မဆလစိတ္ဓါတ္က ရုန္းမထြက္ႏုိင္တဲ႔ ျမန္မာျပည္

Bo K Nyein March 28, 2014 at 7:33pm

က်ေနာ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ အက်င္႔ကၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ သခင္စိုးလက္ထက္က တည္းမာ႔က္စ္၀ါဒကိုျမန္မာမႈျပဳရာမွာလူနားမလည္ႏုိင္တဲ႔ပုတ္ေလာက္ရွိတဲ႔ဧရာမစကားလံုးၾကီးနဲ႔လူအထင္ ၾကီးေအာင္ခက္ပဆိုတဲ႔ပါဠိ စကားလံုးၾကီးေတြကိုဆြဲယူလာၾကတယ္။အမွန္တကယ္ေတာ႔ဖတ္ရတဲ႔သူေတြ လူအမ်ားစုလည္းနားလည္ၾကတာမဟုတ္ပါဖူး။မ်ားမ်ားနီတာနဲ႔ရဲရဲနီတာသာကြာၾကတဲ႔ေခတ္မွာမာ႔က္စ္က
ဘာေျပာတယ္ လီနင္ကဘာေျပာတယ္၊ စတာလင္ကဘာေျပာတယ္ဆိုျပီး ဟိတ္နဲ႔ဟန္နဲ႔ သာျဖီး စားေနၾကတာပါ၊ တကယ္မူရင္းစာေတြဖတ္ျပီးနားလည္ၾကတာလူနဲစုေလာက္ပဲရွိတာပါ။ အမ်ားကေတာ႔
ေယာင္ ေယာင္ေတြပါပဲ။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ဘယ္သူမွဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုတကယ္လက္ေတြ႔၊ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိၾကတာမဟုတ္။ စိတ္ကူးနဲ႔ရမ္းသန္း (နီ)ေနၾကတာပါ။

မာ႔က္စ္၀ါဒကိုတကယ္ပညာတတ္အဆင္႔နားလည္ဖို႔ရာဒႆန၊ႏုိင္ငံေရး၊စီးပြားေရးအားလံုးကိုညက္ညက္ ေၾကေအာင္ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ေလ႔လာျပီးမွမာ႔က္၀ါဒကိုေလ႔လာမွသာဖက္စံုကတကယ္နားလည္
ႏုိင္ၾက မွာပါ။ သခင္စိုးၾကီးကိုယ္တိုင္စီးပြားေရးကိုနက္နက္နဲနဲေလ႔လာဖူးတယ္မထင္ပါ။ နားလည္ရင္ Das Kapital ကို ေရးျပႏုိင္ရမွာေပါ႔။ သခင္စိုးၾကီးကအႏုပဋိေလာမရုပ္၀ါဒဆို ျပီး
Dialectical Materialism ကိုဘာသာျပန္
လိုက္ ေတာ႔၊ ဘာမွန္းအေသအျခာမသိၾကေပမဲ႔ ဒို႔ဆရာၾကီးေျပာတာမွန္တယ္ဆိုျပီးလုိက္ေယာင္ လိုက္ၾက တယ္လို႔ပဲထင္မိတယ္။

မာ႔က္စ္က ပစၥည္းမဲ႔အာဏါရွင္စနစ္ကိုထူေထာင္ရမယ္ပဲဆိုခဲ႔တာပါ။ ဘယ္လိုထူေထာင္ရမယ္ဆိုတာကိုအ
ေသးစိပ္မေျပာႏုိင္ခဲ႔ပါ။ သူတို႔ျမင္ေနတာက ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးက ပဲရစ္ဘံုစနစ္ (Paris Commune)။  တကယ္အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ႔တာက လီနင္ပါ။
၁၉၁၇ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးကို ေအာင္ျမင္ ေအာင္ဦးေဆာင္ခဲ႔တာကလီနင္။ ဒါေၾကာင္႔
လီနင္က ဗဟိုဦးစီးစနစ္လို႔ေၾကြးေက်ာ္ၾကတဲ႔ Democratic Centralization ကိုေရးျပခဲ႔တာပါ။ ဒါေၾကာင္႔
မာ႔က္စ္၀ါဒနဲ႔ လီနင္၀ါဒ (Marxism & Leninism) ေပါင္းမွ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ျဖစ္လာတာပါ။


အခုေခတ္မွာေခတ္စားေနတာက Representative Democracy လို႔ေခၚတဲ႔ (ကိုယ္စားျပဳ)  ဒီမိုကေရစီပါ။ ကိုယ္စားျပဳဒီမိုကေရစီဆိုတာကျပည္သူေတြကမိမိကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုေရြးခ်ယ္ခြင္႔ရွိတဲ႔ ဒီမိုကေရစီ။
လီနင္တို႔ယံုတဲ႔ဒီမိုကေရစီက Participatory Democracy လို႔ေခၚတဲ႔(ပါ၀င္မႈ) ဒီမိုကေရစီ။
ကြာဒါက လီနင္ရဲ႔ဒီမိုကေရစီမွာ ျပည္သူေတြကထိုက္ရိုက္ေရြးခ်ယ္ခြင္႔မရွိဖူး။ ဦးေဆာင္ပါတီက အာဏါရွင္စနစ္နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး ပါတီတြင္းေခါင္းေဆာင္ကိုသာ၊ ပါတီကိုယ္စားလွယ္ေတြကေရြးခ်ယ္ခြင္႔ျပဳတဲ႔ (ပါတီတြင္း)ဒီမိုကေရစီျဖစ္တယ္။ လီနင္က ဒီမိုကေရစီရွိေအာင္အာဏါကိုပါတီဗဟိုေကာ္မီတီမွာ အပ္ႏွံထားျပီးဗဟိုေကာ္ မီတီကမွေပၚလစ္ ဗ်ဴရိုကိုေရြးခ်ယ္ေစဖို႔ပါ။ ဒါေၾကာင္႔ “ဗဟိုဦစီး” လို႔ေခၚၾကတာပါလီနင္ကေစတာနာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႔လီနင္ေသသြားေတာ႔ စတာလင္တက္လာျပီး အာဏါအားလံုးကိုခ်ဳပ္ထိန္းလိုက္တာမို႔တကယ္ေတာ႔ဗဟိုဦးစီးစနစ္ ဆိုတာ
ပစၥည္းမဲ႔အမည္ခံ၊ ပါတီအမည္ခံထားတဲ႔၊ လူတဦးအာဏါရွင္စနစ္လာျဖစ္တာပါပဲ။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေန၀င္းဟာ၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ စစ္တပ္နဲ႔
အာဏါသိမ္းျပိးျပီးတဲ႔ေနာက္မွာ စစ္အာဏါရွင္စနစ္ကို တရား၀င္ျဖစ္ေစဖို႔
ျမန္မာ႔ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီဆိုတာကိုထူေထာင္လာပါတယ္။ ပါတီဆိုတာ
၀ါဒရွိရ မွာမို႔ ဦးခ်စ္လႈိုင္ေရးထားတဲ႔ မာ႔က္စစ္၀ါဒက်မ္းၾကီးကို ဗုဒၶဘာသာနဲ႔
မဆန႔္က်င္ေအာင္ ေယာေတာ္ရွိလုပ္ျပီး  ျမန္မာ႔ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဆိုျပီးေၾကြးေက်ာ္လာတာပါ။ တကယ္ေတာ႔ဦးေန၀င္းေရာ ဘယ္စစ္ဗိုလ္မွ ၀ါဒ ဆိုတာကို
စိတ္လည္းမ၀င္စားၾကပါဖူး။ နက္နက္နဲနဲလည္းနားမလည္ၾကပါဖူး။ စစ္အာဏါရွင္စနစ္ကို တရား ၀င္ေအာင္ထိန္းေက်ာင္းေပးဖို႔၊ ေခြးအသားကိုဆိတ္ေဂါင္းခ်ိပ္ျပီး ဆိတ္သားဆိုျပီး ညာေရာင္းတဲ႔ပံုစံပါပဲ။


ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ဆိုတာလယ္သမား၊အလုပ္သမား၊ပစၥည္းမဲ႔လူတန္းစားအတြက္ဆိုျပီး(အားလံုး)ကို
(ထိန္းခ်ဳပ္) တဲ႔စနစ္ပါပဲ။ ဆင္းရဲသားလူတန္းေကာင္းစားေရးအတြက္ဆိုျပီး ပစၥည္းမဲ႔အာဏါရွင္စနစ္ကို ထူေထာင္ျပီးစီးပြား ေရးအရအာလံုးကိုျပည္သူပိုင္သိမ္း၊ဆိုရွယ္လစ္အရင္းအနွီးကိုစုေဆာင္းရမွာကိုး။ ဦးေန၀င္းဟာနုိင္ငံေရးအာ ဏါကိုသာထိန္းခ်ဳပ္လိုသည္မဟုတ္၊ စီးပြားေရးအာဏါကိုလည္းထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ဆန္႔က်င္သူႏုိင္ငံေရးသမားေတြ တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ႏုိင္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္သူကိုး။ အခ်ဳိၾကိဳက္သူ သကာရည္အိုးထဲက်သလို၊ဦးေန၀င္းအၾကိဳက္ အာလံုးကိုထိန္းခ်ဳပ္မႈ (Total Control) ကို (ဗဟိုဦးစီးစနစ္)
မွာေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။


ဒါေၾကာင္႔ဦးေန၀င္းဟာကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႔ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ကို မဆလပါတီမွာ ပံုတူကူးခ်ခဲ႔ပါတယ္။ ဦးေန၀င္း
အတြက္ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထြက္ခဲ႔တာကေတာ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ဆိုတာနဲ႔ အစုလိုက္ အျပံဳ လိုက္ဦးေန၀င္းရဲ႔မဆလပါတီကိုကူးေျပာင္းလာၾကတယ္။ မဆလပါတီမွာ ပထမတန္းစားေကတာေတြက စစ္သားေတြ၊ ဒုတိယတန္းစားေကတာေတြက ကြန္ျမဴနစ္ေတြျဖစ္လာရတယ္။ ေနာက္ဆံုး
ဗမာျပည္ၾကီးကို တက္ညီလက္ညီဖ်က္စီးပစ္ခဲ႔ၾကတာ စစ္သားေတြနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။


မာ႔က္စ္ဟာ ရုပ္၀ါဒနဲ႔ၾကည္႔တာျဖစ္တာေၾကာင္႔ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေျပာင္လဲမႈေတြ ဖန္တီးေပးရင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေျပာင္လဲမႈေတြျဖစ္မည္ရယ္လို႔ထင္မွတ္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ လူသတၱ၀ါဆိုတာ (အတၱ)ကိုမေက်ာ္ႏုိင္ ပါဖူး။ဒါေၾကာင္႔ လူေတြစီက( ပိုင္ဆိုင္မႈ) ကိုရုပ္သိမ္းျပီး(ျပည္သူပိုင္) ဆိုလိုက္တာနဲ႔၊ (အတၱ)ကိုရွင္သန္ ခြင္႔မျပဳေတာ႔ေၾကာင္႔(ထုတ္လုပ္မႈ) က်ဆင္းျပီး(ပစၥည္း)ေတြရွား၊ လူေတြ ဒုကၡေတြ႔ၾက ရတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအရ၊လူေတြဟာငါ႔လင္၊ငါ႔မယား၊ ငါ႔သားသမီးဆိုတဲ႔ (အတၱ)ကိုမပယ္ႏုိင္လို႔ (တဏွာ)ျငိျပီး (သံသရာ)လည္ေနၾကရတာမဟုတ္ပါလား။


ဒီေလာက္အပယ္ရခက္တဲ႔ (အတၱ) ကို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျဖည္႔စည္းမႈေတြေပးျပီး၀ါဒ မႈိင္းတိုက္လိုက္တာနဲ႔ (လူ) ေတြဟာစိတ္ေျပာင္းျပီး အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္မဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြျဖစ္လာမွာတဲ႔လား။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ မာ႔က္စ္ကစိတ္ကူးယဥ္သမား။
ဦေန၀င္းက (အာဏါ)ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္သူ။ ဦးဘျငိမ္ကမာ႔က္စ္စစ္ (Marxist) ၀ါဒီ။ ဦးဘျငိမ္ကေတြ႔ေတြ႔သမွ်၊ ရွိရွိသမွ်၊ျပည္သူပိုင္သိမ္းျပီး ဗမာ႔စီးပြားေရးကို ဇြတ္အဓမၼဆိုရွယ္လစ္ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ တင္ခဲ႔ၾကတယ္။ ။ေဖးမကူညီသူက ကုန္သြယ္ေရး၀န္ၾကီးဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင္ေဖ။ ဗိုလ္မွဴး ခ်ဳပ္တင္ေဖရဲ႔ ႏုိင္ငံေရးဆရာက ဆိုရွယ္နီဦးကိုိကုိၾကီး။ဦးဘျငိမ္က ဦးကိုကိုၾကီးတို႔နဲ႔အတူဆိုရွယ္နီ/ပမညတ ေတြ။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အာဏါလုိခ်င္သူဦးေန၀င္းရဲ႔ အဆံုအျဖတ္ပါပဲ။


နုိုင္ငံတိုင္းမွာ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ ေၾကာင္႔လူေတြရဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ယိုယြင္းပ်က္စီးလာ တတ္ၾကတယ္။ ဆိုဗီယက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တရုတ္ျပည္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊
ပံုသ႑န္ သာ ကြဲျပားျခားနားႏုိင္တယ္။ အတြင္းစိတ္ေနစိတ္ထား အႏွစ္သာရကေတာ႔
အတူတူပါပဲ။ အဲဒါကေတာ႔အတြင္း (အတၱစိတ္) ပိုၾကီးထြားလာတယ္၊ အဂတိလိုက္စားတဲ႔ စိတ္ပိုၾကီးထြားလာပါၾကတယ္။


အေၾကာင္းကဒီလိုပါ…. ႏုိင္ငံေရးအရ ဗဟုိဦးစီးစနစ္ဟာ အာဏါရွင္စနစ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ရာ (ထိန္းခ်ဳပ္မႈ)
ကို တင္းၾကပ္ရပါတယ္။ အာလံုး ပါတီဦးေဆာင္မႈကိုနာခံၾကရပါတယ္။ ပါတီကို (အသိ) ေပးၾကရပါတယ္။
ပါတီ ကခြင္႔မျပဳရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင္႔ပင္မရၾကပါ။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဒီ (ထိန္းခ်ဳပ္) မွဳမွာ
(အာဏါ) ဆိုတာ (လူ)တဦးတစ္ေယာက္ရဲ႔ လက္ထဲေရာက္သြားရတာပါပဲ။ ဆိုဗီယက္မွာ စတာလင္။ တရုတ္ျပည္ၾကီးမွာေမာ္စီတံုး။ ပါတီ ရဲ႔အလိုဆိုတာ ။ ဒီအာဏါရွင္ၾကီးေတြရဲ႔ (အလို)လာျဖစ္တာပါပဲ။ ဒီလူေတြကိုဖါးျပီးဒူးေထာက္တဲ႔ သူေတြကို ခ်ီးေျမွာက္တယ္။ ဒီလူေတြကို ဆန႔္က်င္တဲ႔သူေတြဆို အဖမ္းခံ၊အႏွိပ္စက္ခံရျပီး၊တခ်ိဳ႔ဆိုအသတ္ ေတာင္ခံၾကရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေန၀င္းကို သိမ္႔သိမ္႔တုန္ေအာင္ေၾကာက္ၾကရတယ္မ ဟုတ္ပါလား။


ပကဓိ အာဏါဟာ အာဏါရွင္ၾကီးေတြစီမွာ ရွိၾကေပမဲ႔ အာဏါဆိုတာ ဆင္႔ကဲဆင္႔ကဲဆင္းသက္လာတာကိုး။ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွာ အာဏါရွင္စနစ္နဲ႔အတူ၊ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစနစ္ကိုပါက်င္႔သံုးၾကျပန္ေတာ႔၊ ဗဟိုဦစီးစနစ္ ကိုက်င္႔သံုးတဲ႔ ႏုိင္ငံတိုင္းမွာ ပစၥည္းေတြရွား ၊ ျဖန္႔ေ၀မႈ ကေမာက္ကမနဲ႔၊ ေနာက္ဆံုး ဆီဆန္ဆား ကအစ လူသံုးကနု္ပစၥည္းမွန္သမွ်ကို ခြဲတန္း (ရာရွင္) စနစ္နဲ႔ ေ၀ေပးရတဲ႔
ဘ၀ေရာက္ရတာပဲ။ ဒီေ၀ေပးတဲ႔ အာဏါ ဟာ ေအာက္ဆံုး ရပ္ကြက္အဆင္႔မွာဆို မဆလေခတ္က ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြစီေရာက္၊ ပါတီလူၾကီးဆိုသူ ေတြစီေရာက္လာတာပဲမဟုတ္လား။ ဆီေလးတပိႆာ၊ ဆန္ေလးတျပည္ႏွစ္ျပည္ရဖို႔၊ တေနကုန္တန္းစီၾက၊ မဲေဖါက္ေ၀ေတာ႔လည္း ဘယ္သူေပါက္တယ္ထင္သလဲ၊ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြရဲ႔ အမ်ိဳးေတြပဲေလ။

ရွားပါးမႈ နဲ႔ (အာဏါ) ေပါင္းစပ္ေပးလိုက္ေတာ႔ (လဘ္) ယူမႈဆိုတာေပၚေပါက္လာရေတာ႔တာပဲ။


အာလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားေတာ႔ ဘာလုပ္လုပ္ခက္ကုန္တာေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ ရပ္ကြက္ေကာင္စီက ေထာက္ခံစာလိုလာတယ္ေလ။ ဒီေတာ႔ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ လၻက္ရည္တိုက္ရနဲ႔ ေနာက္ဆံုး လက္မွတ္ တစ္ေဆာင္ဘယ္ေလာက္ဆိုတဲ႔ လဘ္ေပးစနစ္ေပၚလာရတယ္ မဟုတ္ပါလား။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာထင္ပဲလား။ စာေရးသူရဲ႔ဖခင္ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကိုဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ ကရူးရွက္ က ဆိုဗီယက္ကိုလာေလ႔လာဖို႔ဖိတ္ျပီး၊ (၃)လတိတိ၊ ဆိုဗီယက္တခြင္ျပဲျပဲဆင္ေအာင္လုိက္ျပပါတယ္။ ခရူး ရွက္ကကြန္ျမဴနစ္စနစ္ၾကီးေအာင္ျမင္ေနပံုကို ေခၚၾကြားတာပါ။ ျမင္ခဲ႔ရတာကႏုိင္ငံေတာ္ဧည္႔သည္ဆိုသူေတြ ကိုဖန္းျပျပီး၊ ျပည္နယ္ေခါင္းးေဆာင္ေတြ သံုးျဖဳန္းဇိမ္က်ေနတာကိုေတြ႔ခဲ႔ရတယ္။ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ရဲ႔ အာဏါ ေၾကာင္႔ရွားပါးမႈရဲ႔ ရလဒ္ေတြေလ။ ဖခင္ၾကီးကိုတရုတ္ေတြကလည္း (၃)လ လိုက္ျပတာေၾကာင္႔ ဗဟိုဦးစီး စနစ္ရဲ႔ လက္ေတြ႔အနိဌါရုံေတြကို ကိုယ္ေတြ႔ရႈျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။

အာလံုးရွားပါးလာေတာ႔ (လူ) ဆိုတာ (လူ႔) သဘာ၀အရ (အတၱ) စိတ္မ်ားလာၾကတာပါပဲ။ အားလံုးရွားပါး လာၾကေတာ႔ (အျပင္) မွာေစ်းေကာင္းရေတာ႔ ပစၥည္းေတြကို နဲနဲေ၀ မ်ားမ်ား (အျပင္) ထုတ္ေရာင္းၾကေတာ႔ (ေမွာင္ခို) ေစ်းကြက္ ဆိုတာေပၚေပါက္လာရတယ္။ (လူ) ရွိသ၍ စား၀တ္ေနေရးဆိုတာရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ (လူ) ရွိရင္ (လူသံုးကုန္) ပစၥည္းဆိုတာလိုတာပဲ။ အရင္က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သံုးဖို႔ ျမန္မာ ေတြကိုယ္တိုင္ထုတ္ခြင္႔ရေတာ႔ ျမန္မာေတြထုတ္၊ ျမန္မာေတြသံုး၊ ျမန္မာေတြအလုပ္ရ၊ ျမန္မာေတြစားႏုိင္ ေသာက္ႏုိင္ေခ်ာင္လယ္ခဲ႔ၾကရတယ္။ ဦးေန၀င္းနဲ႔ ဦးဘျငိမ္တို႔ရဲ႔ ေဆာင္မမႈနဲ႔ လုပ္ငန္းေတြျပည္သူပိုင္ အ သိမ္းခံရေတာ႔၊ လူေတြပိုင္ဆိုင္မႈဆံုးရံႈးခဲ႔ရတယ္။ အစိုးရဆိုတာ စီးပြားေရးနားလည္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေၾကာင္႔ လုပ္ငန္းေတြရႈံး၊ ကုန္ၾကမ္းမရေတာ႔ စက္ရံုေတြပိတ္ရေတာ႔ ပစၥည္းေတြရွားပါးလာတေပါ႔၊။ ပစၥည္း ေတြရွားလာေပမဲ႔ (လူ) ဆိုတာ အသက္ရွင္ဖို႔၊ ၾကံဖန္ရေတာ႔တာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက ေၾကာက္သံ ပတၱျမားစတဲ႔ အဖိုးတန္သဘာ၀သံယာဇာတေတြထိုင္းႏုိင္ငံကို ေရာက္ကုန္ျပီး ထိုင္းႏုိင္ငံက လူသံုးကုန္ ပစၥည္းေတြ ၀င္လာျပီး ၾကားက အစိုးရအာဏါပိုင္ေတြ ဂိတ္ေၾကးေကာက္ခြင္႔ရတဲ႔ (ေမွာင္ခို) စနစ္ၾကီး၊ ၾကီးထြားခဲ႔ရတယ္။


ယေန႔ ဂလိုဖယ္လိုင္ေဇးရွင္းေခတ္ေရာက္မွာ Outsourcing
လို႔ေခၚတဲ႔ (ထုတ္လုပ္မႈ) ကိုတျခားႏုိင္ငံပို႔ တာ ေခတ္စားလာခဲ႔ရတယ္။ ဦးေန၀င္းနဲ႔ဦးဘျငိမ္ တုိ႔က ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက မိမိတို႔ႏုိင္ငံမွာ ေအာင္ျမင္ ေနတဲ႔ (ထုတ္လုပ္မႈ) ကို ဆိုရွယ္လစ္စနစ္နဲ႔ ဖ်က္စီးျပီး (ထိုင္း) ႏုိင္ငံကိုေမာင္းထုတ္ခဲ႔တယ္။ ရင္နာစရာ ေကာင္းတာက ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြမွာ ပစၥည္းေတြရွားပါးဆင္းရဲဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနၾကေပမဲ႔ မသံုးလို႔မရ၊ မစားလို႔မရ၊ ထြက္ေျပးလို႔မရခဲ႔ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ထိုင္းေတြထုတ္သမွ်၊ ထိုင္းေတြေပးသမွ် ကို (လက္ခံ) ခဲ႔ရတယ္။ ျငင္းပယ္ခြင္႔မရွိခဲ႔ဖူး။ တရုတ္ျပည္ၾကီးေရာ ကုလားျပည္ပါ ဆိုရွယ္လစ္ဆင္းရဲထြင္း၀ဲထဲမွာနစ္ လွ်က္ဆဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ အားကိုစရာ ထိုင္းႏုိင္ငံပဲရွိခဲ႔တယ္။ ဒါကိုအဂၤလိပ္လို Captured Market ထြက္မေျပးႏုိင္တဲ႔ေစ်းကြက္ ၊ ခ်ည္ျပီးတုတ္ျပီးေစ်းကြက္ လို႔ေခၚပါတယ္။ တနည္းအားျဖင္႔ ထိုင္း ေတြ ျပဳသမွ် ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ (ခံ)ဖို႔ပဲရွိတာေပါ႔။ ဦးေန၀င္းနဲ႔ဦးဘျငိမ္တို႔ရဲ႔ အာဏါရူးမႈနဲ႔ မို္က္မဲေၾကာင္႔ ဗမာေတြထိုင္းေတြရဲ႔ စီးပြားေရးကၽြန္ (စ) ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ၾကည္႔ရင္ ၊ ရင္နာစရာပါ။

 ဦးေန၀င္းမတိုင္ခင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ကို ဒီမိုကေရစီ နည္းနဲ႔သြားတာမို႔ ျပည္ သူေတြကို ေက်ာခိုင္းလို႕မရ။ အာဏါရွင္ မဆလ ေခတ္လို ျပည္သူေတြကို ဗိုလ္က်ႏုိင္႔ထက္စီးနင္း လုပ္ ၍ မရ။စီးပြာေးရးမွာလည္း Commanding Heights လို႔ေခၚတဲ႔ စီးပြားေရးအခ်က္အျခာခ်တဲ႔၊အရင္အႏွီးမ်ား ျဖစ္ တဲ႔ ဘဏ္ေတြ၊ ပို႔ေဆာင္ေရးေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရး၊ လွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ေရးေတြကို အစိုးရက ကိုင္ထားေပမဲ႔ လူသံုးကုန္ထုတ္လုပ္ေရးကိုေတာ႔ ပုဂၢလိကလက္ထဲမွာ ထဲ႔ ထားတာေၾကာင္႔ စက္ရံုေတြေပၚလာတယ္၊ ၊ လုပ္္ငန္းေတြေပါလာတယ္၊ လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြ လြယ္လြယ္ ကူကူ၀ယ္လို႔ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး (လုပ္ငန္း) ေတြရွိလာေတာ႔ အလုပ္သမားေတြ၊ (လူ)ေတြ (အလုပ္)ရၾကတာေပါ႔။ ဒီလိုစီးပြားေရးကို အစိုးရတ၀က္၊ ပုဂၢလိ ကတ၀က္ စီးပြားေရး (MixedEconomy) လို႔ေခၚပါတယ္။

အဲဒီေခတ္က ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အလားအလာအရွိဆံုးႏုိင္ငံလို႔သတ္မွတ္ၾကရတယ္။ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျပီးရင္ ဒုတိယအေကာင္းဆံုးေလဆိပ္။ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ ကမၻာ႔ေလ ေၾကာင္းေတြဆံုရာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ။ အဲဒီေခတ္က ထိုင္းႏုိင္ငံက ေဒါင္ေမာင္းေလဆိပ္ဟာ ပါမႊားအဆင္႔ပဲရွိ ပါေသးတယ္။ ပြင္႔ေကာင္းငံျပာရည္ဟာ အဆင္႔ျမင္စက္မႈလက္မႈငန္းၾကီး၊ အဟာရရွိဖို႔အတြက္ ကုလသမဂၢ က ပြင္႔ေကာင္းပုဇြန္ကို ေနပူလွမ္း၊ အမႈန္႔လုပ္ျပီး အာဖရိကကိုတင္ပို႔ဖို႔လုပ္ေနႏုိင္ျပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ (ဆန္) တင္ပို႔မႈမွာထိပ္က။ ဟံသာေအး၊ ေခတ္အၾကိဳက္ ႏိုင္လြန္ဆိုတာ စံက်ိန္မွီ အထည္ေတြ၊ စိန္ေမာင္ဘီစကြပ္ ကို ထိုင္းႏုိင္ငံကိုတင္ပို႔ေနရျပီ။

ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ ႏုိင္ငံေတာ္စီးပြားေရးကို တာ၀န္ယူရတဲ႔ ဒု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ (စီးပြားေရး) ဦးေက်ာ္ျငိမ္းရဲ႔ အေရွ႔မွာ ထိုစဥ္ကထိုင္းအာဏါရွင္ ဖီပြန္စြန္ကရိုင္း ကဗမာျပည္ၾကီးတိုးတက္တာၾကည္႔ျပီး သူ႔၀န္ၾကီး ေတြကို ငါတုိ႔ထိုင္းေတြ ဗမာေတြကိုမမွီေတာ႔ဖူးဆိုျပီး စိတ္ဆိုးျပီးၾကိမ္းေမာင္းဖူးတယ္။ အခုေတာ႔ ျမန္မာေတြ ထိုင္းရဲ႔ ေကာင္းစားေရးအတြက္ စီးပြားေရးကၽြန္ခံေနရျပီ။ ရင္နာစရာ…..

ဦးႏုဦးေဆာင္တဲ႔ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ႏုိင္ငံေရးမွာလည္း ဖက္မလိုက္ၾကားေနအုပ္စု ကိုတည္ေထာင္သူ (၅)ႏုိင္ငံမွာပါ၀င္ခဲ႔တဲ႔ႏုိင္ငံ၊ တရုတ္-ကုလားျပႆနာျဖစ္ေတာ႔ ဦးႏုကၾကားလူအျဖစ္ေျဖ ရွင္းေပးခဲ႔ရတယ္။ ကမၻာ႔ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုမွာေခါင္းေဆာင္။ ဦးႏုအစိုးရဟာလူတဦး
တိုက္တလံု-ကားတစီး-ေငြ ရွစ္ရာ ဆိုတဲ႔ျပည္ေတာ္သာစီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ၾကိဳးစာခဲ႔တယ္။
ဒါျပည္သူေတြအတြက္ ရည္စူးတာပဲ။ ရန္ကင္းတိုက္ခန္းစီမံကိန္းဆိုတာလည္း တကယ္ေတာ႔ လူေတြတတ္ႏုိင္ေအာင္ အဆင္႔အတန္းတစ္ခုေနႏုိင္ေအာင္ စီမံေပးခဲ႔တဲ႔ ၊ ယၡဳေခတ္စကားနဲ႔ ဆို ဒါဟာ (ေစ်းနဲအိမ္ရာစီမံကိန္း) ပါပဲ။ ဒါေတြ အာလံုးဟာဒီမိုကေရစီေဘာင္အတြင္းက
ညီမွ် မွ်တတဲ႔ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုသြားမယ္ဆိုတဲ႔ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ ရဲ႔ ျပည္သူအတြက္ရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ။ သာမာန္လူတစ္ေယာက္နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ ဆိုတာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုု လူလိမၼာနည္းနဲ႔ ညင္ညင္သာသာသြားလိုတယ္၊ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ လူေတြက အစိုးရကိုေရြးခ်ယ္လို႔ အစိုးရဖြဲ႔ခြင္႔ရရင္ လူအမ်ား နဲ႔ ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳမဲ႔ စီမံကိန္ေတြခ် ျပီး ျပည္သူအမ်ားကို အက်ိဳးျပဳခ်င္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးတက္မႈကိုေရ႔ရႈတယ္။

မာ႔က္စ္စစ္ (Marxist) ဆိုရွယ္လစ္ ေတြကေတာ႔ ျပည္သူအတြက္ဆိုျပီး ႏုိင္ငံေရးအာဏါကိုအရင္ယူ၊ ပစၥည္း မဲ႔အာဏါရွင္စနစ္ကိုထူေထာင္၊ ျပီးေတာ႔မွ အာဏါနဲ႔ အားလံုးျပည္သူပိုင္သိမ္း၊ ျပည္သူ႔နံမည္သံုးျပီး အားလံုး ကိုထိန္းခ်ဳပ္တဲ႔စနစ္ပဲ။ တနည္းအားျဖင္႔ လူမိုက္စရိုက္နဲ႔ အားလံုးငါတို႔ေျပာတာနားေထာင္၊ အားလံုးအတြက္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကိုထူေထာင္မယ္ဆိုျပီး ျပည္သူအားလံုးကို နားရိုက္ပါးရိုက္တရြပ္တိုက္ဆြဲေခၚတဲ႔ (လူမိုက္) နည္းပါပဲ။

ပစၥည္းမဲ႔လို႔သာေျပာၾကတာ ၊ ဘယ္ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံမွ တကယ္အလုပ္သမားအက်ိဳး ။ လယ္သမား အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကတယ္ မရွိခဲ႔ဖူးပါဖူး။ အလုပ္သမား ၊ လယ္သမား အက်ိဳးကို တကယ္ကိုယ္စားျပဳမဲ႔ အဖြဲ႔ အစည္းေတြနဲ႔သမဂၢေတြလည္းမရွိပါဖူး။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အလိုက် ေခါင္းညွိပ္ၾကရတဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ၾသဇာ ခံ ပုတ္သင္ညိဳေတြခ်ည္းပါပဲ။ အလုပ္သမား၊လယ္သမားေတြတကယ္အေရးဆိုႏုိင္တာလစ္ဖရယ္ ဒီမိုကရက္ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ ႏိုင္ငံေတြပဲရွိၾကပါတယ္။

ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ သတင္းသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုေ၀ဖန္ႏုိင္ရံုမက တခ်ိဳ႔ဆို ဆိုုဆဲၾကဆိုၾကရံုမက ၊ မမွန္မကန္လုပ္ၾကံဇာတ္ေတြပါ ခ်ဲ႔ထြင္ျပီး ကိုယ္အလိုမရွိတဲ႔ႏုိင္ငံေရးသမား ေတြကို တိုက္ခိုက္ခဲ႔ၾကေသးတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ဒု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သခင္တင္ကို ၎ရဲ႔ရန္ဖက္ႏုိင္ငံေရးသမားတဦး က၊ မိန္းမငယ္တဦးကို ဖလက္ကာယ လုပ္ပါတယ္ဆိုျပီး လိမ္ညာေရးတာကို သိကၡာရွိတဲ႔သတင္းစာတိုက္ ေတြ က မတဲ႔ေပးဖူး ၊ ကြန္ျမဴနစ္သတင္းတိုက္ေတြကတဲ႔ေပးခဲ႔လို႔ အက်ည္းတန္း တဲ႔ သတင္းစာတိုက္ရိုက္ ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရေၾကာင္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သခင္ႏု ကသူ႔ရဲ႔ တာေတစေနသားမွာေဖၚျပခဲ႔ပါတယ္။

ဦးေန၀င္းတက္လာျပီး စစ္အစိုးေခတ္ေထာက္ေလွ်ာက္ သတင္းစာလြပ္လပ္ခြင္႔ဆိုတာ မရွိခဲ႔ပါဖူး။ ဆိုရွယ္ လစ္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံေတြမွာ ပါတီ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးဌါနေတြက ပဲသတင္းစာနဲ႔ စာနယ္ဇင္းေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ထား ခဲ႔ပါတယ္။ ဦးေန၀င္းကို အက်ိဳးျပဳသြားခဲ႔တဲ႔ သတင္းသမားေတြဟာ ဘယ္သူလို႔ထင္ပါသလဲ။ ကြန္ျမဴနစ္ သတင္းသမားေတြပါပဲ။

ဒါေၾကာင္႔ ျပန္စမ္းစစ္ၾကည္႔ရင္ ၊ ေအာင္ျမင္တဲ႔ တိုးတက္တဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံ၊ ဆိုရွယ္ လစ္ႏုိင္ငံဆိုတာ ကမၻာ မွာရွိပါသလား၊ လြပ္လပ္တဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံ၊ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံဆိုတာရွိပါသလားဆိုတာကို စာဖတ္သူ မ်ား ျပန္ ေမးၾကည္႔ၾကပါ။ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုၾကီးျပိဳကြဲခဲ႔ရသလို ၊ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္ျပည္ၾကီးလည္း အရင္းရွင္ႏုိင္ငံ အျဖစ္ ဘ၀ေျပာင္းခဲ႔ရေပျပီ။ တရုတ္ျပည္ၾကီးကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာ အာဏါမလႊပ္ခ်င္လို႔ ဆိပ္ေခါင္းဆက္ ခ်ိပ္ ထားတာပါ။ လက္ရွိတရုတ္စနစ္ကို နုိင္ငံေတာ္ကဦးစီးေသာ အရင္းရွင္စနစ္ State Capitalism လို႔ေခၚ ပါတယ္။

ကမၻာမွာအေအာင္အျမင္ဆံုး၊ လူေနမႈအဆင္႔အတန္းအျမင္႔ဆံုႏုိင္ငံေတြဟာ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို ဒီမိုကေရစီ နည္းနဲ႔ သြားမယ္ဆိုတဲ႔ စကင္ဒီေနဗီးယန္း (Scandinavian) လု႔ိေခၚတဲ႔ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေတြပါပဲ။ ဥေရာပေျမာက္ပိုင္းက ေနာ္ေ၀း၊ဒိန္ဒမတ္၊ဆြီဒင္ႏုိင္ငံတို႔ကိုဆိုတာပါ။ ဒီႏုိင္ငံေတြမွာ Universal Health လို႔ေခၚတဲ႔ လူတိုင္းေဆးကုသမႈကို အစိုးရကတာ၀န္ယူတယ္။ အလုပ္မရွိရင္၊ အလုပ္လက္မဲ႔အက်ိဳးေတြ ခံစားခြင္႔ရွိတယ္။ ေလာကဓံတရားေၾကာင္႔ ဒုကၡေတြ႔ရင္ ၊ လူေတြလမ္းေပၚမေရာက္ရေအာင္အစိုးရက အကူ အညီေပးတယ္။ ခေလးတိုင္း စာသင္ခြင္႔ရွိေအာင္ အစိုးရက ပညာေရးအတြက္တာ၀န္ယူတယ္။ ဒီအခြင္႔ အ ေရးေတြရေအာင္ အလုပ္ရွိသူေတြဟာ အစိုးရကို အခြန္မ်ားမ်ားေဆာင္ရတယ္။

ဒီႏုိင္ငံေတြမွာ စီးပြားေရးကို ပုဂၢလိကလက္ထဲမွာထဲ႔ထားတဲ႔အတြက္၊ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ကို က်င္သံုးတဲ႔အတြက္ စီးပြားေရးအရေအာင္ျမင္တယ္။ ထုတ္ကုန္ေတြေပါတယ္။ လဘ္စားမႈနဲ႔ မတရားမႈ မရွိေစဖို႔ အစိုးရက ေဒၚစုခဏခဏေျပာေနတဲ႔ Rule of Law ဥပေဒစိုးမိုးေရး ကိုတည္ေဆာက္ထားတယ္။ ဒီမိုကေရစီရွိမွ ဥပေဒစိုးမုိးေရးဆိုတာရွိတာကိုး။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးရွိမွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဆိုတာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ မ်ားတာကိုး။

ဒီေနရာမွာ စာဖတ္သူမ်ားကိုသိေစခ်င္တာကေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ဆိုတာ က (ေလာဘ) ကို (တြန္းအား) အျဖစ္ အသံုးျပဳေပမဲ႔ လူတိုင္းမွ်မွ်တတ ျပိဳင္ႏုိင္ဖို႔..(ဥပေဒ) ဆိုတာရွိရပါမယ္။ ထို႔ျပင္ (မတရားမႈ) ေတြ (အစြန္း) ေရာက္မႈေတြမရွိရေလေအာင္အစိုးရက regulation လို႔ေခၚတဲ႔ (ထိန္းေၾကာင္းမႈ) ေတြရွိရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြ ျပည္႔စံုဖို႔ရာ ဒီမိုကေရစီလြပ္လပ္ခြင္႔ရွိရပါမယ္။ ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီက ဒီမိုကေရစီကိုလက္ခံတဲ႔ အတြက္ ဒီမိုကေရစီရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေစ်ကြက္စီးပြားေရးရွင္သန္ခြင္႔ရပါတယ္။

အရင္းရွင္စီးပြားေရးက ဆိုတာ (ေငြ) နဲ႔ (အျမတ္) ကိုပဲ ရွာေပးတာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ အရင္းရွင္စနစ္ဆိုတာ ခ်မ္းသာမႈကိုေဖၚထုတ္တဲ႔ ..Wealth Creation လို႔အမ်ားက နားလည္ၾကပါတယ္။

အရင္းရွင္စနစ္ နဲ႔ တာ၀န္က (ေငြရွာ) ဖို႔ပဲ… Wealth
Distribution လို႔ေခၚတဲ႔ (ခ်မ္းသာမႈ) (မွ်ေ၀) ျခင္းဟာ အစိုးရရဲ႔ တာ၀န္သာျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္တစ္ စနစ္မွာ အစိုးရက အခြန္မ်ားမ်ားေကာက္ျပီး အမ်ားအက်ိဳးရွိမဲ႔ ပရိုဂမ္ေတြ ကိုေဖၚေဆာင္ေပးပါတယ္။

ဒီလိုေဖၚေဆာင္ရာမွာ မာ႔က္စ္စစ္ဆိုရွယ္လစ္ေတြလို အာဏါရွင္စနစ္ကိုသံုးျပီး အဓမၼသိမ္း၊ အဓိမၼျဖန္႔ေ၀တဲ႔ စနစ္ကို မသံုးပဲ လိမ္လိမ္မာမာေလး အမ်ားအက်ိဳးရွိမဲ႔ ပရိုဂမ္ေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဖၚထုတ္သြားတဲ႔ စနစ္ဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းယံုတဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုတာဘာလဲ။

ဗမာျပည္ရာဇ၀င္ကို အေသးစိပ္ေလ႔လာျပီး၊ အႏုလံု ပဋိလံု သံုးသပ္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏု၊ ဦးေက်ာ္ ျငိမ္းတို႔အားလံုးေနာက္ဆံုရည္မွန္းတာဟာဒီဆိုရွယ္လစ္စနစ္ပဲလို႔ သံုးသပ္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ဘာေၾကာင္႔ လဲဆိုေတာ႔ ဒီသံုးေယာက္လံုးဟာ မွ်တမႈကို လိုလားတဲ႔သူေတြျဖစ္တာေၾကာင္႔ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ကိုယံုၾကည္ ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ဟာ မွ်တမႈရွိတဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံကိုထူေထာင္ရာမွာ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းေလွ်ာက္ၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကလို႔သာ ဒီမိုကေရစီရဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ႔ (ေရြးေကာက္ပြဲ) နဲ႔ အစိုးရတည္ေဆာက္ဖို႔ေရြးခ်ယ္ၾကတာေပါ႔။

၀န္ခံတာ မ၀န္ခံတာ တပိုင္း၊ ေနာက္ဆံုး ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ကုိ ဒီမိုကေရစီ နည္းနဲ႔ ေဖၚေဆာင္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ ဒီနည္းပဲရွိပါတယ္။

အဲဒါကေတာ႔ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္တစ္စနစ္ပါပဲ။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို အတင္းအဓမၼနည္းနဲ႔ ဇာတ္ၾကမ္းတိုက္မွသာ မာ႔က္စ္စစ္ျဖစ္သြားရမွာကိုး။ စာေရးသူအေသအျခာေျပာရဲတာကေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသာ မာ႔က္စစ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အေစာဆံုးကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ လာမွာေပါ႔။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ငယ္ရြယ္သူတို႔သဘာ၀အတိုင္း သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက အလြန္ ေခတ္စားတဲ႔ မာ႔က္စ္ ၀ါဒ ကို စိတ္၀င္စားခဲ႔တာအမွန္ပဲ။ တိုင္းတပါးကလူမ်ိဳးျခားေတြက မိမိတို႔ႏုိင္ငံကိုသိမ္းပိုက္ထားျပီး၊ တရုတ္ ကုလားေတြကစီးပြားေရးအရ ထိပ္ကခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ႔ ေခတ္မွာ ပစၥည္းမဲ႔ေတြဖိႏွိ္ပ္မႈကို ထြန္းလွန္းၾက၊ ေတာ္ လွန္ၾကဆိုတဲ႔ (စကား) ေတြကိုဘယ္လူငယ္ေတြ နား၀င္မခ်ိဳဘယ္ေနႏုိင္ၾကပါ႔မလဲ။ နားမေယာင္ပဲေနႏုိင္ၾက ပါ႔မလဲ။

ကြန္ျမဴနစ္ဆဲလ္စဖြဲ႔ျဖစ္တာ

အမွန္ကသခင္ေအာင္ဆန္းရဲ႔ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမႈေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္ဆဲလ္စဖြဲ႔ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက်္ာ) နဲ႔ သခင္သိန္းေဖ(ျမင္႔) တို႔အိျႏၵိယမွာစာသြားသင္ၾကေတာ႔ သခင္ေအာင္ဆန္းက ကြန္ျမဴနစ္ ဆဲလ္ဖြဲ႔ႏုိင္ေအာင္ အဆက္အသြယ္ရွာဖို႔မွာလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာအိျႏၵိယမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တည္ေထာင္ ျပီးျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြန္မီကြန္လို႔ေခၚတဲ႔ ကမၻာ႔ကြန္ျမဴနစ္အဖြဲ႔အစည္းက ကမၻာ႔ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီေတြ ကိုခ်ုဳပ္ ကိုင္ထားတယ္။ ကြန္မီကြန္ကို၊ စတာလင္ကခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္။ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတာင္၊ ကြန္မီကြန္ အကူ အညီနဲ႔ဖြဲ႔တာမို႔ ေမာ္စီတံုးချမာ စတာလင္ရဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ လိမ္႔ေနေအာင္ခံရရွာတယ္။ ကုလား ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကကြန္ျမဴနစ္ေတြက ကြန္မီကြန္ကို အေၾကာင္းၾကားတယ္။ကြမ္မီကြန္ဖြဲ႔စည္းပံုအရျမန္မာႏုိင္ငံ ဟာစင္ကာပူပိုင္နက္မွာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ကုလားစည္းရံုးေရးမွဴးဟာ စင္ကာပူကို၀င္ျပီးမွ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေရာက္လာရတယ္။

သခင္သိန္းေဖတို႔ (စ)ဆက္သြယ္ခဲ႔တာေၾကာင္႔ ဒီကလပ္စည္း စဖြဲ႔ဖို႔စည္းရံုးရာမွာ သခင္သိန္းေဖဟာ အဓိက အခန္းက ပါ၀င္ခဲ႔ေပမဲ႔ သခင္သိန္းေဖဟာ စိတ္ထင္ရာလုပ္တတ္တဲ႔ ဥါဥ္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔တခ်ိဳ႔က ထိန္းမရ သိမ္းမရသိန္းေဖလို႔ေခၚၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေရးရႈပ္ေထြးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာသခင္သိန္းေဖဟာ ဘယ္သူ႔မွမတိုင္ပင္ပဲ ႏုိင္ငံေရးသမားၾကီးနဲ႔သြားေတြ႔တယ္လို႔ဆိုၾကတယ္။တခ်ိဳ႔ကဦးေစာလို႔ဆိုၾကတယ္။တခ်ိဳ႔ကဦးပုလို႔ဆိုၾက
တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သခင္သိန္းေဖဟာ ဒီစဖြဲ႔တဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဆဲလ္မွပါခြင္႔မရွိေတာ႔ဖူး။ သခင္သန္းထြန္းကေတာ႔ လယ္သမားအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔ မပါဖူးလို႔ဆိုၾကတယ္။  သခင္သန္းထြန္းေနာက္ဆံုးေန႔ စာအုပ္ မွာသခင္သန္းထြန္းက အဲဒီဆဲလ္ဖြဲ႔စည္းစဥ္က မပါခဲ႔တာကို ေနာင္တရေၾကာင္းေျပာဆိုတယ္လို႔ဖတ္ လိုက္ရတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုလွေဖ (ဗိုလ္လက်္ာ)၊ သခင္စိုး၊ ရဲေဘာ္ဘတင္(ဂိုရွယ္)၊ သခင္ဗဟိန္း နဲ႔ တခ်ိဳ႔ပါခဲ႔ ၾကတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းးက အတြင္းေရးမွဴးေနရာယူတယ္။


သခင္ေအာင္ဆန္းပါ၀င္ခဲ႔တာကို အမွဴးျပဳျပီး ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ဒီဆဲလ္ဖြဲ႔စည္မႈကို နံမည္လိုခ်င္တာနဲ႔ ဒါကို ပထမအၾကိမ္ကြန္ကရက္ဆိုျပီး အတင္းအမႊန္းတင္ၾကသလို ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ကြန္ျမဴနစ္ပါဆိုျပီး အ တင္းတံဆိပ္ကပ္ေနၾကတာပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးမွာလည္း အတြင္းေရးမွဴး ၊ ေဒါက္ တာာေမာ္နဲ႔ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးတို႔ မဟာမိတ္ျပဳဖြဲ႔ထားတဲ႔ အဖြဲ႔မွာလည္းအတြင္းေရးမွဴး။ဒါေၾကာင္႔ ဆဲလ္ဖြဲ႔ တာကလြဲလို႔ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ႔ၾကပါဖူး။ ဒါကိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးးအျပီးမွာ ဟံသာ၀တီသတင္းစာ နဲ႔ ေပးတဲ႔ သတင္းစာအင္တာဗ်ဳး မွာရွင္းေျပခဲ႔သလို၊ ဗ္ိုလ္လက္်ာလည္းေရးျပခဲ႔ပါတယ္။ လူငယ္သဘာ၀ စူး စမ္းတာနဲ႔ ယံုယံု ၾကည္ၾကည္၊
ကြန္ျမဴနစ္စစ္စစ္ျဖစ္ၾကတာခ်င္းမတူၾကပါဖူး။ ျပင္သစ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးက စေျပာခဲ႔ျပီး ကမၻာ ေက်ာ္ခဲတဲ႔ စကားရွိပါတယ္။

 “အသင္ဟာအသက္(၂၀) မွာကြန္ျမူနစ္ မျဖစ္ရင္ ၊ အသင္ဟာ ႏွလံုးသားမရွိ ပါတဲ႔။ သို႔ေသာ္အသင္ဟာ  အသက္ (၄၀) မွာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္၊ အသင္ဟာ ဦးေဏွာက္ မရွိပါတဲ႔ ”…

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဦးေဏွာက္ရွိတဲ႔အတြက္၊ အစကနဦးမွာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုစိတ္၀င္စားေလ႔လာခဲ႔ေပ မဲ႔ ေလ႔လာမႈအားမ်ားလာတဲ႔အခါ၊ မာ႔က္စ္၀ါဒရဲ႔ အာဏါရွင္စနစ္ကို လက္မခံတာျဖစ္လာပံုရပါတယ္။ ဒီလို ဘာေၾကာင္႔ဆိုရသလဲဆိုေတာ႔ကာ…

ဦးသိန္းေဖျမင္႔ေရးတဲ႔ “ေက်ာ္ျငိမ္း” စာအုပ္အမွာစာမွာ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ရံုးလာတိုင္း ဂ်ပန္ ကင္ေပတိုင္ေတြႏွိပ္စက္မႈေၾကာင္႔ ေအာ္သံေတြၾကားေနရေတာ႔ (အာဏါရွင္) စနစ္ကိုစက္ဆုတ္ရြံမုန္းလာ တယ္လို႔ေရးျပခဲ႔တယ္။ မတတ္သာလို႔ ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ ေပါင္းေနရတယ္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လို မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခံစားရမလဲဆိုတာကိုသာ စာဖတ္သူမ်ားစဥ္းစားသာၾကည္႔ၾကပါေတာ႔။


ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို တကယ္စေထာင္သူကသခင္စိုးပါ

ဂ်ပန္ေခတ္မွာ အိျႏၵိယကို ေရွာင္ပုန္းမယ္လုပ္ျပီးမွ သခင္တင္ျမရဲ႔ အၾကံေပးခ်က္အရ လွည္႔ျပန္လာျပီး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈလုပ္ျပီး ဂ်ပန္ကိုေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေထာင္ျပီး စည္းရံုးလႈပ္ရွား ေနတာက သခင္စိုး။ ဒါေၾကာင္႔ထိုစဥ္အခ်ိန္က ျပိဳင္ဖက္မရွိတဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ကသခင္စိုး။ သခင္ သန္းထြန္းေတာင္ သခင္စိုးစီခြင္႔ပန္ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္ခဲ႔ရတာပါ။ အဖိအႏွိပ္ခံရေလေလ၊ လူငယ္ေတြ အဖို႔ပစၥည္းမဲ႔ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ၾကားလို႔ေကာင္းေလေပါ႔။

အာဏါရွင္စနစ္ဆိုတာ 

အာဏါရွင္စနစ္ဆိုတာ ဘယ္ဦးထုပ္ပဲေဆာင္းေဆာင္း (အႏွစ္) ကေတာ႔ အတူတူပါပဲ။


ပစၥည္းမဲ႔အာဏါရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္အာဏါရွင္ပဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဖက္ဆစ္အာဏါရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ (အႏွစ္) ကေတာ႔ အတူတူပါပဲ။

အာဏါရွင္ (လူ) တဦးရဲ႔ စိတ္ၾကိဳက္ (အမိန္႔) အတိုင္း (ျပည္သူ) ေတြကနားေထာင္ဖို႔ပါပဲ။

ေနာက္ဆံုး ႏုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ ၀ါဒေတြကို က်က်နန ေလ႔လာရင္…. ဒီ (အသိ) ..ဒီေကာက္ခ်က္ကို (ေတြ႔) ရွိလာၾကရမွာပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ႏုိင္ငံေရး (အသိ) အလြန္ျမင္႔မားျပီး ေလ႔လာအားေကာင္းတဲ႔..ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ ေယာက္မို႔ ဒီေနာက္ဆံုး ေကာက္ခ်က္ (Conclusion) ေတြ႔ရမွာပါပဲ။ ဗုဒၶက်င႔္စဥ္ကို က်င္႔ရင္ေနာက္ဆံုး သစၥာ (၄) ပါးကိုပဲေတြ႔ရမွာ ေသျခာသလိုေပါ႔…..

စာေရးသူကေတာ႔ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဒီမိုကေရစီကိုသက္၀င္ယံုၾကည္လာတယ္လို႔ထင္မိတယ္။

ဆိုရွယ္လစ္ဆိုရာမွာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာလူသိမ်ားထင္ရွားတဲ႔ လြပ္လပ္ေရးဖခင္ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတာရယ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဆိုရွယ္လစ္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင္႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြေရာ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႔ (မဆလ) ဆိုရွယ္လစ္ေတြက ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နံမည္သံုးျပီး သူတို႔အေတြးအေခၚကို (ညာ) ေရာင္းၾကတာပါ။ အမွန္က သူတို႔ ယံုၾကည္တာ က ဗဟိုဦးစီးစနစ္ရဲ႔ အာဏါရွင္စနစ္ ဆိုရွယ္လစ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔လမ္းေၾကာင္းက ဒီမို ကေရစီနည္းအရ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္။ လြပ္လြပ္စြာေရြးခ်ယ္ ရွိတဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ နဲ႔ အာဏါရွင္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ တို႔ မိုးနဲ႔ေျမကြာျခားလွပါတယ္။
လူေတြအမ်ားကေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုိခ်င္တာ ဆိုရွယ္လစ္ ဆုိတာပဲ (သိ)ၾကတယ္။ ခြဲျခား (မသိ) ၾကဖူး

ခုလို ရာဇ၀င္ခ်ီျပီး တင္ျပရတာက၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ရဲ႔ မံုလာဥ ဆိုရွယ္လစ္ (မဆလ) လမ္္းစဥ္ဆိုတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတံဆိပ္ကပ္ၾကလြန္းလို႔ ၊အမ်ားနားလည္ေအာင္ တင္ျပရျခင္းပါ။



ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္….

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္..စာေရးသူအျမင္အရ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အာဏါရတဲ႔ ပထမဦးဆံုးကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံလာျဖစ္မွာေပါ႔။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးျပီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႔ (အရွိန္) ဟာ အလြန္ၾကီးမားေနျပီပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပီးရင္အရွိန္အၾကီးမားဆံုးကကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ပစၥည္းမဲ႔အာဏါ ရွင္စနစ္သည္သာ (အေျဖ) လို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ရင္၊ သခင္စိုး၊သခင္သန္းထြန္းတို႔နဲ႔ (ေပါင္း) ခဲ႔ရင္၊ ဘယ္သူေတြ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ယွဥ္ႏုိင္ေတာ႔မွာလည္း။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကသာ ကြန္ျမဴဟစ္ေဟ႔လို႔ (ေရြးခ်ယ္) လိုက္ရင္၊ (ေၾကြးေက်ာ္) လိုက္ရင္ ၊ သိသိမသိသိ လိုက္ကြန္ျမဴနစ္ၾကမွာေသျခာတာေပါ႔။ တႏိုင္ငံလံုးရဲရဲနီ သြားမွာေပါ႔ တိုင္းျပည္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေျခံယံု ၾကည္တာက (ဒီမိုကေရစီ)။ ရိုးရိုးဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဖူး။ ကိုယ္စားျပဳဒီမိုကေရစီ (Representative Democracy) ကိုပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္တဲ႔ ဖဆပလ က ျပည္သူေတြကိုကိုယ္စားျပဳမဲ႔ ပါလီမန္အမတ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ႔ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္ကို လက္ခံခဲ႔ တာေပါ႔။ ဒီ..ေရြးေကာက္ပြဲဟာ၊ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာကိုယံုသလဲဆိုတာက ျပသလိုက္တဲ႔ အေကာင္းဆံးုသက္ေသ တခုပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ (အာဏါရွင္) သမားလား၊ ဒီမိုကေရစီကို ယံုၾကည္တဲ႔ (ဒီမိုကရက္တစ္) သမားလား ဆိုတာ၊ ဒီမွာ လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလို၊ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါျပီ။

ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္အရြယ္မွာ (အခ်စ္) ဆိုတာကို နားမလည္ပဲ စိတ္ကစားတာကို အဂၤလိပ္လို (Infatuation) လို႔ေခၚပါတယ္။တကယ္အခ်စ္ကိုေတြ႔တာမဟုတ္ပါ။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာလည္းငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္အရြယ္မွာ ေကာင္း မယ္ထင္လို႔ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ကစားမိတာပါ။Political Infatuation လို႔ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကိုကြန္ျမဴနစ္ ေတြက ဒို႔ကိုခ်စ္၊ ဒို႔ကိုခ်စ္တယ္ဆိုျပီး ဇြပ္ ပဏါ၀င္ယူေနၾကတာပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တကယ္ေရြးခဲ႔တဲ႔ အခ်စ္က၊ ကိုယ္စားျပဳ ဒီမိုကေရစီပါ။



                                                                         အပိုင္း (၄)





ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္….



ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ႔ရင္..စာေရးသူအျမင္အရ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အာဏါရတဲ႔ ပထမဦးဆံုးကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံလာျဖစ္မွာေပါ႔။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးျပီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႔ (အရွိန္) ဟာ အလြန္ၾကီးမားေနျပီပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပီးရင္အရွိန္အၾကီးမားဆံုးကကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ ပစၥည္းမဲ႔အာဏါ ရွင္စနစ္သည္သာ (အေျဖ) လို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ရင္၊ သခင္စိုး၊သခင္သန္းထြန္းတို႔နဲ႔ (ေပါင္း) ခဲ႔ရင္၊ ဘယ္သူေတြ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ယွဥ္ႏုိင္ေတာ႔မွာလည္း။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကသာ ကြန္ျမဴဟစ္ေဟ႔လို႔ (ေရြးခ်ယ္) လိုက္ရင္၊ (ေၾကြးေက်ာ္) လိုက္ရင္ ၊ သိသိမသိသိ လိုက္ကြန္ျမဴနစ္ၾကမွာေသျခာတာေပါ႔။ တႏိုင္ငံလံုးရဲရဲနီ သြားမွာေပါ႔ တိုင္းျပည္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေျခံယံု ၾကည္တာက (ဒီမိုကေရစီ)။ရိုးရိုးဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဖူး။ ကိုယ္စားျပဳဒီမိုကေရစီ (Representative Democracy) ကိုပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္တဲ႔ ဖဆပလ က ျပည္သူေတြကိုကိုယ္စားျပဳမဲ႔ ပါလီမန္အမတ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္တဲ႔ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲ စနစ္ ကိုလက္ခံခဲ႔ တာေပါ႔။ ဒီ..ေရြးေကာက္ပြဲဟာ၊ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာကိုယံုသလဲဆိုတာက ျပသလိုက္တဲ႔ အေကာင္း ဆံုးသက္ေသ တခုပါပဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ (အာဏါရွင္) သမားလား၊ ဒီမိုကေရစီကို ယံုၾကည္တဲ႔ (ဒီမိုကရက္တစ္) သမားလား ဆိုတာ၊ ဒီမွာ လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလို၊ ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ျမင္ေနရပါျပီ။

တကယ္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရြးခဲ႔တဲ႔ လမ္းက



          ၁. ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ စနစ္

          ၂. စီးပြားေရးအရ Mixed economy လို႔ေခၚတဲ႔ အစိုးရ၊ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈရွိမယ္

          ၃. လူ႕အခြင္႔အေရးေတြကို အာမခံ တဲ႔စနစ္



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႔ မဆလ စနစ္က

          ၁. တပါတီ အာဏါရွင္စနစ္

          ၂. စီးပြားေရးအရ အစိုးရပိုင္ဆိုင္မႈသာရွိတဲ႔ မာ႔က္စ္စစ္စီးပြားေရးစနစ္

          ၃. ဘာလူ႔အခြင္႔အေရးမွ မရွိတဲ႔ တပါတီအာဏါရွင္ စနစ္



တကယ္စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရြးခဲ႔တဲ႔ စနစ္ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေရြးခ်ယ္ခဲ႔တဲ႔ မဆလ စနစ္တို႔ ဟာ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ပမာ အလွမ္းေ၀းၾကပါတယ္။



တကယ္ေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေရြးခ်ယ္ခဲ႔တဲ႔ မဆလ လမ္းစဥ္ဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ပါပဲ၊ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံ ျဖစ္တဲ႔အတြက္၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြလို ဘာသာမဲ႔ မေၾကျငာရဲလို႔. ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အညမည ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို ဆြဲယူလာတာပါ။

ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ကြာတာေနာက္တခုက…ကြန္ျမဴနစ္အာဏါရွင္စနစ္မွာ အာဏါရွိတဲ႔ ပါတီေကတာေတြက ကြန္ျမဴ နစ္ေတြ၊ ဦးေန၀င္းရဲ႔ မဆလပါတီမွာ အာဏါရွိတဲ႔ ပထမတန္းေကတာေတြက စစ္ဗိုလ္ထြက္ေတြ၊ ဒုတိယ အာဏါရွိတဲ႔ ပါတီေကတာေတြက ကြန္ျမဴနစ္ေတာခိုျပန္ေတြ၊ တပါတီအာဏါရွင္စနစ္ျဖစ္တဲ႔ ဗဟိုဦးစီး စနစ္ ကေတာ႔အတူတူပါပဲ။



ဦးေန၀င္းရဲ႔အဓိကအမွား



၁၉၆၀ ခုႏွစ္ေတြတုန္းက စစ္တပ္ကအာဏါသိမ္းတာေခတ္စားခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီယား၊ ထိုင္း၊  အင္ဒို နီးရွား နဲ႔ ေတာင္အေမရိကတိုက္ကႏိုငံအေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အာဖရိကတိုက္မွာလည္း စစ္တပ္က အာဏါသိမ္း ထားခ႔ဲၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ႏုိင္ငံအမ်ားစုမွာ စစ္တပ္က နုိင္ငံေရးအာဏါကိုသာ သိမ္းခဲ႔ၾကေပမဲ႔ စီးပြားေရး က႑ကို ပုဂၢလိကလက္ထဲ မွာပဲထားျပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င္သံုးခဲ႔ၾကတဲ႔ အတြက္၊ ဒီမိုကေရစီ ပ်က္ျပဳန္းျပီး လူအခြင္႔ေရးေတြဆံုးရႈံးၾကရေပမဲ႔စီးပြားေရဒမ႑ိဳင္တစ္ခုလံုးမပ်က္စီးသြားၾကဖူး။ စစ္အာဏါရွင္ ကိုျပည္သူေတြကဆန္႔က်င္လာၾကေတာ႔၊နုိင္ငံအမ်ားအားျဖင္႔ဟာဒီမိုကေရစီဘ၀ကိုျပန္ေရာက္သြားၾကတယ္။ ထို႔ထက္ပိုျပီး၁၉၈၉ခုဘာလင္တံတိုင္းျပိဳက်ျပီးကမၻာမွာကြန္ျမဴနစ္စနစ္ျပဳတ္က်သြားေတာ႔ကမၻာ႔ႏိုင္ငံအမ်ား အျပားဟာ ပစၥည္းမဲ႔အာဏါရွင္၊ တပါတီအစိုးရေတြေအာက္ကပါလြပ္ေျမာက္လာၾကတယ္။

ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ တျပည္လံုးက အံုၾကြလာၾကျပီးေတာ႔ တပါတီအာဏါရွင္စနစ္ကို အလိုမရွိ ေၾကာင္း ျပည္လံုးညြပ္ဆႏၵျပပြဲၾကီးကို စဥ္ႏြဲလာၾကသည္႔တိုင္ေအာင္၊ ဦးေန၀င္းဟာ အာဏါကိုလက္မလႊပ္ ႏိုင္ခဲ႔ဖူး။ မဆလပါတီျပဳတ္က်သြားေတာ႔၊ ၎ရဲ႔မိခင္စစ္တပ္ကိုျပန္သြားျပီး၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသစ္ေတြနဲ႔ စစ္အာ ဏါရွင္စနစ္ကို ျပန္အသက္သြင္းခဲ႔ျပန္တယ္။



အမွန္ကိုအမွန္တိုင္းျမင္တတ္ရင္၊ ဦးေန၀င္းဟာ အာဏါကိုလက္မလႊပ္္ရဲခဲ႔ပါဖူး။

တိုင္းျပည္အက်ိဳးထက္ မိမိအက်ိဳးကိုသာၾကည္႔ခဲ႔ပါတယ္။

ဦးေန၀င္းက ငါတို႔လုပ္ၾကည္႔မယ္။မေအာင္ျမင္ရင္ျပန္ေျပာင္းတာေပါ႔လိုဆိုခဲ႔တယ္လို႔ဆိုၾကေပမဲ႔ လက္ေတြ႔ မွာ က်ားအျမီးဆြဲမိသလို အာဏါကိုလက္မလြပ္ႏုိင္ေတာ႔ပါဖူး။

တိုင္းျပည္အက်ိဳးကိုသာၾကည္႔ခဲ႔ရင္၊ တိုင္းျပည္ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ႔ရင္ ၈၈၈၈ အျပီးမွာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီကိုျပန္ ေပးခဲ႔မွာေပါ႔။ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီကုိဖ်က္ျပီး တပါတီစစ္အာဏါရွင္စနစ္ကိုထူေတာင္ခဲ႔တဲ႔တာ၀န္ရွိသူအေနနဲ႔ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီကိုျပန္ေပးခဲ႔သင္႔တာေပါ႔။ ၈၈၈၈ မွာျပည္သူေတြရဲ႔႔ဆႏၵကေပၚလြင္ေနျပီပဲ။



စီးပြားေရး လူမႈေရးကိုပါခ်ဳပ္ကိုင္လိုတဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း 

အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဆူဟာတိုသမၼတျဖစ္လာေတာ႔၊ ျပိဳင္ဖက္ကြန္ျမဴနစ္ေတြကိုရွင္းလင္းျပီး စစ္တပ္ကႏုိင္ငံေရး အာဏါကို သိမ္းပိုက္လိုက္ေပမဲ႔ ၊ ဆူဟာတိုဟာ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး Development ကိုအလြန္ အား သန္တယ္လို႔ နံမည္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဒမ္မာလစ္ကို ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးခန္႔ျပီး ဂ်ပန္ေတြစီလႊပ္လိုက္ တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားျဖစ္တာေၾကာင္႔ အေမရိကန္နဲ႔လည္းတဲ႔တယ္။ ဂ်ားဗါးကဆူလ္တန္ကို စီးပြားေရး ကုိင္ခိုင္းျပီး စစ္တပ္က ႏုိင္ငံေရးအာဏါကိုပဲကိုင္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံဟာ စီးပြားေရးအရ တိုးတက္လာခဲ႔တယ္။ အာဏါရွင္စနစ္ဆိုေတာ႔ လဘ္စားမႈၾကီးမားခဲ႔ေပမဲ႔ ဆူဟာတိုျပဳတ္ သြားေတာ႔ တိုင္းျပည္မွာ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြက်န္ခဲ႔တယ္။

ထို႔နည္းတူစြာပဲ ထိုင္းႏုိင္ငံကစစ္တပ္ဟာ အၾကီမ္ၾကိမ္အာဏါသိမ္းခဲ႔ေပမဲ႔ ၊ စစ္တပ္ကႏုိင္ငံေရးအာဏါကိုပဲ သိမ္းထားျပီး စီးပြားေရးက႑ကို စီးပြားေရးနားလည္တဲ႔ အရပ္သားေတြလက္ထဲမွာပဲထဲ႔ထားတယ္။ ကိုရီး ယားမွာဆိုလွ်င္လည္း ပတ္ခ်ံဳဟီးဟာ စစ္အာဏါရွင္ေပမဲ႔ လက်္ာယိမ္းတဲ႔သူျဖစ္တာေၾကာင္႔ စီးပြားေရးကို မထိခဲ႔ဖူး။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီႏုိင္ငံေတြ စစ္ဖိနပ္ေအာက္ကလြပ္လာေတာ႔ စီးပြားေရးမ႑ိဳင္ေတြ က်န္ရစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ တိိုင္းျပည္ဟာ စီးပြားေရးအရ ျပန္ေခါင္းေထာင္လာႏို္င္ခဲ႔တယ္။



ျမန္မာႏိိုင္ငံမွာေတာ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဟာ အာဏါေလာဘသိပ္ၾကီးလြန္းတယ္။ ဒါေၾကာင္႔စစ္တပ္က ႏိ္ုင္ငံေရး အာဏါကိုသာသိမ္းပိုက္လိုက္သည္မဟုတ္၊စီးပြားေရးအာဏါကိုလည္းလံုး၀ဥသံုခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ျပီး ျပိဳင္ဖက္ မရွိႏုိင္ေအာင္ လူမႈေရးမ႑ိဳင္ဟူသမွ်ကိုလည္း ဖ်က္စီးပစ္လိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဟာ ႏုိင္ငံေရးအာဏါ ကိုခ်ဳပ္ ကိုင္ႏုိင္ဖို႔ “တပါတီအာဏါရွင္စနစ္ နဲ႔ ဗဟိုဦးစီးစနစ္” ကို ေဖၚထုတ္လာျပီး၊ စစ္တပ္ကလြဲလို႔ လူမႈေရး အဖြဲ႔စည္း ဟူသမွ်ကိုဖ်က္စီးခဲ႔ျပန္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရစနစ္ကိုအေၾကာင္းျပျပီး ဦးဘျငိမ္အကူအညီနဲ႔ ျမင္ျမင္သမွ် အစိုးရက ျပည္သူပိုင္သိမ္းျပီး ၊ ထုတ္လုပ္မႈမွန္သမွ်ကို အာဏါနဲ႔ ဖ်က္စီးပစ္လိုက္တာပဲ။ ေနာက္ ဆံုး စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရ ကလြဲရင္ ဘာမွ မရပ္တည္ႏုိင္ေတာ႔ဖူး။



ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ဖက္စံု အာဏါကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ျပီးမွ စစ္အာဏါရွင္စနစ္ကို မစနစ္တက် ထူေထာင္ လိုက္ တာဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေန၀င္းပါပဲ။



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ဥါဏ္မမွီလို႔ (မသိ) လိုက္တာက အားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တဲ႔အတြက္ အားလံုးရွားပါးဆင္း ရဲ ကုန္ၾကတဲ႔အတြက္ ၊ တတိုင္းတျပည္လံုး အူမ မေတာင္႔တဲ႔အတြက္ (သီလ) မေစာင္႔ႏုိင္ၾကပဲ လူေတြဟာ စာရိတၱပါပ်က္စီးလာၾကျပီး (လဘ္) စားမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚခဲ႔ရတယ္။ လူ႔အသက္ကိုကယ္ဖို႔ သံဓိဌါန္ျပဳသစၥာဆိုရ တဲ႔ ဆရာ၀န္ေတြေတာင္ (ေငြ) မေပးႏုိ္င္ရင္ ေကာင္းေကာင္း (မခြဲ) ေပး ၊ ေဆးမကုေပးခ်င္ၾကေတာ႔ဖူး။ ရွားပါးမႈရဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲတစ္ခုက လဘ္စားမႈသာမက လူေတြဟာ (တကိုယ္ေကာင္း) ဆန္လာၾကရတယ္။ ခိုးစား၊ လုစား၊ အါဏါနဲ႔ ဓါးျပတိုက္စားၾကလာၾကေတာ႔၊ လူေတြဟာ တကုိယ္ေကာင္းဆန္လာၾကတယ္။ (ငါ) ရဖို႔ပဲ (သိ) ၾကေတာ႔တယ္။ ႏုိင္ငံတိုင္းမွာ လဘ္စားမႈဆိုတာ အနဲနဲ႔အမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ ဥပမာထိုင္းက ရဲ ေတြဟာ ပိုက္ဆံေပးရင္ရတယ္။ ပိုက္ဆံယူျပီးရင္ တန္ရာတန္ေက်း ျပန္လုပ္ေပးတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက(ရဲ) ေတြ အပါအ၀င္ အာဏါရွိတဲ႔ အစိုးရအာဏါပိုင္ဆိုသူေတြဟာ (လဘ္) လည္းစားေသးတယ္၊ (ေငြ) လည္းယူ ေသးတယ္၊ အာဏါျပျပီး ထပ္ (ရစ္) လိုက္ေသးတယ္။ စာေရးသူအထင္ လဘ္စားျပီး (ရစ္) တဲ႔ႏုိင္ငံဟာ  ျမန္မာႏုိင္ငံပဲရွိတယ္ ထင္တယ္။



စာဖတ္သူမ်ားကို (သိ) ေစခ်င္တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ စီးပြားေရးမ႑ိဳင္အားလံုးကို မိမိ အာဏါထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေရးအတြက္၊ ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္စီးျပီး ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံဘ၀ ေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ခဲ႔ရံုမက ၊ တတိုင္းတျပည္လံုးကို သူခိုးေတြ လူဆိုးေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔ျပီး (လူ) ေတြရဲ႔ (စာရိတၱ) ကိုဖ်က္စီးပစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါထက္ဆိုးတာက (လူ) ေတြရဲ႔ (အက်င္႔) ကိုဖ်က္စီးျပီး အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ႔ (မဆလ) အက်င္႔ဆိုးေတြကို (အေမြ) အျဖစ္ထားရစ္ခဲ႔တယ္။

ယေန႔အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ (မဆလ) အက်င္႔ဆိုးေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္ (အေမြ) လက္ခံရရွိ ၾကျပီး (မဆလ) အက်င္႔ဆိိုး၊ စိတ္ဓါတ္ဆိုးေတြဟာ လႊမ္းမိုးထားဆဲပါပဲ



(မဆလ) အေမြဆိုး…..



ယေန႔ ေခတ္လူငယ္ေတြအပါအ၀င္ ျမန္မာႏို္ငံသားေတြဟာ ခိုးတယ္ ၊ ဆိုးတယ္ ၊ ရိုင္းတယ္ ဆိုတာ (မေကာင္း) မွန္း (မသိ) ၾကေတာ႔ဖူး။



စိတ္မေကာင္းစရာက ၊ ယေန႔လူငယ္ေတြဟာ ၊ ဒီအလုပ္ေတြဟာ  (မမွန္)ဖူး ၊ (မေကာင္းဖူး) ဆိုတာကို (သိ) ႏိုင္ဖို႔ (moral compass) လို႔ေခၚတဲ႔ (စာရိတၱအိမ္ေျမွာင္) မရွိၾကေတာ႔ဖူး။ စာေရးသူတို႕ငယ္ငယ္တုန္း က (ျပည္သူ႔နီတိ) ဆိုတဲ႔ (လူ႔က်င္၀တ္) ေတြသင္ရတယ္။ ေက်ာင္းေတြက (မခိုး) ရဖူး ၊ (မလိမ္) ရဖူး (ရိုးသား) ရမယ္ ၊ ေျဖာင္႔မတ္ ရမယ္၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ (လူ႔က်င္႔၀တ္) ေတြကို  (လူ႔တန္ဖိုး) (Value System) အျဖစ္ သင္ေပးတယ္။ ဦးေန၀င္းရဲ႔ မဆလ ေခတ္မွာ လူတိုင္းဆင္းရဲလာၾကေတာ႔ ဘ၀ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရသမွ် ခိုးေရာင္း၊ ရသမွ်အခြင္႔အေရးကို ေရာင္းစားၾကရေတာ႔၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း သင္ျပ ရမဲ႔ ဆရာဆရာမေတြ ကိုယ္ႏႈိက္ (အက်င္႔သိကၡ) ဆိုတာကို နားမလည္ႏုိင္ၾကေတာ႔၊ ခေလးေတြကို သင္ျပ ဖို႔ရာဘယ္မွာလာျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔မွာလည္း။ တႏုိင္ငံလံုး အက်င္႔သိကၡာပ်က္ ခိုးစားေနၾကတဲ႔ မဆလေခတ္ၾကီး မွာ အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္ေနၾကေတာ႔၊ ဆရာဆရာမ ေတြလည္းအက်င္႔သိကၡာပ်က္လာၾကျပီေပါ႔။



ရတဲ႔လစာနဲ႔ကလည္း မေလာက္ ၊ ေနရာဆိုးဆိုးမေျပာင္းရေရးအတြက္ အထက္လူၾကီးကို လဘ္ထိုးရေသး ေတာ႔ ၊ ဆရာဆရာမေတြဟာ ေက်ာင္းမွာစာမသင္ပဲ က်ဴရွင္၀ိုင္းေတြ၊ သင္စားရာက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ပညာေရး စနစ္ဆိုတာ က်ဴရွင္ေပးစားတဲ႔၊ တရား၀င္ေမးခြန္းေရာင္းစားတဲ႔ ပညာေရးစနစ္ၾကီးျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ ဒီလို အလြန္ လြဲမွားတဲ႔ ပညာေရးစနစ္ေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းလာၾကတဲ႔ ခေလးေတြဟာ ပညာလည္းမတတ္၊ အမွားအမွန္ ကိုလည္းမခြဲျခားႏိုင္တဲ႔ လူငယ္ေတြအျဖစ္ ၾကီးျပင္းလာခဲ႔ရတယ္။



မဆလေခတ္မွာ စီးပြားေရးအားလံုးဟာ အစိုးရလက္ထဲမွာပဲရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ (အလုပ္) ေပးႏုိင္တာလည္း (အစိုးရ) ပဲရွိတယ္။ opportunity လို႔ေခၚတဲ႔ (အခြင္႔အေရး) ဆိုတာ (အစိုးရ အလုပ္) ကလြဲလို႔မရွိပါ။ စီးပြား ေရးပိုင္ဆိုင္မႈကို အစိုးရက အာလံုးထိန္းခ်ဳပ္ထားေတာ႔ အစိုးရအလုပ္၀င္မလုပ္ရင္ ေမွာင္ခိုကုန္ကူး ၊ အဓိက ဒီ (၂) လုပ္ပဲရွိပါတယ္။ အစိုးရအလုပ္ဆိုတာကလည္း ရတဲ႔ လစာနဲ႔ မေလာက္ေတာ႔ လူတိုင္း (လဘ္)  ယူ ၾကရ တယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ ဦးေန၀င္းရဲရ မဆလေခတ္မွာ (၆) ထပ္ရံုးဆိုတာ အျမင္႔ဆံုး အေဆာက္ အဦ ပဲ။ (၆) ထပ္ရုံးသြားရင္၊ ဓါတ္ေလခါးကို မိမိလက္နဲ႔ႏွိပ္ျပီး စီးလို႔မရ။ ဓါတ္ေလွခါးေမာင္းတဲ႔သူရွိတယ္။ ပိုက္ဆံ ေပးရ တယ္။ ဒီေတာ႔ ဦးေန၀င္းေခတ္မွာ လူတန္းစား (၂) မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။ ပိုက္စံ (ယူ) တဲ႔ လူတန္းစား နဲ႔ ပိုက္ဆံ (ေပး) ရတဲ႔ လူတန္းစား။ ဒါ စီးပြားေရးအရေျပာတာပါ။ ႏုိင္ငံေရးအရေျပာရရင္ (အုပ္ခ်ဳပ္သူ) လူတန္းစားနဲ႔ (အုပ္ခ်ဳပ္ခံ) လူတန္းစား။



ဒီလို ေခတ္ပ်က္ၾကီးထဲမွာ ၾကီးလာရတဲ႔ (လူငယ္) ေလးေတြဟာ စာရိတၱမ႑ိဳင္တို႔ ၊ အမ်ားအက်ိဳးတို႔၊ ပရဟိတတို႔၊ လူ႔က်င္၀တ္တို႔ဆိုတာ ေတြဘယ္လို (သိ) ႏုိင္ၾကေတာ႔မွာလည္း။



ဗဟိုဦးစီးစနစ္ဆိုတာ က (အားလံုး) ကိုခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္တာ။ (ဆိုရွယ္လစ္) စီးပြားေရစနစ္ဆိုတာကလည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကုိ (အစိုးရ) ကဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္တာပဲ။ ရလဒ္က တတိုင္းျပည္လံုး (မြဲ) သြား တယ္။ အခြင္႔အေရးဟူသမွ် ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တယ္။ ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈမရွိေတာ႔ ပစၥည္းေတြ ရွားလာတယ္။ ပစၥည္းေတြရွားလာေတာ႔ ပစၥည္းေတြေစ်းတက္လာတယ္။ ပစၥည္းေတြေစ်းတက္လာေတာ႔ ရွိတဲ႔ (ေငြ) လည္ပတ္မႈနဲ႔ မေလာက္ေတာ႔ဖူး။ ဒီေတာ႔ (ေငြ) ေတြကို ရိုက္ထုတ္ရတယ္။ ဦးေန၀င္းလက္ထက္က (၀ါဇီ) မွာ ေငြစကၠဴရိုက္ထုတ္တဲ႔ စက္ရွိတယ္။ ဒီေတာ႔ (၀ါဇီ) ကရိုက္ထုတ္တာမ်ားေတာ႔ (ေငြ)  တန္ဖိုးက်လာတာ ေပါ႔။ အရင္ ေငြ (၁၀) က်ပ္နဲ႔ ၾကက္ ၁ပိႆာ ရရင္ အခု (၁၀) က်ပ္နဲ႔ ၾကက္ (၈၅) က်ပ္သားပဲရေတာ႔ မွာ ေပါ႔။ ဒါကို စီးပြားေရးအရ “ေငြေၾကး” (ေဖါင္းပြ)မႈ (Inflation) လို႔ ေခၚပါတယ္။



တိုးတက္တဲ႔ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာေတာ႔ “လည္ပတ္တဲ႔ေငြသား” ပမာဏ (Liquidity) ကိုေလ်ာ႔ခ်ဖို႔ ဘဏ္ အတိုးႏႈန္း ကိုျမွင္႔ျပီး ဒီျပႆနာမ်ိဳးကို ကိုင္တြယ္ၾကပါတယ္။ ဦးေန၀င္းရဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္မွာ ဘဏ္စနစ္ မရွိပါဖူး။ လူေတြက အစိုးရကို မယံုၾကဖူး။ တခ်ိန္ထဲမွာ အစိုးရက မထုတ္ေပးနုိင္တဲ႔ (လူသံုးကုန္) ပစၥည္း ေတြကို (ေမွာင္ခို) ကုန္ကူးရင္း ၊ခ်မ္းသာတဲ႔သူတခ်ိဳ႔ ခ်မ္းသာကုန္ၾကတယ္။ စာေရးသူ နားလည္သေလာက္ ဦးေန၀င္းေရာ ဦးဘျငိမ္ ေရာ သူတပါးခ်မ္းသာေနၾကတာကိုၾကည္႔မရ ၾကဖူး။ တနည္းအားျဖင္ ငါသာ အား လံုးကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားမယ္ ၊  (ငါ႔) ထိန္းခ်ဳပ္မႈ က လြပ္ျပီးခ်မ္းသာတာ ကိုလက္မခံႏိုင္ၾကဖူး။ သူတပါးခ်မ္း သာ တာကို (မျမင္) လိုၾကဖူး။ မုတိတာ မပြားႏုိင္ၾကဖူး။ ဒီ (၂) ခ်က္နဲ႔ အစိုးရအာဏါကိုသံုးျပီး မိုက္မိုက္ကန္ကန္း (လူမိုက္) စိတ္နဲ႔ ၊ ေငြအခ်ပ္ၾကီးျဖစ္တဲ႔ (၁၀၀) တန္ စတဲ႔ (ေငြစကၠဴ) ေတြ  “တရားမ၀င္” ေတာ႔ဆိုျပီး (ေၾကျငာ) ခဲ႔ၾကတယ္။



အမွန္တိုင္းျမင္တတ္ရင္ ဦးဘျငိမ္ ရဲ႔ နိမ္႔က်တဲ႔ လက္၀ဲအစြန္း (ဥါဏ္) နဲ႔ ဦးေန၀င္း ရဲ႔ ကလိန္ကက်စ္ (အက်င္႔) ေပါင္းျပီး ျပည္သူလူထု ကို (မတရား) အႏုိင္က်င္႔တာပါ။ 



ဒါ ကို စီးပြားေရးစကားနဲ႔ Demonetization လို႔ေခၚပါတယ္။ သိပ္..သိပ္..ကိုရွားတဲ႔..လုပ္ရပ္ပါ…

ဦးေန၀င္းနဲ႔ ဦးဘျငိမ္ တို႔က..(၃)ၾကိမ္..လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္….



ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ သမာအာဇီ၀ နည္းနဲ႔ ရွာထားတဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႔ (ေငြ) ေတြဟာ တရားမ၀င္ ေတာ႔ဖူးဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္ မွမရွိပါဖူး။ ဒါ အာဏါ နဲ႔ ျပည္သူေတြကို သက္သက္ဗိုလ္က်တာ။ မတရား လုပ္တာ။ တခ်ိဳ႔ဆို တသက္လံုး စုေဆာင္းလာတဲ႔ (စုေငြ) (Saving Money) အားလံုးစကၠဴစုပ္ ျဖစ္ကုန္ တယ္။ ဘဏ္စနစ္မရွိေတာ႔ (လူ) အမ်ားအားျဖင္႔ဟာ ကုတင္ေအာက္မွာ ေငြ (စု) ထားၾကတာ။ တျပည္ လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာ။ ရန္သူမ်ိဳး (၅) ပါးမွာပါတဲ႔ မင္းဆိုးမင္းညစ္ဆိုတာ ဦးေန၀င္း လို အာဏါရွင္မ်ိဳးကိုေျပာတာပါ။



၁၉၇၄ ခု အေျခခံဥပေဒ (Constitution) ကို ဖတ္ၾကည္႔ရင္ ဥပေဒ နဲ႔တူေသာ အမိန္႔ကိုထုတ္ရင္ သမၼတ ကပဲေၾကျငာရမယ္။ အနီးကပ္ဆံုးလႊတ္ေတာ္အတည္ျပဳခ်က္ရယူရမယ္လို႔ဆိုထားတယ္။ မွတ္္မိသေလာက္ ေနာက္ဆံုး ေၾကျငာခ်က္ကို ဦးစိန္လြင္ကေၾကျငာသြားတာ။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုၾကီး ျဖစ္ရတဲ႔ အေၾကာင္း အရင္းတစ္ခုမွာ တခ်ိဳ႔ (ေငြစကၠဴ) ေတြတရားမ၀င္ဖူးေတာ႔ဖူးဆိုတဲ႔ ေၾကျငာခ်က္ေၾကာင္႔ ျပည္သူေတြက မေက်နပ္တာပါ ၊ ပါတယ္။ ဂဂဂဂ ေၾကာင္႔ ဦးေန၀င္းႏႈတ္ထြက္အျပီးမွာမွ ဦးစိန္လြင္ သမၼတျဖစ္လာတာပါ။



ေနာက္တခ်က္က ျပည္သူေတြရဲ႔ အိုးအိမ္နဲ႔ ၀င္ေငြကို အစိုးရကကာကြယ္ရမယ္လို႔ ၁၉၇၄ အေျခံဥပေဒက ဆိုထားျပန္တယ္။  ဆိုလိုတာက ျပည္သူေတြ တရား၀င္ ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားတဲ႔ (ေငြ) ၊ အခြန္အေကာက္ ေပးျပီး က်န္တဲ႔ (ေငြ) ေတြဟာ တရား၀င္၊ (၀င္ေငြ) ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ၀င္ေငြ မ်ိဳးကို ေစာင္႔ေရွာက္ရမဲ႔ တာ၀န္ အစိုးရစီမွာရွိတယ္လို႔ဆိုတာပါ။ ေငြစကၠဴေတြ တရားမ၀င္ေၾကာင္း ေၾကျငာခ်က္ဟာ အစိုးရက ေစာင္႔ေရွာက္ ရမဲ႔အစား အစိုးရက ျပည္သူေတြ႔ရဲ႔ ဘ၀ကို တခ်က္လႊပ္အမိန္႔နဲ႔ဖ်က္စီးလိုက္တာပဲ။ပင္စင္စားအရြယ္ေရာက္ ျပီး ရွိစုမဲ႔စု (စုေငြ) ေလးေတြနဲ႔ ထိုင္စားေနၾကတဲ႔ သူေတြ တသက္ဆံုးစုလာတဲ႔ေငြေတြကို ဘယ္လိုျပန္ ရွာႏုိင္ေတာ႔မွာလဲ။ ဒါ ဦးေန၀င္း ငါအာဏါရွင္ပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူမထင္ဖူးဆိုတဲ႔ (ငါ) ဆိုတဲ႔ (ေသြးနားထင္) ေရာက္တဲ႔ ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မငွဲ႔ညွာတဲ႔ ယုတ္မာတဲ႔ တကိုယ္ေကာင္းစိတ္ ဆိုတာကို မဆလေခတ္ကို မမွီလိုက္ တဲ႔လူငယ္ေလးေတြကို သိေစခ်င္တယ္။



တရားမ၀င္တဲ႔ ေမွာင္ခိုေငြ ေတြကို အေရးယူခ်င္ရင္တျခားနည္းနဲ႔ အေရးယူလို႔ရပါတယ္။ တရား၀င္ရွာေဖြ ထားတဲ႔ ၊ တသက္လံုးစုေဆာင္းလာတဲ႔ လူေကာင္းေတြရဲ႔ (စုေငြ) ကို တခ်က္လႊပ္အမိန္႔နဲ႔ တရားမ၀င္ဖူး ဆိုျပီးပယ္ဖ်က္လိုက္တာ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေးကို ခ်ိဳးေဖါက္တာပဲ။ အမွန္က ေငြေၾကးေဖါင္းပြမႈကို တရား၀င္ ပညာရွိရွိ နည္းနဲ႔မကိုင္တတ္ေတာ႔၊ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႔ (ေငြပို) ေတြကို သိမ္းလိုက္တာပဲ။ လည္ပတ္တဲ႔ (ေငြ) ေတြ (နဲ) လာမွ ၊ ပိုင္ဆံတန္ဖိုးျပန္တာက္လာမွာေလ။ ေမွာင္ခိုသမားေတြက လည္ျပီးသား ၊ ေနာက္ တခါ (ေငြ) မကိုင္ၾကေတာ႔ဖူး ၊ (ေရႊ) ေျပာင္းကိုင္မွာေပါ႔။ ခံရတာက ရိုးသားတဲ႔ ျပည္သူေတြပါပဲ။

တကယ္စဥ္းစားတတ္ရင္ ဦးဘျငိမ္ လည္း မာ႔က္စ္ရဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစနစ္ ဆိုတာကို စာအုပ္ထဲမွာပဲ ဖတ္ဖူးတာပါ။ လက္ေတြ႔ မလုပ္ဖူးပါဖူး။ ပိုဆိုးတာက စီးပြားေရးကို နဂန္းတလံုးနားမလည္ၾကတဲ႔ စစ္ဗိုလ္ ေတြစီးပြားေရးကို ခ်ယ္လွယ္လာေတာ႔ တိုင္းျပည္ပ်က္ကိန္းစိုက္ျပီေပါ႔။ ႏုိင္ငံျခားက အေၾကြးေတြယူ၊ လုပ္ငန္းေတြ မရွိေတာ႔ (၀င္ေငြ) မရွိ၊ ၀င္ေငြမရွိေတာ႔ အေၾကြးမေပးႏုိင္၊ အၾကြးမေပးႏုိင္ေတာႊ ဦးဘျငိမ္ က လူမိုက္တို႔ထံုးစံအတိုင္း “ျပန္မစပ္ဖူးကြာ ၊ ဘာျဖစ္သလဲ” ဆိုေတာ႔ ဗမာႏုိင္ငံကို ဘယ္သူမွ ေငြမေျခးၾက ေတာ႔ဖူးေပါ႔။ ေနာက္ဆံုး (မခံ) ႏုိင္ေတာ႔မွ ကမၻာ႔အလည္ မွာ (Least Developed Country) ကမၻာ႔အဆင္း ရဲဆံုးႏုိင္ငံအျဖစ္ေၾကျငာရေတာ႔တယ္။ ဒါလည္း ဦးဘျငိမ္ရဲ႔ လက္ခ်က္ပါပဲ။



တကယ္ေတာ႔ ဦးေန၀င္းနဲ႔ ဦးဘျငိမ္ တို႔ဟာ “ဘုန္းၾကီးရူးနဲ႔ေလွလူး” ေတြ႔ၾကတာပါ။ အာဏါရူးဦးေန၀င္း နဲ႔ လက္၀ဲအရူး ဦးဘျငိမ္ တုိ႔တြဲဖ်က္လိုက္ၾကတာ ဗမာျပည္ၾကီး ပ်က္ခဲ႔ရပါေရာ။ (ေရႊ) ႏုိင္ငံကေန ၊ တိုင္းျပည္ လည္း (မြဲ) ၊ ျပည္သူျပည္သားေတြလည္း (သူေတာင္းစား) ေတြျဖစ္ခဲ႔ၾကရတယ္။



ဒါ အာဏါရွင္စနစ္ရဲ႔ ဆိုးက်ိဳး ၊ အာဏါရွင္တုိ႔ရဲ႔ (မာန္) ၊ အာဏါရွင္တို႔ရဲ႔ ငါတေကာ္၊ ေကာ္ၾကတဲ႔ အက်င္႔ ဆိုတာ လူငယ္ေလးေတြကို နားလည္ေစခ်င္တယ္။



တရုတ္ျပည္မွာ ေမာ္စီတံုးဟာ ဒီလိုပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ၊ Great Leap Forward ဆိုတဲ႔ စီမံကိန္းၾကီး ကိုလုပ္ လိုက္တာ လူသန္း ၄၀ ေလာက္ ေသေၾကကုန္ၾကတယ္။ ဆိုဗီယက္ရုရွားမွာလည္း စတာလင္ ထင္ရာလုပ္ ခဲ႔တာ လူသန္းခ်ီ ေသခဲ႔ရတယ္။ သက္ဦစံပိုင္ အာဏါရွင္ စနစ္ ဆိုရင္ ဘယ္အာဏါရွင္စနစ္ မွ မေကာင္းဖူး ဆိုတာ သခၤန္းစာ ယူႏုိင္ၾကပါေစ။

တရားမ၀င္တဲ႔ ေမွာင္ခိုေငြ ေတြကို အေရးယူခ်င္ရင္တျခားနည္းနဲ႔ အေရးယူလို႔ရပါတယ္။ တရား၀င္ရွာေဖြ ထားတဲ႔ ၊ တသက္လံုးစုေဆာင္းလာတဲ႔ လူေကာင္းေတြရဲ႔ (စုေငြ) ကို တခ်က္လႊပ္အမိန္႔နဲ႔ တရားမ၀င္ဖူး ဆိုျပီးပယ္ဖ်က္လိုက္တာ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေးကို ခ်ိဳးေဖါက္တာပဲ။ အမွန္ ေငြေၾကးေဖါင္းပြမႈကို တရား၀င္ ပညာရွိရွိ မကိုင္တတ္ေတာ႔၊ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႔ ေငြပိုေတြကို သိမ္းလိုက္တာပဲ။ ေမွာင္ခိုသမားေတြက လည္ျပီးသား ၊ ေနာက္တခါ (ေငြ) မကိုင္ၾကေတာ႔ဖူး ၊ (ေရႊ) ေျပာင္းကိုင္မွာေပါ႔။ ခံရတာက ရိုးသားတဲ႔ ျပည္သူေတြပါပဲ။



ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္