ေမ မ်က္ရည္ ။

by Yeyint Kyaw on Saturday, February 4, 2012 at 2:38am ·

အကို/အမ မ်ား မဂၤလာပါဗ်ာ….စားပါဦးလား မေမးရက္လို ့(အားနာလို ့) မေမးပါရေစနဲ ့ဗ်ာ….။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလို အစားအစာ မေျပာနဲ ့ ရင္ထဲက စကားလံုးေတြ စားျပီး ေနခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြ ခဏ ခဏ ေပါ့…။ မသိ အေဖ/မသိ အေမ ကို သတိရ တမ္းတမိတဲ့ စကားေတြေပါ့…ကေလး တစ္ေယာက္မွာ လည္း ေမတၱာေတြ လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ..။
ေနပူပူ ေျခဗလာနဲ ့ ေလွ်ာက္သြားေနလည္းဆူမယ့္သူမရွိ…အိပ္ခ်င္သလိုအိပ္ေနလို ့လည္း နိဳးမယ့္သူ မရွိ..မတည့္တာေတြ မစားနဲ ့လို့လည္း တားမယ့္ ေငါက္မယ့္သူမရွိ(ရတာစားေလ) အဲလိုပါဘဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပူဆာရမယ့္သူလည္း မရွိပါဘူး..ဟင့္အင္း..ပူဆာခြင့္ကို မရွိတာပါဗ်ာ…။ အကို/အမ တို ့က အိမ္မွာ လိုခ်င္တာ မရယင္ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲေနမလား မသိဘူးေနာ္….ကၽြန္ေတာ္ေလ ဘာမွ မလိုခ်င္ပါဘူး..ကြယ္လြန္လို ့ ထားခဲ့တာလား…?.အဆင္မေျပလို ့စြန္ ့ပစ္တာလား…အေၾကာင္းအရင္း မသိေပမယ့္..ေကာက္ယူမဲ့သူလည္းမရွိတဲ့ ဘ၀မို ့သစ္ပင္ေတြ ေအာက္မွာ..ဘုရားၾကိဳ ဘုရားၾကားမွာ…ေစ်းဆိုင္လြတ္ေတြမွာ…အိပ္မိတိုင္း…ခိုနား
ရာအရိပ္ရဲ ့ေအးျမမႈကို မိဘ/အုပ္ထိမ္းသူ ရဲ ့အရိပ္ဆို ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ ေတြးမိတိုင္း..ဟင့္အင္း အျမဲ မ်က္ရည္က်မိတယ္ဗ်ာ..။

ဟင့္အင္း…စာသင္ေက်ာင္းဘက္..မေတာင္းရမ္းပါဘူး..ေက်ာင္းတက္ေနတာေတြ..မျမင္ခ်င္ဘူး..မနာလိုစိတ္ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ..အားက် စိတ္က ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ကို ကြဲမတတ္ ႏွိပ္စက္လြန္းလို ့ပါ..။စာအံသံေတြ ၾကားရတဲ့ဘက္ေတာ့ သြားတတ္ပါတယ္..သူတို ့ဆိုတဲ ့စာအခ်ဳိ/ကဗ်ာ အခ်ဳိ ့ေတာင္ ရေသးတယ္..ဘယ္လိုစာလံုးေတြလည္းေတာ့ သိဘူးေလဗ်ာ..ဟဲဟဲ မဖတ္တတ္ဘူးေလ..။ကၽြန္ေတာ္ ခဏ ခဏ ဆိုတယ္ စာေလး ရြတ္ျပမယ္ေလ..*(စား၀တ္ေနေရး ေဖြရွာေပး ေက်းဇူးရွိေပ..တို ့ေဖေဖ…) ဆိုတာေလ….။ အကို/အမ တို ့ကေတာ့ အိမ္က ၀ယ္ေပးတဲ့ စာအုပ္က ညံ့လို့ ၾကမ္းလို ့ဆိုျပီး စိတ္ေကာက္ ေနမွာေပါ့ေလ..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မီးေသြးခဲနဲ ့စာသင္ရယင္ ကို ေသေပ်ာ္ပါျပီဗ်ာ..။
ေစ်းထဲ ေတာင္းတဲ့အခါ စားေသာက္တန္းဘက္ ေရာက္တာေပါ့…မစားရ အနံရႈ ဆိုေပမယ့္ အနံရယံုနဲ ့ဒါ ဘာအစားအစာ ဆိုတာ စားဖိုမႈး ေတြ ထက္သိေနမလားပဲေလ…စားခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပလြန္းေတာ့ စြဲမွတ္ေနသလား မသိေတာ့ပါဘူး။ အၾကြင္းအက်န္ တစ္ခ်ဳိ ့ေတာ့ စားဘူးတာေပါ့..မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ စက္ဆုတ္ရြံရွာစြာ ေမာင္းထုတ္ခံရတာ မ်ားပါတယ္ေလ..ၾကင္နာ တတ္တဲ့သူက်ေတာ့ ဂရုတစ္စိုက္ ကို စားတာ ေသခ်ာ ခ်န္ျပီး ေခၚေပးပါတယ္..အဲလိုလူက်ေတာ့
.သိပ္ေအးခ်မ္းတာပဲ….။ အကို/အမ ေတြကေတာ့ အိမ္ မွာ ဟင္းမေကာင္းလို ့..ဒါမွ မဟုတ္ မိသားစုမ်ားလို ့ေ၀ပံုက် စားရလို ့ စိတ္ေကာက္လို ့ရမွာေပါ့ေနာ္…။

အ၀တ္အထည္ တန္းဘက္ေတာ့ ေျခဦးေတာင္ မလွည့္ပါဘူး…လွလုိ ့ေငး ၾကည့္မိပါတယ္…အလစ္သုတ္တဲ့သူ
လို အၾကည့္ခံရတာ မ်ားပါ တယ္ ။ အကို/အမ တို ့ကေတာ့ ဘာတံဆိပ္ မွ ၀တ္တာ လို ့ ေျပာနိဳင္မွာေပါ့ေနာ္…။

ေနခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူေနပါေစလို ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းတယ္ ဆိုယင္ အကို/အမ မ်ား စိတ္ခု သြားမလားဗ်ာ….(လူေတြရဲ ့ဆႏၵ ဆိုတာ ကိုယ့္ဘ၀ နဲ ့သာ ခ်ိန္ဆ သင့္တယ္ )လို ့ လၻက္ရည္ဆိုင္ မွာ အခ်ိန္ ကုန္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ စကား မွတ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ က ေနပူပူမွ အဆင္ေျပတာေလ…မိုးရြာယင္ ခိုနားဖို ့ အလြယ္ မရွိဘူး.. အ၀တ္စို လဲစရာ မရွိဘူး..မိုးရြာထဲ ၀မ္းစာရွာမရသလို..မိုးရြာထဲ ဘယ္သူက စြန္ ့က်ဲ မွာလဲ…။ ေဆာင္းက်ေတာ့လည္း ေႏြးေထြးစရာ ဂုန္နီအိတ္ဘဲ ရွိတာ… ကိုကိုေတြလို စတိုင္မိ ခ်င္တာေပါ့.. အေႏြးထည္ကိုယ္ပိုင္ဆိုလို့ ေရမခ်ဳိးရလို ့ထူပိန္းေနတဲ ့အေရျပားေပၚက ေခ်း(ေဂ်း) အထူၾကီးေတာ့ ရွိတယ္ဗ်…ခ်မ္းေမပါတယ္ဆိုမွ ေလရူးယင္ မနက္ မိုးလင္းယင္ ေက်ာက္ရုပ္ကေလးလုိေတာင့္ေနမလား မသိဘူး…ေတြးယင္းနဲ ့ျပံဳးမိပါရဲ ့ အေသေတာ့ေရာ အနာဂါတ္မွ မရွိဘဲ ဒုကၡေတြ ဖက္တြယ္ထားခ်င္ေသးသလားေပါ့…
အင္း..ေသေတာ့ မေသခ်င္ေသးဘူး..
တစ္ခ်ိန္မွာဆိုတာ….ရွိေနသ၍ေပါ့
ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္က အသက္ပဲေလ….။

ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားျပီလားဗ်ာ…အကို/အမ ေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို စာနာ သနားပါလို ့ မေျပာလိုပါဘူး…ကၽြန္ေတာ္လို သူမ်ားစြန္ ့ပစ္တာေလး မက္ေမာစြာ စားေနရတာ ကို ျမင္ျပီး ကိုကို မမ တို ့ အိမ္က မိဘကို ဟင္းမေကာင္း လို ့….မုန္ ့ဘိုးရတာနည္းလို ့ ဆိုျပီး စိတ္မကြက္ေစခ်င္ဘူးဗ်ာ..။ကၽြန္ေတာ္လို လမ္းေဘးအိပ္ လမ္းေဘးေန တဲ့ဘ၀ေလး ကိုၾကည့္ျပီး အိမ္မွာေနရတာ သိပ္စိတ္ညစ္တာဘဲ လို ့ မညည္းတြားေစခ်င္ဘူး။ ဘယ္မွာ နားခိုရမွန္း မသိတာကို လြတ္လတ္တယ္ မယူဆပါဘဲ အိမ္မွာ သိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာဘဲလို ့ မျမင္ေခ်င္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္လို လမ္းေဘး မွာ အစြန္ ့ပစ္ ခံရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား ဟင္။ ကၽြန္ေတာ့္လို ေခ်း(ေဂ်း) အထပ္ထပ္နဲ ့ကိုဒါ၀တ္ ဘ၀ေလးၾကည့္ျပီး အိမ္ကို ေဂ်ာ္ဒါနိဳး မွ ဆိုတာမ်ဳိး ပူဆာတာ ဆင္ျခင္ ေစခ်င္ပါတယ္။ သူမ်ား စာအံသံကို နားေထာင္ေနရတဲ ့ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ ေလးၾကည့္ျပီး ရုန္းကန္္ေက်ာင္းထားေပးတဲ့ မိဘေက်းဇူးကို ၾကိဳးစားမႈနဲ ့ ဆပ္ေစ ခ်င္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကို သနားစိတ္ကေလး ၀င္မိယင္ အကို/အမ ေတြရဲ ့မိဘ ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ လို ဘ၀ ကိုမပို ့ဘဲ/ စြန္ ့မပစ္ပဲ ရုန္းကန္ရွာေဖြ ေၾကြးေမြးတဲ ့မိဘေတြ ကို သနားေပးတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ အကိုတို ့အမတို ့ လိမၼာေနမယ္ ၾကိဳးစားေနမယ္ ဆိုမွ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္လုိ လူေတြ(ဘ၀ေတြ) ကို ကယ္တင္ စာနာ သနားတတ္တဲ့ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မႈ ေတြ ေဆာင္ရြက္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ ျဖစ္လာမယ့္ အခ်ိန္ ကို ကၽြန္ေတာ္ တို ့အားကိုးတစ္ၾကီး ၾကံၾကံခံ ရုန္းကန္ယင္းေမွ်ာ္လင့္ေနပါ့မယ္…။

ကယ္တင္နိဳင္မယ့္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြကိုေပါ့ေလ….။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ဗ်ာ..သာယာ ၀ေျပာပါေစလို ့ဆုေတာင္းပါတယ္.ဒါမွ ကၽြန္ေတာ္တို့မငတ္မွာေလ….။ခ်မ္းေျမ့သာယာရွိက်ပါေစ… ။

( ျပီး) ................

ပံုေလး ကို ျမင္ရေတာ့ ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး.. လူမႈ စာနာမႈ တစ္ခု အျဖစ္ ေဖၚျပခ်င္တာေၾကာင့္ ခံစားေရးၾကည့္တာပါ…။

ကြဲလြဲမႈ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္မႈ ရွိခဲ့ယင္… တစ္ဖန္ အေၾကာင္းအရာ တိုက္ဆိုင္ခဲ့လွ်င္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ မူလ ဓါတ္ပံုရွင္ ကိုလည္းေကာင္း ပံုတင္ခဲ့ေသာ facebook အေကာင့္ရွင္တစ္ဦးအား လည္းေကာင္း ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္..။
အျပဳသေဘာ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
နိဳင္ငံ ဂုဏ္သိကၡာ ကိုထိခိုက္ေစလို၍ မဟုတ္ပါေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။ …………………….

ကို၀ိုင္၀ိုင္ေက ( ko yyk )