ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ မေပက်ံေစနဲ႔
|
5:04 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
February 12, 2014 at 2:15am
အထူးသျဖင့္..
ခ်စ္ေမႊးမပါ၊
ေမတၱာထားစရာ မေကာင္းတဲ့
ခေလးေတြက
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပိုမိုလိုအပ္တယ္။
(အမည္မသိ ေနာ္ေ၀း စာဆို)
ရင္ဘတ္အနာ
ရန္ကုန္တိုင္း၊လွည္းကူးျမိဳ႔နယ္၊ သမီးကေလးေက်းရြာေလးေတြဖ်က္ခံရတဲ့ သတင္းဓာတ္ပံုေတြနဲ႔အတူမ်က္နွာေသေလးေတြနဲ႔ ခေလးငယ္ေတြရဲ႔ ပံုေတြပါ ျမင္လိုက္ရေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ့လိုပဲစိတ္ထိခိုက္ခံစားရမယ္ထင္ပါတယ္။ မၾကာခနလိုလို ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ ပဋိပကၡသတင္း၊ သဘာ၀ေဘးရန္သတင္း၊ပညာေရးဆိုင္ရာနဲ႔ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈဆိုင္ရာ သတင္းေတြမွာ ခေလးငယ္ေတြအေၾကာင္းပါ က်ဲြကူးေရပါလိုပါလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါတိုင္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္ပေရာက္ေတြမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ကာရကံရွင္ေတြေတာ့ဆိုဘြယ္ရာမရိွေပါ့။
ဒီခေလးေတြမွာစိတ္ဒါဏ္ရာေတြစဲြျငိေနမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါဆို သူတို႔ဘ၀၊ သူတို႔စိတ္ဓာတ္၊ သူတို႔အေတြးအေခၚ၊သူတို႔အနာဂတ္၊ ျပီးေတာ့ နိုင္ငံရဲ႔ အနာဂတ္ ကံၾကမၼာၾကီးကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားနိုင္သလဲ.....တနံတလွ်ားၾကီးေတြးမိျပီးက်ေနာ္ေက်ာခ်မ္းသြားပါတယ္။ ဒါဟာ စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔ အေလးအနက္ေတြးရမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႔ၾကီးမားတဲ့ အနာဂတ္ျပႆနာပါ။ ဒီခေလးေတြက သူတို႔ၾကီးျပင္းလာေတာ့မယ့္ အနာဂတ္အထိ ဆက္လက္ေနထိုင္ရအံုးမွာပါ။
ဒီခေလးေတြရဲ႔ စိတ္အလိုမျပည့္၀မႈ၊ အေၾကာက္တရားစဲြကပ္မႈ၊ ခ်စ္ ျခင္းေမတၱာနဲ႔ေ၀းကြာမႈ၊ ပညာမဲ့မႈ၊ ေဒါသစဲြကပ္မႈေတြကသူတို႔ရဲ႔ နုနယ္တဲ့ နွလံုးသားနဲ႔ ဦးေနွာက္ထဲမွာ သံမိႈစဲြသလို ျမဲျမံေနၾကျပီ။ ဒါဆိုသူတို႔ေမာင္းနွင္မယ့္ အနာဂတ္ဟာ သန္႔ရွင္းနိုင္ပါ့မလား။ က်ေနာ္တို႔ ဒီခေလးေတြကို မျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ၊စိတ္ညစ္ႏြမ္းမႈေတြ၊ လိုဘမျပည့္မႈေတြ၊ မေတာ္မတရားမႈေတြ၊ ေဒါသနဲ႔ ၾကီးနိုင္ငယ္ညွင္းစိတ္ဓာတ္ေတြကိုအဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းကင္းနဲ႔မိုက္မဲစြာေပးခဲ့မိျပီ။ ဒီအတြက္ ရလဒ္က ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေကာင္းနိုင္ေတာ့ျပီ။
“ပုခံုးသပ္တာခံရတယ္၊
တင္ပါးကို အကန္ခံရတယ္
ပုခံုးနဲ႔ တင္ပါး
ဒီနွစ္ခုၾကား၊
ေက်ာရိုး အဆစ္ေလးနည္းနည္းသာ
ျခားနားထားတာပါ။
ဒါေပမယ့္
ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့
ကမၻာနဲ႔ခ်ီ ကြာျခားလြန္းပါတယ္။
(အမည္မသိေနာ္ေ၀း စာဆို)
ေတာ္လွန္ေရးနွစ္ရပ္
က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ စနစ္ဆိုးေအာက္မွာေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာခဲ့သလို ခေလးဘ၀ကတည္းက လဲြမွားတဲ့ပညာေရးပံုစံ၊ဆင္းရဲမႈ၊ စိတ္အလိုမျပည့္မႈ၊ အနိုင္က်င့္ဘိုက်ခံရမႈ ေတြကိုနယ္ပယ္အသီးသီးမွာၾကံဳခဲ့ရသူေတြျဖစ္တယ္။ ၾကီးျပင္းအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိမိဘ၀ရဲ႔ စိတ္အမာရြတ္ေတြက ေပ်ာက္မသြားပါ။ ၁၉၈၈ ေတာခိုခဲ့စဥ္က ရင္းနွီးတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္အေၾကာင္းသူ႔အေၾကာင္းစကားေတြစပ္မိေတာ့ အမ်ားစုဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိသားစုနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္အၾကားစိတ္ေသာကေတြ၊ စိတ္ဆႏၵအလိုမျပည့္မႈေတြရိွခဲ့သလို၊ အရြယ္ေရာက္ေတာ့လည္း ေခတ္စနစ္ရဲ႔ ဖိနွိပ္ခံရမႈ၊ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရမႈ၊ အနာဂတ္မေရရာမႈနဲ႔ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ထြင္၊ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္မရ၊ မလြတ္မလပ္တဲ့ ဘ၀ေပးအေနအထားေတြနဲ႔ ၾကံဳၾကိဳက္ရသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ စိတ္ဒါဏ္ရာေတြကိုယ္စီရိွေနၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႔ ဘ၀ထဲကစိတ္ခံစားခ်က္တူၾကပါတယ္။ မိမိဘ၀နဲ႔ မိမိပတ္၀န္းက်င္၊ မိမိနိုင္ငံကို အေကာင္းဆံုး ထုဆစ္လိုတဲ့စိတ္ေတြ က်ေနာ္တို႔မွာေပၚေပါက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ဆင္ႏဲႊခဲ့တယ္။ငယ္ရြယ္နုနယ္စဥ္က စိတ္ပိုင္းမွာထင္ဟတ္ခဲ့တဲ့ ဒါဏ္ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြဟာ ၾကီးျပင္းတဲ့ နွစ္ကာလ မ်ားစြာအထိ အမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔၊ နိုင္ငံေရးပဋိပကၡ ဟာ ဒီေန႔အထိ အဆံုးမသပ္ေသးပါဘူး။ဓမၼနဲ႔ အဓမၼ တိုက္ပဲြဟာ ရာစုနွစ္၀က္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ပါျပီ။ တခ်ိန္က ရုပ္ပိုင္းဘ၀ႏြမ္းပါးမႈကိုအေျခခံျပီးျဖစ္လာတဲ့ နိုင္ငံေရးပဋိပကၡဟာ ဒီကေန႔ကာလမွာေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဘ၀ခ်ည္းသာမဟုတ္ေတာ့ပဲစိတ္ပိုင္းဘ၀ ျခြတ္ျခံဳက်မႈကိုပါရင္ဆိုင္ေနရပါျပီ။ ရုပ္ပိုင္းဘ၀ျပည့္စံုဖို႔သာမဟုတ္၊စိတ္ပိုင္းဘ၀ ျပည့္၀ေအာင္ပါ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္ နွစ္ရပ္ကို ထင္ထင္းရွားရွားေတြ႔ေနရပါတယ္။
မိမိကိုယ္ကိုဦးစြာေတာ္လွန္္
တိုင္းျပည္အနာဂတ္ျငိမ္းခ်မ္းဘို႔ က်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္ေတြကို စိတ္ဒါဏ္ရာေတြမေပးသင့္ေတာ့ပါဘူး။က်ေနာ္တို႔မေမြးခင္နဲ႔ ငယ္ရြယ္စဥ္တုန္းက ေခတ္စနစ္ကေပးခဲ့တဲ့ ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ ေပက်ံခဲ့တယ္။ဒီအက်ိဳးဆက္ဟာ က်ေနာ္တို႔ရွင္သန္ေနတဲ့ ဒီကေန႔ထိမေပ်ာက္အပ်က္နိုင္တဲ့ အမာရြတ္ေတြအတိုင္းရိွေနတုန္းပါ။လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပ်ာက္နိုင္မယ့္ဒါဏ္ရာေတြမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဘ၀မွာ၊ ဒါဏ္ရာေတြရိွေနတဲ့ၾကားကပဲေနာင္မ်ိဳးဆက္ေတြဒါဏ္ရာကင္းေအာင္၊ စိတ္လံုျခံဳေအာင္ သတိတရားနဲ႔ အေသအခ်ာ ေဆာင္ရြက္နိုင္္ဖို႔လိုပါတယ္။ဒီအတြက္ မိမိကိုယ္ကို မိမိအရင္ဦးဆံုးေတာ္လွန္ရမွာျဖစ္တယ္။
မိမိကေရာ ဘယ္ေလာက္ရင့္က်က္ျပီး၊ဘယ္ေလာက္ စာနာနိုင္ျပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္သိနားလည္ျပီဲး ဘယ္ေလာက္ေပးေ၀နိုင္ျပီလဲ။ ဘယ္ေလာက္သီးခံနိုင္ျပီး ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္နိုင္ျပီလဲ။ စသျဖင့္..စသျဖင့္.. ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ျပန္ျပီးေမးခြန္းထုတ္စရာေတြအမ်ားၾကီး ရိွေနပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လဲလိုက္ထလိုက္၊ျပန္ေလွ်ာက္လိုက္၊မွားလိုက္၊ လဲလိုက္္ ျပန္မတ္လိုက္နဲ႔ က်ိဳးစားေနရတုန္းပါ။ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ျမင္သိျပီးကိုယ့္ကိုယ္ကို ေ၀ဖန္၊ တည့္မတ္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့အရာေတာ့မဟုတ္ပါ။ အစဲြေတြခ်ြတ္ျပီးအသစ္ကို လက္ခံနိုင္တဲ့ နွလံုးသားလည္းရိွရသလို မွားရင္ မွားတယ္လို႔ ၀န္ခံရဲ၊ ျပင္ရဲတဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးလည္း ေမြးျမဴရဲရပါတယ္။
မိဘေတြထားရမယ့္စိတ္ဓာတ္
က်ေနာ္ ေနာ္ေ၀းနိုင္ငံေအာ္စလို ေရာက္ျပီး ေနာက္တနွစ္ေလာက္မွာမိဘေတြ မိမိတို႔သားသမီးေတြကို ဘယ္လို ထိမ္းသိမ္း ဆံုးမၾကမလဲ ဆိုတဲ့ပညာေပးသင္တန္းတစ္ခုတက္ရပါတယ္။အေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။ ခေလးစိတ္ပညာနဲ႔ မိဘေတြက ခေလးေတြအေပၚ ထားရိွအပ္တဲ့စိတ္သေဘာေတြကို ေဆြးေႏြးျပတဲ့ သင္တန္းပါ။ အေတာ္လည္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြေပးပါတယ္။ဒီေဆာင္းပါးေရးေနရင္း သင္တန္းထဲကမွတ္တမ္းတခ်ိဳ႔ကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။
- ခေလးေတြထိတ္လန္႔၊ စိုးရိမ္၊ ပူပန္ အေတြးမ၀င္မိေစနဲ႔၊(အနာဂတ္မွာ အနာတရျဖစ္မယ္)
- သဘာ၀ကိုစူးစမ္းေစပါ။ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ၊သိလိုတာ စိတ္ရွည္စြာရွင္းျပ( ဗဟုသုတသာမက စိတ္ျငိမ္းေအးျပီးသီးခံ စိတ္ေတြေပၚလာမယ္)
- အသိအမွတ္ျပဳေပး၊ အေကာင္းျမင္၊ အျပဳစိတ္နဲ႔ အျမဲခ်ီးက်ဴးပါ၊ေဗြဆိုးသူကို ပိုျပီး အေကာင္းရွာၾကံခ်ီးက်ဴးပါ။ ( ျပႆနာကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာအေျဖရွာတတ္လိမ့္မယ္)
- တန္းတူရည္တူ၊ အေရးတယူထားေျပာဆိုေဆြးေႏြးေပးပါ၊စိတ္ဓာတ္ျမွင့္တင္ေပးပါ။( ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး လူတိုင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ ေလးစားစိတ္ျဖစ္ေပၚမယ္)
- ဆတ္ဆတ္ထိမခံခိုင္းတာ၊ ျပန္လွန္တုန္႔ျပန္ခိုင္းတာ၊အားနည္းခ်က္ထိပါးတာ၊စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေအာင္ျခိမ္းေျခာက္တာ၊ ဆုေပးဒါဏ္ေပး လုပ္တာ၊ အလြန္အက်ံြေျမွာက္ပင့္တာ…လံုး၀မလုပ္မိေစနဲ႔။(ကုိယ္က်င့္သီလပ်က္ကုန္မယ္)
- မဟုတ္တာလုပ္မိရင္ ျငူစူပိတ္ပင္တာထက္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးရွင္းျပီးဒါလုပ္တာပိုေကာင္းတယ္လို႔ အဆိုးကိုလဲႊ၊ အေကာင္းဘက္ညႊန္ပါ။
- ရိုးသားမႈရိွဖို႔ ျမင့္မားတဲ့စည္းကမ္းမ်ိဳးမသတ္မွတ္နဲ႔လိမ္ညာေျပာဆိုကုန္လိမ့္မယ္၊(သူလုပ္နိုင္သေလာက္ သာေရွ႔တိုးလုပ္ေဆာင္ခိုင္းပါ၊ ယံုၾကည္မႈအစြမ္းအစတက္လာလိမ့္မယ္)
- လူေရွ႔သူေရွ႔ အျမဲမဆူနဲ႔ အမွန္အမွားနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကိုမခ်င့္ခ်ိန္တတ္ပဲေနလိမ့္မယ္။
- ၾကင္နာစိတ္( Sympati) နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္(Empati) ရိွေအာင္ ပံုျပင္၊ ဥပမာနဲ႔ လမ္းျပပါ။(မသိရင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းအတၱသမားျဖစ္လိမ့္မယ္).။
ဒီလိုမွတ္စုအတိုအထြာအေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ဖာသာသတိခ်ြန္းနဲ႔အုပ္မိတယ္။
ကေလးေတြကို ကာကြယ္တဲ့ ဥပေဒ
ေနာ္ေ၀းအပါအ၀င္ ဥေရာပနဲ႔ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဥပေဒကို ျပဌာန္းထားတတယ္။ ကေလးကို အၾကမ္းမဖက္ရ(ဒါဏ္ရာအနာတရျဖစ္ေစတဲ့ ရိုက္နွက္ဆံုးမမႈ)စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာက်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ယိုယြင္းေစတဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ပိတ္ပင္သည္လို႔ေဖာ္ျပပါတယ္။တကယ္လို႔မ်ား မိဘ သို႔မဟုတ္ အုပ္ထိမ္းသူက ဥပေဒက်ဴးလြန္တာေတြ႔ရင္ ကေလးသူငယ္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာနကအိမ္တိုင္ရာေရာက္လာျပီး ခေလးကိုေခၚေဆာင္ထိမ္းသိမ္းပါတယ္။
ခေလးေတြခႏၵာကိုယ္မွာ ရိုက္နွက္နွိပ္ဆက္ခံရတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြကို ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြကျမင္ရင္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာထိခိုက္ေၾကကဲြမႈနဲ႔ေၾကာက္ရံြ႔စိုးရိမ္မႈေတြေတြ႔ရရင္လည္း မိဘေတြဆီစာေရးသတိေပးပါတယ္။ ထပ္မံက်ဴးလြန္ရင္ ခေလးထိန္းဌာနကိုအေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ မိဘေတြက ကေလးကို တာ၀န္မယူနိုင္၊ မထိန္းသိမ္းနိုင္ဘူးဆိုရင္လည္းအစိုးရကထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပညာသင္ေပးပါတယ္။ ခေလးေတြနဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပညာသင္ေပးတဲ့ ဌာနရိွပါတယ္။မိဘေတြဆိုဆံုးမလို႔မရရင္လည္း သူတို႔ဆီအပ္နွံလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီေရာက္သြားတဲ့ခေလးေတြဟာလိမၼာယဥ္ေက်းျပီး ပညာတတ္လာတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီအေလ့အထ ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းက
ေနာ္ေ၀းနိုင္ငံေရာက္ျပီး ၂နွစ္အၾကာ ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းမွာ လုပ္အားေပးလုပ္ဖူးတယ္။အသက္ ၁နွစ္ခဲြ ၂နွစ္ကေန ၆နွစ္ၾကားအရြယ္ခေလးတိုင္း ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းကိုသြားၾကတယ္။ျမန္မာျပည္မွာလိုပဲ အိႏိၵယမွာလည္း ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းေတြရိွပါတယ္။ ကြာျခားတာေတြလည္းအမ်ားၾကီး။ျမန္မာျပည္နဲ႔အလွမ္းေ၀းေနလို႔ အေသးစိတ္မသိရေပမဲ့ အိႏိၵယကေန႔ခေလးထိမ္းေက်ာင္းကေတာ့ ၄- ၅ နွစ္အရြယ္ကတည္းက စာသင္ေပးေနပါျပီ။ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ေလာက္ကစျပီးအေနာက္နိုင္ငံေတြရဲ႔ ပညာေရးစနစ္ကိုရင္ေဘာင္တန္းဖို႔စီမံကိန္းခ်ခဲ႔ရာက ေန႔ခေလးထိမ္းေက်ာင္းကတည္းကစလို႔အဂၤလိပ္စာ၊ သခ်ၤာေတြ နဲ႔တျခားစာေတြသင္ေတာ့တာပဲ။ ၄နွစ္အရြယ္ က်ေနာ့ရဲ႔သားငယ္ဟာ စာအုပ္အျပည့္နဲ႔ေလးလံလြန္းတဲ့ လြယ္အိပ္ၾကီး ေက်ာပိုးျပီး ေန႔ခေလးထိမ္းေက်ာင္းသြားရတာ မေပ်ာ္ဘူး။ ေန႔စဥ္ျမားျပားလွတဲ့ အိမ္စာေတြပါလုပ္ရတယ္။
ေနာ္ေ၀းမွာေတာ့ ခေလးေတြကို သင္ၾကားတဲ့ပံုစံကတမ်ိဳး။စိတ္ဖိစီးမႈမေပးဘူး။ ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းမွာ ကစားခုန္စားမႈနဲ႔၊ ကဗ်ာရြတ္တာ၊ သီခ်င္းဆိုတာ၊ပံုေျပာတာ၊ စကားေျပာတာ၊ေရာင္စံုရုပ္ပံုပါစာအုပ္ေတြ၊ကာတြန္းေတြၾကည့္ရွင္းျပတာ၊ အရုပ္ဆဲြတာ၊မုန္႔လုပ္တာ၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္၊ ေတာထဲလည္၊ ျပတိုက္သြားလည္၊ ေရခဲျပင္စကိတ္စီး၊ ေလွ်ာစီး၊အစရိွတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အျမဲလုပ္ပါတယ္။ ခေလးေတြကို အဟာရ အစားအေသာက္ေန႔စဥ္ေက်ြးတယ္။ခ်မ္းသာတဲ့နိုင္ငံမို႔ လုပ္ေပးတာေပါ့လို႔ ေကာက္ခ်က္ဆဲြတာထက္ ခေလးေတြရဲ႔ ဖံြ႔ျဖိဳးေရးနဲ႔ပညာေရးကို အထူးအေလးေပးတာ၊ ဘတ္ဂ်က္ပိုသံုးတာလို႔ ေျပာရင္ပိုမွန္မွာပါ။ ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြဟာအေျခခံအျဖစ္ခေလးစိတ္ပညာနဲ႔ ခေလးေတြအေပၚ စိတ္ရွည္သီးခံ၊ ဂရုဏာသက္ဖို႔၊ ခ်စ္တတ္ဖို႔၊လမ္းညႊန္တတ္ဖို႔နဲ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အသိပညာနဲ႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းခြင္ဆင္းထားသူေတြျဖစ္တယ္။ခေလးေတြကို သင္ၾကားတဲ့စနစ္ကလည္း ထူးျခားဆန္းျပားမႈမရိွ၊ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။
စာေတြနႈတ္တိုက္သင္ၾကားေပးေနတာမဟုတ္၊ဥပမာ ရုပ္ပံုစာအုပ္ထဲက အသားအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အရြယ္အစား၊ အ၀တ္အစား၊ ပံုသ႑န္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔လူေတြ၊ ကဲြျပားတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အပင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ တိရိစၦာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုမၾကာမၾကာၾကည့္၊ မၾကာမၾကာေမးခြန္းထုတ္ေနရင္း ေလာကလူ႔ရြာရဲ႔ မတူကဲြျပား၊ ျခားနားမႈေတြအတူယွဥ္တဲြေနထိုင္နိုင္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခခံသေဘာတရားေတြကို ခေလးေတြဦးေခါင္းထဲထည့္ေပးတာျဖစ္တယ္။က်ေနာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ အသားမဲမဲ ကုလား(အိႏိၵယအႏြယ္၀င္ဆို) မာလီေနရာ၊ ဒရိုင္ဘာေနရာ၊ ထမင္းခ်က္ေနရာ ပံုေသထားျပီးရုပ္ရွင္နဲ႔ ကာတြန္းေတြအထိ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈကို ေဖာ္ညႊန္းတဲ့အသိတရားမ်ိဳးရိွေနတာကိုျမင္ရေသးတယ္။
စိတ္ဖိစီးမႈမေပးနဲ႔
ေနာ္ေ၀းနိုင္ငံက ခေလးေတြရဲ႔ပညာသင္ၾကားမႈစနစ္ထဲမွာ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေရွာင္ရွားၾကတာသတိထားမိတယ္။မူလတန္း၊ အလယ္တန္းခေလးေတြကို သက္ေတာင့့္သက္သာပံုစံနဲ႔သင္ၾကားတယ္။ တနလၤာကေန ၾကာသပေတးအထိသာအိမ္စာေတြေပးျပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ခေလးေတြကို ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ အလုပ္မရႈတ္ခိုင္းဘူး။ဆရာေတြက ခေလးေတြရဲ႔ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈကို စနစ္တက်မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။ မိဘနဲ႔ဆရာသီးျခားေတြ႔ဆံုတဲ့အခါမွမိမိသားသမီးရဲ႔ ပညာေရးအေျခအေနကို ေသခ်ာေဆြးေႏြးျပတယ္။
ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမွာ ေမာင္ျဖဴကပထမ၊ ေမာင္နီက ဒုတိယ၊ ေမာင္ညိဳက မေအာင္ဘူး၊ စသျဖင့္ လူသိထင္ရွားေဖာ္ျပရိုးထံုးစံမရိွဘူး။အဆင့္အတန္းမခဲြျခားဘူး။ ခေလးေတြ စိတ္ခံစားမႈ၀င္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ျဖစ္သူရဲ႔လိုအပ္ခ်က္ကိုေတာ့ ေထာက္ျပတယ္။ ပိုမိုက်ိဳးစားေစတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြေပးတယ္။ အျပဳသေဘာ၊ေဖးမတဲ့၊ အေကာင္းျမင္တဲ့ သေဘာထားနဲ႔သာဆက္ဆံတယ္။ က်ေနာ္တို႔အာရွသားေတြက ကိုယ္က လိမၼာရင္၊စာေတာ္ရင္၊ ဆရာကို ကိုယ္အမူအရာ နႈတ္အမူအရာနဲ႔ ရိုေသကိုင္းရိႈင္းရင္ ဆရာက သေဘာက်ျပီးအေရးေပးဆက္ဆံတတ္တယ္။ ဒီနိုင္ငံေတြမွာေတာ့ တေျပးတည္းထဲ၊ မခဲြျခားဘူး၊ စာညံ့ရင္ ပိုေတာင္စိတ္ရွည္ရွည္ထားအေရးေပးဆက္ဆံတယ္။ဆရာေျပာတာ နားေထာင္တာ၊ ခိုင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္တာကသာ ဆရာ့အေပၚ ေလးစားတယ္လို႔ သတ္မွတ္တာျဖစ္တယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔အာရွသားအမ်ားဟာ စိတ္မရွည္တတ္ၾကဘူး၊ အေနာက္ဥေရာပပံုစံအတိုင္းလႈပ္ရွားရုန္းကန္ရတဲ့အခါ မိမိတို႕သားသမီးေတြအေပၚ ဖိအားေပး ခိုင္းေစသြန္သင္တာေတြလုပ္လာတယ္။ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းခံရတယ္။ ခေလးေတြမွာစိတ္သြားတိုင္းကိုယ္မပါ၊ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားၾကံဳရ၊ ဖိစီးမႈမ်ားျပီး အစိုးရိမ္လြန္ကဲတာ၊ ေၾကာက္စိတ္၀င္တာ၊မိမိကိုယ္မိမိယံုၾကည္မႈနည္းပါးကုန္တာေတြျဖစ္လာပါတယ္။
တိ္ုးလ္မူဒီး( Tolmodig)
အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာလို႔ ဒီေနရာမွာ ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ဂူဏ္ယူတတ္တဲ့အေလ့အထေလးတစ္ခုကို ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ ေနာ္ေ၀းစကားနဲ႔ တိ္ုးလ္မူဒီး( Tolmodig)ဆိုတာ ဗမာလို အနီးစပ္ဆံုးဘာသာျပန္ရရင္ စိတ္ရွည္သီးခံမႈပါပဲ။ တိုးလ္မိုဒီးမွာ စိတ္ရွည္သီးခံရံုမဟုတ္ စာနာမႈ၊ နားလည္ေပးမႈလည္း ခတ္ပါးပါးေလးပါတယ္။ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးေတြဂုဏ္ယူတတ္တဲ့အထဲမွာ သူတို႔နိုင္ငံရဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းနိုင္တဲ့အလွတို႔၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔ ေရအရင္းအျမစ္ေကာင္းမြန္ၾကြယ္၀တာတို႕၊ခ်မ္းသာတာတို႔၊ ျငိမ္းခ်မ္းတာတို႔ ပါ၀င္သလို တိုးလ္မူဒီး ဆိုတာကလည္းအဲဒီဂုဏ္ယူစရာေတြထက္ သာလြန္ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈတခုျဖစ္ပါတယ္။
ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးေတြစိတ္ရွည္သည္းျငီးခံမႈဟာ စံနမူနာလည္းတင္ထိုက္ပါတယ္။ လူၾကီးေရာ၊ လူငယ္နဲ႔ ခေလးေတြပါမက်န္ စိတ္ရွည္သီးခံတတ္တဲ့ အမူအက်င့္ကို ေတြ႔ရတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြ ဆိုရင္ အင္မတန္ စိတ္ရွည္သီးခံျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ၊ အေခါက္ေခါက္အခါခါ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့အထိ၊ ေက်နပ္နွစ္သိမ့္သြားေစတဲ့အထိ စိတ္ရွည္ရွည္ထားရွင္းျပတယ္။ ဥေရာပနိုင္ငံေတြမွာ ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးေတြဟာ စိတ္ရွည္သီးခံမႈ အရိွဆံုးလို႔ေတာင္ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ သီးခံစိတ္ရွည္ေနပံုကို ေဘးကၾကည့္ျပီး ကိုယ္ေတာင္စိတ္မရွည္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ရွည္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေပၚ အသလြတ္ေစာ္ကားေမာ္ကားစြတ္စဲြေျပာဆိုေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို မ်က္နွာမပ်က္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရွင္းျပတတ္တဲ့ ဆရာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုယ္က လမ္းမသိလို႔ ၾကံဳတဲ့လူတေယာက္ေယာက္ကို ေမးလိုက္ရင္လည္း သူ႔ကိစၥေရးၾကီးသုတ္ပ်ာ ကို အသာထားျပီး သူမသိလည္း အိပ္ထဲက မိုဘိုင္းဖုန္းကိုထုတ္ လမ္းညႊန္ေျမပံုရွာျပီးေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာလမ္းညႊန္ျပတတ္ပါတယ္။
လူတဖက္သားေက်နပ္ေအာင္ကူညီေပးရတာဟာ လူတေယာက္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ၊ လူတဦးရဲ႔ ျပည့္၀တဲ့ အဓိပၸါယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ကိုင္စဲြထားသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရွည္သီးခံမႈ၊ ေရွ႔ေလာမၾကီးမႈဟာ အမွားလည္းနည္းသြားသလို၊ သူတပါးကိုလည္း ခြင့္လႊတ္သီးခံ နားလည္သေဘာေပါက္ေစတဲ့ ရင့္က်က္မႈပါျဖစ္သြားေစပါတယ္။ တခါတခါ စိတ္ရွည္လိုက္လို သူ႔ျပႆနာသူရွင္းေပးလိုက္သလိုလည္းျဖစ္သြားတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္အေတြ႔အၾကံဳနုနယ္ျပီး ဆင္ျခင္ေတြးေတာဥာဏ္အားနည္းေနေသးတဲ့လူေတြ၊ ခေလးငယ္ေတြကို စိတ္ရွည္သီးခံဂရုဏာသက္ေပးျခင္းဟာ နွစ္ဘက္စလံုးအတြက္ ေခ်ာေမြ႕တဲ့ အနာဂတ္ပါ။
ေမတၱာေတြသိမ္းပိုက္တဲ့ေမြးေန႔ပဲြ
ဒီနိုင္ငံမွာ ေမြးေန႔ကိုတန္ဘိုးထားတယ္။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမွာ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ေမြးေန႔ေမြးလေတြကို စကၠဴကားခ်ပ္ၾကီးေပၚ နာမည္နဲ႔တကြေရးမွတ္ထားတယ္။ ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းမွာလည္းလုပ္တတ္တယ္။ ခေလးတစံုတေယာက္ရဲ႔ေမြးေန႔ဆို(ေက်ာင္းဖြင့္ရက္က်ရင္)မိဘကလည္း တန္ဘိုးမၾကီးတဲ့ အိမ္တြင္းျဖစ္ကိတ္မုန္႔ျဖစ္ေစ၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ထုတ္ျဖစ္ေစ ေက်ာင္းကိုပို႔ေပးတယ္။မိဘေတြမပို႔ျဖစ္လည္း ဆရာက စားစရာတခုခုနဲ႔ေမြးေန႔ပဲြက်င္းပေပးတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆရာေတြက လက္ေဆာင္ေပးတတ္တယ္။တခ်ိဳ႔ခေလးေတြက မိမိတို႕အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေက်ာင္းအားရက္ စေန၊တနဂၤေႏြေန႔ အိမ္မွာဖိတ္ၾကားျပီးအကုန္အက်သိပ္မမ်ားေစတဲ့ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ ကိတ္မုန္႔၊ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးေတြတည္ခင္းျပီး ေမြးေန႔ပဲြက်င္းပေပးတတ္တယ္။ဖိတ္ၾကားခံရသူတိုင္း မအားရင္ အေၾကာင္းၾကားၾကသလို အမ်ားအားျဖင့္သြားနိုင္ေအာင္အားထုတ္ေလ့ရိွတယ္။
ဇန္န၀ါရီလရဲ႔တရက္၊ေနာ္ေ၀းက နာမည္ၾကီး VG သတင္းစာထဲမွာ ခေလးမိဘတေယာက္ရဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္နွာေပၚက ဓာတ္ပံုစာေလးကကူးယူေဖာ္ျပလိုက္တယ္။“စားမယ့္သူမရိွလို႔ ပံုစံမပ်က္ရိွ ေနတဲ့ ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔ေလး” ဆိုတဲ့သတင္းတိုေလးဟာအားလံုးရဲ႔ရင္ကိုထိမွန္ကုန္တယ္။ တစ္ခန္းထဲအတူေန မူလတန္း ေက်ာင္းသားေလးနွစ္ေယာက္ သူတို႔ရဲ႔ေမြးေန႔ပဲြကို ေနအိမ္မွာပူးေပါင္းလုပ္ၾကတယ္။ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းမွ သူတို႔ေမြးေန႔ပဲြဆီမေရာက္လာခဲ့ဘူး။မလာေရာက္နိုင္ေၾကာင္းၾကိဳတင္အသိမေပးသလို ဘယ္သူမွမလာလို႔ သားေလးေတြခံစားခ်က္ကို မျမင္ရက္နိုင္ေတာ့တဲ့ခေလး မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႔ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္နွာမွာ အထီးက်န္ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔ဓာတ္ပံုကိုတင္လိုက္ပါတယ္။
သတင္းစာကလည္းခေလးေတြ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရျပီလားလ႔ိုေမးခြန္းထုတ္လာပါတယ္။ သတင္းစာဖတ္ပရိႆတ္အားလံုး ခေလးေတြရဲ႔ စိတ္ဒါဏ္ရာအတြက္စိုးရိမ္ပူပန္သြားၾကပါတယ္။ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေမြးေန႔ရွင္ခေလးေတြအတြက္ သိၾကြမ္းသူေတြေရာ၊ မရင္းနွီးတဲ့တစိမ္းေတြအေျမာက္အမ်ားကပါေမြး ေန႔လက္ေဆာင္ေတြ၊ေမြးေန႔ကဒ္ေတြေပးပို႔ၾကပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ခေလးေတြကို ၀ိုင္း၀န္းနွစ္သိမ့္အားေပးခဲ့ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔အနာဂတ္
ခေလးေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အနာဂတ္ေမာင္းနွင္အားေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔တေတြ စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္ေနဘို႔၊ပညာတတ္ဘို႔၊ ရုပ္ပိုင္းေရာ စိတ္ပိုင္းဘ၀ပါဖံြ႔ြ႔ျဖိဳးသန္စြမ္းေနဘို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ခေလးေတြခႏၵာကိုယ္သန္စြြမ္းၾကံ့ခိုင္သလို စိတ္နွလံုးသားေကာင္းမြန္ျပည္၀မွ သူတို႔အနာဂတ္သာမကတိုင္းျပည္အနာဂတ္ပါ ျငိမ္းခ်မ္းဖံြ႔ျဖိဳးမွာျဖစ္တယ္။ ခေလးေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ ၾကီးမားစြာရင္းနွီးျမႈတ္နွံထားရတဲ့ ရတနာေတြနဲ႔တူတယ္။ ေျမေအာက္သယံဇာတေတြထက္ တန္ဘိုးၾကီးမားတယ္။
အဂၤလိပ္အဆိုေလးတစ္ခုၾကားဖူးပါတယ္။ "အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးခ်ယ္မယ္ဆိုရင္၊ကိုယ့္ၾကင္ဖက္ရဲ႔မိဘနွစ္ပါးက ပညာတတ္ေတြျဖစ္သင့္တယ္” တဲ့။ မိဘက ပညာတတ္ျပီး ဆင္ျခင္တံုတရားရိွမွ သားသမီးကလည္းပညာနဲ႔ေတြးေခၚေမ်ာ္ျမင္နိုင္သူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ဆိုလိုတာပါ။ ဒါမွ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ခ်ီျပီးပညာတတ္၊ဥာဏ္အေမ်ာ္အျမင္ၾကီးျပီး သာယာျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ မိသားစုဗိမၼာန္ကိုတည္ေဆာက္နိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ပညာ ဥာဏ္မဲြျပီး၊ ေတြးေခၚ ဆင္ျခင္တံုတရားမဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ သားသမီးေတြလည္းစိတ္ပိုင္း၊ရုပ္ပိုင္း စံခ်ိန္မမွီသူေတြျဖစ္ကုန္မယ္။ တိုင္းျပည္အနာဂတ္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းမွာမဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔နိုင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္ပညာတတ္ေတြေမြးထုတ္နိုင္ခဲ့ျပီလဲ၊ ကိုယ္တိုင္ေရာဘယ္ေလာက္ထိ နွလံုးရည္ စြမ္းဖံြ႔ျဖိဳးသလဲ၊ ကိုယ့္သားသမီးကို ဘယ္လိုဆံုးမျပီးဘယ္လိုအေတြးအေခၚေတြ တပ္ဆင္ေပးထားသလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာေမးခြန္းထုတ္ရေတာ့မွာပါ။
တျခားနိုင္ငံေတြကထုသားေပသားက်ေနတဲ့ပညာေရးစနစ္နဲ႔ အေတြးအေခၚ အေလ့အက်င့္ေကာင္းေတြရေနၾကျပီ။က်ေနာ္တို႔႕ ဒီေန႔အထိ အမုန္းတရားေတြ၊ အတၱေတြ၊ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔ ကမၻာဦးလူသားမ်ားအေတြးအေခၚထဲရြာလည္ေနဆဲပါ။ သူမ်ားနိုင္ငံေတြက ခေလးေတြကို ျငိမ္းခ်မ္းျပီး ေအးအတူပူအမွ် ေနထိုင္ဘို႔ သူေတာ္ေကာင္းစရိုက္ေတြသြပ္သြင္းေပးေနခ်ိန္၊က်ေနာ္တို႔တေတြက မမွန္မကန္ ျပဳမႈက်င့္ၾကံေနတဲ့အေတြးအေခၚနဲ႔ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ မဖံြ႔ျဖိဳးတဲ့တိုင္းနိုင္ငံတခ်ိဳ႔ကို ဥပမာထား၊ တုျပိဳင္ေနၾကတယ္။ အေကာင္းကိုရွာမၾကည့္ပဲ အဆိုးေတြကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္ေနၾကတယ္။က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့အနာဂတ္ကို က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ျပဌာန္းရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ေခတ္ကို က်ေနာ္တို႔လက္နဲ႔မတည္ေဆာက္နိုင္ေသးရင္၊ က်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္ကိုလွလွပပျဖစ္ေအာင္ေမြးထုတ္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။ဒီအတြက္ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ျပည့္၀ေနဖို႔ စနစ္က်ေနဘို႔ပါလိုလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီကဒါဏ္ရာေတြကို ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ေတြဆီ မကူးစက္ေစခ်င္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္ရဲ႔အညစ္အေၾကးေတြကိုက်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္အစဥ္အဆက္အထိ မေပက်ံေစဖို႔ အားထုတ္ရလိမ့္မယ္။
ကိုညိဳ (ေအာ္စလို)
ဓာတ္ပံု- ေက်ာ္ေဇာေလး
0 comments:
Post a Comment