လမ္းမ်ား

Thanda WinOctober 27, 2013 at 6:56pm

ျမန္မာျပည္ဟာ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စံနစ္ေအာက္မွာ က်င့္သားရလာခဲ့ျပီး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအျဖစ္ က်ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကြ်န္ဘ၀နဲ႔ ႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေနခဲ့ရျပီး ၁၉၄၈ မွာ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၂ မွာ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရျပီး ၂၀၁၀ အထိ အမည္ေျပာင္း အာဏာရွင္စနစ္ေတြ ေအာက္မွာ ရွင္သန္ခဲ့ပါတယ္။ျမန္မာျပည္သူမ်ားအေနနဲ႔ ဆိုးရြားလွတဲ့ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ၾကာၾကာ သည္းခံႏိုင္တာလဲလို႔ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားက အ႔ံၾသဘနန္းျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

အေကာင္းဘက္ကေတြးၾကည့္ရင္ ျမန္မာမ်ားဟာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးေတြျဖစ္တယ္။ စိတ္ေအးလက္ေအးေနတတ္ျပီး တျခားလူမ်ဳိးေတြထက္စာရင္ ရန္ျငိဳးအာဃာတ နည္းပါးပါတယ္။ နားေထာင္လို႔ေတာ့ ေကာင္းသား။

အလင္းျခမ္းရွိရင္ အေမွာင္ျခမ္းရွိစျမဲပါ။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသူ ပညာရွင္မ်ားက ျမန္မာမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိး ၅ ပါးထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္းအစိုးရကို ထည့္သြင္းထားတယ္။ ရွင္ဘုရင္လည္း ၾကိဳက္တာလုပ္၊ ငါတို႔လည္း ၾကိဳက္တာလုပ္မယ္လို႔ မွတ္ယူထားၾကပါ သတဲ့။ ျပန္မေျပာ နားမေထာင္ေပါ့ေလ။ ဒါဟာ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အေတြးအျမင္မ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကတည္းက တည္တ႔ံခဲ့တဲ့ ရုိးရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအစြဲမ်ဳိးေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္က အရည္အခ်င္းရွိသူျဖစ္တဲ့အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရယ္လို႔ ထိပ္တန္းတစ္ေနရာကို ေရာက္ႏိုင္ခ့ဲျပီး ရွင္ဘုရင္ဆိုးတဲ့အခါ အကြဲကြဲအျပားျပားေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာကို သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံတည္းေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ အာရွႏိုင္ငံအမ်ားစုဟာ  ခပ္ဆင္ဆင္ ရာဇ၀င္ေတြရွိခဲ့တာမို႔ အာရွသားမ်ားဟာ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္အေလ့အထ ရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္ တတ္ၾကသလား။ မညာေၾကးေနာ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာတစ္ေယာက္က ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ဘုရင္တစ္ေယာက္ေသ၊ ဘုရင္တစ္ေယာက္တက္၊ မိဖုရားၾကီး ေနာက္ေယာက်္ားရသြားတဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ဳိးပါပဲလုိ႔ သေရာ္ပါတယ္။
ေမးစရာရွိတာက ဒီလိုအေပၚယံေျပာင္းတာမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ၊ အတြင္းက်က်ေျပာင္းတာမ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကရင္ေကာင္းမလဲ။ ဘာေတြ လုပ္ၾကမလဲ။

ေရွးေရွးဘုရင္စနစ္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြရဲ့ အယူအစြဲေတြက နစ္ျမွပ္ေနေပမယ့္ ျပင္ပကမၻာကေတာ့ သြက္သြက္ၾကီး ေျပာင္းလဲေနခဲ့ပါတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေမြးျမဴေရးေခတ္၊ စက္မွဳေခတ္၊ အိုင္တီေခတ္၊ အင္တာနက္ေခတ္နဲ႔ ရြာၾကီးျဖစ္လာျပီ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတစ္စုကိုသာ အဓိကထားခဲ့ရာက တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့ တန္ဖိုးနဲ႔ ျဖစ္တည္မွဳကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြ ေနရာအႏွ႔ံထြန္းကားလာခဲ့ပါျပီ။

ဒီလိုအခ်ိန္ေကာင္းမွာပဲ ျမန္မာျပည္က ရုတ္တရက္ၾကီး တံခါးေတြဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
ရုိးရာေဒသစြဲေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာအျမင္ေတြ တိုးတိုက္မိၾကတာေပါ့ေလ။ တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ပါပဲ။
ေရွးရုိးစြဲ စံႏွဳန္းေတြ၊ တန္ဖိုးေတြနဲ႔ ဒါေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာက စြန္႔ထားခဲ့သူတို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ၾကပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြမွာ ---
ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ျဖစ္ခ်င္တာက သူမ်ားနည္းတူ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္ေခတ္မီလိုၾကတယ္။
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာက ဒါေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရမွာ ဘုရင္ၾကီးအလုပ္၊ ငါတို႔နဲ႔မဆိုင္လို႔ ေတြးေနတုန္းပဲ။
တစ္ခုလိုခ်င္ရင္၊ တစ္ခုေတာ့ ေပးၾကရျမဲပါ။ အလကားရတာ ဘာမွမရွိဘူးေလ။
ဘာေတြေပးၾကရမလဲ။

အေျပာင္းအလဲရဲ့ ေခါင္းစဥ္က ဒီမိုကေရစီပါ။
သက္ဦးဆံပုိင္ဆိုတဲ့ ဘုရင္စနစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ အာဏာသည္ လူထုလက္မွ ဆင္းသက္သည္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ လူထုကမၾကိဳက္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ျဖဳတ္ခ်ခြင့္အထိ ရွိေနတာမ်ဳိးပါ။
တစ္သက္လံုး ဘုရင္ကို ေၾကာက္ရြ႔ံရုိေသ ရြံရွာခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ နား၀င္ခ်ဳိလွပါတယ္။
ဒီတစ္လံုးနဲ႔တင္ အရည္ေတြေပ်ာ္လို႔။

ဒါေပမယ့္ ဒါက  စကားလံုးအဆင့္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ လူထုလက္ထဲကို အာဏာေရာက္ေသးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာ့ ယူလိုက္လို႔ ထည့္ေပးလို႔ရတဲ့ အရာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာက ဘုရင္လညး္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ ငါတို႔လည္း လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူကို လမ္းေၾကာင္းတည့္ေအာင္ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိျပည္သူေတြျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။

တိုတိုေျပာရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္ပါသည္ ေပါ့ေလ။ ဒါကိုလည္း စကားလံုးအဆင့္ထက္ပိုျပီး လူတိုင္းနားလည္ သေဘာေပါက္လာတဲ့အထိ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံုေသာ နည္းစနစ္မ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာေအာင္ထြဋ္ၾကိဳးစားခဲ့တာ ဒါပါပဲ။ ဒီတစ္ခြန္းအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေပးခဲ့ရတာပါ။ ဒီမိုဘိုးေအႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပီးဆံုးရပ္တန္႔သြားမွာမဟုတ္တဲ့ စဥ္ဆက္မျပတ္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ဳိးပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ အခုမွ စလံုးေရစပဲ ရွိပါေသးတယ္။



ဒီအခ်ိန္မွာ က်ဳိးေၾကာင္းသင့္ေတာ္လွတဲ့ အကြက္ေကာင္းအေနနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ့ က႑က အေရးပါလာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဟာ လူတိုင္းနဲ႔ ဆိုင္သလို အေျခခံဥပေဒကလည္း လူတိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ခ်ိတ္ဆက္ေနေၾကာင္း ျမန္မာျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးကို မသိ သိေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ရန္မွာ နားလည္ထားတဲ့ လူတိုင္းရဲ့ တာ၀န္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို ဦးေဆာင္ခ်င္သူတိုင္းရဲ့ တာ၀န္ပါ။ ပါတီတစ္ခု၊ လူတစ္စုတည္းရဲ့ ၀တၱရားမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလိုအေတြးအျမင္ေတြဟာ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ စနစ္ေဟာင္းကို ပံုစံတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆက္လက္ရွင္သန္ခ်င္သူေတြကေတာ့ သေဘာက်ႏွစ္သက္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္နည္းနဲ႔ မဆိုတားျမစ္မွာပါပဲ။ အၾကမ္းနည္းက အလုပ္မျဖစ္ေလေတာ့ အႏုနည္းေပါ့ေလ။၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵေတာင္းခံတဲ့အေပၚ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါဟာ တပ္မေတာ္ကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးက ဖယ္ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားတာျဖစ္ျပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တဲ့နည္းပါပဲ လို႔ တပ္အပ္ေသခ်ာေျပာေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။


နည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ပါ။ လူထုအေနနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ဖတ္ရွဴေလ့လာထားျခင္းမရွိပါဘူးလို႔ ဦးေဌးဦးေျပာခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ မဖတ္ပဲ မဲေပးခဲ့ျပီး ၉၂.၈ % ေထာက္ခံမွဳကိုရခဲ့တာပါ။ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လစ္လ်ဳရွဴႏုိင္ငံေရးကိုသာ တစ္ေလွ်ာက္လံုးက်င့္သံုးခဲ့တဲ့လူထုကို ဒီစာအုပ္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းရမွာပါ။ လူထုထဲမွာ အ၀င္အပါျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကိုယ္တိုင္နဲ႔ မိသားစု၀င္ေတြလည္း ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ရပါမယ္။ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြ ပါ၀င္တယ္၊ သူ႔အခြင့္အေရးကဘာေတြ၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးက ဘယ္လိုေတြ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မလိုရ မပိုရေလေအာင္ ညိွႏွဳိင္းသေဘာတူထားတာေတြကဘာေတြဆိုတာကို အသိေပးဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါဟာ ကေလးေတြကို စာသင္သလိုပါပဲ။ အခ်က္အလက္က အခ်က္အလက္ပါပဲ။ စာအုပ္ထဲမွာေရးထားတဲ့ အတိုင္းပဲ နားလည္သေဘာေပါက္ရေလေအာင္ ရွင္းလင္းျပဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ၀ လံုးေရးထားတာကို သုညလို႔ ဖတ္လို႔မွ မရတာပဲ။ စာအုပ္ထဲမွာ တပ္မေတာ္ရဲ့ အခန္းက႑က ၾကီးမားမ်ားျပားေနတယ္ဆိုတာ ကမၻာကသိျပီးသားအခ်က္ပါ။ ဒါကို ကမၻာ့လူသားေတြထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာလူထုကလည္း သိဖို႔လိုပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး၊ မလုပ္ပါဘူးလို႔ အျငင္းပြားစရာမရွိပါ။

လူထုခမ်ာ အခုမွ အစိမ္းေရာင္စာအုပ္ကို ျမင္ဖူး၊ ေတြ႔ဖူးရုံပဲရွိပါေသးတယ္။ သူတို႔တကယ္ဖတ္ျဖစ္ေအာင္၊ နားလည္ေအာင္ အျပင္းအထန္ၾကိဳးပမ္းရဦးမွာပါ။ အသစ္ေျပာင္းသြားတဲ့ စနစ္ထဲမွာ တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ဘယ္ေနရာက ဘယ္လိုပါ၀င္သင့္သလဲဆိုတာ စဥ္းစားေတြးေတာဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးယူၾကရပါဦးမယ္။ အထူးသျဖင့္ ပေဒသရာဇ္ လက္က်န္အေတြးအေခၚကို ေဖ်ာက္ထုတ္ဖို႔ေပါ့ေလ။

ဒီေနရာမွာ လူထုကမဲေပးလိုက္ျပီးျပီပဲ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ့ တာ၀န္သက္သက္လို႔ေျပာၾကတာကိုလည္း သေဘာမတူႏိုင္ပါဘူး။ အာဏာလႊဲလိုက္ျပီ၊ ၾကိဳက္ရာလုပ္ၾကဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ မဲေပးလိုက္ရုံနဲ႔ လူထုတာ၀န္မေက်ပါဘူး။ ကိုယ္မဲေပးလိုက္သူက ကိုယ့္ရပ္ရြာ၊ ကိုယ့္ေဒသနဲ႔ ႏုိင္ငံအက်ဳိးကို တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ျခင္း ရွိ မရွိ ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အခုလို မွီတင္းေနထိုင္ၾကသူအားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးမွာ လူထုကိုယ္တိုင္က တက္တက္ၾကြၾကြပါ၀င္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ အာဏာဘယ္သူ႔ဆီက တကယ္လာသလဲဆိုတာကို အျမဲအမွတ္ရၾကမွာေပါ့။
ဒီလိုရွင္းျပလို႔ တပ္မေတာ္နဲ႔ လူထုကို ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရေအာင္ ဖန္တီးေပးတယ္၊ တပ္မေတာ္ကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္ကေတာ့ အေၾကာက္လြန္လြန္းလွပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အခုမွ ကၾကီး ခေခြး သင္ခါစ ကေလးေလးကို ဘြဲ႔ရပညာတတ္သြားျပီး ငါ့ကို ပမာမခန္႔လုပ္ရင္ ဒုကၡပဲလို႔ ေတြးပူေနတာမ်ဳိးပါပဲ။ ဒါဆို စာမတတ္၊ ေပမတတ္ဘ၀နဲ႔ အဆံုးသတ္ၾကရေတာ့မလား။

အကယ္၍ အတိုက္အခံပါတီက ေဟာေျပာေနတာေတြကို သေဘာမက်ဘူး၊ သေဘာမတူဘူးဆိုရင္ အာဏာရပါတီအေနနဲ႔ေရာ၊ အျခားပါတီမ်ားအေနနဲ႔ပါ ကိုယ့္ရွဴေထာင့္နဲ႔ကိုယ္ လူထုကို ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးတင္ျပခြင့္ အျပည့္ရွိေနတာပါပဲ။ မီဒီယာအင္အားေတြလည္း အျပည့္သံုးခြင့္ရွိေနတာပဲ။ သံုးလည္းသံုးေနတာပါပဲ။ အရွိကို အရွိအတုိင္း လူထုအေနနဲ႔ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ေအာင္ ေထာင့္မ်ဳိးစံုက ပညာေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပိုျပီးခရီးေရာက္ပါလိမ့္မယ္။

တိုင္းရင္းသားေဒသေတြအေနနဲ႔ ျမိဳ႔ျပထက္ေတာင္ ပိုျပီးလိုအပ္ပါတယ္။ သူတို႔ခမ်ာ စစ္ပြဲေတြရွည္ၾကာတဲ့အတြင္းမွာ ျမန္မာစာကိုေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္တတ္သူ နည္းပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ကိုနား၀င္ေအာင္ ေျပာျပဖို႔၊ သူတို႔လည္း ဒီေျမ ဒီေရေပၚက ဒီဥပေဒနဲ႔ တိုက္ရုိက္သက္ဆိုင္ေၾကာင္း သိၾကဖို႔ဆိုတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတာင္ ၾကာေကာင္း ၾကာႏိုင္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ သေဘာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္၊ ကြ်န္မတို႔က နားမလည္ပါဘူး။ ယံုမွတ္လို႔ ပံုအပ္ပါတယ္ဆိုရင္ အာဏာရွင္စနစ္ကိုပဲ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနည္းစနစ္မွာ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္သိရွိ နားလည္ ေရြးခ်ယ္တာမ်ဳိးကိုပဲ အားေပးလက္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နီးတဲ့ခရီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီပန္းတိုင္အထိေရာက္ေအာင္ စုေပါင္းခ်ီတက္ၾကရမွာပါ။

ပန္းတိုင္မတူဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လမ္းေတြက ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြေတာင္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ပန္းတိုင္တူတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ လမ္းကေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားႏုိင္ပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးကိုသြားတဲ့ လမ္းမ်ဳိးစံုရွိေနသလိုပါပဲ။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ မႏၱေလးမွာ ဆံုၾကမွာပဲေလ။

ဒီအတြက္ေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ျငင္းခုန္ေနၾကဖို႔ မလိုအပ္ဘူးမို႔လား။

သႏၱာ၀င္း
(၂၇.၁၀.၁၃ )
( ၁၉၅၄ မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ သခင္ဘေသာင္းရဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ -- အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ကိုးကားပါတယ္။ )

https://www.facebook.com/juliametalrose/media_set?set=a.330236303709798.72577.100001702942262&type=1