ဒါ ဒုိ႔ဆရာၾကီး ဦးလွေရႊပါ ။ မိန္းထဲမွာ A အေဆာင္မွဴ း Textile AP ပါ ။

Win Naing Oo

ခုဆရာၾကီး ေဆးရုံေပၚက ျမင္ကြင္းကုိ ေတြ႔ရေတာ့ က်ေနာ့္မွာ မ်က္ရည္ မဆည္နုိင္ပါဘူး ။ RIT / YIT စက္မွဳတကၠသုိလ္က အျငိမ္းစား ပါေမာကၡအုိၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ့ ပုံပါ ။ ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ ..။ တုိင္းျပည္ရဲ့ အေတာ္ဆုံး ထိပ္ထိပ္ၾကဲ ပညာရွင္ေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႔ အစုိးရမင္းမ်ား ေပးထားတဲ့ က်န္းမာေရးအာမခံဆုိတာ ဘာမွမရွိေလေတာ့ တပည့္ေဟာင္းေတြဆီက အလွဴ ေငြေလးကုိ ကတုန္ကယင္ ေျမွာက္ျပထားရရွာတာ ..။
လူငယ္ဘ၀ စက္မွဳ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းဆရာျဖစ္လာတာကေန ပင္စင္သြားသည္အထိ ေက်ာင္းဆရာ လစာကေလး မျဖစ္စေလာက္ကလြဲ ျပီး ဘာမွ ခံစားခြင့္ ရမသြားရွာ ၊ ယူမသြားရွာတဲ့ က်ေနာ့ဆရာၾကီး ..။

သူဘယ္လုိလူလဲ နဲနဲေတာ့ေရးျပခ်င္ပါတယ္ ။

၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းကုိ အပုိင္းပုိင္းခြဲျပီး လွဳိင္သာယာ နဲ႔ ျပည္ကုိ ပုိ႔လုိက္ေတာ့ရင္ ဆရာၾကီး ၊ ဆရာမၾကီး ေတြဟာ ၁ လကုိ ၂ ပတ္စီခြဲကာ ေက်ာင္းသားေတြရွိရာ လုိက္သင္ေပးၾကရပါတယ္ ။ ဒါလဲ စုံစုံလင္လင္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရတဲ့ ေက်ာင္းဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြခမ်ာလဲ ေစ႔ငုေအာင္ မတက္နုိင္ၾကပါ ။ က်ေနာ့္ same batch မွာတင္ Drop out က ၄၀ % ေလာက္ရွိပါတယ္ ။

အဲ့ေန႔ကေတာ့ PTU စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာၾကီး နဲ႔ က်ေနာ္ ၂ ေယာက္ထဲပါ ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ပါေမာကၡ နဲ႔ တစ္ဦခ်င္း စာသင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အတြက္ ကံေကာင္းလွတဲ့ က်ေနာ္လုိ႔ေတာင္ေျပာရမလုိပါ။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ စစ္ကားေတြ အစီး ၂၀ ေလာက္ ေရွ့ေျပး ပြဳိင့္ေတြ နဲ႔ ၀င္ခ်လာပါတယ္ ။ က်ေနာ္က ျပတင္းေပါက္က ျမင္ရတဲ့ စစ္ကားေတြ ကုိ မ်က္ရိပ္နဲ႔ လွမ္းျပေပတဲ့ ဆရာၾကီးက တစ္ဦးတည္းေသာ ေက်ာင္သား က်ေနာ့္ကုိ စာသင္ပ်က္မသြားပါ ။ ခဏ ေနေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ျမတ္ ၊ ေမာ္ကြန္းထိန္း ( ဦး ) စည္သူေက်ာ္တုိ႔ စစ္ဘုိ စစ္သားမ်ားစြာ နဲ႔ ေကာ္ရစ္ေဒါ ကေန တေျဖာင္းေျဖာင္း ေလွ်ာက္သြားၾကပါတယ္ ။ အခန္းေရွ့မွာ ခဏ တုံ႔ရပ္ျပီး ၾကည့္ၾကပါေသးတယ္ ။ ဆရာၾကီးကေတာ့ စာသင္မပ်က္ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ ။

ခဏေနေတာ့ ရုံးအကူတစ္ေယာကလာျပီး " ဆရာၾကီး ၊ တုိင္းမွဴ း ေရာက္လာလုိ႔ ၾသ၀ါဒ ခံယူပြဲ လုပ္ရမွာမုိ႔ ဆရာ၊ဆရာမေတြ အားလုံး အစည္းအေ၀းခန္းၾကြပါ တဲ့ "
ဆရာၾကီးက " ငါမအားဘူး ၊ စာသင္ေနတယ္ ။ ၄ နာရီထုိးရင္ ျပီးမယ္ "
အထြန္႔မတက္ရဲတဲ့ ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက " ဟုတ္ကဲ့ ဆရာၾကီး '' ဆုိျပီးထြက္သြားပါတယ္ ။
တစ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာပဲ ေမာ္ကြန္းထိန္း ေရာက္လာျပန္ျပီး " ဆရာၾကီး ၊ တုိင္းမွဴ းက surprised ေရာက္လာလုိ႔ပါ ။ အားလုံး စုံညီ ေတြ႔ခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္ "
" ေအးပါ ၊ စာသင္ျပီးရင္ လာခဲ့မယ္ ။ "
" ပါခ်ဳပ္က ဆရာၾကီးလာမွ စမယ္ လုိ႔ ေျပာပါတယ္ " လုိ႔ လွည့္ျပီး ေျပာျပန္ေရာ ။ ဆရာၾကီးက လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး ။ စာပဲ သင္ေနေတာ့တာ ။ က်ေနာ္ကလဲ ဒါမွ ငါတုိ႔ဆရာၾကီး ဆုိတဲ့ အထာ နဲ႔ ၾကဳိးစားပမ္းစား အျပန္အလွန္ ေဆြေႏြးၾကတာေပါ့ ။

စိတ္အထင္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ ။ ေမာ္ကြန္းထိန္း ဟာ အခန္းထဲထိ ၀င္ခ်လာျပီး
" ဆရာၾကီး ၊ တုိင္းမွဴ းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အားလုံး ေတြ႔ရမွ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေျပာေနလုိ႔ပါ "..သူ႔အသံက တုန္ယင္ေနျပီး ငုိကာနီးေနပါျပီ ။ ရုတ္တရက္ အခန္းေရွ့မွာ လူရိပ္ ျမင္လုိ႔ က်ေနာ္ ၾကည့္ေတာ့ ဗုိလ္ၾကီး သုိ႔မဟုတ္ ဗုိလ္မွဴ း တစ္ေယာက္ပါ ..။ ဖုိင္တစ္ခုကုိေပြ႔ထားျပီး က်ေနာ့္ကုိ ျပဳံးရယ္ျပပါတယ္ ..။ တုိင္းမွဴ း PA ျဖစ္နုိင္တယ္ လုိ႔ က်ေနာ္ထင္လုိက္တယ္ ။
ဆရာၾကီးဟာ အဲဒီ စစ္ဗုိလ္ကုိ ျမင္ေတာ့ ေဒါသေပါက္ကြဲ သြားပါတယ္ ..။

" ေဟ႔ေကာင္ စည္သူေက်ာ္ ၊ မင့္တုိင္းမွဴ းကုိ ေျပာလုိက္ ၊ ငါစာသင္ေနတယ္ ။ ေက်ာင္းဆရာ စာသင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာျပီး စာသင္ရပ္ခုိင္းရေအာင္ ငါမရပ္နုိင္ဘူး ။ ဒါ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္ေနတာ ။ ေတြ႔ခ်င္သပ ဆုိ ငါ စာသင္ျပီးေအာင္ ေစာင့္ ။ ငါလက္ခ်ာ ေစာျဖဳတ္ေပးမယ္ ။ ငါလုပ္နုိင္တာ ဒါပဲ ..။ "

ေမာ္ကြန္းထိန္း ဆုိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္လဲ သံမဏိ လူသားကုိ အေလ်ာ့ေပးျပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္ ။

က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္ ။ စစ္အာဏာ ဟာ ပညာ ကုိ ပညာရွင္အစစ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ေမာငိးႏွင္ဖုိ႔ စြမ္းအင္မရွိပါဘူး ဆုိတာ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခဲ့ရပါတယ္ ။

ဟုတ္ကဲ့ ..။ အဲဒီ သံမဏိ ဆရာၾကီး ခုေတာ့ ခ်ဳိ ႔ခ်ဳိ ႔ငဲ့ငဲ့ ေသမင္း နဲ႔ စစ္ခင္းေနရပါျပီ ။ ေက်ာင္းၾကီးက ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား တတ္နုိင္ရင္ ၀ုိင္း၀န္း ကူညီျပီး contribute လုပ္ၾကပါလုိ႔ ႏွဳိးေဆာ္ပါတယ္ ။

ဓာတ္ပုံက စီနီယာ တစ္ေယာက္ဆီက ကူးယူထားတာပါ ။