ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ား

by ရင္နင့္ေအာင္ on Wednesday, February 1, 2012 at 2:53pm

 

ဒီကိစၥက ေျပာခ်င္တာေတာ႕ ၾကာျပီ။ ဘယ္လို ပံုစံေျပာရမလဲ စဥ္းစားေနတာ။
ဒီလိုပါ။

မေန႕ညက ၃၁-၁-၂၀၁၂ ရက္ ညကေပါ႕။ အခ်ိန္က ညသန္းေခါင္ၾကီး ၁၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပါ။ ရန္ကုန္၊ ေက်ာက္တံတားျမိဳ႕နယ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ႕တာပါ။ ညၾကီးမင္းၾကီး ဆိုတဲ႕ အတိုင္း လူေတြ အိပ္ခ်ိန္၊ မအိပ္ေသးတဲ႕ လူေတြက ထံုးစံအတိုင္း လမ္းေဘးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြ၊ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြမွာ ထိုင္ကာ စားရင္းေသာက္ရင္း၊ စကားေတြ ေျပာၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကေပါ႕။
ရန္ကုန္မွာကလည္း ညသန္းေခါင္ ဗိုက္ဆာရင္ ဒီလမ္းေဘးေစ်းဆိုင္ေတြပဲ အားကိုးရတာ မဟုတ္လားဗ်။ ေစ်းႏႈန္းအရလည္း မဆိုးဘူး။ ဆိုင္ၾကီးေတြမွာ ေလးငါးေထာင္ကေန တစ္ေသာင္းေလာက္ အကုန္ခံစားဖို႕က ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲဗ်။ က်ဳပ္တို႕ရတဲ႕ လစာေလးေတြနဲ႕။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ထားလိုက္ပါေတာ႕။ ကၽြန္ေတာ္တို႕  လူလတ္တန္းစားေခၚမလား၊ အဲလိုလူတန္းစားေတြေတာင္ အျမဲေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ေနရ စားရတယ္လို႕ မရွိပါဘူး။ အဲေတာ႕လည္း ဒီလို လမ္းေဘးက ေစ်းဆိုင္ေလးမွာ စားရေတာ႕တာေပါ႕။ ထမင္းဆီစမ္းနဲ႕ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ တစ္ပြဲကို ငါးရာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ ေျခာက္ရာနဲ႕ အရသာလည္း မဆိုးဘူး၊ ေစ်းႏႈန္းလည္း မဆိုးဘူး။

ေျပာခ်င္တာက ညက ကၽြန္ေတာ္တို႕တေတြ ၃၅လမ္းေထာင့္က လမ္းေဘးဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနတုန္း ကားၾကီး၊ ကားငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ႕ (အားလံုး ဆယ္စီးေလာက္ရွိမယ္) ေရာက္လာပါေလေရာ။ ဘာေတြလဲ သိလား။ ရဲေတြနဲ႕ စည္ပင္ေတြပါ။ လမ္းေလးဆိုင္ေတြကို လိုက္ဖမ္းတဲ႕ စည္ပင္ေတြေပါ႕။ အားလံုးလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ဖစ္ကုန္တယ္။ ေစ်းသည္ေတြလည္း ျပာယာခတ္လို႕။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကားေပၚက စည္ပင္ေတြ၊ ရဲေတြက ၀ုန္းဆို အမ်ားၾကီးပဲ ဆင္းလာျပီး လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြရဲ႕ ပစၥည္းေတြ သိမ္းၾကတယ္။ ဖမ္းဆီးၾကတယ္။
သူတို႕ဖမ္းေနက်အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ေတာ႕ ေစ်းသည္ေတြကလည္း ဘာမွ ၾကိဳတင္မျပင္ဆင္လိုက္ၾကဘူးနဲ႕ တူပါတယ္ဗ်ာ။ အဖမ္းခံရတဲ႕ ေစ်းသည္ေတြကို ၾကည့္ျပန္ေတာ႕ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္တဲ႕ မ်က္ႏွာေလးေတြနဲ႕ တစ္ဖက္မွာလည္း မေက်နပ္ၾကဘူးေပါ႕။ သူတို႕ဘ၀မွာ ဒါေတြက ရိုးသင့္သေလာက္ေတာ႕ ရိုးေနေလာက္ေပမယ့္ ဒီလို အၾကမ္းၾကီးဖမ္းတဲ႕ ပံုစံမ်ိဳးေတာ႕ ၾကံဳဖူးေသးဟန္မတူဘူး။ အကုန္လံုးက ဘာေျပာရမွန္း မသိ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိနဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္ျပည္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလို လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြမွာ ထိုင္ေနက်ဆိုေတာ႕ ဆိုင္ရွင္ေတြနဲ႕လည္း အေတာ္အတန္ ရင္းႏွီးေနပါျပီ။ ဒီေတာ႕ သူတို႕ဘက္က ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တိုမေက်နပ္ျဖစ္မိတာ အမွန္။ မေက်နပ္လို႕ေကာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲဗ်။ ၀တၱရားေႏွာင့္ယွက္မႈနဲ႕ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႕ကို တရားစြဲလို႕ ရတာကိုးဗ်။ ဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ ၾကည့္ေနရေတာ႕တယ္။

တစ္ဖက္က ျပန္ၾကည့္ျပန္ေတာ႕ စည္ပင္သာယာနဲ႕ ရဲေတြဟာ သူတို႕ လုပ္ခ်င္လြန္းလို႕ လုပ္ၾကတာလား။ သူတို႕နဲ႕ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြနဲ႕ ရန္ျငိဳးရန္စရွိလို႕ ျပန္ဖမ္းေနတာလား။ အႏုိင္က်င့္ေနတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလို ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

သူတို႕ အျမဲေျပာတာက သူတုိ႕ဟာ တာ၀န္အရလုပ္တာပါတဲ႕။ ဒါဟာ ၀န္ထမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ လက္သံုးစကားမို႕ ခင္ဗ်ားတို႕လည္း ၾကားဖူးၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ သိပ္မႏွစ္သက္လွဘူး။ တာ၀န္အရ လုပ္တယ္ဆိုတဲ႕ စကားကိုက တာ၀န္ေပးတိုင္း အကုန္ လုိက္လုပ္မယ္ဆိုတဲ႕ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ ေပးလိုက္တဲ႕ တာ၀န္ဟာ ေကာင္းတာကို လုပ္ခိုင္းတာလား၊ ဆိုးတာကို လုပ္ခိုင္းတာလား ဆိုတာ မစဥ္းစားေတာ႕ဘူးလို႕ သေဘာသက္ေရာက္ေနတယ္။ ျပီးေတာ႕ တာ၀န္ကို တာ၀န္အတိုင္းပဲ လုပ္မယ္။ ပိုျပီး အဆင္ေျပတဲ႕ နည္းလမ္းကို မေရြးေတာ႕ဘူးလို႕လဲ သေဘာပါေနတယ္။

ဒီေတာ႕ ဘာေတြျဖစ္လာသလဲ။
ဖမ္းဆိုတဲ႕ တာ၀န္ၾကီးကို သူတို႕ သယ္လာတယ္။ ဖမ္းတယ္ေလ။ မဖြင့္ရမယ့္ ေနရာမွာ ေစ်းဆိုင္ေတြ ဖြင့္ရင္ ဖမ္းမယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဒီအထိ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ္အမူအရာေတြ၊ ႏႈတ္အမူအရာေတြဟာ ရိုင္းစိုင္းစြာ ဖမ္းပါလို႕ေတာ႕ တာ၀န္ေပးလိုက္မယ္ မထင္ဘူး။ တစ္ေယာက္စကား၊ တစ္ေယာက္နားမွာ မခါးရေအာင္ဆိုတဲ႕ ကေလးတုန္းက ကဗ်ာကို သူတို႕ ေက်ာ္ဖတ္ခဲ႕ပံုရပါတယ္။
မေန႕ညကေတာ႕ ဆဲဆိုသံေတြၾကားခဲ႕ရတယ္။ စားပြဲခံုေတြနဲ႕ ထိုင္ခံုေတြကို ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္တယ္ဗ်ာ။ ထီးေတြကို လဲခ်ပစ္တယ္။ ပန္းကန္ေတြဆိုတာ ကြဲလို႕ကြဲ။ ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာ စပ္စုၾကည့္ေတာ႕ သူတို႕ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕၀န္ထမ္းေတြက (တစ္ခ်ိဳ႕ပဲေနာ္) အရက္မူးလာတဲ႕ ပံုစံေတြ။ မ်က္လံုးၾကီးေတြက နီရဲလို႕။ ေၾသာ္.. တာ၀န္အရလုပ္တယ္ဆိုရင္ တာ၀န္ခ်ိန္မွာ အရက္မူးလာလို႕ ရပါသလား။ ျပီးေတာ႕ သူတို႕ေတြဟာ သာမန္၀န္ထမ္းေတြလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္ကို လွပသာယာေအာင္၊ စည္းကမ္းရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြက တာ၀န္ခ်ိန္မွာ အရက္ေသာက္ေနရင္ျဖင့္ ….။ အင္း။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ရင္ေလးစရာ။

ျပီးေတာ႕ လမ္းေဘးက ဆိုင္ေလးေတြကုိ ဖမ္းဖို႕အတြက္ သူတို႕ကို သူတို႕ cover ယူတဲ႕ အေနနဲ႕ အင္အားျပရဲေတြနဲ႕ စည္ပင္ေတြက အေယာက္ ၁၀၀ နီးပါး၊ ကားေတြက ဆယ္စီးေလာက္နဲ႕ ဆိုေတာ႕။ စဥ္းစားၾကည့္၊ ညသန္းေခါင္ၾကီးမွာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္နဲ႕ ဆဲဆို၊ ၾကိမ္းေမာင္း၊ ရိုင္းစိုင္းစြာ ဆက္ဆံၾက။ သူတုိ႕ပံုစံက သူတို႕ပိုင္ဆိုင္တဲ႕ အိမ္ထဲကို သူခိုးတစ္ေယာက္က်ဴးေက်ာ္၀င္လာလို႕ ေဒါသထြက္ေနတဲ႕ ပံုစံထက္ ပိုဆိုးေနတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္ပါသလား။ ျဖစ္သင့္ပါသလား။ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားရျပီေပါ႕။

တိုင္းျပည္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမိဳ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရြာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ျဖစ္ျပီဆိုရင္ စည္းကမ္းဆိုတာေတာ႕ ရွိရပါတယ္။ တိုင္းျပည္အထိေရာက္လာေတာ႕ ပိုအေရးၾကီးတာ တရားဥပေဒေပါ႕။ ဒီစကားလံုးကိုပဲ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ႕ တရားဥပေဒေနာ္။ မတရားတဲ႕ ဥပေဒ မဟုတ္ဘူး။ တရားတယ္ဆိုတာ မွန္ကန္တာ၊ မွ်တတာ၊ သင့္ေလ်ာ္တာ၊ ေျဖာင့္မတ္တာ။ တစ္ခါ တရားဥပေဒ စိုးမိုးဖို႕ မတရားစြာ အေကာင္အထည္ေဖၚလို႕ မရဘူးဆိုတာ သူတို႕ သိသင့္တယ္။

အခုေတာ႕ သူတို႕ဟာ တရားဥပေဒစိုးမိုးဖို႕ မတရားစြာ အေကာင္အထည္ေဖၚေနသလိုပဲ။
Law and Order ဆိုတဲ႕ စကားရွိပါတယ္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဆိုတာ ဘယ္လိုဘယ္ပံုနဲ႕ စိုးမိုးေအာင္ လုပ္ၾကမွာလဲ။ Law-abiding ဆိုတဲ႕ တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပဲ တရားဥပေဒကို စိုးမိုးေအာင္ လုပ္လို႕ ရပါတယ္။ တရားဥပေဒကို Out of Law ကေန စိုးမိုးေအာင္ လုပ္လို႕ ရပါသလား။

Rules and Regulation ဆိုတဲ႕ စကားလံုးလည္း ရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ Rules ရဲ႕ ေနာက္မွာ Regulation ထည့္ထားပါသလဲ။ စည္းကမ္းရဲ႕ ေနာက္မွာ regulation ဆိုတဲ႕ စည္းမ်ဥ္းဆိုတာရွိပါတယ္။ စည္းမ်ဥ္းဆိုတဲ႕ regulation ကို ပံုမွန္အတိုင္းျဖစ္တည္ျခင္းလို႕လဲ ဘာသာျပန္လို႕ ရပါတယ္။ ပံုမွန္အတိုင္းျဖစ္တည္တာပါ။ ပံုမွန္နဲ႕ သဘာ၀နဲ႕ ေသြဖီျပီး စည္းမ်ဥ္းကို ေရးဆြဲလို႕ မရပါဘူး။
စည္းကမ္းရွိဖို႕ အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္တဲ႕ သူေတြကိုယ္တိုင္က စည္းကမ္းရွိျပရပါမယ္။ စည္းကမ္းကို စည္မ်ဥ္းအတြင္းက အေကာင္အထည္ေဖၚရပါမယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ျဖစ္ႏိုင္ရင္၊ ေမးပိုင္ခြင့္ရွိရင္ ေမးခ်င္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႕ ဘာလို႕ဖမ္းတာလဲ။
“လူေတြကို စည္းကမ္းရွိေစခ်င္လို႕ ဖမ္းတာလား။
ဒါမွမဟုတ္
ခင္ဗ်ားတို႕ ခ်မွတ္ထားတဲ႕ စည္းကမ္းကို မလိုက္နာလို႕ ဖမ္းေနတာလား” လို႕။
ဒီေမးခြန္း ႏွစ္ခုကို သူတို႕ ကြဲျပားသင့္ပါတယ္။ စည္းကမ္းရွိေစခ်င္တယ္ဆိုတာ ေစတနာသေဘာ၊ ေမတၱာသေဘာပါ။ လူေတြကို စည္းကမ္းရွိရွိနဲ႕ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေစခ်င္တာပါ။ သိပ္ေကာင္းတဲ႕ အမူအက်င့္ေလးပါ။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕ ပံုရိပ္ေတြက အဲလို မဟုတ္ခဲ႕ဘူး။ ညဥ္႕နက္သန္းေခါင္ၾကီး၊ အခ်ိန္မေတာ္ၾကီးမွာ လူေတြ အားလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္တယ္။ အိပ္ေနသူေတြလည္း ၀ုန္း၊ ဒိုင္းအသံေတြ ၾကားေတာ႕ လန္႕ႏို္းလာၾက။ လာဖမ္းတာက မႈခင္းတစ္ခုခုကို လာဖမ္းသလို၊ (ဥပမာ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးမႈခင္းတစ္ခုကို လာဖမ္းသလို)။ ဖမ္းတယ္ဆိုရင္ ဆဲဆိုျပီး၊ ရိုင္းစိုင္းျပီးပဲ ဖမ္းရမယ္လို႕ ျပဌာန္းထားတဲ႕ ပံုစံမ်ိဳးေတြနဲ႕။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ သူတို႕ ခ်မွတ္ထားတဲ႕ စည္းကမ္းကို ခ်ိဳးေဖါက္လို႕ သူတို႕ စိတ္တိုေနတာ။ လူေတြကို စည္းကမ္းရွိေစခ်င္လို႕ စံျပဖမ္းျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အဆိုးဆံုးက သူတို႕မဖမ္းတဲ႕ ဆိုင္ေတြ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ႕ ခ်န္လွပ္ထားခဲ႕တာပဲ။ အဂတိလိုက္စားျခင္းဆိုတာ အေျခခံအားျဖင့္ အျမစ္ကေန ႏႈတ္ယူျပီးမွ တိုင္းျပည္ကို ဆက္လက္ တည္ေဆာက္လို႕ ရပါမယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးစဥ္းစားမိတာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။
Rules and Regulation ဒါမွမဟုတ္ discipline ဆိုတဲ႕ အေနာက္မွာ ကပ္လ်က္ပါလာသင့္တာက system ပါ။ စည္းကမ္းဆိုတာ ဘာလုပ္ဖို႕လဲဆိုေတာ႕ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကေန တိုင္းျပည္အထိ တိုးတက္ေအာင္လို႕ပါ။ စည္းကမ္းပဲ ရွိမယ္။ အလုပ္မလုပ္လို႕ ျဖစ္မလား။ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်။

Never approach to Who or Whom? Just Why and How.

တကယ္ပဲ သူတို႕ရဲ႕ attitude ေလးသာ ေကာင္းခဲ႕ရင္ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ၾကည့္သင့္တာေပါ႕။ ခုေတာ႕ ဘယ္သူလုပ္တာလဲ။ ငါ့စည္းကမ္းကို ဘယ္သူေဖါက္တာလဲျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႕ ဘာလို႕ ေဖါက္ၾကတာလဲ။ Why ဆိုတာေလးကို သူတို႕ ေမ႕လို႕မ်ားေနသလား။

ျဖစ္သင့္တာက လမ္းေဘးေစ်းသည္ပါဆို လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းမွ စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္မွာေပါ႕။ ျပီးေတာ႕ သူတို႕ဟာ စည္းကမ္းအေသးေလး တစ္ခုကို သူတို႕ ၀မ္းစာတစ္ခုအတြက္ ခ်ိဳးေဖါက္ေနၾကတဲ႕ လက္လုပ္လက္စား ျပည္သူေတြပါ။ ျပည္သူေတြပါ။ ျပည္သူေတြပါ။ ျပည္သူဆိုတာေလး ေမ႕မွာ စိုးလို႕ပါ။
သူမ်ားေတြလို တိုက္ခန္းငွား၊ ဘာငွားနဲ႕ ဆိုင္မဖြင့္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ႕ လမ္းေဘးမွာပဲ ေရာင္းရဦးမွာ။ မေရာင္းရရင္ သူတို႕ကို ဘယ္သူ ေကၽြးထားမွာလဲ။ သူတို႕သားသမီးေတြကို ဘယ္သူ ေက်ာင္းထားေပးမွာလဲ။ ဒါဆို မဖမ္းရေတာ႕ဘူးလား။ ျမိဳ႕ျပအဂၤါရပ္နဲ႕ မညီတာကို သိသိနဲ႕ လြတ္ေပးထားရမွာလားလို႕ ေမးစရာ ရွိလာတယ္။ သူတို႕ကို အဆင္ေျပတဲ႕ ေရာင္းလို႕လည္း ေရာင္းေကာင္းႏိုင္မယ့္၊ လာေရာက္စားသံုးသူေတြလည္း အဆင္ေျပမယ့္ ေနရာတစ္ခုခု ျပန္စီစဥ္ေပးသင့္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူတစ္ဦးပါ။
အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္ကြက္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျမိဳ႕ျပမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တိုင္းျပည္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိရပါမယ္။ စည္းကမ္းကို စည္းမ်ဥ္းအတြင္းက တရားဥပေဒကို တရားမွ်တျခင္းေဘာင္အတြင္းက အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ေပးၾကပါ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို အရင္ စာနာေပးၾကည့္ပါဦး။ စဥ္းစားေပးၾကည့္ပါဦးလို႕ ေျပာၾကားရင္း။

ေလးစားစြာျဖင့္
ရင္နင့္ေအာင္