ရိုးတံႏွင့္ ပန္းပြင့္

ဒီေန႕ ကၽြန္မရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲမွာ စိုျပည္လ်က္ရွိေနတယ္။ ဧည့္ခန္းရဲ႕ စားပြဲေပၚမွာ စားစရာေတြ အျပည့္ရွိေနသလို ရယ္ေမာေျပာဆိုေနသံမွာ ျပန္စဥ္းစားရင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားဆီက အတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္မက ဧည့္ခန္းထဲက ဧည့္သည္ မမမ်ားအတြက္ အေအး၊ ေကာ္ဖီေတြေဖ်ာ္ေနတယ္၊ အႀကိဳက္ကလည္း

တေယာက္တမ်ိဳး…၊ ေက်ာင္းကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြမို႕ အတြင္းသိ၊ ကၽြန္မတို႕ ခုလို ျပန္ဆံုႏိုင္ဖို႕

ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားထားရတာ၊ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အလွ်ိဳလွ်ိဳ အိမ္ေထာင္က်ကုန္ၾကတယ္၊ အဲဒီကတည္းက

ေလးေယာက္လံုး တခါမွ မဆံုခဲ့၊ ဒီၾကားထဲ သူ႕အလုပ္ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႕ မအားတာနဲ႕ပဲ… ေျပာင္းတဲ့လူက

ေျပာင္းနဲ႕ မေတြ႕ၾကေတာ့ဘူး၊ အရင္က တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ သိၾက ေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာ

ေျပာင္းလဲမႈေတြမ်ားစြာနဲ႕ ေ၀းေနၾကရတယ္၊ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ မွတ္မွတ္ရရ ေမြးေန႕လည္း ျဖစ္တာမို႕

မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ ဆံုဖို႕ တလေလာက္ ႀကိဳခ်ိန္းခဲ့ရတယ္၊ ကၽြန္မတို႕ အားလံုး
ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတယ္။

ဒီအရသာကို လြတ္လပ္စြာ ျပန္ခံစားခြင့္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာ ကၽြန္မတို႕ ေလးေယာက္လံုးပဲ၊
အားလံုးေ၀းကြာေနရာက ခုလို ျပန္ဆံုေတာ့ ခံစားမႈ အသစ္ေလး ရသလို ကၽြန္မတို႕ အားလံုး အိမ္ေထာင္သည္ေတြနဲ႕မတူပဲ အပ်ိဳေတြနဲ႕ တူေနတယ္။

ကၽြန္မတို႕ ေတြ႕ဆံုမိၾကရင္ ကိုယ့္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ၊ မေျပလည္မႈ၊ ေျပလည္မႈေတြ
အားလံုးေျပာဖို႕၊

ရင္ဖြင့္ဖို႕ဟာလည္း တာစူထားၾကတယ္၊ အသီးသီး အိမ္ေထာင္က် သြားေပမယ့္ အဲဒီအိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕

အေျခအေနကို မသိၾကေသးတာမို႕ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ စိတ္၀င္စားေနၾကတယ္။

ကၽြန္မတို႕ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ၾကသလဲ ဆိုရင္ ရင္ဖြင့္ဖို႕ကို မဲလိပ္ႏိႈက္ၿပီး
အမွတ္စဥ္တပ္ၾကတယ္၊

အမွတ္စဥ္ နံပါတ္(၁)ကို က်သြားသူက “ယမင္းတင္ေအာင္” တဲ့

အမင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက အရင္အတိုင္း ေခ်ာဆဲ။ ႏႈတ္ခမ္းက ၿပံဳးစစ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႕
အက်င့္အတိုင္းဆံပင္ကို တခ်က္ခါလိုက္ရင္း….

“ ငါ အရင္က်သြားေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ငါ အရမ္းေျပာခ်င္ေနတယ္၊ အဓိကက
ငါ့ဘ၀မွာ

မထင္မွတ္တာေတြ ေတြ႕လာရတာပဲ၊ နင္တို႕ သိတဲ့အတိုင္း အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကတည္းက အိမ္ရဲ႕

စီးပြားေရးလည္း ငါပဲ ဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့ရတာ၊ ပြဲရုံလုပ္ငန္းဆိုေတာ ရႈပ္ေတာ့ ရႈပ္ေနတာေပါ့၊ ငါက ငယ္ငယ္

ကတည္းက ဦးေဆာင္လာရေတာ့ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ ငါ့စိတ္က ျမန္ေတာ့ ငါလုပ္သမွ်ၿပီးလြယ္ၿပီး

ေအာင္ျမင္တာမ်ားတယ္၊ ဒါကေတာ့ ငါ ငယ္ငယ္ကတည္းက ပြဲရံုနဲ႕ ရင္းႏွီးေနလို႕ပဲ ထားပါေတာ့…”

“ ငါ `ကိုမ်ိဳးဆက္`ကို ျဖစ္ေစခ်င္တာက ငါ့စီးပြားေရးလည္း သူ႕စီးပြားေရးပဲ
ငါ့မိဘပိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အသိက

သူ႕ေခါင္းထဲကို ေရာက္ေနတယ္၊ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြမွာ စိတ္ပါစြာ ၀င္လုပ္ေစခ်င္တယ္၊ သူ႕အေတြးက သူက

ငါ့ေလာက္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ အလိုလို feel ျဖစ္တယ္၊ ငါ့မိဘကလည္း သူ႕ကို မႏွိမ္ပါဘူး၊ သူလုပ္တဲ့
ကား၊ ဆိုင္ကယ္ ပြဲစားအလုပ္က ရတလွည့္ မရတလွည့္ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ၊ သူသာ ဦးစီးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ငါ က

တဖက္က ဆိုင္တခုခု ဖြင့္လို႕ ရတယ္၊ စီးပြားေရးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ ငါ့ေလာက္ သူနားမလည္ဘူး…”

“ကုန္သည္ေတြကလည္း ၾကာေတာ့ ငါ့ပဲ သိတာေပါ့၊ ဟိုေနရာဆိုလည္း ငါ ဒီေနရာဆိုလည္း ငါပဲ၊ ဒီကစၥေတြ

ငါ လုပ္ရလို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕ကိုျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့ ၾကာေတာ့ ငါ့မိဘက ဘာမွ
မေျပာေပမယ့္ သူ႕ဟာသူ ေရွာင္ဖယ္လာတယ္၊ ေနာက္ဆံုး စိတ္အလိုမက်မႈေတြက ငါ့အေပၚ စုပံုလာၿပီး မၾကာခဏ

စကားမ်ားၾကတာေပါ့၊ အရင္က ငါ သူ႕ကို အဲဒီိလို စိတ္ဓါတ္ ရွိလိမ့္မယ္လို႕ လံုး၀ မထင္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒါက
ငါ့ရဲ႕Main ျပႆနာပဲ ”

“ဟုတ္ၿပီ အမင္းရဲ႕ ျပႆနာကို သိရၿပီ၊ ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမလဲ ဆိုတာကို ေနာက္မွ
အေျဖထုတ္ၾကတာေပါ့၊

ခု ဒုတိယ တေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေတးသံသာကို နားဆင္ရေအာင္”

ဒုတိယ အလွည့္က “အေသာ္”…။

အေသာ္က ဘာေျပာရမလဲ စဥ္းစားေနပံုနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လုိက္ေသးတယ္၊

“ငါကေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ ဆႏၵကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ ကိုႏိုင္နဲ႕ လမ္းခြဲၿပီး မိဘေတြ
ေပးစားတဲ့

ကိုဘုုန္းကို လက္ထပ္လိုက္ရတာ ဒီအထိ ရွင္တို႕ သိပါတယ္၊ ငါဟာ ကိုႏိုင့္ကို လမ္းခြဲၿပီး
အိမ္ေထာင္တခု

အေပၚမွာ အၿမဲ သစၥာရွိခဲ့ပါတယ္၊ ကိုဘုန္းက အရင္က ရည္းစား မရွိခဲ့ဘူး၊ ကိုႏိုင့္ကိစၥနဲ႕
ပတ္သတ္ၿပီး သူက

သ၀န္တိုတယ္၊ ကိုႏိုင္နဲ႕က စီးပြားေရးအရ တခါတေလ ဆက္ဆံရတာလည္း ရွိတာေပါ့..”

“သူက အၿမဲတမ္း သံသယ မ်က္လံုးနဲ႕ ၾကည့္တတ္တယ္၊ တကယ္ေတာ့ မိန္းမအားလံုးဟာ မ်က္ႏွာ
မမ်ားခ်င္

ၾကတဲ့ လူခ်ည္းပဲ၊ ဒီတေယာက္ထဲ ခ်စ္ၿပီး အိမ္ေထာင္ဖက္ ကိုလည္း ဒီတေယာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တာပဲ၊
ဒါေပမယ့္

စိတ္ကူးနဲ႕ လက္ေတြ႕ဟာ ထပ္တူက်ခ်င္မွ က်တတ္တာပဲ၊ သူကေတာ့ ငါ့တေယာက္ကိုပဲ ႀကိဳက္ၿပီး

လက္ထပ္ႏိုင္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ကံေကာင္းတာေပါ့၊ ငါနဲ႕ ကိုႏိုင္ၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ သန္႕ရွင္းတယ္၊ ဒါကို

သူ႕မွာ သံသယ အပူေတြနဲ႕ ေနရတာ သူ႕အတြက္ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူး၊ သူ႕ ၾကည့္လိုက္ရင္ ၿမံဳစိစိနဲ႕၊
ေသေသခ်ာခ်ာ

ေတာ့ ငါ့ကို မေျပာဘူးဟ၊ ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အဲဒီလိုခ်ည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့၊ ဒီလို

ကိစၥေတြက ၾကာလာရင္ သူ႕ဘက္က ေပါက္ကြဲလာမွာ စိုးရိမ္တယ္၊ ငါ့ျပႆနာကေတာ့ ဒါပဲ၊ ဘာမွ မဟုတ္ပဲ..

လင္မယား ခဏခဏ စကားမ်ားေနရရင္ ၾကာရွည္က် မေကာင္းဘူးေလ၊ တကယ္ေတာ့ လပ္ထပ္ျခင္း ဆိုတာ

သူတို႕က ပိုင္ဆိုင္ၿပီး ငါတို႕က ပိုင္ဆိုင္ခံလိုက္ရတဲ့ သားေကာင္ေတြလိုပဲ၊ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ
နားလည္မႈ နဲ႕

အေပးအယူ တည့္မွ ျဖစ္မယ္၊ ရည္းစားတုန္းက နားလည္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္နဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ တည္ရွိတဲ့
အခ်စ္နဲ႕

တျခားစီပဲလို႕ ထင္တာပဲ…”

“ အေသာ္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္ ”

ဇင္မင္းခင္က ေထာက္ခံတယ္………

“ကဲ..ကဲ…ဒီတခါ ေဒါက္တာဇင္မင္းခင္ရဲ႕ အလွည့္ပါ ”

“အဇင္.. ရွင္ကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ေျပာဖူးတဲ့ အတိုင္း ရွင္ လိုခ်င္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတခု
တည္ေထာင္ႏိုင္

တယ္လို႕ အမင္း ထင္တယ္..”

“အမယ္ေလး.. ေဒၚယမင္းတင္ေအာင္.. ကို္ယ္ အခုခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးေလာကထဲကိုေတာင္ ေျပး၀င္လုိက္ခ်င္

ေသးတယ္၊ ရွင္တို႕ကို ၾကည့္ရတာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ထက္ေတာ့ လြပ္လပ္ေနတယ္လို႕ ထင္တာပဲ၊
ကိုယ့္ဘ၀

အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ေတာ့ "What is the meaning of my life" လို႕ ေမးရမလုိ
ျဖစ္ေနၿပီ၊ အမ်ားအျမင္

မွာေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ အားက်စရာေကာင္းပါတယ္…၊ ေယာက်ာ္းက ဆရာ၀န္၊ ေယာကၡမ ႏွစ္ေယာက္လံုးက

ဆရာ၀န္၊ ကို္ယ္က ဆရာ၀န္၊ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္အေဖက ဆရာ၀န္၊ တအိမ္လံုး မိသားစု၀င္ေတြ ဆရာ၀န္

ျဖစ္ေနတဲ့အခါ တျခား အေၾကာင္းအရာ ေျပာဖို႕ အခြင့္အေရး နည္းပါးလာၾကတယ္..”

“ကိုယ္ေတာ့ ေန႕တိုင္း liver ေတြ၊ lung ေတြ၊ Arteries ေတြ ျမင္ေနရတာက တမ်ိဳး၊ အိမ္ေရာက္ရင္လည္း

ၾကားရတဲ့ စကားက ဒီထဲက မထြက္ဘူး၊ တပတ္ တခါေလာက္ လူစံုတဲ့ ထမင္းစားပြဲမွာလည္း ဒီအေၾကာင္း

ေတြပဲျဖစ္ေနတယ္၊ တခါတေလ တူညီတာေတြ မ်ားလြန္းေတာ့ မတူညီတာေလးေတြကို ေတာင့္တမိတယ္၊

တခါတေလ ထမင္းခ်က္ အေဒၚႀကီးေျပာတဲ့ေစ်းထဲက အေၾကာင္း၊ လမ္းမွာရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္း၊ သူတို႕

ရြာက အေၾကာင္းေတြကို ကိုယ့္မွာ မက္ေမာစြာ နားေထာင္ေနမိတယ္..”

“ဒီဆရာ၀န္ ဘ၀ကို အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ မိဘေတြ

ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့..၊ ကိုယ္ ၀ါသနာပါရာမွာ ႏွစ္ႃမွပ္ေနခြင့္ရတာဆိုရင္ေတာ့ ငါဒီေလာက္ေတာ့
ခံစားရမွာ

မဟုတ္ဘူး၊ တခါတေလ Uterus ေရာဂါေတြ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္က Maiden ဘ၀ကို ႏွေျမာေနမိတယ္၊ ကိုယ္

ေျပာတာေတြဟာ ခုခ်ိန္မွာ ရယ္စရာေကာင္းေနလိမ့္မယ္၊ ကိုယ့္မွာ body ေတြကို ျမင္ေတြ႕ေနရေတာ့

တကယ္ေတာ့ လူဟာ ဘာမွ မဟုတ္ပါလား ဆိုတဲ့ အသိတရားရေနၿပီ၊ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေတြကလည္း သူနဲ႕

ကိုယ္နဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မတူဘူး၊ သူက မနက္ေဆးခန္း၀င္ရေတာ့ ကိုယ္ မႏိုးခင္သြားႏွင့္ၿပီ၊ ညကလည္း

သူက ေစာရင္ေစာတယ္၊ ကိုယ္ကလည္း ေနာက္က်တတ္တယ္၊ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ထမင္း

မစားျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ၊ ေအးေအးေဆးေဆးလည္း စကားမေျပာျဖစ္ဘူး၊ အဓိက ကေတာ့ ကိုယ္တို႕ဟာ

Life တခုထဲမွာ နစ္ျမဳပ္ေနတယ္လို႕ထင္တယ္၊ အဲဒီအတြက္ ၿငီးေငြ႕မႈ တအားျဖစ္တယ္၊ သူလည္း

အရမ္းပင္ပန္းတယ္၊ `ကိုေနပိုင္`ကို မိဘသေဘာတူတယ္ ဆိုေပမဲ့ ငါတို႕လည္း ေမတၱာရွိေတာ့ တျခား

ျပႆနာေတာ့ မရွိပါဘူး ”

“ကိုယ္စဥ္းစားတာ တခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ကိုယ္တို႕ Relax ျဖစ္ေအာင္ေနၿပီး တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အခ်ိန္

ေပးဖို႕ လိုအပ္တယ္၊ အဲဒီလိုမွ မလုပ္ရင္ ကို္ယ္တို႕ရဲ႕ Body ေတြဟာ စက္ရုပ္ေတြ မဟုတ္ဘူးေလ၊

ေသဆံုးကုန္လိမ့္မယ္၊ ရွင္တို႕နဲ႕ ခုလို စကားေျပာလိုက္ရလို႕ ခံသာေသးတယ္၊ ကိုယ္တို႕မွာ အဓိက ျပႆနာ

က အခ်ိန္ရွားပါးလြန္းတယ္၊ အိမ္ေထာင္တခုကို ၾကာရွည္ခိုင္ၿမဲဖို႕ဆိုရင္ တေယာက္အေပၚ တေယာက္

အခ်ိန္ေပးႏိႈင္မႈနဲ႕လည္း ဆိုင္မယ္လို႕ ထင္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္တို႕ ေသြးေတြက ၾကာေလ ေအးေလ၊

စိမ္းေလ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္… ဟား ဟား…”

အဇင္က စကားေျပာရင္း သေဘာက်စြာ ရယ္ပါသည္။

“အဇင္ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အတိုးနဲ႕ ေခ်းမယ္”

အေသာ္က ေျပာသည္။

“အဇင္ life ကလည္း တမ်ိဳးေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတယ္၊ ခရီးတခုခုကို ရက္ရွည္ ထြက္ရင္လည္း

တနည္းအားျဖင့္ လန္းဆန္းမႈေတာ့ ျဖစ္သြားမယ္ ထင္တယ္”

“အမယ္ ေျပာတာကို ကိုယ္ စဥ္းစားဖူးတယ္၊ ကေလး မရခင္ အပန္းေျဖေတာ့ ထြက္ဦးမယ္လို႕၊ ကဲ…
အမယ့္

အလွည့္၊ ေျပာ… စာေရးဆရာမ ဆိုေတာ့ ဇတ္လမ္းအတုေတြေတာ့ မေျပာနဲ႕ေနာ္..”

“စိတ္ခ်၊ ကၽြန္မကလည္း ရွင္တို႕ကို ေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ၊ ကိုေနနဲ႕ ကၽြန္မက အႏုပညာသမားခ်င္း

အိမ္ေထာင္က်ၾကတာပါပဲ၊ သူက ကြန္ပ်ဴတာ ဒီဇိုင္နာ ဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း ကြန္ျပဴတာနဲ႕ နပန္းလံုးေနတာပဲ၊

ခုဆိုရင္ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္၊ ပုဂံနက္နဲ႕ စံုေနတာပဲ၊ တခါတေလ သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ Robot(ရိုေဘာ့)

စက္ရုပ္တရုပ္လိုပဲ၊ လူကေန စက္ရုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ လူသားပဲ၊ ခုေခတ္ႀကီးက အရမ္းတိုးတက္ေတာ့ သူ႕ဦးေႏွာက္

ေတြက အရမ္းအလုပ္လုပ္ေနတယ္၊ တခါတေလ သူ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို စိတ္မ၀င္စားသလို၊

ကၽြန္မေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုလည္း သူက စိတ္၀င္စားတာ မဟုတ္ဘူး…”

“တခါတေလ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္လိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို စိတ္ရွည္စြာ နားေထာင္ေပးမယ့္ သူ လိုသလို၊

အၿပံဳးနဲ႕ ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ့္ သူလည္း လိုအပ္တယ္၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အလိုက္တသိ
ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မယ့္

သူလည္း လိုတာေပါ့၊ အဲဒီလို အရာေတြကို အဆင္သင့္ရွိတတ္တဲ့ မိခင္က မရွိေတာ့ သူ႕ကို
မိခင္ေနရာမွာ

အစားထိုးၾကည့္ေပမယ့္ မရခဲ့ဘူး၊ ပံုသ႑ာန္ တူညီၿပီး အထဲက အရသာ မတူညီတဲ့ ဘီစကစ္တခုကို

စားရသလိုပဲ”

“ကၽြန္မ စာေတြကိုပဲ ဖိေရးေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႕ကို ေမ့သြားတတ္တယ္၊ သူ႕မွ မဟုတ္ပါဘူး၊
အရာရာကို

ေမ့သြားတယ္၊ သူကလည္း ကြန္ပ်ဴတာခံုေပၚ ေရာက္ရင္ အရာအားလံုး ေမ့သြားတယ္၊ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕

ဆက္ဆံေရးက ၾကာေလ ေအးစက္ေလပဲ၊ သူ ကိုယ့္အေပၚ အစာမေက်တာ တခုရွိတယ္၊ ေယာက်ာ္းက ဒီဇိုင္နာ

ျဖစ္လ်က္နဲ႕ ကၽြန္မ ၀တၱဳ မ်က္ႏွာဖံုး(cover)ေတြကို
သူ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ ဆြဲမခိုင္းဘူး၊ ကၽြန္မ သေဘာက

ကၽြန္မ လုပ္တဲ့ အလုပ္တခုကို ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး လုပ္တယ္လို႕ မျမင္ေစခ်င္လို႕ပဲ၊ အဲဒါကို
သူက တမ်ိဳး ျမင္တယ္၊

ကၽြန္မ ကိစၥေတြကို သူ ၀င္မပါသလို သူ႕ ကိစၥေတြထဲလည္း ကၽြန္မ ၀င္မပါဘူး..”

“ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ ရိုေဘာ့ စက္ရုပ္က စကားအရမ္းနည္းၿပီး ေအးေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ
ဘာျဖစ္ေနမွန္း

ေတာ္ရံုနဲ႕ မသိရဘူး၊ တေန႕တုန္းကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကို အမွတ္တမဲ့ ဖြင့္ၾကည့္ရင္း သူ႕ခံစားခ်က္ေတြ

ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္၊ ကၽြန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ အံ့ႀသသြားတယ္၊ အဲဒီေန႕က စကားမ်ားထားတဲ့ ေန႕ေပါ့..”

“ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ စာေရးဆရာမ `မယ္ဘုန္းခင္` ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရမ္းအထင္ေသးပါတယ္၊
ကၽြန္ေတာ့္ကို

ဥပေကၡာျပဳထားပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေတြ ျပည့္ႏွက္လာတိုင္း ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ပဲ အေဖာ္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္..၊

သူ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚ ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေမ့ထားတဲ့ အခ်ိန္ေတြ မ်ားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္
မေျပာရက္ပါ၊

သူ စာေရးပ်က္မွာ စိုးရိမ္ပါတယ္တဲ့..”

“ အလို… ရွင့္ရဲ႕ စက္ရုပ္ႀကီးက အလာႀကီးပါလား၊ ရယ္ရတယ္”

“ အမယ္..အမွန္ေတာ့ ရွင့္လစ္ဟင္းမႈေတြ မ်ားၿပီလို႕ ထင္တယ္..”

“အမင္းရယ္.. စာေရးတယ္ဆိုတဲ့ အလုပ္က စ်ဥ္၀င္တဲ့ အခ်ိန္မွ ရတာဆိုေတာ့..”

“ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ဟာ၊ သူ႕ ခံစားခ်က္ေလးက ငါေတာင္ သနားလာၿပီ..”

အေသာ္က အဇင့္ကို ထုရင္းေျပာတယ္။

“ ငါတို႕ အားလံုးရဲ႕ တေယာက္ခ်င္း ျပႆနာက ဘာမွ သိပ္မႀကီးက်ယ္ဘူးလို႕ ထင္တယ္၊
ဘယ္လိုဆိုရင္ ပိုၿပီး

အဆင္ေျပႏိုင္မလဲ၊ စာေရးဆရာမ အမယ့္ကိုပဲ အႀကံေတာင္းရမွာပဲ ..”

အေသာ္က ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ ေျပာတယ္။

“ ရွင္တို႕ကို တခုေျပာမယ္၊ ရိုးတံနဲ႕ ပန္းပြင့္ကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ၊ အဲဒီ ရိုးတံနဲ႕
ပန္းပြင့္ရဲ႕ ၾကားထဲက

ဆက္သြယ္မႈကို ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ၾကဘူး၊ ပန္းပြင့္ဟာ ခိုင္မာတဲ့ ရိုးတံ မရွိရင္ မျဖစ္သလို၊
ပန္းပြင့္ မရွိရင္လည္း

ရိုးတံဘ၀ဟာ အဓိပၸာယ္ ရွိလာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဆက္သြယ္မႈနဲ႕ ရိုးတံနဲ႕
ပန္းပြင့္ကို ခ်ည္ေႏွာင္

ထားတယ္၊ တခုနဲ႕ တခု ဒြန္တြဲေနတယ္၊ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဘ၀ကလည္း အဲဒီသေဘာတရားနဲ႕ တူတယ္၊

ရိုးတံကို ပစ္ပယ္လို႕လည္း မရဘူး”

“ပန္းပြင့္ေတြမွာေတာင္ သူတို႕နဲ႕ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ ရိုးတံေတြ ဖြဲ႕စည္းေပးထားတယ္၊ ကၽြန္မတို႕လည္း ဘ၀မွာ

လိုခ်င္တဲ့ အရာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဘယ္သူကမွ
အဲဒီဆံုးျဖတ္

ခ်က္ကို မမွားခ်င္ၾကဘူး၊ အိမ္ေထာင္ကြဲ ဘ၀ ကို ဘယ္သူမွ မေရာက္ခ်င္ၾကဘူး၊ ဘာကိုမွလည္း
အဆံုးရႈံး

မခံခ်င္ၾကဘူး၊ အဲဒီ မဆံုးရႈံးခ်င္တဲ့ အရာကို ကာကြယ္ဖို႕ နည္းတနည္းေတာ့ လိုအပ္တယ္၊ အဲဒါကေတာ့

ကိုယ္စီရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အရာေတြကို ပြင့္လင္းစြာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးဖို႕ပဲ..”

“အမယ္.. ေျပာတာ လက္ခံတယ္၊ အေသာ္ကေတာ့ သူ႕ကို အိမ္ေထာင္ေရးမွာ သစၥာၿမဲမယ့္၊ လူ႕က်င့္၀တ္နဲ႕

ညီတဲ့ သူ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္..”

“အဇင္ကေတာ့ တခါတေလ တေရးႏိုးရင္ အားလံုးကို စြန္႕ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္မိတယ္၊ တကယ္တမ္း

က်ေတာ့ ပါရမီဆိုတာ မပါေသးေတာ့ လူ႕ေလာက စစ္ပြဲထဲမွာ ေနေနရဦးမွာပဲ”

“ဒီလူ႕ေလာက စစ္ပြဲထဲမွာ ေနသေရြ႕ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္စရာ ဘ၀တခု ျဖစ္ေအာင္၊ ေက်နပ္

ႏိုင္ေအာင္ ေနရမွာပဲ၊ သိပ္မႀကီးထြားေသးတဲ့ ျပႆနာကို ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းရမွာပဲ၊ ကၽြန္မတို႕

ပန္းပြင့္ေတြ လွပဖို႕ ရိုးတံဟာ ခိုင္ခံ့ဖို႕ လိုအပ္တယ္ ..”

“ အမင္းကေတာ့ သူ မလုပ္ခ်င္တာ ဇြတ္မလုပ္ခိုင္းပါဘူး၊ ေျပလည္ေအာင္ ညွိယူဖို႕
စဥ္းစားထားတယ္..”

“ကၽြန္မေတာ့ ၀တၱဳအတြက္ plot တခုရၿပီ ”

ထိုေန႕က ကၽြန္မတို႕ အားလံုး စကား၀ိုင္းေလး ရုပ္သိမ္းၿပီး ခ်ိန္မွာ ထူးျခားစြား ပို၍
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနပါသည္။

ညေရာက္ေတာ့ စာေရးစားပြဲမွာ မထိုင္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ကြန္ပ်ဴတာ အခန္းထဲက ရိုေဘာ့စက္ရုပ္နား သြားရင္း

ေကာ္ဖီတခြက္ ခ်ေပးေတာ့ သူ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ ေဘးနား ထိုင္ရင္း သူ႕ရဲ႕ ဒီဇိုင္းေတြကို ကၽြန္မ
ေ၀ဖန္

ေပးတယ္။ သူက ကၽြန္မကို အျခားလုပ္ထားတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြထုတ္ျပတယ္၊ သူ႕ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈနဲ႕ စကားသံေတြက

ပိုသြက္လက္လာတယ္။

“ကၽြန္မ ေနာက္ထြက္မယ့္ ၀တၱဳ မ်က္ႏွာဖံုးပံုကို ဆြဲေပးရမယ္ေနာ္ ” လို႕ ေျပာေတာ့ သူက
အံ့ၾသစြာ ေခါင္းေစာင္း

ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာရင္း….

“ခုေတာ့.. ကိုယ့္မိန္းမ.. ကိုယ့္ကို အသံုးလိုအပ္လာၿပီေပါ့…၊ အလွဆံုးျဖစ္ေအာင္
လုပ္ေပးရမွာေပါ့၊ ေခါင္းစဥ္က

ဘာတဲ့လဲ..”

“ ရိုးတံနဲ႕ ပန္းပြင့္ ”

သူ႕ႏႈတ္ခမ္းက “ ရိုးတံနဲ႕ ပန္းပြင့္ ” လို႕ လိုက္ေရရြတ္လိုက္တယ္။

ကၽြန္မကလည္း “ ရိုးတံနဲ႕ ပန္းပြင့္ ” လို႕ ေျပာရင္း ခပ္ေႏြးေႏြး ရယ္ေမာလိုက္ပါေတာ့တယ္… ။

ေခ်ာအိမာန္(မႏၱေလး)

ကလ်ာမဂၢဇင္း

၂၀၀၄၊ စက္တင္ဘာလ၊