ျမိဳ႕ေလးက ရန္ပြဲေတြနဲ႕

က)။

“ငါတဲ႕ေဟ႕”
သူက သူ႕ကိုယ္သူ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္တယ္။
“သူတဲ႕ေဟ႕”
သူ႕ကို ၾကိဳက္တဲ႕သူေတြကလည္း သူ႕ကို ၀ိုင္းအားေပးၾကတယ္။
“ေနပါဦး …. မင္းက ဘယ္ေလာက္မ်ား ခ်ဥ္ႏိုင္္လို႕လဲ ……..”
သူ႕ကို မနာလိုတဲ႕ တစ္ေယာက္က သူ႕ကုိလာေမးတယ္။
“ဟဟ … က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ခ်ဥ္သလဲ သိခ်င္လား ……. ေရာ႕ …” ဆိုျပီး သူက သူ႕ ေလကို မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။
“ဖူး …………”
“အယ္မေလးဗ်ာ ………” ဆိုျပီး ခ်ဥ္လြန္းလို႕ မေနႏိုင္ ထေျပးသြားတယ္။
ေတြ႕လား။ သူက အဲလိုလူ။ သူ႕နာမည္လား။ ေျပာျပမယ္။ သူက ကိုသံပရာတဲ႕။
…………………..။

ခ)။

“လာစမ္းကြ…… မင္းက ဘာေကာင္လဲ ……”
“ငါကလား …. ငါက ခ်ိဳတဲ႕ေကာင္ေလ ….”
“ ေအး … မင္းက ဘယ္ေလာက္ခ်ိဳႏိုင္လို႕လဲ …………..”
သူတို႕ခ်င္း ျပိဳင္ပြဲလုပ္ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူ ပိုခ်ိဳလဲ ျပိဳင္တဲ႕ ျပိဳင္ပြဲေပါ႕ ….။ အုပ္စုပြဲကေန ..၊ အုပ္စု ပထမ၊ ဒုတိယ။ အဲဒီကေန ႐ံႈးထြက္၊ ဆီမီးဖိုင္နယ္၊ ကြာတားဖိုင္နယ္။ ဗိုလ္လုပြဲထိေပါ႕။ သူက ေနာက္ဆံုးဖိုင္နယ္မွာ ဆုရသြားတယ္။ အမ်ားၾကီးက ၀ုိင္းအားေပးၾကတယ္။
“ေဟး …………………… သူတဲ႕ကြ ……………….”
ထံုးစံအတိုင္း သူကလည္း ……
“ေဟး …………… ငါတဲ႕ ကြ …………”
သူတို႕ခ်င္း အဆင္ေျပၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုး သူ ဆုေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။
“အခ်ိဳဆံုး ဆုပိုင္ရွင္ ….. ကိုသၾကား ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ား…………..”
……………………။

ဂ)။

အားလံုးက အဆင္ေျပပါတယ္။ ေလေတြလည္း တိုက္တုန္း။ မိုးေတြလည္း ရြာတုန္း။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ႏွစ္ဦးေတြ႕ေတာ႕ အေျခအေနက မတူေတာ႕ဘူး။ ခက္ေနတာက သူတုိ႕ႏွစ္ဦး အဆင္မေျပၾကဘူး။
“မင္းက ဘာလဲ”
“မင္းကေကာ….. ဘာလဲ”
“ေနပါဦး … မင္းကေကာ …. ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ ရွိလို႕လဲ”
“ဟဟား ……….. မင္းေလာက္ကေတာ႕ ကြာ”
သူတို႕ခ်င္း အဆင္မေျပၾကဘူး။
လူေတြကလည္း …။ အဲ။ ဘယ္သူမွန္တယ္ မသိၾကဘူး…။ သူၾကိဳက္တာ သူ အားေပးၾကတယ္။
“ေဟး………….. သံပရာသီးကြ ……………”
အခ်ဥ္ၾကိဳက္တဲ႕ သူေတြက အားေပးျမဲ သူ႕ကို။
“ေဟး ………….. သၾကားတဲ႕ကြ ………..”
သူတို႕က အခ်ိဳၾကိဳက္တဲ႕သူေတြ….။
ခက္ေနတာက သူတို႕ခ်င္း မတည္႕ၾကတာ။ ၾကားေန ၀ါဒ လည္း မရွိျပန္ဘူး။
“မင္းတို႕က အခ်ဥ္ေတြပါကြာ”
“ဟဟ …. အခ်ိဳေတြ တက္မလာနဲ႕”
“ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ အခ်ဥ္ေတြ”
“လစ္လိုက္ေတာ႕ မင္းတုိ႕ေခတ္ကုန္ျပီဟ ….. ေသာက္အခ်ိဳေတြ”
မီဒီယာကလည္း ဖြၾကတယ္။ အခ်ိဳေတြ ဘယ္ေလာက္ခ်ိဳတဲ႕အေၾကာင္း။ ဆန္႕က်င္ဘက္ မီဒီယာကလည္း ျပန္ဖြတယ္။ အခ်ိဳစားရင္ ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးခ်ိဳျဖစ္မယ့္အေၾကာင္း။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္တယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ မတည့္ၾကဘူး။ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲလုပ္ၾကတယ္။ စကားခ်င္း ရွင္းမရေတာ႕ သူတို႕ခ်င္း နပန္းလံုးၾကတယ္။ က်န္တဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြလည္း ပါလာၾကေတာ႕ ပိုဆိုးကုန္တာေပါ႕။
“ေဟ႕ေကာင္ေတြ … အခ်ဥ္ေတြကို သတ္ပစ္”
“သၾကားေတြကို အခ်ဥ္တည္ျဖစ္မယ္ကြ ………….”
ရန္ပြဲၾကီးက ေတာ္ေတာ္ၾကီး ၾကီးလာတယ္။ တစ္စ။ တစ္စ။

ဃ)။

ရဲေတြက ရန္ပြဲအေၾကာင္းကို သိေတာ႕ လာေရာက္ ရွင္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္ေနတာက သူတို႕ထဲမွာလဲ အခ်ိဳၾကိဳက္တဲ႕ သူနဲ႕ အခ်ဥ္ၾကိဳက္တဲ႕ သူနဲ႕ အုပ္စုကြဲေနၾကတယ္။
“ေဟး … ေဟး … ရန္မျဖစ္ၾကပါနဲ႕ကြာ……….”
သူတို႕လည္း ရွင္းလို႕မႏိုင္ဘူး ..။ ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္း မသိၾကဘူး။
ေနာက္ဆံုး ရွင္းေပးမယ့္သူတစ္ေယာက္ ေပၚလာတယ္။ သူက အယူအဆ၊ ၀ါဒေတြ လက္ကိုင္မထားဘူး။ တရားမွ်တတယ္။ ျပတ္သားတယ္။ သူ႕ကို ရွင္းေပးဖို႕ အားလံုးက ၀ိုင္းေတာင္းဆိုၾကတယ္။ သူ႕နာမည္က ကိုမွ်တ တဲ႕။
“ကိုမွ်တ … လုပ္ပါဗ်ာ …. ကိစၥက ၾကီးေနျပီ.. ရန္ေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ျပီဗ်
ၾကာလာရင္ တတိယကမာၻစစ္ၾကီးေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ … ခင္ဗ်ား ရွင္းမွ ျဖစ္မွာ”
သူက ေအးေဆးပဲ သူရွင္းေပးမယ္ ဆိုျပီး လက္ခံလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ႕ သူက မီးသတ္ကားတစ္စင္းေခၚတယ္ဗ်ာ။ ေရအျပည့္ျဖည့္။ အဲဒီ ရန္ပြဲဆီကို သူကိုယ္တိုင္ သြားတယ္။ ျပီးေတာ႕ …………..။

င)။

ေအးေဆးပဲ သူကေတာ႕။ ရန္ပြဲဆီကိုေရာက္ေတာ႕ မီးသတ္ကားကို အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။ မီးသတ္ကားကလည္း သူအခ်က္ေပးတာနဲ႕ ရန္ပြဲၾကီးကို ေရနဲ႕ ဖ်န္းခ်လိုက္တယ္။
“ေ၀ါ……………. ေ၀ါ…………..”
………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………..
အားလံုး တဒဂၤ ျငိမ္သက္သြားၾကတယ္။ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ကလည္း ကိုမွ်တ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္ပါလိမ့္ေနာ္။ တကယ္ပဲ … ။ အားလံုးဟာ အသက္ပင္ မရွဴႏိုင္။ …………..။
……………………………….။

စ)။

ဆိုင္ေတြ…။ ေစ်းဆိုင္ေတြ။ ေစ်းဆိုင္ေတြ အားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ႕ ေစ်းတန္းၾကီးတစ္ခု။………………….။
သူတုိ႕ေရာင္းတာ တစ္ခုတည္း။ ဒါေပမယ့္ စားသံုးသူေတြကလည္း စီကားလို႕။
“ဗိ်ဳ႕ …………. ကၽြန္ေတာ္႕ကို သံပရာရည္ တစ္ခြက္ … အခ်ိဳေလွ်ာ႕မယ္…”
“ဗိ်ဳ႕ …………. ကၽြန္ေတာ္႕ကို သံပရာရည္ တစ္ခြက္ … အခ်ဥ္ေလွ်ာ႕မယ္…”
“ဗိ်ဳ႕ …………. ကၽြန္ေတာ္႕ကို သံပရာရည္ တစ္ခြက္ … အေနေတာ္…”
သူတို႕ခ်င္းေတာ႕ အဆင္ေျပၾကပါတယ္။

“ေဟ႕ … သံပရာရည္ ၾကိဳက္သလားေဟ႕”

“ဟ.. ၾကိဳက္သပါ႕ .. သိပ္ေကာင္း”

“အိုး … ဘာေျပာေကာင္းမလဲ … ညက မ်ားထားေတာ႕ … ဒါေလး ေသာက္လိုက္မွ ေခါင္းၾကည္သကိုးဗ်”

ကိုမွ်တက ျပံဳးလိုက္တယ္။ သံပရာရည္ထဲက သံပရာသီးနဲ႕ သၾကားကေတာ႕ သူ႕ကို ဘယ္ၾကည္မလဲဗ်။

ရင္နင့္ေအာင္
၁၄၊ ၉ ၊ ၂၀၁၁။
ည ၁၂း၃၀
(အေဟာင္းေလးေပမယ့္ အမွတ္တရအျဖစ္ တင္လိုက္ပါတယ္။)