ငါးပိ အဂၤလိပ္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လည္း???

Shwe Eaim Si shared ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္'s photo.

ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္

က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္းရင္းသားလူငယ္မ်ားရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးဟာ မနိမ့္လွပါဘူး။အဂၤလိပ္စာ၊အဂၤလိပ္စကား သပ္သပ္ေျပာေျပာမယ္ဆိုရင္ အာရွတိုတ္မွာ အိႏိၵယသားေတြကလြဲရင္ ဘယ္သူမွေၾကာက္စရာမလိုပါဘူး၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးလံုးကို ၿခံဳေျပာတာပါ။ တစ္ဦးခ်င္ယွဥ္လို႕ သူ႕တို႕ကသာတာမ်ဳိးေတြေတာ့ရွိတာေပါ့၊
ျမန္မာလူငယ္ေတြ အသံထြက္မွန္ေအာင္ သင္လို႕ မရဘူး ဆိုတာမရွိပါဘူး၊ျမန္မာစကားမပီတဲ့ ရွမ္းပအို႕ဦးပၪၨင္ေလးေတြေတာင္ အဂၤလိပ္စကားေျပာက်ေတာ့ ပီပီသသေျပာႏိုင္ ရြတ္ႏိုင္ၾကတာပါ။ အဂၤလိပ္စာသိပ္ေကာင္းတဲ့ အိႏိၵယသားေတြကလည္း“၀ဲရီဂြတ္”ကိုေပ်ာက္ေအာင္မေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကပါဖူး။

အဂၤလိပ္စာနဲ႕ဘြဲ႕ယူထားတဲ့ ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ကို Thank youကိုThirtyလို႕ အသံမ်ဳိးပီသေအာင္ ရြတ္ဆိုခိုင္းဖို႕ အေတာ္ခက္ပါတယ္။ ဆရာေရွ႕မွာ ပီေနေပမယ့္ ကြယ္ရာေရာက္သြားတာနဲ႕”ဆိုင္းက်ဴး”“ဆာတီး”လို႕ အသံထြက္လာတာပါပဲ။အဂၤလိပ္စာတတ္တယ္လို႕ ၀င့္၀ါေမာက္ မာတတ္တဲ့ စင္ကာပူ၊တရုတ္ေတြရဲ႕“စင္ဂလိတ္”စကားကို အဂၤလိပ္ေတြ၊အေမရိကန္ေတြနားမလည္လို႕အဂၤလိပ္စကား စစ္စစ္ ေျပာတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္လို႕ေတာင္ သတိေပးခဲ့ေသတာေလ၊
ျမန္မာေတြမညံ့ပါဘူး၊အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့ အေလ့က်င့္မရွိလို႕သာ ႏႈတ္ဆြံ႕ေနတာပါ။မေျပာမျဖစ္ေျပာကိုေျပာရမယ့္အေျခအေနး မ်ဳိးႀကံဳရင္တစ္ဖက္သား ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေအာင္ေျပာႏိုင္စြမ္းၾကပါတယ္၊ႏႈတ္ဆြံ႕တာေပ်ာက္သြားရင္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ျဖစ္လာ
ၾကတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ႏိုင္ငံျခားသားေရွ႕မွာ သိမ္ငယ္စိတ္ျဖစ္တာကို ေဖ်ာက္ပစ္ရမယ္၊ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ ျမန္မာစကား မပီကလာ ပီကလာေျပာေနတာေတြ႕ရင္ ပ်က္ရယ္ျပဳရႈတ္ခ်ပစ္လိုက္ပါသလာ၊မျပဳတဲ့အျပင္ ျမန္မာစကား ႀကိဳးစားေျပာေနတာကို သေဘာေတာင္က်မိတယ္ မဟုတ္လား။
ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္ အလာတူးပါပဲ၊ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္က သူတို႕ဘာသာစကားကို ႀကိဳးစားေျပာေနတာေတြ႕ရင္ သေဘာက်ေက်နပ္ၾကတာပါပဲ၊ကိုယ့္ဘာသာစကားမွ မဟုတ္တာပဲ။မိခင္ဘာသာစကားလို ဘယ္သူပီးပါ့မလဲ။
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴခ်ဴပ္ႀကီးေတြေတာင္အဂၤလိပ္စကားကိုပီသေအာင္မေျပာႏိုင္တဲ့သူေတြရွိပါတယ္၊ဥပမာကိုဖီအာနန္မိန္႕ခြန္းေျပာတာၾကားဖူးၾကမွာပါ၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြကခံညားလွပၿပီးအဆင့္ျမင့္ပါေပ တယ္။ ဒါေပမယ့္လို႕ “အဖရို”ေလ သံပါပဲ။အေမရိကန္ေလသံမေပါက္ဖူး “အဖရို”ေလသံေပါက္လို႕ နာမလည္ဘူးမရွိပါဖူး၊ အေမရိကန္သမၼတေရာ အဂၤလိပ္၀န္းႀကီးခ်ဴပ္ေရာ ျပင္သစ္သမၼတနဲ႕ရုရွားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေရာနာ လည္းၾကပါတယ္။ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္လုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္စကားကို “အဖရို”သံနဲ႕ေျပာရေကာင္းလားလို႕အျပစ္မတင္ပါဖူး။အာဖရိကသားက“အဖရို”ေလသံပဲ ထြက္မွာေပါ့လို႕ နာလည္းၾကပါတယ္။ ဂ်ာမနီ၀န္ႀကီးခ်ဴပ္ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံက ဂ်ာမန္ သံၾသၾသႀကီးထြက္တာပဲ။
အဲဒီေတာ့ ငါးပိစားတဲ့ ျမန္မာဟာငါးပိအဂၤလိပ္စကားေျပာတာ ဘာ ရွက္စရာရွိသလဲ။အသံမွန္မွန္ထြက္တယ္လို႕ သူတပါး နာလည္းရင္ၿပီးေရာ မဟုတ္လာ။ဘိုသံေပါက္ခ်င္လြန္းလို႕ ဇြတ္အတင္းႀကီး လိုက္တုေနတာမွ တကယ္ကိုရွက္စရာေကာင္းတာပါ။
တုတာက တုတာပါပဲ။ဘယ္ေတာ့မွအစစ္ျဖစ္မလာပါဘူး။အဂၤလိပ္စကားကို အေမရိကန္က အေမရိကန္”ေလသံ”နဲ႕ေျပာမွာပဲ။ဂ်ာမန္ကလည္း အဂၤလိပ္စကားကို ဂ်ာမန္“ေလသံ”နဲ႕ေျပာမွာပဲ။အဂၤလိပ္ဘုရင္မရဲ႕ ထီးေတာ္ရိပ္ေအာက္မွာေနတဲ့ စေကာ့လူမ်ဳိးကလည္ အဂၤလိပ္စကားကို စေကာ့တို႕ ရဲ႕ေတာင္ေပၚ“ေလ”နဲ႕ေျပာမွာပါပဲ။ဒါကဲ့ရဲ႕စရာလား။
လန္ဒန္က အဂၤလိပ္စကားနဲ႕ မန္ခ်က္စတာက အဂၤလိပ္စကားေတာင္မွ ေလယူေလသိမ္းတူၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ ျမန္မာ့ပါးစပ္က ျမန္မာေလသံပဲထြက္မွာေပါ့။ဒါကိုဘယ္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးမကမွ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္လုပ္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ရဲရဲသာေျပာစမ္းပါ ။ေလးငါးဆယ္ရက္အတြင္း ႏႈတ္သြတ္လွ်ာသြတ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။အဲဒီအခါက်ရင္သ္မ္ငယ္စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ႏႈတ္ဆြံ႕ေနတာလည္းလံုး၀ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
ျမန္မာတို႕ဟာအဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ႏွစ္ရာနဲ႕ခ်ီၿပီးေနခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ေလေတာ့၊ဒီေန႕အထိ မ်က္ႏွာျဖဴျမင္ရင္ဘယ္လို မ်က္ျဖဴပဲျဖစ္ျဖစ္ေခါင္းကေလးငံု႕ၿပီး စကားေျပာေနၾကဆဲျဖစ္ ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႕ေနရတဲ့ မ်က္ႏွာျဖဴဟာပညာတတ္လာအမိႈက္က်ဳံးတဲ့ ျမဴနီစီပယ္အလုပ္သမားလား။ႏြားသက္တဲ့ အမဲသားသည္လာဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေလ့ မရွိၾကပါဘူး။ ဒီေန႕လခသိန္းနဲ႕ခ်ီယူတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ သင္တယ္ဆိုတဲ့ေက်ာင္းႀကီးေတြမွာ ကိုယ့္သားသမီးကိုထားၿပီး ဂုဏ္ယူ ၀င့္ႂကြားေနတဲ့ ျမန္မာမိဘေတြသိဖို႕ ေျပာျပခ်င္တဲ့အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။အဲဒီအခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းေတြမွာ လာသင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတိုင္းဟာ စာသင္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမမ်ားမဟုတ္ၾကဘူးဆိုတာပါ။တျခားအေၾကာင္းကိစၥမ်ဳိးနဲ႕ ျမန္မာျပည္မွာၾကာၾကာေလေနခ်င္တဲ့ အတြက္ ေနထိုင္ခြင့္ရေအာင္ အလုပ္တခုခု၀င္လုပ္ေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိးနဲ႕လုပ္ေနၾကတာပါ။တခ်ဳိ႕ဆိုစာလံုး၀ မသင္တတ္ၾကပါဘူး ၊ကိုယ္တိုင္အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းဖြင့္ထားတာျဖစ္ေလေတာ့ အဲဒီလို၀င္လုပ္ခ်င္လို႕ အလုပ္ခန္႕ေပးပါ။ခန္႕စာေရးေပးပါဆိုၿပီး လာေျပာတာေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳဖူးလို႕သိေနတာပါ။
အသားျဖဴျဖဴ အသား၀ါ၀ါျမင္တိုင္း ေအာက္က်ဳိ႕ခ်င္တဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြသာ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ျမန္မာေတြမညံ့ပါဘူး၊ ဆိုက္ကားဆရာေတာင္ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြနဲ႕ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ဆက္ဆံႏိုင္ၾကတာပဲ မဟုတ္လာ၊ ဒါဂ်ပန္ေတြထက္၊ ယိုးဒယားေတြထက္ ကိုးဆယ္ဆသာတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တာေပါ့။ျမန္မာေတြမွာ ခက္ေနတာက သိမ္ငယ္စိတ္ပဲ။
သိမ္ငယ္စိတ္ဆိုတာ“အငံု႕စိတ္”ပဲ။အားေတာ့နာပါတယ္။ရင့္သီးလြန္းလို႕ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ အဲဒီစကားကိုသံုးေျပာမွပိုၿပီးထိေရာက္ ပိုၿပီးသေဘာေပါက္မွာမို႕ ေျပာခြင့္ျပဳပါ။ေစတနာနဲ႕ေဒါမနႆေၾကာင့္ ရင့္ရင့္သီးသီးေျပာမိတာလို႕ လက္ခံေပးပါ။ အငံု႕စိတ္၊ သိမ္ငယ္ စိတ္ဆိုတာ “ကၽြန္စိတ္”ကိုယဥ္ေအာင္ေျပာတာပါ။
လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာပဲႏွစ္ေပါင္း(၆၀)နီးပါၿပီး၊ကၽြန္စိတ္ေတြေပ်ာက္ဖို႕ ေကာင္းပါၿပီ။
ကိုဖီအာနန္လို႕ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္ႀကီတစ္ေယာက္ေတာင္ မွ အဂၤလိပ္စကားကို “အဖရို”သံနဲ႕ေျပာေနေသ တာပဲ။ျမန္မာလူမ်ဴိးတစ္ေယာက္က “ငါးပိအဂၤလိပ္”ေျပာတာ ဘာရွက္စရာရွိသလဲ။ အသံထြက္မွန္မွန္နဲ႕ တစ္ဖက္သာ နားလည္ေအာင္ ေျပာတတ္ဖို႕လိုရင္းပဲမဟုတ္လာ။
ျမန္မာေတြပညာရည္မနိမ့္ပါဖူး။လူစြမ္းလူစမႏုံနဲ႕ပါဘူး။ပင္ကိုယ္ဗီဇမဖ်င္းပါဘူး။ကၽြန္စိတ္ေပ်ာက္ဖို႕ကေလး တစ္ခုသာလိုတာပါ။

လူထုစိန္၀င္း