ၿပင္ရမယ္႔ စိတ္ေတြ (၄) (ကြ်န္ေတာ္ေလ႔လာမိေသာ စိတ္မ်ား အပိုင္း ၁)

နိဒါန္း

ဒီစာစုမ်ား ကို ကြ်န္ေတာ္ေရးဖို႔ အလြန္စဥ္းစားခဲ႔ရပါသည္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္ စာေရးဆရာ မဟုတ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ စာမ်ားကို တင္လိုက္သည္႔အခါ စာဖတ္သူ မ်ားအေနၿဖင္႔ လူတတ္ၾကီးလုပ္ေနသည္ဟု ထင္ၿမင္မွာကို လည္းစိုးရိမ္ေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ စာဖတ္သူအတြက္... အက်ိဳးရလာဘ္ကို ခ်င္႔ခ်ိန္ေနတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ မေရးၿဖစ္ခဲ႔ေသာ စာစုမ်ားကို ၿပန္လည္တင္ၿပပါသည္။ ဘာလို႔မ်ား မေရးၿဖစ္တာေတြကို ခုမွၿပန္ၿပီးတင္ၿပေနရသလဲလို႔ အေမးရွိလာရင္ေတာ႔၊ ဒီလိုဘဲေၿဖရ မွာ က်ေနာ္နားလည္ထားမိသေလာက္ ၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းတိုင္းလိုလိုမွာ အေရးတစ္ၾကီး အရင္ဆံုး လုပ္ရမည္႔ အခ်က္ေတြက မိမိစိတ္ကို မိမိၿပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ၿဖစ္ပါတယ္လို႔ သိရွိနားလည္ေနမိတယ္္။ တစ္ခါ ခႏၶာ ၅ ပါးထဲ ၾကည္႔လိုက္ရင္လည္း ရူပကၡႏၶာ တစ္ခုထဲ ရုပ္တရားအစုအေ၀းၾကီးၿဖစ္ၿပီး၊ က်န္ ခႏၶာ ၄ ပါးလံုးက နာမ္ခႏၶာေတြၿဖစ္ေနတာကိုလည္း သတိထားမိခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ဖန္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရား ၾကီး တရားေတာ္ေတြထဲမွာ သတိထားၾကည္႔မိရင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး က စိတ္ကို အဓိကထား ေဟာ ၾကားထားခ်က္ေတြကို ေလ႔လာသံုးသပ္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေဟာၾကားခ်က္မွာဒီလိုဆိုပါ တယ္။ စိ္တ္မွာ ဒိဌိကပ္တာ အမ်ားဆံုး ဘဲ။ ဒိဌိရွိေနသမွ်ေတာ႔ အနိမ္႔ဆံုး ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္ေတာင္မ ၿဖစ္ဘူူးတဲ႔။ ေနာက္တစ္ဖန္ ေသခါနီးလာမယ္႔ ေဇာ ၇ခ်က္လံုးလည္း စိတ္ေတြဘဲလာမွာပါ။ စိတ္ေတြ ေေၾကာင္႔ သြားရမယ္႔ ေနရာေတြကို ေရြးခ်ယ္ေပးမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ဒီလို အေၾကာင္းေလးေတြကို ေထာက္ရွဳၿပီး “ေအာ္…ဒီစိတ္ေတြ သတၱ၀ါကို ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေပးေနပါ လား” လို႔ ၿမင္လာမိတယ္။ 

ကိုယ္တိုင္၀ါသနာထံုတာ ကလည္း စိတ္ေတြကို ထိုင္ၿပီး ၾကည္႔ေနရတာကို ၀ါသနာပါတယ္။ သိလိုက္ မွတ္လိုက္မိတာေလးေတြကို သံုးသပ္ဆင္ၿခင္ေနရတာကို ၾကိဳက္ေနမိတယ္။ ဆိုလုိတာကေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ ေလ႔လာသံုးသပ္မိတာေလးေတြ ရွိေနေတာ႔ တစ္ၿခားလူေတြရဲ႔ စိတ္ေတြကို လည္း ေလ႔လာမိခဲ႔တယ္။ ဒါေလးကို စာဖတ္သူေတြလည္း သတိမူမိေအာင္ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ တင္ၿပမိၿခင္းပါ။ သတိမူမိမွဘဲ ပယ္ရွားမွဳေတြၿဖစ္မယ္၊ မ်ားမ်ား ပယ္ရွားႏိုင္မွ၊ ၿငိမ္းေအးမွဳေတြ ခံစားရမယ္ဆိုတာ ကို ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔ သိၿမင္ခဲ႔ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဥပေဒသတစ္ခု ေတြ႔ပါတယ္။ သိေအာင္အရင္လုပ္၊ သိတာေတြကို ပယ္၊ ပယ္တာေတြကို အစဥ္တစ္စိုက္ပြားမ်ား ေနေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတာကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ဒါဆိုရင္ေတာ႔ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ၿငိမ္းေအးမွဳကို ခံစားႏိုင္ၾကၿပီၿဖစ္ပါတယ္။ ကဲ နိဒါန္းလည္း ရွည္ေနၿပီဆိုေတာ႔ စၿပီး အသက္သြင္းၾကပါစို႔။ စိတ္ကေလး (၁) ညေနပိုင္း အလုပ္က အိမ္ကိုအၿပန္လမ္းမွာ ကားမွတ္တိုင္တစ္ခုေအာက္ ရပ္ေစာင္႔ေနမိတယ္။ ကားေတြကိုေလ႔လာလိုက္ေတာ႔ လည္းၾကပ္ညပ္ေနလိုက္တာ ရံုးဆင္းခ်ိန္ဆိုေတာ႔ မွတ္တိုင္မွာလည္း လူေတြက ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးလို႔ေပါ႔။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အိမ္ၿပန္ခ်ိန္ဆိုေတာ႔ တစ္စက္ကေလးမွ အလုပ္မွာ မေနခ်င္ၾကပါဘူး။ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းေနတာကိုး။ သူ႔ထက္ငါ အေစာတလ်င္ ေရာက္ေအာင္တိုးေ၀ွရ ေတာ႔ တာေပါ႔ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ ၄၈ အထူး ကားၾကီးစိုက္ေရာက္လာပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္တာလား ေတာ႔ မသိပါဘူး၊ ဒီကားၾကီး လူေခ်ာင္ေနတယ္ဗ်ာ။ ထိုင္စရာေနရာေတြလည္း မ်ားသားဘဲ။ စာေရးသူလည္း ရတဲ႔ခံုေလး ၀င္ထိုင္ေနလိုက္ ပါတယ္။ ေဘးဘီကိုေလ႔လာတဲ႔စိတ္ကေလး ထားၿပီးေနလိုက္တာေပါ႔။ ဒီမွာ အသက္ ၅၀ ေလာက္ အဘိုးတစ္ေယာက္တတ္လာတယ္။ ကားေပၚတက္ခါစ ၿဖစ္တတ္တဲ႔စိတ္တစ္ခုက ခံုလြတ္ေတြေတာ႔ မ်ားတာကို သိေနတယ္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ၾကည္႔ထားၿပီးသားခံုကိုဘဲ စိတ္ေဇာက သန္သန္နဲ႔ သြားထိုင္ၿဖစ္ေနတာ အမ်ားစုပါ။ ဆိုေတာ႔ ၂ ေယာက္ထိုင္ခံု က ခံုေနရာတစ္ခံုလြတ္ေနတာ ကို အဘိုးၿမင္မိထားမွာပါ။ အဲ႔ခံုမွာက တစ္ၿခား ၃၀ ေလာက္လူငယ္တစ္ေယာက္ (ပညာတတ္ တစ္ေယာက္လို႔ယူဆပါတယ္) ခံုရဲ႔ ၃ ပံု ၂ ပံုကို တစ္ ေစာင္းအေနအထားနဲ႔ ထိုင္ေနတယ္။ အဘုိးကလည္း တစ္ၿခား ခံုထက္ အဲ႔ဒီ႔လူငယ္ရဲ႔ ခံုမွာ ထိုင္ဖို႔ အား ထုတ္္ရင္း္ လူငယ္ရဲ႔လက္ကို တိုထိလိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက “အဘိုးထိုင္မယ္ေပါ႔၊ ေနရာေလး တစ္ေယာက္စာေလာက္ က်ံဳ႔ေစခ်င္ပံုရတယ္”။ လူငယ္ကေတာ႔ အဘိုးကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔လိုက္ၿပီး က်ံဳယံုေလးဘဲ က်ံဳေပးလိုက္တာကို အံၾသဖြယ္ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္ ၀င္ခံစားလိုက္မိတဲ႔ စိတ္တစ္ခုက “ဒီလူၾကီး ဒီေလာက္ခံုေတြ မ်ားတာကို ငါ႔ခံုကိုမွ ေရြးၿပီးထိုင္ရတယ္လို႔” ဆိုတဲ႔ ေဒါသအေတြး၊ ငါလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထိုင္ မယ္ဆိုတဲ႔ေလာဘ အေတြး၊ အမွန္ကို မၿမင္တဲ႔ ေမာဟေလး၊ အတၱၾကီးတဲ႔ ငါစြဲ သကၠာယဒိဌိေလးကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ တစ္လမ္းလံုးပါဘဲ အဘိုးခဗ်ာ သူ႔ေပးထားတဲ႔ ၃ပံု ၁ ပံု ခံုလြတ္ေလးမွာ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလး ထိုင္စီးေနရရွာပါတယ္။ ဘာမွေတာ႔မေၿပာပါဘူး။ ေမတၱာစိတ္ပဲထားႏိုင္တာ လား။ သတိမၿပဳမိတာလား၊ သည္းခံႏိုင္တာလား ဆိုတာကိုေတာ႔ မသံုးသပ္မိခဲ႔ပါဘူးဗ်ာ။ ဥပေဒသ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အတၱစိတ္ အနည္း၊ အမ်ားေပၚမူတည္ၿပီး အၿခားလူတစ္ေယာက္မွာ နစ္နာမွဳေတြ၊ ဆံုးရွဳံးမွဳေတြရွိရပါတယ္။ အတၱစိတ္ ရဲ႔ အေၿခခံကို ၿပန္စဥ္းစားလိုက္မိရင္လည္း အတၱဟာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ခ်စ္ၿခင္း ရဲ႔ အေၿခခံပါဘဲ၊ “ငါ” ကို အေၿခခံထားတဲ႔ အတၱစိတ္ရွိေနသ၍ေတာ႔ မွန္ကန္တဲ႔ သမၼာဒိဌိအၿမင္ကို မၿမင္ရဘဲ၊ မိစၦာဒိဌိအၿမင္ကို ရွိေနတဲ႔အတြက္ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ထားရွိႏိုင္ဖို႔ အတၱ ကို ၾကိဳးစားၿဖဳတ္ရမယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ႔ အေရးၾကီးဆံုးပါဘဲ “ငါ” ကိုစြဲထားတဲ႔ သကၠာယ ဒိဌိ အားၾကီးရင္ ၾကီးသေလာက္ ထိုက္သင္႔တဲ႔ အက်ိဳးကို ခံစားရမွာဘဲ ္ဆိုတဲ႔ သံုးသပ္ခ်က္ထြက္ပါတယ္။ ယခုေရးရင္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္သံုးသပ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ “အိုး…ဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဘိုးကို ေနရာမလဲေပးခဲ႔မိတာလည္း” ဆိုတာကို ၿပန္စဥ္းစားမိေနတယ္။ သူတို႔ ေတြကို သံုးသပ္ရင္းနဲ႔ဘဲ တကယ္လုပ္သင္႔လုိက္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို မလုပ္ခဲ႔မိဘူးဆိုတာ ဒီစာကို ေရးရင္း ၀န္ခံမိပါတယ္။ စိတ္ကေလး (၂) ကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ႔ ရံုးမွာၾကံဳေတြ႔ရတဲ႔ အၿဖစ္ေလးတစ္ခု။ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ ဒီကေန႔ ဘဏ္ေငြထုတ္ရက္ ဆိုေတာ႔ ကားကို ၾကိဳတင္မွာထားဖို႔ သတိတရနဲ႔ မွာၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကားကလည္း တစ္စီးက ၿပင္ေနတယ္၊ က်န္တဲ႔ ၁ စီးကေတာ႔ လုပ္ငန္းမွာသံုးတာ တစ္စီး၊ ေနာက္ ၁ စီးက ႏိုင္ငံၿခားသားအရာရွိ ေတြရဲ႔ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းၾကိဳပို႔ေနေလရဲ႔၊ လြန္ခဲ႔တဲ႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာဆိုရင္ေတာ႔ စကားအေၿခအ တင္ေၿပာမိမယ္ထင္ပါတယ္။ ခုေတာ႔လည္း စိတ္ေလးေတြကို ေလ႔လာထားမိေလေတာ႔ ဒါေလးရွိမေန ေတာ႔ ပါဘူး။ ရပါတယ္ေပါ႔ေလ၊ နားလည္မွဳေတြေပးလို႔ ၾကံဳသလိုဘဲ TAXI ေလးစီးၿပီး ဘဏ္ကို သြားမယ္ ေပါ႔။ လံုၿခံဳေရးကိုေတာင္ TAXI မဌားခိုင္းေတာ႔ဘဲ ကုိယ္တိုင္ ေအာက္ကို ဆင္းဌားေတာ႔ TAXI သမား ကိုေရြ ယဥ္ေမာင္းနဲ႔ အဆင္ေၿပေၿပေစ်းစကားေၿပာ သြားရင္းနဲ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ TAXI သမားလူငယ္ေလးပါ ရိုးရိုးေအးေအးေလးၿဖစ္ပံုရတယ္။ ဘာစကားမွလည္းမေၿပာ သူ႔ကားသူေမာင္းေနရင္း ဆူးေလဘုရားကို အ၀ိုင္းကို အေပၚလိုင္းက ပတ္လိုက္တယ္ေလ။ အဲ႔မွာ ပန္းၿခံလမ္းဘက္အ၀င္ ဟိုင္းလတ္ကား က ၀င္ေပါက္ကို ပိတ္ၿပီးကန္လန္႔ေလး လမ္းလုေနေလရဲ႔။ အ၀ိုင္းပတ္လာတဲ႔ အရွိန္ကလည္း မီးပြိဳင္႔က ထြက္ခါစဆိုေတာ႔ သိပ္ေတာ႔လည္း မမ်ားပါဘူး။ TAXI သမားေလးကေတာ႔ ဟိုင္းလတ္ခါးလည္ေလာက္ေနရာမွာ အရွိ္န္သတ္ရပ္လိုက္ၿပီး မၾကား၀ံ႔၊ မနာသာေတြ ဆဲဆိုေနတယ္ကြယ္။ ဟိုင္းလတ္ဆရာၾကီးကေတာ႔ သူ႔လမ္းသူဆက္သြားပါဘီ။ သို႔ေသာ္ TAXI သမားခဗ်ာ မၿပီးေသး၊ လမ္းမွန္ေမာင္းလာေၾကာင္း၊ လမ္းေၾကာင္းသြားတာၿခင္းမတူလို႔၊ တူမ်ားတူရင္ ေရွ႔က ဒက္စေတာ႔ အုပ္လို္က္မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း၊ မေက်မခ်မ္း ဆဲသံေလးမ်ားၿဖင္႔ေၿပာရင္ ေဒါသ ကုမၻာရ လုပ္ရင္းၾကံခဲ႔ေလသည္။ ဒီေနရာမွာ “ေအာ္ ဟိုင္းလတ္ဆရာၾကီးလည္း ဘာေတြမ်ား အေရးတၾကီး ရွိေနသလဲမသိဘူေလ၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ရွဳပ္ေထြးစရာေတြမ်ား ရွိေနသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားေမာင္းတာ ကြ်မ္းက်င္မွဳ နည္း ေနေသးလို႔လား၊ ေအးေလး အေရးတၾကီး ကိစၥေတြရွိေနလို႔ေနမွာပါ၊ ငါ႔လည္း ဘာမွၿဖစ္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘရိတ္ေလး တစ္ခ်က္ေလး အုပ္လိုက္ရတာဘဲေလ” ဒီလိုေလးမ်ား စိတ္ကူးလိုက္ရင္ TAXI သမားေလး ကုသိုလ္မရလိုက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေဒါသ၏ ပူေလာင္မွဳ ဒဏ္မွ ကင္းေ၀းသြားႏိုင္ပါတယ္လို႔ သံုးသပ္မိလိုက္ပါသည္။ ဥပေဒသ။ ညာတာစိတ္၊ သည္းခံစိတ္၊ နားလည္စိ္တ္ မရွိဘဲ သူေကာင္းရင္၊ ကြ်န္ပ္မဆိုးပါ ဆိုသည္႔ စိတ္ထားပိုင္ရွင္မ်ား၊ ငါမွန္ရင္ ဘယ္သူမွမေၾကာက္ဘူးကြ ေၿပာၿပစ္လိုက္မွာဘဲ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားပိုင္ရွင္မ်ား အတြက္ေတာ႔ ရန္ကို ရန္ၿခင္းတံု႔ႏွင္းမည္႔ အက်ိဳးဆက္ကို ေတြ႔ရွိလိုက္ရပါတယ္။ ေဒါသစိတ္ကို ထိန္းေက်ာင္းအုပ္ထိန္းမွဳ မရွိသေရြ႔ေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္ တိုင္လည္း ပူေလာင္မွဳေ၀ဒနာ ကို ခံစားရမည္႔အၿပင္ အၿခားသူမ်ား သို႔လည္း ပူေလာင္မွဳေ၀ဒနာကူးဆက္ လိုက္ပါ ခံစားရမွာမလြဲပါဘူး။ ေဒါသ သည္ ၎ကို သိၿပီး မပယ္ၿဖတ္ႏိုင္ၿခင္း အက်ိဳးဆက္ေၾကာင္႔ တစ္ေၿမ႔ေၿမ႔ ေတာက္ေလာင္ခံစား ရေသာ အက်ိဳးတရားကို စာဖတ္သူမ်ား ခ်င္႔ခ်ိန္သိရွိႏိုင္ပါေစ။ စ္ိတ္ကေလး (၃) ေနာက္စိတ္ေလးတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးခြင္႔ၿပဳပါအံုး။ ဒါကေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႔မ်ားေၿပာၾကပါတယ္ “ေဟ႔ငါတို႔က ေသရမွာမေၾကာက္ဘူး” “ေသတစ္ေန႔၊ ေမြးတစ္ေန႔ဘဲ” “ေသရင္ၿပီးတာဘဲ၊ ေအးတာဘဲ” ေသဖို႔အဆင္သင္႔ဘဲတဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အံၾသမိတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ထူးထူးၿခားၿခား တစ္ခုခု မ်ားလားလို႔ေပါ႔။ က်ေနာ္သိထားတဲ႔ အသိဘဲ နည္းေနတာလားလို႔ ၿပန္သံုးသပ္မိလိုက္တယ္။ က်ေနာသိ ထားတာေလးက ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်၊ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ေသရမွာ ေၾကာက္ၾကပါတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ ဘ၀အဆက္ဆက္က ခင္တြယ္လာတဲ႔ ဘ၀တဏွာရဲ႔ အစြဲေၾကာင္႔ပါ။ ဘ၀တဏွာမရွိဘူးလို႔ေၿပာရင္ေတာ႔ ဒီလိုဘဲဆိုရမွာပါ။ ဘ၀တဏွာမရွိရင္ ဘ၀ကို စြဲမလာရင္ လူလာမၿဖစ္ဘူးခင္ဗ်ာ၊ သတၱ၀ါလာမၿဖစ္ဘူးခင္ဗ်ာ၊ တဏွာေသသြားရင္ ဒီလူခုေလာက္ဆို နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ ရက္တိုတိုနဲ႔ ေရာက္ေနၿပီးသားလို႔ ဆိုရမယ္။ ေသရမွာမေၾကာက္ ေတာ႔တာကေတာ႔ပုထုဇဥ္မဟုတ္ေတာ႔ ဘဲ အရိယာႏြယ္၀င္ေတြသာ ေသရမယ္႔ အေရးကို မေၾကာက္ေတာ႔ပါဘူး။ ဆိုေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ေလ႔လာမိတယ္ ေသရမွာမေၾကာက္ဘူးဆိုသူမ်ား အရိယာႏြယ္၀င္ေတြမ်ား ၿဖစ္ေနမလားလို႔၊ ဒီလိုသံုးသပ္မိေတာ႔ လည္း သူတို႔လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ေနတာေတြက အရိယာ အက်င္႔ေတြမဟုတ္၊ ဆိုလိုေတာ႔ဒီမွာ တစ္ခုသြား ေတြ႔ၿပန္တယ္၊ အရိယာႏြယ္၀င္မဟုတ္ ဘဲ ပုထုဇဥ္က ေသရမွာမေၾကာက္ဘူးဆိုရင္ေတာ႔ ဒါက သမၼာဒိဌိအယူမဟုတ္ေတာ႔ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ႔ ေသရင္ ၿပတ္ၿပီ၊ ၿပီးၿပီ၊ ဒီဘ၀ ဒီမွ်ဘဲ ဆိုရင္ေတာ႔ ဒိဌိအယူစြဲေနတာကိုး၊(ဒီဒိဌိေတာ႔ ပါဌိလိုမေရး တတ္လို႔ အမွတ္မွားမွာဆိုးလို႔ မေဖာ္ၿပေတာ႔ပါဘူး) ဒါမွမဟုတ္ ဒီလိုေၿပာၾကားေနတဲ႔ လူေတြဟာ သူတို႔ကို တစ္ၿခားလူေတြ အထင္ၾကီးေစခ်င္လို႔မ်ားလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ႔ “ငါ” ဆိုတာကို စြဲေနတဲ႔အတြက္ သကၠာယဒိဌိအယူပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္ ေသမွာမေၾကာက္သူမ်ား အဖို႔ ေကာင္းမွဳ၊ မေကာင္းမွဳ မွာ ရာခိုင္ႏွဳန္းအမ်ား ဆံုးက မေကာင္းမွဳလုပ္ေနတာမ်ားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ယူထားတဲ႔ အယူမွားေနတာကို မသိဘဲ ဆက္ကာဆက္ကာ မေကာင္းမွဳလုပ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ မရဏာသတိကို အမွတ္မရွိေနတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႔ ဓမၼေတြကို ေလ႔လာလိုက္စားၿခင္း အားနည္း ကာ အဓမၼဘက္ကိုသာ ဦးလွည္႔ေနတာမ်ားပါတယ္။ မရဏာသတိရွိမွသာ (သို႔မဟုတ္) သံေ၀ဂတရားရွိမွ သာ ဓမၼဘက္ကိုဦးလွည္႔သြားေနမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ေသမွာမေၾကာက္ေသာ လူမ်ားအဖို႔ရာမွာေတာ႔ ဓမၼႏွင္႔ ေ၀းရာသို႔ ဆက္လက္ဦးတည္ ထြက္ခြာေနေၾကာင္း ဂရုဏာေရွ႔ထား ၍ သတိေပးတင္ၿပလိုိက္ ရပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း မိမိစိတ္ေနာက္ မေမ႔ေသာ သတိၿဖင္႔ အစဥ္တစိုက္ၾကည္႔ရွဳ ရင္း ကုသိုလ္စိတ္၊ အကုသိုလ္စိတ္မ်ားကို ခြဲၿခမ္းစိတ္ၿဖာ၍ အကုသိုလ္စိတ္မ်ား ပယ္လို႔ ကုသိုလ္စိတ္မ်ား အခါခါ ပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵၿပဳလိုက္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္၊ မိတ္ေဆြမ်ား ၏ အၾကံဥာဏ္၊ အေတြ႔အၾကံဳ၊ ဗဟုသုတ၊ မ်ား၊ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ား ရွိပါက ေပးပို႔ႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ စာစုမ်ားကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပါက မိတ္ေဆြမ်ား၏ မိတ္ေဆြမ်ားကို တစ္ဆင္႔ ၿပန္လည္ မွ်ေ၀ၿခင္းၿဖင္႔ ေလာကအက်ိဳး၊ ဓမၼအက်ိဳးမ်ားကို ရြက္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ေနာက္စိ္တ္ေလးမ်ားလာပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ။ ေစာင္႔ေမ်ာ္ဖတ္ရွဳ ၾကပါ။ 

(ေတြးမိေသာ အေတြးတစ္စပါ)

By: ဗုဒၶေဟာၾကား ၿမတ္တရား