Monday, September 23, 2013

ထီးၿပိဳင္နန္းၿပိဳင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္႔ ထီးလိုမင္းလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး


နိဒါန္း

“ကေလးတစ္ေယာက္၊ ဆရာတစ္ေယာက္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းဟာ ကမၻာႀကီးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါတယ္”

ဤသည္မွာ ဇူလိုင္လ ၁၂ ရက္ေန႔ ကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္တြင္ (၁၆) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ရွင္ မာလာလာ ၏ ကမၻာႀကီးကို ကိုင္လႈပ္လိုက္သည့္ စကားျဖစ္သည္။

တာလီဘန္မ်ား၏ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ဦးေခါင္း တြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဦးမညြတ္သည့္ နီေစြးေသာ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္လည္း ကမၻာေက်ာ္ ပညာေရးသံတမန္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တာလီဘန္ အၾကမ္းဖက္မ်ား အေၾကာက္ဆုံးမွာ “စာအုပ္” ဟု မာလာလာကဆိုသည္။ မာလာလာ၏ ဘဝျဖစ္စဥ္မွာ ကမၻာေပၚရွိ အမ်ဳိးသမီးထုႀကီး တစ္ရပ္လုံးကို သိမ္းက်ဳံးဆြဲယူ ႏိုင္ခဲ့သလို ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရး အတြက္လည္း ထင္ရွား လွေသာ သေကၤတပုံရိပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

မာလာလာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရေသာ ခရီးၾကမ္းႏွင့္ စာသင္ခန္းအနိဠာ႐ုံ တို႔မွာ တုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ ေကာင္းသည္ မွန္ေသာ္လည္း နယ္စပ္တိုင္းရင္းသား ေဒသမ်ားကို ပုံေဖာ္ၾကည့္လွ်င္ သမိုင္းမတင္၊ မွတ္တမ္းမဝင္သည့္ မာလာလာေပါင္းမ်ားစြာကို ေတြ႔ရွိႏိုင္ၾကေပ လိမ့္မည္။ မာလာလာထက္ ဆိုးေသာ ငရဲခန္းႏွင့္ ခရီးၾကမ္းမ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ ဆိုးေမြအျဖစ္ တည္ရွိေနသည္။
ေတာထဲေတာင္ထဲတြင္ စာသင္ခန္းဟူသည္ ဘာမွန္းမသိ၊ စာအုပ္ဟူသည္ မျမင္ဖူးေသးသည့္ မာလာလာထက္ ပိုမိုဆိုး႐ြားေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားစြာ ရွိေနခဲ့သလို ယခုလည္း ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ စစ္ပြဲ အနိ႒ာ႐ုံမ်ား အၾကားတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ရွင္သန္ေနထိုင္ကာ စာသင္ခန္း မဝင္ႏိုင္သည့္၊ အခ်ိန္မတန္မီ စာသင္ခန္းကို ေက်ာခိုင္းခဲ့ရသည့္ ကေလးသူငယ္ မ်ားစြာ၏ ပုံရိပ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ အနာဂတ္၏ ပြင့္ဖတ္မ်ားကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ေျခြခ်ေနခဲ့ျခင္း၏ နိမိတ္ပုံမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ မာလာလာ ၏ Education First သည္ ကမၻာတစ္ဝန္းရွိ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ရည္ညႊန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ကမၻာေပၚတြင္ သက္တမ္းအရွည္ၾကာဆုံး ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ အိုးပစ္၊ အိမ္ပစ္၊ စာသင္ေက်ာင္းကိုပစ္ကာ ေျပးလႊားေနခဲ့ရေသာ လူမသိသူမသိ တိတ္တဆိတ္ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံ့ရတနာ ရင္ေသြးငယ္မ်ားမွာ ပို၍ဆိုးပါလိမ့္မည္။

လူမႈႏိုးၾကားမႈ Social Mobilization

လြတ္လပ္ေရးရၿပီ ဆိုကတည္းက “ကြဲ” သမိုင္းႏွင့္ “ခ်” ရာဇဝင္မ်ား ႀကီးစိုးခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ေျမသည္ ယေန႔တိုင္လည္း စစ္မီးမၿငိမ္း ျမက္ခင္းမစိမ္းႏိုင္ေသာ ယမ္းေငြ႕တေဝေဝ မီးခိုးတလူလူ မီးလွ်ံ တလွပ္လွပ္ ထေနဆဲျဖစ္သည္။ သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ဖက္ဒရယ္ဟူေသာ စကားလုံး တေစၦေထာင္ေခ်ာက္ အတြင္း ပိတ္မိေနခဲ့သည္က တစ္မ်ဳိး၊ ေတာ္လွန္ေသာ ဗီဇျဖင့္ ဒိုင္ယာေလာ့ျဖင့္ အေျဖရွာေရးကို ရွက္ရြံ႕ခဲ့သည္က တစ္ဖုံ၊ ဂိုဏ္းဂဏျပႆနာမ်ား တစ္နည္းျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီး ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ခဲ့ရာတြင္ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး ၿပဳိကြဲခဲ့ရေပသည္။ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) အတြင္း ဝါးအစည္းေျပသလို တစ္စစီကြဲထြက္ခဲ့ရေသာ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးသည္ တစ္စစီ ျပန္လည္တြဲဆက္ကာ ရင္ၾကားေစ့ရာတြင္လည္း စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႔ေနသည္။ စိန္ေခၚမႈမွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖုံဖုံ ျဖစ္သလို မူလရွိရင္းစြဲ ျပႆနာမ်ားအျပင္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းလာသည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ တန္ဖိုးမ်ားလည္း ထပ္မံေပၚထြက္လာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လာေရာက္ခဲ့သည့္ ကမၻာေက်ာ္ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ ဖရန္စစ္ဖူကူယားမားက ေတာင္ကိုရီးယား ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး ေမာ္ဒယ္ကို သာဓကျပဳ၍ ျမန္မာ့ဒီမိုကရက္ တိုက္ေဇးရွင္းကို သ႐ုပ္ခြဲျပခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈသည္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးကို ဒြန္တြဲေဖာ္ေဆာင္သည့္ ေခတ္ၿပဳိင္လမ္းေၾကာင္းသစ္ ျဖစ္ေနေလရာ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရး၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ေရး ဟူေသာ ေဖာင္ေဒးရွင္း (၃) ရပ္ကို ထူမတ္ရာ၌ အေရးႀကီးလွေသာ ျပည္သူမ်ား၏ လူမႈႏိုးၾကားမႈ Social Mobilization ကို သတိေပး ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံသစ္ထူေထာင္စ၊ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ကူးေျပာင္းစ စသည့္ အကူးအေျပာင္း ကာလမ်ားတြင္ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုလုံးကို ဦးေဆာင္မႈျပဳသည့္ ေမာင္းႏွင္မႈလည္း ျဖစ္သည္။ ဖူကူယားမားညႊန္းသည့္ Social Mobilization ကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုလုံး၏ တိမ္းညြတ္မႈျဖင့္ ဒီမိုကေရစီကို အားေကာင္းသန္မာေစသည့္ သေဘာ ဖြင့္ဆိုႏိုင္သည္။ ဖူကူယားမား ပုံပမာျပဳေသာ ေတာင္ကိုရီးယားေမာ္ဒယ္ကို ၾကည့္လွ်င္ အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွာ ပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အုတ္ျမစ္ခ်၍ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးကို ေဆာင္ၾကဥ္းသြားေသာ Mobilization ျဖစ္ရာ ျမန္မာ့ ဒီမိုကရက္တိုက္ေဇးရွင္း ႏွင့္ မ်ဥ္းတန္းသေဘာ မေဆာင္ပါ။

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး၌ ပုံေဖာ္ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး လမ္းေၾကာင္းတြင္ လူမႈႏိုးၾကားမႈ (၃) မ်ဳိး ျဖန္႔ၾကက္ထြက္လာခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

နံပါတ္ (၁) လူမႈႏိုးၾကားမႈမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ တန္ဖိုးမ်ားကို အေျခတည္၍ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႔ေဘာင္ တည္ေဆာက္လိုသည့္ ႏိုးၾကားမႈျဖစ္သည္။ ဤႏိုးၾကားမႈကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳၾကသည္မွာ ရင့္က်က္ေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပညာရွင္ပညာတတ္မ်ား အမ်ားစုျဖစ္ၾကၿပီး လူနည္းစုဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကရက္ တိုက္ေဇးရွင္းတြင္ ဤလူနည္းစု၏ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားမႈ သည္ အထူးပင္ အေရးႀကီးသည္။

နံပါတ္ (၂) လူမႈႏိုးၾကားမႈမွာ မူလရွိေနေသာ အစုအဖြဲ႕၊ လူတန္းစား အလႊာ၊ မ်ဳိးႏြယ္စုစသည့္ လူနည္းစုတို႔၏ လူမႈအရင္း Social Capital ကို အေျခခံ၍ ပိုမိုအားေကာင္းလာေသာ လူမႈႏိုးၾကားမႈ ျဖစ္သည္။ ဤႏိုးၾကားမႈမွာ လူနည္းစုတိုင္းရင္းသားမ်ား ကိုယ္စားျပဳ ပါဝင္ေနသလို ေတာင္သူ လယ္သမား၊ အလုပ္သမား၊ မီဒီယာ၊ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အစရွိသည့္ သီးသန္႔အစုအဖြဲ႕ မ်ား၏ ယုတ္ေလ်ာ့ေနခဲ့ရေသာ အခြင့္အေရး၊ ေပ်ာက္ဆုံးေန ခဲ့ရေသာ အက်ဳိးစီးပြားတို႔ ေပၚထြက္လာခဲ့ သည္။ ယေန႔ ထြက္ေပၚလာေနေသာ လူတန္းစား ကိုယ္စားျပဳ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားအေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ဤႏိုးၾကားမႈတြင္ ပါဝင္ေနသည္။

နံပါတ္(၃) လူမႈႏိုးၾကားမႈမွာ ခြဲျဖာတတ္ေသာ သေဘာသဘာဝတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး လူမ်ဳိးစုဝါဒ၊ အသားအေရာင္ဝါဒ၊ ဘာသာေရးအယူဝါဒ၊ ႏိုင္ငံေရးဝါဒ (လက္ဝဲ-လက္ယာ) စသည္တို႔ကို အေျခခံေသာ အက်ဳိးစီးပြား ျမႇင့္တင္ေရးဆိုင္ရာ လူမႈႏိုးၾကားမႈျဖစ္သည္။ ယေန႔အာရပ္ေႏြဦး ရယ္ဒီကယ္လမ္းေၾကာင္းသို႔ တိမ္းေစာင္းသြားတတ္ေသာ သေဘာတရားသည္ ဤနံပါတ္ (၃) လူမႈႏိုးၾကားမႈ ကန္ပိန္းမ်ား အသာစီး ရယူသြားႏိုင္ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရွိႏိုင္သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡမ်ားသည္ ဤနံပါတ္ (၃) လူမႈႏိုးၾကားမႈကို လႈပ္ႏိႈးရာေရာက္ေစခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံေရးယိုယြင္းမႈသို႔ ဆြဲယူသြား ႏိုင္သည့္ အေျခအေနမ်ားလည္း ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။

လူမႈႏိုးၾကားမႈႏွင့္ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း ေတြ႔ရွိရေသာ မ်က္ႏွာစာမွာ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အၿပဳိင္းအ႐ိုင္းျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ျပည္သူမ်ား၏ လူမႈႏိုးၾကားမႈကို စီမံခန္႔ခြဲမႈ ျပဳေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပည္သူမ်ား၏ လူမႈႏိုးၾကားမႈမ်ားက အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ေမာင္းႏွင္မႈ ျပဳတတ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

ေနျပည္ေတာ္သေဘာတူညီခ်က္

ဖူကူယားမား သာဓကျပဳခဲ့ေသာ ေတာင္ကိုရီးယား၏ လူမႈအရင္း Social Capital ကို ေလ့လာၾကည့္ လွ်င္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ အရိပ္အေငြ႕မ်ားႏွင့္ ဂ်ဳိဆြန္းဒိုင္နက္စတီ ၾသဇာမ်ား ေရာယွက္စိမ့္ဝင္ေနသည္။ ေတာင္ကိုရီးယား တစ္ႏိုင္ငံလုံးသည္ ဘာသာအယူဝါဒ ကြဲျပားမႈ ရွိေသာ္လည္း လူမ်ဳိးအားျဖင့္ တစ္မ်ဳိးတည္းသာျဖစ္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈအားျဖင့္လည္း တစ္ခုတည္းသာ ရွိသည့္အတြက္ သ႐ုပ္ အမွတ္အသား Identity Problem ကင္းရွင္းသည္ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဆိုႏိုင္သည္။ ေတာင္-ေျမာက္စစ္ပြဲ အၿပီး အေျခခံ အေဆာက္အဦကအစ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ကြင္းဆက္အားလုံး ၿပဳိကြဲပ်က္စီး ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပာပုံမွျပန္လည္႐ုန္းထ ရွင္သန္ႏိုင္ရန္ ၾကမ္းတမ္းစြာေလွ်ာက္ လွမ္းခဲ့ရေသာ အေျခအေနမ်ားမွာ ျမန္မာ့ေႏြဦးတင္ကူး အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲခ်က္ အမ်ားအျပားရွိေနသည္။

စိတ္မေကာင္းစရာ၊ တစ္ဖန္ရင္နာဖြယ္ရာ ေကာင္းလွသည္မွာ ျမန္မာ့ေႏြဦး၏ လူမႈႏိုးၾကားမႈသည္ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး မ်က္ႏွာစာသို႔ မ်က္ႏွာမူျခင္းမရွိခဲ့ဘဲ လမ္းေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသို႔ ခြဲျဖာ ထြက္သြားခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္၊ ယဥ္ေက်းမႈထုံးတမ္းစဥ္လာ တစ္ရာေက်ာ္ႏွင့္ မတူကြဲျပား မႈမ်ား ေပါင္းဆုံေနေသာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းသည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး၏ ႐ိုက္ခတ္မႈကို ခံခဲ့ရသည္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ဤသည္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႕၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ သူရဦးေရႊမန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ မီဒီယာမ်ား စသည္တို႔အားလုံးက မုဆိုးစိုင္သင္ ဒီမိုကရက္တစ္တန္ဖိုး ထူေထာင္ေရးကို တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ ႀကဳိးပမ္းခဲ့ရေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။

လာမည့္ေအာက္တိုဘာလ အတြင္း တစ္ႏိုင္ငံလုံး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ေရးထိုးပြဲႀကီးကို က်င္းပျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕ကလည္း လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ သေဘာတူညီထား ၾကသည္။ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲရန္ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကမည့္ ေနျပည္ေတာ္သေဘာ တူညီခ်က္သည္ လြတ္လပ္ေရးမရရွိမီက တည္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ ပင္လုံစိတ္ဓါတ္ကို ျပန္လည္အသက္သြင္းျခင္း ျဖစ္သလို အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရး အတြက္ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ျပင္းျပေသာ သႏၷိ႒ာန္ကို ကိုယ္စားျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသို႔ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ အားလုံးတို႔က သန္း ၆၀ သို႔ တရားဝင္ ကတိကဝတ္ ျပဳလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ ဒီမိုကေရစီပင္ပ်ဳိ သင္းသတ္ မခံရေရး၊ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးသို႔ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း ခ်ီႏိုင္ေရး အတြက္ ေနျပည္ေတာ္ သေဘာတူညီခ်က္သည္ သမိုင္းႏွင့္ခ်ီေသာ မွတ္တိုင္ ျဖစ္လာေပမည္။ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ သီအိုရီမ်ားအရ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ၊ မူဝါဒတည္ၿငိမ္မႈ၊ စီးပြားေရးတည္ၿငိမ္မႈ တို႔အတြက္ တစ္ဆက္ တစ္စပ္တည္း ျဖစ္ေနသလို ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး သီအိုရီမ်ား အရလည္း အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္မွာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး ပင္ျဖစ္သည္။

ထီးျပဳိင္နန္းၿပဳိင္မဟုတ္ေသာ ထီးလိုမင္းလိုၿငိမ္းခ်မ္းေရ

ျမန္မာ့ရာဇဝင္တြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ထြက္ေပၚခဲ့ဖူးေသာ ထီးၿပဳိင္နန္းၿပဳိင္ စစ္ဘုရင္မ်ား၏ ၿပဳိင္ဆိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ စစ္ခင္းကာ အင္ပါယာခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီး ေနာက္တြင္ ဖက္ဒရယ္ဟူေသာ စကားလုံးတေစၦျဖင့္ ခြဲထြက္မည့္ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားကို လက္နက္ကိုင္၍ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကရသည္။ မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ ဖက္ဒရယ္သည္ ခြဲထြက္ေရးမဟုတ္၊ ေပါင္းစည္းေရးသာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ ခံယူခ်က္မ်ား ရဲရဲတင္းတင္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး အေျခခံဥပေဒ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သို႔ပါ ဦးတည္ေနၿပီျဖစ္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ေနရာတြင္ စားပြဲဝိုင္း ေတာ္လွန္ေရး မ်ား အစားထိုး ေနရာယူၾကရန္ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ မ်ားအေပၚတြင္ မူတည္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး မၾကာခဏ ရည္ညႊန္းေျပာၾကားလ်က္ရွိေသာ မတူကြဲျပားမႈမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ထီးလိုမင္းလို ျဖစ္မွသာ သန္း ၆၀ အတြက္ ရင္ေမာသက္သာ ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။သို႔မဟုတ္ပါဘဲ ထီးၿပဳိင္နန္းၿပဳိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိုသာ ဆက္လက္ဆြဲကိုင္ ထားမည္ဆိုပါလွ်င္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လမ္းဆုံးေရာက္ႏိုင္မည္ မထင္ေပ။

စားပြဲဝိုင္း ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားတြင္ တက္ေရာက္ပါဝင္ၾကသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း ဘက္တစ္ဖက္တည္း ကိုသာ ရပ္တည္ျခင္းမရွိဘဲ သန္း ၆၀ ဘက္တြင္ ရပ္တည္ၾကမွသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းတိုင္သို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေရာ၊ ႏိုင္ငံသားမ်ားပါ ေရာက္ရွိႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ ကိုယ့္ဘက္ အႏိုင္-အ႐ႈံး၊ သူ႔ဘက္ အႏိုင္-အ႐ႈံးစသည့္ ကစားပြဲအေျချပဳ တြက္ခ်က္မႈ မ်ားကိုလည္း အေျမာ္အျမင္ ရွိရွိ ရင့္က်က္မႈ ျပည့္ျပည့္ဝဝျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကရန္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေပသည္။

နိဂုံး

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရးသည္ အေရာင္း-အဝယ္သေဘာ လုံးဝ မဟုတ္ရပါေသာ ႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးသာ ျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္မွန္းတန္ဖိုး မ်ားကို ဆုပ္ကိုင္၍ ေဈးဆစ္ေတာင္းဆိုေရး မူမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ၾကသည္ မ်ားလည္း ရွိတတ္ေပသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ လူနည္းစု တစ္စုတည္း၊ မ်ဳိးႏြယ္စု တစ္စုတည္းႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ျခင္း မဟုတ္ေသာ သန္း ၆၀ ၏ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးကိစၥျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးစားပြဲဝိုင္းမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္မႈမ်ား၊ ၂၀၁၅ အိပ္မက္မ်ား ပါဝင္လာခဲ့ပါက စစ္မွန္ေသာ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားသို႔ တက္လွမ္းႏိုင္ မည္မဟုတ္ပါ။ ႐ိုးသားမႈ အေရးႀကီးသည့္နည္းတူ သန္း ၆၀ အတြက္ စစ္မွန္ေသာ ေစတနာ ရွိရပါလိမ့္မည္။
ကမၻာေက်ာ္ မာလာလာထက္ ပို၍ဆိုး႐ြားေသာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာ့ျပည္တြင္း စစ္တလင္းတြင္ ရွိခဲ့ၾကသည္။ ပညာေရးသည္သာ ပထမဟု ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းဆိုရေကာင္းမွန္း မသိရွာၾကေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားစြာ ေတာထဲေတာင္ထဲတြင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနထိုင္ေနၾကရွာသည္။ စနစ္ေဟာင္း၊ ေခတ္ေဟာင္း၏ အမုန္းတရားမ်ား၊ အစဥ္အဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့ေသာ အၿငဳိးမ်ားေၾကာင့္ ယင္းကေလးငယ္ မ်ား၏ အနာဂတ္မ်ားကို စေတး ေပးဆပ္ေနၾကရျခင္း သာျဖစ္သည္။

စစ္ပြဲတြင္ ေသဆုံးသြားၾကရရွာေသာ၊ စစ္ပြဲေၾကာင့္ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ျဖစ္ၾကရရွာေသာ၊ စစ္ပြဲေၾကာင့္ စာသင္ေက်ာင္းမရွိ၊ ေခါင္းေလာင္းသံမသိ ေနထိုင္ေနၾကရရွာေသာ၊ ဟိုမွာဘက္ကမ္းရွိ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ မီးထိန္ထိန္မ်ားကို ေငးေမာ ၾကည့္ေနရရွာေသာ တိုင္းရင္းသား ကေလးငယ္ မ်ားသည္ ကမၻာေက်ာ္ မာလာလာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမိုဆိုး႐ြားေသာ ငရဲခန္း ေန႔ရက္မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ ေနၾကရသည္။ ယေန႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚေနေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ျပန္လည္ေရးဆြဲေရး သာမက ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစု လက္ခံထားၾကၿပီး ျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး လမ္းေၾကာင္းတြင္ လက္ကိုင္ထားၾကမည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ လိုလားခ်က္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း အဆုံးထိ တစ္ပတ္လည္ေအာင္ သုံးသပ္ၾက ေစလိုသည္။ ထို႔နည္းတူ လက္ေတြ႔က်ၿပီး အလုပ္ျဖစ္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာ သေဘာကို အေျခခံၾကမွသာ မာလာလာထက္ ပို၍ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုး႐ြားေသာ ျမန္မာ့ေျမမွ မာလာလာေပါင္း မ်ားစြာတို႔၏ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို အမွန္တကယ္ ေျပာင္းလဲလာေစမည္ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူနည္းစု ကြက္ကြက္ကေလး၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုသာ မလြတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားတတ္ေသာ ထီးၿပဳိင္နန္းၿပဳိင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးထက္ သန္း ၆၀ အက်ဳိးစီးပြား ကိုသာ ၿခံဳငုံ႐ႈေမွ်ာ္ေသာ ထီးလိုမင္းလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္ေနျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

မာလာလာကေတာ့ “ကေလးတစ္ေယာက္၊ ဆရာတစ္ေယာက္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ကေလာင္ တစ္ေခ်ာင္း ဟာ ကမၻာႀကီးကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ ေတာ့ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္း၊ လက္မွတ္တစ္ခ်က္သည္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ႐ုတ္ျခည္း ေျပာင္းလဲသြားေစမည္ ျဖစ္သည္။

(မွဴးေဇာ္)
The Voice Weekly Facebook စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...