ူလူျဖစ္ရျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္

ကုသုိလ္ႏွင့္၀ယ္ရေသာေစ်းႀကီး

လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ၀မ္းစာရွာဖို႕မဟုတ္၊ အိပ္ဖို႕မဟုတ္၊ စားဖို႕မဟုတ္၊ ကာမဂုဏ္ခံစားဖို႕မဟုတ္ ၊ ကုသိုလ္ျပဳဖို႕အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ တိရစၦာန္တြင္ ၀မ္းစာရွာဖို႕၊ အိပ္ဖို႕၊ စားဖို႕ ႏွင့္ ကာမဂုဏ္ခံစားဖို႕ အခ်က္ေလးခ်က္ရွိ၏ ထို႕အတူလူတြင္လည္း ထိုအခ်က္ေလးခ်က္ရွိ၏။ ထိုအခ်က္ေလးခ်က္တည္းသာရွိေနလွ်င္ လူသည္ တိရစၦာန္ႏွင့္ ဘာမွ မထူး အတူတူသာျဖစ္၏။

လူသားသည္ ကုသိုလ္ (ပရဟိတ) အလုပ္ကိုလုပ္တတ္သည္။ တိရစၦာန္ကားမလုပ္တတ္။ ထိုကုသိုလ္ (ပရဟိတ) အလုပ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ လူသားသည္ တိရစၦာန္ထက္ သာလြန္ ျမင့္ျမတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ၃၁ ဘံုတြင္ လူ႕ဘံုတစ္ဘံုတြင္သာ ကုသိုလ္လုပ္လို႕ရသေလာ၊ ေမးခဲ့ျငားအံ့။ မရႏိုင္ဟုသာ ေျဖရပါလိမ့္မည္။ မရႏိုင္ဟူသည္ လူ႕ဘံုကဲ့သို႕ တင္းျပည့္က်ည္ျပည့္ မရႏိုင္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။

လူ႕ဘံုေအာက္တြင္ရွိေသာ အပါယ္ေလးဘံုတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြမ်ားလြန္းအားႀကီးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ကုသိုလ္မွ ျပဳလုပ္၍မရေပ။ လူ႕ဘံုအထက္တြင္ရွိေသာ ၊ နည္ျပည္ ၊ ျဗဟၼာ့ဘံုတို႕တြင္ကား ခ်မ္းသာသုခေတြ မ်ားလြန္းအားႀကီးေသာေၾကာင့္ မည့္သည့္ကုသိုလ္မွ် ေကာင္းေကာင္းလုပ္၍ မရေပ။ ဥပမာအားျဖင့္ နတ္ျပည့္ ျဗဟၼာျပည့္တြင္ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္မရွိေသာေၾကာင့္ ဒါနကုသိုလ္၊ မည္သို႕မွ် မျဖစ္နိုင္ျခင္းမ်ိဳးပင္တည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္းမ်ားသည္ နတ္ျပည္လို႕ေရာက္လွ်င္ သက္တမ္းျပည့္မေနဘဲ သက္တမ္း၏ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္သာ ေနကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေသေအာင္ျပဳ၍ လူ႕ျပည္သို႕ ျပန္သြားၾကသည္။ လူ႕ျပည္ေရာက္မွ ဒါန၊ သီလစေသာ ကုသိုလ္ပါရမီမ်ားကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဆည္းပူးၾကသည္။ နတ္ျပည္သည္ လူ႕ဘ၀က ရွာေဖြလာေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို သံုးစြဲရာေစ်းတန္းတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္သည္။

မိုးျမင့္

 ျမန္မာခ်စ္သူမ်ား ဘေလာက္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။