Saturday, March 19, 2011

အားလုံးအတြက္ ပညာေရး ( အပုိင္း ၁ )

ဒီၿဂိဳဟ္ကမၻာကို လူေတြေရာက္တာ သမိုင္းအခ်ိန္အရ ေျပာရလွ်င္ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။ Planet Earth လို႔ ေခၚတဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ၿဂိဳဟ္ကမၻာေလး စျဖစ္ေပၚလာတာကို evolutionary time န့႔ ယႇဥ္ေျပာရလ်င္ ပိုေတာင္မၾကာဘူးလို႔ ဆိုရမယ္။ မျဖစ္ စေလာက္ေသာ လက္တစ္ေဖ်ာက္မွ်ေသာ အခ်ိန္လိ...ု႔ေတာင္ တင္စားေျပာလို႔ရတယ္။ လူျဖစ္စဥ္ကို ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ Primate ေတြ ဖယ္ထားၿပီး Homo sapiens က စမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သမိုင္းအခ်ိန္နဲ႔ ေျပာရလွ်င္ ဘာမႇမရႇိေသးပါ။  ကနဦးလူ(H.sap) ကေန စၿပီး ေနာက္ျဖစ္လာတဲ့ တိုးတက္မႈအစဥ္ကို ၾကည့္လွ်င္ အထူးသျဖင့္ အျခား သက္ရႇိေတြနဲ႔ ႏႈိင္းလွ်င္ လူေတြရဲ႕ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈကေတာ့ အံ့မခန္းလို႔ ေျပာရေတာ့မယ္။
လူရဲ႕ေအာက္က တစ္ဆင့္လို႔ ေျပာရမည့္ သက္ရႇိနဲ႔ဆို ကြာခ်င္တိုင္း ကြာသြားတယ္။ လူနဲ႕အျခားသက္ရႇိေတြနဲ႔ ကြာဟမႈ(gap)ကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႕အလိုက္ ႀကီးသထက္ႀကီးလာလို႔ လူဟာေလာကရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနပါသလားလို႔ ထင္ရဖြယ္ ရႇိတယ္။ ဒါကမႇန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်က္ကိုပဲ အလြန္အမင္း အသားေပးၿပီး မာနေထာင္လႊားကာ အားလံုးေသာ အရာတို႔ဟာ အေရးစိုက္စရာ မလိုတဲ့ ပမႊားေတြပါလားလို႔ အထင္ရႇိသူေတြလဲ ဒီေလာကမႇာ မနည္းပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံ၊ ၾသဇာတိကၠမႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ အခ်ိဳ႕ေသာ (အာဏာရႇင္) လူေတြဟာ ဒီလို မဖြယ္မရာ စိတ္ထားမ်ဳိး ရႇိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ဒီၿဂိဳဟ္ကမၻာ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းလမ္းကို အေရာက္ပို႔ေပးၿပီး တြန္းခ်ေပးေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကမၻာ ဒီေလာကမႇာ ဘယ္အရာမႇာဆို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ႐ႈျမင္ဖို႔လိုတယ္ မဟုတ္လား။ လူဟာ ဘာျဖစ္လို႔ သူမတူေအာင္ တိုးတက္မႈေတြရၿပီး အျခားအျခားေတြထက္ အတိုင္းမသိ တက္သြားရတာလဲ။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ လူေတြဟာ အေျပာင္းလဲေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရႇိၿပီး အသစ္အဆန္းကို တီထြင္မႈ လုပ္ႏိုင္လို႔ပဲ၊ တစ္နည္း ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဦးေႏႇာက္ကို သံုးလို႔ပဲ။ ဦးေႏႇာက္ဆိုတာကလည္း အျခား ကိုယ္အဓိက အပိုင္းလိုပါပဲ သံုးႏိုင္ေလေကာင္းေလပဲ။  

လူဦးေႏႇာက္ဟာ တျဖည္းျဖည္းပဲ ႀကီးထြားလာတာပါ။ အစ ပထမေတာ့ တကယ္ပဲ ျဖည္းေႏႇးစြာ ႀကီးလာခဲ့တာ။ လြန္ခဲ့တဲ့အႏႇစ္ (၅၀၀၀၀၀) နဲ႕ (၂၀၀၀၀၀) ၾကားမႇာေတာ့ ဦးေႏႇာက္ရဲ႕ ႀကီးထြားမႈဟာ သိသာထူးကဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မႇာ လူေတြဟာ လက္နဲ႕ေျခ သံုးတာ ပိုမ်ားပိုထိေရာက္ၿပီး စကားေျပာတာလဲ စခဲ့တယ္။ ဘာသာစကားရဲ႕ အစလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဦးေႏႇာက္မႇာ "motor speech area" စကားေျပာတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႐ုပ္ပိုင္းလႇဳပ္ရႇားမႈနဲ႔ ဆိုင္ေသာ ဧရိယာနယ္ပယ္လို႔ သတ္ မႇတ္ထားတာ ရႇိတယ္။ အဲဒီေနရာဟာ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ကစၿပီး ျဖစ္လာၿပီး ႀကီးထြားလာတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ဒီလို ဘာသာစကား (language) ကို တီထြင္ႏိုင္တာဟာ လူသားေတြအတြက္ အေရးႀကီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အရႇိဆံုး၊ လူဆိုတဲ့ ေလာကသားေတြရဲ႕ ေရႇ႕ေရးေအာင္ျမင္မႈကို အေပးႏိုင္ဆံုးေသာ တီထြင္မႈႀကီးလို႔ သတ္မႇတ္ရပါလိမ့္မယ္။ အရင္ထဲက အေျခအေနအလိုက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္မႈနဲ႔ မီးစင္ၾကည့္ၿပီး ကႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၪာဏ္သစ္ ထုတ္ႏိုင္တာေတြ ရႇိလာတဲ့ လူသား ေတြဟာ အခုလို ဘာသာစကား တီထြင္ၿပီး သံုးျပဳလာေတာ့ တိုးတက္မႈအဟုန္ဟာ တစ္ရႇိန္ထိုး တက္သြားျပန္တယ္။ adaptable စကားေျပာရာကေန စာေရးတာကို တီထြင္တယ္။ ၿပီးေနာက္ ဒီအေရးအသားေတြကို လြယ္ကူျမန္ဆန္စြာ ျဖန္႔ခ်ိႏိုင္ဖို႔ နည္းပညာေတြ ရႇာတယ္။ ရရႇိထားတဲ႕ အသိအတတ္နဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ ဒါေတြကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ရင့္က်က္တဲ့ ႏႇလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏႇာက္ကို သံုးၿပီးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တဲ့ သေဘာထား အယူအဆေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ လူတစ္ဦး ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေနေရး ေလာကအေပၚ ႐ႈျမင္ျခင္းတို႔မႇာ တန္ဖိုးျပည့္၀တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ ျဖစ္လို႔ အင္မတန္ အရာေရာက္တဲ့ အရည္အေသြးပါ။ 

    ဒီလိုနဲ႔ပဲ ပံုႏႇိပ္ျခင္းကို သံုးလာတယ္။ ဒီတစ္ခါၾကေတာ့ အသိေတြ၊ ပညာေတြ တိုးတက္တာဟာ က်ယ္ျပန္႔သထက္ က်ယ္ျပန္႔ၿပီး ေနာက္ဆံုး အိုင္တီ (IT) ေခတ္မႇာေတာ့ အေတာမသတ္ အဆံုးမရႇိလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါၿပီ။ ဒီျဖစ္ခ်က္ - ဘာသာစကား တီထြင္ႏိုင္ျခင္းကေတာ့ 'ပညာ' ရဲ႕ အစပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လဲ လူသားေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈဟာ ပညာ 'ရႇိ' လာလို႔ ပညာကို အသံုးခ်ႏိုင္လို႔ သတၲဳခ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာဆိုတာ လူသားအားလံုး တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ႏိုင္ငံအတြက္ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူေလာကတစ္ခုလံုးအတြက္ျဖစ္ျဖစ္ အေရးႀကီးသထက္ ႀကီးလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။   မ်က္ေမႇာက္ျမန္မာနဲ႔ ပညာေရး လူေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ အဖိုးထိုက္ ရတနာေတြထဲမႇာ ပညာနဲ႔ပညာေရးဟာ တန္ဖိုးအရႇိဆံုး၊ လူေတြကို အကူညီေပးႏိုင္ဆံုး၊ ထက္ျမက္ဆံုး၊ တန္ခိုးအရႇိန္ အႀကီးမားဆံုး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးဆံုးဆိုတာ ထာ၀စဥ္မႇန္တဲ့အေၾကာင္း ဆိုေပမယ့္ အခုေခတ္မႇာေတာ့ ပိုလို႔မႇန္ေနပါေသးေတာ့တယ္။ ပညာတတ္မႈရဲ႕ တန္ခိုးအာဏာနဲ႕ ဘ၀ရဲ႕ ဘက္စံုမႇာ သက္ေရာက္တဲ့ ၾသဇာနဲ႔လႊမ္းမိုးမႈဟာလည္း ၁၀-၁၅ ႏႇစ္နဲ႕ေတာင္ မတူေတာ့ပါဘူး။ အရိႇန္အ၀ါ ပိုတက္လာပါၿပီ။   ပညာတတ္သူနဲ႕ မတတ္သူ၊ နည္းပညာပိုင္းမႇာ ကြၽမ္းက်င္သူနဲ႔ မကြ်မ္းက်င္သူရဲ႕ ဘ၀ေနာင္ေရးဟာ တကယ္ကြာသြားတယ္။ ပညာမတတ္၊ ကြ်မ္းက်င္မႇႈ (technology)မႇာ မကြ်မ္းဆိုတဲ့ သူေတြကေတာ့ လူ႕အလႊာရဲ႕ ေအာက္ဆံုးကေန အထက္တက္လာဖို႕ သိပ္မျမင္ဘူး။ ဒါလူတိုင္းအသိ ျဖစ္မႇာပါ။ ဒီျဖစ္ရပ္ရဲ႕ အေျခခံအၾကာင္းကေတာ့ ကမၻာမႇာ သိစရာ၊ မႇတ္စရာ၊ တတ္စရာေတြ ေန႕မျခား တိုးပြားေနတာနဲ႕ ဒီတိုးတက္မႈေတြ၊ ပညာအသိေတြကို ဘ၀အေတြ႕၊ ကိုယ္ေတြ႕၊ လက္ေတြ႕မႇာ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္မီ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပး၊ တီထြင္ေပးေနတာ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ 

အခု ကမၻာ ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရႇင္း ကမၻာမႇာ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ က႑ေပါင္းစံု၊ လူမႈေရး၊ ေန႔စဥ္ သြားလာေနထိုင္ေရး၊ စီးပြားေရး(economy)၊ ႏိုင္ငံေရး ... တို႕မႇာ ေခ်ာေမြ႕ေအာင္ျမင္ဖို႔အေရး (knowledge) ပညာေရးအေပၚမႇာ တည္ေနတယ္။ ဒီအသိပညာ(knowledge)ကို အေျခခံၿပီး လိုအပ္လာတဲ့ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္စရာေတြကိုလည္း လုပ္ေပးရပါမယ္။ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာနဲ႔ လူေနမႈ စ႐ိုက္ဟန္ပန္(lifestyle) ဆိုတာကလဲ(knowledge-based) ပညာအရင္းခံ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပါ။ တိုးပြားေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေၾကာင္းအျခင္းအရာကေန တစ္ဆင့္ခံၿပီး ျဖစ္ထြန္းလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရႇိ လူအားလံုးတို႕ဟာ အသိပညာ တိုးပြားႀကီးလာမႈ၊ ခ်ဲ႕ထြင္ က်ယ္ျပန္႔လာမႈနဲ႔ မသက္ဆိုင္ မပတ္သက္ပါဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္သူ ဘယ္သူမႇ မရႇိေတာ့ပါဘူး။ အခု(ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရႇင္း)အခါ သမယမႇာ လူေတြရဲ႕ ေတြးေခၚအယူအဆနဲ႔ ရည္မႇန္းခ်က္၊ ဒီရည္မႇန္းခ်က္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ နည္းပရိယာယ္ေတြကလည္း တစ္သမတ္တည္းလို ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္သူမႇ တစ္ကုိယ္ေတာ္ သီးျခားလုပ္ေနလို႕ သိပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ "steamline" ေရစီးေၾကာင္းထဲ မ၀င္လို႔ကေတာ့ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့ဖို႔ပဲ ရႇိေတာ့တယ္။ အခုလို ဒုန္းစိုင္း အၿပိဳင္ေျပးေနရတဲ့ ေလာကမႇ က်န္ခဲ့တယ္ဆိုတာ က်ဆံုးျခင္းပဲ၊ ႐ံႈးနိမ့္ျခင္းပဲ။ (thinking)ေတြးေခၚမႈ၊ (reasoning) က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္စြာ ေတြးေခၚႏိုင္မႈ၊ (logical deduction) အဆင္႕လိုက္ အဓိပၸာယ္ရႇိရႇိ ယုတၲိတန္တန္ ေတြးေခၚေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ျခင္း၊ ပုစၧာအႀကီးအေသးကို ေျဖရႇင္းႏိုင္စြမ္းရႇိျခင္း၊ (problem solving)ပညာနဲ႔ယႇဥ္တဲ႕ မႇန္ကန္တဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ မ်ဳိးေပးႏိုင္ျခင္း (decision making)တို႔ဟာ အဆင္႕ျမင္႕ပညာ သင္တန္းကို ေအာင္ျမင္ၿပီးသူေတြ ရႇိသင္႕ရႇိထိုက္တဲ႕ အရည္အေသြးေတြပါ  . . .     တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အစီအစဥ္ (Development) တိုင္းျပည္ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာမႈ အေျခအေနမႇာ ျမန္မာဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ေတာင္ ယႇဥ္လို႔ မ်က္ႏႇာပန္းမလႇတဲ့ အေျခအေနဆိုးမႇာ ရႇိေနပါတယ္။ အေရႇ႕ေတာင္ အာရႇရဲ႕ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမႇ ျပယုဂ္ ေတြလို႔ သမုတ္ျခင္းခံရတဲ့ စင္ကာပူ၊ ထိုင္းနဲ႕ မေလးရႇားကို လိုက္မႇီဖို႔ရာေတာ့ ေ၀လာေ၀း ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ျမန္မာျပည္ေလာက္မႇ သယံဇာတပစၥည္း၊ လူ႕အရင္းအျမစ္မႇာ မႂကြယ္၀တဲ့ တိုင္းျပည္ငယ္ေလးေတြျဖစ္တဲ့ လာအိုနဲ႔ ကေမၻာဒီးယားကလည္း ျမန္မာကိုမီတက္႐ံု မကေသး မၾကာခင္ ေက်ာ္လြန္သြားေတာ့မႇာပါ။ တ႐ုတ္ျပည္ကေတာ့ မႏႈိင္း၀ံ့ေအာင္ တိုးတက္ပါတယ္။ L.D.C (ျမန္မာလို မဖြံ႕ၿဖိဳးဆံုးႏိုင္ငံ)လို႔ သတ္မႇတ္ထားတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ႇေတာင္ ဒီ(၅-၁၀)ႏႇစ္မႇာ စီးပြားေရး အပါအ၀င္ တိုးတက္လာတာ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ ျမန္မာကေတာ့ ေအာက္ဆံုးမႇာပဲ။ ဒီလို မျဖစ္ထိုက္ပါဘူး။ သိပ္ေနာက္မက်ခင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကပါစို႔။ အခုေခတ္ဟာ (Informatin) (အင္ဖိုေမးရႇင္း) ေခတ္တဲ့။ "Information is power" တဲ့။ Information ေတြကလည္း ထြက္ေနလိုက္တာ ပင္လယ္ေ၀ပဲ၊ မ်ားလြန္းေတာ့ ဘာေတြကို ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေလ့လာထိုက္တယ္ ဆိုတာက အဆံုးအျဖတ္ေပးဖို႔ လိုတဲ့ အေရးႀကီးအခ်က္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ေနာက္ကြဲကြဲျပားျပား သိထားဖို႔ လိုတာကေတာ့ information (သတင္းစကား)ဟာ(knowledge) သိမႈပညာနဲ႔ မတူပါဘူး။ အဆင့္ကြာပါတယ္။ဒီလိုပဲ ေနာက္တစ္ဆင့္ျဖင့္ ပညာရႇိသုခမိန္ၪာဏ္ (wisdom) ရႇိဖို႔ ဆိုတာကလည္း ကြာပါေသးတယ္။ အခုေခတ္ လူ႔ဘ၀ေလာကမႇာ ေသာက ကင္းေ၀းေနသြားႏိုင္ဖို႔ကလည္း (Information) ခ်ည္းနဲ႔ မလံုေလာက္တာေတြ ရႇိပါတယ္။ (knowledge) နဲ႔တင္ေတာင္ မျပတ္ေသးပါဘူး။ (wisdom) အထိလိုတဲ့ အပိုင္းေတြလည္း ပါပါတယ္။ ေန႔စဥ္လုပ္ေနရတဲ့ အဆံုးအျဖတ္ေတြ (decision making)ဟာ (wisdom) နဲ႔ ယႇဥ္ၿပီး လုပ္ရမႇာေတြ ပါတတ္ပါတယ္။ (wisdom) ဆိုတာဘာလည္း ျမန္မာေ၀ါဟာရတစ္ခုအျဖစ္ သတ္သတ္မႇတ္မႇတ္ မႇည့္ေခၚလို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ရရႇိထားတဲ့ အသိအတတ္နဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊  ဒါေတြကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ရင့္က်က္တဲ့ ႏႇလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏႇာက္ကိုသံုးၿပီးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တဲ့ သေဘာထား အယူအဆေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ လူတစ္ဦး ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ေနေရး ေလာကအေပၚ ႐ႈျမင္ျခင္းတို႔မႇာ တန္ဖိုးျပည့္၀တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ ျဖစ္လို႔ အင္မတန္ အရာေရာက္တဲ့ အရည္အေသြးပါ။ တမင္ကတာ ေမြးထုတ္ေလ့က်င့္ေပးထိုက္ပါတယ္။ အခု ဘြဲ႕ရေတြဟာ ပညာရႇိ(wisemen)ေတြ မဟုတ္ၾကေသးပါဘူး။ ပညာတတ္လို႔ ေခၚရမႇာ ခပ္ခက္ခက္ပါ။ ယခုမူလတန္းကအစ အဆင့္ျမင့္ပညာေရး ဘြဲ႕လြန္ အပါအ၀င္မႇာ က်င့္သံုးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ မႇတ္ၪာဏ္ (memory) အားကိုး ျဖစ္ပါတယ္။ (knowledge) လို႔ေတာင္ မေခၚႏိုင္ပါဘူး။ (rote learning) ႏႈတ္တိုက္အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ျခင္း သက္ သက္သာ ျဖစ္တယ္ (factual recall)။ ဦးေႏႇာက္စြမ္းရည္အဆင့္(intellegence) ေတြမႇာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္က ရႇိတာပါ။ ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ရာမႇာ ဒါ့ထက္ ပိုလိုပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ရပါမယ္။ (thinking) ေတြးေခၚမႈ၊ (reasoning) က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္စြာ ေတြးေခၚႏိုင္မႈ၊ (logical deduction) အဆင့္လိုက္ အဓိပၸာယ္ရႇိရႇိ ယုတၲိတန္တန္ ေတြးေခၚေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ျခင္း၊ ပုစၧာအႀကီးအေသးကို ေျဖရႇင္းႏိုင္စြမ္းရႇိျခင္း၊ (problem solving)ပညာနဲ႔ယႇဥ္တဲ့ မႇန္ကန္တဲ့ အဆံုးအျဖတ္မ်ဳိး ေပးႏိုင္ျခင္း (decision making) တို႔ဟာ အဆင့္ျမင့္ပညာ သင္တန္းကို ေအာင္ျမင္ၿပီးသူေတြ ရႇိသင့္ရႇိထိုက္တဲ့ အရည္အေသြးေတြပါ။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ျဖစ္တဲ့ (generation of new ideas=synthesis) စိတ္ကူးစိတ္သန္း အသစ္စက္စက္ တီထြင္ျခင္းဆိုတာ ကိုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ အခုေခတ္နဲ႔ လူေတြရဲ႕ ပညာေရးကို အေပၚစီးျမင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပညာတတ္သူနဲ႕ မတတ္သူရဲ႕ ဘ၀ဟာ ကြာခ်င္တိုင္း ကြာသြားေတာ့တာပဲ။ 

အေသးစိတ္ လိုက္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ တက္ခႏိုလိုဂ်ီ (technology) စိုးမိုးတဲ့ (ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရႇင္း) ေလာကမႇာ တက္ခႏိုလိုဂ်ီကို ပိုင္သူ၊ တတ္သူ၊ အဆင့္ျမင့္သူဟာ သာသြားတာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမႇာေတာ့ သိပၸံနဲ႔နည္းပညာ အျပန္အလႇန္ အက်ိဳးျပဳေနတဲ့ အသိပညာနယ္ပယ္ဟာ ႀကီးသထက္ႀကီး က်ယ္သထက္က်ယ္ ျဖစ္လာတယ္။ ပညာေတြက သင္လို႔မဆံုးဘူး၊ ဒီပညာေတြကို တတ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္သူေတြ နည္းလာတယ္။ ဒီမႇာ အခုေခတ္ လူငယ္လူလတ္ပိုင္းေတြအတြက္ ေတြးစရာပမာ ပုစၧာတစ္ခု ေပၚခဲ့တယ္။ ယခုေခတ္၊ ေရႇ႕ေခတ္အခါရဲ႕ ေလာကအလယ္မႇာ လူႀကီး(adult)လုပ္ရမယ့္ သက္တမ္းက လူေတြအတြက္ေတာ့(future) အနာဂတ္ပဲ။ အနာဂတ္မႇာ ခ်င့္ခ်ိန္ခြဲျခားစိတ္ျဖာလုပ္ၿပီး ေလ့လာသံုးသပ္ရမႇာေတြ အျပည့္ရႇိေနပါတယ္။ 

  (Eleven Media မွကူးယူေဖာ္ၿပသည္)

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...