ ကားနံပါတ္မဟုတ္လား volkswagen ေလလို႕ သူ႕ေျပာလိုက္ေတာ့၊ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္သိလဲတဲ့၊ ဟားဟား...အဲဒီခင္ဗ်ားပိုးေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ေမာင္အရင္းက က်ေနာ့္နဲ႕ အရမ္းခင္တဲ့ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း...TTC က သူ႕နာမည္ ၾကည္ဝင္း၊ ေတာင္ဥကၠလာ ေဘာက္ေထာ္မွာေနတယ္ဆိုေတာ့.....ဟ တကယ္လား လုပ္ပါအုန္းကြာ...အားကိုးပါရေစ ဆိုတာနဲ႕ တည ေကၿမိဳးကို ၾကည္ဝင္းတို႕အိမ္ေခၚသြားၿပီး..ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ၾကည္ဝင္းကို ငါတို႕ အရက္ဖိုးျပတ္သြားလို႕ မင္းဆီဝင္လာတာ ဘာညာလုပ္ရတာေပါ့၊ ၾကည္ဝင္းက ဒါနဲ႕ သူ႕အမဆီက ပိုက္ဆံေတာင္းလာၿပီး က်ေနာ္တို႕နဲ႕ အရက္ျဖဴ ဘံုဆိုင္ကိုလိုက္လာၿပီးစကားေတြေျပာၾကတာေပါ့၊ ၾကည္ဝင္းက ေကၿမိဳးကိုမသိဘူး၊ ဒါဘယ္သူဘယ္ဝါအဲေလာက္ပဲ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္၊ ေကၿမိဳးက သူ႕ ေယာက္ဖေလာင္းေလးဆိုၿပီး သူ႕ပန္းခ်ီပံုေတြပါတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းတအုပ္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္၊ အမွန္သူေပးခ်င္တာက ၾကည္ဝင္းအမကို၊ က်ေနာ္ကလည္း ၾကည္ဝင္းကို အဲဒီစာအုပ္ မင္းအမကိုေပးလိုက္၊ ဘာလို႕ဆို သူကငါတို႕အတြက္အရက္ဖိုးေပးလိုက္တာမို႕လို႕ လို႕ ဆိုေတာ့ ေကၿမိဳးမ်က္ႏွာ ျပံဳးၿဖီးၿဖီး... ၾကည္ဝင္းက အရက္မေသာက္ဘူး၊ ေအးေအးေနတတ္တာ၊ ၾကည္ဝင္းနဲ႕ လမ္းခြဲၿပီးျပန္ၾကေတာ့ ေကၿမိဳးက ၾကည္ဝင္းကို မူးမူးနဲ႕ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာတာေတြက ထပ္ေနၿပီ၊ ေဟ့လူ ေတာ္ေလာက္ၿပီ ျပန္ၾကမယ္ဆိုၿပီးျပန္လာၾကေတာ့ လမ္းမွာ...ကိုၿမိဳးေရ..ဒီညေသာက္တဲ့ အရက္ဖိုးက ၾကည္ဝင္းပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး..သူ႕အမ ခင္ဗ်ားမဒီႀကီးပိုက္ဆံနဲ႕ေသာက္တာ...ေသာက္လို႕ေကာင္းမွေကာင္း..ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဆရာေကၿမိဳး ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ေပါ့.....ဒါက အရင္ ေကခိုင္နဲ႕ မေတြ႕ခင္ကပါ၊ သူနဲ႕ 8126 လည္း ဘာဆို ဘာမွ မဘာခဲ့ၾကပါဘူး....
(ဘာလိုလိုနဲ႕ ခုလာမဲ့စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္ေန႕ဆို ေကၿမိဳးဆံုးတာ ကိုးႏွစ္တင္းတင္းရွိခဲ့ၿပီ) သူမဆံုးခင္ ကက်ေနာ္ မကၠစီကိုႏိုင္ငံမွာေရာက္ေနတယ္၊ သူနဲ႕ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္၊ သူဆံုးခါနီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ခဲ့မိသလိုပါပဲ၊ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ ပန္းခ်ီဝင္းေမာ္ဟန္လည္း ကိုေကၿမိဳးနဲ႕ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုပဲ ဆံုးသြားခဲ့တယ္။
သြားေလသူ ေမာ္ၾကီး (ဝင္းေမာ္ဟန္) ေရးတဲ့ သြားေလသူ ပန္းခ်ီေကၿမိဳး ပံု
ေကၿမိဳးက သူ႕ကဗ်ာကို ကိုရဲသံစဥ္နဲ႕ သီခ်င္းသာျဖစ္သြားခဲ့တာ၊ သူလည္းဂစ္တာလံုးဝမတီးတတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕ ေကၿမိဳးတို႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ပန္းခ်ီျပပြဲေတြလုပ္ၾကတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္တို႕ဆီလာလာလည္ေနၾကက ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ရန္ကင္းသား အဆိုေတာ္ခ်စ္လူမိုက္ စိုးလြင္လြင္၊ စိုးလြင္လြင္က သမိုင္းဝင္းထဲကမိန္းခေလးအေဆာင္ေတြဘက္ကိုမလာဘူး..သူသြားဆိုေနက်က အင္းလ်ား၊ မာလာ၊ သီရိေဆာင္ေတြ၊ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ စစ္အက်ၤီ တပါတ္ႏြမ္း ေဆးေပါ့လိပ္လက္ၾကားညွပ္နဲ႕ပဲ။
အဲဒီတုန္းက ျမင့္မိုးေအာင္နဲ႕ သူတို႕ သီခ်င္းေတြ စပ္ၾကဆိုၾကေပမဲ့ က်ေနာ့္အေပၚလႊမ္းမိုးေနတာက ကိုတိုးရဲ႕ အဥၨလီအတြက္ ဂီတဥၨလီ ထဲက သီခ်င္းေတြ။
ေက်ာ္ျမင့္လြင္ အဆိုေတာ္ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္နဲ႕ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ ၁၉၈၈ က်ေနာ္ ေတာခိုတဲ့အခ်ိန္ ဘုရားသံုးဆူသြားတဲ့လမ္း ေဒါနေတာင္တန္းေတာတြင္းတေနရာမွာ သူနဲ႕ျပန္ဆံုၾကတာ၊ ေတာထဲသူ႕ေတြ႕ေတာ့ ကိုယ့္ဆရာ အဆိုေတာ္ထူးအိမ္သင္က ေဟ့ေကာင္ ဒါပဲ..ဒါပဲ...ဒါပဲ ငါတို႕အတြက္လိုတာ လို႕ ေျပာရင္း သူ႕ လက္ညိွးကို ေသနတ္ပစ္သလို အမူအယာနဲ႕ ျပတယ္၊ သူဝတ္ထားတာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အက်ၤီအျဖဴ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျဖဴနဲ႕။
ဘုရားသံုးဆူေရာက္ၾကေတာ့ ဘာအဖြဲ႕အစည္းမွ မရွိေသးဘူး၊ ရွိၿပီးသား မြန္ျပည္သစ္ပါတီေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ၊ က်ေနာ္တို႕ကလည္း က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ေတြ အားလံုးဆံုၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မယ္ဆိုၿပီး မြန္ျပည္သစ္ပါတီရဲ႕ စည္းရံုးမႈကိုေရွာင္ရတယ္။
သံုးဆူမွာ ထူးအိမ္သင္တို႕က အိမ္တလံုးငွားေနၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႕က ဝါးေဖါင္မွာေနတဲ့ ေလွသမား ကိုန ရဲ႕ေဖါင္အိမ္မွာေနၾကတယ္၊ ေနာက္ရက္ေတာ္ေတာၾကာမွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဦးပဥၨင္းတပါးဆီမွာေျပာင္းေနျဖစ္တယ္၊ ဦးပဥၨင္းဘြဲ႕နံမည္က ဦးဇင္းခမ္းခ်ြန္၊ ဦးဇင္းက ဟိုး အရင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုေတာခိုတုန္းက မ်ိဳးခ်စ္ပါတီက ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္လယ်ၤာ၊ ဆရာရန္ကုန္ဘေဆြ တို႕ရဲ႕တပည့္အရင္း၊ တကယ္တန္း ဘုရားသံုးဆူ နယ္စပ္မွာ ၾကာၾကာေနလာရေတာ့ စားေရးေသာက္ေရးအခက္အခဲျဖစ္လာၾကတယ္၊ က်ေနာ္အဖြဲ႕မွာက ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ၁၄ ေယာက္၊ ဘန္ေကာက္တက္ၿပီးအဆက္အသြယ္ေတြရွာမယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားရင္း ဝါးကုန္သည္ပြဲစား ထိုင္းစကားတတ္တဲ့ မြန္လူမ်ိဳးတေယာက္နဲ႕ ခ်ိတ္မိတယ္၊ ဒါနဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္တခု ေရွ႕က ေက်ာက္ခံုစားပြဲဝိုင္းတခုံမွာ ထိုင္စကားေျပာၾကတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာ္လွန္ေက်ာင္းသားေတြကို ထိုင္းကေတာ္ေတာ္ေလးစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္၊ ပြဲစားက က်ေနာ့ကို အရက္ေသာက္တတ္လားေမးၿပီး ထိုင္းအရက္ မဲေခါင္တျပားနဲ႕ အျမည္းနဲ႕ေပါ့၊ သူနဲ႕ေျပာေနတုန္း မထင္မွတ္ပဲ အနားေရာက္လာတာ မြန္းေအာင္၊ က်ေနာ့ကိုေတြ႕ေတာ့ ဟာ...မင္းက ရွပ္ကီေတြ ဘာေတြနဲ႕ ..ငါလဲ ကစ္ခ်င္တယ္ကြာ ပိုက္ဆံေတာ့မရွိဘူး၊ ခု ငါ ဂ်ပန္ေရတြင္း Camp မွာ ငါ့ အုပ္စု ၁ဝ ေယာက္စာ တေယာက္ကို တလ ဘတ္ ၅ဝ ႏႈန္းနဲ႕ အားလံုးအတြက္ရိကၡာ တလစာ လာဝယ္တာ လို႕ေျပာတယ္၊ ရတယ္...ဒါေတြ ငါ့ပိုက္ဆံနဲ႕ဝယ္တာလဲမဟုတ္ဘူး၊ ဒီမွာ ဝါး ပြဲစားကျပဳစုေနတာ လို႕ေျပာေတာ့၊ ပြဲစားက ပြဲစားပီပီ အထာေပါက္တယ္၊ အားလံုးက်သေလာက္ရွင္းေပးခဲ့ၿပီး သူအလိုက္တသိထျပန္သြားပါတယ္၊ အဲ...က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ေနၾကတုန္...ေငးေတး ေငးေတးနဲ႕ အနားေရာက္လာတာက ထူးအိမ္သင္၊ ဟား မင္းတို႕ တယ္ၿငိမ့္ေနၾကပါလားဆိုၿပီး ဝင္ထိုင္တယ္၊ ေအး ခ် ကြာ ဆိုေတာ့ ငါ အရက္ေတာ့မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မင္းတို႕မွာ ပိုက္ဆံရွီရင္ ယိုးဒယားေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တပြဲေတာ့ စားခ်င္တယ္ကြာ..တဲ့၊ အဲေလာက္ေတာ့ ငါ့ရွိပါတယ္ကြာ ဆိုၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တပြဲ မွာေပးလိုက္ပါတယ္၊ (အဲဒီအခ်ိန္က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တပြဲ ၅ ဘတ္)။ မိန္ေရယွက္ေရနဲ႕ စားေနတဲ့ သူ႕ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္၊ သူ႕ကို ေစာေစာစီးစီးေၾကြသြားလိမ့္မယ္လို႕ အဲဒီတုန္းက လံုးဝ ထင္မထားခဲ့မိဘူးေလ။
(မင္းေက်ာ္ခိုင္)
ဆက္ပါဦးမည္
0 comments:
Post a Comment