#သွ်ိဳးလိုက္ ရတု
|
10:34 AM |
2 Comments |
"အကၤ်ီကိုယ္က်ပ္ မဲကုံးစပ္ႏွင့္ ေရခပ္လာတာျမင္…………… သွ်ိဳး
အပ်ိဳလွလွ ၾကဳံေတြ႕ရ၍ ခဏ စာမသင္ခ်င္ဘူး …………… သွ်ိဳး
ကိုရင္ဝတ္က ဇြတ္တရြတ္ ခြာေတာ့ဆို …………… သွ်ိဳး
ထဘီကိုမ ဒူးကိုႂကြ သူကဘာလိုလိုႏွင့္ …………… သွ်ိဳး
ျပဳံးခ်ိဳခ်ိဳငယ္ ခင္ပ်ိဳႀကိဳက္ဟန္ေဆာင္ …………… သွ်ိဳး
မ်က္ႏွာသနပ္ခါး ႏြားနက္က်ားလို အသားမဲနက္ေရာင္ႏွင့္ …………… သွ်ိဳး
ကြမ္းေတာင္ကိုင္ရင္း ေနာက္ဖယ္တြင္းက ခ်က္ျခင္း ေသးေတြပါ …………… သွ်ိဳး
အကၤ်ီပိတ္ပါး ဝတ္ကာသြားသည္ ရည္စား က်ဳပ္ကညာတည့္ …………… သွ်ိဳး
အပ်ိဳေဆာင့္ႂကြား၊ သူ႔ဒူးၾကားမွာ ဂ်ီးမ်ားတစ္ပိႆာႏွင့္ …………… သွ်ိဳး
ကတၱိပါမ်က္ခမ္း ပါတုရမ္းငယ္ ေသာက္ကန္းသူက ဆဲလို႔ေလး …………… ေဟ့ ေဟ့ ေဟး ေဟ့ ေဟ ေဟး"
Coldplayရဲ့ A Sky Full Of Starsကို ခဏခဏနားေထာင္ျဖစ္တယ္။ ႀကိဳက္လြန္းသာလား?ဆိုေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ DJ Aviciiရဲ့ တီးကြက္ေတြက ေကာင္းလြန္းလို႔လား?ဆိုေတာ့
တိုက္ဆိုင္မွု ရွိလို႔ ႀကိဳက္တာပေနာ။ အလကား ႀကိဳက္ပါ့မလား။ “နတ္ကရာ က်ီးေမာ့”ဆိုသလိုပဲ သူမ်ားေတြ ဆိုၾက၊ တီးၾက၊ ကၾက၊ ခုန္ၾကတဲ့ ေနရာေတြမွာ အရည္မရ အဖတ္မရ ေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး နားေထာင္မိတာေတြ၊ ကူ ဆိုေပးမိတာေတြ၊ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေျမႇာက္ႂကြ ေျမႇာက္ႂကြျဖစ္ေနတာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အခု မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားဘဝ ရြာမွာေနစဥ္က။ ရြာဘက္မွာေတာ့ "သွ်ိဳးတိုက္”ေခၚတာပဲ။ ရွင္ျပဳ အလွူေပး ရွိၿပီဆိုရင္ လိုက္ရၿပီ “သွ်ိဳးတိုက္”။ ေပ်ာ္သာ။ တစ္ပုဒ္မွလည္း ဟုတ္တိ ပတ္တိရတာမဟုတ္။ အာပူခံ လည္ေခ်ာင္းအေခ်ာက္ခံၿပီး “သွ်ိဳး၊ သွ်ိဳး၊ သွ်ိဳး”ေအာ္ေနရရင္ကို ကမၻာႀကီးကို ေမ့ေနတာ။ အလွူ႔ရွင္ကလည္း ငွက္ေပ်ာ္သီး အပိုကုန္မွာေၾကာက္ေတာ့ ကေလးတိုင္းကို မေခၚပါဘူး။ မေခၚလည္း ဘာအေရးလဲ။ ကိုယ္ေအာ္ခ်င္ လိုက္ေအာ္မွာပ။ အဲသလို ကိုယ္လည္း သူမ်ားေနာက္ လိုက္ၿပီး “ခုန္ေပါက္ ခုန္ေပါက္”လုပ္ဖူးလို႔ ကိုးပေလးသီခ်င္းထဲက အကၤ်ီအျဖဴနဲ႔ လူႀကီးကိုပဲ ႀကိဳက္မိတာပါ။
ရြာမ−အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝေရာက္လာေတာ့ ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ပ။ အခစား၊ တရားဝင္ “သွ်ိဳးတိုက္” လိုက္ရပါၿပီ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး နာမည္က ဦးမိုးေအာင္တဲ့။ မုံရြာသား။ အရင္ကေတာ့ ေတာသားထင္ပါရဲ့။ သူ႔စိတ္ကူးေတြက အေတာ္ေကာင္းတာကိုး။ ငါးတန္း၊ ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသားေတြက "သွ်ိဳးတိုက္”လိုက္၊ ခုနစ္တန္း၊ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေတြက "ရွင္ေလာင္းထမ္း”လိုက္။ ရလာတဲ့ အခေၾကးေငြကို စုထားၿပီး တိုးခ်ဲ႕ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ေဆာက္တာပါ။ အခု ရြာမ−အထက္တန္းေက်ာင္းထဲက အေဆာင္သစ္ႀကီးေပါ့။ ေက်ာင္းသားေတြ “သွ်ိဳးတိုက္၊ ရွင္းေလာင္းထမ္း”လိုက္လို႔ ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ခ်ည္း ေဆာက္ခဲ့တာပါ။ ဆရာႀကီး ဦးခ်စ္ညိဳလက္ထက္မွာ ၿပီးသြားတာပါ။ ဘယ္သူ႔အကူအညီမွ မပါပါဘူး။
ငါးတန္းႏွစ္−ေျခာက္တန္းႏွစ္
"အလွူဒကာမ်ား သတိထားဖို႔ ရတုသြား သီဆိုျပန္ …………… သွ်ိဳး”
အဲဒီရတုက အေတာ္ေကာင္းတာကိုး။ အခုလား အကုန္အလြတ္မရေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားသံ၊ တရားသံပါတဲ့ ရတုေကာင္းေတြက ရွင္းေလာင္း စလွည့္ကာစ မ႑ပ္က စထြက္ကာစေလာက္ပဲ ဆိုတာပါ။ က်က္သေရ မဂၤလာယူတာေပါ့ေလ။ ရြာထဲကထြက္ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရတဲ့ ေနရာေရာက္ၿပီဆိုရင္ စပါၿပီဗ်ာ တို႔ေက်ာင္းသားဇာတိ−
"ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ႏို႔ကေလးကို တံေတြးဆြတ္ကာ ဆြတ္ကာ ဆြဲ၏…………… သွ်ိဳး
အသာဆြဲပါ့ ေမာင္ေက်ာင္းသားရယ္ ႏို႔ဖ်ား နာလွေခ်ရဲ႕ …………… သွ်ိဳး"
ဟုတ္က ဟုတ္ကေတြခ်ည္းပဲ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနား ဝင္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေလသံ ေျပာင္းရသပ။ မေျပာင္းလို႔ ဘုန္းႀကီးက ႀကိမ္လုံးနဲ႔ စီးတြယ္ရင္ ရြာမေက်ာင္းသားေတြ နာမည္ပ်က္ရေခ်ရဲ့။ နာမည္ပ်က္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္သူ ငွားေတာ့မလဲ။ ဘယ္သူမွ မငွားရင္ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ဘယ္လို ေဆာက္မလဲ။ ေျပာင္းေဟ့ ရတု၊ ခ်ိန္းေဟ့ ေလသံ၊ ဆိုေဟ့ ရတုေကာင္း−
“ျမသက္တင္ေသြး ႏုႏုေရးသည္ ညႊတ္ေကြး သူ႔အေတာင္ …………… သွ်ိဳး
သႏၲာႏွုတ္သီး ရွုမၿငီးသည္ ေက်းႀကီးသားခ်စ္ေမာင္ငဲ့ …………… သွ်ိဳး”
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ျပန္ထြက္ “နတ္စဥ္ျပ” ေရာက္ၿပီဆိုရင္ တို႔ေက်ာင္းသားတို႔ ခတ္ကြင္းေပကိုး။ တစ္ခ်ိဳ႕ရတုေတြက အေတာ္ၾကမ္းတာပါဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားဆိုေတာ့ ဘယ္သိမလဲ။ ႏုသည္။ ၾကမ္းသည္။ ေပ်ာ္ရ ၿပီးတာကိုး။ တစ္ခ်ိဳ႕အလွူေတြမွာ "ရတုၿပိဳင္”ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ "အလွူ႔အမ"ကလည္း “လၽွိုးတိုက္” တစ္ဖြဲ႕ပါတယ္။ "အလွူေနာက္လိုက္”ကလည္း တစ္ဖြဲ႕ပါတယ္။ (အလွူ႔အမ= မတည္ အလွူရွင္။ ေနာက္လိုက္= မိမိစြမ္းနိုင္သေလာက္ ထည့္ဝင္၍ လွူဒါန္းသူ)။ တစ္ဖြဲ႕နဲ႔ တစ္ဖြဲ႕ အၿပိဳင္ ရတုဆိုရတာကိုး။ ဘုရားသံ တရားသံ သံေဝဂသံေတြမ်ား ၿပိဳင္မယ္ ထင္သလား။ ေဝးေသး။ နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး သာယာေပ်ာ္အီ နားဝင္ပီယံ ျဖစ္လွပါေသာ "ရတုၿပိဳင္”ေလး−
“ေမာင္ရင့္ အေမ မ်က္ေခ်းေတြႏွင့္ ေပေပညစ္ညစ္ ႏွပ္တစ္လစ္ငယ္ စစ္ေစးအသားေရာင္…………… သွ်ိဳး
ဆံပင္ေပြရွုပ္ တေစၧ႐ုပ္လို အာပုပ္တေဟာင္ေဟာင္နဲ႔…………… သွ်ိဳး
ေမာင္ရင့္ အရီး အအိပ္ႀကီးသည္ ဇီးကြက္ ေအာက္ကရွို၍…………… သွ်ိဳး
"ေမာင္ရင့္အဖိုး ၾကက္ကိုပိုး၍ ရြာရိုး ၾကက္ဝိုင္းရွာ၏…………… သွ်ိဳး
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း အိပ္မက္တြင္းမွာ ပုလင္းနိမိတ္ထင္လို႔ေလး…………
တစ္မ်ိဳးလုံး ကုန္ေအာင္ ပတ္တုတ္ၾကတာပါပဲ။ ရတုေကာင္းေလးေလးေတြကို သင္ေပးတာက ဆရာမႀကီး ေဒၚစန္းတဲ့။ ျမန္မာစာဆရာ။ အင္ေတာသူ။ ဟႆရတုေတြ သင္ေပးတာက ဆရာဦးေက်ာ္လြင္။ သေျပရင္းသား။ ကာယဗလဆရာ။ မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ သင္ေပးတာက ဆရာဦးေစာျမင့္။ သမိုင္းဆရာ။ လယ္ဘုတ္ႀကီးသား။ ေက်းလက္သဘာဝ ပကာသနမပါတဲ့ အလွပေဒသာေတြပ။ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ရတုၿပိဳင္လို႔လည္း အားရေရာ ရွင္ေလာင္းတန္းႀကီးလည္း ရြာထဲဝင္ေရာ။ "မ႑ပ္ဝင္ရတု"က သီးသန႔္ရွိတယ္။ ေနာက္ဆုံးပိုဒ္ပဲ မွတ္မိတယ္။
"မ႑ပ္ဝင္ ႏွမ္းဖတ္ခ်င္ အပ်ိဳေလးေတြ သူ႔လင္ငါ့လင္ လု၏ေလ …………… ေဟ့ ေဟ့ ေဟး ေဟ့ ေဟ ေဟး”
ေတာေက်ာင္းသားဘဝ ေပ်ာ္စရာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ရိုင္းတယ္လို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမွု႔ပ။ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြဆို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ရြာေတြပါ။ သို႔ေသာ္ ရြာမေက်ာင္းသားေတြ ရိုင္းသာ စိုင္းသာလို႔ေတာ့ အေျပာမခံရပါဘူး။ အစဥ္အလာကိုး တမင္ကလာမွ ညစ္ပတ္ထားတာ မဟုတ္ေပပဲ။ ျပန္ခါနီးဆို ေက်ာင္းသားေတြကို ထမင္းေႂကြးပါတယ္။ အခေႂကြးေငြကိုေတာ့ အထိမ္းလိုက္လာတဲ့ ေက်ာင္ဆရာက သိမ္းေပါ့။ အလွူရွင္ေပပဲ။ ေစတနာဗလဗြကိုး။ အာေခ်ာက္ေအာင္ ေအာ္၊ ပုခုံးေပါက္ေအာင္ ထမ္းလာရွာတဲ့ သူတို႔သားအရြယ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြဆိုေတာ့ အျပန္မွာ ငွက္ေပ်ာ တစ္ေယာက္တစ္ဖီး သီးသန႔္ေပးပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာ္သီးၾကည့္ၿပီး "ဖီးၾကမ္း”ႀကီးေတြလား ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပါပဲ ႏွုတ္ဆက္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္ ေက်ာင္းသားေတြကိုး။ နတ္ကေတာ္ေတာင္ ခၽြဲၾကပ္မယ့္ “ငွက္ေပ်ာခ်င္”လား ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပါပဲ ေက်ာင္းသားေတြကိုး။
"အလွူဒကာႀကီး ငွက္ေပ်ာ္သီး ႂကြက္ရီးသာသာ ရွိ၏ေလ …………… ေဟ့ ေဟ့ ေဟး ေဟ့ ေဟ ေဟး"
မောင်ရင်လောင်း သှျိုးလိုက်ရတုကိုတော့ တွေ့မိပါတယ် အခြားရတုတွေ ရှိသေးလား သိချင်တာပါ ဘယ်မှာမှ ရှာမရတာထက် ဘလိုရှာရမလဲ မသိလို့ပါ ရှာကြည့်သလောက် ပြည့်ပြည့်စုံစုံမတွေ့ရလို့ပါ အသံနေ သံထားကိုလည်း သိချင်ပါတယ် အလှူအတန်းတွေက နည်းပါးလာသလို ရတုဆိုတဲ့ ဓလေ့ကလည်း ကြဲလာပါတယ် လူငယ်တွေကို လက်ဆင့်ကမ်းကြတာလဲ မတွေ့ရလို့ပါ အကြယ်တဝင့် ပြန်လည်မျှဝေစေချင်ပါတယ်
ReplyDeleteemail - aungmyokyaw.amk.ep@gmail.com
Delete