သုညေငြေၾကး ေပးရေအာင္

(ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး)

ညီညီ(သံလြင္)

သင္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ခ်န္ႏိုင္း (ယခင္အေခၚ မက္ဒရပ္စ္) ၿမိဳ႕က ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္မွာ ေနထိုင္တဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ ဆိုပါစို႔။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ခြဲၾကာ ကာလတစ္ခုလံုး သင္လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အရာကေတာ့ သင္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေျမကြက္ကို သင့္အမည္ေပါက္ေစဖို႔ပါပဲ။ သင့္ေျမးမေလးရဲ႕ ေကာလိပ္ ပညာေရးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ဘဏ္ေခ်းေငြကို ေခ်းယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ အဲဒီေျမကြက္ဟာ သင့္အမည္ေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီကိစၥမွာ ျပႆနာရွိေနတာက ေျမကြက္အမည္ေပါက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက အဲဒီလို လုပ္ေပးရမယ့္အတြက္ သင့္ဆီက လာဘ္ေတာင္းေနတာပါ။  ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလွတဲ့ အဘြားအိုမွာ လာဘ္ေတာင္းတဲ့အတိုင္း ေပးဖို႔  ေငြေၾကး ဘယ္လိုလုပ္ ရွိႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ သင့္အတြက္ အခမဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈ ရပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ျပည္သူပိုင္က႑ ၀န္ေဆာင္မႈတစ္ခုအတြက္ အခေၾကးေငြေပးရမယ္ဆိုတာ ဆီေလ်ာ္မႈ မရွိတဲ့ ကိစၥ တစ္ခုပါ။ ဒီကိစၥကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းရပါ့မလဲလို႔ ေတြးမိပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ခြဲလံုးလံုး ျဖစ္ေနခဲ့ရသလို အလိုလို ေျပလည္သြားဖို႔ ေစာင့္ေနရံုကလြဲရင္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ ပဥၥမေျမာက္ အုတ္ျမစ္(5th pillar) လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ျပည္တြင္း အန္ဂ်ီအိုတစ္ခုကေန မၾကာေသးခင္ကပဲ သုညတန္ဖိုးရွိတဲ့ ႐ူပီးေငြကို ထုတ္ေ၀လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားေတာ့ သင့္ကို ကူညီမယ့္ မဟာမိတ္ေတာ့ ရလိုက္ပါၿပီ။    

အိႏၵိယႏိုင္ငံ မွာေတာ့ အခုလို အခမဲ့၀န္ေဆာင္မႈေပးရမယ့္ အမ်ားပိုင္ အစိုးရလုပ္ငန္းဌာနေတြမွာ ေငြေၾကးေတာင္းခံၿပီး လာဘ္စားမႈေတြ ျဖစ္ေနတာဟာ ေနရာတိုင္းလိုလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြက လာဘ္လာဘေတာင္းခံတဲ့အခါ သာမန္အိႏၵိယျပည္သူေတြဟာ ဒီအက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပတဲ့အေနနဲ႔ ေပးႏိုင္ေစဖို႔ သုညတန္ဖိုးရွိတဲ့ ႐ူပီးေငြေတြကို ပဥၥေျမာက္အုတ္ျမစ္အဖြဲ႕က ျဖန္႔ေ၀ေပးပါတယ္။ ပဥၥမေျမာက္အုတ္ျမစ္အဖြဲ႕ရဲ႕ ဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနသူ မစၥတာ Vijay Anand နဲ႔ ေတြ႕ဆံုၿပီး အဲဒီလိုမ်ဳိး စတင္ေဆာင္႐ြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းျခင္းရာေတြကို သိရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။    

Anand ရဲ႕ ေျပာပံုအရေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ေမရီလန္းတကၠသိုလ္မွာ ႐ူပေဗဒဘာသာရပ္ သင္ၾကားေနတဲ့ အိႏၵိယျပည္ဖြား ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိုင္ဒီယာနဲ႔ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီ ပေရာ္ဖက္ဆာဟာ အိႏၵိယတလႊားကို အလည္အပတ္ သြားလာခဲ့ၿပီး လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈေတြ ႏိုင္ငံတစ္ခုလံုးလိုလို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီဆိုတာကို ကိုယ္ေတြ႕သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလို အက်င့္ပ်က္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစံုတရာ လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အခုလို သုညတန္ဖိုး႐ွိတဲ့ ႐ူပီးေငြေတြကို ထုတ္ေ၀ၿပီး သူ႔ဆီကေန လာဘ္ေငြေတာင္းတဲ့ အာဏာပိုင္တိုင္းကို တံု႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ျပန္ေပးဖို႔ အႀကံရခဲ့ပါတယ္။ Anand က အဲဒီအိုင္ဒီယာကို ပိုၿပီး ထိေရာက္ေစဖို႔ ဒီသုညတန္ဖိုးသာ ႐ွိတဲ့ ႐ူပီးေငြေတြကို အေျမာက္အျမား ႐ိုက္ႏွိပ္ပါတယ္။ လူထုအၾကားမွာ အဲဒီ႐ူပီးေငြေတြအေၾကာင္းကို သိသြားေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သလို လူအမ်ားကိုလည္း ျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေငြေၾကးကို ေပးျခင္းအားျဖင့္ လာဘ္ေငြေတာင္းခံတဲ့ အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြကို သေဘာမက်ေၾကာင္း လူထုက ျပသႏိုင္ေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ခဲ့ၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ပဥၥမေျမာက္အုတ္ျမစ္အဖြဲ႕ဟာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ အဲဒီ သုည႐ူပီးေငြ ႐ြက္ေရ ၂ ေသာင္းခြဲ ႐ိုက္ႏွိပ္ ထုတ္ေ၀ေပးခဲ့ၿပီး လိုအပ္ခ်က္အရ စတင္ထုတ္ေ၀ခ်ိန္ကေန အခုအခ်ိန္ထိ ႐ြက္ေရ ၁ သန္း ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အဲဒီေငြေၾကးေတြကို သံုးစြဲခဲ့ၿပီး လာဘ္ေငြေတာင္းခံမႈကို ဆန္႔က်င္ခဲ့သူေတြရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႕ ဇာတ္လမ္းအဖံုဖံုကိုလည္း ၾကားသိေနရပါတယ္။

အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ အေစာပိုင္းတုန္းက ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ အဘြားအိုနဲ႔ သူမ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡအေၾကာင္းပါပဲ။ လာဘ္ေငြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းေနတာကို သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး သူမ လက္ခံရ႐ွိထားတဲ့ သုည႐ူပီးေငြကို အဲဒီ အာဏာပိုင္ပုဂၢိဳလ္ကို ေပးလိုက္တဲ့အခါ သူဟာ မင္သက္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ထိုင္ခံုကေန မတ္တပ္ရပ္ၿပီး အဘြားအိုကို ထိုင္ဖို႔ ေျပာရင္း လဘက္ရည္တိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဘြားအို တစ္ႏွစ္ခြဲၾကာ ကာလတစ္ခုလံုး အဆင္မေျပျဖစ္ေနခဲ့ရတဲ့ ေျမကြက္အမည္ေပါက္ဖို႔ ကိစၥကို ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား အဘြားအိုဆီ အဲဒီ သုည႐ူပီး ေစာၿပီး ေရာက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူမရဲ႕ ေျမးမေလး ပညာေရးအတြက္ ၂ ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ေနဖို႔ လိုခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခား အေတြ႕ႀကံဳ တစ္ခုကေတာ့ Tamil Nadu ေဒသက လာဘ္စားေလ့ ႐ွိတဲ့ အာဏာပိုင္တစ္ဦးဟာ သုည႐ူပီးေငြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ျဖစ္ၿပီး ယူထားသမွ်ေသာ လာဘ္ေငြေတြကို ျပန္ေပးလိုက္ျခင္းပါပဲ။ အဲဒီေငြေတြဟာ လွ်ပ္စစ္မီတာသြယ္တန္းဖို႔ရာအတြက္ ယူထားတဲ့ လာဘ္ေငြေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အိႏၵိယမွာ ႐ွိတဲ့ လာဘ္စားမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ သုည႐ူပီးေငြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ အခ်က္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို Anand က ႐ွင္းျပပါတယ္။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔ လာဘ္ယူျခင္းဟာ အိႏၵိယမွာ ေထာင္ဒဏ္အထိ က်ခံရေစႏိုင္တဲ့ ျပစ္မႈတစ္ခုပါ။ သာမန္ျပည္သူေတြဟာ လာဘ္စားေလ့႐ွိသူ အာဏာပိုင္ေတြကို ေတာ္႐ံု တံု႔ျပန္ေလ့ မ႐ွိၾကတာမို႔ အခုလို လာဘ္စားမႈကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ႈတ္ခ်တဲ့ တံု႔ျပန္ႏိုင္စြမ္း သတၱိရလာတဲ့ ျပည္သူေတြကို ေၾကာက္လန္႔လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အာဏာပိုင္ေတြ အေနနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ တည္ၿမဲေစခ်င္ၾကသလို စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္မႈအတြက္ အေရးယူခံရမွာကိုလည္း ေၾကာက္႐ြြံ႕လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေထာင္တန္းက်ဖို႔ အထိဆိုရင္ေတာ့ ဆိုဖြယ္ရာ ႐ွိေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ အေရးအႀကီးဆံုးက အဲဒီလို သုည႐ူပီးေငြ ေအာင္ျမင္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ရပ္ဟာ အဲဒီေငြေၾကးေတြကို သံုးစြဲခ်င္စိတ္ ႐ွိၾကသူေတြအေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္လို႔ Anand ကေတာ့ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ဒီေလာက္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ကိစၥေတြကို ျပည္သူေတြဟာ ဆန္႔က်င္ဖို႔ ေၾကာက္စိတ္ မ႐ွိၾကပါဘူး။ သူတို႔အေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ဆံုး႐ႈံးစရာလည္း မ႐ွိႏိုင္သလုိ အဲဒီလို ေဆာင္႐ြက္မႈကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလည္း ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ၊ အဲဒီ ဆန္႔က်င္မႈ တိုက္ပြဲမွာ သူတို႔ဟာ အထီးက်န္ေနသူေတြ မဟုတ္ၾကဘူးဆိုတာကို သူတို႔ သိထားၾကပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္ျဖစ္တဲ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ ပေပ်ာက္ေရးကို လုပ္ေနတာဟာ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိက ယခင္က လက္ခံထားၾကတဲ့ လာဘ္စားမႈ အေပၚထားတဲ့ သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲသြားေစတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ လာဘ္စားမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တံု႔ျပန္ေျပာဆိုႏိုင္ဖို႔ရာမွာ သူတို႔လိုပဲ တျခားသူေတြလည္း ဒီစနစ္ႀကီးအေပၚ စိတ္ပ်က္ေနသူေတြ သည္းမခံႏိုင္ၾကသူေတြ ႐ွိတယ္ဆိုတာကို သိၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိတစ္ေယာက္တည္း ဒီလို ႀကံဳေတြ႕ ခံစားေနရတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဒီတိုက္ပြဲဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့ တိုက္ပြဲတစ္ခု မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သူတို႔ သိသြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ပြင့္လာတယ္။ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းလဲဆိုေတာ့ ႐ိုး႐ွင္းတဲ့ အိုင္ဒီယာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ သုည႐ူပီးေငြကို လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေရး အတြက္ ထိေရာက္တဲ့ တန္ဆာပလာအေနနဲ႔ အသံုးခ်ႏိုင္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ညီညီ(သံလြင္)

(အယ္ဒီတာ။ Fumiko Nagano ေရးသားသည့္ ဘေလာ့ပို႔စ္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ စာမူအား ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆို ေဖာ္ျပပါသည္။)

http://www.thanlwin.com/new/index.php?option=com_content&task=view&id=1985&Itemid=272 မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။