က်ေနာ္နဲ႕ ဂီတသူရဲေကာင္းမ်ား (၈)

September 4, 2013 at 10:03pm

က်ေနာ္တို႕ သမိုင္းဝင္းထဲက အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္မွာ သီခ်င္းဆိုၾကရင္ မိုးရြာတဲ့ည ဆိုရင္ အေဆာင္ေတြကူးတဲ့ စၾကၤန္လမ္းအမိုးေအာက္ကေနပဲ ဆိုၾကတာ၊ မိုးမရြာတဲ့ ညေတြဆိုရင္ေတာ့ စၾကၤန္လမ္းအမိုးေပၚတက္ဆိုၾကတယ္၊
အမိုးေပၚဆိုရင္ အင္ၾကင္အေဆာင္သူအခန္းေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကို နီးသြားတယ္၊ တခါတေလညေတြမွာ အေဆာင္သူေတြ အခန္းမီးေတြမိွတ္၊ လံုးဝၿငိမ္သက္ေနရာကေန ရုတ္တရက္ သူတို႕အခ်င္းခ်င္း စ ၾကတဲ့ပံုစံမ်ိဳး သူတို႕ထဲက တေယာက္ေယာက္ကေန အခန္းမီးရုတ္တရက္ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့အခါ၊ ဟား...အခန္းဝရံတာမွာ ေက်ာင္းသူေတြ တျပံဳႀကီး ထိုင္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေတြ၊ တဖက္ေစာင္းလက္ေထာက္ၿပီး လွဲေနတဲ့သူ၊ အားေပးေနၾကတာ..အားေပးေနၾကတာ၊ အဲဒီအခါမ်ိဳးဆို ေဟး...ေဝး.....ဝါး..ကနဲေပါ့ဗ်ာ၊ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အခန္းထဲ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲ ျပန္ဝင္ေျပးၾကတာ..အဲဒီတုန္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝေတြေပါ့။

အေဆာင္ကူးစၾကၤန္လမ္းရဲ႕ အမိုးေပၚတက္ရတာလဲ လြယ္တယ္မထင္နဲ႕၊ အမိုးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႕ ခုန္လွမ္းၿပီးခ်ိတ္၊ ၿပီးရင္ အားနဲ႕ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ခါးနဲ႕ အမိုးနဲ႕တတန္းထဲက်ေအာင္ဆြဲတင္၊ ၿပီးမွ ေျခေထာက္တဖက္ကို အမိုးေပၚလွမ္းေျမွာက္ကုတ္တက္ရတာ၊ က်ေနာ့အထင္ အမိုးက ၆ ေပခြဲေတာ့ရွိမယ္၊ အမိုးေပၚကျပန္ဆင္းရင္လဲ အဲလိုတဆင့္ခ်င္းျပန္ဆင္းရတာ။ အမိုးေပၚ ဘယ္ေတာ့မွမတက္ပဲ စၾကၤန္အမိုးေအာက္မွာပဲ သီခ်င္းဆိုတာကေတာ့ မိုးေက်ာ္။

အဲဒီညေတြတုန္းကဆို အမိုးေပၚမွာ ကိုတိုး၊ ကိုရဲ အျမဲပါပဲ။ ကိုအုန္းျမင့္(ရီေဇာ္) ကလဲ အသံေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္၊ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြ သူဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးလိုက္မေအာ္ၾကေတာ့ဘူး၊ သူ႕အသံပဲနားေထာင္ၾကတယ္၊ ကိုတိုး၊ ကိုရဲ၊ ကိုေမာင္၊ ကိုေနဝင္းတို႕ဆိုရင္လဲ လိုက္မေအာ္ဘူး၊ ဘာလို႕ဆို သူတို႕အသံပဲ နားေထာင္ခ်င္တာကိုး၊ ကိုအုန္းျမင့္ရဲ႕ညီအငယ္ဆံုးက ကိုထြန္းလင္း၊ ဂစ္တာတီးေကာင္းတယ္၊ ကိုအုန္းျမင့္ဆိုတဲ့သီခ်င္းထဲမွာ ဆရာစိုင္းခမ္းလိပ္ေရးၿပီး စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္ဆိုတဲ့ (ေခါင္းစဥ္ေတာ့မမွတ္မိဘူး) မွတ္မိတဲ့ စာသားေတြက
လြယ္အိပ္ကေလး ပုခံုးမွာလြယ္
အေမ့သမီးေလး ေက်ာင္းသြားမယ္...
မႈံနံ႕သာေလး ပါးမွာျခယ္ အေဖ့သမီးေလး ေက်ာင္းတက္မယ္
သူမ်ားလို ကားမစီးရေတာင္ စက္ဘီးေလးနဲ႕ ျမန္ပါတယ္ ကြယ္
ဝ လံုးေလး ဝိုင္းဝိုင္းေရးကာ ဆရာေျပာစကားလဲ နားေထာင္ကြယ္။

ေရႊလင္ပန္း ထမင္းဆီဆမ္း လမင္းႀကီးဆုခ်မယ္တဲ့
အေဖ့ထက္ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါအငယ္ေလး
အေမ့ထက္ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါအငယ္ေလး
မပ်င္းနဲ႔ အငယ္ေလး..ေက်ာင္းမေဝးပါဘူး တံတားထိပ္တင္..

..(သူမ်ားလို ကားမစီးရေတာင္ စက္ဘီးေလးနဲ႕ ျမန္ပါတယ္ ကြယ္ အဲဒီစာေၾကာင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႕က အေဆာင္သူမေရႊေခ်ာမ်ားအတြက္ စာသားေျပာင္းဆိုတယ္)
သူမ်ားလို ကားမစီးရေတာင္ ဒတ္ဆန္းကားေလးနဲ႕ျမန္ပါတယ္ကြယ္ (အဲဒီတုန္းက အျမန္ဒတ္ဆန္းကားေတြ ေျပးတယ္ အင္းစိန္-ဆူးေလ နံပါတ္ ၄၈၊ ဘယ္စီးစီး တေယာက္ ၁ က်ပ္၊ ေနာက္ မဂၤလာဒံု ဆူးေလ ေျပးတဲ့ ဟီးႏိုးကား နံပါတ္ ၉ အဝါ၊ က်ားနဲ႕ မ ကို အလယ္ေခါင္မွာ သံဇကာျခားၿပီးစီးရတဲ့ကား၊၊ ဒါေပမဲ့ ဟီးႏိုး နံပါတ္ ၉ အဝါက အင္ၾကင္းေဆာင္ေတြဘက္မသြားဘူး၊ RC2 ေက်ာင္းဝင္းထဲမွတ္တိုင္ကေနကဲ ျပန္ေကြ႕တာ၊ ေနာက္သံဇကာမျခားတဲ့ ၉ အဝါ ေက်ာင္းကားဟီးႏိုးအႀကီးေတြက်ေတာ့ ေက်ာင္းနဲ႕ဆူးေလ၊ သူက ဆူးေလနဲ႕ သမိုင္းဝင္းထဲက မိန္းကေလးအေဆာင္ေတြ အင္ၾကင္း၊ ကံ့ေကာ္၊ ဂႏၶမာ၊ တကၠသိုလ္ အားကစားရံု၊ ေယာက်ၤားေလးအေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ အုန္းေတာ၊ ပင္လံုေဆာင္ေတြဘက္ပါတ္ၿပီး RC2 ေနာက္ဘက္က ပတၱျမားအေဆာင္ကေနျပန္ေကြ႕တယ္)

မပ်င္းနဲ႔ အငယ္ေလး..ေက်ာင္းမေဝးပါဘူး တံတားထိပ္တင္..က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႕က မေရႊေခ်ာမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းမေဝးပါဘူး ၄ မွတ္တိုင္ (အင္ၾကင္းေဆာင္မွတ္တိုင္ကေနစေရရင္  ဝိုင္ယာလက္ (၆မိုင္ခြဲ) မွတ္တိုင္၊ စြပ္က်ယ္စက္မွတ္တိုင္၊ တံတားျဖဴမွတ္တိုင္၊ ၿပီးရင္ မာလာေဆာင္ ဆိုေတာ့ကာ အင္ၾကင္းက စ တာဆိုေတာ့ မာလာအထိ ၄မွတ္တိုင္ေလ။

အေဆာင္မွာ တီးၿပီးလို႕ အိမ္ျပန္ၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ ခင္ဝမ္းရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္နဲ႕ ျပန္ေနၾကပါ။

သားေထြးနဲ႕ သူ႕အကို ကိုခ်စ္ကို တို႕ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လဲ ညတိုင္းနီးပါးလာလာၿပီးလက္ေသြးၾကတယ္၊ သူတို႕ညီအကိုက ကီလီလမ္းကေနလာၾကတာ၊ သူတို႕အိမ္က က်ိဳက္ထီးရိုးကားဂိတ္ဖြင့္ထားတာ၊ ကိုတိုး၊ ကိုေမာင္၊ ကိုရဲတို႕ ခရမ္းျပာအေဆာင္မွာမေနခင္က သားေထြးတို႕ အိမ္မွာ တည္းၾကတာ။
ကိုခ်စ္ကိုက သူ႕အသံ ဝါဝါႀကီးနဲ႕ အားရပါးရ ဆိုတတ္တာ တီးတတ္တာ၊ သူဆိုေနက်က နံမည္ပ်က္လူဆိုး။
သားေထြးကလည္း သူစပ္ထားတဲ့သီခ်င္းေတြဆိုေနက်၊ သားေထြးဆိုေနက်က သီခ်င္းတပုဒ္ပန္းတဆုပ္။
က်ေနာ္မိုးေက်ာ္၊ ရာျပည့္တို႕နဲ႕သာတြဲေနေပမဲ့ (ကို) ခိုင္ထူးနဲ႕ တခါမွ မဆံုခဲ့ဘူး၊ ခိုင္၊မိုး၊ျပည့္ လို႕ နာမည္ႀကီးခဲ့ၾကေပမဲ့ က်ေနာ္သူတို႕နဲ႕တြဲေနခ်ိန္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လဲ ခိုင္ထူးနဲ႕အဆက္အသြယ္ရွိၾကပံုမ်ိဳး မေတြ႕ရဘူး။



ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီး.....
၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၁ ရက္ေန႕မွာ NY မွာ ကိုရဲနဲ႕ ျပန္ဆံုၾကတာ


တညသား ကိုရဲနဲ႕ က်ေနာ္ အင္ၾကင္းေနာက္မွာ ရွိေနၾကတုန္း အရက္ေတာ္ေတာ္မူးလာတဲ့ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ နဲ႕ ျငိၾကေရာ၊ ျပသနာက ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႕ဖါသာ အသဲကြဲလို႕ မူးလာၾကတာကေန ငါတို႕က Eco ကြ ဘာ ညာ နဲ႕ ရမ္းလာတာ၊ ကိုရဲက လဲ ေအး ငါက RIT ကြ လို႕ေျပာလိုက္တာ...ခဏၾကာေတာ့ ခုနက သူရဲေကာင္းမ်ား အုပ္လိုက္ျပန္လာၾကၿပီး ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ RIT ကဆိုတာ ဆိုၿပီး ေအာ္လာၾကတာ၊ ကိုရဲနဲ႕ က်ေနာ့္ကို သူတို႕ မမွတ္မိၾကပါဘူး၊ ေတာ္ေတာ္မူးေနၾကတာကိုး၊ အဲဒီသူတို႕အသံၾကားေတာ့ ဟိုဘက္ ကံ့ေကာ္ေဆာင္ဘက္မွာ ဂစ္တာတီးေနၾကတဲ့ အုပ္စုက RIT ကေက်ာင္းသားေတြ၊ ခ်က္ခ်င္းထလာၾကၿပီး ေအး RIT က ကြ မင္းတို႕က ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ဆိုၿပီး RIT နဲ႕ ECO အုပ္စုေတြ႕ၾကပါေလေရာ၊ က်ေနာ္လဲ ကိုရဲကို ကိုရဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သာေန၊ အမိုးေပၚတက္ေနရေအာင္ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား တက္ေနက် အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္က သၾကၤန္အမိုးေပၚတက္ေနၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေက်ာင္းသားေတြကလဲ ရန္မျဖစ္ၾကပါဘူး၊ ေက်ာင္းသားခ်င္းကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေတြရွိၾကတာပါပဲ၊ ေနာက္က် လည္ပင္းဖက္ေပါင္းၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္အျမဲအမွတ္ရေနတဲ့ညတညရွိတယ္၊ အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္မွာ လသာတဲ့တည ၁၉၈ဝ ထဲမွာ၊ ကိုေနဝင္း၊ ကိုတိုး၊ ကိုေမာင္၊ ကိုရဲ တို႕အျပင္ မိုးေက်ာ္နဲ႔အတူ ကိုဗစ္(ကိုဇာလ်မ္း) လဲေရာက္လာတဲ့ည၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုေနဝင္းကလဲ ေမာင့္လျပည့္ဝန္းနဲ႕ လူေတာ္ေတာ္သိေနၾကၿပီ၊ ကိုေမာင္ကလည္း အဥၨလီေမာင္ေမာင္လို႕ နာမည္ရေနၿပီ၊ ကိုတိုးက အဥၨလီအတြက္ဂီတဥၨလီ ေခြထြက္ၿပီးစ၊ ကိုရဲကေတာ့ ေဘ့စ္ကိုရဲလြင္ႀကီးဆိုၿပီးသိေနၾကတာ၊ မိုးေက်ာ္က ေတးျမံဳငွက္ ခိုင္ထူးမိုးေက်ာ္၊ အေဆာင္ေနာက္မွာ ဂစ္တာလာတီးၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက သူတို႕မွန္းလဲသိေရာ သူတို႕တီးမဲ့ ဂစ္တာေတြလာေပးၾကတယ္၊ အကိုတို႕ကို ခုလိုေတြ႕ရတာအရမ္းဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႕ ဂစ္တာေတြယူတီးပါ၊ က်ေနာ္တို႕ အခုလို ၾကံဳတုန္း အကိုတို႕သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ခ်င္လို႕ပါဆိုၿပီး အားလံုး စၾကၤန္အမိုးေအာက္မွာ တန္းစီထိုင္လိုက္ၾကတဲ့ျမင္ကြင္းပါ....အဲဒီညက လြပ္လပ္တဲ့ သီခ်င္းသံေတြကလြဲလို႕ တိတ္ဆိတ္စြာသံစဥ္ေတြၾကားထဲ ရစ္မူးၾကတဲ့ညတညပါ။ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းညေစ်းတန္းကေန အားလံုးအတြက္ လၻက္ရည္နဲ႕ မုန္႕ေတြပါ ဝယ္လာၿပီး ဧည့္ဝတ္ျပဳခဲ့ၾကတာလဲ ခ်စ္စရာေက်ာင္းသားဘဝတခုပါပဲ၊ စည္းကမ္းရွိရွိဆိုၾက၊ တီးၾက၊ နားေထာင္ၾကတဲ့အေဆာင္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတို႕ရဲ႕ လွပတဲ့ ညေလးတညပါ၊ အဲလို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ အမွတ္တရေတြမ်ိဳး ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ပံုျပင္လိုျဖစ္ခဲ့ရတာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းရတယ္။

(မင္းေက်ာ္ခိုင္)
ဆက္ပါဦးမည္