သုညတ ကိုယ္ေတာ္

by Zay Ya on Thursday, February 2, 2012 at 3:16pm

ဇင္ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါး ရွိတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ “သုညတ ကိုယ္ေတာ္” လို႔ နာမည္ ေပးထားတယ္။ စင္စစ္ - သူဟာ ဘာမွ မသိတဲ့သူ၊ အသိ အျမင္ ဘာမွ မရွိ၊ ဘာမွ နားမလည္ထား တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ မသိ၊ မတတ္၊ နားမလည္ တာကို လူမသိေစခ်င္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ထက္ျမက္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးကို သူ႕ေဘးနား ေခၚထားတယ္။ တကယ္လို႔သာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တရားစကား အေမး အျမန္း ျပဳ လာခဲ့ရင္ သူတို႔ ႏွစ္ပါးကပဲ ေျဖ၊ သူကေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ ေနတယ္။ ဘာမွ ကို မေျပာဘူး - အခန္႔သား - ဆိုပါေတာ့။
ဒီလို စကား ဘာမွ မေျပာ၊ မဆို တဲ့ အတြက္ လည္း သူ႕ကိုယ္သူ သုညတ ကိုယ္ေတာ္ အျဖစ္ ေကာင္းေကာင္း နာမည္ တပ္ ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ~   ေက်ာင္းကို - အာဂႏၱဳ ရဟန္း တစ္ပါး ေရာက္လာတယ္။ ေျဖၾကားေလ့ ရွိတဲ့ ဟို ကိုယ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးကလည္း ကံ ဆိုးခ်င္ေတာ့ - အဲ့အခ်ိန္ - သူ႕အနား မွာ - ရွိမေနဘူး ။ “သုညတ ကိုယ္ေတာ္”ၾကီး ျဖစ္တဲ့ သူသာလ်ွင္ အထီးတည္း ရွိေနတယ္။ အာဂႏၱဳ ရဟန္းက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ကို ေမးခြန္း တစ္ခု ေမးတယ္။

“ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဗုဒၶ ဆိုတာ ဘာလဲ”

ကိုယ္ေတာ္ လည္း ဘာေျဖရမွန္း မသိေတာ့၊ က်ီးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္- ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ေပါ့။ ေတာင္ေတာင္ အီအီ ဟိုေငး ဒီေငး ျဖစ္ သြား တယ္။ ဘာမွလည္း မေျပာသာ ဘူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဂႏၱဳ ရဟန္းက ေက်နပ္သြားဟန္ တူပါတယ္။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခု ထပ္ေမး တယ္။

“အရွင္ဘုရား၊ ဓမၼ ဆိုတာ ကေရာ ဘာကို ေခၚတာ ပါလဲ”

ဒီေမးခြန္း လည္း ကိုယ္ေတာ္ၾကီး မေျဖႏိုင္ျပန္ဘူး။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေက်ာင္းသခၤမ္း ရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ဘက္ ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ေရွ႕က လမ္းကို ေမ်ွာ္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လိုက္ကာ - ကြယ္ေနေတာ့  ဆြဲျဖဳတ္ ခ်လိုက္တယ္။ တကယ္က ေက်ာင္းျပင္ဘက္ လမ္းကို လွမ္းေငးျပီး သူ႕ကိုယ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးကို ေမ်ွာ္တာ။ ဒီ အာဂႏၱဳရဲ႕ ေမးခြန္း ေတြနဲ႔ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ရွဳပ္ေနျပီကိုး။ ဒီ ကိုယ္ေတာ္ အစုတ္အျပတ္ ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္သေဝထိုးေနသလဲ မသိ။

ဒါေပတဲ့ ရဟန္ းက ဆက္ေမးျပန္တယ္။ “ဇင္ဆိုတာ ဘာလဲ” ~

ကိုယ္ေတာ္လည္း သက္ျပင္းေမာ တစ္ခ်က္ခ်တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ မ်က္လံုးမွိတ္ ထားလိုက္တယ္။

အာဂႏၱဳ ရဟန္း လည္း ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္း ကို ေမးပါတယ္။
“သႏၱိ ( ခ်မ္းေျမ႕မႈ သုခ ) ဆိုတာ ဘာလဲ”

ကိုယ္ေတာ္ၾကီး လံုးဝ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ဘယ္ေမးခြန္းကိုမွ လံုးဝ မေျဖႏိုင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းလည္း မေမးေတာ့ဖို႔ လက္ကာျပျပီး အရွံဳးေပး လိုက္တယ္။ ဦးညႊတ္ျပလိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ အေမးပုစၦက ျပဳတဲ့ ရဟန္းဟာ အင္မတန္ ပီတိ ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးရဲ႕ အျပဳအမူေတြကို ၾကည့္ျပီး ေက်နပ္ အားရသြားတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းက ထြက္လာျပီး သူရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းကို ျပန္ေရာက္တယ္။ သူ႕ေရာင္းရင္းေတြကို ဝမ္းသာ အားရေျပာေတာ့တာပဲ။ သူဟာ တကယ့္ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီကိုယ္ေတာ္ၾကီးဟာ အသိအျမင္ ရျပီး ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ သူ အေမးျပဳသမ်ွ အကုန္အစင္ ျပန္ေျဖဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ပီတိေတြ ရႊမ္းျပီး ေျပာျပေနေတာ့တယ္။

သူက -

“ငါ သူ႕ကို ဗုဒၶ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးတယ္။ သူက ဟိုလွည့္ ဒီလွည့္ မ်က္ႏွာမူျပတယ္။ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၾကည့္တယ္။ သူ ဆိုလိုတာက - လူေတြဟာ ဗုဒၶကို ဟိုမွာ ဒီမွာ စသျဖင့္ ရွာေဖြ ၾကတယ္။ တကယ္ စင္စစ္က ဗုဒၶဟာ အဲ့ဒီ အရပ္မ်က္ႏွာ ေတြမွာ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ အေဝး အရပ္မွာ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ ေမးခြန္း အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ျပည့္စံုတဲ့ အေျဖလဲ။

ေနာက္တစ္ခါ ဓမၼ ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ငါေမးလိုက္ျပန္တယ္။ သူက ျပတင္းလိုက္ကာကို ဆြဲခ်လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဓမၼဆိုတာ အျမင္ကို သာ ဆိုလိုတယ္။ အေမွာင္တိုက္ေတြ ဖယ္ထုတ္ျပီး - ရရွိလာတဲ့ - ရွင္းလင္း တဲ့ အျမင္ ဟာ ဓမၼပဲ။ ဒါကို တခဏေလးနဲ႔ ျပလိုက္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးလိုက္သလဲ။

ေနာက္တစ္ခါ ဇင္ဆိုတာဘာလဲလို႔ ငါေမးေတာ့ - သူက ျငိမ္သက္သြားတယ္။ မ်က္လံုးပါ မွိတ္က်သြားျပီး ဘာမွကို မေျပာဘဲ ျငိမ္ျငိမ္ကေလးရယ္။ ဒါဟာ ငါတို႔ စာေပေတြထဲ သင္ၾကားရတဲ့ စာတစ္ပုိဒ္နဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္။ “မ်က္ဝန္းအစံုကို ပိတ္၍ ေလးနက္ေသာ တိမ္သလႅာတို႔ အလယ္တြင္ နက္နဲစြာ အသံျပဳ တည္ရွိ၏ ထိုသူကို စစ္မွန္ေသာ ရဟန္းဟု ဆို၏” ~ အဲ့ဒီ က်မ္းထြက္နဲ႔ အင္မတန္ ကိုက္ညီတဲ့ သရုပ္ပဲ။

ငါ့ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္း ~ သႏၱိဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးေတာ့ သူ႕လက္တစ္ဖက္ ဆန္႔ထြက္လာတယ္။ ငါ့ကို ေဝွ႕ယမ္းျပတယ္။ ျပီးေတာ့ ဦးညႊတ္ျပတယ္။ စင္စစ္ ခ်မ္းေျမ႕မႈ ( သႏၱိ ) ဆိုတာ ~ ေလးနက္တဲ့ အသိကပဲ လာတယ္။ သိရွိျပီးတဲ့ ဓမၼကိုလည္း ညီတူ ညီမ်ွ ေဝမ်ွ တယ္။ သႏၱိဆိုတာ သခၤါရ ဓမၼအားလံုး အေပၚ လက္ခံေပးျခင္း၊ လမ္းညႊန္မႈ ျပဳျခင္း ပဲ  လို႔ ဆုိရမယ္ မဟုတ္လား။

အို~ ဘယ္ေလာက္ ဥာဏ္ပညာ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္လိုက္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးလဲ ~ သူ႕ ရဲ႕ ညႊန္ၾကား ေျဖၾကားသမ်ွ ဘယ္ေလာက္ေလးနက္ လိုက္သလဲ၊ သာဓု ~ သာဓု ~ သာဓု။"

 အဲ့ဒီ အခ်ိန္ - သုညတ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းမွာေတာ့ -
ကိုယ္ရံေတာ္ ကိုရင္ၾကီး ႏွစ္ပါးကို ေရွ႕ထားျပီး ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ခမ်ာ - ဆူပူ ေမာင္းမဲ ေနေတာ့ တယ္။

“မင္းတို႔ ႏွစ္ေကာင္ အဲ့အခ်ိန္က ဘယ္သြား ဂေလလိုက္ ေနၾကသလဲ။ အဲ့အာဂႏၱဳ ရဟန္း ေမးသမ်ွ၊ ျမန္းသမ်ွ ငါ့မွာ ဂြတီးဂြက်နဲ႔ ၊ ေန႔လည္ပိုင္းက ငါ့မွာ ရူးေတာ့ မတတ္ဘဲ၊ ေမ်ွာ္လိုက္ရတာကြာ ~ အသံုးကို မက်ဘူး! ”


...............
Ref: Osho
...............
http://zayya.blog.com/
http://zayya.wordpress.com/
http://zayyablogger.blogspot.com/
...............