ေ၀ဘန္သံုးသပ္စရာေလးေတြ

(ဓမၼမိတ္ေဆြတစ္ဦးွတင္ျပထားတာကိုမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္
မႏၱေလးေဂဇက္မွာResearcher ဆုိသူ ေရးထားတဲ့ စာတစ္ေဆာင္ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။Ashinindaka ေရးတင္လုိက္တဲ့“ဘုန္းၾကီး၊ ေငြ၊ နိဗၺာန္၊ ကာ”း ဆိုတဲ့ Post ကိုဖတ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ရဲ႔ဆႏၵကို ဖြင့္ေျပာခ်င္လုိ႔လုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။

သူတင္ျပထားတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက အေတာ့္ကို ေကာင္းပါတယ္။ကုိယ္ရွိခုိးေနတဲ့ဘုန္းႀကီး၊ ကုိယ္ကုိး ကြယ္ေနတဲ့ဘုန္းႀကီးကုိသီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေစခ်င္တာ သဘာ၀အင္မတန္က်ပါတယ္။


သူ႔ရဲ႔ ေလွ်ာက္ထားခ်က္စာပါအရဆုိရင္သူဟာ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ကုိ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ေ၀ဘန္ုပုိင္းျခားၿပီးမွႀကဳိက္ လုိ႔ ႏွစ္သက္သေဘာက်လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္သူတစ္ဦးျဖစ္တယ္လုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။သုိ႔တေစ၊ Researcher နားလည္ေအာင္ ေျပာျပစရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ Researcher ဆုိသူေရးထားတဲ့စာကုိ တစ္ရစ္ခ်င္း ျဖည္ၾကည့္ရေအာင္။

ပထမဦးဆုံး အဆုိးျမင္၀ါဒ၊ ဒုကၡသစၥာေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကည့္ၾကစုိ႔။ Researcher ဆုိသူအေနနဲ႔ ဒုကၡသစၥာဆုိတာကုိ သိပ္နားလည္ပုံေတာ့ မရေသးပါဘူး။
ဘာျပဳလုိ႔လဲဆုိေတာ့တခါတရံမွာေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ဆိုတာဟာအဆိုးျမင္၀ါဒ ( Negative Thinking ) မ်ား ျဖစ္ေနမလားလို႔သံုးသပ္မိတဲ့အခါမ်ိဳးလဲရွိပါတယ္ လုိ႔ သူေရးထားပါတယ္။

ဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ေဟာထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာစာေပထဲမွာပါတဲ့ဒုကၡသစၥာဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ သူ သိပ္နားလည္ဟန္မတူဘူး။တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာနိဗၺာန္စတဲ့ က်န္သစၥာ(သုံးပါး)ကုိမဖတ္ မေလ့လာမိဘဲ မ်က္ေျချပတ္သြားဟန္တူပါတယ္။

သူ႔ လုိ ဗုဒၶဘာသာကို အဆုိးျမင္၀ါဒလုိ႔ ျမင္သူေတြ တပုံႀကီးပါဘဲ။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶ၀ါဒဟာ အဆုိးျမင္၀ါဒလည္းမဟုတ္ပါဘူး။အေကာင္းျမင္၀ါဒလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အရွိကုိ အရွိအတုိင္း ေျပာတဲ့ ၀ါဒသာျဖစ္ပါတယ္။ဘာဒႆနမွလည္းမပါပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေလ။
ေမြးျခင္း(ဇာတိ) ရွိရင္ ေသျခင္း (မရဏ) ရွိတယ္လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာက ေျပာတယ္။
ဒါေလာက္ရုိးစင္းေနတာ။ နားမလည္ႏုိင္စရာလည္းမရွိဘူး၊ လက္မခံႏုိင္စရာလည္း မရွိပါဘူး။
လက္မခံလည္း ေမြးလာမွေတာ့ ေသရမွာခ်ည္းဘဲ။ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ ရကုိမရတာ။အျဖဴေကာင္ကုိ ေမးမလား၊ အမဲေကာင္ကို ေမးမလား။ဟုတ္တယ္ လုိ႔ပဲေျဖမွာပါဘဲ။ဒီလုိအမွန္နိယာမသေဘာေတြကို ဒုကၡသစၥာ လုိ႔ေျပာတာပါ။

ဒါ့အျပင္ ဗုဒၶဘာသာက ဒီလုိမ်ဳိးဒုကၡက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ လမ္းစဥ္ေတြ ခ်ျပထားပါေသးတယ္။
ဒုကၡျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြကုိလည္း ေျပာထားပါေသးတယ္။ဒုကၡမရွိရာနိဗၺာန္ကုိလည္း ေျပာထား ပါေသးတယ္။ဒုကၡမရွိရာနိဗၺာန္သုိ႔ သြားရာလမ္းကုိလည္း ညႊန္းထားပါေသးတယ္။
ဒုကၡသစၥာတစ္ခုတည္းကုိသာ ဗုဒၶဘာသာက ေျပာထားလုိ႔ကေတာ့ဗုဒၶဘာသာဟာ အဆုိးျမင္၀ါဒေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ ၾကည့္ေလ။ အမွန္နိယာမသေဘာတရားကုိ ေလးမ်ဳိးေဟာထားတာ။

ဒါနဲ႔စပ္လုိ႔ ေဒါက္တာရာဟုလာေရးထားတဲ့What the Buddha Taught ဆုိတဲ့စာအုပ္ေလးရွိတယ္။
အဲ့စာအုပ္ကို ဆရာႀကီးဦးကုိေလး က ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာဆုိတဲ့အမည္နဲ႔ ဘာသာျပန္ထားတယ္။
အဲ့စာအုပ္ထဲမွာ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေလးက ဒီေနရာမွာအံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္လုိ႔ ကူးထည့္ေပးလုိက္တယ္။

ပထမအရိယသစၥာ – ဒုကၡ

ပထမအရိယသစၥာ (ဒုကၡအရိယသစၥာ)ကုိ အားလုံးေသာပညာရွင္တုိင္းလုိပင္‘ပင္ပန္းဆင္းရဲျခင္း အရိယ သစၥာ’ ဟု ဘာသာျပန္ဆုိေလ့ရွိၾကၿပီးဗုဒၶ၀ါဒအရဆုိလွ်င္ ေလာက၌ ေနထုိင္မႈသည္
‘ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ’ မွ်သာျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ေကာင္ယူၾကသည္။ဘာသာျပန္ပုံႏွင့္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ ယူခ်က္ႏွစ္ခုစလုံးသည္ေက်နပ္ဖြယ္မရွိ႐ုံသာမက ထင္ေယာင္ထင္မွားပင္ျဖစ္ေစသည္။
ဤကဲ့သုိ႔ က်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ အလြယ္အလြတ္ဘာသာျပန္ျခင္း၊အေပၚယိက အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူျခင္းမ်ားအတြက္ ဗုဒၶ၀ါဒသည္အဆုိးဘက္ကိုသာ ၾကည့္တတ္ေသာ မေကာင္းျမင္၀ါဒဟုလူအမ်ားအား ထင္ျမင္လြဲမွားေစသည္။

ဗုဒၶ၀ါဒသည္ အဆုိးအပ်က္ဘက္ကုိသာ တစ္ဘက္သတ္ၾကည့္တတ္ေသာ ၀ါဒလည္းမဟုတ္၊
အေကာင္းဘက္ အျဖစ္ဘက္ကုိသာ ျမင္တတ္ေသာ ၀ါဒလည္းမဟုတ္ေၾကာင္းေရွးဦးစြာ ထုတ္ေဖာ္ရေပမည္။

ေလာကႏွင့္ ဘ၀၏ တကယ္ပကတိအျဖစ္မွန္ကိုသာ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ရကားဗုဒၶ၀ါဒသည္ သဘာ၀ဓမၼအတုိင္း ႐ႈျမင္ေသာ၀ါဒျဖစ္သည္ဟုသာ ဆုိရေပမည္။
၄င္း၀ါဒသည္ အေၾကာင္းအရာဟူသမွ်ကို ယထာဘူတက်ေအာင္ေလ့လာသုံးသပ္သည္။ ဗုဒၶ၀ါဒသည္ စိတ္ကူးယဥ္ေလာက၌ ေမ့ေလ်ာ့ေပ်ာ္ပါးေနေစရန္ေမွာက္မွားေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈကုိလည္း မေပး။
အျပစ္မ်ား အႏၱရာယ္မ်ားကုိ ေတြးေတာ၍ စုိးရိမ္ေသာကေရာက္ေနေအာင္ ေျခာက္လွန္႔ႏွိပ္စက္မႈလည္း မ

ျပဳ။
မိမိ၏ပကတိအစစ္အမွန္ပတ္၀န္းက်င္ေလာက၏ အေျခအေနအျဖစ္သနစ္မွန္ကုိအတိအက် ယထာဘူတ က်က် ေျပာျပ၍ လုံး၀လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ေရးကို ရႏုိင္ရန္ လမ္းညႊန္ျပသေပးသည္။

သမားတစ္ဦးသည္ ေရာဂါအေျခအေနကုိ ‘အလြန္စုိးရိမ္ဖြယ္ရွိသည္’ဟုခ်ဲ႔ထြင္ေျပဆုိ၍ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ဟု ထင္ျမင္ေစ၏။အျခားသမားတစ္ဦးက မသိမလိမၼာစြာ ‘မည္သည့္ေရာဂါမွ မရွိ၊ ေဆးကုသရန္ မလုိပါ’ဟုေျပာ၍ လူနာအား ေမွာက္မွားေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈကုိ ေပး၏။

ပထမသမားအား အဆုိးဘက္ကုိသာ ၾကည့္တတ္သူဟူ၍လည္းေကာင္း၊ဒုတိယသမားအား အေကာင္း ဘက္ကုိသာ ၾကည့္တတ္သူဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚဆုိႏုိင္၏။
ႏွစ္ဦးစလုံးပင္ ညီတူညီမွ် ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းေပသည္။တတိယသမားကမူ ေရာဂါ၏လကၡဏာကို မွန္ကန္စြာစစ္ေဆး၍ေရာဂါ၏သေဘာႏွင့္ ျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္းကို သိရွိနားလည္သြား၏။
ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသႏုိင္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ရကား သတၱိရွိရွိျဖင့္ပုိင္ႏုိင္စြာကုသေလရာ လူနာ အသက္ခ်မ္းသာေလေတာ့သည္။

ဗုဒၶသည္ တတိယသမားႏွင့္တူေတာ္မူ၍ ကမၻာေလာက၏အနာေရာဂါမ်ားကုိကုသေပးရန္ လိမၼာကၽြမ္း က်င္ေသာ ေလာကဓါတ္ပညာရွင္သမားေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေတာ္မူေပသည္။

ပါဠိစကားလုံး ဒုကၡ (သကၠတ– ဒုခ) သည္ သာမန္အသုံးတြင္ဆင္းရဲခံရျခင္း၊ နာက်င္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းပူပန္ျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ၿငိဳျငင္ဆင္းရဲျခင္းဟူ၍ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ သက္သာျခင္း၊ မပင္ပန္းျခင္းစေသာ သုခ၏ဆန္႔က်င္ ဘက္အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္သည္မွာ မွန္ေပသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ဗုဒၶ၏ေလာကႏွင့္ဘ၀အေပၚအျမင္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ေဆာင္ေသာပထမအရိယသစၥာအျဖစ္ျဖင့္ အသုံးျပဳထားသည္ ဒုကၡတြင္၄င္းတုိ႔ထက္ နက္နဲသည့္အဓိပၸါယ္ရွိ၍ အလြန္ပုိမုိ က်ယ္ျပန္႔လွေသာအနက္ကို ေဆာင္ေပသည္။

ဗုဒၶ၏ ေလာကႏွင့္ ဘ၀အေပၚအျမင္ကုိ ပထမအရိယသစၥာ၏ ဒုကၡတြင္ဆင္းရဲခံရျခင္းဟူသည့္ သာမန္ အနက္ ထင္ရွားစြာပါရွိေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ၄င္းအျပင္ ပုိမုိနက္နဲသည့္ သေဘာမ်ားကို ေဆာင္ေသာခၽြတ္ယြင္းျခင္း၊ မတည္ၿမဲျခင္း၊ ဟင္းလင္းဗလာျဖစ္ျခင္း၊ အႏွစ္သာရျဒပ္ကင္းမဲ့ျခင္း၊စေသာအဓိပၸါယ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေပသည္။

ပထမအရိယသစၥာျဖစ္ေသာ ဒုကၡစကားလုံး၏ က်ယ္၀န္းေသာအဓိပၸါယ္မ်ားကိုအျပည့္အစုံၿခဳံငုံႏုိင္သည့္ ဘာသာျခားစကားတစ္လုံးကို ရွာေဖြရန္ ခဲယဥ္းလွေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆင္းရဲခံရျခင္း၊ နာက်င္ျခင္းစသည္တုိ႔ျဖင့္ လြယ္ကူစြာျပန္ဆုိလုိက္၍အနက္အဓိပၸါယ္ မျပည့္မစုံ မွားမွားယဃငါးယြင္းျဖစ္ေစမည္ထက္ဘာသာမျပန္ဘဲ ဒုကၡဟူ၍ပင္ သုံးစြဲသည္က ပုိမုိသင့္ျမတ္ေပသည္။

ဒုကၡ ဆင္းရဲျခင္းရွိသည္ဟု ေဟာေျပာျခင္းျဖင့္ေလာကတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသုခမရွိဟု ဗုဒၶက ျငင္းဆုိေတာ္မူျခင္း မဟုတ္ေပ။

ရဟန္းမ်ားႏွင့္ ၀တ္ေၾကာင္မ်ားအတြက္ပါ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာဌာနမ်ားတြင္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ သုခအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေၾကာင္း ဗုဒၶက ၀န္ခံေတာ္မူေပသည္။ဗုဒၶေဒသနာေတာ္မ်ားစုေပါင္းထားရာ မူလနိကာယ ္ငါးရပ္ ပါဠိေတာ္တုိ႔တြင္အပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ အဂၤုတၱဳိရ္နိကာယ္၌ သုခါနိ ဟုေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈ မ်ဳိးစုံစာရင္းကုိ ဖတ္ရႈရသည္။
အိမ္ေထာင္ဘ၀တြင္ ခ်မ္းသာမႈ၊
ရဟန္းဘ၀တြင္ ခ်မ္းသာမႈ၊
ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမႈ၊
ေတာထြက္စြန္႔စားျခင္း၏ ခ်မ္းသာမႈ၊
ခင္မင္တြယ္တာျခင္း၏ခ်မ္းသာမႈ၊
စြန္႔ပစ္ေရွာင္ခြါသြားျဖင္း၏ခ်မ္းသာမႈ၊
ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈ၊
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေပသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ၄င္းတုိ႔အားလုံးသည္ ဒုကၡတြင္ အက်ဳံး၀င္ၾကသည္ဟု ဆုိထားေပသည္။

အထက္တန္းဘာ၀နာလုပ္ငန္းျဖင့္ရအပ္ေသာ သာမာန္လူတုိ႔ နားလည္သည့္ဒုကၡ၏အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ မယွက္သန္း၊ ကင္းရွင္းေသာ သုခသက္သက္ဟုပင္ဆုိႏုိင္ေလာက္ေသာ အလြန္ၾကည္လင္သန္႔စင္သည့္
ေလာကုတၱရာစ်ာန္အေျခအေနကုိလည္းေကာင္း၊ သုခေ၀ဒနာ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာတုိ႔ကင္းလြတ္၍ ဥေပကၡာ ႏွင့္သိမႈသာလွ်င္ရွိေသာ စ်ာန္အေျခအေနကိုလည္းေကာင္း၊ထိုကဲ့သုိ႔အဆင့္အတန္းျမင္းမားလွသည့္ ေလာ ကုတၱ ရာစ်ာန္အဂၤါရပ္မ်ားကိုပင္ဒုကၡစာရင္းတြင္ သြပ္သြင္းထားေပသည္။

မဇၥ်ိမနိကာယ္ (မူလနိကာယ္ငါးရပ္အပါအ၀င္) ပါ သုတ္တစ္သုတ္တြင္ထုိထုိစ်ာန္မ်ား၏ ေလာကုတၱရာ သုခကုိခ်ီးမႊမ္းၿပီးေနာက္၄င္းတုိ႔သည္ မတည္မၿမဲ၊ ဆင္းရဲေဖာက္ျပန္တတ္သည္(အနိစၥာ၊ ဒုကၡာ၊ ၀ိပရိဏာမ ဓမၼာဟု ေဟာၾကားထားေပသည္။
ဤ၌ ဒုကၡဟူေသာစကားလုံးကို အတိအလင္း ထင္ထင္ရွားရွားအသုံးျပဳထားေၾကာင္း သတိျပဳၾကရေပမည္။

သာမန္အနက္အဓိပၸါယ္အရ ဆင္းရဲျခင္းရွိေန၍ ဒုကၡဟု ယူရသည္မဟုတ္။မတည္ၿမဲေသာသေဘာျဖစ္၍ ဒုကၡဟုမွတ္ရသည္။ (ယဒနိစၥံ၊ တံ ဒုကၡံ)

ဗုဒၶသည္ တကယ္ပကတိတည္ရွိေသာ အျဖစ္မွန္ အေျခအေနမွန္မ်ားကုိယထာဘူတက်စြာ ဆင္ျခင္ သုံးသပ္ေတာ္မူသည္။

ေလာကအတြင္း ေနထုိင္ရာ၌လည္းေကာင္း၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္မ်ားႏွင့္ ခံစားရာတြင္လည္းေကာင္း၊
အေၾကာင္းျခင္းရာသုံးခုကို ရွင္းလင္းစြာ သိနားလည္ထားရမည္ဟု မိန္႔ျမြက္ခဲ့ေလသည္။

(၁) တပ္မက္သာယာျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ခ်ဳိၿမိန္ခံစားျခင္း (အႆာဒ)။
(၂) မေကာင္းက်ဳိးအျပစ္၊ သုိ႔မဟုတ္ ေဘးအႏၱရာယ္၊
သုိ႔မဟုတ္ ခ်မ္းေျမ့ႏွစ္လုိဖြယ္ရာမဟုတ္ျခင္း (အာဒီန၀)။
(၃) လြတ္လပ္ျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ထြက္ေျမာက္ျခင္း (နိႆရဏ)။

ေခ်ာေမာလွပ ႏွစ္လုိဖြယ္ရုပ္ဆင္း ရူပကာယရွိသူတစ္ဦးအား ျမင္လွ်င္တပ္မက္စြဲလန္းသည္။ ၄င္းသူကုိ အဖန္တလဲလဲ ေတြ႔ျမင္လုိသည္။ေတြ႔ျမင္ရတုိင္းလည္း သာယာႏွစ္သိမ့္ၾကည္ႏူးသည္။
၄င္းအျခင္းအရာကို တပ္မက္သာယာခံစားျခင္းကုိ အႆာဒဟုေခၚ၍ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ရွိဖူးၾကသည့္ အေၾကာင္းမွန္တစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။

သုိ႔သာယာၾကည္ႏူးစြာ တပ္မက္ခံစားျခင္းသည္ အစဥ္ထာ၀ရတည္ၿမဲေသာအေၾကာင္းကိစၥမ်ား မဟုတ္ေပ။

ထုိနည္းတူ ထုိေခ်ာေမာလွပသူႏွင့္ ၄င္း၏ႏွစ္လုိဖြယ္ေသာ ရုပ္ဆင္းရူပကာယ တုိ႔သည္လည္းၾကာရွည္တည ္ၿမဲေနၾကမည္မဟုတ္ေပ။ အေျခအေနေျပာလဲသြားသျဖင့္၄င္းသူအား မျမင္မေတြ႔ႏုိင္လွ်င္ ယခင္ ခံစားခဲ့ရေသာ သာယာႏွစ္သိမ့္မႈမ်ဳိးမခံစားရေတာ့သျဖင့္ ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ရေတာ့သည္။

ေၾကာင္းက်ဳိးမဆင္ျခင္ႏုိင္၊ စိတ္ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ကာ မုိက္မဲေဖာက္ျပန္ေသာအျပဳအမူမ်ားကုိပင္ ျပဳမိေကာင္း ျပဳမိေပလိမ့္မည္။

ဤအခ်င္းအရာမွာ မေကာင္းက်ဳိးအျပစ္ (၀ါ) ခ်မ္းေျမ့ႏွစ္လုိဖြယ္ရာမရွိျခင္း(၀ါ) ေဘးအႏၱရာယ္ထူ ေျပာျခင္းစေသာ (အာဒီန၀)သေဘာေဆာင္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ဤအခ်င္းအရာသည္လည္း ကို္ယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ခံစားဖူးၾကသည့္အေၾကာင္းမွန္တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေခ်သည္။
ယခု ၄င္းပုဂၢဳိလ္အား တပ္မက္စြဲလမ္းျခင္းမရွိဘဲ လုံး၀သံေယာဇဥ္တြယ္တာမႈ ကင္းသြားလွ်င္လြတ္လပ္ မႈရသည္ဟု ဆုိရ၍ အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း (နိႆရဏ) ျဖစ္ေပသည္။

မည္သည့္ေလာကီ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ခံစားရတြင္မဆုိ ဤအေၾကာင္းျခင္းရာသုံးခုႏွင့္ အမွန္တကယ္ ေတြ႔ႀကဳံရ ေပမည္။

အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားကို ေထာက္ရႈ၍အေကာင္းဘက္ကုိသာ ၾကည့္ရႈျခင္း၊ အဆုိးဘက္ကုိသာ ၾကည့္ရႈျခင္းစေသာျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္စရာမရွိဘဲ ေလာကသဘာ၀ကို ျပည့္စုံစြာႏွင့္ ယထာဘူတက်စြာ သိရွိနားလည္ရန္ေလာက၏ ေပ်ာ္ရႊင္ခံစားမႈမ်ားသာမကဘဲ ပူေဆြးဒုကၡမ်ားႏွင့္တကြ ၄င္းတုိ႔မွ လြတ္
လပ္မႈအေၾကာင္း အားလုံးတုိ႔ကုိ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၾကရေပမည္။